Opnieuw roept de Tweede Kamer op om salafistische moslims aan te pakken. Houd de ultra-orthodoxe gelovigen uit de buurt van asielzoekerscentra, verzoekt een Kamermeerderheid het kabinet in een motie. Ze is ervan overtuigd dat salafisten ronselen bij azc's.
De motie is aangenomen door onder meer VVD, PvdA, PVV, CDA en SGP. Hoe zij salafisten precies op afstand willen houden en aan wat voor ronselpraktijken, dat blijft onduidelijk. De partijen hebben zich daar niet over uitgelaten.
Het Duitse openbaar ministerie liet in september weten dat het signalen heeft dat salafisten proberen om 'jonge vluchtelingen aan te spreken die zonder familie naar ons land zijn gekomen en aansluiting en ondersteuning zoeken'. De groepjes zouden hen misbruiken 'voor hun eigen doel'. Of dat ook in Nederland gebeurt is de vraag. Nederlandse autoriteiten hebben er in ieder geval niet over gerept. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers was vrijdagmiddag niet bereikbaar voor commentaar.
De motie is moeilijk serieus te nemen, vindt Ineke Roex, antropoloog van de Universiteit van Amsterdam en onderzoeker naar het salafisme in Nederland. "Er gaan inderdaad salafisten naar azc's", vertelt zij. "Maar het lijkt me zeer sterk dat daar geronseld wordt. De omstandigheden zijn er voor ronselaars helemaal niet gunstig: iedereen kan over hun schouder meekijken. Ze kijken wel uit."
Het lijkt me zeer sterk dat daar geronseld wordt. Iedereen kan over hun schouder meekijken. Ze kijken wel uit
Antropoloog Ineke Roex
De salafisten die vluchtelingen opzoeken doen dat voor zover Roex kan zien in eerste instantie om praktische hulp te bieden. "Net als bijvoorbeeld kerken dat doen. Soms komt daar misschien ook geloofsverkondiging bij kijken. Maar dat mag, dat valt onder de godsdienstvrijheid. Bovendien: bij het verbieden van religieuze stromingen moet je consequent zijn. Waarom dan geen organisaties als het Leger des Heils weren?"
Directeur Nasr El Damanhoury van stichting Waqf barst, gevraagd naar een reactie op de motie, in lachen uit. Het idee dat jihadisten ronselen onder vluchtelingen is lachwekkend dom, vindt hij. De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding beschouwt zijn organisatie niet als jihadistisch, wel als salafistisch.
"Als we bij een opvang worden weggestuurd, stappen we naar de rechter", zegt hij. "We delen alleen kleren uit." Salafisten doen geen vlieg kwaad, meent hij. "Salafisme en jihadisme zijn tegenovergestelde groeperingen." Politiek Den Haag is gewoon slecht geïnformeerd, denkt El Damanhoury. "Alsjeblieft, doe een beetje moeite. Doe ondezoek voordat je oordeelt." Salafisme zou een voorportaal voor heilige oorlog zijn Sinds de aanslagen in Parijs raakt de Kamer niet uitgepraat over het salafisme. Het werkt als 'voorportaal' voor het jihadisme, zei PvdA-Kamerlid Achmed Marcouch er vorige maand over in deze krant.
Een door hem opgestelde motie over het verbieden van salafistische organisaties werd toen aangenomen door onder meer PvdA, VVD, PVV, CDA, ChristenUnie en SGP. Het OM moet onderzoeken of zo'n verbod mogelijk is, stelden de partijen in de motie. Ze vrezen dat ook gematigde en vreedzame salafisten uiteindelijk jihadistisch worden en de wapens zullen opnemen.
Of dat ook gebeurt is sterk de vraag: de AIVD en de Nationaal Coördinator Terrorrismebestrijding en Veiligheid benadrukten in september in een rapport dat een deel van de salafisten vreedzaam is en zich niet met politiek bezighoudt. Anderen doen dat wel, constateerden de diensten. En inderdaad: gematigde types drijven soms richting extremisme of jihadisme. Maar zulke radicalisering is allesbehalve gegarandeerd.
Verleden week ontving t Pallieterke een lezersbrief waarin werdbeweerd dat veel van de toekomende vluchtelingen in feite dienstweigeraars zijn.Een straffe bewering, die uitnodigde om dat verder te onderzoeken.
Ten eerste moeten we onderscheid maken tussen landen waar jongemannen militaire dienstplicht moeten vervullen en landen met een vrijwilligersleger. Irak en Afghanistan hebben geen dienstplicht maar een leger dat bestaat uit vrijwillige professionele soldaten. Vrij vertaald: uit die landen kunnen geen dienstweigeraars komen. Wie toch als militair de vlucht neemt, doet dat onder het mom van verlof zonder toestemming, ofwel is men gedeserteerd.
Vooral Afghanistan heeft problemen met zijn militair personeel. De Verenigde Staten hebben miljarden dollars gepompt in het Afghaanse leger, maar dat leger wordt geplaagd door gebrek aan training, slechte logistiek, corruptie, druggebruik, hoge slachtofferaantallen en slecht leiderschap. De Amerikaanse bevelhebber in het land, generaal John Campbell, verklaarde dat het Afghaanse leger maandelijks ongeveer 4.000 manschappen verliest. De meeste zijn AWOL, op verlof zonder toestemming, en keren nooit meer naar hun post terug. Dus het lijkt goed mogelijk dat er onder de Afghaanse vluchtelingen jongemannen zijn die contractueel hun lederdienst nog moeten vervullen.
Spookmilitairen
Ook de Iraakse strijdmacht is gebaseerd op vrijwillige indiensttreding. Het is een leger met westers materieel maar de soldaten en vooral hun officieren zijn onbekwaam. Het moraal is laag en de soldaten zijn meer loyaal aan hun stam of etnische groep dan aan de regering. Het westelijke deel van Irak is grotendeels verloren gegaan aan IS, niet door gebrek aan materiaal, maar omdat de meeste soldaten op de vlucht sloegen. Gespecialiseerde media wisten te melden dat 30.000 Iraakse soldaten op de vlucht sloegen voor amper 1.000 strijders van IS. De propaganda over de wreedheden van IS had meer effect dan de feitelijke gevechten.
