Kakkers van een kotgenoten, el concierto y la fiesta "Belgica"
Pfff, ik ben echt zo ongelooflijk pissig en gefrustreerd en,
echt, ik heb hier gewoon gehad met die kakkers en dit krot van een huis! Ik kon
er nog meeleven ( tenminste voor anderhalve week) dat het hier niet netjes ligt
( een dikke understatement trouwens) en ontzettend klein is, maar gisteren was
gewoon de druppel. Ik kwam thuis van het Belgisch feestje en ik zag dat de deur
gewoon open stond! Onmiddellijk in paniek natuurlijk naar mijn kamer gerend en
gelukkig is er niks weg, maar ik was echt zoooo pissig! Alles ligt hier gewoon,
laptop, gsm en alle persoonlijke spullen, en zij doen niet eens de moeite om te
controleren of de deur dicht is?! Echt dikke kakkers!! Ik heb onmiddellijk een
bericht naar Alejandro gestuurd in het Engels dat de deur hier open stond en
dat ik echt wel pissig ben, want komaan, als ik al niet eens mijn deur uit kan
gaan zonder er zeker van te zijn dat ze de deur sluiten, dan zou ik 5 maand
gewoon op mijn kamer moeten zitten!! Als ze alledrie thuiskomen, een dik half
uur later, komen ze al bonkend en stampend op mijn deur kloppen, zat natuurlijk
en totaal respectloos, al lachend en doen. Matthias probeert er nog iet of wat
een draai aan te geven : O, ik weet niet hoe het komt, we zijn samen
weggegaan, maar het komt wel vaker voor dat de deur toch niet dicht is. O, tof
om weten! En wat dacht je van eens te gaan klagen, ik bedoel zij hebben hier
ook hun laptop staan e. Oja, dat heb ik al gedaan maar er wordt niks aan
gedaan. Allee, gezellig. Echt ik ben blij dat ik hier weg kan. Met een have good night sleep is het gesprek
gedaanen knal ik de deur dicht. Die andere 2 kakkers trekken er zich zelfs
helemaal niks van aan en gaan gezellig gaan koken en natuurlijk nog meer lawaai
maken. Mijn nachtrust zie ik al wegvliegen. Ik ben ook gewoon supergefrustreerd en de tranen
lopen er gewoon uit. Ze hebben gewoon helemaal geen respect, slaan met deuren,
zetten hun muziek superluid en roepen door heel het huis. Ik kan ze echt niet
uitstaan. Ik kan het hier ook echt geen week meer uithouden en ik beslis dat ik
ga proberen dit weekend te verhuizen en ik hoop dan dat ik niet al te veel ga
moeten betalen voor de laatste week van februari. Maar ik heb het gewoon gehad.
Dit was echt den druppel. Vanacht eigenlijk gewoon net geslapen, aangezien ze
tot 5u lawaai hebben zitten maken en om 8u gewoon opnieuw zijn begonnen. Ook Alejandro
kan blijkbaar niet telefoneren in zijn kamer en staat te roepen in de hal door
zijn telefoon. Vanacht wel mijn mp3 in mijn oren gestoken tegen hun gekweel en
als ik dan op een liedje kom ( vriendschap) die de meisjes op mijn mp3 gezet hebben, lopen de tranen nog
harder. De gedachte Ik wil naar huis komt op, alhoewel het niet echt is dat
ik naar huis wil, ik wil gewoon een goed kot hebben. En kotgenoten die vriendelijk zijn en niet uit
de hoogte doen zoals die kakker van een Barnabe. Ik wil gewoon zo snel mogelijk
naar het ander kot en hopelijk is het daar dan veel beter. Want dees, echt,
slechter kan eigenlijk gewoon niet. Vanmorgen ben ik dan ook niet bepaald
subtiel geweest. als zij lawaai kunnen maken, dan ik ook, want ik geen slaap, dan
zij ook niet. De deuren heb ik niet bepaald zachtjes dichtgedaan en mijn muziek
heb ik ook aangezet. Waarom zou ik stil zijn als zij het overduidelijk niet
zijn? Ja, niet dus. Enfin, de frustratie is al wat uitgeschreven ondertussen. Ik
hoop dat ik hen vandaag niet te veel zie en dat mijn ander kot iets laat weten
en dat ik dan de fianza terugkrijg van Alejandro.ik ga bepaald niet vriendelijk
zijn als hij ook maar durft neuten of klagen. Ik vrees dat ik dan wel eens zou
kunnen ontploffen, in het nederlands, engels, spaans, alles door elkaar! Maar goed,
dat is dan ook alweer iets dat ik geleerd heb: niet bij de pakken blijven
zitten en voor jezelf opkomen. Een nieuw kot zoeken was het beste wat ik kon
doen en daarin ben ik best assertief geweest. ik geef mezelf een schouderklopje
bij gebrek aan jullie die het doen ;)
Enfin, de avond was niet geheel slecht gelukkig, dus ik zal
met een positieve noot eindigen. Om 8u zijn we naar el concierto geweest van
Walton high school, een Amerikaans schoolorkest. Het zat er dan ook vol van de American
high school students. Samen met Elina, Pieterjan, Lise, Angela en enkele Duitse
meisjes zijn we ernaar gaan luisteren en ik vond het echt sjiek. Ze konden echt
supergoed spelen en hun publiek was ook uitbundig. Toen ze love story
speelden van Taylor Swift, een bekende zangeres in Amerika begonnen de meisjes
spontaan mee te zingen, echt wel grappig:) Terwijl wij zoiets hadden van : Mmm,
wie is dat? ;-) Maar het was wel heel erg mooi. Het heeft ongeveer een uurtje
geduurd en uiteraard was er een staande ovatie :) Maar ik vond het ook heel erg
goed, blij dat ik geweest ben. Erna zijn we een tapatje gaan eten en een
wijntje gaan drinken. Best gezellig, maar wel moeilijk want de conversaties
beginnen nu in het Spaans te gaan! En het is toch nog altijd zoeken naar de
woorden. Even zie ik het niet meer zitten, al dat spaans, maar dan komt het
tweede wijntje en de spaanse tong vloeit al een beetje beter :) Het is best
gezellig en we leren de Duitse meisjes wat beter kennen. Ook Hellen komt toe en
hare Ludovic ( de mooiste Erasmusjongen ooit :)) is behoorlijk persistent en
belt haar zelfs ;) Nadat ze niet opneemt stuurt hij ook een smsje om samen uit
te gaan, haha, hij geeft niet op ;) Best grappig.
Tegen half 12 trekken we dan naar de Irish Rover, in de
regen! Boeh! Waar er dan nog eens een wachtrij staat! Dubbelawoe! Ik schurk
subtiel een beetje dichter tegen die voor mij aangezien zij las paraguas
hebben! Hehe, alhoewel, echt subtiel is het niet als ze erna beginnen lachen en
de paraplu wat dichter bij mij houden ;-) Wel vriendelijk! Als we eindelijk
binnen mogen zijn onze haartjes toch wel nat ( en ik heb dan ook nog eens net
mijn froe bijgeknipt, hehe. Het resultaat mag er wel wezen vind ik, voor de
eerste keer zelf te knippen ;-) ) en is het ook behoorlijk druk. Als we
eindelijk een drankje hebben vervoegen we ons bij de rest en zit de sfeer er
snel in. De muziek valt goed mee maar het is er echt alweer snikheet. Er lopen
er ook nog enkelen verkleed rond : Michael jackson en un hombre met gigantische
borsten, best grappig! Naar het einde toe zwakt de muziek wel af. Het is bijna
constant franse muziek ( het is Belgian/French party) en daar ben ik toch wat
teleurgesteld in. Geen milk inc gehoord verdorie! Maar goed, ik heb me wel echt
geamuseerd!
Wat de komende dagen brengt, daar heb ik geen idee van. Hopelijk
zit er een verhuis in en msschien nog een uitstapje? Al hoop ik eerst en vooral
op een verhuis en dan op zon! Het is hier alweer aan het regenen. Het weer doet
me toch iets teveel aan Belgie denken hoor! Maar goed. Vandaag staat er ook nog
niet veel op het programma. Aan thesis werken en Spaans leren. Ik ben niet naar
de les wegens te gefrustreerd en te weinig slaap om me echt goed te kunnen
concentreren op het Spaans. Maar vandaag ga ik wel goed de werkwoorden en de
tijden leren. Eens werk van maken dat ik het onder de knie krijg en desnoods
Alejandro in het Spaans onder zijn voeten kan geven, haha! Anayway, ik hou
jullie wel op de hoogte als er een verhuis op komst is of als er nog leuke
avonden/dagen gepland zijn, hopelijk zonder irritante kotgenoten ;-)
Bueno, voy a
desayunar y despues voy a estudiar!
(Ter vertaling:
ik ga ontbijten en dan studeren ;-) )
Vandaag
staat er alweer een feestje op het programma, één waar ik gewoon niet op
kan/mag ontbreken! Namelijk the Belgian party! Ik moet toch mijnland
vertegenwoordigen he ;-) Maar geen nood, ik doe ook nog aan cultuur! Strakjes
is er een klassiek concert op ons unief en we gaan eens gaan luisteren. Dus het
is niet alleen maar feestjes he!
Afgelopen
zondag was het dan weer een rustig dagje, beetje bekomen van het carnaval.
Jammer genoeg had ik ook last van buikpijn, waardoor het rustig dagje toch ook
een beetje een ziek dagje was. Ik weet niet goed hoe het kwam. Misschien iets
verkeerds gegeten, misschien van de lucht hier. Alejandro rookt namelijk, en de
sigarettengeur hangt in heel het huis, tot in de badkamer en keuken, echt walgelijk.
Ik denk dat het daardoor misschien komt en omdat het hier toch niet zo proper
ligt. Al doe ik mijn best, maar met enkel een veegborstel en geen stofzuiger
raak je niet ver. Binnen een uur ligt het hier weer stoffig. Maar goed, nog
anderhalve week en dan kan ik verhuizen! Ben ik toch blij om! Voor de rest heb
ik artikels gelezen voor mn thesis, een beetje spaans geleerd en serietjes
gekeken. Ik moet wel zeggen dat ik naar het einde van de dag echt een
beklemmend gevoel kreeg. Ik kan enkel op mn kamer zitten en dat is toch echt
wel klein voor een ganse dag. Aangezien el salon geen optie is, wegens te
ongezellig, te klein, te té gewoon! Alles is gewoon in die kleine kamer gepropt
( zetel, stoelen, tafel, tv en kast) waardoor het beklemmend gevoel alleen maar
zou toenemen. Ook mn kotgenoten zijn vandaag niet echt spraakzaam. Ok, ik heb
Matthias dan wel laten schrikken ( ik zei alleen maar hola, maar zijn
sprongetje was goudwaard :)) maar dat neemt niet weg dat hij mijn pogingen om
een gesprekje aan te knopen uit de weg moet gaan. Bon, gans de dag dan maar op
mn kamer. Tegen het einde van de avond is de buikpijn, een klein beetje beter,
maar meer dan een yoghurtje gaat er niet in.
De volgende
dag ben ik net op tijd voor de spaanse les. Deze week hebben we 2 andere
professoren en zitten we ook in een ander lokaal, op maar liefst de 5e(!)
verdieping. Nuja, goed voor de conditie! Aangezien ik niet fitness, zijn deze
trappen een goede vorm van sport, naast het alledaagse gewandel. De nieuwe
professor is echter ontzettend traag en ik vind het echt saai. We kunnen dan
wel niet zo goed spaans, maar elk woord dat je zegt op het bord schrijven is te
veel van het goede. Nu goed, in de pauze gaan we met zn allen een koffietje
gaan drinken en Melissa en ik willen chocomelk maar chocolat is duidelijk niet
hetzelfde als chocolademelk! Het is gewoon gesmolten chocolade. Nuja, mijn
suikerspiegel mag een beetje opgekrikt worden gezien het weinige dat ik binnen
heb sinds vorige avond, maar ik speel toch maar op veilig en lepel de helft op.
Terug naar d eles nemen we toch maar de lift tot de 4e verdieping (
verder gaat ze niet) aangezien 2keer de trap op 1 dag doen toch iets te veel
van onze adem vergt ;-) Ook de conversatieles vind ik maar niks vandaag. Ik snap
er helemaal niks van en de concentratie dwaalt al snel af naar tekeningetjes
maken op mn blad. Stout, ik weet het. Maar het is zo vermoeiend om te focussen
op een taal waarvan je toch maar de helft verstaat. Maar goed, morgen doe ik
beter mijn best! Eenmaal de les gedaan is blijkt het te sneeuwen en is het echt
ijzig koud! En ik moet nog boodschappen doen! En ik heb nog steeds geen paraplu!
Maar goed, de honger wint het op de koude en dus trotseer ik de sneeuw en
wandel naar el dia. Nadat ik alles gevonden heb en mezelf beloon op chocolade,
is het nog steeds aan het sneeuwen. Terug naar mijn kotje, gelukkig zonder te
vallen en gelukkig staat de verwarming aan als ik thuiskom. Het eten doet me
deugd en Katrijntje stuurt me een smsje om te skypen. En zoals altijd : eenmaal
begonnen komt iedereen :) Dus ook Lisa en Elsje komen aan de beurt. Ik ben wel
blij Lisa te horen want ik vind het jammer dat ik er niet bij kan zijn op haar
verjaardag. Via het skypen heb ik het gevoel dat ik er toch nog een beetje bij
kan zijn en kan ik haar 3 dikke zoenen toegooien. Eenmaal afgesloten is het
tijd om naar Riké en Hellen te gaan, want we gaan samen shoppen. De meisjes
zitten in een cafeetje iets te drinken en Julia, een Duits meisje is er ook
bij. Ook een heel vriendelijk meisje waar ik het onmiddellijk mee kan vinden. We
gaan op weg naar calle Toro, de hoofdwinkelstraat, en starten in de h&m met
onze 20% korting kaart. Ik vind er een mooi grijs pulletje en schaf me maar
meteen ook een paraplu aan, al wou ik dat eigenlijk helemaal niet doen
aangezien ik verdorie in Spanje ben en de zon hier zou moeten stralen, maar
goed, dat komt nog! En snel ook hoop ik ;) Ook Hellen koopt een kleedje en we
zetten onze tocht dan verder. Ik koop nog roze ballerinas,en ja ik weet dat
het nog veel te koud is, maar ze zijn zo mooi en spotgoedkoop dat ik ze niet
kan laten liggen :), en nog een zwart tshirt want ik heb te weinig pullekes met
lange mouwen mee :) Ook de andere kopen leuke kleren, Hellen heeft echt een superleuk
rokje gkocht! Ondertussen zijn we helemaal uitgehongerd en trekken we naar de
carrefour waar we op zoek gaan naar iets dat makkelijks te bereiden is, maar
toch gezond en lekker is. We belanden bij de pasta en besluiten om er zalm en
tomaatjes bij te eten, met een kaassausje. Eenmaal betaald haasten we ons naar
huis en beginnen riké, hellen en ik al te koken, terwijl Julie nog even naar
huis moet. Tegen dat Julia terugkomt (met de nodige vertraging door eventjes verloren te lopen ;) ) is het eten
klaar en kunnen we aan tafel gaan. En het is echt superlekker! Alweer een goede
bereide maaltijd en behoorlijk gezond ;-) We kletsen over vanalles en nog wat
en voor we het weten is het alweer 11u. Nog snel een kopje thee en een koekje,
gezellig voor de Spaanse televisie, wat behoorlijk grappig is, CSI is het Spaans
;-) En dan is het tijd om naar huis te gaan. Ik zorg ervoor dat Julia de plaza
mayor veilig bereikt en thuis bekijk ik nog gauw even mn mails alvorens in
bedje te duiken. Ik vond het wel echt ene leuk dagje. Zo nog eens shoppen en
kijken naar elkaar of de kleren passen, was al een tijdje geleden! Goed voor
het smeden van de banden, hehe ;-)
En vandaag,
dinsdag, heb ik eigenlijk nog niet veel gedaan. De spaanse les ging beter dan
gisteren, maar ik vind toch vooral de pauzes leuk ;-) En deze keer een echte
chocolademelk gedronken! Je moet dus vragen om colacao ;-) Dat is
chocolademelk, hehe :) En dan weer wat thesisteksten gelezen en geskyped met Elsje!
