Tevergeefs gehoopt op de zon, vanmorgen viel het nog mee maar hoe later op de dag hoe meer wolken. Bij aankomst in Te Anau zag de hemel weer grijs.
Vanmiddag zijn we de gloeiwormgrotten gaan bekijken. Eerst een halfuurtje met de boot het meer op en dan naar de grot. Gloeiwormen zijn lelijke beesten, maar daar zie je gelukkig niets van. Je ziet enkel de lichtjes. In de grot zelf moesten we stil zijn en er mocht ook geen licht gemaakt worden. Kwestie van die beestjes niet te storen want dan doen ze hun licht uit. Fascinerend om te zien.
Toen we terug kwamen was het lichtjes aan het regenen, dus nog snel brood gaan kopen en dan ons mobilhomeke in.
Morgen gaan we naar de Milford Sound en we hopen dus weer op goed weer.
Vanmorgen opgestaan met een staalblauwe hemel en een zonneke om U tegen te zeggen.Het vakantiegevoel was er ineens weer terug. Na het ontbijt vertrokken uit Wanaka, richting Queenstown. We hebben de oude weg genomen, dor de bergen. Volgens den boek een prachtige route, zeker als het goed weer is. Onderweg gestopt in het dorp Cardrona. Koffie gedronken in het Cardrona hotel. Dit hotel staat hier al meer dan 200 jaar en de voorgevel is nog authentiek. Het interieur hebben de eigenaars zo goed mogelijk behouden en het was er gezellig toeven. Dan door de bergen. Prachtig, het landschap is niet meer zo groen maar de uitzichten blijven schitterend.
Hier vinden we ook de Kawarau Suspension Bridge. Deze brug werd aangelegd tijdens de goldrush en wordt nu vooral gebruikt om aan Bungeejumpen te doen. Nee, niks voor mij en Ignace wilde het enkel doen als ik ook sprong. Spijtig, maar nee dank je wel.
In Queenstown eerst naar de camping en dan een wandeling door de stad. We zijn met het kabelliftje naar Bobs Peak gegaan, het hoogste punt van de stad. Wederom een prachtig zicht. Queenstown is the place to be voor avontuur. Je kan hier paragliden, parasailen, duojumpen, bungejumpen, Leuk om het allemaal te bekijken maar ik ben nu eenmaal niet zon held en goedkoop is het ook niet echt. Nog een terraske gedaan en een ijsje gegeten en dan terug naar ons huisje. We hadden onderweg een zalm gekocht en vandaag hebben we het beest klaar gemaakt op de BBQ. Lekker!!!!
Morgen rijden we naar Te Anau, hopelijk met evenveel zon als vandaag.
Vanmorgen werden we wakker gemaakt door de regen, letterlijken figuurlijk!!! Het regende keihard en we hadden het verluchtingsraampje van de mobilhome open gezet. En natuurlijk regende het binnen. Onze dons nat en wij snel uit ons bed. We hebben alles in de droogkast gestopt en terwijl wij aan het ontbijt zaten had die tijd om te drogen.
Vertrokken in de gietende regen. En het was geen buitje, het bleef blaaskes regenen. Onderweg zagen we verschillende watervallekes die van de bergspoten. Opeens een echte. Een enorme hoeveelheid water dat van de berg naar beneden kwam, de weg overspoelde en dan de rivier in donderde. Toen we er door reden leek het net op een carwash. t Is weer eens een andere manier om de auto proper te krijgen hé.Wat verder werden we opgehouden door een bende schapen die van de ene wei naar de andere wandelden. En het bleef maar regenen! We waren precies terug in België.
Voor we Wanaka binnen reden zijn we gestopt aan Puzzling World. Hier vonden we allerlei puzzels en raadsels en kopbrekers. Ook een reuzengroot labyrint en verschillende illusionsrooms. Erg leuk om te doen.
In Wanaka boodschappen gedaan en dan naar de camping. Het was nog steeds niet gestopt met regenen. Nog wat gelezen en gerust en langzaam aan klaarde de hemel op.
We hopen dat het morgen, in Queenstown, overblijft.
Om 6.00 uur liep de wekker af! Aangezien we om 11.00 uur in Frans Jozefmoesten zijn om vandaar met de helikopter naar de gletsjer te vliegen.De wegen zijn hier kronkelig en berg op en berg af, dus beter op tijd vertrekken om op tijd aan te komen.
