Ondertussen zijn we zo'n 26 weken ver in de zwangerschap en mogen we, als alles goed blijft gaan 14/10 ons kindje verwachten. Als ik terugkijk op de moeilijke tijd die we gehad hadden om zo ver te komen, blijf ik het moeilijk hebben. Mijn man daarentegen is het meeste al vergeten. Zijn mannen dan zoveel veerkrachtiger of is het eerder omdat de meeste procedures toch door de vrouw ondergaan moet worden.
Net las ik een blog van een medeblogger die perfect de angsten en verdriet omschijft, waar ik door zal achtervolgt blijven. Vandaar even een verwijzing naar een andere blog:
De eerste week
van januari zat ik te wachten op mijn regels, want zodra ze doorkwamen, kon
onze eerste IVF ronde beginnen! Ze waren verwacht tegen vrijdag 8/1, maar
toen ze er vrijdag nog steeds niet waren, werd ik zenuwachtig. Straks had ik ze
in het WE en ging ik er niet meer op afspraak kunnen gaan. Dan ging ik nog een
maand moeten wachten! Ik nam al mijn moed
bij elkaar en belde het ziekenhuis. Ik had zon vriendelijke persoon aan de lijn die me dan gewoon direct een
afspraak gaf voor de zondag. Waren ze er zondag nog niet, dan kwam ik gewoon
niet opdagen, dat was allemaal geen probleem. Wat een pak van mijn hart.
Zondag konden we dan
richting ziekenhuis, want ze waren, toen 1x de druk weg was, direct
doorgebroken. Alle waarden waren goed, dus ik mocht maandag starten met
hormonen te spuiten, ware het niet dat ik net maandag op business trip moest. Een
briefje mee gekregen zodat ik alles mee mocht nemen in de handbagage en hup de
vlieger op! Zon allereerste keer spuiten in een hotelkamer was niet alles. 1x
terug thuis vond ik het veel aangenamer om het in mijn vertrouwde omgeving te
doen, maar het werk moet ook gebeuren.
Bij de eerste controle
bleek dat ik 2 goede follikels en 2 iets kleinere, die we nog wat groter wilden
krijgen. In eerste instantie was ik teleurgesteld: max 4 eitjes, waar
zijn al die succesverhalen? Waarom maak ik er geen massa aan? Na mijn
onderzoeken vorig jaar, was al gebleken dat ik een lage bijproductie had, dus
eigenlijk was het wel verwacht dat ik geen massa produceren. Ik
pepte me op met dat de kwantiteit er niet toe deed, wel de kwaliteit.
Tegen de punctie had
ik 3 mooie follikels die ook goed verwijderd werden. Ik had helemaal niets
gevoeld van de punctie. Wat een zaligheid, want daar had ik wel schrik voor. In
het ziekenhuis waar ik behandeld word, geven ze iets meer verdoving maar in
ruil daarvoor mag de man niet aanwezig zijn voor de procedure. Geen probleem
voor mij! Spuit mij maar plat, als ik maar niet opnieuw moet voelen wat ik in
december voelde toen ze voor de IUI 1 eitje moesten wegprikken.
Gezien het lage aantal
eitjes wilden ze voor icsi kiezen. Mijn man en ik waren daar geen grote
voorstander van omdat dit toch wel iets meer risico inhoudt naar afwijkingen,
maar we gaven toch onze toestemming. In de dagen nadien hoorden we dat de 3
eitjes perfect bevrucht zijn geraakt en dat ze alle drie van topkwaliteit
waren. Wat een opluchting! Ondanks het lage aantal, hebben we toch tot nu
toe al een 100% succes gereikt, waarbij er normaal maar een succes van 70%
verwacht wordt. Ik grapte nog met de gyn bij de terugplaatsing dat we nog deze
100% succes verder wilden aanhouden. Ook de terugplaatsing was in een wip en zonder
enige pijn gebeurd.
Ondanks mijn hevige
schrik voor IVF, kan ik eigenlijk enkel maar concluderen dat dit véél beter
meeviel dan ik ooit had kunnen hopen. Ook naar mijn eigen gevoelens toe. Bij
IUI bleef de stress om thuis ook nog te oefenen om zo de kans te verhogen. Deze
stress viel er bij IVF volledig van me af. Er was niets meer dat ik kon doen.