Het Iraakse leger heeft ongeveer 50.000 spookmilitairen. Commandanten tellen bij de effectieven extra militairen, op papier, om zo de soldij van die fictieve soldaten te kunnen blijven ontvangen. We kunnen stellen dat het erg waarschijnlijk is voormalige soldaten te vinden tussen de Iraakse vluchtelingen in Europa.
Syrië
In Syrië is er wel militaire dienstplicht voor jongemannen van achttien jaar. Die dienstplicht geldt voor een periode van dertig maanden. Jonge vrouwen kunnen in dienst op vrijwillige basis. Het Syrische leger heeft twee problemen. In het begin van de burgeroorlog waren er veel soldaten die weigerden onrechtmatige bevelen op te volgen, zoals het schieten op vreedzame betogers. Gevolg: ofwel werden zij terechtgesteld, ofwel liepen zij over naar de betogers.
Tegenwoordig lijdt het leger aan bloedarmoede omdat vele jongemannen hun dienstplicht niet willen vervullen. Het vooruitzicht tegen IS te moeten gaan vechten, dan wel tegen eigen volk, schrikt velen af. De militaire dienst kan worden afgekocht voor een som van 500 tot 15.000 dollar. Wie niet betaalt en toch weigert zijn dienstplicht te vervullen, riskeert een gevangenisstraf en een geldboete. Ook kan de overheid extra maatregelen nemen, zoals het stoppen van voedselhulp aan de familie van de betrokkene. Een alternatieve straf is dat paspoorten van dienstweigeraars niet worden vernieuwd. Hierdoor komen die vast te zitten in het buitenland. Assad heeft al voor de tweede keer een amnestiemaatregel uitgevaardigd voor die jongemannen. Men krijgt geen straf als men zich toch nog aanmeldt voor de dienstplicht. Vraag is hoeveel jongemannen op dat voorstel zullen ingaan, als we zien hoeveel nederlagen het Syrische leger de laatste tijd heeft geleden. Logischerwijze kunnen we besluiten dat van de tienduizenden vluchtelingen die zich momenteel in Europa bevinden, er waarschijnlijk honderden zijn die op de vlucht zijn voor hun dienstplicht in Syrië.
Jamaar, ik ken ook gematigde moslims, jamaar, de meeste moslims zijn geen djihaadstrijders: noem een feit uit het gruwelmuseum van het Kalifaat en je wordt meteen in die zin onderbroken. En inderdaad, er zijn veel gematigde moslims; verschillende soorten zelfs.
Eerst even de term definiëren. Extremisten, beweren onze gematigden, die zijn er aan beide kanten: de islamfanatici die beweren dat 1 + 1 = 4, en de islamcritici die warempel volhouden dat 1 + 1 = 2. Gematigden daarentegen vermijden deze uitersten en tonen redelijkheid, namelijk dat 1 + 1 = 3. Objectief behoren gematigden en islamfanatici, hoewel in verschillende mate, tot hetzelfde kamp, namelijk het foute. Maar in een ander opzicht behoren de critici en de fanatici wel degelijk tot hetzelfde kamp, namelijk door beider erkenning van de ware islam, tegenover de gematigden, die een fata morgana najagen: de niet-bestaande verdraagzame ware islam. De subcategorieën gematige islam en extreme islam bestaan namelijk niet, zoals onder meer de Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan ons bezworen heeft; er is alleen de islam.
Bedrog in dienst van het geloof
Vele moslims hebben een geïdealiseerd beeld van de Profeet, die dan als een soort Barmhartige Samaritaan voorgesteld wordt. Dat behoort tot de normale propaganda rond absolute heersers. In de Sovjet-Unie werden ook verheffende kinderboeken verkocht onder de titel: Moeder, vertel ons over Lenin. Vandaag wordt dat dan heel eigentijds: Mohammed als belichaming van het egalitarisme, als bevrijder van de slaven (!), als eerste feminist (!). Het bontst maken het de ongelovige islamvrienden, die aan Mohammed allerlei in het Westen gewaardeerde deugden toeschrijven die zelfs idealiserende moslims ongeloofwaardig vinden.
Althans onder elkaar, want hun westers geschoolde zegslieden nemen tegenover westerse toehoorders meer en meer de door westerse progressisten vervolmaakte retoriek over. Bijvoorbeeld, eerder dit jaar, na een aanslag op een joods doelwit in Kopenhagen, gaven plaatselijke moslims een verklaring uit tegen discriminatie van joden en moslims en vormden ze een menselijke ketting rond een synagoge. Let wel: het gaat om moslims die doorgaans de joden haten, wier religie die haat ook inlepelt, en wier geloofsgenoot net een anti-joodse aanslag gepleegd had.
Dat zij opeens met toegeknepen neus een synagoge gaan beschermen (tegen medemoslims!), zegt vooral dat zij van hun westerse vrienden geleerd hebben welk schuldgevoel hier tegenover de joden heerst, en hoe je dat kan manipuleren in dienst van de islam. Het past in het extreemlinkse Godwin-vertoog van: Wat de joden voor de nazis waren, dat zijn de moslims voor ons. Het verdonkeremaant natuurlijk de massale sympathie die moslims voor de nazis hadden en hebben, de genegenheid die zij vanwege Hitler en Himmler genoten, de gemeenschappelijke jodenhaat, en het getuigenis van Winston Churchill: Mein Kampfis de nieuwe Koran. Nee, die uitspraak komt niet van Geert Wilders (hoewel hij ze herhaald heeft), maar van de opper-anti-nazi. De gelijkstelling van vervolgde joden en bekritiseerde moslims is een voorbeeld van taqijja, bedrog in dienst van het geloof.