En sebiet dus el concierto! Ik laat je weten hoe het was ;-)
Ciudad Rodrigo : el torros ( Opgelet! Niet voor gevoelige lezers!!!)
13.02.10
Holas amigas
y familia!
Vandaag was een superdagje! Rond half 10 heeft Pieterjan me
opgepikt om samen dan naar Rike en hellen te gaan, waarna we samen richting de
afgesproken plek gaan. Om 10u vertrok de bus naar cuidad Rodrigo ( eigenlijk
kwart na 10 want Spanjaarden zijn altijd te laat, terwijl wij Belgen een
kwartier op voorhand er waren :))De rit
heeft ongeveer een uurtje geduurd en eenmaal daar aangekomen zijn we vrij te
gaan en staan waar we willen. We hebben wel een programmaatje meegekregen en
een plannetje van de stad.
Als eerste gaan we op zoek naar een barretje voor un
chocolat y café con leche, om op te warmen, want het is echt ijzig koud,
ondanks het zonnetje dat schijnt. Er hangt een gurige wind en de temperatuur
schommelt tussen de 0 en 3-5 graden, gok ik. Nadat we zijn opgewarmd en een
broodje hebben gekocht voor het middagmaal, gaan we richting de straten waar
los torros zullen rennen. We lopen doorheen een marktje en passeren ondertussen
ook de tralies van de afgezette straten. Ziet er toch behoorlijk stevig uit! Gelukkig!
We trekken hogerop en vinden een uitstekend plaatje bovenop een grasplein, waar
jammer genoeg de wind ontzettend koud is! Maar we placeren ons daar en kijken
ondertussen onze ogen uit naar al het ( verkleedde) volk. Iedereen zit op de
grond, op stenen, of staat recht. Echt indrukwekkend te zien. Om 1u beginnen te
klokken van de kerk te luiden, teken dat de stieren losgelaten worden! Ik vind
het toch best spannend hoor! En ik ben vooral content dat ik er zo ver van af
zit! Ik vind het wel straf dat er zoveel volk nog in de arena staat!! Echt
zot volgens mij! Na een kleine 5 minuutjes zie je ook plots de mannen ( want
het zijn natuurlijk enkel de mannen die het stoer manvolk uithangen!) beginnen
rennen en komen de eerste stieren aangelopen". Zeg maar eerder op het dooie gemakje
aangewandeld! Eventjes toch wat teleurstelling, want ze lopen echt traag en het
is ook helemaal geen uitdaging voor de mannen ( alhoewel ik het toch
nog altijd eng vind!) De stieren zijn witbruin gevlekt en hebben een koebel om
zich. Deze zouden dienen om de zwarte stier de weg te wijzen (hebben we ons
laten vertellen). En inderdaad na enkele minuten komt er een zwarte stier,
enigzins aangerend en deze ziet er agressiever en geagiteerder uit, wat
helemaal te begrijpen is. Nu zie je eigenlijk hoe dom mensen kunnen zijn. Ze komen
echt dicht bij de stier en dagen hem uit door ervoor te lopen en hem te slaan. Ik
begrijp dat echt niet. Je speelt gewoon met je leven, zeker als je de hoorns
van de stier bekijkt! De stieren lopen dan verder door de straten en het lijkt
even of het gedaan is. We voelen ons toch een beetje teleurgesteld, want ik had
echt verwacht dat er toch een stuk of 10 stieren door de straten zouden lopen,
terwijl er nu eigenlijk maar 1 echte stier was ( de andere waren maar makjes)
en ze deden eerder een wandelingetje. Maar de stieren komen dan terug en ja, de
domheid van de mens komt boven en de kracht van de stier ook! Helemaal opgefokt
en agressief blijft de stier 1 man aanvallen. Net zoals je op televisie soms
ziet blijft de stier inbeuken op de man en de hekkens! Echt erg! Ik durf bijna
niet kijken en sta praktisch te gillen. Het lijkt echt erg! Gelukkig komt al de
rest helpen en trekken aan de staart van de stier om hem weg van de man te
krijgen. De man hangt zowat aan de hekkens waar de stier op blijft inbeuken,
maar raakt er niet over. Na, wat voor mij uren leek te duren, een minuutje of
zo, krijgen de anderen de stier weg van de man en kan hij over het hek kruipen.
Onmiddellijk komt het rode kruis erop af, maar we denken dat het al bij al nog
zal meevallen. De hoorns leken niet in te beuken op de man maar op de hekkens,
maar toch! Het leek echt erg! Ik moet wel zeggen, hoe erg ik dat ook vind van
mezelf, dat het wel voor spektakel zorgde! En ergens, alleeja, al die mannen
kiezen er zelf voor om mee te lopen met de stieren en om hun leven te wagen. Iedereen
weet hoe gevaarlijk stieren zijn en hoe ongelooflijk achterlijk je wel niet
moet zijn om daar tussen te lopen! Maar goed, het is natuurlijk wel erg voor
die man. De stierenloop heeft zowat een half uur -45 minuten geduurd en
ondertussen zijn we eigenlijk echt ijspegels geworden! De wind is zo koud, er
is bijna geen beschutting en onze voetjes en vingertoppen zijn zowat
afgevroren. Door al de commotie, de spanning en de koude voel ik me ook wat
duizelig. Geen leuk gevoel! Ik weet dus dat het tijd is voor iets zoets of het
komt niet in orde! Ik eet wat van mn broodje en zet me op de grond en na de
andere gewaarschuwd te hebben ( al hoopte ik dat ik niet ging flauwvallen!) gaan
we terug naar het cafeetje van ervoor. Daar bestellen we een hete thee en
koffie en zet ik me een poosje op de grond, aangezien de tafeltjes enkel voor
het middagmaal bedoeld zijn. Na een poosje gaat het al heel wat beter en het is
dan ook al bijna tijd om naar de Plaza Mayor te trekken. We moeten daar om 3u
zijn voor het stierengevecht.
In de straatjes loopt er heel wat volk en is er volop muziek
en beweging, leuk om te zien! Aangekomen op de Plaza is deze helemaal
omgetoverd in een echte arena. Rondom de gebouwen is er een houten tribune
opgesteld en op de grond ligt er zand. Echt wel mooi georganiseerd! We gaan op
zoek naar David Thormes ( de organisator) die helemaal niet moeilijk te
herkennen is gezien zijn stierenpak en nogal groot pietje ;) Ons plaatsje is
helaas in de schaduw, extra brrr! En we moeten nog een uur wachten op de
stieren! Echt verkleumend! Maar de tijd gata nog behoorlijk snel en we babbelen
met de Ierse en Amerikaanse mannen achter ons. Best grappig en leuk.
Om 4u (ondertussen echt bevroren!) begint de fanfarete
spelen en komen de torreadors op de arena. Er zijn toch wel een stuk of 10 met
elk een roze doek in de hand. Ze vertonen eerst wat kunstjes, laten het doek
draaien enzo, en dna komt de eerste stier in de arena. Een beetje bang voor wat
er gaat komen, maar best ook spannend, hou ik mn fototoestel al in de aanslag.
Eerst wordt de stier enkel wat opgefokt en worden er wat kunstjes vertoont,
maar dan komt er een geblinddoekt paard met een man die een grote stok bijheeft
met een puntig uiteinde. Ik begin al te vrezen voor wat er nu komt en vindt het
echt erg wetende wat er gaat gebeuren. Inderdaad, de stok wordt stevig gedraaid
in de stier zijn vacht. Echt vreselijk! Eigenlijk vind ik het zlf erg dat ik
ernaar kijk want er wordt toch gewoon voor de lol een stier afgemaak! Maar
goed, het is traditie en je moet het gezien hebben zeker? Het gevecht zet
zich verder en de stier wordt verder afgemat. Nu komt de torreador die de stier
gaat afmaken naar voren met 2 pijlen in zijn hand. De man heeft een hele outfit
uit, met broeken die wel erg strak om de poep zitten! Best grappig en leuk om
te zien. Hij maakt er wat een showke van en steekt dan de pijlen in de huid van
de stier, die blijven hangen met weerhaken. Echt gruwelijk! Je ziet ook de
flank van het dier helemaal rood worden, te erg voor woorden eigenlijk...
alweer wordt het dier verder afgemat en uitgedaagd door de andere torreadors. Het
is ook echt indrukwekkend hoe dicht de torreadors bij de stier komen! Misschien
2 voetstappen ervan! Echt, ik zou ongelooflijk bang zijn! Dan komt de rode doek
en het zwaard van de doder naar boven. Eerst nog even wat trucjes en dan wordt
het zwaard volledig in het dier geplant. Ik gil het toch eventjes uit en wend
mn hoofd af... Het doden van de eerste stier wordt wat in een hoekje gedaan,
waardoor we het niet zo goed zien. Maar bij de 3 (!) andere stieren zien we dat
de stier nog verder wordt afgemat en als deze uiteindelijk door de knieen zakt
wordt een kleine, soort van dolk boven gehaald en wordt de genadeslag
toegedient... Het hoofd van de stier valt dood neer op de grond... Gejuich en
applaus barst los. De torreador wordt als een held onthaald! De dolk en het
zwaard worden uit de stier gehaald en afgeveegd aan de stier. Daarna worden
zijn oren afgesneden ( echt walgelijk! Ik kon er echt niet naar kijken!) en
zwaait de torreador met de oren naar het publiek. En!! Hij smijt de oren in het
publiek!!! Walgelijk!! En kerel die een beetje verder van ons zit vangt hem op!
Echt walgelijk en vies!! ( Deze man vangt zelfs nog een keer een oor en! Hij steekt
de oren onder zijn hoed en zet zijn hoed op zijn kale (!) hoofd!! Ieuw ieuw
ieuw! Zo ongelooflijk vuil!!) Nadien krijgt de torreador bloemen in ontvangst
van 2 vrouwen gehuld in een zwart kleedje en een sluier op hun hoofd. Eenmaal de
stier dood is begint ook iedereen te zwaaien met een wit sjaaltje, wij bij
gebrek aan een wit sjaaltje onze handschoenen en gooien de mensen hoeden enzo
naar d etorreador, die deze gracieus weer teruggeeft. Ook de handen wordne
geschud van d etorreador, echt vreemd. Precies alsof hij een beroemdheid is! We
bekijken het toch maar een beetje vreemd aan hoor. De traditie is maar vreemd. Dit
proces herhaalt zich nog 3 keer! De ene torreador al beter dan de andere. Sommige
laten hun rode doek vallen, wat waarschijnlijk een ongelooflijke afgang is,
andere hebben meer dan 1 keer nodig om het zwaard in de stier te planten, de
laatste maar liefst 5 keer! Wat het nog zieliger maakt voor de stier eigenlijk.
Deze laatste voerde ook heel wat kunstjes op. Best spectaculair : op d egrond
gaan zitten en met zijn doek zwaaien, vlak voor de stier gaan staan, op
misschien 5 centimeter van zijn neus, pirouetjes draaien en weet ik veel wat
nog. Zijn outfit was ook het meest besmeurd met bloed. Zijn stier was ook een
volhouder en wij waren eigenlijk allemaal aan het supporteren voor de stier! Uiteindelijk
heeft de stier er niet voor gekozen om daar te staan en de torreador wel, dus
we vonden dat deze wel een prikje in zijn achterwerk verdiende! Maar helaas,
het gevecht is ook gewoon oneerlijk, 10 man tegen 1 stier... Geen wonder dat de
stier verliest en eigenlijk kansloos is... Na 4 stieren is het eindelijk afgelopen en
daar ben ik best blij o. Uiteindelijk blijft het gewoon het afmaken van beesten
en dat vind ik gruwelijk. Ik heb het nu eenmaal meegemaakt en daar zal het bij
blijven voor de rest van mijn leven!
Rike en Hellen zijn na de 3e stier weggegaan voor
de koude ( en hebben een vroegere bus naar huis genomen, wat we pas later
wisten) maar Pieterjan en ik blijven. We hebben er tenslotte voor betaalt en ik
wil ook de kostuum parade zien. We hebben ondertussen ook het dekentje van de Ier
gekregen, echt vriendelijk en toch wel wat warmer aan de beentjes!
Een klein kwartiertje later begint de stoet, bestaande uit
grappige groepjes die telkens worden aangekondigd. Het is echt leuk om te zien
en ook wel een verademing na al het bloed en gedood! De parade bestaat uit nemo
en zijn visjes, een boot met fietsers en muzikanten, the flinstones, het leger,
het ziekenhuis en het grappigste van al : mannen in een zwembad die kunstjes
deden! Echt zo grappig! De parade duurde toch een 45 minuten en dan was er
nogmaals de mogelijkheid om met de stieren in de arena te lopen. Alweer komt de
domheid van de mens ( of eigenlijk eerder man!) boven. Volkomen onprofessioneel
gaan ze aan de slag met de rode en roze doeken, doe ze hun truien uit om er mee
naar de stier te slaan en hem uit te dagen, echt te stom voor woorden
eigenlijk! Waarom iemand zijn leven wil riskeren voor zoiets gaat er bij mij
echt niet in. We blijven nog een klein half uurtje, maar dan hebben Pieterjan en ik het wel
gezien! We gaan op zoek naar kaartjes en een magneet, maar helaas alles ziet er
dicht uit en eigenlijk helemaal niet zoveel winkeltjes. Als laatste optie
proberen we het in de Arbol ( soort van supermarkt) maar het blijkt behoorlijk moeilijk
daar te raken! We passeren kraampjes maar we kunnen de overkant niet bereiken omdat er overal
hekkens staan voor de stieren, die nog een laatste maal door de straten gaan
lopen. We staan dus vast achter een hek en we vragen toch even waar precies we
zijn en we moeten inderdaad de overkant zien te halen. Maar de stieren zijn nog
aan het lopen en we moeten om half 9 terug ana het tankstation staan voor onze
bus. Dus! We checken of the coast clear is :) En spurten dan als gekken naar de
overkant! Oké, ondertussen loopt bijna iedereen tussen de hekkens, en de
stieren zijn al gepasseerd, maar de adrenaline stroomt toch door mn lijf! Ik zie
snel een gat en ben blij de veilige overkant, achter de hekkens, bereikt te
hebben! We lachen allebei een beetje met
elkaar en zetten onze tocht verder. Maar helaas, alles dicht. Geen kaartjes van
Rodrigo! Best jammer. Misschien dat we in een ander stadje er nog vinden :) Dus,
we doorlopen de kermis en alle kraampjes en gaan op zoek naar eten. Pieterjan
frietjes uit een beker, best grappig, en ik een halfkoude panini. Maar ik heb
zo honger dat het smaakt :)
Eenmaal aan de bus aangekomen staat er al een groep te wachten ( voor een
keer zijn de Spanjaarden te voeg!) maar we mogen nog niet op de bus. Stevig rillend
staan we 20 minuutjes te wachten eer we er eindelijk opkunnen. Mn beentjes zijn
volledig uitgeput en ik ben echt helemaal verkleumd. Maar in de bus is het
gelukkig warm, of beter warmer :) Een uurtje zitten we op de bus en ik kan
het best goed vinden met Pieterjan. Ook al zegt hij dat psychologen toch ene
beetje raar zijn :p Al geeft hij toe dat ik dat niet ben, hehe!
