Ahmed was tien jaar oud. Nadat IS in augustus vorig jaar zijn thuishaven Kocho in Irak had ingenomen, moest hij samen met honderden andere Yezidi-kinderen in de rij gaan staan. De moslimextremisten wilden controleren welke jongetjes okselhaar hadden. De reden van dit alles, is amper te bevatten.
Jongetjes met okselhaar werden door de jihadi's als te oud beschouwd en dus niet meer indoctrineerbaar. Zij werden onmiddellijk doodgeschoten. De overblijvers kregen islamonderricht en een harde militaire training. Dat vertelde Ahmed in een exclusief gesprek met de International Business Times.
Welp De zusjes van Ahmed werden als seksslaven verkocht in Mosoel en Raqqa. Volgens overlevenden werden zo'n 800 mensen omgebracht door de terreurorganisatie waaronder ook jongetjes niet ouder dan twaalf tijdens de verovering van Kocho. Ahmed werd gespaard en gerekruteerd als 'welp' van IS.
Safe house Fast forward naar vandaag. Ahmed (11) bevindt zich nu in een 'safe house' in de Duitse stad Stuttgart samen met 70 andere Yezidi vrouwen en kinderen. Hij reisde naar Duitsland in het kader van een vluchtelingenproject dat zich bekommert om Yezidi die ontsnapten uit de hel. Zijn moeder bleef in Irak. Daar wacht ze nog steeds op nieuws van haar man en zonen die nog steeds vermist zijn. Leven ze nog of liggen ze begraven in een massagraf?
Geen wiskunde "Bij IS leerde ik geen wiskunde of ging ik niet samen naar school met meisjes", zei Ahmed. "We leerden om te gaan met wapens en we leerden hoe we granaten zo ver mogelijk konden gooien." Zijn vrienden in de 'welpenkampen' van het kalifaat kwamen uit veel verschillende landen: Marokko, Afghanistan, Algerije, Tunesië, Jordanië en Duitsland.
Gered Het jongetje was er ook getuige van hoe mensen werden gedood. Het meest extreme geweld zag hij in Tal Afar in Irak waar militanten van IS alle mannen uitmoordden. Het kind werd afgelopen lente dankzij de hulp van geheime netwerken uit IS-gebied gesmokkeld.
Frontlijn De welpen die nog steeds in handen zijn van de terreurorganisatie, zullen zeker worden ingezet in Irak en Syrië. Ze moeten wapens transporteren, bodyguard zijn of zelfs zelfmoordterrorist. Bij een invasie met grondtroepen zullen kinderen als eerste naar de frontlijn worden gestuurd, menen experts.
N-VA-Kamerlid Goedele Uyttersprot vindt dat religie geen reden mag zijn om juridische bijstand te weigeren van een vrouwelijke advocate. Ze zegt dit naar aanleiding van een incident in de gevangenis van Gent. Voor Uyttersprot is dit een aanval op het grondwettelijk recht van gelijkheid tussen man en vrouw. Ik hoop dan ook dat we definitief een einde kunnen maken aan deze soort van discriminatie, aldus Uyttersprot.
Enkele weken geleden weigerde een man juridische bijstand van een vrouwelijke pro-Deoadvocate in de gevangenis van Gent. De vrouw was aangesteld door het Bureau voor Juridische Bijstand (BJB), omdat de beklaagde zelf geen advocaat had gezocht. Toen zij aankwam voor een eerste consultatie weigerde de man, een moslim, met haar te praten omdat ze een vrouw was en eiste hij een mannelijke advocaat. Dit werd zonder probleem toegestaan.
Dit blijkt helaas geen alleenstaand geval, zegt Uyttersprot. Iedereen heeft volgens de grondwet toegang tot het recht, dus ook deze man. Maar dit geeft hem niet het recht het grondwettelijk en universeel recht van gelijkheid tussen man en vrouw te schenden.
Uyttersprot ondervroeg minister van Justitie Geens hierover. Hij deed geen uitspraak over dit specifieke geval, maar zei dat hij Uyttersprot kon volgen in haar betoog. Een advocaat weigeren enkel en alleen omdat ze een vrouw is, is geen serieuze reden om een andere advocaat te rechtvaardigen. Een advocaat vervangen of opvolgen, is enkel mogelijk wanneer er een vertrouwensbreuk is of een gegronde klacht.
Dit voorval is zelfs discriminerend, aldus Uyttersprot. Niet enkel door de rechtszoekende, maar ook door het BJB, dat blijkbaar geen enkele moeite had om de vervanging te regelen.
Bovendien betekent het een inkomensverlies voor de betrokken advocate en een meerkost binnen de gesloten omslag van de tweedelijnsbijstand. De eerste consultatie van de oorspronkelijke en de opvolgende advocaat moet immers worden vergoed.
Rond de jaarwisseling verwacht het parlement het wetsvoorstel tot hervorming van de tweedelijnsbijstand. Dit zullen we zeker meenemen, aldus Uyttersprot. Als het van mij afhangt, moet juridische bijstand beëindigd worden als een rechtzoekende een pro-Deoadvocaat weigert op discriminerende basis.
16-12-2015 om 22:38
geschreven door Doos Van Pandora
De beweging Islamitische Staat (IS) heeft een revolutie in het terrorisme teweeggebracht. Dit zei woensdag de chef van de FBI, James Comey. Comey zei dat "vooral de manier waarop IS in heel de wereld op kleine schaal individuen aanzet tot het plegen van aanslagen voor het terrorisme revolutionair is".
Hij wees ook op de voortvarende manier waarop IS "in codevorm communiceert via sociale media, en het internet voor gladde propaganda gebruikt". De dreiging van Islamitische Staat is totaal anders dan die van al-Qaeda. De FBI onderzoekt in heel de VS honderden mogelijke islamitische samenzweringen, aldus Comey.
16-12-2015 om 22:34
geschreven door Doos Van Pandora
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Islamitische staat, IS, FBI, James Comey, Revolutie, terrorisme, al qaeda
Charlie Hebdo schenkt ruim 4 miljoen euro aan slachtoffers terreur
Charlie Hebdo schenkt ruim 4 miljoen euro aan slachtoffers terreur
Foto: ANP
Het satirische Franse weekblad Charlie Hebdo verdeelt circa 4,3 miljoen euro onder slachtoffers van de terroristische aanslagen begin dit jaar in Parijs.
Het blad was zelf slachtoffer toen op 7 januari twee zwaar bewapende terroristen het kantoor van de redactie binnendrongen en twaalf mensen vermoordden.
Het noodlijdende blad werd na de aanslag overspoeld met giften van sympathisanten. Meer dan 36.000 mensen uit 84 landen hebben met een gift uitdrukking aan hun solidariteit gegeven.
Nabestaanden
Recent was er ophef in Frankrijk over wat er met het geld gebeuren moest.Charlie Hebdo heeft woensdag duidelijk gemaakt dat het geld in de komende weken wordt verdeeld onder de slachtoffers of nabestaanden van zeventien mensen die om het leven zijn gebracht van 7 tot 9 januari.
In de dagen na de aanval op de redactie van Charlie Hebdo vielen in Parijs nog vijf doden door toedoen van andere terroristen, onder meer in een joodse winkel
Bijna drie jaar is Dick Schoof (58) nu Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. In dit klimaat van aanslagen en permanente dreiging is hij ongetwijfeld de invloedrijkste ambtenaar. Wat houdt dat in?
Van alle topambtenaren is Dick Schoof op dit moment de invloedrijkste, maar zo zal hij het zelf nooit zeggen. Ik voel de verantwoordelijkheid die deze functie heeft, zegt hij. En: In de discussie over terrorismedreiging speelt de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid een eigenstandige rol.
Neem bijvoorbeeld het scenario waarin een gekaapt verkeersvliegtuig op het Binnenhof, het Damrak of de Coolsingel afstormt. Twee F-16s stijgen op. Via Dick Schoof wordt de minister van Veiligheid en Justitie geïnformeerd en die beslist of het toestel uit e lucht wordt geschoten.
Veiligheid
Is de minister onbereikbaar, dan beslist terrorismecoördinator Schoof. Nee, zegt hij. We bellen eerst nog de minister van Binnenlandse Zaken. Neemt geen minister op, dan beslis ik inderdaad.