Tariq Ramadan
Toch moet men zich soms afvragen wat zij eigenlijk echt menen. Dit voorjaar woonde ik in Brussel een islamcongres bij met als stergaste Karen Armstrong, die elders tot in het absurde de islam verdedigt, maar tegenover moslims vooral de nood aan pluralisme predikte. Nog verrassender was dat mede-organisator Tariq Ramadan zelf beklemtoonde dat de islam maar één zienswijze onder andere is. Ik kan geen gedachten lezen, maar ik vermoed dat dat niet ingegeven was door de overweging dat er één ongelovige op de persbanken zat. (En zelfs die ene viel niet uit de toon, want met mijn baard en getrimde snor zie ik er behoorlijk moslim uit.) Ik ben geneigd hem een heel licht voordeel van de twijfel te geven.
Anderzijds kan dat een geval zijn van hoe mensen hun eigen verhaaltjes gaan geloven: Zoals moslims dit woord begrijpen, zijn zij inderdaad voor pluralisme. In hun zienswijze is het gedoogbeleid tegenover rechteloze joden en christenen in al-Andaloes een na te volgen voorbeeld van pluralisme een vertoog dat door talloze westerse islamvrienden is overgenomen. Dus: zich vóór pluralisme uitspreken sluit trouw aan de orthodoxe islam en zijn kalifaatproject niet uit.
Verder zou het pure taqijja kunnen zijn. Ik haal die verklaring er echter niet graag bij zonder duidelijke aanleiding, en bij dat congres was die er niet. Maar het is een veel voorkomend verschijnsel, nog aangemoedigd door de inmiddels onmiskenbare gretigheid van westerlingen naar geruststelling omtrent de islam. Talloze kerstekinderen zullen zich aan elke strohalm en aan het onnozelste smoesje vastklampen om toch maar te kunnen geloven dat beeldenstorm, onthoofding en slaafneming niets met de islam te maken hebben.
Gematigde moslims doen vaak heel verongelijkt als zij met achterdocht bejegend worden omwille van het palmares dat hun militantere geloofsbroeders opgebouwd hebben. Nochtans hebben zij heel wat met de djihadisten gemeen, te beginnen met de geloofsbelijdenis, waar strikt álle moslims mee instemmen, en die in de vlag van zowel Saoedi-Arabië als de Islamitische Staat prijkt. De meesten zullen zich ook aan de zijde van de radicalen scharen wanneer die bv. door de heidense politie aangepakt worden.
De échte gematigden
Maar sommigen (ik wil me hier niet vastpinnen op precieze percentages) geloven echt niet in de juistheid van wat de djihaadstrijders doen. Zij voelen echt dat er iets mis is wanneer zij afvalligen zien vermoord worden. Zij vinden oprecht dat de Islamitische Staat hén niet vertegenwoordigt. Zij ijveren werkelijk om medemoslims ervan te overtuigen dat de islam vredelievend en verdraagzaam is. Let wel, het is niet omdat een moslim dat zegt, dat hij het ook echt meent (zie hoger), maar er bestaan wel degelijk moslims die het oprecht menen.
Zulke moslims vergissen zich, en dat komt hierdoor. Zij zijn gehecht aan de algemeen-menselijke moraliteit of aan de westerse waarden die zij uit hun omgeving opgesnoven hebben, maar tegelijk ook aan de religie die zij van hun ouders hebben meegekregen. Daarom hebben zij zichzelf overtuigd dat deze twee verenigbaar zijn. Een dwaling dus, maar wel een oprechte en echt gemeende dwaling.
Daarom zijn deze echte gematigden menselijk gesproken een delicate uitdaging voor islamcritici. Met taqijja-moslims moet je geen medelijden hebben, met onze eigen islamvrienden nog minder. De eersten zijn schuldig aan bedrog: geen doodzonde maar wel een strategisch feit om rekening mee te houden, een daad van zelfgekozen vijandschap. De tweeden zijn hardnekkig in het zelfbedrog. Zij zijn te kwader trouw, moedwillig blind voor feiten en doof voor kennis. Maar echte gematigden in de moslimwereld hebben het hart op de juiste plaats, zij zijn alleen onderhevig aan zelfbedrog, en wel door een dilemma dat velen van ons even goed parten zou spelen.
Voor hen is de korte pijn het beste: compromisloos duidelijk maken dat zij heel hun leven in een begoocheling geloofd hebben. Het is wel onmiskenbaar pijnlijk: stel je voor dat je een moefti (jurisconsult) bent die op zijn vijftigste gaat beseffen dat de islam een dwaling is en dat hij zijn leven vergooid heeft aan valse kennis. Of stel je voor dat je de eerste in je familie bent die het licht ziet: je riskeert je leven en moet met je hele omgeving breken. Daarover volgende week meer.
Tot dan is het laatste woord voor de Marokkaans-Nederlandse schrijver en ex-moslim Hafid Bouazza, die met kennis van zaken spreekt: De gematigde moslim is een westerse uitvinding. We hebben geen gematigde maar afvallige moslims nodig.
Bijna alle Nederlanders (nu al 90 procent) vindt dat die zogenaamde vluchtelingen maar in de eigen regio moeten opgevangen worden. En bijna 80 procent is voorstander van het sluiten van de grenzen. Belangrijk: zowel hoog- als laagopgeleiden denken er hetzelfde over.