Om half 10 komen we aan in Salamanca en wandelen we beide
naar ons Piso. In de hoop dat het warm is op mn kamer kom ik binnen, en ja
hoor! De verwarming werkt. Al moet ik zeggen, dat ik de wamte enkel voel als ik
naast mn radiator sta :) Enfin, soit, beter dan niks! Ik leer hier tevreden te
zijn met weinig :) De mails worden nagelezen, er wordt nog geskyped met Elsje
en mn bedje wordt opgezocht. Onder mn dekentje is het toch nog warmer! Ondertussen
is mn blogje helemaal af en ga ik zowat onder de wol kruipen. Vandaag was een
lange en uitputtende dag ( die echt wel voorbijvloog eigenlijk) en de slaap kan
ik goed gebruiken, aangezien afgelopen nacht genen vette was! Ik had schrik om
mn wekker niet te horen en mn kotgenoten zijn niet bepaald stil! Deuren worden
dichtgesmeten, dicngen vallen op de grond met veel kabaal, dus een goede nachtrust
heeft er niet in gezeten. Hopelijk deze nacht beter, alhoewel ik het betwijfel.
Er is nu al behoorlijk lawaai vanuit het salon... verdoeme! Ik heb nood aan mn
slaap! Nuja, we zien wel!
Gisteren was echt superplezant! Carnaval is begonnen ( duurt
zo een 4-5 dagen) en ik heb me echt geamuseerd! Na de les was ik inkopen gaan
doen, het eten raakt hier snel op, ook omdat ik telkens maar voor 1 persoon
koop en niet teveel wil kopen omdat ik niks wil wegsmijten, maar ik vind het
wel moeilijk om dat goed in te schatten. Soms word ik onverwachts uitgenodigd
om te gaan eten en dan moet ik al eens iets wegsmijten. Zo is er al een
stokbrood en een pak hesp in de vuilnisbak beland... Maar goed, ook die
kneepjes zullen we wel onder de knie krijgen :) Vanavond gaan we weer koken bij
Hellen en ik doe al d einkoopjes. We gaan wraps maken, jammie!
Als ik thuiskom staan Matthias en Barnabe te kuisen tot mijn
grote verwondering! Het werd wel eens tijd eerlijk gezegd! En het zag er ook
uit alsof de grote middellen werden ingezet ;) Ik bied uiteraard aan om te
helpen ( al moet ik toegeven dat yoghurtjes laten vallen op de pasgeboende
vloer niet echt helpen is, mabon, tis niet dat ik het expres heb gedaan he ;-)
) Aangezien de woonkamer mijn kamer is om te kuisen ga ik aan de slag, maar
geloof me met enkel een veegborstel en geen stofzuiger is dat geen makkie! Al het
vuil krijg je daar echt niet mee weg! Daarna probeer ik het met de zwabber (
een steel met gewoon een heleboel slierten aan!) maar dat zorgde er alleen maar
voor dat het vuil gewoon aan d evloer bleef plakken! Echt frustrerend! Zo goed
als ik kan maak ik het dan maar schoon en doe ik daarna ook mijn kamer. Ook bij
mij is het echt niet gemakkelijk en na afloop ziet het er wel iets beter uit,
maar toch niet 100% net. De badkamer en keuken zijn ook wel verbeterd, maar
echt proper proper kan je het niet noemen, enfin, ik denk toch dta ik er goed
ana doe te verhuizen!
Na de schoonmaak breng ik mn mails in orde en skype ik met
Lisa, die me wel vertelt dat de reis geboekt is! Joepie! Ik kijk er echt al
naar uit! Gaat superleuk worden! Als alles bepraat en gemaild is kan ik
eindelijk eens ana mn thesis beginnen. Wordt dringend tijd! Het eerste artikel
valt nog mee, al val ik even in slaap, gezien de vermoeidheid nog van gisteren.
Maar ik krijg hem uitgelezen en dan komt Hellen me oppikken om samen om de
wraps te gaan ( vlees en groentjes lagen er wel in el dia, de goedkoopste
winkel naar het schijnt, maar wraps dus niet) Ook Riké komt af naar het centrum
en we springen erna ook nog even de h&m binnen, waar ik weer een paar
goedkopen schoenen spot. Ja, ik weet het, mijn shopverslaving is een beetje erg
aan het worden, hehe. Maar voor 13 euro kan je dat niet laten liggen he! Enfin,
ik althans niet :)
Nadat we alles hebben, eten, drank en kleren/schoenen, wandelen
we naar Hellen haar kot en starten Hellen en ik al met het eten, terwijl Rike
zich thuis nog gaat douchen enzo. Ook de kotgenoten van Hellen zijn aan het
koken en het is echt grappig ze in het Spaans zo snel te horen praten, terwijl
ook zij ene beetje raar kijken als wij in het Nederlands bezig zijn. We
proberen de conversatie aan te gaan, die echt te grappig is voor woorden! Spaans,
Frans, Engels en Nederlands door elkaar! Hilarisch! Ze proberen ons zowat de
grammatica uit te leggen en besluiten dan een papiertje te schrijven met
Spaanse scheldwoorden, echt grappig! Ze blijven maar praten en doen waardoor
ons eten eigenlijk koud wordt, hehe, en het ondertussen ook al 10u is. We moesten
eigenlijk al bij Hanna zijn, mabon. Ik stuur maar dat we later gaan zijn, as
usual :) De wrap zelf is helemaal hard geworden door het lange wachten en het
2x opwarmen, dus eigenlijk is het niet echt een wrap, hehe. Maar het vlees en
de groentjes zijn wel lekker. We hebben wel weer over, dus morgen restjesdag! De
kotgenoten hebben voor ons ook een drankje gemaakt: rode wijn met cola! We bekijken
het maar vreemd aan, maar eigenlijk is het nog niet zo slecht. Alhoewel, mij
kennende hou ik alleen maar van cola als ik me niet goed voel, en inderdaad
mijn buikje doet best wel vervelend. Kleine buiksteken die blijven houden. Maar
daardoor laat ik de pret niet bederven! We maken ons samen klaar voor het
carnavalfeestje: ikke mijn pruik, nerdybril, rode neus en rode strik; Hellen
haar bijenoutfit en Rike is rudolf het rendier! Ook de kotgenoten hebben zich
verkleed namelijk in hun fysicaleraar! Best grappig! Met nerdyhaar en
geschilderde snor en bakkebaarden! We kletsen nog even door, nemen wat fotookes
( ik ontdek eindelijk waar mijn timer zit) en dan gaan we elk onze eigen weg. Onderweg
botsen we ook nog op de andere psychologen uit Gent, best moeilijk te herkennen
zo met die carnavalsoutfit, maar ook heel grappig. Ondertussen is het al 12u
geworden en als we op de Plaza Mayor aankomen is het feestje al aan de gang. Er
zijn 2 mannen die op ene soort van trommel spelen, echt knap en iedereen errond
in hun carnavalsoutfit. Echt iedereen kom je tegen! Mannen als vrouwen, nonnen,
vikings, bijen, vlinders, noem maar op! Leuk om het zo te zien, want in Belgie
wordt het toch niet zo gevierd. Behalve in Aalst dan ;)
We gaan dan op zoek naar Hanna en Suzanne hun kot, die zich
op de Plaza Mayor bevindt! Iedereen is er al en het is echt grappig om iedereen
verkleed te zien! Fotootjes worden onmiddellijk getrokken en ik krijg een
rondleiding van Suzanne door het huisje. Best gezellig! Eerst voel ik me nog
ene beetje ongemakkelijk omdat de groepjes al gevormd zijn en het moeilijk is
me te mengen in een gesprek maar als ik me bij Pieterjan, rike, Hellen en
Kristian (de Chileense jongen) nestel gaat het al heel wat vlotter. Het is echt
gezellig en ook met Melissa kan ik het goed vinden. Een heel lief meisje! We
blijven gezellig babbelen en drinken ( alhoewel ik het bij 1 wijntje hou
aangezien mn buikje nog wat gevoelig is) en rond half 2 vertrekken we om uit te
gaan. We gaan op zoek naar een toffe club en onderweg kijk ik echt mn ogen uit!
Alle mogelijkheden waarin je je kan verkleden lopen hier rond en er is echt
heel veel volk op straat. Als we aankomen in Khandavia ( Dé club naar het
schijnt) is het er nog behoorlijk leeg. Maar de muziek is goed en dus blijven
we. Iedereen begint te dansen en het is echt grappig kijken naar hoe iedereen
danst! Langzaamaan wordt het steeds drukker en arriveren ook the flinstones,
hihi, echt grappig! De muziek vind ik echt super maar rond 4u is het er zo druk
dat het eigenlijk niet meer plezant is en besluiten hellen en ik ( samen met
eigenlijk bijna iedereen) om naar huis te gaan. Eenmaal buiten is het gewoon
zot om te zien hoeveel volk staat aan te schuiven om naar binnen te mogen! Van aan
de ingang tot op d ehoek van het straat! En het is -3! En sommigen hebben echt
zo koude kostuums aan, dat ik al begin te bibberen in hun plaats! Aangezien er
meer dan 80 bars zijn die meedoen aan het Carnavalevent lijkt het mij gewoon
belachelijk om aan te schuiven! En zeker in deze temperatuur! Brr! Enfin,
Hellen en ik gaan naar warmere oorden, als de verwarming een beetje werkt! In
het naar huis wandelen beginnen stilaan de eerste zenuwen op te duiken voor
mijn examenuitslag. Die zou er normaal rond 7u op moeten staan. Ik twijfel of
ik nog even zou piepen, maar ik doe het maar niet, ook op aanraden van Hellen,
hehe. Het is wel tof om samen naar huis te stappen. Dat ga ik wel missen als ik
in mn ander huisje ga zitten, maja. Langs de andere kant ga ik ze dan ook
kunnen uitnodigen om te komen eten, dus das dan wel weer leuk!
Eenmaal thuis kruip ik snel mn bedje in en dommel ik
behoorlijk rap in, maar ik wordt toch rond 8u wakker van de zenuwen. Ik blij
nog even piekeren of ik zou kijken of niet, maar ik hou het niet uit en neem
dan maar mn laptopje mee in bed. Ondertussen begint mn hart tegen 100 int uur
te racen en voel ik me echt zenuwachtig! Minerva wil dan ook nog een sniet
meewerken en loopt ontzettend traag! Verdorie, mn zenuwen begeven het bijna! Uiteindelijk
raak ik er dan toch op en na nog ene klein schietgebedje klik ik op mijn
resultaten en zie ik voor ales 2 cijfertjes staan!! Geslaagd!! Yesyesyes!! Echt
superblij! De punten zijn wel niet zo hoog, maar erdoor is erdoor! Ik ben echt
happy! Van Lisa heb ik al een smsje dat ze erdoor is en ik stuur ook naar Els,
Katrijn en Kim. Na nog vlug een mailtje te sturen naar het thuisfront met het
goede nieuws en het briefje van helen te
lezen ( superlief ballonnetje!) en de grappig mail van jojo over beurzen,
politiek en het weer :), kruip ik terug in mijn bedje. De les laat ik vandaag
voor wat ze is. Met een tekort aan slaap Spaans proberen begrijpen en spreken
lukt toch niet en dus maak ik er ene tranquilo dagje van! Rond 1u word ik
wakker ( echt heerlijk geslapen!) En neem ik mn laptop terug in bed om te
ontbijten met one tree hill. Lisa is me echter voor en dus skypen we nog even. Alweer
is het heel erg leuk haar te horen! Zowat een half uurtje blijven we tetteren,
en erna eet ik wat cornflakes en kijk ik naar one tree hill. Ook Elsje komt
online en voor de eerste keer in 2weken zie ik haar nog eens via de webcam!
Echt super! Heb je gemist hoor sjoe! We kletsen een klein uurtje en sluiten af
met een superknuffel, allebei zowat de pc aan het omhelzen, hihi! Ik wil dan
een lekker doucheke nemen en het carnavalgebeuren van me af wassen maar je kan
het al raden, geen warm water! Pfff! Barnabe komt net uit zn kamer en ik vraag
of hij warm water heeft gehad. Maar ook hij heeft het zonder douche moeten
doen. Maar normaal zou er vanavond warm water moeten zijn. Zijn vriendinnetje
is er ook bij, voor 3 dagen en ik verwelkom haar vriendelijk.
Daarna kruip ik al stinkend maar weer achter mn pc en na een
klein uurtje probeer ik opnieuw of er toch geen warm water is. En gelukkig
begint het op gang te komen! Ik gun het water nog efjes, maar na een kwartier
voel ik mn vingers bijna niet meer, het is hier echt zo koud, dat ik toch onder
de douche kruip. Het water is warm maar doet wel deugd. Al mis ik het om echt
een superhete douche te nemen! Echt alleen, daarvoor zou ik al naar huis
vliegen ( al mis ik mn familie en vriendjes ook natuurlijk :)) Maar die koude
hier, die vind ik toch helemaal niet aangenaam!
Het shoppen laten Hellen en ik vandaag voor wat het is en we
gaan gewoon vanavond een rustig avondje houden. Restjes opeten en een filmpje
kijken, joepie! Maar voor ik dat doe, toch nog eerst even een thesisartikeltje
doorworstelen!
We hebben onze carnavalscostumen gevonden! Hellen gaat als
bij, Maria-Elina als man en ik als clown :) Ik heb zo een pruik in 2 kleuren
gekocht, een grote rode strik en een rode neus en bril! Heb er al zin in! We
hebben het gevonden in ene chinese bazaar. Je vindt daar echt vanalles voor
geen geld! Dus ik koop van den eerste keer nog wat nagellak ( de mijne ben ik
thuis vergeten) en wat tupperware potjes. Erna gaan Hellen en ik nog even
shoppen, vooral de schoenen zijn belangrijk :) En in de winkels merk je pas
echt hoe slecht mn spaans is! Ik vroeg voor een paar schoenen in mijn maat en
ik zei: puedes quaranta. Wat zo goed betekent als : kun je 40 :p Niet echt goed
Spaans dus! Maar ze waren ook heel onvriendelijk in de winkel en de schoen zat
niet echt goed, dus we hebben niks gekocht. We gaan samen nog naar de carrefour
om samen te koken en ik koop ook nog wat handdoeken aangezien ik met 2 hier
echt niet toekom! Ik vind ook eindelijk de tijd om wat artikels af te printen
voor mijn thesis, maar het kost wel veel geld! Dus ik ga proberen de rest op de
pc te lezen. Moet er wel dringend eens aan beginnen! Die manana toestande
hier zijn helemaal niet goed voor mij :)
Hellen springt dan nog even binnen en ik toon haar eindelijk
mijn kamer. Ze vindt het bets leuk ingericht en ik vraag haar toch nog eens
voor de zekerheid of ik niet overdrijf en wat zij van de badkamer en keuken
vindt enzo, en ze geeft me inderdaad gelijk. Het ligt hier echt niet proper en
al helemaal niet gezellig om er samen te eten of te ontbijten. Na nog wat
keuvelen over vriendjes en de vriendinnen in Belgie gaat ze naar huis en
placeer ik me voor de computer voor mijn skypedate met het thuisfront. Als
david en julie als eerste in beeld komen vind ik het echt leuk dat ik ze nog
eens zie! Ik vraag ook onmiddellijk naar de echografie en David toont hem voor
de webcam. Als ik vraag om te tonen welk bolletje mijn metekindje is, zegt hij
doodleuk Je mag kiezen. Helemaal in de war zeg ik : hoe ik mag kiezen, een
baby is toch een baby he. En nadta hij het een par keer heeft herhaald en ik
maar blijf dom reageren, zegt hij dat het een tweeling is!!!! Ik kan het echt
niet geloven! Sta compleet met mijn mond vol tanden en vraag wel 10 keer of het
echt geen lol is, want mijn broer kennende!! De Haha, nu had ik u komt er
echter niet uit!! Het is echt een tweeling! Echt zotjes! De tranen komen alweer
boven en als ik iedereen daar zo samen zie staan verlang ik ernaar om thuis te
zijn, voor de eerste keer sinds het vertrek... zo helemaal alleen op mijn kamertje
is toch anders dan elkaar kunnen knuffelen en samen het grote nieuws vieren. 2
babytjes! Samen met Eva meter! Echt zalig gewoon! Ik ben echt benieuwd om elk
keer de echografie te kunnen opvolgen en ze te zien groeien! Ik kan het echt
nog steeds niet geloven! Eigenlijk moest ik nog steeds wennen aan het idee dat
mijn broertje papa wordt en nu is het opeens papa van 2 kindjes! Echt wennen,
maar zo ontzettend leuk! Ik kijk er al naar uit!! We babbelen nog eventjes,
natuurlijk over het grote nieuws, en daarna babbel ik nog met Lisa en Els die
op Els haar kot zijn. Natuurlijk breng ik ze onmiddellijk op de hoogte van
grote nieuws! Het is tof ze allebei samen te horen, maar ik verlang er ook naar
om nog eens bij hen te zijn. Het lijkt alsof ik hier al superlang zit. Alsof ik
hier altijd al heb gezeten, echt vreemd. Want tegelijkertijd is alles zo nieuw.
