Gisteren (mijn blog loopt een dagje achter) ben ik na de
Spaanse les ( die behoorlijk vermoeiend was gezien het gebrek aan slaap :) )ben
ik op mn kot gebleven om eens een wasje te placeren ( voor de eerste keer!) en
het een beetje op te kuisen, want of ik nu in Belgie of Spanje woon, ik blijf
een beetje een sloddervos. Maar ter mijn verdediging, het is gewoon ook erg
klein om alles uit elkaar te houden ;)! Na met de Protugezen boodschapjes
gedaan te hebben in de Carrefour keer ik naar mn huisje en begin met alles op
te ruimen en de zwarte was in te steken. Helaas staan er geen streepjes op de
dop en doe ik op goed geluk een dop en half erin. Als ik na een kwartiertje ga
kijken zie ik echter dta d ehelf van de machine uit puur schuim bestaat! Een
klein beetje paniek borrelt in me op ( beelden van een ondergelopen appartement
schieten al te binnen!) en dus besluit ik om mn siesta maar uit te stellen en
regelmatig te gaan kijken. Ondertussen breng ik alle papieren in orde, check ik
mijn mails en tegen de tijd dat ik nog eens ga kijken, zie ik enkel nog schuim!
Een klein beetje verontrustend, maar ik check regelmatig en het lijkt wel in
orde te komen. Nu hopen dat ik geen minikleertjes heb! Ondertussen komt
Alejandro thuis en spreek ik hem aan over de douche. Als hij het kastje van d
eboiler open doet, hoor ik alweer het overbekende Joder en hoor het in Keulen
al donderen! De boiler is waarschijnlijk stuk en dus belt hij naar een reparateur.
Hij weet echter niet of deze vandaag kan komen of pas maandag! Dat zou
betekenen gans het weekend geen warm water! Aaargh! Ik begin het langzaamaan
wel wat gehad te hebben met deze plek! Maar goed, ik doe verder met mn mails en
ik blog nog wat. Mn wasje is ook lmaar en de kleren zien er behoorlijk normaal
uit, oef! Sneller dan ik dacht is het 8u en vertrek ik naar het kot van Hellen.
Dat is echt een supermooie kamer! Echt jaloers! Alles ziet er piekfijn uit en
toch behoorlijk groter dan het mijne! Ik begin meer en meer te twijfelen aan
het mijne, zeker als ik Hellen haar kamer zie! Echt supermooi!
Nadat Rike arriveert gaan we op zoek naar de Bambu, naar het
schijnt de beste tapasbar. We vinden het snel, maar eenmaal we beneden zijn (
het is ene soort van kelder, maar supermooi ingericht natuurlijk ;) )Staan we
maar een beetje stom te wezen naar alle mogelijkheden en lachen de barjongens
ons eigenlijk wel wat uit! We weten niet goed wat te doen en blijven dan maar
aan de bar hangen en wijzen op goed geluk iets aan, samen met een sangria. De
barman haalt echter cointreau, wodka en martini boven! Vlug herhaal ik nog eens
dat het sangria was, maar hij knikt alleen maar een beetje nors. We kijken dus
maar toe hoe hij alles mengt en nog eens fanta(!) en rode wijn erbij giet.
Voorzichtig nippen we van ons drankje en ondanks dat het behoorlijk sterk is (
:) ) is het toch de beste die we tot nu toe gedronken hebben! We eten 2
tapatjes ( gezien de sterkte van de drank durven we het niet bij eentje laten
:) ) en praten ondertussen, echt supergezellig. Mijn Engels gaat erop vooruit!
Rike en Hellen zijn echt toffe meisjes waar ik het goed mee kan vinden! Het
praten gaat echt vlotjes en ik voel me echt op mn gemak bij hun! Na het eten
gaan Hellen en ik nog naar de erasmusbar waar we afgespoken hebben met de
anderen. Daar aangekomen komen we Pieterjan tegen en zetten we ons bij de rest.
Ik zit naast Lucinde, een Nederlands meisje, waar ik aan de praat mee raak. Het
is echt een superlieve, en al snel lachen Hellen, Lucinde en ikwat af! Ze vertelt ons dat ze al naar Avila is
geweest en dat het echt de moeite is. Ze gaat volgende week ook naar het
Carnavalgaan en we wisselen nummers uit
om samen een ticketje te gaan kopen en misschien af te spreken om samen te
gaan. Ik vond het echt een supergezellige avond maar we (pieterjan, hellen en
ik) besluiten toch om niet meer mee te gaan met de rest zodat we morgen niet te
moe zijn om rond te lopen. We spreken af dat Pieterjan me oppikt rond half 11,
dan gaan we hellen en Rike oppikken en dan naar het busstation waar Elise op
ons zal wachten.
Moe maar tevreden
stap ik naar huis en ja hoor, eenmaal thuis heb ik alweer moeite met die vervloekte
deur! Het werkt me echt zo op mn systeem! Gelukkig hoor ik mensne en bel ik
enkele keren aan, waarop Alejandro en Barnabe komen open doen. Barnabe kijkt
maar vreemd vind ik ( ik vind hem niet echt sympathiek, ik weet niet, hij lijkt
me niet echt supervriendelijk overkomen) en Alejandro probeert de sleutel en
natuurlijk lukt het onmiddellijk. Ik voel me een beetje door de grond zakken
van schaamte, waarop ik dan maar naar mn kamer trek. Jammer genoeg houden
Barnabe en Alejandro blijkbaar een feestje en zijn ze niet al te stil! Ik erger
me dood, maar gelukkig vertrekken ze na een half uur. Rond 1u kan ik dan
eindelijk rustig in slaap vallen, wat dan ook gebeurt, zo moe ben ik! Maar rond
6u wordt ik alweer gewekt door de jongens die met bruut geweld thuiskomen. Ze
praten luid in de gang en in de salon, en natuurlijk ben ik wakker.
Gefrustreerd en geirriteerd probeer ik terug te slapen, maar ze zijn gewoon te
luid. En ik heb er eerlijk gezegd genoeg van. Het begint me echt tegen te
steken dat hier niks werkt ( ik zit nu ook onder mn dekentje te typen, met mn
handjes die er bijna af vriezen!) dat ik erover begin na te denken om een ander
kot te zoeken. Zodanig pissig door hun kabaal sta ik op en bekijk het contract
( een afgescheurd stuk papier) dat ik ondertekend heb om te kijken hoe alles
ineen zit. Als ik het goed begrijp heb ik enkel getekend voor de maand
februari, maar wat betreft de waarborg ben ik niet goed mee. Ik ga het
papiertje meedoen naar de les maandag en vragen om een Engelse vertaling, want
ik ben het hier echt beu. Een beetje rekening houden met de anderen mag wel, en
ik wil gewoon dat alles werkt waar ik voor betaal! Dus, waarschijnlijk ga ik op
zoek naar een nieuw kot. Wel jammer, want de plaats is echt super gelegen, maar
ik loop graag wat langer als alles netjes ligt en naar behoren werkt!