Rond 10.00 uur waren we er. Blijkbaar hadden we chance, want er werd slecht weer en hevige regen verwacht, maar we mochten toch nog mee naar boven.
Het was een ongelooflijke ervaring!!!! Vliegen met een helikopter is toch nog helemaal anders dan met een groot vliegtuig. We vlogen over de vallei, dan over de Frans Jozef Glacier, verder over de bergtoppen naar de Fox Glacier. De heli vloog zo dicht tegen de rotsen dat het leek of het ding er tegen op kroop! Best wel een beetje scarry. Op de FoxGlacier zijn we geland.De gletsjer is zon 300 meter dik en 13 km lang. Boven op de berg scheen de zon, wat een ongelooflijk mooi zicht. Rondstappen ging niet zo gemakkelijk want we zakten bijna tot onze knieën in de sneeuw.We zijn ongeveer 10 min op de gletsjer gebleven en hebben 60 fotos getrokken!!
Terug de heli in en langs de andere kant van de berg naar beneden. Mannen dit was de max en héél cool!!!!
In het stadje zelf is niet veel te zien. Nog wat boodschappen gedaan, een hamburgerke gegeten en dan de auto in om verder te rijden naar Haast. Ondertussen is het beginnen regenen, gieten en vreselijk hard regenen.Hopelijk klaart het vannacht op en kunnen we morgen weer verder in de zonneschijn.
Op tijd op (6.30u) want er staat een lange rit op het menu. Van Ka&iteriteri naar Greymouth.Volgens den boek een mooie rit, met veel kronkelwegen. We volgen de loop van de Bullerrivier, die zich beneden in de gorge een weg baant. Wederom heel mooi, maar gelukkig niet zo angstaanjagend als ze in den boek zegden. In Westport een ommetje gemaakt naar de sealscolony. Deze plaats is bekend als de grootste van het Zuideiland. En inderdaad, verschillende van die beesten lagen daar te genieten van het zonnetje. Deze tijd van het jaar hebbenze ook jongen, dus ook kleintjes hebben we gezien. Die beesten liggen daar in een prachtige baai, ge zou met minder content zijn.
Dan door naar de Pancakerocks. Dit natuurverschijnsel is nog niet echt verklaard. Wetenschappers zijn het er over eens dat door miljoenen jaren regen, zee en erosie deze rotsen hun speciale vorm hebben gekregen. Maar hoe dit nu juist in zijn werk gaat weet niemand. Het lijkt inderdaad op een hoop pannenkoeken.De zee beukt met een enorme kracht in op de rotsen en zo ontstaan er gaten. Als de zee dan met volle kracht in die gaten beukt, spuit het water er vreselijk hard terug uit, reuze fonteinen, of blow holes. Bij het informatiecentrum hebben we een hapje gegeten. En wat eet je als je op de Pancakerocks bent, juist .pannenkoeken!
Tegen 17 uur aangekomen op de camping in Greymouth.Hier hebben we onze helikoptervlucht voor morgen vastgelegd. Merci hé kids!!!!!! Verslag hierover morgen.
Op onze planning stond een wandeling van een tweetal uur langs de costal track, door het Abel Tasman National Park. We werden naar het beginpunt gebracht met een watertaxi. Onderweg even gestopt om de rots The split Apple te bewonderen. Eenenorm rotsblok dat gewoon in twee is gesplitst door het water en de erosie.Wat verder lagen er op een rots verschillende seals (ik weet niet goed of het nu zeehonden zijn of zeeleeuwen). Zowel papas als mamas met hun babys, schattig om te zien.Afgezet in Barkbay om te voet door de bush uit te komen in Torrentbay. Tijdens onze wandeling begon het lichtjes te regenen, maar we hadden er niet echt last van. Totdat we op strand kwamen. We moesten nog een tijdje wachten op onze zeetaxi, en toen begon het serieus te regenen, en natuurlijk bijna geen beschutting. Stonden we daar met ons onnozel regencapeke, belachelijk zene!!!!