Dus beetje dubbel gevoel.
Na het skypegebeuren vertrek ik naar Hellen ( maar een
uurtje te laat, maarja :)) Ik vertel haar een het grote nieuws en krijg een
knuffel van haar, wat me wel deugd doet! De knuffels en zoenen op afstand zijn
toch net niet hetzelfde en het is tof dat ze zo meeleeft. Ik vertel ook het
nieuws aan Rike en we kraken er een flesje vino blanco voor! Rike is immers ook
geslaagd voor haar masterproef en dus besluiten we allebei dat we wel eens een
beetje veel mogen drinken vandaag :) Het eten is al klaar (wel handig als je te
laat toekomt, al had ik wel verwittigd op voorhand :) ik heb nog iets van
manieren :)) en de rijst met kip curry is echt superlekker en doet me ook
denken aan de etentjes bij Elsje! We babbelen lekker bij en ik vind het echt
leuk dat we met zn drieen zo goed overeen komen. Na het eten komen ook
Franceska ( een Duits meisje) en Pieterjan een glaasje vino (of wat e rnog van
overschiet :)) drinken. Tegen een uur of 12 begin ik echt moe te worden en ook
Rike wil liever nu vertrekken naar the Irish Rover of het gaat er gewoon niet
van komen! Tegen half 1 komen we aan en de sfeer zit al onmiddellijk goed. Ik
kom ook Matthias en barnabe tegen, mijn kotgenoten en ter mijn verrassing gaan
ze mee met ons!
Met een drankje in de hand banen we onze weg door de massa
en komen we de mensen van in de les tegen en kan de Spanish party beginnen!
Barnabe en Matthias blijven gans de avond bij ons en trakteren op ons drankjes,
best wel handig :) Mattias is echt wel grappig, maar hij was natuurlijk ook zat
;) Al moet ik toegeven dat het bij mij ook wel ferm in het hoofd zat! Rike
bleef aan tafel maar wijn inschenken en hier gaf Mattias me de ene sangria na
de andere :) Eerste kennismaking mag zo nog meer gebeuren voor mij ;) De muziek
is echt goed en ik dans veel met Mattias. Barnabe die plakt een beetje aan
Hellen, soms zelfs een beetje teveel aangezien ik af en toe Hellen moet redden,
wel grappig :) Rond 3u sluit de bar en is het feestje hier gedaan. Wel raar
aangezien je in Belgie kaan door feesten tot 7-8u! Eigenlijk ben ik moe en zou
ik liever naar huis gaan ( mn voeten zijn ook gewoon dood!) maar Hellen wil nog
verder feesten en ik laat me alweer overtuigen. Wel grappig want we zijn beide
behoorlijk aangeschoten en doen nogal dommig :) Als 2 jongens ons aanspreken
beginnen we al helemaal te dollen en elkaar te plagen met liedjes als he
wants to kiss you en een daarbij horende dansje bij :) Leuk om nog eens zotjes
te doen en tof dat we ook op elkaar wat ingespeeld zijn qua humor, hehe.
Onderweg komen we ook de erasmusjongen tegen die Hellen al eerder had gezien en
inderdaad, we vonden hem allebei knap :) We spreken hem aan en wisselen gsmnummers
uit en volgen hem zo een beetje naar the Cubic, hehe. Daar zijn ook Sofia en
Jackie nog. Echt lang blijven we er echter niet, want ik ben doodop en mijn
voeten doen echt ongelooflijk zeer. We lopen samen naar huis en mijn huisje is
de eerste stop. Ik neem afscheid en kruip mn bedje in. 10 minuutjes later hoor
ik ook de boys thuiskomen en val ik in slaap met de gedachte dat het echt een
superdagje was!
Helaas duurt de nacht maar kort, aangezien de les al om 9u10
is en ik er maar om 5u in zat! Pijnlijk! Om 20 voor 9 raak ik mn bed eindelijk
uit en duik onder de douche. Het warme water maakt me frisser en mn hoofdje
doet ook al minder pijn, gelukkig. Als ik nog wat water naar binnen klok gaat
het al veel beter en om 9u10 verlaat ik eindelijk mn kot. Eigenlijk moest ik er
al zijn, maar als ik toekom is de les nog steeds niet bezig. Het spaans ritme!
Muy bueno! De grammatica les valt nog mee om me wakker te houden, maar de
conversation is echt verschrikkelijk. We moeten naar een filmpje kijken en ik
val toch even in slaap. Ik kon mn ogen echt niet openhouden, zo moe ben ik! Na
het filmpje ( dat over kinderarbeid in Peru gaat) moeten we onze mening
duidelijk maken. Ik ben echter zo moe dat ik niet eens helder spaans kan denken
laats taan dat ik begrijp wat ze zegt. Dus ik zit maar een beetje om te wezen
en probeer eerst nog te volgen maar het spaans gaat te vlug en mn hersenen te
traag om te kunnen volgen. Na ongeveer een uur pijnlijk afzien is de les
eindelijk gedaan en is er een bijeenkomst voor de erasmusstudenten. Echt veel
wordt er niet gezegd, wel dat er ook tripjes zijn en dat lijkt me wel leuk,
alleen jammer dat er geen leerlingen van andere universiteiten meemogen zoals
Hellen en Pieterjan. Dus ik moet er even over nadenken. Erna staan er tapatjes
voor ons klaar! Wel een heel leuk ontvangst! En echt lekker! Ik eet er net
eentje te veel maar besluit dan vanavond maar wat minder te eten :)
Na het bijkletsen boven de tapas trek ik richting mn nieuwe
kot. Ik ben wel mn kaart vergeten dus ik ga op goed gevoel de baan op. En!
Waarschijnlijk had je het nooit verwacht, maar ik vind het perfect terug! Ik
herken de straten en ik ben al snel aan mn toekomstig kotje. Onderweg bedenk ik
wel dat het toch een beetje ver is en na zo een toffe avond met mn kotgenoten begin
ik toch een beetje te twijfelen. Daar aangekomen vraag ik nog eens of ik alles
nog eens mag zien en de twijfeltjes zijn er toch een beetje maar ik weet dat
het veel beter is dan waar ik nu zit. In de keuken liggen er enkel wat
kruimels, in de salon ligt op de tafel wel een stokbrood en ziet het er een
beetje rommelig uit, maar de grond ziet er wel proper uit. Het zijn ook geen
witte tegels waardoor je het vuil niet zo sterk ziet als in mn huidig kot. Mn
kamer heeft wel een extra boekenkast waar ik het gerief kwijt kan waarvoor ik
nu hier absoluut geen plaats heb. Laat staan dat mn psychologieboeken er dan
ook nog eens bijkomen! De muur is wel behoorlijk wit, maar dat is in mijn kamer
nu ook wel natuurlijk. Dus ik beslis toch om de fianza (waarborg) te betalen.
Ze zijn ook nog steeds extra vriendelijk en ze willen zelfs me komen ophalen om
te verhuizen met de auto! Superhandig want met die valiezen zag ik het
eigenlijk niet echt zitten. Op zich is het niet ver, maar met die valiezen leek
het me een hel! Dus dat probleem is toch al van de baan! Op de terugweg bel ik
naar Hellen en vertel ik haar een beetje over mn twijfels en vraag of ze toch
zeker nog bij mij op bezoek gaat komen nu we zo ver uit elkaar wonen maar ze
verzekert me dat ze dat zeker ga doen. En ik weet ook dat die twijfels meer
door de vermoeidheid komen dan dat het echt aan het huis ligt. Dus het belletje
doet wel deugd en ik vind het echt tof dat onze vriendschap elke dag wel beter
wordt. Ik zie ons echt heel goeie vriendinnen worden!
Op de terugweg naar huis kijk ik even nog in de winkeltjes
en vind leuke en goedkope botjes! Bruintjes, zoals mijn vorige die echt
supergoed zitten! Al een klein beetje opgewekter ga ik naar huis en onderweg piep
ik ook even binnen bij de kinderwinkeltjes en vind het best grappig dat ik nu
voor 2 babytjes moet kijken :) Toch nog wennen aan het idee maar ik vind het
wel enorm spannend!
Eenmaal
thuis is Lisatje online en we skypen terug. Ik vertel haar een beetje over mijn
downdagje, eerder door de vermoeidheid dan echt down down, maar ze slaagt er
toch weer in om me op te peppen. Wat zou ik toch zonder jou doen Lisatje! Je
zorgt er toch altijd voor dat ik me beter voel! Al heb ik het echt wel lastig
nu, iedereen te horen en niemand eens kunnen vastpakken of echt zien. Als ik zo
een emotioneel dagje heb dan doet het deugd om iedereen te zien maar dan knaagt
het toch wel wat. Het is echt wel lastig om altijd afscheid te nemen zonder een
knuffeltje of een zoentje. Dus ik kijk al uit als iedereen op bezoek komt! Veel
knuffeltjes zullen er worden gegeven!!
Na Lisa
komen ook Els en Katrijn online, die samen op het kot van Els zijn en ik kan
eindelijk het tweelingnieuws aan Katrijntje vertellen! Ze werd al helemaal gek
van de spanning, he katrijntje :) Het doet alweer deugd om ze te horen en ja,
ik mis hen ook als ik hoor hoe gezellig het daar is. De traantjes prikken
alweer achter mn oogjes! Jeetje toch! Ook Kim komt na hen aan de beurt en ik
breng haar op de hoogte van het tweelingnieuws. Ook het babbeltje met Kim doet
echt deugd, en ja ik val alweer in herhaling, maar als ik haar zie doet het me
toch ook wat! Als je elkaar zoveel ziet, hoort, mailt, smst, dan lijkt dees
toch wel al heel erg lang! Maar ik ben blij dat ik haar hoor en ja, na Kim is
het de beurt aan mi hermanita! Skypen blijft zo ontzettend lang duren, hehe :)
De webcam lukt jammer genoeg niet, maar het is tof om nog eens een
zusjesgesprek te hebben. Lijkt ook alweer zo lang geleden! We babbelen ook een
dik uurtje, al zijn we ondertussen ook met andere dingen bezig, ik met deze
blog, zij met huiswerk.Maar het is leuk te weten dat we eigenlijk zo dicht bij
elkaar zijn en gewoon kunnen praten met elkaar. Mams hoor ik ook nog even en
nadat ik mn aankopen heb getoond sluiten we af. Ook deze blog loopt stilaan ten
einde aangezien mijn bedje en een aflevering van greys naar me lonken.
Vanavond blijf ik dus lekker thuis want ik heb er toch wel behoefte aan om op
tijd in bed te liggen en heerlijk te dromen!
Meisjes
(amigas y hermanita y madre :) ) bedankt om me op te peppen! Zalig om jullie
nog eens te horen en sommigen te zien! En tot snel!!
Gisteravond was echt gezellig! Ik had afgesproken met Manon
en Melissa ( Nederlandse meisjes) om samen naar Lucinde haar kot te gaan. Daar
had Lucinde een superlekkere ovenschotel gemaakt van aardappelen, gehakt,
worteltjes en bloemkool. Echt lekker! Ik wou dat ik dat ook kon! Maja,
voorlopig heb ik echt geen zin om te koken gezien het er niet zo netjes ligt,
dus ofwel moet ik eens de emmer en spons erbij halen ofwel ga ik veel bij
hellen gaan eten... Voorlopig is het het laatste ;-) Ofwel gewoon een stokbrood
met tomaatjes en kaas, op zn Frans dus :) Maar het was dus echt gezellig. Het zijn
echt lieve meisje, en Rik en Leila waren er ook. Een hollander en een begisch,
maar wel franstalig meisje. Soms is het echt nog wat aftasten, maar ja, dat is
eigenlijk normaal als je elkaar nog maar pas leert kennen. Maar ik ben al blij
dat ik me niet onwennig voel! Ook Lucinde haar kotgenoten komen goeidag zeggen,
en Andres is echt ene knappe Spanjaard! De eerste die ik echt knap vind, hehe
:)
Rond 20 voor 9 vertrekken we naar de salsales met alle
meisjes. Rik heeft niet echt veel zin :) Als we toekomen denk ik onmiddellijk oeioei!
omdat iedereen het zo goed kan! Wel leuk en mooi om naar te kijken! Rond 10 na
9 is het aan ons om op de dansvloer te gaan staan en het is eerst toch ene
beetje ongemakkelijk, hehe . Maar we hebben echt ene goede leraar, één die
nogal goed met zn kont kan schudden :) En het vlot best wel. Alleen jammer dat
er meer vrouwen dna mannen zijn waardoor je meestal met een vrouw moet dansen.
Ik begin met Leila en ook al is het een beetje vreemd dansen met een vrouw, het
lukt wel! De pasjes zijn niet zo heel moeilijk en als je wat ritme houdt, dna
lukt het wel. We moeten echter regelmatig eens wisselen van partner en omdat we
oneven zijn moet ik op het einde met de leraar dansen! Het zweet breekt me toch
eventjes uit! Maar hij kan het heel goed en daardoor leer ik ook sneller hoe je
het moet doen. Daarenboven is het leuk nog eens met ene man te dansen en hij
ziet er ook helemaal niet zo slecht uit, haha :) Na een uurtje is het gedaan en
ik heb me echt heel goed geamuseerd! Het was leuk nog eens te dansen en dansles
te volgen! Ik zie me dit zeker vaker doen! Misschien kan ik wel heel goed salsa
dansen tegen dat ik terug ben :)
Na de les gaan we nog eventjes iets gaan drinken, niet te
lang want we zijn allemaal eigenlijk echt moe. Ik stuur ook naar Hellen want ze
wou graag nog iets doen vanavond. Op de plaza mayor komen we ook Lise en sofia
tegen en we gaan allen samen naar de Erasmusbar. Daar wacht hellen op ons, maar
omdat het te druk is gaan we naar een andere bar. Ook Cristina, Dorianne en
Kristian (de chileense kotgenoot) komen ons vergezellen. Het is best gezellig
en grappig. Kristian is behoorlijk klein en smal en ziet er dus helemaal geen
23 uit, maar hij is echt supergrappig! Hij houdt van shoppen en spendeert
liever zn geld daaraan dan aan eten, beetje gelijk mij dus :) We hebben echt
wat afgelachen! Ook enkele misverstanden door de taal zorgen ervoor dat we de
slappe lach hebben! Echt gezellig dus!
Tegen 12u aan we naar huis, veel later dna ik eigenlijk wou
maarja, nu moet je de contacten leggen en onderhouden he! Hellen en ik gaan een
beetje op het gevoel naar huis aangezien we weigeren onze kaart boven te halen!