Uiteindelijk
besluiten die 2 dan te gaan slapen, na zowat een half uur me wakker gehouden te
hebben en ik al helemaal pissed ben) en val ik na wat wroetelen weer in slaap.
De volgende
morgen gaat mn wekker om half 10 af. Min of meer uitgeslapen ( de dagen waren
lang, de nachten kort, dus wat meer slaap kan er altijd bij!) slenter ik naar
de badkamer in d ehoop op een warme douche, maar neen, er is blijkbaar niemand
geweest en warm water hoort er dus niet bij. Gelukkig had ik gisteren vlug een
douche kunnen nemen, toen het warm water even werkte, maar ik had me toch graag
nog eens gedoucht! De frustraties van gisteren komen weer boven als ik met een
koud washandje boven de lavabo me sta te wassen en het idee om op zoek te gaan
naar een nieuw kot dringen mn gedachten weer binnen. Ik zet nog even mn pc aan
en ik ben blij als ik zie dat Kim online is. Het lijkt al eeuwen geleden dat ik
met haar gepraat heb en het doet deugd even alle frustraties eruit te smijten
op msn. Op de een of andere manier weet ze me altijd op te beuren en ik ben
echt blij haar gehoord te hebben! We spreken ook af om morgen te skypen want
kunnen praten is zoveel leuker dna te moeten typen. Ik kijk er echt al naar
uit!
Maar ik moet
afsluiten want Pieterjan komt bijna en dus ruim ik snel nog alles op en
wandelen we samen ( op goed geluk, want ik ben mn kaart vergeten) naar Hellen.
Maar je moet eigenlijk al ferm moeite doen om te verdwalen denk ik. Alles komt
echt op alles uit, dus ik herken al snel de straat waar ik gisteren ook gelopen
heb. Met zn allen stappen we dan naar het station waar Elise al staat te
wachten. We kopen ons ticketje en nemen plaats voor een anderhalfuur durende
busrit. Ik zit naast Elise, ook een tof meisje. We moeten elkaar nog wel wat
allemaal beter leren kennen, dus er vallen wel wat stiltes, maar al bij al valt
het heel goed mee, en we zijn dan ook snel in Avila. Daar aangekomen gaan we
naar het toeristenbureau voor een kaart en trekken we naar de ommuring. Tegen een
studententarief kunnen we de ommuring beklimmen. Het is echt heel
indrukwekkend. Het uitzicht, de muren, alles is echt prachtig. We trekken volop
fotos van elkaar en de stad zelf en het is best gezellig, maar ook vermoeiend!
Het lijkt alsof de mensen vroeger langere benen hadden wnat d etrappen zijn
echt hoog! Ook gaat er heel veel bergop en bergaf, dus we hebben echt wel ferm
aan onze conditie gewerkt! En gelukkig zit ook het weer ons mee, want het
zonnetje begint langzaamaan te schijnen. Zo hoog op de ommuring is het dan ook
zalig met het zonnetje op ons gezicht! En het uitzicht wordt er nog mooier
door! Er staat wel een koude wind dus superwarm is het nu ook weer niet en
zeker in de schaduw is het eerder koud, maar we mogen niet klagen! We beklimmen
eerst lang de 2 ingangen de ommuring en beslissen dan om te gaan eten,
aangezien het al kwart na 3 is en onze magen beginnen te knorren! Afgezien van
het vele fotos trekken en het rondlopen met een kaart voor onze neus
(toeristen!) zijn we al helemaal ingeburgerd in het Spaanse ritme :) We
kunnen goedkoop eten in een restaurantje op d eplaza, en we gaan allen voor frietjes
( of een soort van :)), varkensvlees en eieren (!) Inderdaad een rare
combinatie! Maar het smaakt wel! Tijdens het eten is het wat stilletjes, een
klein beetje onwennig, maar gezien we elkaar nog geen week kennen misschien ook
niet zo onlogisch. Na het eten ( waarbij Hellen en ik zwaar in het zak werden
gezet: 2 euro40 voor een drankje! Bijna evenveel als ons eten : 4euro!) gaan we
een siestake houden op een bankje in het park, lekker in het zonnetje. Hier verloopt
het babbelen alweer veel gemoedelijker en wanneer de zon wegzakt zetten we onze
weg voort naar de laatste ingang van de ommuring. Mijn voetjes doen ondertussen
ontzettend veel zeer vanwege de onplatte, puntige stenen en mn klein teentje
waar een serieuze blaar opstaat en die maar niet wil genezen! Ik voel dat ik
een beetje begin te manken ( zielig!) maar probeer zo normaal mogelijk te
stappen :) Vlakbij het laatste punt gaan we nog een museum over stenen en een kerkje
binnen. Beide interessant maar wel snel doorlopen. Ook het laatste punt vind ik
heel mooi. En op het laatste torentje blijven we een poosje genieten van het
zonnetje. We staan nog eens afgeschut van de wind, dus het doet meer dan deugd
de zon op je gezicht te voelen! Ondertussen
is het 6u geworden en onze bus vertrekt om kwart na 7. We zijn helemaal klaar
en keren terug naar het station. Onderweg stoppen we nog om kaartjes te kopen
en ik koop mn eerste magneet! Benieuwd naar welke steden nog zullen vinden, koop
ik een magneet waarop de ommuring afgebeeld staat. Erna stappen we verder en
rond half 7 komen we aan in het station. We kletsen nog wat in het koude station
en gaan dan naar de bus. Wat ons allen opviel, is dat het leek alsof het ganse
stadje de hele dag in slaap was! Er was echt weinig volk op straat, de winkels
waren bijna allemaal gesloten en het was er gewoon erg rustig. De siesta van de
Spanjaarden he. En natuurlijk kwam het stadje tot leven toen wij weer bijna
weggingen. Maar ik vond het zeker en vast de moeite waard dit te bezoeken. De ommuring
en de uitzichten vond ik echt indrukwekkend. En het was ook leuk om iedereen
wat beter te leren kennen. Er is toch al zo een beetje een basis gelegd voor
een beginnende vriendschap, dus we zien hoe het verder verloopt he :)
Eenmaal op
de bus val ik bijna onmiddellijk in slaap, en ja, behoorlijk genant, met mn
mond open, boehoe! Maar gelukkig geen gekwijl, hehe :) Na een klein uurtje word
ik weer wakker en klets ik nog wat met Hellen over onze vrienden in België. Ik
zie me echt wel heel goed bevriend raken met haar. Echt een heel tof meisje (
hoe kan het anders met zo een naam, hé ballonnetje :) ) Tegen half 9 zijn we
terug in Salamanca en loop ik met Rike en hellen nog mee naar de winkel.