Terug op de camping bleef het serieus regenen. We zijn dan maar in ons bed gekropen en hebben wat gelezen (en geslapen). s Avonds een pizzake gaan eten, een filmke gekeken en dan weer lekker geslapen.
Bij het krieken van de dag was de zon weer volop wakker. We zijn een wandelingetje in Nelson gaan maken. Het was daar markt, eindelijk.Met het goede weer was er veel volk op de been, dus heel gezellig. Nelson is een aangenaam stadje om lekker rond te kuieren.
Toen we vertrokken, werden we aan de hoek van de hoofdstraat teengehouden door een motard. Bleek dat er een goed-doel-rit was tvvThe Salvation Army (Het leger des Heils). 500 motos die passeerden!!!! Het begon toch wel effekes serieus te kribbelen!!!!
Dan verder naar Kaiteriteri, aan de zee. De rit was wederom prachtig. De baai waar de camping was was precies het paradijs. Een groen-blauwe zee, prachtige gouden stranden en het zonneke dat goed haar best deed. We hebben ervan genoten, lekker lui in ons stoeleke met onze boek!!!!
Vandaag zeggen we dag tegen het Noordeiland en nemen we de ferry naar het Zuideiland.
Na een stevig ontbijt, want dan wordt je volgensHerman niet zeeziek, vertrokken naar de ferryterminal. Herman en Bella reden voor ons, dus dat was bestmakkelijk. Goed op tijd aan de teminal, nog even gezwaaid naar Herman en Bella, en dan was het wachten.
Na een dik uur mochten we de boot op. Het weer was grijs en bewolkt maar de zee was gelukkig kalm. De overtocht duurt zon 3 ½ uur en is heel mooi. Vooral het laatste stuk door Marlbourough Sounds is schitterend.
We besloten om niet in Picton te blijven hangen en zijn doorgereden naar Nelson, via de alternatieve Queen Charlotte road. De bergen in en achter iedere bocht weer een prachtig zicht op de baai.
In Nelson even zoeken naar de camping, boodschappen doen en eten.
Aangezien het zonneke niet mee wil blijven we vanavond maar in ons huisje en gaan we morgen Nelson met een bezoek vereren .
Vandaag heel de dag de stad in. Onze chauffeur (Herman) bracht ons naar het centrum en vandaaruit te voet de stad in. Eerste stop: het Te Papa museum. een interactief museum waar je de hele geschiedenis van NZ te weten komt. Heel leuk om te doen, we hebben er toch een uur of drie in rond gelopen. Er ligt hier een reuzeinktvis van 4 meter lang. Als je zo`n beest tegen komt als je aan het zwemmem bent.... Verder hebben we ervaren wat het is om een aardbeving mee te maken. Gelukkig was het fake :) Zowel de wedervaren van de Maori`s als van alle immigranten komt ook aan bod. Alle, een museum waar je eigenlijk een paar dagen zoet bent, en boven alles ......gratis!!!!!! Dan verder door de stad gelopen. Er staat hier een houten kerkje van 1866. In 1966 werden de deuren gesloten en stond het kerkje te verkommeren. Gelukkig zag de regering in dat dit niet verloren mocht gaan en werd het gerestaureerd. Het is echt schitterend. Toen kregen we (Ignace) een beetje honger en zijn we de Burgerking maar binnengevallen!!!! Een van de leuke attractie`s hier is de Cable Car. Een oud trammetje dat vroeger gebruikt werd om de heuvels op te geraken. Leuk om te doen en boven een schitterd zicht op de stad en de baai. Oh ja, gisterenavond zijn we met Herman op Mount Victoria geweest. Deze berg is op een na het hoogste punt in Wellington en het zicht was inderdaad prachtig. Verder hebben we nog wat door de straatjes van de stad gewandeld, een koffieke gedronken bij Starbucks (lekker he Eline) en wat windowshopping gedaan. Morgen de boot op naar het Zuideiland. Iedereen duimen voor goed weer he! Tot de volgende, Veke en Ignace PS: foto`s van deze dag zullen er volgende keer bij zijn.