Schoof is het prototype van de ambtenaar. Loyaal en bereidwillig tot meedenken. Hij schetst meteen het verdere scenario: Voor zon situatie hebben we een protocol. Dan kunnen we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid bepalen wat ons te doen staat.' 'Dan blijft het een razend ingewikkeld dilemma, want je hebt nooit volledige informatie; alleen puzzelstukjes. Wordt dat vliegtuig ingezet als terroristisch wapen? Of heeft het gewoon een storing? Wat je ook beslist, linksom of rechtsom kunnen onschuldige burgers om het leven komen.'
Als de Dienst Speciale Interventies een pand binnendringt om een gijzeling te beëindigen, ligt het makkelijker. Ook een moeilijke afweging, hoor. Maar als zon operatie goed wordt uitgevoerd, vallen er geen onschuldige slachtoffers.
ElsevierUw functie luidt: terrorismebestrijding. Is dat niet misleidend? Het suggereert dat u terrorisme kunt uitroeien.
Schoof: Ik ben nauwelijks bezig met de naam van mijn functie, maar ik ga mee in die redenering. We hebben nu te maken met Al-Qaida en met ISIS. Die laatste beweging heeft een eigen grondgebied in Syrië en Irak, plus een strijdmacht van jihadisten onder wie Nederlanders die als terrorist naar hier kunnen terugkeren, plus een heel effectieve manier om te communiceren met aanhangers hier. Dat alles werken wij niet zomaar weg. Wij doen niet aan bestrijding. We bieden risicoreductie.'
We zeggen nooit dat we een aanslag voorkwamen. Hooguit dat we voorbereidingshandelingen hebben verstoord. Het lastige is: je doet het nooit goed. Want er is een aanslag en dan heb je gefaald.' 'Of er gebeurt niks en dan ben je aan het paniekeren. Dan heb je een deel van Nederland stopgezet en bevestig je het angsteffect dat de terroristen willen bereiken. Dan help je ze mee jouw samenleving te ondermijnen. Dat is het dilemma.'
Er is nooit een situatie dat je klip-enklaar weet: meneer X en mevrouw Y plegen morgen om 6 uur met die en die spullen een aanslag. Het zal altijd gaan om omstandigheden waarin je moet zeggen: beter safe dan sorry. Zonodig treedt de Dienst Speciale Interventies op met een mandaat om mensen uit te schakelen. Dat hoort er ook bij.
Bronbescherming
ElsevierDe inlichtingendiensten hechten zeer aan bronbescherming. U weet niet waar hun informatie vandaan komt. Beslist u op grond van cryptische mededelingen?
Schoof: Ik vind de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst niet cryptisch. De informatie is soms onduidelijk, omdat de situatie onduidelijk is. Om een betere inschatting te kunnen maken, vergaderen we nu wekelijks met elkaar.' 'In de Ministeriële commissie Veiligheid komen de premier, de ministers van Veiligheid, Binnenlandse Zaken, Defensie en Buitenlandse Zaken, de hoofden van inlichtingendiensten en de Nationale Politie en ikzelf bij elkaar.' 'We kunnen daardoor de constante voeding van inlichtingen in de goede context plaatsen. In een crisis heb je altijd te weinig informatie. Dat is geen verwijt, dat is een feit. Toch moet je besluiten nemen.
ElsevierOnderling hebt u aan een half woord genoeg?
Schoof: Wij leerden elkaar ontzettend goed kennen door de beveiligingsmaatregelen tijdens de inhuldiging van koning WillemAlexander, de voorbereiding van de nucleaire topconferentie (NSS) in Den Haag en de ramp met de MH17. Je bouwt onderling een hechte band op. Er is een basis van vertrouwen in wat iedereen qua functie of qua persoonlijk karakter kan en mag.
ElsevierDit klinkt als een band of brothers.
Schoof: Nee, een club wapenbroeders zou zich verliezen in tunnelvisie en een wijtegen-zij-cultuur. Dan zou je vanuit de emoties maatregelen treffen. Je moet rust bewaren en een open blik naar de feiten hebben.' 'We voelen elkaar goed aan en dat is belangrijk. Zou je tijdens een crisis bij elkaar komen en eerst een rondje moeten doen om je aan elkaar voor te stellen, dan weet je zeker dat de crisis uitmondt in mismanagement.
In elke crisis schakelt Schoof tussen politici en uitvoerende diensten. Hij zit een team ambtenaren voor dat de situatie in kaart brengt en beleidskeuzes formuleert. Intussen laat hij het kernkabinet optrommelen. Eenmaal in het crisiscentrum hakken de ministers op aangeven van Schoof knopen door. Schoof duidt dit alles nuchter aan met hier op de zevende verdieping.
ElsevierBewaren ambtenaren in zon gestreste situatie beter de rust dan politici?
Schoof: Nee. We oefenen vaak met de ministers, ook onverwacht. Ze beginnen met luisteren. Ik krijg het woord en geef een beeld van de situatie, plus wat er volgens ons moet gebeuren. De operationele diensten wachten niet op wat de ministers besluiten. Dat zou verkeerd zijn.' 'De vergadering is erop gericht dat de bewindslieden politieke verantwoordelijkheid nemen voor wat de diensten al doen. Hoe de operationele diensten werken, is bij de ministers bekend. Cruciaal is ook de communicatie. We reiken de minister-president de woorden aan, waarmee hij de bevolking kan meenemen in onze duiding van de aanslag of de ramp.'
Bij de bewindslieden zie ik op zon moment geen kippendrift. Ze komen hier niet binnenstormen met bevelen hoe we het gaan doen. Premier Mark Rutte is doorgaans kort en bondig. Hij stelt buitengewoon scherpe vragen, die we in het ambtelijk vooroverleg niet altijd op voorhand bedachten.' 'We komen snel ter zake, want alle scenarios werkten we vooraf uit. En daarin kregen de uitvoerende diensten vooraf mandaat tot handelen. Niemand zit dus in de wachtstand. In de Ministeriële commissie punten we slechts de draaiboeken bij, want het is telkens net weer anders dan vooraf bedacht. Je moet lenig van geest blijven.
Voetbalstadion
Officieel is Schoof een adviseur van het kabinet, maar in de praktijk zal er geen minister zijn die niet precies doet wat hij voorstelt. Want stel dat je zijn advies negeert om een voetbalstadion snel te ontruimen en er ontploft toch een bom, dan heb je een probleem. Schoof regeert via voorstellen, die politici omarmen. De keerzijde is dat hij de zondebok kan worden als het onverhoopt toch verkeerd gaat.
ElsevierVerschuilen politici zich achter uw atletische gestalte?
Schoof: Ik weet niet of ik als zondebok word gebruikt. Als er een aanslag plaatsheeft, zal ik daar nooit vrede mee hebben. Wel is voor mij belangrijk dat ik dan recht in de spiegel kan kijken, wetende dat ik alles deed om de aanslag te voorkomen. Als dat het geval is, kun je die persoonlijke afrekening wel aan.'
Ik aanvaard dat ik voorwerp ben van maatschappelijk debat. In september heb ik gezegd dat we niet uitsluiten dat terroristen zich mengen in de stroom Syrische vluchtelingen, maar dat we daarvan nog geen enkel voorbeeld zagen. Na de aanslagen in Parijs, bleef een Syrisch paspoort achter en bleken enkele daders in dat land te zijn geweest. Toen werd mij verweten dat ik zat te slapen. Wat een sukkel was ik toch!
ElsevierBegin dit jaar werd besloten om militairen niet meer in uniform met het openbaar vervoer te laten reizen. Maar moet de staat niet vooral zichtbaar zijn?
Schoof: Ja, maar dat is de staat ook. Politie en marechaussee zijn bewapend en die hijsen we heus niet in andere kleren tijdens woon-werkverkeer. Het is niet de primaire taak van militairen om de binnenlandse veiligheid te bewaken.' 'Als het dreigingsniveau toeneemt, kunnen we alsnog militairen inzetten. Daar hebben we een hele catalogus voor. Van extra handjes bij de bewaking en Explosieven Opruimingsdienst tot extra scherpschutters. Ook zij staan er klaar voor.'