Groen en links en autofanaat
De crisis over de horden gelukszoekers woekert maar verder. De politici kijken ernaar en dat volstaat voor het grootste deel onder hen. Nou ja, ze doen toch iets. Ze hebben een oproep gedaan om geen geweld te gebruiken. Die was zowel tot de welkom-idioten (die een kogel naar de liberale fractieleider stuurden omdat hij minder luxe aan het asielprofitariaat wil geven) als tot de geharnaste tegenstanders gericht. Natuurlijk kon het verachtelijk vod De Standaard het weer niet laten over die oproep te liegen. Volgens DS zou Geert Wilders geëist hebben om die oproep te mogen ondertekenen, terwijl in werkelijkheid initiatiefnemer en politiek leider van GroenLinks Jesse Klaver het netjes aan Wilders heeft gevraagd, zoals het hoort in een democratie. Wel betwijfel ik of Wilders op voorhand wist dat die brief bestemd was voor de linkse De Volkskrant, terwijl De Telegraaf de grootste (en rechtse) krant van Nederland niet gecontacteerd werd. Blijkbaar weten de parlementaire voormannen dat de kogels en de messen altijd uit de linkse hoek komen. De brief was ook een gevolg van de twee vernielde autos van een GroenLinks-gemeenteraadslid in Wormerland in de Zaanstreek, boven de rook van Amsterdam. Raadslid Harold Halewijn, uiteraard een voorstander van doe de deur maar wagenwijd open, haalde er zich een onbedoeld neveneffect mee op de rug. Het regende brieven bij de kranten en reacties op de sociale media. Niet om hem te steunen, maar om te vragen waarom een groene linkse twee autos nodig heeft terwijl hij met de fiets in nauwelijks een paar minuten in het centrum van zijn gemeente is.
Alles voor het asielprofitariaat, niets voor de Nederlanders
Hoe komt het dat de reacties zo hoog oplopen in Nederland ? Dat heeft zowel een historische als een actuele oorzaak. De historische is de verstikkende politieke correctheid in de jaren tachtig en negentig, toen alles wat niet Nederlands was heilig verklaard werd. In een televisiediscussie werd de gekleurde Alida Neslo (die als halve Vlaamse niet helemaal gek was) bijna tot de doodstraf veroordeeld omdat ze de enige was die vond dat de instromers Nederlands moesten leren. Van een Turk die indertijd zes mensen vermoordde en vervolgens vluchtte, werd niets over zijn nationaliteit en uiterlijk gezegd bij de omroepen omdat men anders Turken zou stigmatiseren. Dat veranderde met de Fortuijn- en Wildersrevoltes, maar ook vandaag stikt het establishment nog altijd van correcte bedriegers die indertijd op die leugenberg naar boven zijn gekropen. Bijvoorbeeld de huidige Amsterdamse hoofdcommissaris Aalbersberg. Tijdens het sinterklaasfeest (altijd op 5 en niet op 6 december) ontvangen de Amsterdamse politiebureaus kinderen. Blijkbaar moeten de dienders die dag geen boeven vangen. In een strenge interne nota deelt de imbeciel mee dat louter Zwarte Pieten niet welkom zijn; er moeten ook gekleurde exemplaren binnenvallen. Maar de grote woede betreft natuurlijk de bezuinigingen, die vooral de lagere sociale klassen treffen. Op de ouderenzorg wordt overal gekort. Bejaarden mogen maar één keer per week een douche nemen, pampers worden geteld, maar plots is er geld om gelukszoekers meestal aanhangers van een misdadige racistische en seksistische ideologie een lekker leventje te bezorgen. Razend zijn veel Nederlanders die al jaren afgescheept worden met de belofte dat er ooit, maar niet nu, sociale huurwoningen worden gebouwd. En plotseling neemt men maatregelen om 50.000 huizen en appartementen op te trekken. Boos zijn de Nederlanders over het bedrog van de openbare omroep, die even hard liegt als het tuig van de richel van de VRT-nieuwsdienst. Fatsoenlijke asieltegenstanders mogen niet op het scherm, maar Jeroen Pauw nodigt wel Constant Kusters uit, de leider van de radicaal-rechtse Nederlandse Volksunie, die al jaren dertig tot veertig mensen op de been brengt. Bedoeling is, de miljoenen Nederlanders die de invasie niet langer aanvaarden aan de NVU te linken. Ook de vergadering in Steenbergen, waar een aantal erg volkse types uit de bol ging, wordt voortdurend uitgezonden door de NPO om hen gelijk te stellen met goedgebekte en geweldloze asieltegenstanders die zelf nooit uitgenodigd worden.
Op 25 augustus bereikten de Servische premier Aleksandar Vucic en de Kosovaarse premier Isa Mustafa in Brussel een akkoord over de aanpak van enkele sleutelproblemen, die de relatie tussenhun landen én de relatie tussen de Albanese meerderheid en de Servische minderheid in Kosovo moet verbeteren. Federica Mogherini, de Italiaanse Hoge Buitenlandvertegenwoordigervan de Europese Unie, kan het akkoord op haar palmares schrijven.Al vrezen wij dat het water van de Ibar, de natuurlijke scheidingslijn tussen de Servische gemeenten in het noorden van Kosovo en de rest van het land, nog altijd heel diep is.
In feite is het akkoord de verdere implementatie van het zogenaamde Brussels Agreement van april 2013, waarbij aan de gemeenten met een Servische meerderheid in Kosovo een verregaande autonomie werd beloofd, in een vereniging van Servische gemeenten met een eigen parlement en zelfs een eigen vlag. Thans is er een 22-puntenplan waarover Servië en Kosovo het eens zijn en waarmee beide landen, als beloning, op lange termijn uitzicht krijgen op het zo begeerde lidmaatschap van de al veel te grote EU-club.
Paradijs voor criminelen
Of het akkoord op het terrein veel zal veranderen, is zeer de vraag. Expats van de mislukte Europese missie EULEX daar hebben wij het een andere keer over weten maar al te goed dat noch de Servische regering en wetshandhavers, noch de Kosovaarse regering en wetshandhavers sinds de afscheiding in 2008 enige impact hadden op het noorden van Kosovo: internationale politiemensen mochten er niet opereren, Kosovaarse al zeker niet, en Servië hield zich wijselijk afzijdig omwille van de lonkende EU. Zo is het centrum van de Balkan sinds enkel jaren een paradijs voor criminelen, die hun activiteiten vooral richten op de handel van in West-Europa gestolen autos, witwassen, drugstrafiek, petroleumfraude, wapenhandel, vrouwenhandel en mensensmokkel in het algemeen.
