Vertrokken vanuit Auckland met een miezerige regen. Maar hoe meer kilometers we reden hoe meer het zonneke kwam piepen. Coromandel Peninsula is de streek waar veel NZ-landers op vakantie gaan. Een 400 km lan ge kuststrook met witte stranden en vele hemelsblauwe baaien. Schitterend! Nadeel was dat de kustweg met momenten erg kronkelig door de bergen ging en dat de weg alsmaar smaller werd. Niet echt mijn ding, ik heb ze serieus genepen. Onze eerste stop was een oude goudmijn. Hier kregen we te zien hoe in de vroegere jaren naar goud werd gezocht.(foto 1) Dan verder langs de mooie kustweg naar het stadje Coromandel. Een kunstenaar heeft hier jaren 30 jaar geleden een groot stuk grond gekocht. Hij wilde dit stuk echter zo natuurlijk mogelijk houden. Hij heeft ook een heleboel Kauribomen aangeplant om de woudreus terug de kans te geven te groeien. Toch wil hij ook dat het grote publiek van deze schoonheid kan genieten en hij heeft hier een originele manier voor gevonden. Hij bouwde een spoorlijn door de bush. Met dit treintje kan je een uur door de jungle rijden en zo de pracht van de natuur bewonderen. (foto 2). Boven op de top is er een uitkijkplatform en kijk je ver over de baai.(foto 3) Een schitterend stukje ongerepte natuur. (foto 4,5,6) Tot de volgende, Véke en Ignace
Auckland, de grootste stad van NZ. Eigenlijk een beetje tegengevallen. Het is een nieuwe stad, dus geen smalle straatjes of pleintjes. Wat we wel hebben gevonden was een Belgisch cafe. (Ja Andrew, eentje van Inbev). En ze hadden daar mosselen met friet op het menu staan. De mosselen zijn hier10 cm groot en hebben op de schelp een groene rand.Ze waren wel erg lekker.
Ook is het merkbaar dar het bijna Kerstmis is. De straten zijn versierd met enorme kerstballen en grote kerstbomen.Ook de NZ-kerstboom prijkt in het straatbeeld.Zelfs ons Fie zijn we hier tegengekomen.
We hebben nog watin de haven rondgelopen en getwijfeld of we ons een bootje zouden aanschaffen. Keuze genoeg!
Dan de bus op terug naar de camping.Rustig dagje dus vandaag.
PS: Ignace heeft serieus last gehad van zijnen verbranden toet. Ondertussen zo goed als genezen, maar hij heeft toch twee dagen met varkensoogjes rondgelopen.
PPS: Leuk om af en toe reacties te krijgen vanuit Belgie. Merciekes
Toen we vanmorgen wakker werden hoorden we de wind serieus waaien. En ja hoor, het regende ook. Geen aangenaam weertje dus. Gelukkig stond er voor vandaag alleen en museumbezoek op het programma en dat was binnen.
Dus na het ontbijt vertrokken naar Matakohe, het Kaurimuseum.We lijken echt wel een boon(m)tje te hebben voor die boom.Het museum vertelt de geschiedenis van de pioniers. Die mensen leefden van de Kauriboom. Het hout werd gebruikt voor het bouwen van huizen, schepen, meubels,... .
De Maoris gebruikten de hars van de boom vooral voor kook- en verlichtingsdoeleinden en als pigment om te tatoeëren.Maoris kenden de kauwgom al veel langer dan de Amerikanen want op de hars werd ook gekauwd.
De Europeanen gebruikten de hars voor het maken van vernis, verf, linoleum, tandprothesen, was, kaarsen en bootlijm.
Zowel bij de Maoris als bij de blanken werden mooie stukken gebruikt om te polijsten en er sculpturen van te maken.
De tentoonstelling was de moeite waard, we hebben er zeker 2 uur in rondgelopen.
Dan verder naar Auckland. Het bleef regenen wat het landschap een mysterieus uiterlijk geeft. Ik begrijp de regisseur van Lord of the Ring wel dat hij NZ uitkoos als locatie voor zijn films. Special effects had hij hier niet nodig.
Rond 17 uur aangekomen op de camping, ons geïnstalleerd en seffens wat eten.
Morgen trekken we de stad in, hopelijk met wat beter weer.