Sinds Parijs worden extra eenheden van de politie op piket gesteld, zodat er geen aanrijtijden zijn. De Dienst Speciale Interventies van mariniers, commandotroepen en politie (DSI) rijdt rond in een aantal steden.' 'Ik zeg niet welke steden, want we kunnen de Rapid Response Teams niet overal inzetten. Maar als terroristen op diverse plaatsen lukraak beginnen te schieten, is de DSI razendsnel ter plaatse.' 'Deze mannen zitten niet in een kazerne te wachten. Ze rijden permanent rond met alle zware wapens in hun gepantserde autos. Zij voeren de eerste tegenaanval uit. Extra DSI, arrestatieteams van de politie en de gewone politie komen erachteraan.
ElsevierU schreef in september met de AIVD een nota over het salafisme. Kernwoord was verdraagzaamheid. Geeft u niet zo het signaal af dat Nederlandse autoriteiten schapen zijn? En is dat niet riskant?
Schoof: Wij verdedigen onze rechtsstaat en dan grijp je niet naar middelen die onverenigbaar zijn met de normen en waarden die daarbij horen. Iemand uit een totalitair regime zal altijd zeggen dat wij sukkels zijn.' 'Wij nemen gebalanceerde maatregelen. Wij maken onderscheid tussen apolitiek salafisme, politiek salafisme en jihadi salafisme. Alleen die derde vorm gaat over de drempel van haat zaaien en oproepen tot geweld. Daar treedt ook het OM zo mogelijk tegen op. Tegen die andere vormen nog niet, maar de diensten en anderen letten wel scherp op verschuivingen.
ElsevierU kunt er toch van uitgaan dat ook het apolitieke en het politieke salafisme het voorportaal zijn van jihadisten?
Schoof: Dat is mogelijk. Deskundigen zijn het daar niet over eens. Het simpele feit van salafisme betekent niet dat je een individu kunt oppakken en het land uitgooien. We willen bereiken dat salafisten zich van het jihadisme distantiëren en een buffer vormen.' 'Buitenlandse geldstromen naar moskeeën of andere instellingen worden pas onder de loep genomen als daar de basis wordt gelegd voor een gewelddadige islam; dat is maatwerk. Het is simpelweg niet verboden om geld te sturen of te ontvangen.
Entourage
Dick Schoof zit in maart drie jaar op zijn post en heeft nog maximaal vier jaar te gaan. Hij valt formeel onder de minister van Veiligheid, maar feitelijk heeft hij steeds intensiever contact met de minister-president. Allerlei problemen nu ook de migrantenstroom krijgen de kwalificatie crisis, ook omdat deze manier van beslissen goed bevalt. Als je ergens een noodsituatie van maakt, verdwijnen als vanzelf de politieke driften en tref je makkelijker een zakelijk compromis.
ElsevierWanneer valt de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid ook formeel onder de premier?
Schoof: Ik heb niet het gevoel dat ik op de verkeerde plek zit, want meestal vallen mijn besluiten onder de verantwoordelijkheid van de minister van Veiligheid. Daarnaast ben ik adviseur van het hele kabinet.' 'In crisissituaties pakt de premier steeds nadrukkelijker de voorzittersrol op. Ik ben dichter naar de premier geschoven. Maar ook met de vicepremier en de andere ministers heb ik een directe lijn.
Van weigerambtenaar tot gedoogbeleid, we houden het vooral gezellig en werkbaar. We zijn geen scherpslijpers. Maar voor de verdediging van een democratie is die houding niet zonder gevolgen, meent Bastiaan Rijpkema.
Bastiaan Rijpkema
16 december 2015
Jihadproces. Beeld ANP
Op de vraag: waarom ben je eigenlijk vóór democratie?, is het antwoord doorgaans: tja, wat anders? of een variant daarvan. Het is een begrijpelijk antwoord dat teruggaat op een eindeloos herhaalde uitspraak van Churchill: democratie is de slechtste vorm van bestuur, op alle andere na.
Zon weifelende intellectuele verdediging van democratie past naadloos in de Nederlandse traditie. Waarden worden niet geëxpliciteerd, want dat leidt alleen maar tot verdeeldheid. Ze worden toegedekt en we doen wat werkt. Dat was ongetwijfeld een noodzakelijk recept in het gesegregeerde Nederland van de verzuiling. Het leverde ons een kale Grondwet op waaruit alleen staatsrechtsgeleerden kunnen afleiden dat we een democratie zijn. Pogingen om een preambule aan de Grondwet toe te voegen strandden genadeloos. En met veel pijn en moeite is er nu een voorstel gekomen voor een artikel 0: De Grondwet waarborgt de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten. Inspirerender wordt het niet. Toen minister Donner in 2006 opperde dat een tweederdemeerderheid de sharia moet kunnen invoeren en dat het zelfs een schande zou zijn als dat niet zou kunnen, was het antwoord van de Tweede Kamer: een onderzoeksrapport. Nader onderzoek, het Nederlandse duizenddingendoekje. De motie van Pieter Heerma (CDA) waarin hij de regering opriep om werk te maken van de verdediging van de democratie werd door HP/de Tijd uitgeroepen tot meest bizarre motie van 2014. Tjonge, want dat was toch wel grappig: nadenken over de grenzen van ons democratische staatsbestel vóórdat een reële dreiging zich voordoet.
En zo kabbelen we voort. Heel erg is dat ook niet. Het gaat ons doorgaans vrij goed af. Van weigerambtenaar tot gedoogbeleid, we houden het vooral gezellig en werkbaar. We zijn geen scherpslijpers. Maar voor de verdediging van een democratie is die houding niet zonder gevolgen.
Allereerst: we zijn zo gewend geraakt aan onze democratisch-rechtsstatelijke consensus dat we expliciete uitdagers van die orde niet meer als zodanig herkennen. De zogenaamde Islamitische Staat pleegde en inspireerde aanslagen in onder meer Frankrijk, Australië, Canada, de VS, Denemarken, Turkije, Egypte en Tunesië. IS maakte daarbij in totaal, buiten Irak en Syrië, dit jaar al bijna duizend slachtoffers, becijferde The New York Times. En of het nu ging om de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo of op het concertpubliek in de Bataclan, steeds leverden de terroristen een deels ideologische onderbouwing voor hun terreurdaden. Ze richtten zich op de vrijheid van expressie (Charlie Hebdo), democratische besluitvorming en de culturele vrijheid in algemene zin (Bataclan). Voor ons zijn het gekken of sociaal teleurgestelden. Dat er Franse, maar ongetwijfeld ook Nederlandse burgers zijn die zichzelf buiten onze democratische orde plaatsen het gaat ons voorstellingsvermogen te boven.
Ten tweede: het ontbreekt ons aan sensitiviteit voor principiële kwesties, voor zaken die raken aan fundamentele democratische waarden. Momenten dus, waarop we ons pragmatisme even moeten laten varen. Bijvoorbeeld als Theo van Gogh door een religieus extremist wordt vermoord. Dan krijg je een minister-president (Balkenende) die juist opiniemakers vermanend toespreekt even rustig aan. En een minister van Justitie (Donner) die oppert om het verbod op godslastering weer tot leven te wekken. Of, de klassieker in dit genre: minister van Buitenlandse Zaken Van den Broek die live inbelt in een televisie-uitzending om de vertoning van een stukje satire van Rudi Carrell te verhinderen, of althans daarom slechts te verzoeken zoals hij het zelf zag. Dat was 1987; we kunnen bogen op een lange traditie.
Ten derde: de onmacht om onze waarden duidelijk uit te spreken zit ook dieper in ons systeem. Dan gaat het om het instrument dat Marcouch wil inzetten om salafistische organisaties te verbieden: het verenigings- en partijverbod. Een cruciale bepaling in een democratie. Verenigingen en partijen kunnen verboden worden op grond van strijd met de openbare orde, maar juristen en zelfs rechters tasten in het duister over de precieze betekenis van deze bepaling. Natuurlijk, een beroepsvereniging voor inbrekers kan verboden worden. Maar onduidelijk is of dat bijvoorbeeld ook geldt voor een evident antidemocratische partij als er géén strafbare feiten bewezen kunnen worden. Dit is een weeffout in ons systeem, en onverteerbaar in een democratie: de grenzen van het democratische speelveld moeten duidelijk zijn. Mag je democratische rechten gebruiken om die rechten uiteindelijk aan anderen te ontnemen? Mag je ijveren voor het einde van de democratie, gehuld in het kleed van de legaliteit, zolang je maar binnen de strafrechtelijk bewijsbare lijntjes kleurt?