Dezelfde criminelen, die tot op heden ook in de lokale politiek de touwtjes stevig in handen hebben, krijgen nu onder druk van Europa een vrijstaat waar weinig zal veranderen. Behoudens enkele kleine succesjes tegen autodieven, drugs- en mensensmokkelaars, zijn de Kosovaarse politie (KP) en de EU-politie tot dusver machteloos gebleken. Groots opgezette operaties om enige orde te scheppen in het noorden of om enkele topcriminelen te arresteren, werden systematisch afgeblazen omwille van te groot risico of omwille van spontane wegblokkades die door de lokale bevolking werden opgericht om optredende politieambtenaren de terugkeer naar hun basis te ontzeggen.
Anderhalf jaar geleden werd een Litouwse EU-politieman op weg naar zijn post koelbloedig doodgeschoten. Een oproep aan de plaatselijke bevolking om mee te helpen om de vermoedelijk Servische dader(s) te identificeren, bleef onbeantwoord. Nochtans kent iedereen er vrijwel iedereen.
Ook onderzoeken naar georganiseerde criminaliteit lopen systematisch fout. Bij een onderzoek in 2014 naar een belangrijke groep fraudeurs met petroleumproducten is gebleken dat Albanese en Servische criminelen wél de beste maatjes kunnen zijn en op elkaars terrein komen. Kan het ook anders, als de meeste politieke figuren in Kosovo rechtstreeks banden hebben met de georganiseerde criminaliteit, zoals blijkt uit het rapport dat de Zwitser Dick Marty voor de Raad van Europa heeft opgesteld? Het ging vooral om organenhandel tijdens de oorlog in 1998-1999, maar in de marge van dat rapport blijkt dat de Zwitser niet kan begrijpen waarom de internationale gemeenschap Europa en de VSA op kop de hand boven het hoofd blijft houden van mensen die onmiskenbaar oorlogsmisdaden hebben begaan, corrupt zijn en verbonden zijn met alle vormen van criminaliteit in de regio.
Wapenhandel, drugshandel en mensensmokkel
Het lijkt erop dat de overeenkomst over de toekenning van een sterke autonomie aan Noord-Kosovo in de toekomst de schurkenreputatie van het ganse land nog zal versterken. Westerse inlichtingdiensten weten maar al te goed dat Kosovo een belangrijke draaischijf is voor wapenhandel, drugssmokkel en mensensmokkel (Balkanroute). De lekke grenzen zijn daaraan niet vreemd. Het ziet er evenmin naar uit dat de toekomstige politieke leiders uit Noord-Kosovo zich zomaar zullen neerleggen bij alle beslissingen van Pristina of van een Kosovaarse rechtbank. Zoals gezegd, de Ibar is daarvoor nog te diep. Er is nog te veel etnische haat en er moeten nog te veel oorlogsmisdadigers worden berecht. En van die oorlogsmisdadigers zitten de meesten toevallig in lokale besturen, de regering of het parlement.
Kosovaarse diaspora
Of de Kosovaren met het akkoord gelukkiger zullen worden, is een al even onbekende factor. Vrijwel iedereen wil er weg. Kosovaarse Albanezen vragen nu, tot grote vreugde van Belgrado, terug een paspoort aan bij de vroeger zo gehate Serviërs, om makkelijker een visum te krijgen voor de Schengenlanden. Volgens Eurostat, het EU-bureau voor statistiek in Luxemburg, waren 26 procent van alle asielzoekers in het eerste kwartaal van dit jaar Kosovaren, 3 procent waren Serviërs. Die cijfers zullen door de recente ontwikkelingen mogelijk achterhaald zijn, maar dat het vooral om economische vluchtelingen gaat, spreekt voor zich. Velen proberen illegaal de EU binnen te komen omdat er al een grote Kosovaarse diaspora is in Duitsland, Zweden en de Benelux-landen. Iedere familie kent wel iemand in Duisburg of Antwerpen, waar men dan terechtkan. Het valt te vrezen dat de EU met Servië en Kosovo op termijn alweer een economische puinhoop en heel wat criminaliteit zal binnenhalen.
Wij hebben het dan nog niet over het feit dat Kosovo van alle Europese landen proportioneel één van de belangrijkste leveranciers is van IS-strijders. Velen zijn al teruggekeerd, ook naar het nabije Bosnië-Herzegovina. De meesten bevinden zich niet in de gevangenis en ze zijn zeker niet bekeerd tot het christendom. Met de Balkan erbij wacht Europa beslist een schitterende toekomst.
De politieke en de handelsrelaties van België met het feodale koninkrijk Saoedi-Arabië staan volop ter discussie na de terreuraanslagen in Parijs en het terreurgevaar in Brussel. De Saoedis prediken in het Westen het oerconservatieve wahabisme en er zijn sterke vermoedens dat ze de IS financieren.
Dus stelt zich de vraag of het erfpacht aan de Saoedis op de Grote Moskee in Brussel wel een goed idee was. En moeten we zomaar de rode loper uitrollen voor de Saoedische groep Energy Recovery Systems die in de Antwerpse haven wil investeren en 900 jobs belooft? Ook ons koningshuis mag zich beraden. Of wil men daar niet meer herinnerd worden aan het schandaaldossier rond Eurosystème Hospitalier?
