Blog deel 8

Zondag inderdaad een chill dag. Alhoewel… Ik wou uitslapen, maar mn bovenbuur en medebewoner Katy dacht er blijkbaar anders over… Om 7u kwam ze de trap afgedenderd en ze heeft niet direct een stille stem… Dus toen ze goedemorgen zei (de keuken is naast mn slaapkamer) was ik wakker. Ze had afgesproken met een vriend die in Ecuador woont om de Pinchincha vulkaan te beklimmen. Zeker de moeite maar ik heb het effe gehad en met bergen of vulkanen beklimmen.

Ik sta dan ook maar op kort nadat Katy vertrokken is. Mn Ecuadoraanse ouders zitten ook nog met slaapoogjes aan de ontbijttafel.

Ik rommel nog wat in mn kamer, skype met mama en papa en vertrek op mn ukje naar het oude centrum van Quito. Het is mooi weer, er zijn veel mensen op wandel (bijna geen toeristen) maar er is eigenlijk ni veel te zien. Ik zie een gezellig terrasje in de zon en installeer me er. Ik krijg een menu maar niets spreekt me aan, ofwel te saai, ofwel te vet. Ik bestel enkel iets voor te drinken en de garçon zegt dat ik nog maar eens naar de menu moet zien. Jaja…

Als ik mn drinken wil afrekenen zegt hij nog eens dat ik iets moet eten. Soms ist makkelijk om toerist te zijn en te doen alsof je er niets van begrijpt…

Ik mag dan toch afrekenen en vraag waar de toiletten zijn… Het is achteraan links. Ik moet onder een gewelf door waar ik me bijna dubbel moet plooien. En het toilet zelf is gemaakt voor de dwergjes van Sneeuwwitje. Ik weet niet hoe ik er binnen en buiten ben geraakt met mn rugzak maar… Echt ni normaal.

Ik ga terug naar het Quicentro shopping center dat open is op zondag! In de foodcourt eet ik Europese kost. Pasta met bolognese saus, kippenescalope met parmezaan en sla en een drankje voor net geen 5$. Zalig lekker! Meera mn medestudente komt ook naar het Quicentro, we genieten nog samen van een koffie en willen dan naar buiten. Het is nog steeds stralende zon.

We zijn de straat nog niet overgestoken of de donkere wolken komen opzetten. En we komen net in het park naast het Quicentro aan als het begint te waaien en dan te regenen. Dus gaan we maar terug naar het Quicentro.

Het was inderdaad een gewone chill dag. Net wat ik nodig had. Van koffie bar naar koffie bar overal theetjes en zoetigheden uitproberen. KEI leuk!

Maandag is weer een nieuwe week en een nieuwe leerkracht. Deze keer hebben we Wagner als leerkracht. Een gekke naam voor een Ecuadoraan. Maar ook fijn dat we eens een mannelijke leerkracht hebben.

We herhalen wat van vorige week. Leren nog meer irreguliere werkwoorden. (Er komt geen einde aan…)

Maandag vlak na de les gaan we nog eens informeren bij Gaby, die voor toerisme zorgt in de school, wat de opties zijn voor Galapagos. Meera en ik zijn erover aant denken om samen te gaan. In de namiddag gaan we samen lunchen in het Quicentro maar Meera voelt zich ineens niet zo goed. Ze gaat naar huis met een taxi, ook al woont ze niet zo ver. Maar het is een serieuze klim.

Katy en ik gaan maar naar huis en maken nog wat huiswerk en samenvattingen.

Op dinsdag gaat het nog steeds niet beter met Meera en gaat ze met haar host mama en een leerkracht naar de dokter. Ze heeft keelpijn, spierpijn en ook wat koorts. Ze moet van de dokter een ontlastings monster geven. Ik snap niet goed wat dat te maken heeft met keelpijn… Ik vrees dat dat eerder geldklopperij is. Katy en ik willen naar het park gaan na school maar het weer beslist er anders over. Zwaar onweer etc. dus dan toch maar naar huis. We gaan nadien nog effe naar het Quicentro, bijna dagelijks onze bestemming, maar het is er dan ook leuk. Ik ben op zoek naar een parfum. Maar in de echte parfumerie kost dit gewoon belachelijk veel. (80$ voor 30ml) We kopen het dan maar in een soort H&M waar ze alles verkopen. Maar de eerste parfums die we proberen zijn allemaal zooooo zoet van geur ofwel eerder wc verfrisser. We maken de kapitale fout om ze eens op onze polsen of kleren te spuiten en zijn net een wandelende fruitmand nadien… Ik kies er dan toch ene die redelijk meevalt van geur.