Dit vraagt om principiële keuzes, vast te leggen in een nauwkeurig omschreven verbodsbepaling. Alleen een dergelijk, weloverwogen verbodsregime is bruikbaar bij democratische zelfverdediging. Sterker nog, alleen een scherpomlijnde verbodsregeling kan misbruik van dit zware middel voorkomen. Onze huidige regeling voldoet niet. Dat werd in de jaren dertig al geconstateerd en sindsdien is dat niet substantieel veranderd. De juridische acrobatiek in de procedure tegen Vereniging Martijn liet dat recent nog zien.
Het is onwaarschijnlijk dat deze vragen altijd theoretisch blijven. Europese democratieën lijken niet snel in rustiger vaarwater te komen. De AIVD houdt in Nederland rekening met een toename van het draagvlak voor onverdraagzame en ondemocratische opvattingen, typerend voor het jihadisme. Frankrijk kreeg meerdere aanslagen te verwerken en verlengde de noodtoestand met drie maanden. Ook het rechtsextremisme laat van zich horen: in Duitsland stond in oktober elke nacht een asielzoekerscentrum in brand; in Frankrijk haalde het uiterst rechtse Front National deze maand een historische verkiezingsoverwinning in de eerste ronde van de regionale verkiezingen. Wilders is natuurlijk van een andere orde, maar zijn partij opperde intussen al wel om moslims uit het leger te weren en de Koran te verbieden. En al gaat het straks slechts om een radicale splinterpartij of groepering: kunnen we het ons democratisch gezien werkelijk veroorloven om zon partij te verbieden op basis van een vage verbodsgrond?
Een democratie moet zich teweerstellen tegen antidemocratische dreigingen. Voor Nederland betekent dat allereerst: democratische waarden expliciteren. Niet bepaald onze nationale hobby; eerder het breken met een lange traditie. Maar alleen een democratie die weet welke waarden ze verdedigt herkent haar existentiële uitdagers, stelt zich principieel op wanneer dat nodig is en hanteert haar zwaarste middel het partij- en verenigingsverbod spaarzaam, maar op het juiste moment.
We hebben democratisch huiswerk te doen. Denken dat we zonder die voorbereiding ook wel slagen bij een onverwachts examen zou getuigen van een historisch niet te rechtvaardigen zelfgenoegzaamheid.
SALZBURG (ANP) - Twee Fransen die uit Syrië naar Europa zijn gekomen, zitten in Oostenrijk vast omdat ze mogelijk deel uitmaakten van de groep terroristen die de aanslagen in Parijs pleegde. Volgens de krant Krone zijn het een Fransman van Algerijnse komaf en een met Pakistaanse wortels. Ze waren met valse Syrische paspoorten als vluchtelingen onderweg en zouden samen met plegers van de aanslagen van 13 november over de Balkan naar Europa zijn gekomen.
De twee zijn maandag in Salzburg in een opvangcentrum voor asielzoekers gearresteerd. Krone meldde woensdag dat in de zaak wordt samengewerkt met de Franse inlichtingendienst. Circa een week geleden werden ook twee verdachten in een opvangcentrum in Salzburg opgepakt. Ze worden er ook van verdacht bij de terreurgroep Islamitische Staat te horen. Het Openbaar Ministerie in Salzburg zwijgt over de zaak.
Het zou een buitenlandse inlichtingendienst zijn geweest die de Oostenrijkers op het spoor van deze verdachten zette. Gevreesd wordt volgens Krone dat ze tot een grotere groep behoren, die in oktober naar Europa is gekomen en die meerdere aanslagen in grote Europese steden wil plegen, zoals bij voorbeeld rond kerst of oud en nieuw.
Bij de zes aanslagen in Parijs vielen vorige maand 130 doden en circa 350 gewonden.
Ophef om de installatie van een vrouwelijke Amerikaanse (moslim) rechter
Ophef om de installatie van een vrouwelijke Amerikaanse rechter. Carolyn Walker-Diallo zwoer afgelopen week in New York City namelijk haar beroepseed op de Koran, het heilige boek van de islam. En in de VS is die religie sinds de jihadistische terreur in San Bernardino controversiëler dan ooit.
Vorige maand was de moslima in de functie gekozen en afgelopen donderdag werd ze ingehuldigd in de wijk Brooklyn. De plechtigheid verliep vlekkeloos, maar online geposte videobeelden van de ceremonie wekten boosheid op sociale media. Er werd zelfs gevreesd voor de veiligheid van Walker-Diallo, schrijft NY Daily News.
"Ziekmakend", aldus het oordeel van een Facebooker. "Is dit Amerika of het Midden-Oosten?" Een andere sociale mediagebruiker noemde de jurist "een stuk moslimkak, dat probeert het land over te nemen".
"Het is afschuwelijk wat er gebeurt", zegt de lokale islamitische lobbyiste Sadyia Khalique over de zaak. "Dit is een moment van trots voor haar en alle kritiek is triest. Er is zoveel haat in onze samenleving."
Van de asielzoekers die tussen 1995 en 1999 een verblijfsvergunning in handen kregen, ging slechts 35 procent binnen twee jaar aan het werk
Van de asielzoekers die tussen 1995 en 1999 een verblijfsvergunning in handen kregen, ging slechts 35 procent binnen twee jaar aan het werk.
Dat blijkt uit de beleidsaanbeveling Geen tijd verliezen: van opvang naar integratie van asielmigranten. Diverse overheidsorganen waaronder het SCP zitten achter de publicatie, weet Elsevier. Erin staan adviezen om de vluchtelingen die nu het land binnenkomen snel aan de bak te helpen.
Deze groep moet "zo snel mogelijk" integreren om te voorkomen dat er massaal beroep wordt gedaan op bijstandsuitkeringen. Ook houdt het de nieuwe Nederlanders letterlijk van de straat, aangezien het criminaliteitspercentage in de onderzochte groep asielzoekers drie keer zo hoog is als het Nederlandse gemiddelde.
De werkeloosheid ligt onder asielzoekers hoger dan onder arbeidsmigranten. Iets meer dan 50 procent van de onderzochte asielzoekers heeft een betaalde baan van meer dan acht uur per week gevonden, tegenover 70 procenten van de autochtonen. Sowieso is de afstand tot de arbeidsmarkt al groot voor asielzoekers, omdat ze laag opgeleid zijn of onvoldoende Nederlands spreken.
De onderzoekers raden gemeenten aan een actieve rol te spelen in het inburgeringsbeleid. Bovendien moet de tijd in het opvangcentrum nuttig worden besteed door kwalificaties en arbeidservaringen in kaart te brengen.
In opdracht van Leopold ll werden handen van Congolezen afgehakt. Toch verdient de Belgische koning een herdenking, vond een Brusselse wethouder. De georganiseerde hommage werd vandaag afgelast. Hoe herdenk je eigenlijk een omstreden persoon en is dat überhaupt wenselijk?
Dit is lachen met het leed van genocideslachtoffers en hun nabestaanden
Bruno de Lille
Natuurlijk, de Brusselse schepen (wethouder) Geoffrey Coomans de Brachène wist ook wel dat Leopold ll te boek staat als een bloeddorstig man die Congolezen uitperste en miljoenen van hen vermoordde.
Maar volgens de schepen was de koning ook een 'excellente stedenbouwkundige' en verdient hij daarom een herdenking, zei hij tegen Brusselnieuws.
De Belgische koning (1835-1909) fleurde namelijk de Brusselse binnenstad op. Wel met het geld dat hij verdiende in Congo - een kolonie die hemzelf toebehoorde en niet de Belgische staat.
Donderdagavond zou de herdenking plaatsvinden bij het standbeeld van Leopold in Brussel, want het is dan 150 jaar geleden dat Leopold als tweede koning de Belgische troon besteeg. Coomans de Brachène organiseerde ook een conferentie over de vorst in het stadhuis van de stad. De hommage is vandaag afgeblazen door het Brusselse stadsbestuur, de conferentie gaat wel door.