Het was een nogal gênante vertoning van Kamerlid Peter de Rover (N-VA), hoe hij laatst in een debat met Wouter de Vriendt (Groen) op De Afspraak (Canvas) met hand en tand het standpunt verdedigde dat België nauwe contacten moet blijven onderhouden met Saoedi-Arabië. Dat die oliestaat net als IS mensen onthoofdt alsof het om kippen gaat, en dat er meer dan genoeg redenen zijn om aan te nemen dat de Saoedis de IS financieren en/of van wapens voorzien, deed er even niet toe. Want dat was nu net wat De Roover als betoog had. Het kan zijn dat er Saoedis zijn die het doen, maar dat mogen we niet gelijk stellen met Saoedi-Arabië als staat. Neen hoor, je mag landgenoten niet verwarren met een land. De Roover had een punt, maar hij ging wel heel lichtjes over de feiten heen. In Saoedi-Arabië heerst een totalitair regime waar enkel het extreem conservatieve wahabisme wordt getolereerd. Het wahabisme is al even erg als het salafisme dat de regels van de sharia tot op de komma volgt. Dat betekent dat kritiek op het systeem niet wordt geduld, dat holebis een ticket naar de hel verdienen, dat vrouwen niet met de auto mogen rijden en tal van zaken die niet bepaald met onze westerse waarden overeenstemmen.
De woorden van De Roover waren nog niet koud of zijn partijgenoot Johan van Overtveldt, federaal minister van Financiën, liet via De Standaard weten dat hij het belastingverdrag met Saoedi-Arabië voorlopig opschortte omdat hij de wenselijkheid van het verdrag opnieuw wou evalueren. Maar wat dat verdrag exact inhoudt? De lezers van de krant werden er niet wijzer op. Het valt nog maar af te wachten of er wat zal veranderen aan de relaties met de oliestaat. De jaarlijkse export vanuit België naar het land bedraagt 2 miljard euro. Een tiende daarvan heeft met wapenhandel te maken, dus met het Waals Gewest. En daar zal men niet snel de Saoedische kip met de gouden eieren willen slachten. Het kan geen toeval zijn dat de Waalse overheid Saoedi-Arabië nog niet op de zwarte lijst heeft gezet, terwijl Egypte, Jemen, Syrië en Bahrein er wel op staan.
De Grote Moskee
De Belgische welwillendheid tegenover een land waar soms massaal veroordeelden na het vrijdaggebed met een zwaardslag worden onthoofd, is lang niet nieuw. En daar speelde ons koningshuis een niet onbelangrijke rol in. Neem de Grote Moskee in Brussel, sinds jaar en dag bekend als broeihaard van het radicale islamisme in ons land. Onze vrome vorst Boudewijn gaf het gebouw in 1967 als geschenk aan de Saoedische koning Faisal bin Abdul Aziz al-Saud die toen pas aan de macht was gekomen. Waarom deze promotor van het wahabisme het cadeau kreeg, is nooit duidelijk geworden. Feit is dat het gebouw stond te verkommeren en op kosten van Saoedi-Arabië werd gerestaureerd.
Faisal was in 1967 op bezoek in ons land, onder meer om wapens te kopen bij FN in Herstal, toen nog een dochter van de Generale Maatschappij van België en waarvan onze koninklijke familie nog enkele procenten van de aandelen in bezit had. Had het ene met het andere te maken? Het is niet zeker, maar Boudewijn gaf toen wel het gebouw voor 99 jaar in erfpacht aan Saoedi-Arabië. Het kwam onze koning ook goed uit dat het paviljoen met het beeldhouwwerk De menselijke driften van Jef Lambeaux, ondergebracht in een gebouwtje van Victor Horta, niet meer publiek zou toegankelijk zijn. Katholieken als Boudewijn vonden het werk niet meer dan een obsceen abattoir.
De Grote Moskee werd in 1978 ingewijd. En nu wordt het interessant om het jaartal af te zetten tegenover de gebeurtenissen rond Eurosystème Hospitalier, de moeder van alle onfrisse dossiers van de afgelopen decennia in ons land. Een sleutelrol wordt gespeeld door Abdullah bin Abdul Aziz, de halfbroer van de Saoedische koning, onze koning Boudewijn en niet het minst prins Albert die heel vaak handelsdelegaties van de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel voorzit in het buitenland. In 1975 zullen zowel onze koning als de kroonprins op reis gaan naar Saoedi-Arabië. Dat heeft alles te maken met enorme economische belangen.
Eurosystème Hospitalier
Abdullah is sinds 1964 de leider van de Nationale Wacht, het zogenaamde witte leger; 30.000 soldaten die zijn opgeleid om de binnenlandse veiligheid te waarborgen en de olievelden, en vooral Mekka, te beschermen. Trouwens, de idee van een Nationale Wacht is naar het voorbeeld van onze rijkswacht ooit aangebracht door een Belg, een handelsagent van FN in Saoedi-Arabië. Belangrijk om weten is dat in het koninkrijk de regel geldt dat de grond eigendom is van de koning en de ondergrond eigendom van de staat. Opbrengsten uit de oliewinning komen dus de staat tegoed, maar een levendig systeem van commissielonen zorgt ervoor dat een flink deel naar de koninklijke familie vloeide.
Om zichzelf te verrijken en fondsen te verwerven voor zijn Nationale Wacht komt Abdullah op de idee liefst vijf luxehospitalen te laten bouwen voor zijn leger. Het gaat om een project van (omgerekend) 2,5 miljard euro, een fabelachtig bedrag dat het land zou betalen. Amerikaanse en Britse groepen en zelfs een Nederlandse groep staan aan te schuiven voor de opdracht, maar het wordt het Belgische Eurosystème Hospitalier. Het bedrijf heeft nauwelijks kapitaal, vormt samen met enkele bouwbedrijven een consortium en krijgt plotsklaps een hoofdaandeelhouder van formaat: de munitiefabrikant PRB, een dochterbedrijf van de Generale Maatschappij van België.
Callgirls
Aan het hoofd van Eurosystème Hospitalier staat Daniel Cauchie, commercieel agent van Sabena in het dan nog erg mondaine Beiroet (Libanon). Hij organiseert er weekendtrips voor Arabische prinsen en bouwt persoonlijke contacten uit met Abdullah. Het is niet die relatie die de doorslag geeft om een gigantisch contract aan een Belgisch bedrijf toe te vertrouwen. Het gaat erom dat België een koningsrijk is en niet het minst om het bezoek dat koning Boudewijn en prins Albert in 1975 brengen aan Saoedi-Arabië.
