Doos Van Pandora Verzameling van recente artikels ivm de (on)veiligheid in onze samenleving.
02-01-2016
'OM weigert processtukken in groot terrorisme-onderzoek'
'OM weigert processtukken in groot terrorisme-onderzoek In een onderzoek van de Landelijke Eenheid van de politie en de Eenheid Den Haag blijken op 27 oktober 2015 verschillende invallen in de regio Leiden/Den Haag gedaan naar aanleiding van verdenkingen van misdrijven met terroristische motieven. Het Openbaar Ministerie weigert tot nu toe aan de advocaten inzage te geven in de dossierstukken.
De rechtbank Den Haag heeft deze week daarom op verzoek van advocaten Sébas Diekstra en Robert van der Laan het Openbaar Ministerie bevolen de dossierstukken naar de advocaten te sturen. De verdachten zijn verhoord over de verdenking dat zij zouden willen uitreizen om zich bij IS aan te sluiten. De verdachten zijn op vrije voeten gebleven. De advocaten hebben tot nu toe niet meer stukken dan een oproeping ontvangen voor het verhoor van hun cliënten. Dat heeft ook plaatsgevonden. Ook de processen-verbaal van het verhoor zijn niet overlegd.
Sébas Diekstra: De hele gang van zaken sterkt ons in het vermoeden dat het Openbaar Ministerie iets te verbergen heeft. Welk redelijk doel dient het anders om alle stukken te onthouden? Wij sluiten zeker niet uit dat er bevoegdheden zijn misbruikt. De cliënten van Diekstra en Van der Laan hebben overigens ontkend dat ze plannen hadden om uit te reizen. Het heeft er nu alle schijn van dat onze cliënten enkel verdacht zijn vanwege hun afkomst en religieuze achtergrond, aldus de strafpleiters.
Een Haagse rechter-commissaris heeft deze week een bezwaarschrift van de advocaten gegrond verklaard omdat het OM inzage in het dossier weigert. Ook richting de rechter-commissaris blijkt het OM geen tekst en uitleg te willen geven voor de weigering stukken te overleggen. Robert van der Laan: Er wordt hier gehandeld in strijd met de wet en nu heeft de rechter daar ook over geoordeeld dat dat onrechtmatig is. De vraag blijft echter wel of de dossierstukken nu worden overlegd of dat het bevel van de rechter wordt genegeerd.
vr 01/01/2016 - 17:54 BelgaDe laatste drie verdachten die gisterochtend opgepakt waren in het onderzoek naar een aanslag die zou gepland geweest zijn voor oudejaarsavond, zijn vrijgelaten. Dat meldt het federaal parket. Gisterennamiddag werden ook al drie andere verdachten vrijgelaten.
De zes waren donderdag opgepakt bij huiszoekingen in onder meer Sint-Jans-Molenbeek, Anderlecht, Laken en Sint-Pieters-Leeuw, in het kader van het onderzoek naar een aanslag die zou gepland geweest zijn voor oudejaarsavond, in hartje Brussel.
Zondag waren al twee andere personen opgepakt in datzelfde onderzoek. Die twee, Mohamed K. en Saïd S. beiden lid van de motorclub Kamikaze Riders, waren de dag nadien onder aanhoudingsbevel geplaatst en zagen gisteren hun aanhouding met een maand verlengd door de raadkamer.
Volgens het federaal parket waren er ernstige aanwijzingen dat er plannen waren om in Brussel op verschillende symbolische plaatsen aanslagen te plegen gedurende de eindejaarsfeesten. Bij de huiszoekingen bij de verdachten werd onder meer militaire kledij in beslag genomen. Saïd S. werd in verdenking gesteld wegens bedreiging met terroristische aanslagen, deelname aan de activiteiten van een terroristische groep als leidend figuur en het aanwerven van personen met het oog op het plegen van terroristische misdrijven, en Mohamed K. wegens bedreiging met terroristische aanslagen en deelname aan de activiteiten van een terroristische groep.
Militairen openen vuur op auto bij moskee in Frankrijk
Militairen openen vuur op auto bij moskee in Frankrijk
Meerdere mensen zijn gewond geraakt toen een militaire patrouille bij een moskee in de Franse stad Valence vrijdag het vuur opende op een auto die hen leek te willen rammen. Dit meldden Franse media.
De militairen die de moskee bewaakten, sommeerden de auto te stoppen. Toen de bestuurder dat niet deed, opende de patrouille het vuur op het voertuig,aldus de krant Le Parisien. De bestuurder en een andere persoon in de auto raakten gewond.
Burgemeester Nicolas Daragon vertelde tegen nieuwszender iTELE dat de bestuurder tot twee keer toe de militairen probeerde aan te rijden. 'Bij zijn tweede poging schoten ze op hem.'
Een van de militairen liep ook verwondingen op toen deze werd geraakt door de auto. Een bezoeker van de moskee raakte gewond door een verdwaalde kogel. De bestuurder is aangehouden. Zijn motieven zijn onduidelijk.
Frankrijk is in hoogste staat van paraatheid sinds terreurgroep Islamitische Staat (IS) op 13 november bij schietpartijen en zelfmoordaanslagen in Parijs 130 mensen doodden.
Een Brit heeft vanmorgen gedreigd met een aanslag in een vertrekhal op Schiphol. De politie heeft de 29-jarige man opgepakt. Hij wordt verhoord, meldt RT News.
Vertrekhal drie van de luchthaven in Nederland werd deels ontruimd en afgesloten. De bagage van de Brit en de vertrekhal werden doorzocht met speurhonden. Er werd niets gevonden en de vertrekhal werd daarna weer geopend.
Volgens de Nederlandse openbare omroep NOS ontstond er even paniek in de vertrekhal toen gewapende agenten de man overmeesterden. Hij had tot twee keer toe geroepen dat hij een bom bij zich had. Heel wat passagiers liepen daarop naar buiten.
Een zestienjarig Zwitsers meisje en haar zeventienjarige broer zijn uit Syrië teruggekeerd. Op de luchthaven van Zürich werden beiden aangehouden.
Dinsdag landden de tieners op Zwitsers grondgebied na een verblijf van dertien maanden in Syrië. Daar hadden ze zich aangesloten bij IS. Waarom en hoe de broer en zus terugkeerden, is niet helemaal duidelijk.
Volgens de Zwitserse krant Landbote werd het meisje uitgehuwelijkt aan een strijder. Haar broer zou zich beziggehouden hebben met het bestuderen van de koran. Het leven in Syrië zou hen niet bevallen zijn.
Voor hun vertrek naar IS-territorium bezochten de tieners uit Winterthur regelmatig twee moskeeën in hun heimat. De gebedshuizen hadden banden met ronselaars. In december 2014 verdwenen beiden plots. De broer en zus namen toen wellicht het vliegtuig naar Istanboel. Hun vader reisde hen nog achterna naar Turkije in een poging zijn kinderen op te sporen.
Nu zijn de tieners dus weer in Zwitserland waar hen een gevangenisstraf boven het hoofd hangt voor steun aan een criminele organisatie.
Terreurbeweging IS zit achter de dreiging van een terroristische aanslag op oudjaarsavond in München. Dat zegt de minister van Binnenlandse Zaken van de Duitse deelstaat Beieren.
Volgens het hoofd van de politie in München was IS van plan om in de stad een zelfmoordaanslag te plegen. De Duitse veiligheidsdienst kreeg een tip van een bevriende inlichtingendienst, vermoedelijk de Franse.
Nog geen verdachten gepakt Volgens de minister was de waarschuwing over een mogelijke aanslag zo serieus dat die niet genegeerd kon worden. Tot nu toe is er nog niets gebeurd in München. Er zitten waarschijnlijk vijf tot zeven mensen achter de terreurdreiging, maar de politie heeft nog geen verdachten opgepakt.
Inwoners van München moesten openbare gelegenheden waar veel publiek komt en treinstations mijden. Twee stations werden ontruimd. Iets na 04:00 uur werden de stations weer vrijgegeven. Via Twitter meldde de politie nog wel waakzaam te blijven.
do 31/12/2015 - 23:42 Jos De GreefDe Franse president François Hollande heeft in zijn nieuwjaarstoespraak zijn landgenoten gewaarschuwd dat het gevaar van terreur nog niet achter de rug is. Toch zijn in Parijs honderdduizenden mensen op straat gekomen om nieuwjaar te vieren.
Frankrijk laat zich niet zo gauw kisten. Ondanks de schaduw van de terreur van november en het afgelasten van het traditionele vuurwerk in Parijs, waren er daar vanavond erg veel feestvierders op straat gekomen om het nieuwe jaar te vieren. In heel Frankrijk heeft de politie meer dan 100.000 agenten ingezet om de veiligheid te verzekeren.
In zijn nieuwjaarstoespraak waarschuwde president François Hollande zijn landgenoten dat het gevaar nog niet geweken is. Regelmatig worden er in Frankrijk nog aanslagen verijdeld, zei hij. Meer details gaf hij daar niet van.
Hollande bood de slachtoffers van de terreur en hun families ook zijn steun en medeleven aan. Toch bleef hij ook strijdvaardig en zei hij dat Frankrijk het kwaad bij de wortel zou blijven aanpakken. Meer concreet wil Parijs de luchtaanvallen op de terreurgroep IS in Syrië en Irak verhevigen en de groep uitschakelen.
Frankrijk is dit jaar erg zwaar getroffen door tal van terreuraanslagen. De meest opvallende waren die op het kantoor van het magazine Charlie-Hebdo en die in een joodse supermarkt in Parijs. In november vielen er dan 130 doden bij tal van aanslagen in Parijs, waaronder het Stade de France en een optreden in de zaal Bataclan, maar ook op tal van terrasjes van cafés waar mensen zaten te genieten.