'Barbaars persoon' Er kwam namelijk felle kritiek op het initiatief van de Brusselse schepen. Parlementslid Bruno de Lille (Groen) noemde het 'verwerpelijk': "Dit is lachen met het leed van genocideslachtoffers en hun nabestaanden."
Activist Dyab Abou Jahjah zei tegen de krant De Morgen dat het herdenken van Leopold hetzelfde is als het herdenken van Hitler. Via Facebook riep hij op tot een tegenbetoging, waarbij demonstranten 'Leopold moordenaar!' zouden scanderen. Abou Jahjah vindt Leopold een 'barbaars persoon' wiens beleid in Congo te vergelijken is met dat van de Islamitische Staat vandaag.
Het is oneerlijk tegenover de geschiedenis om met terugwerkende kracht aan de goede kant te staan.
Hoogleraar Erik Borgman
Omstreden herdenken Hoe herdenk je eigenlijk een omstreden persoon en is dat überhaupt wenselijk? Volgens Erik Borgman, hoogleraar publieke religie aan de universiteit aan de Tilburg University, kán omstreden personen herdenken wel, mits er goed wordt nagedacht over de invulling. Borgman schreef samen met Liesbeth Hoeven het boek 'Sporen van afwezigheid' over herinneringscultuur.
Het codewoord als het gaat om herinneren is 'balans'. Borgman: "Je kunt Leopold niet gaan herdenken als een grote held door hem een hommage brengen. De dubbelzinnigheid rond zijn persoon moet een plaats hebben in de herdenking. Er is geen discussie meer over of Leopold iets fout heeft gedaan." In dit geval hadden er omwille van balans in dit geval volgens Borgman mensen uit Congo bij de herdenking betrokken kunnen worden.
Niet wegkijken Is het niet beter om herdenkingen van omstreden personen helemaal af te gelasten? Volgens Borgman is dat geen oplossing; dan poetsen we onze geschiedenis op tot hij glimt. "We moeten niet elke Paul Kruger brug omdopen tot Nelson Mandela brug. Het is oneerlijk tegenover de geschiedenis om met terugwerkende kracht aan de goede kant te staan."
Om die reden, vindt Borgman, moet in Nederland de omstreden schildering op de zijkant van de Gouden Koets bijvoorbeeld niet verwijderd worden. "De schildering laat zien waar een deel van onze rijkdom vandaan komt. Dat fungeert als voortdurende herinnering aan het koloniale aspect van onze geschiedenis, een aspect dat we niet moeten wegpoetsen."
Hier komt wat Borgman noemt 'het probleem van nationale geschiedenis' om de hoek kijken; want in de geschiedenis van ieder land zit het principe van uitsluiting, daar kan geen land omheen. "Daarom heeft een land nooit één geschiedenis, maar meerdere. Al die geschiedenissen moeten een plaats hebben in het herdenken."
In Duitsland is een islamitische prediker opgepakt wegens het werven van strijders voor een militante groepering in Syrië. Ook zou hij militaire uitrusting hebben ingekocht en geleverd, meldde de Duitse justitie.
De 35-jarige Sven Lau, die opereerde in de regio van Düsseldorf, heeft vermoedelijk al twee strijders weten te ronselen. De verdachte is lid van een salafistische groep die volgens de officier van justitie de terreurorganisatie Islamitische Staat ondersteunt.
De groep opereerde onder het mom van het verstrekken van humanitaire hulp om menselijk lijden tegen te gaan. Maar justitie zegt dat de salafistische predikers geweld verheerlijken en jongemannen laten radicaliseren.
ISLAMITISCHE STAAT
De verdachte is lid van een groep die volgens de officier van justitie de terreurorganisatie Islamitische Staat ondersteunt en opereert onder het mom van het tegengaan van menselijk lijden. Justitie zegt dat de predikers van de salafistische groep echter geweld verheerlijken en jongemannen laten radicaliseren.
KALASJNIKOV
Op video's op internet is Lau in 2013 in het oorlogsgebied in Syrië te zien. Ook poseert hij op een foto met een kalasjnikov op een pantservoertuig. Hijzelf beweerde daar voor humanitaire doeleinden te zijn geweest. Dat hij met terroristen onder een hoedje speelde, heeft hij altijd verre van zich geworpen.
Zijn paspoort was door de Duitse autoriteiten al ingetrokken. Lau ging daartegen in beroep, maar verloor.
Twee arrestaties in Oostenrijk in verband met aanslagen Parijs
Twee arrestaties in Oostenrijk in verband met aanslagen Parijs
De arrestaties werden gedaan in een opvangcentrum voor vluchtelingen in Salzburg.
Carlijn Vis
Mirjam Remie
16 december 2015 om 13:54
Een Franse vlag en bloemen en kaarsen in de buurt van Cafe Bataclan, een paar dagen na de aanslagen.Foto Bart Maat / ANP
In Oostenrijk zijn twee mensen gearresteerd in verband met de aanslagen in Parijs vorige maand. Dat meldt het Oostenrijkse parket aan persbureau AFP.
De namen van de verdachten zijn niet bekendgemaakt. Volgens de kranten Die Presse en deKronen Zeitung hebben de twee verdachten de Franse nationaliteit en zijn ze in oktober in Oostenrijk aangekomen vanuit Syrië in gezelschap van betrokkenen bij de aanslag. De twee zouden in het bezit zijn geweest van valse Syrische papieren. De arrestaties werden gedaan in een opvangcentrum voor vluchtelingen in Salzburg.
ADVERTISING
Aanslagen Parijs
Op 13 november werden er in Parijs een serie terroristische aanvallen gepleegd. Drie mannen vielen tijdens een concert van de Amerikaanse band Eagles of Death Metal theaterzaal Bataclan binnen en schoten op het publiek. In totaal werden 89 mensen gedood en de drie daders bliezen zichzelf uiteindelijk op. Er werden die avond ook aanslagen gepleegd bij een voetbalwedstrijd in het Stade de France. Een derde groep terroristen reed langs verschillende Parijse restaurants en schoot op mensen op het terras en in de restaurants. Bij de verschillende aanslagen in Parijs kwamen in totaal 133 mensen om het leven.
2700 huiszoekingen
Sinds de invoering van de noodtoestand in Frankrijk hebben de Franse politie en de marechaussee 2700 huiszoekingen uitgevoerd, schrijft >Le Parisien. Die leverden 488 gerechtelijke procedures op, de meeste over wapens (187 procedures) en verdovende middelen (167 procedures). 209 zaken zijn afgerond; ze leidden tot 73 snelrechtprocedures en 50 dagvaardingen. 51 mensen zijn vastgezet.
Nog voor de aanslagen van 13 november werd al een bedreiging geuit aan het adres van de Parijse concertzaal Bataclan. In verband met een plan voor een aanslag tegen de concertzaal werd op 13 juli 2010 zelfs een gerechtelijk onderzoek geopend. Dat schrijft volgens verschillende media het satirische weekblad Canard Enchaîné.
Op 22 februari 2009 was een groep Franse studenten het slachtoffer van een aanslag in de Egyptische hoofdstad Caïro. Daarbij vielen een dode en 24 gewonden. Een Française, Dude Hoxha, werd nadien opgepakt. Tijdens haar verhoor vertelde ze de speurders dat één van haar vrienden plannen had om de Bataclan te doen ontploffen. In zijn dagboek zou hij ook geschreven hebben: De baas is een jood die het Israëlische leger financiert.
De vriend in kwestie, Faroek Ben Abbes, werd vervolgens opgesloten, maar bij gebrek aan bewijs werd het onderzoek tegen hem in september 2012 zonder gevolg geklasseerd.
De advocaat van sommige slachtoffers van het bloedbad in de Bataclan heeft onlangs gevraagd om dat dossier toch te koppelen aan het onderzoek naar de aanslagen van 13 november. Ben Abbes zou immers een vriend zijn van Fabien Clain, die de aanslagen in Parijs opeiste voor de terreurgroep Islamitische Staat (IS).
16-12-2015 om 21:44
geschreven door Doos Van Pandora
Turkse en Marokkaanse jongeren voelen zich geen deel van Nederland
'Turkse en Marokkaanse jongeren voelen zich geen deel van Nederland'
Foto: ANP
Veel jongeren van Turkse en Marokkaanse komaf voelen zich geen onderdeel van de Nederlandse samenleving.
