Gisterenavond een klapke gedaan met een echtpaar uit Cuence.Ze bleken familie te hebben in Zwitserland en ze hadden vorig jaar een trip door Europa gemaakt. Toewe over cuador begonnen, vertelden ze me dat er in hun land serieuze problemen waren met Chinezen. Het erhaal kwm me erg bekend voor. Ze willen zich niet integreren, ze willen of kunnen de taal niet leren enz. Niks nieuws onder de zon dus.
Vandaag 10 april (ik schrijf dit op 11 april omdat mijn litterair gewrocht van gisterenavond in de nevelen van de informatic verdwenen blijkt te zijn) vertrekken we naar het Zuiden, naar Vilcamba. Vier uur bergaf. We komen van 3.500 m en we gaan naar 1.200 m. Je voelt de temperatuur met het uur stijgen. Onderweg wijst de gids me op de fysionomische verschillen ts de indianen. In de eerste fase blijken het vooral Cañari te zijn (die hebben destijds het langst tegen de INca's gevochten), daarna de Sacaguro (naar het schijnt de afstammelingen van de inca's die zich in Ecuador gevestigd hadden). Het doet raar aan om eigenlijk 600 jaar terug te kunnen gaan. Ik wist niet dat fysische eigenschappen zolang bewaard bleven.
In de namiddag aangekomen en in een restaurant hangt daar een de muur een typische Vlaamse pentekenng. Een winters landschap met de aardenweg, afgezoomdmet naakte bomen en een bevroren greppel en in het midden een echte Vlaamse boer op klompen. De uitbater was gelukkig dat hij nu eindelijk aan zijn klanten kon vertellen waar men in de wereld zo'n landschap had.
Vilcqbamba is een mooi dorpje, godverlaten en warm. Het blijkt + zo beweren ze hier toch+ in de medische wereld bekend te zijn omwillen van de vele ouderlingen (boven de honderd jaar) die hier leven. Ze zien er inderdaad 20 jaar jonger uit! Er lopen hier ook nog wat vergeten hippies rond. Kortom het is hier gezellig.