Politie München waarschuwt voor terroristische aanslag
Politie München waarschuwt voor terroristische aanslag
Foto: EPA
De politie in München heeft donderdagavond op Twitter gewaarschuwd voor een terreuraanslag in de stad.
De politie roept mensen op om drukke locaties en treinstations in de Duitse stad te vermijden. Enkele stations zijn donderdagavond ontruimd. De politie gaf de stations vrijdagochtend om 4.30 uur weer vrij, al blijven er op de perrons en in de hallen wel extra agenten aanwezig.
"We hebben concrete aanwijzingen dat er een aanslag is beraamd", aldus een politiewoordvoerster. Het zou gaan om een zelfmoordaanslag. Persbureau DPA stelt dat de aanslag zou worden uitgevoerd door tussen de vijf en zeven personen.
De politie liet eerder donderdag nog weten dat er in München geen sprake was van extra veiligheidsmaatregelen. Wel waren er meer veiligheidsmensen dan normaal op straat.
Terreurdreiging in Munchen
1 / 3
Islamitische Staat
Islamitische Staat zit achter de dreiging. Dat vertelde Joachim Herrmann (CSU), minister van Binnenlandse Zaken van de Duitse deelstaat Beieren, op een persconferentie die in de nacht van donderdag op vrijdag plaatsvond.
De Duitse veiligheidsdienst is door een bevriende inlichtingendienst geïnformeerd. Vermoedelijk gaat het om de Franse dienst. Vijf tot zeven personen zitten waarschijnlijk achter de terreurdreiging. De politie in München is een zoektocht gestart, maar heeft nog geen verdachten in beeld.
Volgens Herrmann was de waarschuwing over een mogelijke aanslag zo serieus dat deze niet genegeerd kon worden.
Door: redactie 1/01/16 - 11u13 Bron: vtmnieuws.be
VIDEO
Het metrostation Clemenceau in Anderlecht was donderdagavond kort na 20.00 uur gesloten nadat een groep jonge kerels een kleine wagen het station hadden binnengeduwd. De wagen donderde vervolgens van de trappen. Bij het incident vielen geen gewonden, maar het metroverkeer op de lijnen 2 en 6 werd wel onderbroken tussen de stations Hallepoort en Ossegem. Rond 20.45 hernam het verkeer op dat stuk, maar het metrostation Clemenceau bleef de rest van de avond gesloten, aldus nog de MIVB.
Een tweede filmpje toont dan weer hoe jongeren even verderop op het Raadsplein met vuurwerk opzettelijk een kerstboom in vlammen laten opgaan.
Info-DIREKT brengt de vertaling van dit artikel, dat gisteren verschenen is bij The New Observer, om aan te tonen dat media in het Angelsaksische gebied verbaasd zijn over de realiteitsweigering van de kant van de Oostenrijkse autoriteiten.
Oostenrijk onder zijn zwart-rode regering sluit het jaar 2015 af met een serie massale vechtpartijen in vluchtelingenkampen, de waarschuwing voor terreurgevaar in het centrum van Wenen en het afwijzen van minstens 400 migranten aan de staatsgrens, omdat deze uit als veilig gekwalificeerde landen afkomstig zijn.
Deze verbazingwekkende cumulatie van gebeurtenissen is het resultaat van een opzettelijke politiek, die het mogelijk gemaakt heeft dat het in Europa komt tot een onbelemmerde Derde Wereldinvasie, met voorop de Duitse bondskanselier Angela Merkel, die in september een uitnodiging met open deuren had uitgesproken.
Uit Linz bereikt ons een melding van de Oberösterreichische Nachrichten dat er drie medewerkers van het Rode Kruis gewond zijn geraakt, toen zij probeerden tussenbeide te komen bij een massale vechtpartij tussen dronken Marokkaanse vluchtelingen in een vluchtelingencentrum in Linz.
In het vluchtelingencentrum, dat is ondergebracht in het voormalige postkantoor op het hoofdstation in Linz, gingen twee groepen Marokkanen op elkaar los met ijzeren stangen, die ze hadden losgetrokken van de hen door de Oostenrijkse belastingbetaler ter beschikking gestelde bedden, en sloegen op elkaar in tot bewusteloosheid.
Eén vluchteling werd door zijn landgenoten over een ongeveer tien meter hoge borstwering geduwd en moest zwaargewond naar het ziekenhuis worden afgevoerd. In totaal bevonden zich op het moment van het incident ongeveer 240 migranten ter plaatse.
Volgens de woordvoerder van het Rode Kruis, Stefan Neubauer, waren twee van de gewonde autochtone hulpverleners, die probeerden tussenbeide te komen, tolken, de derde was EHBO´er.
In zijn reactie op het incident wees de chef van de FPÖ, H.C. Strache, erop dat botsingen zoals deze blijkbaar al bij het leven van alledag zouden behoren en dat op zulk gedrag onmiddellijke uitzetting zou moeten volgen. Bovendien vroeg Strache zich af: Sinds wanneer is er oorlog in Marokko? Zijn dat Marokkaanse Syriërs of zo?
Het antwoord op die vraag betreffende de onduidelijke rechtsstatus van deze vluchtelingen wordt in een ander artikel van de Oberösterreichische Nachrichten gegeven: onlangs zouden de Oostenrijkse autoriteiten geweigerd hebben om 413 asielzoekers het land binnen te laten, die geprobeerd hadden om de grens van Slovenië naar Oostenrijk in Spielfeld over te steken.
Deze vluchtelingen werden afgewezen, omdat zij blijkbaar valse inlichten hadden opgegeven over hun staatsburgerschap of omdat ze door een nieuw ingevoerde spraaktest door de mand waren gevallen.
Enkele van de vluchtelingen verklaarden tegenover de autoriteiten aan de Sloveense kant van de grens zelfs heel openlijk dat ze niet uit Syrië afkomstig zouden zijn, maar de Oostenrijkers in Spielfeld wijs hadden willen maken dat ze Syriërs zouden zijn.
Anderen, die beweerd hadden Syriërs te zijn, werden aan een test met een nieuw computergestuurd spraaktest programma onderworpen om hun herkomst vast te stellen; daardoor werd onmiddellijk vastgesteld dat ze afkomstig zouden zijn uit als veilig gekwalificeerde landen.
In de Oberösterreichische Nachrichten wordt echter ook bericht dat de Oostenrijkse autoriteiten officieel opdracht zouden hebben gegeven om vluchtelingen uit Marokko, Algerije en Iran Oostenrijk binnen te laten [opm. vertaler: in het originele Engelse artikel is daarvoor geen bron/URL te vinden].
In geen van deze landen heerst oorlog en dus is de beslissing dat er van daar vluchtelingen opgenomen moeten worden gewoon een raadsel; in ieder geval wordt deze beslissing niet juridisch gedekt volgens het gebruikelijke asielprocesrecht.
Asielcentrum Westakkers neemt kookvuren bewoners in beslag
Asielcentrum Westakkers neemt kookvuren bewoners in beslag
In het opvangcentrum Westakkers in Sint-Niklaas is het de voorbije dagen onrustig geweest nadat de centrumleiding enkele kookvuren en bederfbaar voedsel in beslag nam in de slaapruimtes van enkele vluchtelingen.
In het opvangcentrum van het Rode Kruis zijn kookvuren niet toegelaten. Hetzelfde geldt voor bederfbaar voedsel als vlees en vis dat zonder koelkast op de kamers bewaard wordt. Dat trekt ongedierte aan.
De bewoners weigerden na de inspectie nog aan tafel te komen en dreigden met een hongerstaking. "Er was een vermoeden dat bewoners zelf hun potje kookten in de slaapruimtes. Maar we kunnen niet toestaan dat er kookvuren worden gebruikt omwille van de brandveiligheid", zegt Rode Kruis-woordvoerder Tine Passignon. "Dinsdag is er inderdaad een controle gebeurd in de kamers. De kookvuren hebben we afgenomen. De bewoners krijgen die uiteraard terug als ze het centrum verlaten. Stel je voor dat zo'n kookvuur een heel gebouw in brand zet."
In sommige opvangcentra zijn er keukens, waar bewoners zelf aan de slag kunnen. Op Westakkers was het van in het begin geen optie om een keuken in te richten door de staat van de gebouwen. De maaltijden worden bereid door een cateringbedrijf vanuit het Rode Kruis-opvangcentrum in de Kasteelstraat in het stadscentrum. "De bewoners krijgen hier drie maaltijden per dag. Er is geen gebrek aan voedsel. Moeders met baby's hebben alle mogelijkheden om flessenmelk op te warmen. Er is dus geen enkele reden dat ze zouden koken voor zichzelf. Soms missen bewoners de maaltijd omdat ze op het tijdstip van het ontbijt of middagmaal nog slapen, maar dat kan geen excuus zijn. En over de Vlaamse kost is al veel gezegd, maar als hier kip met frieten wordt geserveerd, is iedereen erbij om aan te schuiven. Dat bewoners droge voeding op de kamer hebben, is géén probleem."
Gesprekken
Gisteren volgden er gesprekken tussen de centrumleiding en de protesterende bewoners. "De plooien zijn gladgestreken en de gemoederen bedaard. De mensen begrijpen het wel dat brandveiligheid en hygiëne in dit opvangcentrum belangrijk zijn", klinkt het. (JVS/SVR)
Op deze laatste dag van het jaar nemen we kennis van diverse voorspellingen van de toekomst van Islamitische Staat. De Irakese premier sprak met de verovering van de stad Ramadi, de verwachting uit dat 2016 het jaar zou worden waarin Islamitische Staat definitief van haar grondgebied verdreven zou worden. En het is waar, in 2015 zou Islamitische Staat 14 procent van haar grondgebied verloren hebben en naast de val van Ramadi, is de val van het in het noorden liggende stadje Sinjar significant. Nog spectaculairder is de opmars van de Koerden richting ISIS-hoofdstad Raqqa. Eerder dit jaar viel al het plaatsje Tel Abyad, ten noorden van Raqqa, en werd de gemeenschappelijke grens tussen Islamitische Staat en Turkije aanzienlijk smaller. De mogelijkheden om vrijelijk van en naar het noorden te reizen zijn zo aanzienlijk kleiner geworden.