Onderweg passeren we een telefoonkotje met allemaal papiertjes van mensen die
ene kotgenoot zoeken. Ik scheur er enkele af die me interesseren en besluit om
er toch voor te gaan en nieuw kot te zoeken, voorlopig nog zonder Alejandro in
te lichten. In Dia, blijkbaar de goedkoopste supermercado doen we kleine
boodschapjes voor vanavond en morgen en gaan we dan elk naar ons huisje. Deze
keer werkt de sleutel ( min of meer, na hard gefriemel) toch mee en ruim ik
weer een beetje mijn kotje op en eet mn avondmaal terwijl ik ondertussen alle
mailtjes lees en de fotootjes van deze dag bekijk. Ik vind het echt heel mooie
fotos en ben benieuwd naar de fotos van de anderen. Ik begin ook met smsen
naar enkele van de afgescheurde briefjes en al snel krijg ik een telefoontje
dat ik mag gaan kijken. En ja, het is net het appartement waar ze met 5 (!)
jongens zitten! Hij spreekt gelukkig Engels en klinkt nogal gelukkig dat ik
iets heb laten weten, en we spreken af om morgen te gaan kijken. Als ik op de
kaart kijk zie ik wel dat het toch wel heel wat verder ligt dan nu, op zon 15
minuten van de plaza mayor. Maar moest alles in orde zijn, dan heb ik het e
rwel nog voor over. Zou ook goed zijn voor mijn fysiek :) 2 Spanjaarden laten
weten dat de kamer reeds verhuurd is, maar morgen ga ik ook eens bij Angela
polsen ( een Duitse vrouw die slechts 1 maand blijft) om eens te zien hoe haar
kamer is en of het de moeite zou zijn die over te nemen. Ik vind het wel ene
betje verevelend dat als ik verhuis, ik dat tegen Alejandro ga moeten zeggen,
maarja, uiteindelijk moet ik me goed voelen waar ik zit en ik heb echt geen zin
om me 5 maandne lang te moeten ergeren. Dus we zullen wel zien wat het geeft
hé. Voor hetzelfde geld blijf ik hier toch wonen, maar ik wil toch eens
uitkijken naar ies anders. Zoiezo zal ik hier een maandje blijven wonen denk
ik, want ik wil niet 2 keer voor de maand februari betalen. Het zou natuurlijk
jammer zijn als ik mn waarborg moet afgeven, maar ja, so be it then. Dan koop
ik wel wat minder kleren... Of ten minste een poging toch :) Maar dat zijn
zorgen voor later! Ik ga morgen gewoon zien wat het geeft! En nu, heb ik zin om
een serietje van thuis te bekijken ( greys anatomy ofzo) en dan mn bedje in te
duiken, met hopelijk een warme douche in het vooruitzicht en een toffe markt!
De tijd vliegt! Ik heb geen tijd om alles te doen wat ik
moet doen! De dagen zijn goed gevuld met Spaanse lessen, boodschappen, bloggen,
mails beantwoorden en uitgaan!
Gisteren was voor mij het eerste iets mindere dagje, of
beter gezegd voormiddag. Het zonnetje was vervangen door onweerswolken en
regenbuien waardoor mijn humeur een beetje naar beneden ging en in de les kreeg
ik de kriebels van Florian, een Franse 18-jarige jongen die 14 lijkt! Jammer
genoeg zat ik er naast en was ik dan ook nog mijn boek vergeten ( ofwel ben ik
op tijd ofwel vergeet ik mijn boek, maar blijkbaar kan beide samen niet!) dus
moest hij zijn boek in het midden leggen en echt waar hij zta bijna op mn
schoot! Ik moest op het randje van mn stoel gaan zitten om mn priveeruimte te
kunnen bewaren! Daarbovenop praatte hij ook nog eens supersnel en onverstaanbar
Spaans en zat ik daar maar mooi Si, si te knikken! De les kon dan ook niet snel
genoeg gedaan zijn! Ik merk wel dat het elke dag ene beetje beter gaat om
Spaans te verstaan en te begrijpen. Als ik de tijd vind om het te studeren
(waarschijnlijk zondag eens op toeleggen) dan zou het nog iets vlotter moeten
lukken. Ook vind ik het grappig dat la professora Kristina mij Eljen noemt. De
lange E kennen ze hier niet, dus mijn naam wordt nu sterk en kort uitgeproken,
hehe. Ook mn Portugese vrienden hebben moeite met mn naam, maar ik ook met de
hunne! Dorian en Joao zijn niet echt makkelijk!
Na de les keer ik terug naar mn kotje en laat ik Lisa weten
dat ik thuis ben om te skypen. Omdat ze maar tegen half 6 kan, doe ik even ene
siestatje en ga dan terug naar buiten ( het zonnetje komt even piepen) en sla
de winkelstraat in, op zoek naar nog wat warme truitjes en een jeansrokje
aangezien ik het mijne vergeten ben! Het zijn hier nog steeds solden ( tot
begin maart!) en ik profiteer ervan! Een tshirtje in de h&m, een trui en
kleedje inde pimkie voor geen geld!, een
rokje en een paar oorringen. Het was succesvol, al heb ik nog een paar botten
nodig! De regen houdt echter niet op en af en toe passeert er een behoorlijke
vlaag. Ondanks de nieuwe kleren ben ik toch niet volledig opgevrolijkt maar
eenmaal thuis zit mijn sjoeke (het allerliefste Elsje) online en skypen we naar
elkaar. Het doet echt deugd haar te horen. Het lijkt al zo lang geleden dat ik
iedereen nog gezien en gehoord heb, dus het deed goed om haar stem te horen en
te kunnen kletsen of haar reis en mijn dagen in Spanje. Een dik half uur
blijven we kletsen ( jammer genoeg nog niet via webcam, maar ik vind toch dat
jet het moet aanschaffen els J
) als Eva om een skypegesprek vraagt. Ik sluit af en bel van de ene naar de
andere, deze keer met webcam die wel goed werkt! Het is echt leuk om eva en
mama deze keer goed te zien en te kunnen bij kletsen. Het doet deugd om hen te
zien en nieuws van het thuisfront te horen! Mijn dagje verbetert er immens op! Na
nog eens een dik half uur te bellen moet ik echt afsluiten om een doucheke te
pakken en me klaar te maken om te gaan eten met de Portugezen en Lise. Maar
helaas! Geen warm water! Ijskoud water stroomt uit de kraan en dus steek ik
enkel mijn kop eronder en was mijn haar, wat helemala geen lachertje is!!