Beetje langer geslapen, rustig ontbeten en dan on the road naar Wellington. Mooie route om te rijden maar het regende!!!!!!! Met momenten zo hard dat de ruitenwissers het bijna niet konden bijhouden. Dus buiten een stop om koffie te drinken, ineens door naar Wellington. We hadden van Bella een routebeschrijving gekregen en we hebben het maar 1 keer moeten vragen. Goed he!!!! De ontvangst was heel hartelijk. Vanavond neemt Herman ons nog even mee naar Mt Victoria, schijnt een mooi zicht te zijn. Morgen staat er een stadsbezoek op het programma. Tot de volgende, Veke en Ignace
Vroeg uit ons bed om de broedkolonie van de Gannetsvogels(Jan van Gent) te gaan bekijken. Om 8.30 uur vertrokken met een tractor en een kar over het strand. We hadden ons vooraan gezet om alles goed te kunnen zien, maar dat was niet echt een goed idee. Ignace kreeg alle spetters zeewater en modder over zich heen en hij haat zand J. Weer zat niet echt mee, maar van een serieuze bui zijn we gespaard gebleven. De kliffen hier zijn indrukwekkend. Ze bestaan echter vooral uit vulkanische as en zijn dus absoluut niet stevig. Na een rit van een uur nog een stevig klim, te voet, om de broedkolonie in actie te zien.De Gannet is een Australische watervogel die hier op Cape Kidnappers komt broeden. Het is een vrij groot beest en er zaten er honderden bijeen.
Rond 12.30 uur zat de toer erop en wij terug naar Napier. Om onze honger te stillen een pitstop bij Mc Donalds.Toch nog eens door het stadje gewandeld en overdag is er gelukkig wel leven op straat!
Dan terug naar de camping om nog wat te relaxen.
Morgen naar Wellington waar we verwacht worden bij Herman en Bella.
Vanmorgen op tijd op en we stonden letterlijk met onze neus in de mist.Gisteren hebben we dus chance gehad met het weer!!! Op ons gemakske vertrokken richting Napier. Na zon 50km afgeslagen en via Gentle Annie Road gereden. Een smal baantje door de bergen, heel mooi en rustig. De valleien stonden vol bloeiende brem. Verschillende stukken waren niet geasfalteerd, dus met momenten hoorden we ons servies rammelen in de kast. Gelukkig zonder brokken aangekomen.
Het weer was niet schitterend, grijze lucht, veel wolken en af en toe een bui. Ideaal weer dus om in de auto te zitten en de blog bij te werken.
Tussen de buien door een wandelingeske gemaakt door Napier en heel lekker gaan eten. (t is den 30ste november hé!!). In Napier was niet echt veel te zien. Het stadje is in 1931 verwoest door een aardbeving en nadien terug opgebouwd in Art Decostijl. De huizen zijn dus allemaal even oud. Er wordt nogal over geroepen, maar als Europeaan zijn wij toch meer gewoon.
Ignace ziet er ondertussen terug normaal uit. Er waren er dan toch een paar die zijn opgezwollen smoeleke hadden opgemerkt. Een klakske heeft ondertussen veel geholpen. En ja Femke, nu smeert hij zich wel in. De paar dagen zon hebben er wel voor gezorgd dat ik (Vé) al een schoon kleureke heb.
Voor Yentl en meme: die krol op een van de fotos is het begin van een blad van een reuzevaren. Dit is tevens het nationaal symbool van NZ.
Vannacht heeft het serieus geregend. Dus vanmorgen alles nat en geen aangenaam weer. We hebben ons zelfs moeten spoeien om ons bokes op te eten, anders waren dien ook nat geregend.
Er stond vanmorgen een boottocht op het Lake Taupo op het programma.Tegen dat we aan de haven waren had de zon besloten om toch te verschijnen en even later hadden we een blauwe hemel met een aangenaam temperatuurtje (25°).Onze boot was een stoomboot. De tocht duurde 2 uur en was schitterend. We hebben de Maorirotstekeningen bewonderd. Deze tekeningen zijn vrij recent, maar wel gemaakt op authentieke manier.
Na de boottocht ons bokes opgegeten aan de rand van het meer en dan verder naar Tongariro National Park. Dit is het eerste natuurreservaat van NZ. Drie grote bergen domineren het landschap: de Tongariro, de Ngauruhoe en de Raepehu. Het zijn vulkanen en de laatste uitbarsting is geweest in 2007. Tevens is dit een gekend skigebied. Vele opnames van Lord of the Ring zijn hier gemaakt.