Russen vol op het orgel
Cruciaal lijkt de recente verovering van de dam in de Eufraat ten noorden van Raqqa. Daarbij hebben de Russen zich in het conflict gemengd en is het zo dat de Westerse coalitie, laten we eerlijk zijn, nogal behoudend bombardeert, de Russen gaan vol op het orgel en hebben een aanzienlijk deel van de economische infrastructuur van ISIS vernietigd, met name de olievelden en olietransporten. Feitelijk is de enige overwinning die Islamitische Staat wist bij te schrijven de verovering van Palmyra en het gebied erom heen, een uitbreiding van haar grondgebied naar het zuiden. Kalief al Baghdadi deed onlangs via eenradioboodschap van zich horen. Islamitische Staat was verre van verslagen en hij bedreigde met name Israël en Saoedi-Arabië als strategische doelen voor de toekomst. Hij suggereerde daarmee een uitbreiding van ISIS-activiteiten naar het westen en zuiden. Vanzelfsprekend verklaarde hij ook dat Islamitische Staat niet verslagen was, en met kracht terug zou komen. En dat terwijl er ook steeds meer verhalen de ronde doen dat er interne afrekeningen zouden plaatsvinden.
Islamitische Staat in 2016
Het staat er voor Islamitische Staat dus niet goed voor en de vraag dient gesteld te worden waar dit allemaal toe gaat leiden in het nieuwe jaar. Militair-strategisch denk ik dat de Irakezen en Koerden nu meer dan ooit hun kansen te baat nemen om door te pakken en steeds meer terrein te heroveren, stukje bij beetje, van Islamitische Staat. De Russen zullen ongetwijfeld doorgaan met bombarderen en geen stuk heel laten van de infrastructuur van het kalifaat. Het westen zal steeds meer een bijrol spelen. Het zal zich voornamelijk beperken tot het continueren van haar bombardementen, met name als ondersteuning van Koerden en Irakezen. Het kalifaat heeft, ondanks haar bedreigingen aan het adres van Israël en Saoedi-Arabië, wellicht niet de kracht om naar het zuiden door te stoten. Dat zouden ze via Jordanië moeten doen, en vervolgens zouden ze zich moeten meten met de strijdkrachten van Saoedi-Arabië en dat land zal, dat blijkt ook wel uit de manier waarop het in Jemen huishoudt, geen genade kennen. Doorstoten naar Israël lijkt zeer onwaarschijnlijk. De Israëlis zullen onverbiddelijk optreden als ook maar één ISIS-strijder haar kant op gaat.
Het Kalifaat kan verdwijnen maar haar gedachtegoed niet
De grote vraag, of Islamitische Staat verslagen gaat worden, is een lastige om te beantwoorden, zeker of dat al in 2016 gaat gebeuren. Ik denk zelf dat de kans dat Islamitische Staat het op termijn niet redt, vrij groot is. Ik durf evenwel niet te voorspellen of dat al in 2016 het geval zal zijn. Hoe dan ook zal de wereld opgelucht adem halen als Islamitische Staat van de aardbodem verdwenen is. Maar ik wil een heel grote kanttekening bij die opluchting plaatsen. En die kanttekening is niet van militair-strategische of economische maar van ideologische aard.
Want gesteld dat Islamitische Staat het onderspit delft, dan betekent dat niet dat het gedachtegoed met haar verdwijnt. Integendeel. Ik zal uitleggen wat ik bedoel. Er is in de islamitische wereld heel wat afgediscussieerd over de vraag of Islamitische Staat islamitisch is of niet. Het overgrote deel van de reacties van allerlei islamitische autoriteiten is dat de islam à la ISIS niet de islam is zoals die bedoeld was en die stellingnamewordt door allerlei argumenten onderbouwd. Maar diezelfde islamitische autoriteiten, en het zijn er vele, hebben een ding vrijwel- nooit beweerd en in mijn ogen verzuimd te doen. Namelijk te stellen dat de aanhangers van ISIS geen moslims zijn. De islaminterpretatie van ISIS werd veroordeeld als zijnde niet de ware- islam, maar de aanhangers bleven in alle gevallen beschouwd worden als moslims.
Impliciet is dus erkend dat ISIS een vorm van islam is
Hier zit een rare gedachtekronkel, want als je moslim bent hang je toch zeker de islam aan? Impliciet hebben de autoriteiten dus erkend dat de islam à la ISIS een vorm van islam is, al is het dan een verkeerde. Als we dan vervolgens vaststellen dat er geen algemeen geldende islamitische autoriteit is zoals het Vaticaan dat is voor de katholieken, is het duidelijk dat de islamversie van Islamitische Staat de fysieke Islamitische Staat zal overleven, en over het graf van het kalifaat en haar kalief zal doorregeren. De ideologie van Islamitische Staat zal een van de vele interpretaties van de islam worden en juist vanwege het feit dat deze vorm van islam daadwerkelijk is uitgeprobeerd, zal zij een heldenstatus krijgen, en ideologisch zal haar invloed tot in lengte van dagen groot en verleidelijk blijven voor moslims.
Het valt daarom de diverse islamitische autoriteiten in de wereld ernstig te verwijten dat zij weliswaar Islamitische Staat veroordeeld hebben maar de identiteit van haar aanhangers als moslims niet. Zo zal straks het kalifaat ten grave worden gedragen maar haar ideologie zal herrijzen en nieuwe generaties moslims inspireren tot een vorm van islam die desastreus is gebleken voor veel moslims zelf en in feite voor de hele wereld.
In het onderzoek naar de aanslag die gepland zou zijn geweest voor de eindejaarsfeesten, zijn donderdag zeven huiszoekingen uitgevoerd in het Brusselse. Daarbij zijn zes personen opgepakt voor verhoor. Drie van hen werden donderdag in de vooravond weer vrijgelaten, de drie anderen blijven voor 24 uur in de cel.
Speurders vielen donderdagochtend binnen op zeven plaatsen in Molenbeek, Anderlecht, Laken en Sint-Pieters-Leeuw. Bij die huiszoekingen werden zes mensen meegenomen om verhoord te worden. Drie van hen werden donderdagavond opnieuw vrijgelaten na een uitgebreid verhoor, meldt het federaal parket in een persmededeling. "Van de drie andere personen werd de vrijheidsberoving voorlopig verlengd met 24 uur", klinkt het.
Ondertussen gaat het onderzoek "onverminderd" voort, zegt het parket, dat benadrukt dat het geen verdere informatie of precisering zal geven. Tijdens de huiszoeking werd ook onder meer informaticamateriaal, gsms en airsoftmateriaal in beslag genomen.
Opgepakte Kamikaze Riders blijven in cel
Saïd Saouti (30) en Mohamed Karay (27), de twee leden van de Brusselse motorclub Kamikaze Riders die verdacht worden van het plannen van een aanslag in het centrum van de hoofdstad, blijven in de cel. Ze verschenen donderdagochtend voor de raadkamer. Volgens hun advocaten, meesters Carine Couquelet en Xavier Carrette, ontkennen de twee leden van motorclub Kamikaze Riders alle tenlasteleggingen. Verder commentaar wensten ze niet te geven.
De raadkamer besliste de aanhouding van de twee met een maand te verlengen. Said Saouti werd in verdenking gesteld van bedreiging met terroristische aanslagen, deelname aan de activiteiten van een terroristische groep als leidend figuur en het aanwerven van personen met het oog op het plegen van terroristische misdrijven, klinkt het bij het parket. Mohamed Karay werd in verdenking gesteld van bedreiging met terroristische aanslagen en deelname aan de activiteiten van een terroristische groep.
Saouti en Karay werden zondagochtend tussen 5 en 5.30 uur opgepakt bij hen thuis in Anderlecht. Beide mannen maken deel uit van de Brusselse motorclub Kamikaze Riders, waarvan minstens een aantal leden rechtstreekse linken heeft met het opgedoekte Sharia4Belgium. Zo was Abdelouafi Elouassaki, een van de vier broers van een beruchte familie van Vilvoordse Syrië-strijders, lid van de Kamikaze Riders tot hij eind mei 2013 om het leven kwam bij een verkeersongeval. Saïd Saouti, oprichter van de Kamikaze Riders, zou de broers Elouassaki ook gekend hebben.
Volgens het federaal parket waren er ernstige aanwijzingen dat er plannen waren om in Brussel op verschillende symbolische plaatsen aanslagen te plegen gedurende de eindejaarsfeesten. Bij de huiszoekingen bij de verdachten werd onder meer militaire kledij in beslag genomen
Hoe geloofwaardig is het allemaal nog? Alleen in Brussel geen vuurwerk
Hoe geloofwaardig is het allemaal nog? Alleen in Brussel geen vuurwerk
179
social shares
OPINIE Het zal wel weer aan ons liggen, maar anderzijds, we horen iedereen dezelfde opmerking maken, en dat is: waarom wordt alleen in Brussel het vuurwerk afgelast door de terreurdreiging? Geloven we nu echt dat die terroristen achterlijk zijn? Of zit er iets anders achter? Er zijn nog een paar illusies. You wont like them.