Het enige dat ik nog kon doen was op mijn eigen lichaam vertrouwen en dat bleef
ik ook als mantra herhalen, herhalen en herhalen.
Na 2 weken mochten we
eindelijk terug naar het ziekenhuis, maar heel stiekem had ik 3 dagen en 1 dag
ervoor al een zwangerschapstestje gedaan en wist ik al dat we een positief
resultaat gingen hebben. Mijn man was nog niet helemaal overtuigd. Die
wachtte geduldig de test af alvorens blij te zijn.
De resultaten waren
super: een HCG van 405,5 en een progesteron van meer dan 60. We zijn zwanger!
Volgende week wordt
nog een tweede bloedtest gedaan om te zien of het HCG goed gestegen is. En uiteraard
zijn we deze week nog een beetje angstig want er kan nog veel gebeuren, maar
ook hier blijf ik mijn mantra herhalen: ik moet op mijn lichaam vertrouwen.
De bijeffecten zijn
allesinds al in orde: duizelig, gevoelige borsten, vieze smaak in de mond,
gevoelige buik ect ect.
Duimen jullie mee dat
we in oktober ons eerste kindje mogen verwachten?
De intake is achter de rug, de neuzen staan in dezelfde richting: zodra mijn menstruatie doorbreekt, beginnen we aan IVF. Zelf weet ik nog niet 100% hoe ik me daarbij moet voelen: teleurgesteld dat het ons niet natuurlijk gelukt is, bang omdat ik niet weet hoe mijn lichaam zal reageren op alle medicatie, hoopvol dat het ons misschien eindelijk gegund is.
Vroeger, voor we aan onze kinderwens begonnen was IVF zoiets waar ik luchtig over deed: Als het je niet natuurlijk lukte, dan had je altijd nog IVF. Misschien dat ik het daardoor mag gaan ervaren, omdat ik bepaalde zaken echt niet naar zwaarte kon inschatten? Luchtig doe ik er allang niet meer over. De lijst van medicatie is lang en er is niets nog natuurlijk aan. Maar dit weekend zag ik in de film "Baby Mama" mijn nieuwe favoriete quote: "There's no wrong way to make a family."
En nu kan ik niet meer wachten om eraan te beginnen. 2016, I'm ready!
Aan de vooravond van het nieuwe jaar, had ik besloten dat het tijd was om mijn geest aan te pakken. Misschien is het piekeren, het overdenken en de vele huilbuien de reden waarom zwanger worden bij ons niet van zelfsprekend is.
Met veel lood in mijn schoenen maakte ik een afspraak bij de psychologe van de fertiliteitskliniek. De reden waarom ik dit niet eerder gedaan heb, was omdat ik schrik had dat ze mijn behandelingen on hold gingen zetten als ze zagen 'hoe slecht' het met me gesteld was. Maar nu was er geen ontkomen mee aan, vele vrienden hadden me er al opgewezen: ik ben niet meer dezelfde al 2jaar geleden.
Op de dag van de afspraak, begon mijn dag al slecht met de start van mijn regels. IUI4 was ook niet gelukt. Qua emoties bevond ik me op de slechts mogelijke plaats. En toen ging ik richting ziekenhuis: de fertiliteitspsychologe bevond zich niet in de fertiliteitskliniek, zoals gehoopt, maar in de afdeling gyneacologie. Ik mocht in de wachtkamer plaatsnemen naast vele bolle buikjes... Ik brak. De tranen stroomden al in de wachtkamer en het werd er niet beter op toen ik eindelijk bij de psychologe binnen kon. Van hak op de tak vertelde ik mijn verhaal, tussen de tranen door. Ik denk niet dat ik veel samenhangends verteld had. De tissues stapelden zich op. Ondanks ik aangaf, dat ze me echt op het slechtst mogelijke moment zag, zag ze toch symptomen van een depressie en stelde ze voor dat ik een psychologe zocht en startte met relaxatietherapie. Met het tweede ben ik nu mee gestart. Het eerste was een groter probleem: het is helemaal niet zo eenvoudig om een psychologe te vinden die vertrouwd is met de fertiliteitsperikelen, iets wat toch wel een basisnoodzaak is als we dit willen aanpakken.
