Op onze planning stond een wandeling van een tweetal uur langs de costal track, door het Abel Tasman National Park. We werden naar het beginpunt gebracht met een watertaxi. Onderweg even gestopt om de rots The split Apple te bewonderen. Eenenorm rotsblok dat gewoon in twee is gesplitst door het water en de erosie.Wat verder lagen er op een rots verschillende seals (ik weet niet goed of het nu zeehonden zijn of zeeleeuwen). Zowel papas als mamas met hun babys, schattig om te zien.Afgezet in Barkbay om te voet door de bush uit te komen in Torrentbay. Tijdens onze wandeling begon het lichtjes te regenen, maar we hadden er niet echt last van. Totdat we op strand kwamen. We moesten nog een tijdje wachten op onze zeetaxi, en toen begon het serieus te regenen, en natuurlijk bijna geen beschutting. Stonden we daar met ons onnozel regencapeke, belachelijk zene!!!!
Terug op de camping bleef het serieus regenen. We zijn dan maar in ons bed gekropen en hebben wat gelezen (en geslapen). s Avonds een pizzake gaan eten, een filmke gekeken en dan weer lekker geslapen.
Bij het krieken van de dag was de zon weer volop wakker. We zijn een wandelingetje in Nelson gaan maken. Het was daar markt, eindelijk.Met het goede weer was er veel volk op de been, dus heel gezellig. Nelson is een aangenaam stadje om lekker rond te kuieren.
Toen we vertrokken, werden we aan de hoek van de hoofdstraat teengehouden door een motard. Bleek dat er een goed-doel-rit was tvvThe Salvation Army (Het leger des Heils). 500 motos die passeerden!!!! Het begon toch wel effekes serieus te kribbelen!!!!
Dan verder naar Kaiteriteri, aan de zee. De rit was wederom prachtig. De baai waar de camping was was precies het paradijs. Een groen-blauwe zee, prachtige gouden stranden en het zonneke dat goed haar best deed. We hebben ervan genoten, lekker lui in ons stoeleke met onze boek!!!!
Vandaag zeggen we dag tegen het Noordeiland en nemen we de ferry naar het Zuideiland.
Na een stevig ontbijt, want dan wordt je volgensHerman niet zeeziek, vertrokken naar de ferryterminal. Herman en Bella reden voor ons, dus dat was bestmakkelijk. Goed op tijd aan de teminal, nog even gezwaaid naar Herman en Bella, en dan was het wachten.
Na een dik uur mochten we de boot op. Het weer was grijs en bewolkt maar de zee was gelukkig kalm. De overtocht duurt zon 3 ½ uur en is heel mooi. Vooral het laatste stuk door Marlbourough Sounds is schitterend.
We besloten om niet in Picton te blijven hangen en zijn doorgereden naar Nelson, via de alternatieve Queen Charlotte road. De bergen in en achter iedere bocht weer een prachtig zicht op de baai.
In Nelson even zoeken naar de camping, boodschappen doen en eten.
Aangezien het zonneke niet mee wil blijven we vanavond maar in ons huisje en gaan we morgen Nelson met een bezoek vereren .
Vandaag heel de dag de stad in. Onze chauffeur (Herman) bracht ons naar het centrum en vandaaruit te voet de stad in. Eerste stop: het Te Papa museum. een interactief museum waar je de hele geschiedenis van NZ te weten komt. Heel leuk om te doen, we hebben er toch een uur of drie in rond gelopen. Er ligt hier een reuzeinktvis van 4 meter lang. Als je zo`n beest tegen komt als je aan het zwemmem bent.... Verder hebben we ervaren wat het is om een aardbeving mee te maken. Gelukkig was het fake :) Zowel de wedervaren van de Maori`s als van alle immigranten komt ook aan bod. Alle, een museum waar je eigenlijk een paar dagen zoet bent, en boven alles ......gratis!!!!!! Dan verder door de stad gelopen. Er staat hier een houten kerkje van 1866. In 1966 werden de deuren gesloten en stond het kerkje te verkommeren. Gelukkig zag de regering in dat dit niet verloren mocht gaan en werd het gerestaureerd. Het is echt schitterend. Toen kregen we (Ignace) een beetje honger en zijn we de Burgerking maar binnengevallen!!!! Een van de leuke attractie`s hier is de Cable Car. Een oud trammetje dat vroeger gebruikt werd om de heuvels op te geraken. Leuk om te doen en boven een schitterd zicht op de stad en de baai. Oh ja, gisterenavond zijn we met Herman op Mount Victoria geweest. Deze berg is op een na het hoogste punt in Wellington en het zicht was inderdaad prachtig. Verder hebben we nog wat door de straatjes van de stad gewandeld, een koffieke gedronken bij Starbucks (lekker he Eline) en wat windowshopping gedaan. Morgen de boot op naar het Zuideiland. Iedereen duimen voor goed weer he! Tot de volgende, Veke en Ignace PS: foto`s van deze dag zullen er volgende keer bij zijn.