Een mens moet tegenwoordig opletten met wat hij zegt, maar we kunnen toch moeilijk voorbijgaan aan wat iedereen denkt momenteel (en eigenlijk al meer dan een maand). En dat is: als de terreurdreiging reëel, concreet of relevant is, geloven we dan echt dat die terroristen zo onflexibel zijn dat ze hun plannen zullen opgeven omdat ze die niet meer in Brussel kunnen uitvoeren?
Geloven we in een tijd dat die jihadis beter onderlegd zijn in het gebruik van communicatietechnieken dan de staatsveiligheid, dat ze, na het lezen van de titels in hoofdletters die het afgelasten van het vuurwerk in Brussel aankondigen, niet denken dan springen we in onze auto en rijden naar Antwerpen of Gent?
In Antwerpen staat de vuurwerkshow vannacht wel nog steeds gepland. Ook in Gent, Oostende of Brugge zullen er meer agenten ingezet worden dan anders op oudjaar. Pas als er een concrete dreiging is voor Antwerpen, kan het evenement niet meer doorgaan, zegt Sven Lommaert, woordvoerder van de Antwerpse politie.
Zo werkt het niet
Gisteren lekte via Le Monde uit het onderzoek naar de aanslagen in Parijs onder meer dat de plegers van die aanslagen live vanuit België werden aangestuurd. Ze kregen, tijdens het plegen van de aanslagen zelf blijkbaar nog instructies.
Wat amper werd opgepikt uit die lekken in het onderzoek, was iets veel essentiëler: de plegers van de aanslagen werden pas enkele uren ervoor op de hoogte gebracht door wie hen ook aanstuurde (en dat was zeker IS in Syrië niet) welke doelwitten ze gingen aanvallen. Zo moesten degenen die het bloedbad in concertzaal Bataclan aanrichtten enkele uren daarvoor nog informatie gaan googelen over hun doel. Of: tot zover de illusie van een maandenlange, minutieus voorbereide raid.
Er zijn altijd behoorlijk wat zaken geweest die erop wezen dat Parijs een last minute-toestand was. Geweren die haperden, een bomgordel die ongebruikt werd teruggevonden, het feit dat degenen die zich opbliezen veel meer schade en slachtoffers hadden kunnen maken als ze zich wat beter hadden gepositioneerd. Etcetera.
Een strak plan
Het is iets dat we niet graag horen: namelijk dat de aanslagen waar we zo bang voor zijn behoorlijk impulsief en spontaan zijn. Nochtans, met de uitzondering van Charlie Hebdo (wat trouwens een aanslag van al-Qaida was en niet hun aartsrivalen IS), is het dat wat blijkt uit alle terreurdaden van de jongste tijd. Gepleegd door labiele personen vaak ook, met een historie in de psychiatrie.
We zouden liever hebben dat er een strak plan is - hoe erg dat ook klinkt - want als er een plan is en voorbereiding dan hebben we tenminste een kans om dat te ontmantelen. Helaas, alles wijst erop dat het zo niet meer werkt. In casu Islamitische Staat: ondanks wishful thinking van veiligheidsdiensten hebben degenen die de groep echt volgen en kennen altijd gezegd dat er niet veel meer is dan een oproep aan jihadisten in het Westen om iets te doen. Raqqa, of beter Mosul waar de top van IS naartoe is gevlucht (een deel zit ondertussen ook in Afghanistan) houdt zich alleen bezig met het plannen van aanslagen tegen sjiieten, iets wat de IS-top prioritair vindt. Politiek gezien is het dat ook, want daar gaat het effectief om het voortbestaan van het kalifaat en om territoriumdrift.
Er zijn nog een paar illusies. You wont like them.
Er zijn nog een paar illusies. You wont like them. Zoals het feit dat Islamitische Staat slechts één van meer dan 160 jihadistische terreurgroepen in de wereld is die effectief aanslagen plegen. Charlie Hebdo bijvoorbeeld, had als aanslag niks te maken met Islamitische Staat. Dat was een verhaal van al-Qaida in Jemen, en, in tegenstelling tot de aanslagen van 13 november in Parijs, had die aanslag een erg duidelijk doelwit: de redactie van een blad dat moslims, of ten minste een deel van hen, al jaren een doorn in het oog was. De voorbereiding, de executie, het was van een ander niveau.
Punt is: we kunnen best willen geloven dat IS een welafgelijnde vijand is, en dat als we IS uitschakelen het allemaal weg zal gaan, maar de waarheid is dat het niet echt een verschil gaat maken. Net zo min als het uitschakelen van Osama Bin Laden iets uitmaakte. Wat het Westen beschouwde als een demonstratie, een show of strength, een signaal aan de jihadisten dat niemand veilig is en dat, zoals Obama toen zei we uiteindelijk iedereen zullen pakken om gerechtigheid te doen geschieden, werd helemaal zo niet geïnterpreteerd door de jihadisten.
Conclusies
Terrorisme is ook helemaal niks nieuw. Het is altijd onder ons geweest, het is zelfs uitgevonden in het Westen. Ik ben zelf opgegroeid in een tijdperk toen er veel meer aanslagen waren in Europa dan nu. Het was bijna wekelijkse, zoniet dagelijkse kost. Als het de PLO niet was, of Hezbollah, dan wel de IRA of de ETA, de RAF in Duitsland of de Rode Brigades in Italië. Of de Bende van Nijvel. Honderden doden, bommen, schieten,same shit.
De dreiging is er dus altijd geweest, de terroristen ook, en wat ze doen is in essentie hetzelfde. Wie het nuchter bekijkt, kan alleen maar vaststellen dat er andere dingen zijn veranderd. Welke dan? Het politieke klimaat bijvoorbeeld. En de media. De technologische revolutie, de digitalisering, het internet heeft ervoor gezorgd dat ze allebei door een existentiële crisis gaan. Trek zelf je conclusies maar.
Na een vechtpartij in het asielcentrum van Elsenborn, waarbij vijftien Irakezen en Afghanen overgebracht moesten worden naar het ziekenhuis, zijn vijf asielzoekers een maand uitgesloten van het opvangnetwerk.
Dat is de zwaarste straf die we kunnen opleggen, zegt Mieke Candaele van Fedasil over de zeer uitzonderlijke maatregel. Die komt er na vrij zware rellen in de nacht van dinsdag op woensdag. Toen gingen dertig asielzoekers op de vuist in het opvangcentrum van Elsenborn (Bütgenbach), in de Oostkantons.
Minderjarige Afghanen waren thee aan het drinken toen een groep Irakezen hen plots aanviel, zegt burgemeester Emil Dannemark (MR). In de paniek die daarop ontstond, sprongen enkelen zelfs uit het venster.
De politie moest tot twee keer toe aanrukken. Vijftien mensen werden overgebracht naar het ziekenhuis. Veertien van hen mochten intussen alweer beschikken.
Fedasil wil geen asielzoekers in het klooster van de Zusters van Liefde aan de Hospitaalstraat en geeft het OCMW een negatief advies op dit voorstel. In het internaat zijn vier kamers vrij en in het klooster zes, zegt OCMW-voorzitster Christine Logghe (CD&V). Het klooster is akkoord om de vier kamers in het internaat te reserveren voor vier minderjarige meisjes. De overige zes kamers zijn geschikt voor drie jonge gezinnen, maar daarmee gaat Fedasil dus niet akkoord.
De gezinnen moeten op eigen benen kunnen staan, gaat Logghe verder. Gebruikmaken van de refter van het klooster is volgens Fedasil geen goed idee. Ze moeten namelijk zelf kunnen koken. Wel mogen er twee minderjarige jongeren in het internaat verblijven en ook schoollopen in Kortemark. Er rest het OCMW enkel nog de mogelijkheid om op zoek te gaan naar een of meerdere huurwoningen om enkele mannelijke vreemdelingen onderdak te geven. Als lokale overheid hebben wij geen leegstaande gebouwen.
Kortemark vangt nu al zeven vluchtelingen op in huurhuizen. Daar komen er nog acht bij.
Vlaams Parlementslid Ortwin Depoortere klaagt de onderfinanciering van de rusthuissector aan, die dreigt te leiden tot minder adequate zorg en stijging van de dagprijzen voor de bewoners.
Dat de rusthuizen er financieel weinig rooskleurig voorstaan, bleek recent opnieuw uit de resultaten van een doorlichting door de KU leuven. Die studie toonde aan dat maar liefst 9 op 10 openbare rusthuizen verlies maken. Het totale verlies op één jaar tijd bedroeg 114 miljoen euro. Vlaams Parlementslid Ortwin Depoortere (VB) vroeg welzijnsminister Jo Vandeurzen (CD&V) welke maatregelen hij op korte termijn zou nemen om aan de noden tegemoet te komen. Rusthuisdirecteurs waarschuwen immers op regelmatige basis dat een tekort aan financiering onvermijdelijk leidt tot een verhoging van de dagprijzen voor de bejaarde bewoners. Enkele maanden maanden geleden was er nog een petitie van de sector om meer te investeren in de zorg voor onze ouderen.
Onderfinanciering
Een verblijf in een rusthuis kost nu al gemiddeld 1500 euro, een pak meer dan het gemiddelde pensioen dat 1200 euro bedraagt. Alleen al tussen 1 januari en 30 september van dit jaar werden 235 aanvragen tot prijsverhoging voor rusthuizen ingediend. Minister Vandeurzen antwoordde ons parlementslid dat Vlaanderen een nieuw financieringssysteem moet ontwikkelen waarin veel accurater rekening kan worden gehouden met de reële zorgzwaarte van de bewoners in al zijn dimensies en mogelijkheden. Op korte termijn beloofde de minister 16,8 miljoen euro uit te trekken om de zorgzwaarte beter te honoreren.