Dat ons land de Grote Moskee aan zijn land heeft geschonken, heeft Abdullah ongetwijfeld zo al erg gunstig gestemd. Maar er is meer. Wanneer de prins zelf naar Brussel afreist, wordt hij zeer goed ontvangen. Cauchie weet hoe hij het verblijf van de prins zo aangenaam mogelijk kan maken: met vrouwen. Het is de Nederlands-Egyptische vrouw Fortunato Habib Israël die daarvoor zal zorgen. Ze heeft een netwerk van callgirls. Ze zorgt ervoor dat er permanent vier vrouwen zijn in de suite van de Hilton waar de prins is afgezakt. Hij blijft acht dagen.
Hij brengt een bezoek aan Eurosystème en gaat een keer op de thee bij koning Boudewijn. In een zeldzaam interview vertelde een gewezen agent van de Staatsveiligheid ooit wat meer: De prins en zijn gezelschap trokken er s nachts op uit in Brussel, onder meer naar illegale casinos. Dat betekende dat we dag en nacht in de weer moesten zijn. Het was de zwaarste week uit onze carrière.
Smeergeld
Een jaar na het bezoek van Boudewijn en Albert aan Abdullah en niet lang na zijn passage wordt het contract beklonken, in 1976. De eerste twee projecten draaien evenwel vrij snel in de soep. Drie jaar later is Eurosystème failliet. Het echte schandaal breekt pas uit wanneer het Hoog Comité van Toezicht en de Bijzondere Belastinginspectie ontdekken dat op het contract van 28,5 miljard frank voor de twee eerste hospitalen liefst 8,5 miljard frank commissielonen zijn betaald. Op zich is dat geen probleem, want in sommige landen krijg je geen contracten zonder steekpenningen. Het probleem is echter dat 1 miljard frank in het geheim is terechtgekomen bij vier Belgen. En dat is fiscale fraude.
De namen zijn nooit bekendgemaakt, al doen nooit bewezen geruchten hardnekkig de ronde dat prins Albert één van de begunstigden was. Er is nooit een veroordeling geweest in het dossier. Een gewezen crisismanager van Eurosystème zei ooit in De Tijd: Een indicatie heb ik nooit gevonden dat de prins geld zou hebben ontvangen. Maar met de krappe dotaties die hij ontving, kwam hij met moeite toe. Het zou hem dus goed van pas zijn gekomen.
Laatste eer
Abdullah, inmiddels koning, sterft begin 2015. Koning Filip reist naar Saoedi-Arabië om de laatste eer namens ons land te betonen. Er is in zijn hofhouding kennelijk niemand die hem vertelt dat het misschien niet zon goed idee is
In 1993 bedroeg het gemiddelde inkomen van de bewoners van Sint-Jans-Molenbeek 80 procent van het Belgisch gemiddelde. Ondertussen is dat gedaald tot 60 procent. PS-kopstuk Philippe Moureaux zag zijn gemeente als pleisterplek voor het nieuwe proletariaat van de 21ste eeuw: allochtonen. Een pamperbeleid, massale subsidies en een parallelle zwarte economie zorgen voor de rest. Dat verklaart waarom Molenbeek een voorpost van het salafisme in België en Europa is geworden.
Dat een aantal verantwoordelijken van de aanslagen in Parijs afkomstig zijn uit Sint-Jans-Molenbeek verwondert niemand. Zeker niet de mensen die de gemeente goed kennen. De sterke aanwezigheid radicale islamisten in die Brusselse gemeente verklaart veel. In Molenbeek is een parallelle samenleving ontstaan die we gerust monocultureel radicaalislamitisch kunnen noemen.
Zelfverklaarde experts als Rik Coolsaet, David van Reybrouck en De Morgen-commentator Bart Eeckhout trekken in verband met Molenbeek vaak de klassieke conclusie: de gemeente is zeer arm en dat duwt de zogenaamde jongeren in de armen van het moslimfundamentalisme. De cijfers geven hen op het eerste gezicht gelijk. We herhalen, in 1993 bedroeg het gemiddelde inkomen van de inwoner van Molenbeek 80 procent van het Belgisch gemiddelde, maar ondertussen is dat gedaald tot minder dan 60 procent. Van de 19 Brusselse gemeenten ligt enkel het gemiddelde inkomen van Sint-Joost-ten-Node (onder de 50 procent van het gemiddelde) lager. Is het dan niet normaal dat jongeren die zich uitgesloten voelen de stap zetten naar de radicale islam? Een simplistische marxistische analyse.
De huidige situatie is het gevolg van een socialistisch experiment dat Philippe Moureaux, burgemeester tussen 1993 en 2012, in gang heeft gezet. Een socialistisch experiment dat zoals alle andere grandioos mislukt en ontspoord is. Moureaux zag in de allochtone gemeenschap van Molenbeek een nieuw proletariaat dat tegelijk ook het nieuwe kiesvee van de PS zou vormen. Want de blanke arbeid werd steeds welvarender en keerde zich in de ogen van de socialisten in ondankbaarheid af van zijn vroegere rode weldoeners door voor bijvoorbeeld de liberalen te stemmen.
Het is een vergissing te denken dat de PS dit nieuwe proletariaat aan zich ging binden door het arm te houden. Neen, de nieuwe rode kiezers moesten ervan overtuigd worden dat ze een degelijke levensstandaard konden verwerven dankzij de PS. Dat gebeurde in eerste instantie door een stroom van uitkeringen: werkloosheid, kinderbijslag, inschakelingsuitkering (het vroegere wachtgeld). Daarnaast wist Moureaux ook buitenproportioneel veel subsidies naar Molenbeek te lokken. Er zijn de zogenaamde subsidies voor de kwetsbare wijken. Van de 19 Brusselse gemeenten genieten er slechts 10 van de 408 miljoen euro die sinds 1994 worden vrijgemaakt. 84 miljoen gaat naar Brussel-stad. Op twee komt Molenbeek, met 72 miljoen. 18 procent van het budget ging naar Molenbeek, terwijl de gemeente met haar 95.000 inwoners slechts 8 procent van de Brusselse bevolking uitmaakt. Geld dat uiteraard gebruikt werd voor een intensief pamperbeleid onder meer goedkope maaltijden -, maar die extra middelen ziet men niet terug in de officiële statistieken van de inkomens. Ook de middelen voor sociale woningen vloeiden buitenproportioneel naar de gemeente van ex-burgemeester Moureaux.