En inderdaad, het lukt wel! Uiteindelijk kom je altijd wel ergens terecht dat
je herkent! Mijn sleutel werkt deze keer eens mee en na nog even mijn mails
gecheckt te hebben kruip ik mn bed in. Rond 6u wordt ik echter weer gewekt
door mn kotgenoten die niet zo zachtjes met de deur slaan en staan rommelen in
de keuken en badkamer, maar gelukkig praten ze niet en val ik snel terug in
slaap.
SOchtends kan ik gelukkig een warme douche nemen en doe ik
ondertussen nog wat huishoudelijke klusjes! Jaja, flink van mij :) Ik steek
vlug een handdoekwasje in en doe de afwas ( wel van 3dagen geleden, maar het
was alleen maar mijn ontbijtbord :)) Ook de was van gisteren vouw ik op en leg
ik netjes in mijn kast ( die, nu ik goe dkijk, bijna uiteen valt! Dus ik ga maar
zachtjes aan mee doen, dat ze het overleeft tegen dat ik weg ben!) Dan is het
toch wel tijd om naar de les te gaan.
In de les conversatie moeten we een toneeltje
voorbereiden, hoe je in een bar je eten bestelt. Het is ene klein beetje
stressy maar eigenlijk is iedereen heel erg vriendelijk en ze lachen niet met
je omdat je fouten maakt ofzo, dus ik voel me er behoorlijk op mn gemak! Ook
moeten we over een kleine 2 weken een presentatie houden en ik ga het over mn
familie doen :) Vooral eigenlijk omdat ik de woordenschat daarvan goed ken,
hehe :) Je mag fotootjes meebrengen enzo, dus ik denk wel dat het in orde komt!
Na de les spreek ik met Maria-Elina om te gaan shoppen voor
carnaval, om 5u op de plaza mayor, samen met Hellen. Benieuwd wat we we gaan
vinden! Maar nu moet ik echt Spaans leren! Het komt er maar niet van terwijl
het toch heel erg belangrijk is!
De tijd gaat
hier weer heel erg snel dus ik moet weer even bijbenen :)
Zondagochtend
wa smijn plan om eens uit te slapen, maar ik werd helaas al wakker rond 8uur.
Ik blijf lekker soezen tot 9u en beslis dan om een aflevering greys anatomy te
bekijken en te ontbijten in bed :) Het voelt een beetje aan als thuis zijn,
hehe.
Om half 12
hebben we afgesproken op de Plaza Mayor om samen naar el Rastro te gaan. Hellen
komt me oppikken rond 5 voor en samen trekken we richting plaza. Daar
aangekomen vertrekken we met Jeong, Lise, Sofia, Angela, Riké en Maria-Elina naar
el Rastro. Het is ongeveer een half uurtje stappen en ondertussen leer ik Maria-Elina
uit Finland beter kennen. Echt een heel vriendelijk meisje. Ook met Angela praat
ik even en ik spreek haar aan over haar kot. Zij woont samen met 2 Franse
meisjes, die heel erg net zijn. En na hier gewoond te hebben, klinkt me dat als
muziek in de oren! Ze legt me uit waar het is, zodat ik smiddags even langs kan
komen.
Aangekomen
aan el Rastro is er echt heel veel volk en ligt alles zo een beetje op elkaar
gestapeld. Je vindt er van sokken tot planten aan heel goedkope prijzen. Best
wel leuk om het zo eens te zien, maar ook een beetje verschietachtig, want de
marktkramers brullen echt in je oor! Ik vind er wel een heel mooie bolso moreno
( een bruine handtas :)) En die had ik echt nodig want ik had geen goede
handtas mee om uit te gaan ;-) En het was maar 12euro, dus een koopje! We lopen
er ongeveer een dik uurtje rond en gaan dna nog naar de plantenmarkt er vlak
naast waar er orchideen worden gekocht door Hellen en Maria-Elina en een
keigrappig cactusje door Angela. Daarna gaan we allen samen tapas gaan eten en
spreken we Spanglish :) Engels en Spaans door elkaar, best wel grappig
eigenlijk! Jeong spreekt ook alleen maar Spaans, of hij wil gewoon geen engels
spreken, wat wel goed is, want zo oefen je je Spaans. Aangezien ik nog even de tijd
heb voor ik om 3u het andere appartement moet gaan bezichtigen, ga ik vlug met
Angela mee. Als ik binnenkom vind ik echt dat ik in een krot woon! Het is er zo
mooi en netjes! En ook bijna dubbel zo groot als bij mij! Maar het is wel 270
euro per maand en dat vind ik toch veel te veel. Eenmaal buiten gekomen staat
de rest nog te keuvelen en Jeong spreekt me onmiddellijk aan dat e rbij hem ook
nog 3 kamers vrij zijn. Hij wil me deze best tonen morgen na de les ( of dat
denk ik toch wnat al dat spaans versta ik nu ook weer niet :) ) Hij en Sofia
tonen me de weg naar calle Pastores en gewapend met de kaart in de hand vind ik
het vrij snel.
Als ik
aanbel word ik een beetje overrompelt want de lift stopt gewoon rechtstreeks in
hun appartement en een grote man in een jogging en kaalgeschoren komt op me af,
waarop ook een jongen uit de andere kamer me een hand komt geven en ze gelukkig
in het Engels beginnen praten. Beiden beginnen onmiddellijk te vertellen en
zijn keivriendelijk, waardoor de overrompeling snel wegebt, en ze leiden me
onmiddellijk rond. Ondertussen komt er nog een jongen goeiedag zeggen en e ris
ook een Belgische vrouw die hier woont! Lijkt me wel leuk! De eerste kamer die
ze me tonen is mijn toenkomstige kamer, die zowat anderhalf keer groter is dan
de mijne nu en er echt super uitziet! Ook de 2 (!) badkamers doen me al
zwijmelen en de keuken, die er echt supernetjes uitziet, zorgen ervoor dat ik
helemaal overstag ga! Tel daarbij nog eens het balkon en de salon op en het is
compleet! Ik begin wel een beetje te vrezen voor de prijs want het ziet er
allemaal te mooi uit, maar het is slechts 183 euro in de maand! Maximum 200
euro als er water en electriciteit zou bijkomen! Ik wil echt dit appartementje
hebben en leg hen uit dat ik wel nog vastzit aan een andere kamer tot maart
maar dat ik echt supergraag de kamer wil huren. Ze zeggen dta het normaal geen
probleem is en dat ze het gaan overleggen met de eigenaar. Maar ze laten me wel
al een kamer kiezen en ik kies natuurlijk de grootste met het meeste licht,
hehe :) Ik zie het echt al helemaal zitten en zou het liefst onmiddellijk
verhuizen maar ik wil niet 2 keer betalen voor de maand februari, dusja. Nog
een kleine 3 weekjes hier uithouden! Ook tof is dat nu iedereen echt wel kan
blijven slapen bij mij. Het is echt zo groot en we hebben dan nog eens een
logeerkamer, die wel volstaat met gerief maar waar er ook ene matras of 2
inkan! Dus ladies! Ik zie het al helemaal zitten dat jullie allen hier blijven
slapen! Ik kijk er al naar uit!
Helemaal
happy stap ik naar huis en onderweg kom ik Lucinde en Manon tegen die aan het
joggen waren. We babbelen even en ik spreek met Lucinde af om maandag (morgen)
de tickets voor het carnaval te gaan halen. Volgende zaterdag is het namelijk
carnaval in Rodrigo en daar gaan we met zn allen naartoe. Ik zet mn weg verder
en probeer het zowat te timen om uit te rekenen hoe ver ik nu van de universiteit
zit en het is ongeveer een kwartiertje, dus dat valt nog goed mee. Eenmaal
thuis komt ook Alejandro thuis en ik verzamel dan maar al mn moed bijeen en
zeg hem dat ik ga verhuizen eind deze maand en of dat een probleem is. Gelukkig
krijg ik mn fianza (borg) volledig terug omdat ik het 15 dagen op voorhand heb
laten weten. Hij vindt het ook helemaal niet erg en met het vooruitzicht op een
mooier, groter en beter kot kan ik er weer tegenaan!
Ik placeer
me terug voor de computer en skype met Kim. Echt super om haar nog eens te zien
en horen! Het lijkt echt alsof ik hier al keilang zit, terwijl het nog maar een
week is! Maar ik ben blij haar te horen, al valt skype af en toe wel uit :)
Daarna bel ik nog even met mn mam en vertel haar het goede nieuws over het
appartement en net als ik aan mn spaans wil beginnen komt ook Lisa on :)
Eenmaal ik begin te skypen blijft het uren doorgaan :) Maar het doet wel zo
ontzettend deugd iedereen te horen! Na terug een dikke 2uur te skypen begin ik
eindelijk spaans te leren, los verbos. Het lukt wel, uiteindelijk is het
herhaling en na een goed uur gestudeerd te hebben vertrek ik naar Hellen haar
kot om samen te eten.
Na een klein
beetje verkeerd gelopen te hebben, maar zonder te panikeren :), kom ik rond 8u
toe en we hebben echt een supergezellige avond! We eten restjes, pasta pesto,
echt heel lekker en babbelen gans de avond. Echt tof! Rond half 12 vertrek ik
zodat we beiden uitgeslapen zijn voor de volgende dag. Onderweg speel ik nog
effe toerist en trek een fotootje van het wondermooie verlichte salamanca!
Thuis aangekomen duik ik mn bed in en zet de wekker om 20 na 8.
Maar als de
wekker afloopt ben ik nog helemaal niet uitgeslapen! Ik blijf liggen tot kwart
voor 9, waardoor ik me echt moet haasten, maar ik kom toch nog op tijd toe. In
de les conversation spelen we dit keer een spel. We moeten een beroemde persoon
kiezen en deze op het hoofd van een ander plakken die dan moet raden wie hij
is. Echt grappig, maar ook best moeilijk! Ik was Evita maar ik wist het eerst
echt niet! Met de tips : vrouw, politica, Zuid-Amerika raakte ik niet ver! Tot
ze me zeiden dat er een film over haar was gemaakt, en ik toevallig de eerste
letter had gezien :) wist ik dat het Evita was, hehe ;-) Er was ook nog
Kingkong, harry potter, brad pitt, best wel grappig! Een toffe les!
Na de les
gaan we met de portugezen en de Nederlandse meisjes tapas gaan eten in calle
Vandijk, maar we komen terecht in een nogal rare bar, waar je oo bloed en oren
kan krijgen! Echt walgelijk! Dus ik hou het maar op een eenvoudig broodje kaas,
wat echt niet veel voorstelt : een schijfje stobrood met daarop 3 plakjes kaas!
De volgende keer blijf ik toch maar in het centrum! Ik leer wel Melissa beter
kennen, echt een heel vriendelijk meisje. Zij gaat vanavond samen met Lucinde
en Manon naar de salsales en ik vraag of ik mee mag! Lucinde stuurt me ook dat
ik mag eten bij haar, dus ik ben benieuwd naar vanavond! Ik krijg ook bericht
van de jongens van het andere appartement dat ze het kunnen vrij houden voor
mij, dus ik ben echt blij! Nog 3 weekjes hier uithouden en dan verhuizen,
joepie! Wel grappig dat ik dan op 2 plaatsen gewoond ga hebben ;)
Vanmiddag
ook nog geskyped met Els en geprobeerd met papie, maar ik hoorde hem niet, dus
heb ik maar een beetje zitten vertellen, hehe. Maar snel in orde brengen he
papie!
En nu moet
ik alweer voort (drukdruk!) naar de Nederlandse meisjes! Ben benieuwd maar ik
denk wel dat het gezellig gaat worden! Het zijn echt heel lieve meisjes!
Gisteren (mijn blog loopt een dagje achter) ben ik na de
Spaanse les ( die behoorlijk vermoeiend was gezien het gebrek aan slaap :) )ben
ik op mn kot gebleven om eens een wasje te placeren ( voor de eerste keer!) en
het een beetje op te kuisen, want of ik nu in Belgie of Spanje woon, ik blijf
een beetje een sloddervos. Maar ter mijn verdediging, het is gewoon ook erg
klein om alles uit elkaar te houden ;)! Na met de Protugezen boodschapjes
gedaan te hebben in de Carrefour keer ik naar mn huisje en begin met alles op
te ruimen en de zwarte was in te steken. Helaas staan er geen streepjes op de
dop en doe ik op goed geluk een dop en half erin. Als ik na een kwartiertje ga
kijken zie ik echter dta d ehelf van de machine uit puur schuim bestaat! Een
klein beetje paniek borrelt in me op ( beelden van een ondergelopen appartement
schieten al te binnen!) en dus besluit ik om mn siesta maar uit te stellen en
regelmatig te gaan kijken. Ondertussen breng ik alle papieren in orde, check ik
mijn mails en tegen de tijd dat ik nog eens ga kijken, zie ik enkel nog schuim!
Een klein beetje verontrustend, maar ik check regelmatig en het lijkt wel in
orde te komen. Nu hopen dat ik geen minikleertjes heb! Ondertussen komt
Alejandro thuis en spreek ik hem aan over de douche. Als hij het kastje van d
eboiler open doet, hoor ik alweer het overbekende Joder en hoor het in Keulen
al donderen! De boiler is waarschijnlijk stuk en dus belt hij naar een reparateur.
Hij weet echter niet of deze vandaag kan komen of pas maandag! Dat zou
betekenen gans het weekend geen warm water! Aaargh! Ik begin het langzaamaan
wel wat gehad te hebben met deze plek! Maar goed, ik doe verder met mn mails en
ik blog nog wat. Mn wasje is ook lmaar en de kleren zien er behoorlijk normaal
uit, oef! Sneller dan ik dacht is het 8u en vertrek ik naar het kot van Hellen.
Dat is echt een supermooie kamer! Echt jaloers! Alles ziet er piekfijn uit en
toch behoorlijk groter dan het mijne! Ik begin meer en meer te twijfelen aan
het mijne, zeker als ik Hellen haar kamer zie! Echt supermooi!
Nadat Rike arriveert gaan we op zoek naar de Bambu, naar het
schijnt de beste tapasbar. We vinden het snel, maar eenmaal we beneden zijn (
het is ene soort van kelder, maar supermooi ingericht natuurlijk ;) )Staan we
maar een beetje stom te wezen naar alle mogelijkheden en lachen de barjongens
ons eigenlijk wel wat uit! We weten niet goed wat te doen en blijven dan maar
aan de bar hangen en wijzen op goed geluk iets aan, samen met een sangria. De
barman haalt echter cointreau, wodka en martini boven! Vlug herhaal ik nog eens
dat het sangria was, maar hij knikt alleen maar een beetje nors. We kijken dus
maar toe hoe hij alles mengt en nog eens fanta(!) en rode wijn erbij giet.
Voorzichtig nippen we van ons drankje en ondanks dat het behoorlijk sterk is (
:) ) is het toch de beste die we tot nu toe gedronken hebben! We eten 2
tapatjes ( gezien de sterkte van de drank durven we het niet bij eentje laten
:) ) en praten ondertussen, echt supergezellig. Mijn Engels gaat erop vooruit!
Rike en Hellen zijn echt toffe meisjes waar ik het goed mee kan vinden! Het
praten gaat echt vlotjes en ik voel me echt op mn gemak bij hun! Na het eten
gaan Hellen en ik nog naar de erasmusbar waar we afgespoken hebben met de
anderen. Daar aangekomen komen we Pieterjan tegen en zetten we ons bij de rest.
Ik zit naast Lucinde, een Nederlands meisje, waar ik aan de praat mee raak. Het
is echt een superlieve, en al snel lachen Hellen, Lucinde en ikwat af! Ze vertelt ons dat ze al naar Avila is
geweest en dat het echt de moeite is. Ze gaat volgende week ook naar het
Carnavalgaan en we wisselen nummers uit
om samen een ticketje te gaan kopen en misschien af te spreken om samen te
gaan. Ik vond het echt een supergezellige avond maar we (pieterjan, hellen en
ik) besluiten toch om niet meer mee te gaan met de rest zodat we morgen niet te
moe zijn om rond te lopen. We spreken af dat Pieterjan me oppikt rond half 11,
dan gaan we hellen en Rike oppikken en dan naar het busstation waar Elise op
ons zal wachten.