Ortwin Depoortere antwoordde de minister dat het Vlaams Belang uiteraard achter het aangekondigde nieuwe financieringssysteem staat. Hij maakte anderzijds echter ook duidelijk dat dit het probleem dat de Vlaamse overheid nog steeds onvoldoende middelen ter beschikking stelt niet oplost. Ons parlementslid vroeg de minister de openbare rusthuizen effectief ook de nodige middelen te geven om hun zorg adequaat te kunnen uitvoeren.
Factuur
Ortwin Depoortere zei de minister waar het op aankomt: Wat we absoluut moeten vermijden, wat er ook van zij, welk financieringssysteem ook op poten wordt gezet, is dat de factuur wordt doorgeschoven naar de ouderen, naar de mensen die de zorg nodig hebben. Er is wel degelijk sprake van een structurele onderfinanciering. Dat blijkt heel duidelijk uit die doorlichting. U hebt daarvoor nu een klein budget gereserveerd voor 2016, maar ik vind dat onvoldoende. Als ouderen nood hebben aan zorg en men heeft wel 120 miljoen euro gevonden om vluchtelingen hier op te vangen, dan had men eigenlijk wel het geld kunnen vinden om ook de noden van onze eigen ouderen te kunnen lenigen.
Het gerecht heeft de motorbende Kamikaze Riders en hun vrienden van Shariah4Belgium zwaar onderschat. Nu twee Brusselse kopstukken in de cel zitten op verdenking van aanslagen tijdens de eindejaarsfeesten vrezen de veiligheidsdiensten dat hun kompanen wraak zouden kunnen nemen. Als er nieuwjaarsvuurwerk in Brussel afgevuurd zou worden bijvoorbeeld.
Het is op zijn minst opmerkelijk dat het Belgische gerecht pas zondag in actie is geschoten tegen de Kamikaze Riders. De bende, die zich graag voorstelt als onschuldige stuntrijders met alleen maar goede bedoelingen, werd in augustus vorig jarig al scherp geportretteerd in een internationale studie over de banden tussen dergelijke motorbendes en terrorisme.
Die wetenschappelijke observaties werden gedaan door Alexandra Jones, een misdaadanaliste van de politie in Den Haag. Haar bevindingen werden gepubliceerd door de Europese vakliteratuur over terrorisme. Normaal moeten ook onze veiligheidsdiensten kennis genomen hebben van de analyse. Zoniet zitten ze met een informatieprobleem.
Je bent de enige moslim op de redactie, mét baard, die bidt en het woord 'terrorisme' wil vermijden. Dan word je al snel verdacht.
Een café in Antwerpen voor een afspraak met Omar S. Er deden al een tijdje meer dan hardnekkige geruchten de ronde over de korte stage van Omar, een salafist bij De Standaard. We besluiten contact op te nemen met de man zelf. Journalistieke eerlijkheid gebiedt toch dat we de twee partijen horen? Na een gesprek geeft hij toestemming om hem te interviewen.
Een week later, dezelfde plaats, hetzelfde café. We zijn klaar voor het interview in twee delen: het verhaal van zijn stage bij De Standaard en zijnkijk op de islamen moslim zijn in Europa. Dit is deel één, zijn kant van het verhaal van zijn stage bij De Standaard.
Terrorisme
Omar: Ik zat in mijn laatste jaar arabistiek en islamkunde aan de KU Leuven. Er is toen een project van De Standaard begonnen om meer diversiteit in de redactie te brengen; ze hebben Tom Naegels doorgestuurd naar verschillende universiteiten. Die oproep is mij ook ter ore gekomen. Dan had ik een afspraak met Tom Naegels, en die zag mij wel zitten. Dan heb ik tests afgelegd, logica, taal en zo. Daar was ik voor geslaagd en dan is er een gesprek geweest met De Standaard om te zien vanwaar mijn enthousiasme kwam en dergelijke. En dan mocht ik bij hen beginnen.
Doorbraak: Vanwaar je enthousiasme?
Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in politiek en journalistiek maar mijn enthousiasme kwam uit mijn grote rechtvaardigheidsgevoel om de feiten weer te geven zoals ze zijn.
Met wie heb je dat gesprek gehad op De Standaard?
Ik heb met Karin De Ruyter gesproken. Zij heeft mij rondgeleid. En dan kon ik aan de slag op de buitenlandredactie bij Corry Hancké. Ik had wel gezegd dat ik het meest geïnteresseerd was in de buitenlandredactie. Het was een stage van zes weken. Ik ben er begonnen begin juli, en dat zou duren tot begin augustus. Een onbetaalde stage.
Hoe verliep je eerste opdracht?
Ik werd er eerst rondgeleid, en dan mocht ik meteen al een artikel schrijven van twee krantenpaginas over Congo. Er was toen iets gebeurd in Congo waar ik wat onderzoek moest naar doen. (Het artikel was niet echt over Congo, wel over Nigeria: Kritische Nigeriaanse prediker ontsnapt aan aanslag 7 juli 2015 in De Standaard red.). Je weet hoe dat gaat: de journalisten komen s morgens toe, ze checken het nieuws, de andere kranten, Twitter en zo. Dan is er een redactievergadering en worden de taken verdeeld. Ik moest iets schrijven over Congo, uiteraard onder begeleiding van Corry Hancke. Dat artikel is ook gepubliceerd. Ik heb dat nog altijd liggen.
De dag erop was er een stuk van twee paginas over de herdenking van de slag bij Srebrenica. Ik heb toen nog gebeld met de advocaat die de moeders van de slachtoffers verdedigde. En zo is het voortgegaan tot de week voorbij was.
Vrijdag kwam ik aan en stelde ik vast dat er een nieuwe leider gekozen was door Al-Qaeda in Jemen. Dat was zwaar getroffen door bombardementen, en ze hadden een nieuwe leider gekozen. Ze vroegen me om daar een stuk over te maken. Want dat werd door de Amerikanen bestempeld als de gevaarlijkste tak van Al-Qaeda. Daar heb ik dus een stuk over geschreven. Dat was zelfs een heel kort stuk. Dat heb ik voorgelegd aan de eindredacteur. Ik zei hem dat ik het woord terroristische groepering met opzet vermeden had. Ik heb hem dat ook uitgelegd. Het woord terrorisme of terroristische groepering is een politiek beladen term. Volgens mij is het aan ons journalisten om objectief en neutraal te blijven en politiek beladen termen te vermijden.
(Dat artikel achter de betaalmuur is ook verschenen in de krant, al zijn er volgens Omar wel wijzigingen in aangebracht. - red.)
Hoe heb je Al-Qaeda dan genoemd?
Een gewapende beweging. Ik vind dat het aan ons journalisten is om de termen weer te geven zoals ze zijn. Wij zijn geen politici, geen sociologen, wij zijn geen terrorisme-experts. Wij dienen om de feiten weer te geven zoals ze zijn, zonder politiek beladen termen, zonder gekleurde termen, zonder eigen conclusies toe te voegen.
Wat is volgens u dan wel een terroristische organisatie?
Ik volg graag het voorbeeld van Al-Jazeera. Die gebruiken die term nooit, die vermijden dat ten alle tijde. Robert Fisk bijvoorbeeld gebruikte dat ook niet tijdens zijn laatste gesprek over Al-Qaeda opTerzake. Het is niet aan ons journalisten om die term te gebruiken, dat is aan de politici, de sociologen en de experts. Journalisten moeten zich aan de feiten houden. En feit is dat Al-Qaeda een gewapende islamitische organisatie is. Dat is een feit dat niemand kan ontkennen. Maar als we gaan gooien met termen die politiek beladen zijn, steken we onze rol als journalist voorbij. Ik vind dat de juiste journalistieke deontologie die is om de feiten zuiver, neutraal weer te geven.
En dat hebt u ook gezegd tegen de eindredacteur?
Dat is wat ik heb gezegd tegen de eindredacteur. Zijn reactie was dat is goed, ik zal er rekening mee houden. Hij ging met mij akkoord dat de term terrorisme politiek beladen is.
De maandag erop had ik autopech, mijn rem zat geblokkeerd. Ik heb gebeld om me te excuseren. Die avond kreeg ik dan een voicemail van Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard red.) met de boodschap dat ik de dag erop niet meer moest langskomen. Nu dacht ik eerst, dat is een overdreven reactie, zeggen dat ik niet meer moet komen omdat mijn auto pech had, en dat voor een onbetaalde stage. Maar toen ik verder luisterde hoorde ik dat de eindredacteur hem had gezegd dat ik het woord terrorisme wou vermijden om Al-Qaeda mee aan te duiden. Met andere woorden, u past niet in het ideologisch kader van De Standaard en hier is geen plaats voor mensen zoals u.
Is daar dan nooit een gesprek over geweest?
Ik heb Bert Bultinck dan teruggebeld. Hij heeft nooit de moed gehad om dat rechtstreeks in mijn gezicht te zeggen. Maar ik heb dan teruggebeld om te horen wat er aan de hand was. Omdat ik de term terrorisme met opzet wou vermijden, was er geen plaats voor mij op de redactie, omdat, zo zegde Bultinck De Standaard Al-Qaeda wel als terroristische organisatie omschrijft. Zulke handelingen passen niet in het kader van De Standaard.
Hebben ze bij het begin van uw stage nooit toegelicht voor welke waarden of redactionele lijn de krant staat?
Toch wel, maar niet over die zaak. Toen ik er begon te werken hebben ze me de tweede dag bij hen geroepen, wat ik al heel verbazend vond. Toen hebben ze me gezegd dat de krant staat voor gelijke rechten van man en vrouw, gendergelijkheid, homorechten, democratische rechtsstaat, Toen vroegen ze me of ik daarmee akkoord ging. Maar dat was toen geen probleem. Maar ik vond het wel verdacht, want ik beoefende geen politiek ambt. Het feit dat ze me daar al de tweede dag mee confronteerden als onbetaalde stagiair
Er is op geen enkele manier een probleem geweest? Wij hoorden geruchten dat u zou geweigerd hebben om vrouwen een hand te geven.