2jaar zijn we aan het proberen. 2! Jaar! In deze 2jaren zagen we veel vriendinnen en kennissen zwanger worden, al 2jaar proberen we ons zelf voor te houden: "wij zijn de volgende", maar we zijn het niet, we zijn het nooit...
Een moeder noem ik mezelf, een moeder zonder kind. Ook al zijn we nog nooit zwanger geweest...
De weg was al lang, maar het einde is nog niet in zicht.
Na 4 IUI's, gaan we het komend jaar richting IVF. Mijn man blijft er goede hoop in hebben. Wat is het fijn om zo'n optimistische rots te hebben. Ik? Ik ben af, op, uitgeteld. Op na alle emoties van dit jaar.
Een jaar geleden stapten we de fertiliteitskliniek in, vol goede moed, want zij gingen ons wel kunnen helpen. Na het domper op de feestdagen, ging het ons zeker lukken om tegen de volgende feestdagen zwanger te zijn. Daar ging de fertiliteitskliniek wel even voor zorgen. Na het intakegesprek in januari 2015, werden we beiden van boven tot onder onderzocht. In maart kregen we dan eindelijk het resultaat: we waren beiden perfect gezond en ze hadden geen enkele verklaring waarom het bij ons niet zou lukken. Aan de ene kant lucht dat gigantisch op, want er staat ons niets in de weg, langs de andere kant... tja dan moet het wel bij mij liggen. Ze stelden voor een laparoscopie te doen. Jammer genoeg wegens de drukke agenda van het ziekenhuis, kon deze pas begin juni ingepland worden. Al weer een half jaar weggegooid, schoot me direct in mijn gedachten. Het resultaat van dit onderzoek was dat ik blijkbaar geboren ben met 1 eileider en 1 eierstok. Zeer zeldzaam volgens de dokters. Veel vrouwen gaan door het leven met maar 1 eileider en/of eierstok, maar dit is normaal na operatie. Niet vanaf de geboorte. Ik voelde me opslag een freak, een halve vrouw, niet volledig. Gelukkig vermindert dit onze kansen niet. De eierstok heeft de volledige functie op zich genomen en zorgt dat er elke maand mooi zijn eitje klaar staat. Daarentegen staat het wel boven kijf dat ik vroeger in de menopauze zou komen, want ik heb nu 1x maar de helft van de eitjes van een normale vrouw. Ze besloten in augustus direct te starten met IUI. De eerste maal zonder hormonen, de drie andere keren met clomid en pregnyl. 3 IUI's lang reageerde mijn lichaam goed en stond er steeds mooi 1 eitje te blinken. Deze laatste keer hadden we er ineens 3. Eentje werd weggeprikt, de andere 2 bleven mooi op hun plek. Nu ging het wel lukken! Nu hadden we dubbel zoveel kans! Maar nee het is weer niet gegund, we gaan weer leeg de feestdagen in. Terwijl iedereen elkaar het beste wenst, ga ik enkel kunnen denken: waar blijft mijn bundeltje geluk?
Al 2jaar heb ik niet het gevoel dat ik leef. We springen van cyclus naar cyclus. Weken van voorbereiding en rushen naar het ziekenhuis, worden weken van hoop, maar eindigen steeds in ongeloof en verdriet. Alles wordt rond onze wens gepland. Waar is de persoon die vroeger lachend door het leven ging en in volle borst van het leven genoot: de grote en de kleine dingen. De uitbundige, altijd in voor een lach of feestje. Ik verlies mezelf. Ik zie het gebeuren, ik voel het gebeuren en vooral ik laat het gebeuren. De huilbuien zijn niet meer te tellen. De keren dat ik de tranen kon wegslikken ook niet. Over alles wordt nagedacht: kan ik dit nog wel verven, zou ik dat glas alcohol wel drinken, mag ik nog wel nagellak dragen en mijn haar kleuren? Ik voel mezelf wegglijden naar een schim van mezelf. Hormonen maken me prikkelbaar, sex is gepland en de uitkomst is steeds dezelfde. Waar is het onbezorgd genieten? Krijgen we dat ooit nog terug?
Waarom moest ik een kinderwens hebben? Waarom lukt het bij ons niet? Starten met onze tocht heeft maar 1 zekerheid: "It's the end of the world as we know it..." zong REM.
Jammer genoeg bij mij zonder het vervolg "and I feel fine..."
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