Moe maar tevreden
stap ik naar huis en ja hoor, eenmaal thuis heb ik alweer moeite met die vervloekte
deur! Het werkt me echt zo op mn systeem! Gelukkig hoor ik mensne en bel ik
enkele keren aan, waarop Alejandro en Barnabe komen open doen. Barnabe kijkt
maar vreemd vind ik ( ik vind hem niet echt sympathiek, ik weet niet, hij lijkt
me niet echt supervriendelijk overkomen) en Alejandro probeert de sleutel en
natuurlijk lukt het onmiddellijk. Ik voel me een beetje door de grond zakken
van schaamte, waarop ik dan maar naar mn kamer trek. Jammer genoeg houden
Barnabe en Alejandro blijkbaar een feestje en zijn ze niet al te stil! Ik erger
me dood, maar gelukkig vertrekken ze na een half uur. Rond 1u kan ik dan
eindelijk rustig in slaap vallen, wat dan ook gebeurt, zo moe ben ik! Maar rond
6u wordt ik alweer gewekt door de jongens die met bruut geweld thuiskomen. Ze
praten luid in de gang en in de salon, en natuurlijk ben ik wakker.
Gefrustreerd en geirriteerd probeer ik terug te slapen, maar ze zijn gewoon te
luid. En ik heb er eerlijk gezegd genoeg van. Het begint me echt tegen te
steken dat hier niks werkt ( ik zit nu ook onder mn dekentje te typen, met mn
handjes die er bijna af vriezen!) dat ik erover begin na te denken om een ander
kot te zoeken. Zodanig pissig door hun kabaal sta ik op en bekijk het contract
( een afgescheurd stuk papier) dat ik ondertekend heb om te kijken hoe alles
ineen zit. Als ik het goed begrijp heb ik enkel getekend voor de maand
februari, maar wat betreft de waarborg ben ik niet goed mee. Ik ga het
papiertje meedoen naar de les maandag en vragen om een Engelse vertaling, want
ik ben het hier echt beu. Een beetje rekening houden met de anderen mag wel, en
ik wil gewoon dat alles werkt waar ik voor betaal! Dus, waarschijnlijk ga ik op
zoek naar een nieuw kot. Wel jammer, want de plaats is echt super gelegen, maar
ik loop graag wat langer als alles netjes ligt en naar behoren werkt!
Uiteindelijk
besluiten die 2 dan te gaan slapen, na zowat een half uur me wakker gehouden te
hebben en ik al helemaal pissed ben) en val ik na wat wroetelen weer in slaap.
De volgende
morgen gaat mn wekker om half 10 af. Min of meer uitgeslapen ( de dagen waren
lang, de nachten kort, dus wat meer slaap kan er altijd bij!) slenter ik naar
de badkamer in d ehoop op een warme douche, maar neen, er is blijkbaar niemand
geweest en warm water hoort er dus niet bij. Gelukkig had ik gisteren vlug een
douche kunnen nemen, toen het warm water even werkte, maar ik had me toch graag
nog eens gedoucht! De frustraties van gisteren komen weer boven als ik met een
koud washandje boven de lavabo me sta te wassen en het idee om op zoek te gaan
naar een nieuw kot dringen mn gedachten weer binnen. Ik zet nog even mn pc aan
en ik ben blij als ik zie dat Kim online is. Het lijkt al eeuwen geleden dat ik
met haar gepraat heb en het doet deugd even alle frustraties eruit te smijten
op msn. Op de een of andere manier weet ze me altijd op te beuren en ik ben
echt blij haar gehoord te hebben! We spreken ook af om morgen te skypen want
kunnen praten is zoveel leuker dna te moeten typen. Ik kijk er echt al naar
uit!
Maar ik moet
afsluiten want Pieterjan komt bijna en dus ruim ik snel nog alles op en
wandelen we samen ( op goed geluk, want ik ben mn kaart vergeten) naar Hellen.
Maar je moet eigenlijk al ferm moeite doen om te verdwalen denk ik. Alles komt
echt op alles uit, dus ik herken al snel de straat waar ik gisteren ook gelopen
heb. Met zn allen stappen we dan naar het station waar Elise al staat te
wachten. We kopen ons ticketje en nemen plaats voor een anderhalfuur durende
busrit. Ik zit naast Elise, ook een tof meisje. We moeten elkaar nog wel wat
allemaal beter leren kennen, dus er vallen wel wat stiltes, maar al bij al valt
het heel goed mee, en we zijn dan ook snel in Avila. Daar aangekomen gaan we
naar het toeristenbureau voor een kaart en trekken we naar de ommuring. Tegen een
studententarief kunnen we de ommuring beklimmen. Het is echt heel
indrukwekkend. Het uitzicht, de muren, alles is echt prachtig. We trekken volop
fotos van elkaar en de stad zelf en het is best gezellig, maar ook vermoeiend!
Het lijkt alsof de mensen vroeger langere benen hadden wnat d etrappen zijn
echt hoog! Ook gaat er heel veel bergop en bergaf, dus we hebben echt wel ferm
aan onze conditie gewerkt! En gelukkig zit ook het weer ons mee, want het
zonnetje begint langzaamaan te schijnen. Zo hoog op de ommuring is het dan ook
zalig met het zonnetje op ons gezicht! En het uitzicht wordt er nog mooier
door! Er staat wel een koude wind dus superwarm is het nu ook weer niet en
zeker in de schaduw is het eerder koud, maar we mogen niet klagen! We beklimmen
eerst lang de 2 ingangen de ommuring en beslissen dan om te gaan eten,
aangezien het al kwart na 3 is en onze magen beginnen te knorren! Afgezien van
het vele fotos trekken en het rondlopen met een kaart voor onze neus
(toeristen!) zijn we al helemaal ingeburgerd in het Spaanse ritme :) We
kunnen goedkoop eten in een restaurantje op d eplaza, en we gaan allen voor frietjes
( of een soort van :)), varkensvlees en eieren (!) Inderdaad een rare
combinatie! Maar het smaakt wel! Tijdens het eten is het wat stilletjes, een
klein beetje onwennig, maar gezien we elkaar nog geen week kennen misschien ook
niet zo onlogisch. Na het eten ( waarbij Hellen en ik zwaar in het zak werden
gezet: 2 euro40 voor een drankje! Bijna evenveel als ons eten : 4euro!) gaan we
een siestake houden op een bankje in het park, lekker in het zonnetje. Hier verloopt
het babbelen alweer veel gemoedelijker en wanneer de zon wegzakt zetten we onze
weg voort naar de laatste ingang van de ommuring. Mijn voetjes doen ondertussen
ontzettend veel zeer vanwege de onplatte, puntige stenen en mn klein teentje
waar een serieuze blaar opstaat en die maar niet wil genezen! Ik voel dat ik
een beetje begin te manken ( zielig!) maar probeer zo normaal mogelijk te
stappen :) Vlakbij het laatste punt gaan we nog een museum over stenen en een kerkje
binnen. Beide interessant maar wel snel doorlopen. Ook het laatste punt vind ik
heel mooi. En op het laatste torentje blijven we een poosje genieten van het
zonnetje. We staan nog eens afgeschut van de wind, dus het doet meer dan deugd
de zon op je gezicht te voelen! Ondertussen
is het 6u geworden en onze bus vertrekt om kwart na 7. We zijn helemaal klaar
en keren terug naar het station. Onderweg stoppen we nog om kaartjes te kopen
en ik koop mn eerste magneet! Benieuwd naar welke steden nog zullen vinden, koop
ik een magneet waarop de ommuring afgebeeld staat. Erna stappen we verder en
rond half 7 komen we aan in het station. We kletsen nog wat in het koude station
en gaan dan naar de bus. Wat ons allen opviel, is dat het leek alsof het ganse
stadje de hele dag in slaap was! Er was echt weinig volk op straat, de winkels
waren bijna allemaal gesloten en het was er gewoon erg rustig. De siesta van de
Spanjaarden he. En natuurlijk kwam het stadje tot leven toen wij weer bijna
weggingen. Maar ik vond het zeker en vast de moeite waard dit te bezoeken. De ommuring
en de uitzichten vond ik echt indrukwekkend. En het was ook leuk om iedereen
wat beter te leren kennen. Er is toch al zo een beetje een basis gelegd voor
een beginnende vriendschap, dus we zien hoe het verder verloopt he :)
Eenmaal op
de bus val ik bijna onmiddellijk in slaap, en ja, behoorlijk genant, met mn
mond open, boehoe! Maar gelukkig geen gekwijl, hehe :) Na een klein uurtje word
ik weer wakker en klets ik nog wat met Hellen over onze vrienden in België. Ik
zie me echt wel heel goed bevriend raken met haar. Echt een heel tof meisje (
hoe kan het anders met zo een naam, hé ballonnetje :) ) Tegen half 9 zijn we
terug in Salamanca en loop ik met Rike en hellen nog mee naar de winkel.
Onderweg passeren we een telefoonkotje met allemaal papiertjes van mensen die
ene kotgenoot zoeken. Ik scheur er enkele af die me interesseren en besluit om
er toch voor te gaan en nieuw kot te zoeken, voorlopig nog zonder Alejandro in
te lichten. In Dia, blijkbaar de goedkoopste supermercado doen we kleine
boodschapjes voor vanavond en morgen en gaan we dan elk naar ons huisje. Deze
keer werkt de sleutel ( min of meer, na hard gefriemel) toch mee en ruim ik
weer een beetje mijn kotje op en eet mn avondmaal terwijl ik ondertussen alle
mailtjes lees en de fotootjes van deze dag bekijk. Ik vind het echt heel mooie
fotos en ben benieuwd naar de fotos van de anderen. Ik begin ook met smsen
naar enkele van de afgescheurde briefjes en al snel krijg ik een telefoontje
dat ik mag gaan kijken. En ja, het is net het appartement waar ze met 5 (!)
jongens zitten! Hij spreekt gelukkig Engels en klinkt nogal gelukkig dat ik
iets heb laten weten, en we spreken af om morgen te gaan kijken. Als ik op de
kaart kijk zie ik wel dat het toch wel heel wat verder ligt dan nu, op zon 15
minuten van de plaza mayor. Maar moest alles in orde zijn, dan heb ik het e
rwel nog voor over. Zou ook goed zijn voor mijn fysiek :) 2 Spanjaarden laten
weten dat de kamer reeds verhuurd is, maar morgen ga ik ook eens bij Angela
polsen ( een Duitse vrouw die slechts 1 maand blijft) om eens te zien hoe haar
kamer is en of het de moeite zou zijn die over te nemen. Ik vind het wel ene
betje verevelend dat als ik verhuis, ik dat tegen Alejandro ga moeten zeggen,
maarja, uiteindelijk moet ik me goed voelen waar ik zit en ik heb echt geen zin
om me 5 maandne lang te moeten ergeren. Dus we zullen wel zien wat het geeft
hé. Voor hetzelfde geld blijf ik hier toch wonen, maar ik wil toch eens
uitkijken naar ies anders. Zoiezo zal ik hier een maandje blijven wonen denk
ik, want ik wil niet 2 keer voor de maand februari betalen. Het zou natuurlijk
jammer zijn als ik mn waarborg moet afgeven, maar ja, so be it then. Dan koop
ik wel wat minder kleren... Of ten minste een poging toch :) Maar dat zijn
zorgen voor later! Ik ga morgen gewoon zien wat het geeft! En nu, heb ik zin om
een serietje van thuis te bekijken ( greys anatomy ofzo) en dan mn bedje in te
duiken, met hopelijk een warme douche in het vooruitzicht en een toffe markt!
De tijd vliegt! Ik heb geen tijd om alles te doen wat ik
moet doen! De dagen zijn goed gevuld met Spaanse lessen, boodschappen, bloggen,
mails beantwoorden en uitgaan!
Gisteren was voor mij het eerste iets mindere dagje, of
beter gezegd voormiddag. Het zonnetje was vervangen door onweerswolken en
regenbuien waardoor mijn humeur een beetje naar beneden ging en in de les kreeg
ik de kriebels van Florian, een Franse 18-jarige jongen die 14 lijkt! Jammer
genoeg zat ik er naast en was ik dan ook nog mijn boek vergeten ( ofwel ben ik
op tijd ofwel vergeet ik mijn boek, maar blijkbaar kan beide samen niet!) dus
moest hij zijn boek in het midden leggen en echt waar hij zta bijna op mn
schoot! Ik moest op het randje van mn stoel gaan zitten om mn priveeruimte te
kunnen bewaren! Daarbovenop praatte hij ook nog eens supersnel en onverstaanbar
Spaans en zat ik daar maar mooi Si, si te knikken! De les kon dan ook niet snel
genoeg gedaan zijn! Ik merk wel dat het elke dag ene beetje beter gaat om
Spaans te verstaan en te begrijpen. Als ik de tijd vind om het te studeren
(waarschijnlijk zondag eens op toeleggen) dan zou het nog iets vlotter moeten
lukken. Ook vind ik het grappig dat la professora Kristina mij Eljen noemt. De
lange E kennen ze hier niet, dus mijn naam wordt nu sterk en kort uitgeproken,
hehe. Ook mn Portugese vrienden hebben moeite met mn naam, maar ik ook met de
hunne! Dorian en Joao zijn niet echt makkelijk!
Na de les keer ik terug naar mn kotje en laat ik Lisa weten
dat ik thuis ben om te skypen. Omdat ze maar tegen half 6 kan, doe ik even ene
siestatje en ga dan terug naar buiten ( het zonnetje komt even piepen) en sla
de winkelstraat in, op zoek naar nog wat warme truitjes en een jeansrokje
aangezien ik het mijne vergeten ben! Het zijn hier nog steeds solden ( tot
begin maart!) en ik profiteer ervan! Een tshirtje in de h&m, een trui en
kleedje inde pimkie voor geen geld!, een
rokje en een paar oorringen. Het was succesvol, al heb ik nog een paar botten
nodig! De regen houdt echter niet op en af en toe passeert er een behoorlijke
vlaag. Ondanks de nieuwe kleren ben ik toch niet volledig opgevrolijkt maar
eenmaal thuis zit mijn sjoeke (het allerliefste Elsje) online en skypen we naar
elkaar. Het doet echt deugd haar te horen. Het lijkt al zo lang geleden dat ik
iedereen nog gezien en gehoord heb, dus het deed goed om haar stem te horen en
te kunnen kletsen of haar reis en mijn dagen in Spanje. Een dik half uur
blijven we kletsen ( jammer genoeg nog niet via webcam, maar ik vind toch dat
jet het moet aanschaffen els J
) als Eva om een skypegesprek vraagt. Ik sluit af en bel van de ene naar de
andere, deze keer met webcam die wel goed werkt! Het is echt leuk om eva en
mama deze keer goed te zien en te kunnen bij kletsen. Het doet deugd om hen te
zien en nieuws van het thuisfront te horen! Mijn dagje verbetert er immens op! Na
nog eens een dik half uur te bellen moet ik echt afsluiten om een doucheke te
pakken en me klaar te maken om te gaan eten met de Portugezen en Lise. Maar
helaas! Geen warm water! Ijskoud water stroomt uit de kraan en dus steek ik
enkel mijn kop eronder en was mijn haar, wat helemala geen lachertje is!!