Dat was zeker geen probleem. De enige vrouw waarmee ik werkte was Corry Hancké, en tussen ons was er geen probleem. Het grote probleem was de term terrorisme. Het feit dat ik dat woord vermeed, was een doorn in hun oog. Het probleem is dat ik het gevraagd heb aan een eindredacteur. Ik was een stagiair, ik vroeg hem of het oké was. Hij zei dat het oké was, maar hij is dan achter mijn rug naar Bert Bultinck geweest om dat te gaan zeggen.
Er is dus nooit een ander probleem geweest? Je zou zeggen dat de krant dit feit heeft gebruikt als een stok om de hond te slaan, als een alibi.
Er was absoluut geen probleem.
Men had er ook geen probleem mee dat je op de geëigende tijdstippen bad?
Neen, ze hadden daar geen probleem mee. Daarom dat ik het zo vreemd vond dat ze me de genadeslag gaven op die dag. Dat ze me niet zegden dat ik nog een kans kreeg
Er is dus nooit een evaluatiegesprek geweest?
Neen. Ik heb gewoon die telefoon gekregen met de boodschap dat ik niet meer moest langskomen.
Blijkbaar heeft de redactie geïnterpreteerd dat u wat Al-Qaeda doet niet negatief wou evalueren.
Ik denk dat ze dat zo bekeken hebben. Maar het gaat hier om mijn job als journalist, niet om mijn persoonlijke mening. Als journalist wil ik politiek beladen termen vermijden, ik wil neutraal zijn, objectief. Al-Qaeda is een gewapende groepering, het Israëlisch leger is een gewapend leger, de FARC in Colombia was een gewapende groepering. Maar wat De Standaard doet is zeggen dat Al-Qaeda een terroristische groepering is en de FARC enkel een gewapende groep. De redactie gebruikt die term te pas en te onpas. Voor mij is journalistieke deontologie de feiten beschrijven zoals ze zijn. Maar wat ze mij zegden is: je moet ze terroristen noemen of je hebt hier geen plaats.
Er is dus nooit een andere aanleiding geweest?
Neen. Tot dan was alles zeer vlot verlopen.
Over uw geloof hebben ze u nooit gesproken? Want u noemt zichzelf toch salafist?
Bij het tweede gesprek hebben ze me gevraagd hoe ik tegenover gendergelijkheid en dergelijke sta, maar ze hebben me niet over mijn religie bevraagd. Ze hebben wel gezegd waar de krant voor staat. En ze hebben me gevraagd om het salafisme uit te leggen. Waarop ik zei dat dat betekent terugkeren naar de fundamenten van de islam, naar de eerste generaties van moslims. Dat heb ik hen op die manier uitgelegd.
Daar zijn ze niet op ingegaan?
Ze vroegen me enkel hoe ik stond tegenover gendergelijkheid, homorechten, democratie. Waarop ik zei dat dat geen probleem is, dat ik daar ben om als journalist te werken. Ik vond dat gesprek wel verdacht, want ik was daar als onbetaalde stagiair om ervaring op te doen. Ik vervul geen politieke of ideologische functie of ambt. Ik was daar alleen maar om ervaring op te doen. Ik denk niet dat ze dat gesprek zouden gehad hebben met iemand die geen moslim is.
Je moest dus gaan omwille van een semantische discussie.
Ja. Maar ik was natuurlijk de enige moslim op de redactie met dan nog een baard en die dan nog bidt. En als zo iemand zegt dat die het woord 'terrorisme' wil vermijden, dan word je al heel snel als verdacht beschouwd. Maar daar was geen reden toe. Ik heb mijn persoonlijke mening achterwege gehouden. Ik heb dat gedaan uit objectiviteit.
Zijn er dan gewapende groepen die u wel als terroristisch zou bestempelen?
Het probleem is dat ik mijn persoonlijke opinie niet mag laten kennen. Het gaat erom dat je als journalist je werk goed doet, en dat betekent de feiten weergeven zoals ze zijn. Ik heb mijn persoonlijke opinie daar niet laten gelden. Maar ik heb tegen Bultinck aan de telefoon wel gevraagd waarom de krant Al-Qaeda wel als terroristisch omschrijft, maar de FARC in Columbia niet. Maar ik moest dat gewoon doen. Ik heb hem dan gevraagd waarom hij mij dat niet eerder had gezegd. Dat is een leerproces, ik was daar een stagiair die moest leren.
Als men u had verplicht het woord 'terrorisme' te gebruiken, had u het dan gedaan?
Dan had ik gezegd als jullie mij dwingen termen te gebruiken die er niet toe doen, dan heb ik daar geen plaats, want ik kwam naar De Standaard om er als journalist te functioneren niet als politicus. Ik zou het misschien wel gedaan hebben om mijn stageplaats te behouden, maar dan zou ik toch teleurgesteld geweest zijn. Want De Standaard heeft niet het recht met politiek beladen termen te gooien.
Daarom de vraag welke organisatie volgens u wél een terreurorganisatie is.
Mijn persoonlijke opinie doet er niet toe. Feit is dat Al-Qaeda een gewapende groepering is, een islamitische gewapende groepering. Het kan een terroristische organisatie zijn, misschien is ze dat ook. Dat is aan iedere persoon om dat zelf uit te maken. Met de aanslagen van 9/11 waren er Palestijnen die feest vierden op straat. Dat is voor ieder volk en iedere persoon anders. Journalisten moeten een stem geven aan het volk. Zowel voor wie hen als terroristen bekijkt en de anderen. Als je hen terroristen noemt, spreek je maar een bepaald deel van het volk aan, en dat is niet onze rol als journalisten.
Een advocaat kan mensen als Marc Dutroux of Anders Breivik verdedigen. Maar die kan ook een positief iemand verdedigen. Een journalist moet proberen om advocaat van de duivel te zijn.
Neutraliteit kan ook zijn het wegkijken van de realiteit. Al-Qaeda niet terroristisch noemen kan geduid worden als zijn geweld rechtvaardigen.
Dat denk ik niet. Als je het woord gewapende groepering gebruikt, zit je nooit fout, het is een feit. Terrorisme is een term dat te pas en te onpas wordt gebruikt door bepaalde staten. Zoals ik al zei, wij journalisten zijn er voor het geheel. Internationale kranten kunnen het zich niet permitteren om met die termen te gooien, want ze gaan een deel van de lezers afstoten. Wij moeten zoveel mogelijk mensen aanspreken, en dat kan door bij de feiten te blijven. Als je Al-Qaeda beschouwt als een terroristische organisatie, dan moet je elke gewapende groepering die strijdt tegen de overheid als terroristisch beschouwen.
Door de War on Terror is het begrip terrorist in de internationale politiek natuurlijk erg uitgerekt.
En door wie? Door de VS. Zij hebben dat gepatenteerd. Zijn wij de spreekbuis van de VS of van het volk? Wij moeten de spreekbuis zijn van het volk. Dat volk kan akkoord gaan met de VS of niet. Wij moeten gewoon bij de feiten blijven, dan kun je op niemands tenen trappen en ben je gewoon de spreekbuis van het volk.
En toch moet het een drogreden geweest zijn, jou aan de deur te zetten voor dat woordgebruik.
Het is surrealistisch. Ze hebben het me vooraf nooit uitgelegd. Ik denk dat ze onder druk stonden.
Mocht de redactie u dat stuk hebben laten schrijven om u in een hoek te drijven, dan moet er daarvoor een aanleiding zijn, en die is er niet volgens u.
Volgens mij werden ze onder druk gezet. Hadden ze schrik
Onder druk van wat of van wie?
De feiten, de publieke opinie
De krant heeft u toch bewust aangeworven om iets te doen aan de diversiteit op de redactievloer? Heb je nooit ervaren dat er redactieleden problemen hadden met u of met uw geloofsbeleving?
Neen. Misschien achter mijn rug. Ze dachten allicht dat ze zich niet konden permitteren steken te laten vallen en dat ze me beter direct aan de deur zouden zetten. Het is geen positieve tijd om als moslim
Zeker niet als je erop staat om op de werkvloer op gepaste tijd te kunnen bidden. Dat is in onze seculiere samenleving not done.
Ik deed dat tijdens de pauze, daar had niemand een probleem mee. Het ging enkel om de term. Het was een draconische maatregel.
Na dat telefoongesprek hebben ik en mijn ouders nog een mail gestuurd, en we hebben daar antwoord op gekregen. In die mail hebben ze zich verdedigd en de feiten nog eens uitgelegd.
Kijk, ze zoeken bij die krant diversiteit, iemand met een diverse achtergrond, iemand die anders is. Nu is het een autochtone redactie. Je mag wel anders zijn, maar je mag niet anders denken dan zij. Het probleem is niet dat ik bid, een baard draag en een moslim ben. Het probleem is het vermijden van die term terrorisme. Ze hebben niet geprobeerd mijn denkwijze te begrijpen. Ze hebben gewoon gezegd dat ik niet meer moet terugkomen. Wel, blijf dan bij uw autochtone redactie, met mensen die allemaal hetzelfde denken, dan hoef je ook geen mensen meer de deur te wijzen of mensen aan te werven met een andere achtergrond, als je toch niemand wil die anders denkt.
Sharia4Belgium
Hebt u contact gehad met Fouad Belkacem van Sharia4Belgium?
Ik was nooit lid van Sharia4Belgium. Ik ben nooit in verband gebracht met Sharia4Belgium.
Wij hebben nochtans vernomen dat dat wel het geval is. Dat je op de ledenlijst zou staan van Sharia4Belgium.