Dit is een van de uitkomsten van een onderzoek onder zo'n 3000 niet-westerse allochtonen dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) woensdag heeft gepubliceerd.
Ongeveer de helft van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders voelt zich vooral Turks of Marokkaans en gaat vaak om met personen van dezelfde afkomst. Zij voelen zich ondanks hun 'nieuwe' paspoort geen of slechts in geringe mate Nederlander. Zij zijn relatief vaak negatief over autochtone Nederlanders en de manier waarop die tegen migranten aankijken.
Uitsluiting
Onder jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst leeft een sterk en breed gedeeld gevoel van uitsluiting. Zij voelen zich apart gezet, niet gezien als individuele burgers, maar alleen als lid van een migrantengroep en als moslim, komt verder uit het onderzoek naar voren.
Onder deze jongeren leeft wantrouwen tegenover de Nederlandse media, de landelijke politiek en de politie. Dit draagt bij aan het gevoel geen onderdeel te zijn van de Nederlandse samenleving.
Aanleiding voor het SCP-onderzoek in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid was een opiniepeiling waaruit zou blijken dat er onder jongeren van Turkse komaf veel steun zou leven voor Islamitische Staat (IS) en religieus geïnspireerd geweld.
Islamitische Staat
Uit het SCP-onderzoek blijkt dat meer dan 90 procent van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders geen begrip heeft voor jongeren die uitreizen om voor IS te strijden of voor personen die geweld gebruiken voor hun geloof.
Onder zo'n 120 ondervraagde jongeren leeft iets meer begrip dan onder ouderen uit die migrantengroepen. Maar ook onder de jongeren heeft een overgrote meerderheid van ruim 80 procent geen begrip voor IS en religieus geïnspireerd geweld.
Minister Lodewijk Asscher (Integratie) voelt zich door het onderzoek gesterkt in zijn overtuiging ''hoe belangrijk het is om elkaar te zien als individu''. Hij noemde het een ''geruststelling'' dat het grootste deel van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders geen begrip heeft voor religieus gemotiveerd geweld.
De federale politie waarschuwt voor een nieuwe oplichtingspraktijk. Het gaat om een mail die in ons land wordt verspreid en waarin de ketens MediaMarkt en Saturn worden vermeld.
De mail is evenwel niet afkomstig van MediaMarkt of Saturn. In de mail valt te lezen dat je voor een groot bedrag aan bestellingen hebt geplaatst bij de elektronicazaak. Dat moet een paniekreactie uitlokken waardoor je de bijlage opent en het bijgeleverde virus binnenhaalt. Dat de mail tijdens de feestdagen de ronde doet, is geen toeval.
In de mail wordt de bestemmeling erop gewezen dat hij recht heeft op de terugbetaling van een eerdere aankoop bij MediaMarkt en Saturn. De bestemmeling krijgt het voorstel een bestelbon te openen om een som van ongeveer 2000 euro op te eisen. Die bestelbon is echter een virus die uw computer kan besmetten. Volgens de politie circuleren een Franse versie van de e-mail en een versie in (schabouwelijk) Nederlands. De politie raadt aan de mail meteen te verwijderen en de bijlage niet te openen.
De tactiek om je schrik aan te jagen, is een standaard strategie bij phisingmails. Hieronder vijf tekenen dat je met phishin te maken hebt.
1. De mail vraagt naar persoonlijke of gevoelige informatie. Alleen in heel uitzonderlijk gevallen zullen bedrijven je contacteren om een wachtwoord of kredietkaartnummer op te vragen. Ben je niet zeker of een mail authentiek is, neem dan eerst rechtstreeks contact op met het bedrijf of de organisatie van waaruit de mail is verstuurd.
2. Slechte spelling en grammatica. Vaak, maar niet altijd, kan je een phisingmail eruit pikken door de taalfouten in het bericht. Ook in de Saturn mail waarvoor de politie nu waarschuwt is de taal van een bedenkelijk niveau
3. Check de hyperlink(s) in je mails. Je kan nagaan of de gelinkte URL's matchen met hun eigenlijke adres door je muis over de link te laten zweven. Als de gelinkte website niet overeenkomt met de ingesloten URL in de mail, dan mag je achterdochtig worden.
4. De mail bevat een misleidende domeinnaam. Phishers gebruiken officieel klinkende URLs om slachtoffers in de val te lokken. Afgeleide webadressen van officiële bedrijven eindigen altijd op de zogenaamde moedersite in hun URL - bijvoorbeeld 'info.microsoft.com'. Wanneer je een bekende naam in een websiteadres terugvindt aan het begin van de URL, 'microsoft.info.com', dan zit er een luchtje aan.
5. Het aanbod is te mooi om waar te zijn. Geluk bestaat, maar als die in de vorm van een slecht geformuleerde mail komt, is voorzichtigheid de boodschap.
Een groot aantal meisjes dat door de terreurorganisatie Boko Haram wordt ingezet om zelfmoordaanslagen in Nigerie en buurlanden weet waarschijnlijk niet dat ze explosieven dragen, dat bevestigt een experte van de VN
Een groot aantal meisjes dat door de terreurorganisatie Boko Haram wordt ingezet om zelfmoordaanslagen in Nigerie en buurlanden weet waarschijnlijk niet dat ze explosieven dragen, dat bevestigt een experte van de VN.
De voorbije maanden zet Boko Haram steeds vaker zelfmoordterroristen in: vaak gaat het om vrouwen of meisjes, vaak erg jong, in het noorden van Nigeria, Kameroen, Tsjaad en Niger.
"Een groot aantal van hen weet niet dat ze hen zullen laten ontploffen," zegt Leila Zerrougui, speciaal gezant van de VN voor Kinderen en Gewapend Conflict. Een groot aantal explosieven wordt volgens de veiligheidsdiensten van de getroffen landen vanop afstand tot ontploffing gebracht.
"Persoonlijk betwijfel ik of de kinderen het weten," bevestigt Zerrougui, die benadrukt dat de kamikazes vaak amper elf of twaalf jaar oud zijn. "Dat wil zeggen dat ze het niet zelf tot ontploffing brengen."
Voor Zerrougui is de inzet van kinderen voor zelfmoordaanslagen een van de ergste tekenen van het toenemende gevaar voor kinderen die in conflictgebieden wonen. Ze haalt daarbij ook het voorbeeld aan van kindsoldaten die als menselijke schild gebruikt worden door gewapende organisaties zoals Islamitische Staat. "Elk jaar verslechtert de situatie van kinderen in conflictzones," aldus Zerrougui, die 2015 omschreef als een "bijzonder moeilijk jaar": op dit ogenblik vinden er zes grote conflicten plaats, in tegenstelling tot één of twee, normaal gezien.
"Duizenden kinderen zijn gedood, verminkt, scholen zijn aangevallen en kinderen worden met duizenden tegelijk gerekruteerd op talloze plaatsen. De kinderen worden niet alleen getroffen, ze zijn het doelwit."
Marli Huijer, bepaalde Trouw eind februari, is de zogenaamde Denker des Vaderlands. De arts en filosoof mag sinds haar aanstelling over veel hebben nagedacht in de krantenkolommen, het maakt haar nog geen Ziener des Vaderlands. Zo toont ze zich maandag 14 december 2015 tamelijk blind voor het verband tussen de aantrekkingskracht van ISIS en de ideologische gedrevenheid van het zelfverklaarde kalifaat. Dat geeft te denken, want deze blikvernauwing staat een breed perspectief op deze terreurbeweging danig in de weg.
In een interview met Trouw mag Huijer zich uitlaten over de beste manier om de beelden van ISIS te ondermijnen. Door haar duiding loopt een rode draad die het vraaggesprek helder blootlegt. Huijer wijst de extreme gewelddadigheid en de utopie van een islamitische verzorgingsstaat aan als constituerende onderdelen van de ISIS-droom. Het vooruitzicht los te mogen gaan in een orgie van geweld en dat met de kalifaatequivalenten van een baangarantie en volledige pensioenopbouw zou verklaren waarom tientallen meest jongemannen Nederland de rug toekeren.