Inwenidg vervloek ik mijn kotgenoten en denk met ene klein beetje heimwee aan
de warme douche die thuis staat, maarja, even over en weer gaan zit er niet in,
dus ik behelp me dan maar. Na mijn douche is Lisa on en ook met haar skype ik
zowat een uur lang! Net zoals bij alle anderen doet het me zo een deugd om haar
te horen en haar reisverhalen te horen. Ik amuseer me hier wel en het is echt
goed voor mijn zelfvertrouwen en voor mezelf dat ik hier ben en alles op mn
eentje moet ontdekken en doen, maar ik mis iedereen toch wel. Een vleugje jaloeziekomt
te voorschijn of misschien is spijt een beter woord, als ik hoor welke
uitstapjes er allemaal gepland worden. Moest ik kunnen ik zou er bij zijn, het
is zo normaal om hen elke week minstens 1 keer te zien, en meestal zie ik heb
bijna elke dag, dat het nu echt wel vreemd aan doet om hen enkel te horen via
skype en mail. Maar ik ben ongelooflijk blij met deze kans en ik heb absoluut
geen spijt dat ik hier nu ben. Die 5 maanden zijn zo voorbij en dan zie ik
jullie allemaal weer! Nu doet het wel een beetje vreemd aan, telkens weer
afscheid te moeten nemen op skype, maar mijn dagje was er wel ferm op
verbetert! Erna ben ik dna met Joao, Cristina, Clara, Sofia, Joao, Lise en
Dorian gaan eten in een superlekkere en (goedkope!)tapasbar. Het was echt
gezellig. Vooral met Clara gepraat, een Chileens meisje en ook met Joao, de
stoere J
Ook de andere Joao is een toffe gast en eenmaal we buiten zijn en naar the erasmusbar
gaan waar Hanna en Suzannezijn, zijn ook Christina en Dorian supervriendelijk
tegen me. Daar aangekomen drinken we een vino/sangria/cerveza en komt ook
PieterJan af. Met zn allen trekken w enaar the cubic, waar we een gratis
drankje krijgen ( jammer genoeg bier, dat met veel plezier wordt opgedronken
door Joao) en de muziek super is. Hanna en Suzanne ( de Nederla,ndse meisje)
staan onmiddellijk als enige op de dansvloer en na enige aarzeling volgt ook de
rest. Ik doe onmiddellijk mee met Hanna en ook Pieterjan toont heel wat toffe
dansmoves J
Na ene klein uurtje verkassen we naar the Irish Rover waar we een stikker
opgeplakt krijgen die meedeelt of we single of bezet zijn of we het niet meer
weten. Alweer krijgen we een aantal glaasje gratis drank, deze keer Sangria, en
na een glas of 2 begint het toch al wat naar mn hoofd te stijgen ( gezien de 2
glazen witte wijn bij het eten) De muziek is hier ook super goed en we amuseren
ons echt. Joao vindt d emuziek maar niks maar gezien zijn dronkenschap haalt
hij zijn beste dansmoves boven, echt ene grappige kerel J Ook Hellen en Rike komen nog
af. Rond half 3 besluit ikt och om naar huis te gaan, aangezien ik echt moe ben
enmorgen alweer vroeg op moet voor de
Spaanse les. In mn eentje loop ik door de Compania, zonder eigenlijk echt bang
te zijn, wat in Belgie toch heel wat anders is. Op de een of andere manier is
hier alles hier tranquillo en hoef je niet echt schrik te hebben voor gevechten
in het uitgaansleven. Mn huisje is dan ook om d ehoek, dus erg lang hoef ik
niet te stappen. Ik duik onmiddellijk in mn bedje en voor de eerste keer slaap
ik hier niet zo goed. De meisjes zullen het waarschijnlijk herkennen, want ik
ben een paar keer al pratend wakker geworden ;-) Was ik dan eindleijk goed ana
het doorslapen, komt Barnabe tegen 6 u thuis, en niet al te stilletjes! Om
kwart na 8 gaat de wekker af, en met het idee van ene warme douche sta ik met
tegenzin op, maar helaas, alweer geen warm water! Wat pissig kruip ik dan maar
weer onder de dekens en besluit om Alejandro hierover aan te spreken. Is het de
deur niet, dan is het wel iets anders! Aiai! Hopelijk betert het wat! De rest
van de dag zal voor zondag zijn, denk ik, want ik ga nu met hellen en rike gaan
eten en dan uit met de rest van de bende. EN morgen staat er ene tripje naar
Avila op het programma!
Hehe, de dag zit er bijna op. Het was vooral een heel lange en
vermoeiende dag. S Middags ben ik gaan kijken naar de film El laberinto del
fauno een fantasiefilm, jaja, of dat zeiden ze toch! Het was meer horror,
dan fantasie! Messen in het gezicht, benen afgehakt, beschoten in het hoofd,
buik, been, arm, noem maar op! Geregeld zaten ik (en bijna alle meisjes in de
zaal :) )
met de handen voor het gezicht!! Maar ik vond het wel leuk om eens te doen.
Grappig dat er ook zo gelijk een klein cinemazaaltje aanwezig is in het unief!