Inwenidg vervloek ik mijn kotgenoten en denk met ene klein beetje heimwee aan
de warme douche die thuis staat, maarja, even over en weer gaan zit er niet in,
dus ik behelp me dan maar. Na mijn douche is Lisa on en ook met haar skype ik
zowat een uur lang! Net zoals bij alle anderen doet het me zo een deugd om haar
te horen en haar reisverhalen te horen. Ik amuseer me hier wel en het is echt
goed voor mijn zelfvertrouwen en voor mezelf dat ik hier ben en alles op mn
eentje moet ontdekken en doen, maar ik mis iedereen toch wel. Een vleugje jaloeziekomt
te voorschijn of misschien is spijt een beter woord, als ik hoor welke
uitstapjes er allemaal gepland worden. Moest ik kunnen ik zou er bij zijn, het
is zo normaal om hen elke week minstens 1 keer te zien, en meestal zie ik heb
bijna elke dag, dat het nu echt wel vreemd aan doet om hen enkel te horen via
skype en mail. Maar ik ben ongelooflijk blij met deze kans en ik heb absoluut
geen spijt dat ik hier nu ben. Die 5 maanden zijn zo voorbij en dan zie ik
jullie allemaal weer! Nu doet het wel een beetje vreemd aan, telkens weer
afscheid te moeten nemen op skype, maar mijn dagje was er wel ferm op
verbetert! Erna ben ik dna met Joao, Cristina, Clara, Sofia, Joao, Lise en
Dorian gaan eten in een superlekkere en (goedkope!)tapasbar. Het was echt
gezellig. Vooral met Clara gepraat, een Chileens meisje en ook met Joao, de
stoere J
Ook de andere Joao is een toffe gast en eenmaal we buiten zijn en naar the erasmusbar
gaan waar Hanna en Suzannezijn, zijn ook Christina en Dorian supervriendelijk
tegen me. Daar aangekomen drinken we een vino/sangria/cerveza en komt ook
PieterJan af. Met zn allen trekken w enaar the cubic, waar we een gratis
drankje krijgen ( jammer genoeg bier, dat met veel plezier wordt opgedronken
door Joao) en de muziek super is. Hanna en Suzanne ( de Nederla,ndse meisje)
staan onmiddellijk als enige op de dansvloer en na enige aarzeling volgt ook de
rest. Ik doe onmiddellijk mee met Hanna en ook Pieterjan toont heel wat toffe
dansmoves J
Na ene klein uurtje verkassen we naar the Irish Rover waar we een stikker
opgeplakt krijgen die meedeelt of we single of bezet zijn of we het niet meer
weten. Alweer krijgen we een aantal glaasje gratis drank, deze keer Sangria, en
na een glas of 2 begint het toch al wat naar mn hoofd te stijgen ( gezien de 2
glazen witte wijn bij het eten) De muziek is hier ook super goed en we amuseren
ons echt. Joao vindt d emuziek maar niks maar gezien zijn dronkenschap haalt
hij zijn beste dansmoves boven, echt ene grappige kerel J Ook Hellen en Rike komen nog
af. Rond half 3 besluit ikt och om naar huis te gaan, aangezien ik echt moe ben
enmorgen alweer vroeg op moet voor de
Spaanse les. In mn eentje loop ik door de Compania, zonder eigenlijk echt bang
te zijn, wat in Belgie toch heel wat anders is. Op de een of andere manier is
hier alles hier tranquillo en hoef je niet echt schrik te hebben voor gevechten
in het uitgaansleven. Mn huisje is dan ook om d ehoek, dus erg lang hoef ik
niet te stappen. Ik duik onmiddellijk in mn bedje en voor de eerste keer slaap
ik hier niet zo goed. De meisjes zullen het waarschijnlijk herkennen, want ik
ben een paar keer al pratend wakker geworden ;-) Was ik dan eindleijk goed ana
het doorslapen, komt Barnabe tegen 6 u thuis, en niet al te stilletjes! Om
kwart na 8 gaat de wekker af, en met het idee van ene warme douche sta ik met
tegenzin op, maar helaas, alweer geen warm water! Wat pissig kruip ik dan maar
weer onder de dekens en besluit om Alejandro hierover aan te spreken. Is het de
deur niet, dan is het wel iets anders! Aiai! Hopelijk betert het wat! De rest
van de dag zal voor zondag zijn, denk ik, want ik ga nu met hellen en rike gaan
eten en dan uit met de rest van de bende. EN morgen staat er ene tripje naar
Avila op het programma!
Hehe, de dag zit er bijna op. Het was vooral een heel lange en
vermoeiende dag. S Middags ben ik gaan kijken naar de film El laberinto del
fauno een fantasiefilm, jaja, of dat zeiden ze toch! Het was meer horror,
dan fantasie! Messen in het gezicht, benen afgehakt, beschoten in het hoofd,
buik, been, arm, noem maar op! Geregeld zaten ik (en bijna alle meisjes in de
zaal :) )
met de handen voor het gezicht!! Maar ik vond het wel leuk om eens te doen.
Grappig dat er ook zo gelijk een klein cinemazaaltje aanwezig is in het unief!
Zou bij ons ook moeten zijn! Veel heb ik niet zo echt begrepen van de film, het
Spaans ging snel en veel woorden die ik niet begreep, maar min of meer snapte
ik het toch. Ik ben wel heel even in slaap gevallen, hihi, de vermoeidheid van
de afgelopen dagen denk ik. Eenmaal buiten was het eigenlijk vreemd dat het nog
licht was. Ik was wel helemaal groggy en oververmoeid van de film. Zolang
Spaans proberen volgen heeft een behoorlijk effect op je brein :) Deftig Engels kwam er
ook al niet meer uit! Alle talen begin ik gewoonweg door erlkaar te slaan, best
wel grappig eigenlijk. We besluiten om met de mensen van de film s avonds iets
te gaan drinken in de Erasmusbar en Sofia loopt nog met me mee naar de
Carrefour in de Calle Toro. Ik moet dringend waspoeder hebben voor het eerste
wasje en ook een avondmaal moet er gekocht worden. Veel zin om te koken heb ik
niet en dus hou ik het eenvoudig bij een stokbrood, babybellekes, gandaham en
een tomaat. Gewapend met een overvolle ( en ongelooflijk zware!) zak stap ik
richting mijn kotje in de hoop dat mijn sleutel werkt, maar helaas, het lot is
me even niet gunstig gezind! De deur krijg ik alweer langs geen kanten open,
hoe ik ook duw, trek en stamp, ze geeft voor geen meter mee! Gefrusteerd en
lichtjes in paniek ana het raken ( want ik heb niks van nummer van Alejandro of
Barnabe) hou ik een dame tegen op de trap. In gebrokkeld Spaans probeer ik uit
te leggen wat er aan de hand is en zij belt naar de eigenaar van het appartement en weet me
te vertellen dat Alejandro rond 9u van zijn werk komt. Dit betekent dat ik meer
dan een uur moet wachten op de gang! De frustratie stijgt en samen met de vermoeidheid
sta ik op het punt in tranen uit te
barsten. Aangezien ik echt geen zin heb om me zielig en alleen te voelen stuur
ik dan maar naar Hellen hoe gefrustreerd ik ben. Hellen reageert onmiddellijk
en staat samen met haar mama op nog geen 5 minuten aan mn deur! Echt een schat
van een meisje! Helaas lukt het ook geen van ons 3 om de deur open te houden en
dus placeren we ons maar in de gang om te wachten op Alejandro. We hebben toch
wat bekijks en 1 van de buren biedt ook aan te helpen. Alweer wordt er geduwd
en gevloekt, worden er kaarten boven gehaald en bijna een spagaat uit gevoerd,
maar de deur geeft voor geen meter mee. Moest ik niet zo gefrustreerd geweest zijn
zou ik het nog grappig gevonden hebben! Over enkele dagen zal ik er de lol wel
van inzien, maar op dit moment was het vooral kak! Gelukkig komt Alejandro
eindelijk toe en ook hij haalt onmiddellijk zijn mooiste Spaanse woord boven Jodar!,
wat zoveel als Fuck betekent! En zo leren we elke dag een nieuw woord bij :) Alejandro belt
onmiddellijk de eigenaar die een slotenmaker belt, maar het hangt nog af van de
prijs of het slot wel of niet deze avond
wordt gemaakt of dat ik een slaapplaats moet zoeken! We wachten samen op de
slotenmaker en ondertussen leren we elkaar ook beter kennen. Gelukkig spreekt
Alejandro wat Engels, want ik was toch niet meer in staat om Spaans te
proberen. Het is echt een toffe jongen, al kan je iemand van 30 geen jongen
meer noemen :)
En hij heeft ook nog eens mooie ogen, hehe, je moet toch iets doen tijdens het
wachten he :)
Na nog eens een uur komt de slotenmaker eindelijk af en deze lijkt het in 1-2-3
te fixen! Had ik ook maar zo een vreemd draaidingspul gehad! Hoefde ik niet in
de kou te wacchten met ongelooflijke honger! Anyway, het is ondertussen kwart
na 10 en ik kan eindelijk op mn kot. De afspraak in de erasmusbar haal ik niet
meer en ik ben te moe om nu nog af te komen. Dus blijf ik voor de eerste keer
een avondje (of wat er nog van overschiet!) op mn kot en bekijk de vele mails
van jullie allemaal ( waar ik echt van geniet!) en van zodra deze blog af is,
nog even mn spaans bekijken voor morgen. Eigenlijk wou ik het leren voor
morgen, maar het is te laat, ik ben te moe, mn hoofd zit te vol. Manana! Zoals
alle Spanjaarden zeggen, elke dag opnieuw :)
Dus dat belooft :)
Het eerste
erasmusfeestje is gepasseerd en de toon is meteen gezet!
Eerst heb ik
afgesproken met de mensen van d epsychologie uit gent, 3 Duitsers en een
Nederlander, en het is echt een mengelmoes van talen door elkaar! Spaans,
Nederlands, Duits en Engels, het komt er allemaal aan te pas, overschakelend
van de ene op de andere taal! Best vermoeiend dus! We gaan sallen een kleine
bar binnen, waar het blijkbaar de gewoonte is om rechtstaand te eten. Het is
eens iets anders J
We kregen wel heel lekkere brochetten en ribbetjes, al stonken we enorm naar de
look erna! We trekken dan toch naar ene volgend cafeetje waar we kunnen zitten
en jammer genoeg zit ik tussen de 3 Duitsers die onderling gezellig Duits
keuvelen. Ik doe wel ene poging maar na ene minuut of 5 weigeren mijn hersenen
dienst gezien de lessen Spaans al uitputtend genoeg zijn! Wel jammer want het
is best wel saai, maar van zodra de ene Duitser buiten gaat gaan roken, schakel
ik onmiddellijk over op Engels en kan ik toch nog wat met Marcos babbelen. Na
alleen een heel goedkoop wijntje gedronken te hebben ( 1euro70!) trekken lise,
pim en ik naar The Irish Roover voor het erasmusfeestje waar we afgesproken
hebben met de meisjes uit onze les. Hellen is reeds daar en na een kleine
5minuten in de wachtrij gestaan te hebben, vinden we Hellen samen met 4 Duitse
meisjes, waaronder Rike die ik al kende. Hellen, Rike en ik vliegen erin en we
laten de Belgische vlag op onze wang schilderen. Kwestie van onmiddellijk de
sfeer op te pikken en makkelijk contacten te kunnen leggen. En inderdaad,
eenmaal op de dansvloer word ik al snel aangesproken door een Waalse die bezig
is met alle Belgen eruit te pikken J
Zij stuurt me door naar Pieterjan en Elise aangezien deze ook Vlamingen zijn.
Ik wordt warm verwelkomt ( eindelijk nog eens een belg J ) en het klikt onmiddellijk.
We wisselen facebook en nummers uit en ze vragen me mee om dit weekend een
stadje te gaan bezoeken! Daar heb ik echt wel zin in dus ik zei gretig ja! Ik
kijk er al naar uit!
De muziek is echt goed en tegen ene uur of half 3 besluiten
we naar huis te gaan aangezien morgen de lessen vroeg beginnen. Eenmaal thuis
(raar genoeg voelt het zo wel al aan!) kruip ik in mn bedje en zet de wekker
vroeg genoeg voor een warme douche. En hoewel ik de volgende dag echt wel op
tijd op ben, slaag ik (of liever gezegd de deur!) er alweer in te laat te
komen! Mijn sleutel wil maar niet meewerken en met het schaamrood op de wangen
klop ik na een kwartier toch weer aan bij Barnabe ( ik heb de jongen al meer in
zijn pyama gezien dan met kleren aan J
Nu ook weer niet zo erg J
) Anyway, 15minuten te laat kom ik toe ( wetende dat d eunief vlak naast mijn
deur is!) maar de les is nog niet begonnen, gelukkig. Ik heb toch het gevoel
dat deze les beter gaat dan die van gisteren. We moeten ook met twee praten in
het spaans en dna voor de klas, en ondanks het gebrekkige Spaans lukt het toch
om elkaar te verstaan en dingen duidelijk te maken. Wacht maar, tegen het eide
van de rit spreek ik vloeiend Spaans J
Na de les gaat Lize mee naar mn kot om het even te bekijken
en om te kijken of de sleutel nu wel werkt. Het gint toch behoorlijk moeilijk
om de deur open te krijgen. Eenmaal open blijf ik binnen en lise buiten en
probeer ik het te openen, wat na veel gewring, geduw en gesnok lukt, maar misschien
toch best even melden aan Alejandro!
Eenmaal op de pc is mam ook online en besluiten we te
skypen, wat toch nog niet al te best lukt, maar we hebben elkaar ten minste
gehoord! Hopelijk lukt het d evolgende keer beter want met video is toch wel
toffer. Gisteren met Katrijntje lukte het perfect en ik vond het toch echt tof
haar nog eens te zien, é lieverd J
Wat betreft de rest van de dag staat er voorlopig een Spaanse film op het programma,
strakjes in het Unief. Ben best wel benieuwd wat het gaat geven!
Net terug van een deugddoende wandeling! Het is hier echt prachtig gewoon! De gebouwen zijn enorm indrukwekkend en met het zonnetje erbij is het des te mooi! Zonder naar mn kaartje te kijken ben ik richting Plaza mayor gegaan ( een supermooie soort binnenkoer met allemaal winkeltjes rondom) en dan Toro afgelopen, dé winkelstraat :) Heel wat schoenen staan al te lonken vanachter de etalage en aan de prijskaartjes te zien zal het niet lang duren eer ik een nieuw paar koop. Met mijn 3paar heb ik er voor de moment toch niet genoeg :) Na de Toro uitgelopen te hebben ligt er een mooi parkje te baden in de zon en dus placeer ik me op en bankje en doorblader de flair. Echt zalig. Het zonnetje, de sfeer, gewoon alles! Na een half uurtje, als de zon stilaan begint weg te zakken keer ik terug en loop deze keer de Gran Via af, waar ok bots op een immens grote kathedraal, echt indrukwekkend. Even blijven staan om de sfeer op te snuiven en een fotootje te trekken en dan toch even de kaart boven halen om te zien waar ik ondertussen ben :) Wonder boven wonder vind ik snel waar ik ben en ik hoeg gewoon San Pablo af te lopen om dan terug te zijn bij de Plaza Mayor. Daar sla ik nog een straatje in en bots ik op Lore en Nikita uit Gent, echt grappig. We wisselen onmiddellijk nummers uit en spreken af om te gaan eten. Zo gemakkelijk gaat het dus! Had ik niet verwacht, maar ik ben er wel blij om! Op korte tijd toch al heel wat mensen leren kennen! Onderweg naar huis passeer ik nog een schoenenwinkel en zie ik kleine, schattige babyschoentjes en moet ik denken aan mn metekindje! Ik kijk er echt naar uit! Had ik geweten of het een jongetje of een meisje was dan had ik ze meegebracht :) Nu nog wat mails aan het afhandelen en mn huistaakje spaans maken en dan richting calle vandijk!