Religieus
Deze verklaring voelt niet goed aan. Overduidelijk ontbreekt er iets. Dat komt doordat de rode draad er behalve van verklaring meteen één is van ontkenning. Huijer verdoezelt namelijk stelselmatig dat de inspiratie van ISIS, en daarmee de aantrekkingskracht van deze terreurbeweging, voor een groot deel puur religieus is. Om een of andere reden heeft Huijer er een blinde vlek voor, dat er mensen zijn die zich laten inspireren door religieuze idealen die gestalte krijgen in een atmosfeer van de meest weerzinwekkende en afgrijselijke praktijken.
In plaats daarvan wijst de Denker des Vaderlands beschuldigend naar onze hoogsteigen vaderlandse samenleving. Waarom zoeken mannen hun heil bij ISIS? Omdat de meritocratie nog onvoldoende is ontwikkeld, stelt Huijer. Daarmee schrijft ze de aantrekkingskracht van ISIS rechtstreeks op het conto van het falen van onze eigen maatschappelijke ordening. De sociaaleconomische positie van de Jihadgangers zou van dien aard zijn, dat er voor hun potentiële verdiensten en mogelijke bijdragen aan de Nederlandse samenleving onvoldoende ruimte is. Het verleggen van de beschuldigende blik naar elders, wijzelf dus, maskeert de intrinsieke aantrekkingskracht van ISIS.
Een beeldenstorm met de verkeerde beelden
Wat Huijer resteert om ISIS te ondermijnen, is een beeldenstorm met de verkeerde rangorde van te verwijderen beelden op het netvlies. Zo kan het indammen van propaganda zonder de wezenlijke oorzaken te willen onderkennen, rustig worden benoemd. De verlokkingen van ISIS bestrijden met argumenten van overwegend sociaaleconomische aard heeft weinig zin op het moment waarop de werkelijke bekoring van religieuze en ideologische aard blijkt te zijn.
Hen waarschuwen dat ISIS óók hun geloofsgenoten treft je zult als Denker des Vaderlands het lef hebben dit voor te stellen
Het is een aspect waarvoor Huijer en marge overigens wel degelijk oog blijkt te hebben. Dit blijkt uit haar voorstel de positie van geloofsgenoten van Jihadgangers in stelling te brengen in het offensief om de beelden te ondermijnen die ISIS zelf voorspiegelt. Dát voorstel, om namelijk dik in de verf te zetten dat er óók soennitische moslims worden gedood, is een ronduit verwerpelijk element in het voorgestelde propagandaoffensief.
Terroristen in spe ontmoedigen door hen te waarschuwen dat ISIS niet alleen christenen, moslims, Joden en Yezidis verdrukt, verjaagt en vermoordt maar behalve deze doelwitten óók hun geloofsgenoten treft je zult als Denker des Vaderlands het lef hebben dit voor te stellen. Ik denk, dat het vaderland er meer baat bij heeft reëel onder ogen te zien dat de religieuze ideologie van ISIS als zodanig een grote aantrekkingskracht uitoefent. De beloften van ISIS omvatten een diepere dimensie dan de platte beelden van een hang naar morbide avontuur gevoed door een tot op zekere hoogte begrijpelijke vlucht uit een haperende sociaaleconomische achterstandspositie.
Afwijzing van westerse normen
Met armoede en uitsluiting heeft terrorisme niets te maken, met de afwijzing van westerse normen eens te meer, liet Trouw zaterdag 12 december in een ander vraaggesprek optekenen uit de mond van de Franse essayiste en integratiedeskundige Malika Sorel-Sutter.
De achtergrond van de daders van de aanslagen in Parijs wijst bijvoorbeeld eerder in de richting van middenklasse dan onderklasse. In de erkenning van deze zienswijze, waarin de onderkenning van de ideologische gedrevenheid ligt besloten, ligt de echte basis voor het ondermijnen van de beelden van ISIS.
Politiek bemoeit zich te veel met coördinator terrorismebestrijding
Politiek bemoeit zich te veel met coördinator terrorismebestrijding
Edwin Bakker Bij de NCTV zitten experts in terreurbestrijding. Mogen zij zelf nog kunnen nadenken?
Kees Versteegh
16 december 2015
Antiterreuroefening in Rotterdam. Edwin Bakker evalueerde de werkzaamheden van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.Foto Robin van Lonkhuijsen/ANP
De aanslagen op vier forensentreinen in Madrid, waarbij in maart 2004 bijna 200 doden vielen, waren niet alleen een schok voor Spanje. In Nederland vormden ze de aanleiding voor de oprichting in 2005 van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. Dat was een kenniscentrum opgericht door topambtenaar Tjibbe Joustra. Het moest overheden, burgers en bedrijven gedegen en onafhankelijk informeren over de aard van dreigingen.
Tien jaar later is het met de degelijkheid en onafhankelijkheid van het instituut (inmiddels omgedoopt tot NCTV) goed gesteld, constateert Edwin Bakker. De rapporten met dreigingsanalyses van de NCTV die elk kwartaal uitkomen, staan als een huis, zegt de directeur van het Haagse Centre for Terrorism and Counterterrorism. Op verzoek van de NCTV onderzocht hij de werkzaamheden van de dienst in de afgelopen tien jaar. De rapporten vertonen tien jaar lang een opmerkelijke consistentie in inhoud en kwaliteit en geven lokale bestuurders veel houvast. Ik heb daar heel weinig kritiek op gehoord, zegt hij.
Volgens paus Franciscus was 2015 een jaar van oorlog en terreur, maar wij moeten blijven hopen op een betere wereld.
De pauselijke boodschap voor de Wereldvredesdag, op 1 januari 2016, staat in het teken van de overwinning van de onverschilligheid. Ondanks een jaar van oorlog en terreur is er reden voor hoop. Als een van de hoopvolle tekenen wordt verwezen naar het pas bereikte klimaatakkoord.
Paus Franciscus bestempelt 2015 als een jaar van oorlog en terreur, met tragische gevolgen, ontvoering, etnisch en religieus gemotiveerd geweld en machtsmisbruik. Gewelddadige conflicten bepaalden het beeld van 2015 en hebben zich wereldwijd uitgebreid. Desondanks mogen wij de hoop op een betere wereld niet opgeven. De hoop is het vermogen van mensen om het Kwaad met de genade van God te overwinnen.
Paus Franciscus looft onder meer het klimaatakkoord en de nieuwe ontwikkelingsdoelstellingen voor 2030 en hij herinnert ook aan zijn encycliek Laudato si waarin de vervuiling van water en lucht, de ruwbouw op bossen en de aantasting van het milieu werd aangeklaagd. Hij vraagt bij het begin van het nieuwe jaar om de onverschilligheid te overwinnen en een Cultuur van solidariteit en barmhartigheid na te streven, onder meer bij de opvang van vluchtelingen en het streven naar de afschaffing van de doodstraf.
De 14-jarige Aamish stierf in de kogelregen van de Taliban
ACTUEEL
Vandaag precies een jaar geleden bestormden zwaar bewapende Taliban een school gerund door het leger in Peshawar, Pakistan. Ze schoten uit vergelding 157 kinderen en hun onderwijzers dood. De open wonden bij de nabestaanden willen sindsdien maar niet genezen.
Schokkende foto's van de aanslag op de school in Peshawar.
De vermoorde leerlingen zijn door de Pakistaanse regering tot martelaren uitgeroepen. Scholen door het hele land worden naar ze vernoemd. Maar de ouders en de overlevenden van het bloedbad hebben geen behoefte aan ceremonies, maar aan psychologische hulp. Na de gruwelijke dood van hun kinderen en klasgenoten weten zij niet hoe ze verder moeten gaan.
Owais met zijn ouders en zusje.
Teveel gezien "Mijn leven is voorgoed kapot", zegt de veertienjarige Owais (14). Hij trekt met de rechterkant van zijn gezicht. Een zenuwtrek die hij volgens zijn moeder Farzana na de aanslag op zijn school heeft overgehouden. "Hij heeft te veel gruwelijke dingen gezien", vertelt ze met tranen in haar ogen.
Owais was in het auditorium op de bewust zestiende december. Meer dan zeshonderd kinderen, voornamelijk jongens, waren die ochtend bijeen geroepen. Kort na tien uur vielen zeven Taliban al schietend met hun mitrailleurs de volle zaal binnen. "Ze gingen rij voor rij af met hun geweren. Iedereen huilde en schreeuwde. Overal lag bloed. Ik hoorde de terroristen tegen elkaar zeggen dat geen kind levend naar buiten mocht." Als een wonder overleefde hij het bloedbad door zich uren voor dood te houden onder de lichamen van zijn vriendjes.