Zou bij ons ook moeten zijn! Veel heb ik niet zo echt begrepen van de film, het
Spaans ging snel en veel woorden die ik niet begreep, maar min of meer snapte
ik het toch. Ik ben wel heel even in slaap gevallen, hihi, de vermoeidheid van
de afgelopen dagen denk ik. Eenmaal buiten was het eigenlijk vreemd dat het nog
licht was. Ik was wel helemaal groggy en oververmoeid van de film. Zolang
Spaans proberen volgen heeft een behoorlijk effect op je brein :) Deftig Engels kwam er
ook al niet meer uit! Alle talen begin ik gewoonweg door erlkaar te slaan, best
wel grappig eigenlijk. We besluiten om met de mensen van de film s avonds iets
te gaan drinken in de Erasmusbar en Sofia loopt nog met me mee naar de
Carrefour in de Calle Toro. Ik moet dringend waspoeder hebben voor het eerste
wasje en ook een avondmaal moet er gekocht worden. Veel zin om te koken heb ik
niet en dus hou ik het eenvoudig bij een stokbrood, babybellekes, gandaham en
een tomaat. Gewapend met een overvolle ( en ongelooflijk zware!) zak stap ik
richting mijn kotje in de hoop dat mijn sleutel werkt, maar helaas, het lot is
me even niet gunstig gezind! De deur krijg ik alweer langs geen kanten open,
hoe ik ook duw, trek en stamp, ze geeft voor geen meter mee! Gefrusteerd en
lichtjes in paniek ana het raken ( want ik heb niks van nummer van Alejandro of
Barnabe) hou ik een dame tegen op de trap. In gebrokkeld Spaans probeer ik uit
te leggen wat er aan de hand is en zij belt naar de eigenaar van het appartement en weet me
te vertellen dat Alejandro rond 9u van zijn werk komt. Dit betekent dat ik meer
dan een uur moet wachten op de gang! De frustratie stijgt en samen met de vermoeidheid
sta ik op het punt in tranen uit te
barsten. Aangezien ik echt geen zin heb om me zielig en alleen te voelen stuur
ik dan maar naar Hellen hoe gefrustreerd ik ben. Hellen reageert onmiddellijk
en staat samen met haar mama op nog geen 5 minuten aan mn deur! Echt een schat
van een meisje! Helaas lukt het ook geen van ons 3 om de deur open te houden en
dus placeren we ons maar in de gang om te wachten op Alejandro. We hebben toch
wat bekijks en 1 van de buren biedt ook aan te helpen. Alweer wordt er geduwd
en gevloekt, worden er kaarten boven gehaald en bijna een spagaat uit gevoerd,
maar de deur geeft voor geen meter mee. Moest ik niet zo gefrustreerd geweest zijn
zou ik het nog grappig gevonden hebben! Over enkele dagen zal ik er de lol wel
van inzien, maar op dit moment was het vooral kak! Gelukkig komt Alejandro
eindelijk toe en ook hij haalt onmiddellijk zijn mooiste Spaanse woord boven Jodar!,
wat zoveel als Fuck betekent! En zo leren we elke dag een nieuw woord bij :) Alejandro belt
onmiddellijk de eigenaar die een slotenmaker belt, maar het hangt nog af van de
prijs of het slot wel of niet deze avond
wordt gemaakt of dat ik een slaapplaats moet zoeken! We wachten samen op de
slotenmaker en ondertussen leren we elkaar ook beter kennen. Gelukkig spreekt
Alejandro wat Engels, want ik was toch niet meer in staat om Spaans te
proberen. Het is echt een toffe jongen, al kan je iemand van 30 geen jongen
meer noemen :)
En hij heeft ook nog eens mooie ogen, hehe, je moet toch iets doen tijdens het
wachten he :)
Na nog eens een uur komt de slotenmaker eindelijk af en deze lijkt het in 1-2-3
te fixen! Had ik ook maar zo een vreemd draaidingspul gehad! Hoefde ik niet in
de kou te wacchten met ongelooflijke honger! Anyway, het is ondertussen kwart
na 10 en ik kan eindelijk op mn kot. De afspraak in de erasmusbar haal ik niet
meer en ik ben te moe om nu nog af te komen. Dus blijf ik voor de eerste keer
een avondje (of wat er nog van overschiet!) op mn kot en bekijk de vele mails
van jullie allemaal ( waar ik echt van geniet!) en van zodra deze blog af is,
nog even mn spaans bekijken voor morgen. Eigenlijk wou ik het leren voor
morgen, maar het is te laat, ik ben te moe, mn hoofd zit te vol. Manana! Zoals
alle Spanjaarden zeggen, elke dag opnieuw :)
Dus dat belooft :)
Het eerste
erasmusfeestje is gepasseerd en de toon is meteen gezet!
Eerst heb ik
afgesproken met de mensen van d epsychologie uit gent, 3 Duitsers en een
Nederlander, en het is echt een mengelmoes van talen door elkaar! Spaans,
Nederlands, Duits en Engels, het komt er allemaal aan te pas, overschakelend
van de ene op de andere taal! Best vermoeiend dus! We gaan sallen een kleine
bar binnen, waar het blijkbaar de gewoonte is om rechtstaand te eten. Het is
eens iets anders J
We kregen wel heel lekkere brochetten en ribbetjes, al stonken we enorm naar de
look erna! We trekken dan toch naar ene volgend cafeetje waar we kunnen zitten
en jammer genoeg zit ik tussen de 3 Duitsers die onderling gezellig Duits
keuvelen. Ik doe wel ene poging maar na ene minuut of 5 weigeren mijn hersenen
dienst gezien de lessen Spaans al uitputtend genoeg zijn! Wel jammer want het
is best wel saai, maar van zodra de ene Duitser buiten gaat gaan roken, schakel
ik onmiddellijk over op Engels en kan ik toch nog wat met Marcos babbelen. Na
alleen een heel goedkoop wijntje gedronken te hebben ( 1euro70!) trekken lise,
pim en ik naar The Irish Roover voor het erasmusfeestje waar we afgesproken
hebben met de meisjes uit onze les. Hellen is reeds daar en na een kleine
5minuten in de wachtrij gestaan te hebben, vinden we Hellen samen met 4 Duitse
meisjes, waaronder Rike die ik al kende. Hellen, Rike en ik vliegen erin en we
laten de Belgische vlag op onze wang schilderen. Kwestie van onmiddellijk de
sfeer op te pikken en makkelijk contacten te kunnen leggen. En inderdaad,
eenmaal op de dansvloer word ik al snel aangesproken door een Waalse die bezig
is met alle Belgen eruit te pikken J
Zij stuurt me door naar Pieterjan en Elise aangezien deze ook Vlamingen zijn.
Ik wordt warm verwelkomt ( eindelijk nog eens een belg J ) en het klikt onmiddellijk.
We wisselen facebook en nummers uit en ze vragen me mee om dit weekend een
stadje te gaan bezoeken! Daar heb ik echt wel zin in dus ik zei gretig ja! Ik
kijk er al naar uit!