We maken ons huiswerk in de foodcourt en ik bestel een kleine yoghurt met fruit en krijg een grote en nadien bestel ik als snackje nog een portie nachos met kaas en krijg een portie voor 4 personen ofzo… Ik biecht dan nadien maar eerlijk op aan Patricia dat ik al veel gesnoept heb en enkel soep moet hebben voor avond eten…

Na het eten blijven we nog wat nababbelen over hoe het er toch allemaal aan toe gaat in de wereld… Hoe erg het gesteld is in Venezuela (waar Tom Waes op vakantie is geweest) en hoe de ervaringen waren van Patricia en Carlos in Bogota en andere steden in Zuid Amerika. Het is opmerkelijk hoe goed we verstaan wat ze zeggen en hoe vlot we kunnen antwoorden met soms maar een klein beetje hulp. Nadien hebben we nood aan chocolade, twas een deprimerend gesprek. Chocolade genoeg zegt Carlos en duikt de snoepkast in. Maar de meeste verpakkingen tonen dat de inhoud al soms 5 j vervallen is…

Op woensdag voel ik me crappy. Keelpijn, moe, spierpijn, hoofdpijn etc… Ik ga toch maar naar school. Zal wel zien hoe het evolueert en desnoods kom ik terug naar huis. Maar de school is niet gratis en ik wil zoveel leren als mogelijk… Het valt nog mee. Het is herhaling, geen nieuwe dingen. Tine heeft vandaag een moeilijke dag. Het is een heel gedoe om via de school aan vrijwilligerswerk te geraken waar en welke ze wil doen. Ze wil als verpleegster mee gaan helpen in de materniteit maar is zelf geen verpleegster dus dat kan niet in een hospitaal. Enkel op den buiten bij inheemse families. Ze heeft dit reeds vorig jaar november aangevraagd en het heeft tot net voor haar vertrek geduurd eer ze bevestiging kreeg van haar vrijwilligerswerk en bij welk gezin ze zou verblijven. Bij aankomst in Ecuador was er dan blijkbaar weer een probleem…

Nu 3 weken later is er nog steeds niets in orde en stellen ze voor om gewoon een week extra Spaans te volgen in school en een week langer in Quito te blijven voor ze zou verhuizen naar Otovalo (waar ook de mooie markt is). Maar dat is natuurlijk allemaal niet gratis. En ze heeft maar een beperkt budget.

Ze heeft niet echt het gevoel dat ze hier begrepen wordt of dat men inziet dat ze niet een rijkelui dochter is uit het rijke Europa en ze steeds aan haar ouders voor geld kan vragen. Uiteindelijk na veel gedoe komt alles in orde. Het is hier Zuid Amerika, je moet hier met alles wat meer geduld hebben…

Na de les gaan we lunchen in de Franse bistro en koop ik ook een brownie. Ik heb chocolade verdiend vandaag. Katy gaat naar de botanische tuinen en ga ik naar de apotheker en naar huis. Onderweg begint het te druppelen en dan te onweren. Ik neem de bus maar en hoop dat het nog even over blijft. Tegen dat ik bijna thuis ben (de hoek van de straat) is het (weer) een wolkbreuk en zijn mn schoenen (weer) helemaal squischy, mn jeans is doorweekt en mn sokken ook. De rest is redelijk droog. Mn regenjas die 100% waterdicht is, ís dat ook. Mss wordt het toch eens tijd om te investeren in deftige waterdichte(re) schoenen…  

Ik maak mn huiswerk. We moeten een verhaal schrijven over iets in het verleden, onze jeugd of een sprookje ofzo. Ik schrijf het verhaal over onze reis naar het Zwarte Woud in Duitsland en de zwarte konijntjes. Ondertussen vertellen en vragen Patricia en Carlos over Pasen. Ze vragen me wat we normaal gezien eten met Pasen. Ik laat hen de foto zien van de vogelnestjes en vertel hen hoe het gemaakt wordt. Ze vragen me het recept en willen het voor mij maken. Kei lief. Bij hen is het de gewoonte om een soep te eten met 12 granen en gecondenseerde melk. En nadien enkel een dessert(je). Ik kan me inbeelden dat ze na zo’n zware soep ni veel honger meer hebben…