Sinds de massamoord is Owais bang. Hij doet s nachts geen oog meer dicht. "Ik droom dat terroristen de school komen binnenvallen. Ik denk soms ook dat ze bij ons voor het huis staan om mij alsnog te doden." In de klas kijkt hij elke dag opnieuw naar de plekjes waar hij zich kan verbergen. Hij vreest dat hij nooit meer over zijn angstgevoelens heenkomt.
We kregen een stagiaire toegewezen die niets van het verdriet van mijn kind begreep. Hij was toch nog in leven?
Bijna alle nabestaanden en slachtoffers van het bloedbad een jaar geleden schreeuwen om psychologische hulp. Ondanks alle mooie beloften van zowel de regering als de school is er geen begeleiding voor de ouders en de getraumatiseerde kinderen. Een week geleden kwam op eigen initiatief een psycholoog uit Amerika over die groepsgesprekken met alle ouders hield. Daarna vertrok ze weer.
Vertrouwen kwijt De ouders van Owais brachten hun zoon een paar keer naar een ziekenhuis in Peshawar waar de kinderen gratis om een psycholoog konden vragen. "Iedereen had het te druk. We kregen een stagiaire toegewezen die niets van het verdriet van mijn kind begreep. Hij was toch nog in leven? Ze stonden geen moment stil bij wat hij allemaal heeft meegemaakt. Zijn ziel is voor de rest van zijn leven beschadigd", huilt zijn moeder Farzana. Ze heeft ook hulp nodig. Ze is verward. Ze weet niet hoe ze haar kind moet opvangen. Elke dag als hij met zijn jongere zusje naar school gaat is ze bang voor een nieuwe aanslag op haar kinderen. Ze is haar vertrouwen kwijt.
"Hoe ga je als gezin met elkaar verder als je zoon of je broer door negen kogels om het leven kwam? Ik weet het niet. We hebben allemaal hulp nodig." Tranen wellen op in de ogen van Samiya Salman als ze fotos van haar vermoorde zoon Aamish laat zien. Een stoere veertienjarige tiener die van sportautos hield en het liefst zijn weekeinden met zijn oom in zijn jeep in de bergen en rivieren buiten de stad Peshawar doorbracht.
Aamish was gek van auto's.
"Hij wilde later de president van de Sportautobond in Pakistan worden. Behalve wiskunde, want daarin schitterde hij, was hij een middelmatige student", vertelt zijn vader Salman. Hij aait over de foto van zijn zoon waarop hij met zijn glimmende zonnebril naast de jeep staat. Komende week zou hij zestien zijn geworden. Zijn bed en klerenkast staan erbij alsof hij ieder moment thuiskomt. Zijn fiets staat buiten op de stoep. "Ik krijg het niet over mijn hart zijn spullen op te ruimen, zegt zijn moeder Samiya. Aamish was haar eerst geboren zoon."
Ik heb nog zoveel vragen. Was hij meteen dood? Of heeft hij nog erg geleden?
Samiya beleeft opnieuw die gruwelijke dag. "Vijf uur hebben we samen met de ouders voor de gesloten deuren van de legerschool staan wachten. We hoorden de schoten binnen. Het leger liet ons er niet in." Ze veegt met haar zakdoek over haar ogen. "Ik heb nog zoveel vragen. Was hij meteen dood? Of heeft hij nog erg geleden?"
Struikelen over levenloze lichamen Via zijn vriend die naast Aamish zat weten de ouders een klein beetje wat er met hun zoon is gebeurd. "Aamish zat eerst met zijn vrienden in het auditorium op de voorste rij. Omdat hij te luidruchtig was moesten ze naar achteren, dichtbij de deur waar de Taliban door heen braken", vertelt zijn vader. Een vriend die zelf half bewusteloos met een kogel in zijn hoofd op de grond lag, zag Aamish wegrennen voor de kogelregens. Ergens halverwege struikelde hij over een berg levenloze lichamenen. Daarna weet de vriend niet meer wat er gebeurde. Hij werd een dag later wakker in het ziekenhuis.
De ouders van Aamish probeerden die dag hun hoop niet te verliezen. "Zelfs toen de laatste jongens die het bloedbad hadden overleefd uit de school naar buiten kwamen rennen, bleven we geloven dat onze zoon niet dood was." Ondertussen hadden de families te horen gekregen dat de gewonden over drie ziekenhuizen in Peshawar waren verspreid. Salman en zijn vrouw Samiya, samen met haar jongste broer met wie Aamish zijn liefde voor autos deelde, kamden gescheiden van elkaar de klinieken af. Salman vond zijn zoon uiteindelijk op de grond in een ziekenhuis tussen een rij van honderd lichamen in. "De kinderen hadden hun schooluniforms aan. Ze leken met al dat bloed op hun kleren en gezichten allemaal op elkaar."
Geen school in Peshawar was bereid het zwaar getraumatiseerde kind op te nemen
In Pakistan staan vandaag de kranten vol met steunbetuigingen aan de slachtoffers. "Wat hebben we er aan", vindt Owais zijn moeder. Ze voelt zich in de kou gezet. Na het bloedbad probeerde ze haar zoon op een ander onderwijsinstituut te krijgen. Geen school in Peshawar was bereid het zwaar getraumatiseerde kind op te nemen. De legerschool ging na vier maanden weer open. Op de plek waar het auditorium stond is nu een basketbalveld.
Schuldgevoel Owais kan zich niet concentreren. Zijn schoolresultaten zijn ronduit slecht. Uit een onderzoek van de universiteit in Peshawar blijkt dat alle kinderen die het bloedbad overleefden 45 procent minder scoren dan hun gezonde klagenoten. Naast zijn angst voelt hij zich schuldig. Hij mocht blijven leven. Meer dan de helft van de kinderen in zijn klas kwam om. Hij bezoekt nog bijna dagelijks de ouders van zijn vermoorde vriend. Ze oefenen nog eens extra druk op hem uit. "Als je niet meer elke dag komt weten wij dat jij je beste vriend bent vergeten."
De ouders van Aamish bezochten eenmaal het ziekenhuis voor therapeutische hulp. Ze voelden zich evenmin begrepen. De Umra, een kleine pelgrimstocht naar Saoedi-Arabië bracht enige verlichting. "Ik voel de steun van mijn God", zegt Aamish vader Salman. "Mijn zoon is bij hem. Op een betere plek dan op deze aarde. Hij is niet dood. Straks zullen we hem weer zien."
Er was nauwelijks bewaking Aamish moeder is naast verdrietig vooral boos en verbitterd. "Heb je gezien hoe Peshawar in de aanloop naar de herdenking vandaag in een bewaakt fort is veranderd? In iedere straat patrouilleert het leger. Waar waren ze een jaar geleden?", huilt ze. Ondanks de waarschuwende berichten over een mogelijke aanval op de school was er die dag nauwelijks bewaking. De Taliban waren uit op een vergeldingsactie voor de militaire operatie in hun thuisland Noord-Waziristan, een van de tribale gebieden langs de Afghaanse grens. "Onze kinderen moesten ook bloeden", luidde de verklaring van de Taliban. Maar de meeste ouders op de school hebben geen militaire achtergrond. De vader van Aamish is een zakenman en die van Owais is een bankier.
De familie van Aamish.
Zijn dood is niet helemaal voor niets geweest
De drie zusjes van Aamish komen binnen. Ze gaan naar de meisjesafdeling van de legerschool waar hun broer de dood vond. Nu is de school net zoals de meeste onderwijsinstituten in Pakistan veranderd in een onneembare vestiging met torenhoge muren en sluipschutters op het dak. "Mijn zoon is dood. Ik krijg hem niet meer terug. Hij heeft wel zijn leven gegeven voor zijn zusjes en andere Pakistaanse kinderen. Na het bloedbad zijn eindelijk alle scholen beter beveiligd. De situatie is rustiger geworden. Er zijn minder aanslagen. Zijn dood is niet helemaal voor niets geweest", zegt zijn vader Salman.
Door: 
© kos.
door 
door ANP 
© anp.
© Politie
Aamish was gek van auto's.
De familie van Aamish.