Dat is gebaseerd op een zekere Guy Van Vlierden van Het Laatste Nieuws. Die heeft mijn naam vermeld in een artikel. Ik had toen op Facebook gezet dat ik in de zomer naar mn familie in Libanon zou reizen. Enkele van mijn Facebookvrienden maar dat wist ik niet waren lid van Sharia4Belgium. Van Vlierden heeft vervolgens de link gelegd tussen die mensen die bij Sharia4Belgium, mij en het feit dat ik naar Libanon trok. En in Libanon woont Omar Bakri die beschuldigd werd banden te hebben met Al-Qaeda. Van Vlierden heeft een hele puzzel gemaakt om mij te kunnen linken aan Sharia4Belgium en Omar Bakri. Dat is zo in de krant verschenen. De Standaard heeft dat blijkbaar opgevangen. Dat is allicht de oorzaak van het ideologisch gesprek op mijn tweede dag bij de krant.
Er zouden politiefotos bestaan van bijeenkomsten van Sharia4Belgium waar u op staat.
Hij beweert dat, maar kan hij dat aantonen?
Dan zegt u, ik ben daar nooit geweest, die fotos kunnen niet bestaan?
Het kan zijn dat ik eens ben omgegaan met die mensen, dat ik daar langskwam. Ik ben nooit lid geweest. Je kunt twee keer langslopen of je kunt elke keer gaan. Dat is een groot verschil. Je kunt nieuwsgierig zijn of ergens bij behoren. Ik was nieuwsgierig en ben een paar keer gaan luisteren. Als ze dan fotos maken, kun je snel conclusies trekken. Zo kan men ook beweren dat ik in Libanon Omar Bakri ben gaan opzoeken, maar ook dat is niet waar. Ik heb die mens daar niet gezien. Ik kende die zelfs niet.
Je begrijpt toch dat de link naar je ouders, die ooit beschuldigd zijn van hand en spandiensten aan al-Qaeda, snel gelegd is.
Die Van Vlierden heeft zelfs beweerd dat mijn ouders biologische wapens vervoerden. Hij heeft veel leugens gespuid. Hij is ook bij ons thuis geweest. Maar niets van wat hij zei wat mijn ouders betreft was waar, laat staan bij mij.
Mijn ouders werden beschuldigd van financiering van Al-Qaeda omdat zij bij een islamitische hulporganisatie waren, Islamic Relief. Ze hielpen oorlogsslachtoffers uit Bosnië.
Uw vader is ook in Afganistan geweest als ziekenverzorger.
Dat was in het teken van humanitaire acties. Hij was meer bezig met Bosnië, Kosovo, Tsjetsjenië. Het hoofdkwartier van Islamic Relief is in de VS. Maar de VS hebben na 9/11 de opdracht gegeven die islamitische hulporganisatie stop te zetten, beticht van financiering van terrorisme. Voor België hebben Didier Reynders en Louis Michel dat ondertekend. Mijn ouders zijn daar tegen opgekomen, maar zijn dan vrijgesproken. Ze hebben dan de Belgische staat aangeklaagd, en hebben dat gewonnen. Ze hebben ook de VN aangeklaagd, en ook dat proces hebben mn ouders gewonnen.
(Blijkt dat zijn ouders inderdaad van de VN-lijst met terreurverdachten is geschrapt. Bovendien zijn ze niet veroordeeld. - red.)
Guy Van Vlierden heeft daarover artikels geschreven vol leugens, als wc-papier allemaal aan elkaar geplakt. Omdat ik dan een paar keer ben langsgeweest bij Sharia4Belgium om te weten waar dat voor staat, heeft hij de verkeerde link gelegd: zoon van gaat daar luisteren én is naar Libanon geweest, dus Het probleem is dat als je al die individuele feiten met elkaar verbindt je een eigen realiteit maakt.
Dat is allicht ook bij De Standaard gebeurd: Als dat waar is, hebben wij met de redactie een probleem. Maar daar bent u nooit op aangesproken? En ook niet over uw ouders?
Jawel, ze hebben me daar wel over aangesproken, en ook over mijn ouders. Maar ten onrechte. Je kunt toch niet de achtergrond of het verleden van elke redactiemedewerker achterhalen om te kijken wie er wel op de krant mag werken? De Standaard is toch geen moraalpolitie? Ik heb niet eens een contract ondertekend, ik werkte er vrijwillig. In dat gesprek tijdens mijn tweede dag hebben ze me geconfronteerd met het verhaal van mn ouders en van Sharia4Belgium. Ik heb ontkend dat ik banden heb. Ik heb ten eerste gezegd dat mijn ouders nooit veroordeeld zijn geweest. Ten tweede ben ik ook nooit veroordeeld geweest. Ik ben nooit opgeroepen in het proces tegen Sharia4Belgium. Ik ben ook nooit lid geweest. Bij De Standaard hebben ze dan gezegd dat er geen probleem was.
Volgens mij werd De Standaard ingelicht over deze zaak. Ofwel door Guy Van Vlierden, ofwel door de veiligheidsdiensten. Als je het zelf opzoekt op internet, vind je niets.
De Standaard heeft natuurlijk ook journalisten die Sharia4Belgium hebben gevolgd.
Ik denk dat de krant getipt is. Ze hebben de krant voor mij verwittigd. Vandaar dat ze mij zo snel hebben buiten gegooid. Bovendien, De Standaard heeft het recht niet om mij daarop aan te spreken. Zij zijn geen moraalpolitie die de achtergrond moet natrekken van alle journalisten. Ik was daar als vrijwillig journalist. Ik kwam daar om mijn werk te doen. Mijn achtergrond, mijn verleden of mijn ouders hebben toch niets te maken met mijn werk? Ik ben altijd correct geweest, objectief, vriendelijk, open.
Het vreemde is inderdaad dat je op dag twee bent aangesproken op het ideologische kader van de krant, en niet toen je begon.
Volgens mij zijn ze getipt geweest. Ofwel door de veiligheidsdiensten ofwel door journalisten van een andere krant.
En waarom door de veiligheidsdiensten?
Geen idee. Als ik het wist, zou ik het zeggen. Ik ben nooit in contact gekomen met het gerecht. Waarom hebben ze mij bij het eerste contact, met Karin De Ruyter, al niet gezegd waar ik rekening moest houden.
Kijk naar Dyab Abou Jahjah, die is wél veroordeeld geweest. Die heeft wél opgeroepen tot geweld, was betrokken bij de rellen op de Turnhoutsebaan. Ik ben nooit veroordeeld geweest, ben zelfs nooit in aanraking gekomen met het gerecht. Mij zetten ze meteen buiten. Abou Jahjah heeft fotos met wapens maar die mag wel elke week een column schrijven. Mij hebben ze heel hard aangepakt. Dat is heel verdacht. Er zijn twee zaken vreemd. Ten eerste dat ideologische gesprek op dag twee. En ten tweede het feit dat ik helemaal geen kans heb gekregen. Ofwel is de krant onder druk gezet ofwel kon ze het zich niet permitteren met mij te werken. De Standaard had het recht niet Het is een journalistiek product, geen moraalpolitie. Er zullen nog wel communisten of anarchisten onder de redacteurs zijn. Kijk naar Abou Jahjah dat is een communist en die is veroordeeld geweest, en ik niet. Dat is meten met twee maten en gewichten. Waarom hij wel en ik niet? Dat is toch een interessante vraag?!
GRENZEN AAN DIVERSITEIT BIJ DE STANDAARD Diversiteitsexperiment loopt slecht af
30 december 2015, 16:53
GRENZEN AAN DIVERSITEIT BIJ DE STANDAARD
Diversiteitsexperiment loopt slecht af
De Standaard is op zoek naar diversiteit, maar botst daarbij op grenzen.
Journalistiek is geen divers beroep. Journalisten zijn hoog opgeleide blanke middenklassers (m/v en ook x). Een probleem natuurlijk voor veel redacties die de diversiteit zo hoog in het vaandel voeren. En vuren privé en overheid aan om die (super)diversiteit waar te maken, maar slagen daar zelf niet goed in.
De Standaard, zag dat probleem in - kijkt u maar eens naar de 'witheid' van de redactie - wil graag een multiculturele krant zijn, maar de redactie is o zo blank, o zo 'Vlaamse katholieke intellectueel'. Ombudsman Tom Naegels kreeg de opdracht om op zoek te gaan naar versterking van de redactie met een vreemde achtergrond buiten de gewone journalistieke opleidingen. Naegels nam onder meer contact op met het contactpunt interculturaliteit aan de KU Leuven, een contactpunt voor studenten met een multiculturele achtergrond waar zowel studenten die reeds aan de KU Leuven studeren, als toekomstige studenten terecht kunnen voor informatie en hulp. De Standaard vroeg het contactpunt om een mogelijkheid tot extra-curriculaire stage kenbaar te maken aan de studenten met een vreemde achtergrond die bij het contactpunt gekend zijn. Het contactpunt aan de KU Leuven krijgt wel vaker vragen van bedrijven om vacatures, stages of plaatsen voor jobstudenten kenbaar te maken aan de Leuvense studenten met een allochtone achtergrond.
Vier studenten van de KU Leuven solliciteerden voor de stageplaats bij De Standaard. Daar werden proeven afgenomen, logica, taal (u kent dat wel) en een gesprek met de kandidaten opgezet. Eén kandidaat stak met kop en schouders boven de anderen uit; Omar, geboren in 1993 en toen in zijn masterjaar, Faculteit Letteren, Islamkunde en Arabistiek aan de KU Leuven. Volgens bronnen aan de KUL een eerder onopvallende student, wel met een sterke interesse in de actualiteit. Omar krijgt een stagecontract en begint zijn stage op maandag 6 juli 2015.