Ik kruip na mn huiswerk effe mn bed in, voel me ni echt super… Maar na mn dutje voel ik me nog miserabeler. Als avondeten hebben ze speciaal voor mij kippensoep gemaakt. Heel lief. Maar hier is kippensoep echt van àlles van de kip. Inclusief de ingewanden. Ik dacht eerst dat het champignons waren maar heb me zwaar vergist. Ik lust dat echt niet. Maar ben niet de enige. Ook Andres en Katy laten de vlees stukjes liggen. Die zijn dan maar voor de hond. Ik heb echt geen eetlust en eet maar een heel klein beetje pasta…

Nadien zijn we bezig over de moeilijkheden in verschillende talen en de uitspraken. Ik zoek tongue twisters (tongbrekers) op op het internet en lig echt strijk met de uitspraak van de anderen in het Nederlands. Mijn uitspraak Spaans is redelijk goed, dus mij hebben ze ni liggen J

Nederlands:

Leentje leerde Lotje lopen op de lange Lindelaan. Maar omdat Lotje niet wilde lopen liet Leentje Lotje staan.

Spaans:

Tres tristes tigres tragaban trigo en un trigal en tres tristes trastos.
En tres tristes trastos tragaban trigo tres tristes tigres.

Engels:

Betty Botter bought some butter. But she said the butter was bitter. If I put it in my batter the butter it will make my batter bitter. But a bit of better butter will make my batter better.

Nadien gaat het nog over het feit dat Italianen meer met hun handen spreken dan enkel hun woorden. Het is echt gieren als we opzoeken opt internet hoe je ze moet uitbeelden en wat ze betekenen. Naar mijn mening gebruiken de Ecuadoranen niet veel gebaren.

Ik kruip mn bed in, maar het onnozel doen heeft me deugd gedaan.

Op donderdag voel ik me nog steeds ni echt fantastisch. Maar ga toch naar school. We komen net 2 min te laat aan. Elke dag is onze leerkracht te laat. Vandaag is ie natuurlijk op tijd, wat had je nu gedacht…

Tine kan de lessen niet bijvolgen omdat ze naar de immigratie moet en de dienst vreemdelinge zaken of buitenlandse zaken om haar visum te verlengen. Ook weer een goede les in geduld hebben…

De les is best wel leuk en ik moet meer scheidsrechter spelen tss Anabelle en Thomas dan wa anders…

Na de les gaan we nóg eens eten in hetzelfde restaurantje waar we al bijna 10 keer geweest zijn. Maar het is er lekker en goed. Mss net iets duurder dan andere plaatsen, maar je krijgt er ook wel gratis wifi voor.

En je hebt een prachtig zicht op de bergen die meer verscholen zijn in de mist dan wa anders… Ik bestel bruschetta’s en als dessert een pannenkoek met Nutella en banaan. Ze hebben hier Nutella choco maar die is zeeer kostelijk. En aangezien ik choco met een boterham eet, weerhou ik me ervan om het te kopen… maar de pannenkoek is eigenlijk een tortilla… ??? Niet echt wat ik verwacht had, maar ok.

Na de lunch gaat Katy naar een ander park en ga ik met Meera naar de MegaMaxi. Een soort van super GB. Ze hebben hier veel meer keuze dan in de supermarkt van het Quicentro shopping en het is ook net iets goedkoper (behalve de Nutella L)

We kopen wa prulletjes en ik wandel naar huis. Maak nog wa samenvattingen voor het examen morgen en begin aan mn blog.

Katy heeft half Quito doorkruist van en naar het park, maar aangezien het een droge dag is, is dat fijn. Minpunt haar gsm is gestolen. Gewoon uit haar hand gerukt terwijl ze aant wandelen was in het park. Ik verschiet er echt van. Ik heb me hier nog niet (vaak) onveilig gevoeld. Maar heb wel al veel verhalen gehoord. Ze ziet er ook wel heel toeristisch uit, blauwe ogen, licht haar… Maar toch. Ik vind dit echt ni fijn voor haar.