Vertrokken in Paihia en eerst nog even een bezoek gebracht aan Waitangi, een dorp verder. Hier is 200 jaar geleden het verdrag tussen de Engelsen en de Maori getekend om voor de rest van de tijd vredevol te kunnen samen leven. Best de moeite waard op dit de bekijken.
Dan verder naar het grote Kauribos. Dit bos is beschermd en hier staan nog heel veel van deze woudreuzen. Er staat een boom van 2000 jaar oud, 51 meter hoog en 14 meter dik. daar wordt je toch wel even stil van. Die boom is beginnen groeien aan het begin van onze jaartelling en groeit nog steeds. Dit is toch AMAZING!!!!! We waren echt onder de indruk hoor.
Vandaar uit was het nog een kleine 50 km tot aan onze volgende stop, Dargaville. De camping ligt aan Bealy Beach. Toen ik ons daar ging inschrijven en de mevrouw hoorde dat we van Belgie kwamen vroeg ze of we kwamen kijken waar de boot van Jacques Brel heeft gelegen. Blijkt dat dit het stran is waar die boot jaren geleden is vastgelopen en vorig jaar hebben 2 broers, die de boot mee gemaakt hebben, het wrak komen ophalen. Dit is gefilmd door de VRT, het programma Een simpel plan. Ik heb die reportage gezien en dit was dus een leuk weetje.
Voor de rest is alles hier ok. Behalve dat Ignace serieus last heeft van zijnen verbranden toet. We hebben dus maar een voorraad zonnecreme en aftersun ingeslagen.
Vandaag hebben we heel de dag door de Bay of Islands gevaren. Deze baai ligt aan de oostkust van het Noordeiland en telt +/- 140 eiland(je)en. De weergoden zaten ons ook vandaag weer mee en we hebben kunnen genieten van de pracht van de baai.
Onderweg hebben we verschillende keren dolfijnen gezien die tot vlak bij de boot kwamen. De schippers herkennen de dieren en hebben ze een naam gegeven. Prachtig om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien.
Onze bokes hebben we vanmiddag opgegeten op een paradijselijk eiland in het midden van de baai. De rust die je hier ervaart is ongelooflijk. Echter, volgens de schipper is deze tijd het beste om de baai te bezoeken. Binnen enkele weken is het hier grote vakantie en dan is het hier zo druk dat je met momenten het water niet meer kan zien.
De zon was van de partij en dat heeft Ignace geweten. Zijn gezicht is zo rood als een kreeft. Dan doet het zonneke eens haar best en dan hebben we dit weer. J
Dit was weer een dag genieten en we zijn nog maar aan het begin van onze vakantie.
Vandaag met de bus naar Cape Reinga en de 90 mile Beach. Vertrokken vanuit Paihia reden we langs de kuststrook. Schitterend, prachtige stranden en ontelbare baaien. Onze eerste stop was ht Puketi Kauri Forest. Dit bos wordt beschermd. Vroeger werden de Kauribomen immers te pas en te onpas gekapt. Het hout werd voor alles gebruikt. Alleen, zo'n boom heeft honderden jaren nodig om zo groot te worden. dus, gedaan met kappen en beschermen. Het is wel indrukwekkend om dit te zien. Dan verder naar Cape Reinga, het bijna noorderlijkste punt van Nieuw Zealand. Deze plaats is heilig voor de Maori's. Volgens hun geloof vliegen hier de zielen van de overledenen naar het beloofde land. De rots is verlaten, er is niets behalve een vuurtoren. De Tasmansea en de Pacific Ocean komen hier samen en dat zie je, letterlijk. De golven botsen tegen elkaar en veroorzaken draaikolken. Een knap stukje kracht van de natuur. Dan op naar 90 mile Beach. Maar eerst moeten we de grote zandduinen nog passeren. Hier mochten we met een bodyboard van de duin afglijden. Vé heeft dit gedaan. (stoer hé) Het was wel hoog en dat ging rap!!!! Dan rijdt de bus het strand op. Dit is echt een belevenis. De bus zette er vaart achter en we sjeesden over het harde zand. De zee was hier serieus wild met grote golven. Prachtig zicht!!!!! Zelfs het weer heeft zijn beste beentje voor gezet. Een vrij mooie zonnige dag, met af en toe een dikke wolk, maar geen regen! Deze dag was zeker de moeite. Tot de volgende, Veke en Ignace