Omar legt het uit in een exclusief interview met Doorbraak: Ik werd er eerst rondgeleid, en dan mocht ik meteen al een artikel schrijven van twee krantenpaginas over Congo. Er was toen iets gebeurd in Congo waar ik wat onderzoek moest naar doen. Je weet hoe dat gaat: de journalisten komen s morgens toe, ze checken het nieuws, de andere kranten, twitter en zo. Dan is er een redactievergadering en worden de taken verdeeld. Ik moest iets schrijven over Congo, uiteraard onder begeleiding van Corry Hancke. Dat artikel is ook gepubliceerd
Het bewuste artikel met zijn initialen dat we de dag later in de gedrukte krant vinden, is helemaal niet over Congo, maar over een kritische Nigeriaanse prediker (zie afbeelding of link achter de betaalmuur van De Standaard).
De dag erop was er een stuk van twee paginas over de herdenking van de slag bij Srebrenica. Ik heb toen nog gebeld met de advocaat die de moeders van de slachtoffers verdedigde. (online -red.)
Die week schreef Omar vijf artikels, elke dag één, telkens ondertekend met (os).
De waarden van De Standaard
Maar er was die tweede dag ook al een probleempje opgedoken. Omar werd bij Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard) en Peter Boon (personeelsmanager), geroepen die hem de waarden van De Standaard moest duidelijk maken. In ons gesprek beweert Omar dat hij geen idee heeft waarom die sessie met Bultinck er eigenlijk kwam. Volgens hem was er geen enkele aanwijzing. Omar had bij het begin van de stage duidelijk gemaakt dat hij een gelovige moslim was en dus vijf keer per dag moest bidden. Dat was voor De Standaard geen probleem. De stagiair zonderde zich af in een hoekje van de redactie en deed zijn gebed.
In een reactie aan Doorbraak.be bevestigde Bert Bulticnk dat Omar zichzelf een 'salafist' noemde, maar dat hij het gebruik van geweld afkeurde: 'We legden hem alle concrete punten voor, waar er een verschil mogelijk was tussen zijn geloofsovertuiging en een aantal klassieke democratische waarden zoals de gelijkheid van man en vrouw, respect voor mensen met een homoseksuele geaardheid enzovoort, zeg maar de waarden die sporen met het Universeel Verdrag van de Rechten van de Mens, maar hij onderschreef punt voor punt de journalistieke visie van De Standaard. Er werd een afspraak gemaakt dat Omar niet over het Midden-Oosten mocht schrijven.'
Een ijverige journalist, met bronnen bij de politie- en veiligheidsdiensten had vrij snel in de gaten dat die stagiair wel een en ander had achter gehouden en lichtte de hoofdredactie in.
Sharia4Belgium
Tot we Omar confronteerden met zijn verleden bij Sharia4Belgium en het verhaal van zijn ouders. Die hebben in de nasleep van 9/11 de wereldmedia gehaald als terreurverdachten op een VN-lijst. Vader en moeder Omar werden door de VS verdacht, in de War on Terror na 9/11, fondsen te werven voor groepen verwant aan al-Qaeda als leiders van de Europese tak van Global Relief Foundation (GRF), een islamitische hulporganisatie die ondertussen verboden en ontmanteld is door de VS. Er kwam zelfs een proces tegen het koppel voor bendevorming en witwassen, een proces waarin ze buiten vervolging gesteld zijn. In verschillende onderzoeken bleek dat ze beschuldigd kunnen worden er een heleboel foute vrienden op na te houden, maar dat is vooralsnog niet strafbaar.
Volgens bronnen die het dossier goed kennen zijn de ouders van Omar ofwel ontzettend naïef geweest, ofwel wisten ze wel iets over de hand- en spandiensten van de GRF aan het gewapende islamextremisme. Van de VN-lijst met terreurverdachten werden ze na veel procedures geschrapt. De familie heeft nog geprobeerd om België schadevergoeding te laten betalen, maar tevergeefs. Na hun schrapping van de VN-lijst verdwenen ze in België onder de radar. Het gezin heeft vier kinderen, waarvan Omar de oudste is. Waarschijnlijk heeft een ijverige redacteur van De Standaard dat na een kort onderzoek ontdekt, vandaar het gesprek over zijn journalistieke visie, om na te gaan of die spoorde met de visie, de 'waarden van De Standaard' over gendergelijkheid en homorechten die Omar kreeg tijdens zijn tweede dag op de redactie.
Omar neemt een grote bocht en past zijn verhaal over dat gesprek met Bert Bultinck aan als we hem confronteren met het verhaal van zijn foto bij Sharia4Belgium. Eerst ontkent hij, maar dat stelt hij bij en dan blijkt dat er die tweede dag toch een aanleiding was voor een goed gesprek op De Standaard. In dat gesprek tijdens mijn tweede dag hebben ze me geconfronteerd met het verhaal van mn ouders en dat van Sharia4Belgium. Ik heb ontkend dat ik banden heb. Ik heb ten eerste gezegd dat mijn ouders nooit veroordeeld zijn geweest. Ten tweede ben ik ook nooit veroordeeld geweest. Ik ben nooit opgeroepen in het proces tegen Sharia4Belgium. Ik ben ook nooit lid geweest. Bij De Standaard hebben ze dan gezegd dat er geen probleem was. Volgens Omar heeft hij een paar keer een bijeenkomst van Sharia4Belgium bijgewoond. Volgens onze bronnen zijn daar ook politiefotos van. Hij noemt dat een jeugdzonde, ook in zijn gesprek met Bert Bultinck bij De Standaard. Maar de stage gaat door, mits de voorwaarde dat hij niets schrijft over het Midden-Oosten. Die dinsdag 7 juli maakt Omar opnieuw een artikel en dat doet hij ook de volgende dagen. Op die artikels is ook weinig aan te merken.
Volgens Bart Sturtewagen was er toen al duidelijk een probleem. Omar had toch belangrijke informatie over zichzelf achtergehouden, wat toch niet bevorderlijk is voor het vertrouwen tussen de stagiair en zijn werkomgeving. Volgens Sturtewagen bleek ook al snel dat de visies op journalistiek van de stagiair nogal sterk waren en sterk afwijken van wat de visie van De Standaard is. Dat zou later die week heel duidelijk worden.
Terrorisme?
Op het einde van die eerste week kwam Omar met een voorstel voor een artikel. Vrijdag kwam ik aan en stelde ik vast dat er een nieuwe leider gekozen was door Al-Qaeda in Jemen. Dat was zwaar getroffen door bombardementen, en ze hadden een nieuwe leider gekozen. Ze vroegen me om daar een stuk over te maken. Want dat werd door de Amerikanen bestempeld als de gevaarlijkste tak van Al-Qaeda. Daar heb ik dus een stuk over geschreven. Dat was zelfs een heel kort stuk.'
Het betreft een krantenartikel enkel voor abonnees. Volgens Omar is het gepubliceerde artikel niet helemaal het artikel zoals hij het had geschreven.
'Dat heb ik voorgelegd aan de eindredacteur. Ik zei hem dat ik het woord terroristische groepering met opzet vermeden had. Ik heb hem dat ook uitgelegd. Het woord terrorisme of terroristische groepering is een politiek beladen term. Volgens mij is het aan ons journalisten om objectief en neutraal te blijven en politiek beladen termen te vermijden.
Volgens Bart Sturtewagen was het dan duidelijk dat de stage 'een project zonder toekomst' was. De verschillen over wat de rol van de journalist moet zijn, waren te groot en in verschillende gesprekken bleken die niet overbrugbaar te zijn. De stagiair had heel uitgesproken ideeën in plaats van zich als lerende in te schakelen in de redactie. Die redactie zag niet in hoe Omar ooit konden ingepast worden in de werking van de krant. Volgens Bert Bultinck was dat een professionele fout, hij schond de afspraak om niet meer over het Midden-Oosten te schrijven, en bovenal bleek hier duidelijk dat Omar een heel andere visie had op journalistiek, die niet strookte met de journalistieke visie van De Standaard. Exit Omar.
De maandag erop had ik autopech, mijn rem zat geblokkeerd. Ik heb gebeld om me te excuseren. Die avond kreeg ik dan een voicemail van Bert Bultinck (toen adjunct-hoofdredacteur van De Standaard red.) met de boodschap dat ik de dag erop niet meer moest langskomen. Toen ik verder luisterde hoorde ik dat de eindredacteur hem had gezegd dat ik het woord terrorisme wou vermijden om Al-Qaeda mee aan te duiden. Met andere woorden, u past niet in het ideologisch kader van De Standaard en hier is geen plaats voor mensen zoals u. Omar belt nog terug naar de krant, Volgens Bert Bultinck was dat ook op vraag van hem zelf om het allemaal uit te leggen, een gesprek dat zeker een half uur duurde, maar de beslissing is definitief. De stage van zes weken eindigt al na één week, vijf dagen eigenlijk. Al-Qaeda geen terroristische organisatie noemen is De Standaard de druppel te veel na de eigengereidheid van de stagiair, zijn verleden bij Sharia4Belgium en de ouders.
Bart Sturtewagen ziet, net als zijn algemeen hoofdredacteur Karel Verhoeven, in dit verhaal de moeilijkheid om de diversiteit in de redactie waar te maken. In een reactie aan Doorbraak.be herhaalt hij dat de diversiteit van de redactie een constante zorg is van de krant, maar in praktijk blijken er weinig studenten journalistiek te zijn met een allochtone achtergrond. Ook initiatieven om journalistiek talent met een allochtone achtergrond buiten de journalistieke opleidingen te zoeken, leverden tot nog toe niet veel succes op.
Belga
Archief
Nog drie terreurverdachten weer vrijgelaten
Door: 
© kos.
AP
Said Saouti en Mohammed Kerai, de twee Brusselse kopstukken die nu in de cel zitten. © kos.
Terrorisme?