De muziek is echt goed en tegen ene uur of half 3 besluiten
we naar huis te gaan aangezien morgen de lessen vroeg beginnen. Eenmaal thuis
(raar genoeg voelt het zo wel al aan!) kruip ik in mn bedje en zet de wekker
vroeg genoeg voor een warme douche. En hoewel ik de volgende dag echt wel op
tijd op ben, slaag ik (of liever gezegd de deur!) er alweer in te laat te
komen! Mijn sleutel wil maar niet meewerken en met het schaamrood op de wangen
klop ik na een kwartier toch weer aan bij Barnabe ( ik heb de jongen al meer in
zijn pyama gezien dan met kleren aan J
Nu ook weer niet zo erg J
) Anyway, 15minuten te laat kom ik toe ( wetende dat d eunief vlak naast mijn
deur is!) maar de les is nog niet begonnen, gelukkig. Ik heb toch het gevoel
dat deze les beter gaat dan die van gisteren. We moeten ook met twee praten in
het spaans en dna voor de klas, en ondanks het gebrekkige Spaans lukt het toch
om elkaar te verstaan en dingen duidelijk te maken. Wacht maar, tegen het eide
van de rit spreek ik vloeiend Spaans J
Na de les gaat Lize mee naar mn kot om het even te bekijken
en om te kijken of de sleutel nu wel werkt. Het gint toch behoorlijk moeilijk
om de deur open te krijgen. Eenmaal open blijf ik binnen en lise buiten en
probeer ik het te openen, wat na veel gewring, geduw en gesnok lukt, maar misschien
toch best even melden aan Alejandro!
Eenmaal op de pc is mam ook online en besluiten we te
skypen, wat toch nog niet al te best lukt, maar we hebben elkaar ten minste
gehoord! Hopelijk lukt het d evolgende keer beter want met video is toch wel
toffer. Gisteren met Katrijntje lukte het perfect en ik vond het toch echt tof
haar nog eens te zien, é lieverd J
Wat betreft de rest van de dag staat er voorlopig een Spaanse film op het programma,
strakjes in het Unief. Ben best wel benieuwd wat het gaat geven!
Net terug van een deugddoende wandeling! Het is hier echt prachtig gewoon! De gebouwen zijn enorm indrukwekkend en met het zonnetje erbij is het des te mooi! Zonder naar mn kaartje te kijken ben ik richting Plaza mayor gegaan ( een supermooie soort binnenkoer met allemaal winkeltjes rondom) en dan Toro afgelopen, dé winkelstraat :) Heel wat schoenen staan al te lonken vanachter de etalage en aan de prijskaartjes te zien zal het niet lang duren eer ik een nieuw paar koop. Met mijn 3paar heb ik er voor de moment toch niet genoeg :) Na de Toro uitgelopen te hebben ligt er een mooi parkje te baden in de zon en dus placeer ik me op en bankje en doorblader de flair. Echt zalig. Het zonnetje, de sfeer, gewoon alles! Na een half uurtje, als de zon stilaan begint weg te zakken keer ik terug en loop deze keer de Gran Via af, waar ok bots op een immens grote kathedraal, echt indrukwekkend. Even blijven staan om de sfeer op te snuiven en een fotootje te trekken en dan toch even de kaart boven halen om te zien waar ik ondertussen ben :) Wonder boven wonder vind ik snel waar ik ben en ik hoeg gewoon San Pablo af te lopen om dan terug te zijn bij de Plaza Mayor. Daar sla ik nog een straatje in en bots ik op Lore en Nikita uit Gent, echt grappig. We wisselen onmiddellijk nummers uit en spreken af om te gaan eten. Zo gemakkelijk gaat het dus! Had ik niet verwacht, maar ik ben er wel blij om! Op korte tijd toch al heel wat mensen leren kennen! Onderweg naar huis passeer ik nog een schoenenwinkel en zie ik kleine, schattige babyschoentjes en moet ik denken aan mn metekindje! Ik kijk er echt naar uit! Had ik geweten of het een jongetje of een meisje was dan had ik ze meegebracht :) Nu nog wat mails aan het afhandelen en mn huistaakje spaans maken en dan richting calle vandijk!
Een volgend verslagje is alweer in de aantocht! M'n eerste nacht in Salamanca was behoorlijk. In de hostel lagen we met een stuk of 10 op een kamer en ik moet zeggen dat ik wel wat schrik had omdat ik zoveel geld bijhad, mn camera, gsm en mp3. De oplossing was dna maar om met mn handtas in be dte slapen, hehe. Echt uitgerust was ik niet, want om kwart voor 8 ging mn wekker al af ( ik moest op tijd bij hanne zijn, die haar bus moest halen) en gedurende de nacht kwam iederen op verschillende tijdstippen binnen. Gewapend met ene plan in de hand(schoen) trek ik richting calle ancha en zonder te vragen vind ik het vrij snel. Misschien ben ik dan toch niet zo slecht in kaart lezen ;-) Daar aangekomen krijg ik de sleutels van hanne en nog wat extra uitleg. Ik rommel nog even wat rond, zit wat op facebook en vertrek dan naar de eerste spaanse les. Alweer heb ik geluk wat La Pontificia ligt op nog geen 5minuten van mijn deur! Ik hoef gewoon maar de hoek om te lopen! Beter kan niet! De universiteit zelf is best wel indrukwekkend en echt heel mooi!