We hebben, weeral, een wandeling gemaakt door het gebied. Wederom schitterend!!! Snel stromende riviertjes en ontzettende mooie watervallen.
Na onze wandeling een terasske gedaan in Chateau Tongariro. Dit statige chique hotel staat hier al jaren en is het hoogste gelegen hotel van NZ.
Vanochtend deed de zon een poging maar dit is niet echt gelukt. Gelukkig was het niet koud, ideaal weer dus om een wandeling te maken.We hebben 2 uur rondgewandeld in vulkanisch gebied, waar de hete bronnen zomaar uit grond te voorschijn komen en waar het water uit de riviertjes minstens 50° is. Deze vallei is ontstaan na de uitbarsting van de vulkaan Tanawera in 1886. Schitterende natuur en erg mystiek.
Dan verder naar Taupo. Onderweg gestopt om de stroomversnellingen van de Waikatorivier te bewonderen. De kracht van het water wordt gebruikt om energie te maken.
Even verder de Hukawaterval die met een ongelooflijke kracht naar beneden dondert.
Aankomst inTaupo met zicht op Lake Taupo, het grootste meer van NZ.
Vroeg opgestaan, doucheke gepakt en ontbeten. Dan op weg naar Te Puia, het cultureel centrum van de Maoris .Hier wordt de eeuwenoude handenarbeid, zoals het hout bewerken en het weven aangeleerd, met de bedoeling deze kunstvormen niet verloren te laten gaan.Er is een dorp nagebouwd om de toeristen kennis laten maken met hoe Maoris leven.
Ook het kiwihuis is het bekijken waard. In dit gebouw maken we kennis met het wel en wee van de kiwi. De vogel is met uitsterven bedreigd, en kleine kiwitjes maken is blijkbaar niet zo simpel. Een kiwieiheeft +/- 80% de grootte van het lichaam van het vrouwtje.Het gebeurd dus regelmatig dat het vrouwtje de bevalling niet overleefd. Dus zelfs in gevangenschap is het niet eenvoudig om kiwis te kweken. Hier hebben ze een koppel kiwis die reeds 3 kindjes hebben gehad. We hebben dus een echte kiwi gezien!!!!!
De site van Te Puia ligt tevens in vulkanisch gebied. Verschillende heetwaterbronnen en geisers zijn hier actief. Het water bevat veel mineralen en heeft een geneeskrachtige werking. Ook de hete modder heeft deze eigenschappen. Van de modder worden schoonheidsproducten gemaakt die echt zouden helpen?!
Het zonneke deed vandaag flink zijn best en dus was het weer om wat door de stad te gaan flaneren, een ijsje te gaan eten en te genieten.
s Avonds zijn we naar een Maorivoorstelling geweest.Dit had plaats in een soort bokrijk. Best wel goed ineengestoken. We hebben dus de wereldberoemde Haka mogen aanschouwen. Deze krijgsdans, bedoeld om de vijand af te schrikken, is vrij indrukwekkend. De mannen brullen en rollen met hun ogen en steken hun tong erg ver uit. Begrijpelijk dat je daar van verschiet!!!.
De avond werd afgesloten met een hangidiner. Het eten werd gekookt in de hete bronnenen daarna opgediend. De Maorismaken al eeuwen gebruik van dit kunstje van moeder natuur.
Vandaag naar Rotorua, het centrum van de Maoricultuur.
Langs de weg staan borden met toeristische info. Zo hebben we vandaag een waterval ontdekt, die jarenlang gebruikt werd als energiebron om een molen te bedienen. (foto 1)
Deze streek van NZ is bekend als de Bay of Plenty.Hier worden veel groenten en fruit verbouwt. En natuurlijk vind je hier ook kiwiplantages. Deze plantages worden beschermd door de wind door metershoge coniferen. (foto 2)
Als we Rotorua binnenrijden, ruiken we de sterke geur van zwavel. Deze is afkomstig van de vele heetwaterbronnen in de stad. De stad is reeds lang gekend als kuuroord. Niet echt een aangenaam geurtje. Gelukkig ligt onze camping een 10tal km van de stad aan het mooie Blue Lake, en dit zonder geur.