Een volgend verslagje is alweer in de aantocht! M'n eerste nacht in Salamanca was behoorlijk. In de hostel lagen we met een stuk of 10 op een kamer en ik moet zeggen dat ik wel wat schrik had omdat ik zoveel geld bijhad, mn camera, gsm en mp3. De oplossing was dna maar om met mn handtas in be dte slapen, hehe. Echt uitgerust was ik niet, want om kwart voor 8 ging mn wekker al af ( ik moest op tijd bij hanne zijn, die haar bus moest halen) en gedurende de nacht kwam iederen op verschillende tijdstippen binnen. Gewapend met ene plan in de hand(schoen) trek ik richting calle ancha en zonder te vragen vind ik het vrij snel. Misschien ben ik dan toch niet zo slecht in kaart lezen ;-) Daar aangekomen krijg ik de sleutels van hanne en nog wat extra uitleg. Ik rommel nog even wat rond, zit wat op facebook en vertrek dan naar de eerste spaanse les. Alweer heb ik geluk wat La Pontificia ligt op nog geen 5minuten van mijn deur! Ik hoef gewoon maar de hoek om te lopen! Beter kan niet! De universiteit zelf is best wel indrukwekkend en echt heel mooi!
De eerste les werd gegeven door Kristina en bestond uit een test die we moesten invullen om na te gaan op welk niveau we zaten. Uiteraard weet ik e rniks meer van en kruis op goed geluk wat bolletjes aan :) Na een uurtje mogen we de les al uit en samen met 3 meisjes ( een hollandse, franse en portugese) gaan we op zoek naar een ontbijt. We gaan radicaal voor een spaans ontbijt en eten churros (gefrituurde deegwaren die je moet doppen in chocola) Behoorlijk lekker maar ook enorm zwaar! Zeker niet om elke dag te eten :) We leren elkaar wat beter kennen, door ene mengelmoes van talen : spaans, nederlands, frans en engels! Onze hersenen krijgen het zwaar te verduren :) Maar het zijn wel allemaal toffe meisjes. Enkel het Frans meisje kan niet zo goed engels, waardoor ze het extra moeilijk heeft maar we doen ons best met gebaren en frans en engels door elkaar! Na het ontbijt gaan we op zoek naar een pasfotohokje. Blijkt echter dat dat hie rniet zo gedaan wordt! We kwamen terecht in een fotowinkeltje waar de man ons deponeerde op een stoel en zijn digitale camera boven haalde! Behoorlijk grappig eigenlijk ( en spotgoedkoop! ) Daarna splitsen we op en gaan lise, hanna en ik terug naar de univsersiteit om al onze papieren in orde te brengen. Beatrice Palacios zit echter enkel morgen en dus gaat ieder zn weg. Op mn gemakje wandel ik wat door de straten in het zonnetje en stap een supermercado binnen om voor het ontbijt voor morgen te zorgen en nog wat badspulletjes en water te kopen. Je moet best wel aan veel denken, dus het was wel even wennen, maar ook leuk om voor jezelf inkopen te doen! Ik keer dan maar terug naar mn kot en krijg onderweg een berichtje van hellen of ik zin heb om mee iets te gaan drinken en naar haar unief te gaan kijken. Met de kaart in de hand gaan we op verkenning en het gaat echt goed! Enkel om haar faculteit te vindne hebben we wat problemen, maar uiteindelijk lukt het ons behoorlijk goed. Haar unief bevindt zich wel wat afgelegener maar uiteindelijk ook nog goed te doen te voet. Het is gezellig wandelen en tof om haar unief te zien. Het is veel moderner dan de pontificia, eigenlijk helemaal verschillend. Van beide kan ik de charme wel inzien, al vind ik de mijne toch imposanter :)
Rond een uur of 5 spreken we af om 's avonds iets te gaan drinken, samen met de andere meisjes en zetten we lke onze weg voort. ik naar mijn kot, zij op zoek naar een kot. Van mijn kotgenoten is nog steeds geen teken van leven, en eigenlijk doet het wel even deugd om effe gewoon op mijn gemak te zijn. Ik kan eindelijk beginnen met alles uit te pakken en mijn kamer in te richten zoals ik het wil. Een dikke 2 uur ben ik bezig en ik ben echt blij met het resultaat. Het voelt al veel meer an als 'mijn kamertje', door alle fotootjes en de persoonlijke spulletjes die erin staan. Aangezien het al bijna etenstijd is in Belgie en ik best wel honger krijg, maar niet veel zin heb om iets te gaan halen in de supermercado en alleen te eten, stuur ik naar Hanna en vraag of ze zin heeft om samen te gaan eten. Alweer best gedurfd vind ik zelf :) We spreken rond kwart voor 9 af en gaan dan op zoek naar een gezellig restotje. En al is het voor ons echt laat om te eten, hier zit er om 9u nog bijna geen kat te eten! Echt gezellig is het restotje dus nog niet, maar de tapas en het wijntje zijn wel heel lekker en alweer heel goedkoop! Na nog wat bijgekletst te hebben ( Hanna doet ook psychologie) gaan hanna, haar vriendin en ik naar de erasmusbar. Daar hebben we met de andere meisjes afgesproken.
Voor mn eerste dagje heb ik best wel al veel mensen leren kennen. Sofie (portugese meisje) had ook haar kotgenoot Jackie mee, een tof Australisch meisje, dus het was echt wel gezellig. Wel alweer een mengelmoes van talen, maar we redden ons. Ook rike, een duits meisje komt bij ons zitten en na een paar uurtjes ( en heel wat bier :) ) spreken we af voor de volgende dag en gaan elk richting ons kotje. Tevreden maar wel erg moe, kijk ik uit naar mn eerste nacht in mn eigen kotje. Helaas! Ik krijg mn deur niet open, hehe :) De sleutel of het slot wil niet meewerken, dus sta ik een dik kwartier te klungelen als gelukkig Barnabe, mn franse kotgenoot net toekomt. Ook hij heeft problemen met de deur open te krijgen en net als ik begin te denken ' Lap, wat nu', werkt de deur toch mee en kunnen we binnen! Oef! Na nog een beetje geklets gaan we beiden naar ons kamer en kan ik eindelijk mn bedje uit proberen! Ik moet zeggen dat mn eigen bedje nog altijd het beste is, maar deze is, ondanks net iets te hard, ook niet mis :)
Jammer genoeg gaat mn wekker al om 20 na 8 af voor de spaanse les! Nog helemaal geen zin om op te staan, sleur ik mezelf toch maar uit bed en net als ik denk ' nu moet ik vertrekken of ik kom te laat' doet de deur alweer ambetant! Ik raak niet buiten! Geen idee wat er aan de hand is met die deur, maar vervelend is het wel! Toch een dikke 10 minuten staan friemelen met de sleutel, als ik dna toch beslis om Barnabe wakker te maken. De eerste kennismaking had ik me eerlijk gezegd toch anders voorgesteld :) Ook hij heeft alweer moeite met de deur, en pas na een kwartier slaagt hij erin de deur te openen! Veel te laat haast ik me naar de les, maar gelukkig is ze nog niet begonnen.
We beginnen met grammatica en alles komt wel weer wat boven. Gedurende het eerste deel is het enkel werkwoorden en het tweede deel is het conversatie. Al een stuk moeilijker! Het is echt lastig om te volgen! Je moet je constant inspannen om het te begrijpen en zelf kan ik niet op veel woordne komen dus het is best wel inspannend. Na 2 uur ben ik dan ook doodop. Blij dat het gedaan is keer ik terug mn kotje om wat mailtjes terug te sturen en te bloggen en uiteraard een siesta te houden! Straks terug naar buiten, genietn van het zonnetje en vanavond het eerste erasmusfeestje! Ik kijk er al naar uit!
Mijn eerste volledige dagje in Salamanca zit er bijna op! Tot nu toe is het eigenlijk al een rollercoaster van emoties geweest! Maar laat ik bij het begin beginnen
Zondagochtend, na amper een uurtje slaap wegens een FANTASTISCH afscheidsfeestje, gaat de wekker alweer af om me klaar te maken voor het erasmusavontuur. Aangezien de afgelopen dagen reeds een vat vol emoties waren, zat ik ook deze keer met traantjes achter de ogen en een krop in de keel. Als m'n zusje dan ook nog eens een superlief kaartje geeft, zijn we beiden niet te houden! De traantjes lopen en niet voor het laatst.
De GPS wordt ingesteld richting Charleroi met een tussenstop bij mn broertje, zn liefje en mn toekomstig metekindje! In de auto haalt de slaap me in en voor ik het weet zijn we al aangekomen. Na een heel gedoe met m'n valiezen (te zwaar, te breed, te dik, te dun) hebben we nog een dik half uurtje om samen te wachten. De spanning voel ik nog niet echt. Komt het door de vermoeidheid of zie ik het gewoon zitten, ik weet het niet. Spannend vind ik het in elk geval en ik keek er zeker en vast naar uit, maar bij het afscheid nemen, kwamen de traantjes toch al weer boven. Alleen door de gate lopen, was niet alleen het moeilijkste maar ook het dapperste wat ik ooit heb gedaan! Heftig mn traantjes teug an het dringen wacht ik om m'n handbagage ( die vooreerst zorgvuldig is uitgemest geweest, om daar dan 2 vesten en een stuk of 5 sjaals te moeten uitspelen . Gelukkig wordt er niks op gezegd, al piep ik wel en moet ik voor het eerst gefouilleerd worden!
De volgende grote stap: alleen dat vliegtuig op! Terwijl ik even wacht tot we het vliegtuig op mogen kijk ik nog even naar mn smsjes en schieten de tranen me alweer binnen! Waar ben ik toch aan begonnen! Maar we rapen de moed samen en ik stap het vliegtuig op, waar een plaatsje voor me wordt bewaard naast Lise en Pim. Verbazingwekkend genoeg vertrek ik rustig en kalm ( geen gehandenwring of enge gedachten )! Ook gedurende de vlucht val ik als een blok in slaap. Voor het landen wel wat turbulentie maar al bij al een heel goede vlucht, zeker voor iemand met vliegangst.
Dan is het wachten op de bus die ons moet brengen naar het centrum van Valladollid. Op de bus raken was ook al een hele prestatie op zich! 2 zo'n koffers waren niet echt een goed idee! Met enig geknoei kom ik er wel en ik plaats me gwn centraal in de gang. Op de bus leer ik Hellen kennen, ook een Antwerpse erasmusstudente. De volgende bus brengt ons naar Salamanca en ook hier val ik vrij snel in slaap ( gelukkig niet al kwijlend en net niet op de schouder van mn onbekende buurvrouw . Alweer blijkt dat deze 2 koffers geen godsgeschenk zijn als ik een roltrap op moet. Met ontzettend veel geklungel krijg ik ze er beiden op, maar eenmaal boven snelt al snel een Spanjaar te hulp aangezien de valiezen gewoon omver vallen! Dus! Ik verander radicaal van schoenen: hakken uit & platte aan, steek alles wat ook maar overbodig is ( vesten, sjaals, sjakossen) in mn valies en bereid me voor op een zoektocht naar La calle Ancha, 17. Met een routebeschrijving ( altijd rechtdoor ) maak ik me toch de bedenking of ik niet beter een taxi had gepakt, aangezien mn armen bijna 10 cm uitgerokken worden en ik om de 5 stappen een pauze pak. aangekomen bij een kruispunt vraag ik toch even de weg aan een (knappe!) Spanjaard waar ik natuurlijk niks van versta maar die me wel verwelkomt in Salamanca en de richting aanwijst. Gelukkig is het bergaf en bevind ik me onmiddellijk in de straat waar ik moet zijn! Net als ik wil aanbellen wordt de deur geopend en ja hoor, mijn valiezen zijn alweer een obstakel! Met een behoorlijk rode kop probeer ik ze beiden binnen te brengen, terwijl een stuk of 5 man erop staat te kijken! Gelukkig zijn ze echt vriendelijk en hielpen ze me onmiddellijk om de valiezen binnen te krijgen. Als ze me duidelijk maken dat Hanne op el segundo (2e) piso woont en er geen lift is, krijg ik even een hartverzakking!! Maar alweer niks dan vriendelijkheid alom! 2 erasmusstudenten bieden onmiddellijk aan om de valiezen naar boven te dragen en ik kan alleen maar ongelooflijke oplucht knikken! Jammer genoeg gaat de ene jongen ( een duitser) woensdag al weg, maar de andere stelt voor dat ik gerust altijd eens mag binnenspringen bij hem.
Eens bij hanne toont ze me een heel klein kamertje, keukentje, badkamertje en living, maar de charme ontgaat me niet! Tot dan toe had ik me steeds sterk gevoeld en vol overtuiging dat alles goed ging gaan ( ik had immers de weg gevonden, was alleen op een vliegtuig gestapt en dat allemaal zonder paniekaanvallen) Maar toen kreeg ik toch mn klop. Hanne ( heel vriendleijk meisje) overstelpte me met informatie over wat allemaal te doen en hoe alles in elkaar zit, dat toch eindelijk het stemmetje doorbrak en zei: Elien toch! Wat doe jij hier! Dit kan je niet! Maar ik hou me sterk en al staat het huilen me nader dan het lachen, ik babbel vriendelijk mee met Hanne, al stappend naar de jeugdherberg waar ik 1 nachtje ga doorbrengen. Onderweg lijken alle straten op elkaar en ik zie me zo al verdwalen! Nadat de jeugdherberg in orde is gebracht gaan we op weg naar Ellen, waar Lise het kot van overneemt. Het is echt een groot en mooi kot. Daar blijven we toch een uurtje hangen en krijgen we een lijstje met alle toffe bars, eetcafes, danscafes en meer.
Na al die informatie gaan Lise, Pim en ik dan uitgehongerd op zoek naar een restaurantje. Lise voelt zich echter niet goed en kan de drukte in de resto's niet aan en dus gaan we maar bij Burger King gaan eten. Al snel komen we erachter dat Engels hier echt niet gesproken wordt! Met gebarentaal en Spaans behelpen we ons en uiteindelijk krijgen we toch wat te eten. Aangezien Lise zich niet goed voelt, stuur ik naar Hellen of ze het niet erg vond of ik naar haar kwam. Ik zag het echt niet zitten om al om 8u naar mn jeugdherberg te gaan, want ik wist dat ik dan ging instorten en het mooie van dit avontuur niet meer ging inzien. Dus ik trek schoenen aan, waarvan ik nooit had verwacht dacht ik ze had, de stoute schoenen! Gelukkig stuurt ze me terug dat het leuk is en dat zij en haar mama in een cafeetje zitten. Met het plannetje erbij trek ik dna maar op zoektocht en wonder boven wonder vind ik het! Alweer een prestatie! Met een kriekje en een wijntje gaat het praten echt vlot en het is echt een gezellig avondje. Rond een uur of 11 zijn we echt te moe en sluiten we het avondje af. Hellen en haar mama lopen nog mee met mij naar de jeugdherberg en daar nemen we afscheid en spreken af om morgen na de spaanse les een nieuwe simkaart te kopen.
Helemaal opgeklaard kruip ik in mn hostelbedje. Ik ben er eindelijk klaar voor om de smsjes die ik ontvangen heb gedurende de dag te lezen. Ervoor was ik te emotioneel om ze te lezen en dus had ik besloten om ze te lezen als ik in mn bedje lag. De berichtjes van mn broertje, kim en els doen deugd en ik sms ze nog terug. Rond half 12 besluit ik dat het welletjes is voor vandaag en keer in gedachten terug naar de dag en dan denk ik bij mezelf: je hebt het toch maar mooi gedaan! Ik had nooit gedacht dat ik dit ging kunnen en zeker niet dat ik de eerste dag al iemand ging leren kennen. Een nieuw deeltje van mezelf ontwaakt en ik moedig het alleen maar aan! Benieuwd naar de andere dagen en vooral naar de avond die me nu te wachten staat sluit ik af!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
. 