De eerste les werd gegeven door Kristina en bestond uit een test die we moesten invullen om na te gaan op welk niveau we zaten. Uiteraard weet ik e rniks meer van en kruis op goed geluk wat bolletjes aan :) Na een uurtje mogen we de les al uit en samen met 3 meisjes ( een hollandse, franse en portugese) gaan we op zoek naar een ontbijt. We gaan radicaal voor een spaans ontbijt en eten churros (gefrituurde deegwaren die je moet doppen in chocola) Behoorlijk lekker maar ook enorm zwaar! Zeker niet om elke dag te eten :) We leren elkaar wat beter kennen, door ene mengelmoes van talen : spaans, nederlands, frans en engels! Onze hersenen krijgen het zwaar te verduren :) Maar het zijn wel allemaal toffe meisjes. Enkel het Frans meisje kan niet zo goed engels, waardoor ze het extra moeilijk heeft maar we doen ons best met gebaren en frans en engels door elkaar! Na het ontbijt gaan we op zoek naar een pasfotohokje. Blijkt echter dat dat hie rniet zo gedaan wordt! We kwamen terecht in een fotowinkeltje waar de man ons deponeerde op een stoel en zijn digitale camera boven haalde! Behoorlijk grappig eigenlijk ( en spotgoedkoop! ) Daarna splitsen we op en gaan lise, hanna en ik terug naar de univsersiteit om al onze papieren in orde te brengen. Beatrice Palacios zit echter enkel morgen en dus gaat ieder zn weg. Op mn gemakje wandel ik wat door de straten in het zonnetje en stap een supermercado binnen om voor het ontbijt voor morgen te zorgen en nog wat badspulletjes en water te kopen. Je moet best wel aan veel denken, dus het was wel even wennen, maar ook leuk om voor jezelf inkopen te doen! Ik keer dan maar terug naar mn kot en krijg onderweg een berichtje van hellen of ik zin heb om mee iets te gaan drinken en naar haar unief te gaan kijken. Met de kaart in de hand gaan we op verkenning en het gaat echt goed! Enkel om haar faculteit te vindne hebben we wat problemen, maar uiteindelijk lukt het ons behoorlijk goed. Haar unief bevindt zich wel wat afgelegener maar uiteindelijk ook nog goed te doen te voet. Het is gezellig wandelen en tof om haar unief te zien. Het is veel moderner dan de pontificia, eigenlijk helemaal verschillend. Van beide kan ik de charme wel inzien, al vind ik de mijne toch imposanter :)
Rond een uur of 5 spreken we af om 's avonds iets te gaan drinken, samen met de andere meisjes en zetten we lke onze weg voort. ik naar mijn kot, zij op zoek naar een kot. Van mijn kotgenoten is nog steeds geen teken van leven, en eigenlijk doet het wel even deugd om effe gewoon op mijn gemak te zijn. Ik kan eindelijk beginnen met alles uit te pakken en mijn kamer in te richten zoals ik het wil. Een dikke 2 uur ben ik bezig en ik ben echt blij met het resultaat. Het voelt al veel meer an als 'mijn kamertje', door alle fotootjes en de persoonlijke spulletjes die erin staan. Aangezien het al bijna etenstijd is in Belgie en ik best wel honger krijg, maar niet veel zin heb om iets te gaan halen in de supermercado en alleen te eten, stuur ik naar Hanna en vraag of ze zin heeft om samen te gaan eten. Alweer best gedurfd vind ik zelf :) We spreken rond kwart voor 9 af en gaan dan op zoek naar een gezellig restotje. En al is het voor ons echt laat om te eten, hier zit er om 9u nog bijna geen kat te eten! Echt gezellig is het restotje dus nog niet, maar de tapas en het wijntje zijn wel heel lekker en alweer heel goedkoop! Na nog wat bijgekletst te hebben ( Hanna doet ook psychologie) gaan hanna, haar vriendin en ik naar de erasmusbar. Daar hebben we met de andere meisjes afgesproken.
Voor mn eerste dagje heb ik best wel al veel mensen leren kennen. Sofie (portugese meisje) had ook haar kotgenoot Jackie mee, een tof Australisch meisje, dus het was echt wel gezellig. Wel alweer een mengelmoes van talen, maar we redden ons. Ook rike, een duits meisje komt bij ons zitten en na een paar uurtjes ( en heel wat bier :) ) spreken we af voor de volgende dag en gaan elk richting ons kotje. Tevreden maar wel erg moe, kijk ik uit naar mn eerste nacht in mn eigen kotje. Helaas! Ik krijg mn deur niet open, hehe :) De sleutel of het slot wil niet meewerken, dus sta ik een dik kwartier te klungelen als gelukkig Barnabe, mn franse kotgenoot net toekomt. Ook hij heeft problemen met de deur open te krijgen en net als ik begin te denken ' Lap, wat nu', werkt de deur toch mee en kunnen we binnen! Oef! Na nog een beetje geklets gaan we beiden naar ons kamer en kan ik eindelijk mn bedje uit proberen! Ik moet zeggen dat mn eigen bedje nog altijd het beste is, maar deze is, ondanks net iets te hard, ook niet mis :)
Jammer genoeg gaat mn wekker al om 20 na 8 af voor de spaanse les! Nog helemaal geen zin om op te staan, sleur ik mezelf toch maar uit bed en net als ik denk ' nu moet ik vertrekken of ik kom te laat' doet de deur alweer ambetant! Ik raak niet buiten! Geen idee wat er aan de hand is met die deur, maar vervelend is het wel! Toch een dikke 10 minuten staan friemelen met de sleutel, als ik dna toch beslis om Barnabe wakker te maken. De eerste kennismaking had ik me eerlijk gezegd toch anders voorgesteld :) Ook hij heeft alweer moeite met de deur, en pas na een kwartier slaagt hij erin de deur te openen! Veel te laat haast ik me naar de les, maar gelukkig is ze nog niet begonnen.
We beginnen met grammatica en alles komt wel weer wat boven. Gedurende het eerste deel is het enkel werkwoorden en het tweede deel is het conversatie. Al een stuk moeilijker! Het is echt lastig om te volgen! Je moet je constant inspannen om het te begrijpen en zelf kan ik niet op veel woordne komen dus het is best wel inspannend. Na 2 uur ben ik dan ook doodop. Blij dat het gedaan is keer ik terug mn kotje om wat mailtjes terug te sturen en te bloggen en uiteraard een siesta te houden! Straks terug naar buiten, genietn van het zonnetje en vanavond het eerste erasmusfeestje! Ik kijk er al naar uit!
Mijn eerste volledige dagje in Salamanca zit er bijna op! Tot nu toe is het eigenlijk al een rollercoaster van emoties geweest! Maar laat ik bij het begin beginnen
Zondagochtend, na amper een uurtje slaap wegens een FANTASTISCH afscheidsfeestje, gaat de wekker alweer af om me klaar te maken voor het erasmusavontuur. Aangezien de afgelopen dagen reeds een vat vol emoties waren, zat ik ook deze keer met traantjes achter de ogen en een krop in de keel. Als m'n zusje dan ook nog eens een superlief kaartje geeft, zijn we beiden niet te houden! De traantjes lopen en niet voor het laatst.
De GPS wordt ingesteld richting Charleroi met een tussenstop bij mn broertje, zn liefje en mn toekomstig metekindje! In de auto haalt de slaap me in en voor ik het weet zijn we al aangekomen. Na een heel gedoe met m'n valiezen (te zwaar, te breed, te dik, te dun) hebben we nog een dik half uurtje om samen te wachten. De spanning voel ik nog niet echt. Komt het door de vermoeidheid of zie ik het gewoon zitten, ik weet het niet. Spannend vind ik het in elk geval en ik keek er zeker en vast naar uit, maar bij het afscheid nemen, kwamen de traantjes toch al weer boven. Alleen door de gate lopen, was niet alleen het moeilijkste maar ook het dapperste wat ik ooit heb gedaan! Heftig mn traantjes teug an het dringen wacht ik om m'n handbagage ( die vooreerst zorgvuldig is uitgemest geweest, om daar dan 2 vesten en een stuk of 5 sjaals te moeten uitspelen . Gelukkig wordt er niks op gezegd, al piep ik wel en moet ik voor het eerst gefouilleerd worden!