Er zijn hier verschillende vulkanen. In 1886 is de laatste uitbarsting van Mount Tenerewa geweest.(foto 3) De vulkaan heeft toen verschillende dorpen onder de hete modder en as bedolven. Een van deze dorpenhebben we bezocht.Deze site werd sinds 1931 opgegraven en probeert weer te geven hoe het vroeger was voor en na de uitbarsting. (foto 4)
Ook hier vinden we weer een prachtig stukje natuur met waterval. (foto 5)
Nog even een stadswandeling in Rotorua en dan is het weer tijd om te gaan koken.
Wat langer geslapen aangezien we niet veel km doen vandaag. Het zonneke deed een schuchtere poging en er was veel wind.
Via kronkelbaantjes naarmet prachtig zicht op Mercurybay naar het stadje Hahei.Vanaf een parkingmaken we een wandelingnaar Cathedral Cove.Een kerkportaal in een rots, uitgesleten door water en wind, gelegen in een idyllische bountybaai. (foto 1, 2)
Dan weer de auto in op weg naar Hot Water Beach. Onder dit strand zijn er een aantal warmwaterbronnen. Bij laag tij kan je je eigen bad graven in het zand. Jammer voor ons, maar het was hoog tij. (foto 3) (dat komt ervan als je te lang in je bed blijft liggen).
Verder op ons gemakske cruisen en genieten van het mooie landschap. Gestopt om iets te gaan eten op een organic farm. Lekker hoor (foto 4).
Vrij vroeg op de camping aangekomen en ons in ons zetelke gezet met onze boek. Aaaah, vakantie!
Vertrokken vanuit Auckland met een miezerige regen. Maar hoe meer kilometers we reden hoe meer het zonneke kwam piepen. Coromandel Peninsula is de streek waar veel NZ-landers op vakantie gaan. Een 400 km lan ge kuststrook met witte stranden en vele hemelsblauwe baaien. Schitterend! Nadeel was dat de kustweg met momenten erg kronkelig door de bergen ging en dat de weg alsmaar smaller werd. Niet echt mijn ding, ik heb ze serieus genepen. Onze eerste stop was een oude goudmijn. Hier kregen we te zien hoe in de vroegere jaren naar goud werd gezocht.(foto 1) Dan verder langs de mooie kustweg naar het stadje Coromandel. Een kunstenaar heeft hier jaren 30 jaar geleden een groot stuk grond gekocht. Hij wilde dit stuk echter zo natuurlijk mogelijk houden. Hij heeft ook een heleboel Kauribomen aangeplant om de woudreus terug de kans te geven te groeien. Toch wil hij ook dat het grote publiek van deze schoonheid kan genieten en hij heeft hier een originele manier voor gevonden. Hij bouwde een spoorlijn door de bush. Met dit treintje kan je een uur door de jungle rijden en zo de pracht van de natuur bewonderen. (foto 2). Boven op de top is er een uitkijkplatform en kijk je ver over de baai.(foto 3) Een schitterend stukje ongerepte natuur. (foto 4,5,6) Tot de volgende, Véke en Ignace
Auckland, de grootste stad van NZ. Eigenlijk een beetje tegengevallen. Het is een nieuwe stad, dus geen smalle straatjes of pleintjes. Wat we wel hebben gevonden was een Belgisch cafe. (Ja Andrew, eentje van Inbev). En ze hadden daar mosselen met friet op het menu staan. De mosselen zijn hier10 cm groot en hebben op de schelp een groene rand.Ze waren wel erg lekker.
Ook is het merkbaar dar het bijna Kerstmis is. De straten zijn versierd met enorme kerstballen en grote kerstbomen.Ook de NZ-kerstboom prijkt in het straatbeeld.Zelfs ons Fie zijn we hier tegengekomen.
We hebben nog watin de haven rondgelopen en getwijfeld of we ons een bootje zouden aanschaffen. Keuze genoeg!
Dan de bus op terug naar de camping.Rustig dagje dus vandaag.
PS: Ignace heeft serieus last gehad van zijnen verbranden toet. Ondertussen zo goed als genezen, maar hij heeft toch twee dagen met varkensoogjes rondgelopen.
PPS: Leuk om af en toe reacties te krijgen vanuit Belgie. Merciekes
naar het stadje Coromandel. 
