De intake is achter de rug, de neuzen staan in dezelfde richting: zodra mijn menstruatie doorbreekt, beginnen we aan IVF. Zelf weet ik nog niet 100% hoe ik me daarbij moet voelen: teleurgesteld dat het ons niet natuurlijk gelukt is, bang omdat ik niet weet hoe mijn lichaam zal reageren op alle medicatie, hoopvol dat het ons misschien eindelijk gegund is.
Vroeger, voor we aan onze kinderwens begonnen was IVF zoiets waar ik luchtig over deed: Als het je niet natuurlijk lukte, dan had je altijd nog IVF. Misschien dat ik het daardoor mag gaan ervaren, omdat ik bepaalde zaken echt niet naar zwaarte kon inschatten? Luchtig doe ik er allang niet meer over. De lijst van medicatie is lang en er is niets nog natuurlijk aan. Maar dit weekend zag ik in de film "Baby Mama" mijn nieuwe favoriete quote: "There's no wrong way to make a family."
En nu kan ik niet meer wachten om eraan te beginnen. 2016, I'm ready!