De volgende grote stap: alleen dat vliegtuig op! Terwijl ik even wacht tot we het vliegtuig op mogen kijk ik nog even naar mn smsjes en schieten de tranen me alweer binnen! Waar ben ik toch aan begonnen! Maar we rapen de moed samen en ik stap het vliegtuig op, waar een plaatsje voor me wordt bewaard naast Lise en Pim. Verbazingwekkend genoeg vertrek ik rustig en kalm ( geen gehandenwring of enge gedachten )! Ook gedurende de vlucht val ik als een blok in slaap. Voor het landen wel wat turbulentie maar al bij al een heel goede vlucht, zeker voor iemand met vliegangst.
Dan is het wachten op de bus die ons moet brengen naar het centrum van Valladollid. Op de bus raken was ook al een hele prestatie op zich! 2 zo'n koffers waren niet echt een goed idee! Met enig geknoei kom ik er wel en ik plaats me gwn centraal in de gang. Op de bus leer ik Hellen kennen, ook een Antwerpse erasmusstudente. De volgende bus brengt ons naar Salamanca en ook hier val ik vrij snel in slaap ( gelukkig niet al kwijlend en net niet op de schouder van mn onbekende buurvrouw . Alweer blijkt dat deze 2 koffers geen godsgeschenk zijn als ik een roltrap op moet. Met ontzettend veel geklungel krijg ik ze er beiden op, maar eenmaal boven snelt al snel een Spanjaar te hulp aangezien de valiezen gewoon omver vallen! Dus! Ik verander radicaal van schoenen: hakken uit & platte aan, steek alles wat ook maar overbodig is ( vesten, sjaals, sjakossen) in mn valies en bereid me voor op een zoektocht naar La calle Ancha, 17. Met een routebeschrijving ( altijd rechtdoor ) maak ik me toch de bedenking of ik niet beter een taxi had gepakt, aangezien mn armen bijna 10 cm uitgerokken worden en ik om de 5 stappen een pauze pak. aangekomen bij een kruispunt vraag ik toch even de weg aan een (knappe!) Spanjaard waar ik natuurlijk niks van versta maar die me wel verwelkomt in Salamanca en de richting aanwijst. Gelukkig is het bergaf en bevind ik me onmiddellijk in de straat waar ik moet zijn! Net als ik wil aanbellen wordt de deur geopend en ja hoor, mijn valiezen zijn alweer een obstakel! Met een behoorlijk rode kop probeer ik ze beiden binnen te brengen, terwijl een stuk of 5 man erop staat te kijken! Gelukkig zijn ze echt vriendelijk en hielpen ze me onmiddellijk om de valiezen binnen te krijgen. Als ze me duidelijk maken dat Hanne op el segundo (2e) piso woont en er geen lift is, krijg ik even een hartverzakking!! Maar alweer niks dan vriendelijkheid alom! 2 erasmusstudenten bieden onmiddellijk aan om de valiezen naar boven te dragen en ik kan alleen maar ongelooflijke oplucht knikken! Jammer genoeg gaat de ene jongen ( een duitser) woensdag al weg, maar de andere stelt voor dat ik gerust altijd eens mag binnenspringen bij hem.
Eens bij hanne toont ze me een heel klein kamertje, keukentje, badkamertje en living, maar de charme ontgaat me niet! Tot dan toe had ik me steeds sterk gevoeld en vol overtuiging dat alles goed ging gaan ( ik had immers de weg gevonden, was alleen op een vliegtuig gestapt en dat allemaal zonder paniekaanvallen) Maar toen kreeg ik toch mn klop. Hanne ( heel vriendleijk meisje) overstelpte me met informatie over wat allemaal te doen en hoe alles in elkaar zit, dat toch eindelijk het stemmetje doorbrak en zei: Elien toch! Wat doe jij hier! Dit kan je niet! Maar ik hou me sterk en al staat het huilen me nader dan het lachen, ik babbel vriendelijk mee met Hanne, al stappend naar de jeugdherberg waar ik 1 nachtje ga doorbrengen. Onderweg lijken alle straten op elkaar en ik zie me zo al verdwalen! Nadat de jeugdherberg in orde is gebracht gaan we op weg naar Ellen, waar Lise het kot van overneemt. Het is echt een groot en mooi kot. Daar blijven we toch een uurtje hangen en krijgen we een lijstje met alle toffe bars, eetcafes, danscafes en meer.
Na al die informatie gaan Lise, Pim en ik dan uitgehongerd op zoek naar een restaurantje. Lise voelt zich echter niet goed en kan de drukte in de resto's niet aan en dus gaan we maar bij Burger King gaan eten. Al snel komen we erachter dat Engels hier echt niet gesproken wordt! Met gebarentaal en Spaans behelpen we ons en uiteindelijk krijgen we toch wat te eten. Aangezien Lise zich niet goed voelt, stuur ik naar Hellen of ze het niet erg vond of ik naar haar kwam. Ik zag het echt niet zitten om al om 8u naar mn jeugdherberg te gaan, want ik wist dat ik dan ging instorten en het mooie van dit avontuur niet meer ging inzien. Dus ik trek schoenen aan, waarvan ik nooit had verwacht dacht ik ze had, de stoute schoenen! Gelukkig stuurt ze me terug dat het leuk is en dat zij en haar mama in een cafeetje zitten. Met het plannetje erbij trek ik dna maar op zoektocht en wonder boven wonder vind ik het! Alweer een prestatie! Met een kriekje en een wijntje gaat het praten echt vlot en het is echt een gezellig avondje. Rond een uur of 11 zijn we echt te moe en sluiten we het avondje af. Hellen en haar mama lopen nog mee met mij naar de jeugdherberg en daar nemen we afscheid en spreken af om morgen na de spaanse les een nieuwe simkaart te kopen.
Helemaal opgeklaard kruip ik in mn hostelbedje. Ik ben er eindelijk klaar voor om de smsjes die ik ontvangen heb gedurende de dag te lezen. Ervoor was ik te emotioneel om ze te lezen en dus had ik besloten om ze te lezen als ik in mn bedje lag. De berichtjes van mn broertje, kim en els doen deugd en ik sms ze nog terug. Rond half 12 besluit ik dat het welletjes is voor vandaag en keer in gedachten terug naar de dag en dan denk ik bij mezelf: je hebt het toch maar mooi gedaan! Ik had nooit gedacht dat ik dit ging kunnen en zeker niet dat ik de eerste dag al iemand ging leren kennen. Een nieuw deeltje van mezelf ontwaakt en ik moedig het alleen maar aan! Benieuwd naar de andere dagen en vooral naar de avond die me nu te wachten staat sluit ik af!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
. 