Woensdag 18 november 2009 Vetrokken vauit Orewa, via HWY 1. Het rijden gaant al wat beter, al blijft het wel wennen. Op ons gemakske naar Wangarei gereden, ondertussen genieten van het mooie groene landschap. In Wangarei ons bokes opgegeten op een aprking aan de haven. Wat rondgewandelt en ze verkopen hier toch ook wel ijsjes zeker Dan verder richting Russell. Onderweg gestopt om naar watervallen te gaan kijken die wat verstopt zaten in de bush. Knap zene! We rijden naar Russell over Old Russell Road. De oude baan, niet verhard, door de "Nieuw Zealandse jungle". Beetje hobbelig, maar best te doen. We zijn een siamese Kauritweeling gaan bezoeken. Deze Kauribomen kunnen heel oud, heel hoog en heel dik worden. Russell is een klein kuststadje waar niet veel te zien was, dus de ferry genomen naar Paihia, zo'n 10 min varen. Daar zijn we twee trips gaan boeken die we de volgende dagen willen doen. komen we daar toch wel een Antwerpse tegen zeker. zij woont hier al 12 jaar en was blij dat ze nog eens Antwaarps hoorde . Dan naar de camping, eten en beddeke in, doodmoe. Vakantie kan vermoeiend zijn hoor! Tot de volgende, Veke en Ignace
Na twee heel lange vluchten zijn we vanmorgen, 17 november, (avond dus voor jullie) om 8.15 uur aangekomen in Auckland. Toen we uit de luchthaven kwamen regende het toch wel zeker! Gelukkig heeft dit niet lang geduurd. Eerst even bellen naar de verhuurfirma en even later pikte een taxi ons op. We hebben een chic mobilhomeke, ne Ford Transit. Nadat we een hele uitleg hadden gekregen, mochten we dan de baan op. Echter zonder GPS, want die was kapot. Gelukkig hebben we onze kaarten nog. De baan, rapper gezegd dan gedaan, want er wordt hier links gereden. Niet simpel hoor. De vriendelijke dame van het verhuurbureau had ons gezegd hoe we moesten rijden om uit Auckland te geraken, maar ook dat was niet simpel. Ja, ja, we zijn dus al verkeerd gereden. Alle, na een halfuurtje zaten we dan toch op de goede weg, maar het was best spannend, links rijden op de autostrade. De camping in het dorp Orewa hebben we gemakkelijk gevonden. We hadden nog maar net ingecheckt toen een man ons kwam zeggen dat er dicht bij de kust walvissen zwommen. Straf he, nog maar een uur of zes in New Zealand en we hebben al walvissen gezien. Nog vlug wat boodschappen gedaan, ons dan geinstalleerd en onze eerste dag zit er al op. Morgen begint het echte werk. We rijden dan naar het noorden, naar de Bay of Islands. Tot de volgende! Veke en Ignace
Gisteren de koffers ingepakt en vandaag de laatste dingen erin gestopt. Alle papieren liggen klaar, belangrijke documenten veilig weggestoken. Vanavond de laatste avond in ons eigen beddeke voor een lange tijd. Morgen vertrekken we met de trein van 14.30 uur naar Amsterdam, zodat we alle tijd hebben om in te checken op Schiphol. Het begint toch wel te kriebelen, het is nu wel ECHT!
Zo, nog een dikke 14 dagen en we stappen op het vliegtuig richting Nieuw Zealand. Alle voorbereidingen zijn zo goed als allemaal gedaan. Rest ons enkel nog om onze koffers te pakken en dan... wegwezen. Het begint nu echt wel te korten. Met dit blogje kunnen jullie ons volgen en zo op de hoogte blijven van onze avonturen down down under. Stuur af en toe eens een berichtje zodat ook wij weten hoe het hier in het koude Belgielandje is.
naar het stadje Coromandel. 
Geen aangenaam weertje dus. Gelukkig stond er voor vandaag alleen en museumbezoek op het programma en dat was binnen. 
Zaterdag 21 november
Hallo iedereen, 
.