Beetje langer geslapen, rustig ontbeten en dan on the road naar Wellington. Mooie route om te rijden maar het regende!!!!!!! Met momenten zo hard dat de ruitenwissers het bijna niet konden bijhouden. Dus buiten een stop om koffie te drinken, ineens door naar Wellington. We hadden van Bella een routebeschrijving gekregen en we hebben het maar 1 keer moeten vragen. Goed he!!!! De ontvangst was heel hartelijk. Vanavond neemt Herman ons nog even mee naar Mt Victoria, schijnt een mooi zicht te zijn. Morgen staat er een stadsbezoek op het programma. Tot de volgende, Veke en Ignace
Vroeg uit ons bed om de broedkolonie van de Gannetsvogels(Jan van Gent) te gaan bekijken. Om 8.30 uur vertrokken met een tractor en een kar over het strand. We hadden ons vooraan gezet om alles goed te kunnen zien, maar dat was niet echt een goed idee. Ignace kreeg alle spetters zeewater en modder over zich heen en hij haat zand J. Weer zat niet echt mee, maar van een serieuze bui zijn we gespaard gebleven. De kliffen hier zijn indrukwekkend. Ze bestaan echter vooral uit vulkanische as en zijn dus absoluut niet stevig. Na een rit van een uur nog een stevig klim, te voet, om de broedkolonie in actie te zien.De Gannet is een Australische watervogel die hier op Cape Kidnappers komt broeden. Het is een vrij groot beest en er zaten er honderden bijeen.
Rond 12.30 uur zat de toer erop en wij terug naar Napier. Om onze honger te stillen een pitstop bij Mc Donalds.Toch nog eens door het stadje gewandeld en overdag is er gelukkig wel leven op straat!
Dan terug naar de camping om nog wat te relaxen.
Morgen naar Wellington waar we verwacht worden bij Herman en Bella.
Vanmorgen op tijd op en we stonden letterlijk met onze neus in de mist.Gisteren hebben we dus chance gehad met het weer!!! Op ons gemakske vertrokken richting Napier. Na zon 50km afgeslagen en via Gentle Annie Road gereden. Een smal baantje door de bergen, heel mooi en rustig. De valleien stonden vol bloeiende brem. Verschillende stukken waren niet geasfalteerd, dus met momenten hoorden we ons servies rammelen in de kast. Gelukkig zonder brokken aangekomen.
Het weer was niet schitterend, grijze lucht, veel wolken en af en toe een bui. Ideaal weer dus om in de auto te zitten en de blog bij te werken.
Tussen de buien door een wandelingeske gemaakt door Napier en heel lekker gaan eten. (t is den 30ste november hé!!). In Napier was niet echt veel te zien. Het stadje is in 1931 verwoest door een aardbeving en nadien terug opgebouwd in Art Decostijl. De huizen zijn dus allemaal even oud. Er wordt nogal over geroepen, maar als Europeaan zijn wij toch meer gewoon.
Ignace ziet er ondertussen terug normaal uit. Er waren er dan toch een paar die zijn opgezwollen smoeleke hadden opgemerkt. Een klakske heeft ondertussen veel geholpen. En ja Femke, nu smeert hij zich wel in. De paar dagen zon hebben er wel voor gezorgd dat ik (Vé) al een schoon kleureke heb.
Voor Yentl en meme: die krol op een van de fotos is het begin van een blad van een reuzevaren. Dit is tevens het nationaal symbool van NZ.