Dit socialistisch beleid werd geflankeerd door een laissez-passer op het vlak van veiligheid en een grote tolerantie ten opzichte van de radicale islam. Op die manier is er in Molenbeek een parallelle samenleving ontstaan, met een parallelle zwarte en criminele economie. In verhouding tot de inkomens zijn er in de gemeente buitenproportioneel veel luxewagens van het type BMW en Audi. Onder andere drugshandel voedde de parallelle economie. En ook wapenhandel. Moureaux heeft zich lange tijd verzet tegen een harde aanpak van de criminaliteit in zijn gemeente.
Die laksheid en het perfide sociaaleconomische beleid in Molenbeek maakt dat de gemeente een hub is voor de radicale islam, vooral dan de salafistische die gefinancierd wordt door Saudi-Arabische zeloten. Niet enkel via de moskeeën. Ook kleine boekhandels met opruiende lectuur worden gefinancierd.
De economische sector van de wapenhandel mag niet onderschat worden; Molenbeek is een draaischijf voor die lucratieve handel. De Franstalige socialisten hebben daar gezien de belangen van het Waalse staatsbedrijf FN Herstal altijd zeer hypocriet over gedaan. Officieel is de PS tegen de verkoop en de verspreiding van oorlogswapens, maar in de praktijk wordt dit gedoogd. Zowel voor de levering aan het buitenland (onder meer Libië) als wat de binnenlandse handel betreft. FN Herstal boekte vorig jaar een winst van 49 miljoen euro en de Waalse regering kreeg miljoenen aan dividenden binnen. Dan knijp je als PSer wel eens een oogje dicht.
Bij camping Droomgaard in Kaatsheuvel is de gemeente Loon op Zand van plan 1200 vluchtelingen op te vangen.
Jeroen de Jong/BeeldWerkt
KAATSHEUVEL - Burgemeester Wim Luijendijk van Loon op Zand heeft extra politie-inzet afgekondigd voor de bewonersavonden die zijn georganiseerd naar aanleiding van de komst van een noodopvang voor 1200 asielzoekers in Kaatsheuvel.
Vooral bij de bewonersavond voor alle inwoners van de gemeente die maandagavond wordt gehouden, worden veel tegenstanders verwacht. Woensdagavond werd een debat over een asielzoekerscentrum in Geldermalsen verstoord door relschoppers die het gemeentehuis bestormden. De politie loste waarschuwingsschoten en arresteerden 14 inwoners.
Paraatheid Hoewel Luijendijk zulke taferelen niet verwacht, is hij 'extra alert'. Het politieteam Langstraat is in opperste staat van paraatheid. Andere eenheden van het korps van de veiligheidsregio (26 gemeenten) zijn op afroep beschikbaar, één telefoontje is genoeg.
Omwonenden
Vrijdagavond is er al een besloten bijeenkomst voor direct omwonenden van camping de Droomgaard, waar de eerste asielzoekers zich volgende week zullen melden.
Vluchtelingen Grieks-Macedonische grens naaien mond dicht
Vluchtelingen Grieks-Macedonische grens naaien mond dicht
Foto: ANP
Honderd vluchtelingen die zijn gestrand aan de Grieks-Macedonische grens bij Gevgelija hebben geprotesteerd door hun mond dicht te naaien of halfnaakt in de kou te gaan staan.
Macedonië laat sinds een paar dagen alleen nog vluchtelingen uit Syrië, Irak en Afghanistan toe.
Daardoor zien vluchtelingen uit Pakistan, Bangladesh, Iran en Afrika de route naar Noord- en Midden-Europa versperd. Duizenden van hen zitten inmiddels in een opvangcentrum aan de Griekse kant van de grens.
Enkele tientallen aanhangers van Vlaams Belang hielden donderdagavond voor het gemeentehuis van Denderleeuw een actie om te protesteren tegen de komst van een open asielcentrum in de gebouwen van de VDAB aan de Steenweg.
Er zouden in dat gebouw wellicht zon 200 asielzoekers worden gehuisvest. De actie verliep, op wat sirenegeloei na, rustig. De politie hield wel een oogje in het zeil.
Onze gemeente heeft nu reeds te kampen met verregaande samenlevingsproblemen als gevolg van de massa- immigratie, zegt VB-gemeenteraadslid Kristof Slagmulder.
Daarbovenop wordt nu ook de asielkraan nóg verder opengezet. Momenteel wonen er in onze kleine gemeente al zon 2.900 inwoners van vreemde afkomst. Zonder enig overleg werd in Brussel beslist om de inwoners van Denderleeuw nog eens 200 extra asielzoekers door de strot te rammen. Op geen enkel moment werd de mening van de Denderleeuwenaar gevraagd.
Een handvol mensen van Hart tegen Hard en Groen Denderleeuw hielden tegelijk een symbolische tegenactie om een signaal van solidariteit uit te sturen.
We erkennen dat 200 mensen op een goede manier opvangen geen sinecure is. De gemeente moet voor deze uitdaging voldoende ondersteuning krijgen om een kwalitatief en positief traject te kunnen uitstippelen en afleggen. Groen Denderleeuw vraagt dat onze gemeente tijdens het hele parcours kan blijven genieten van de ondersteuning van Fedasil en de Vlaamse overheid, die eigenaar is van het gebouw.
Groen Denderleeuw is ook van plan een inzamelactie te organiseren, in samenwerking met het Vluchtelingenplatform Regio Dender.
De lokale politie moest tussen woensdagavond en donderdagmiddag drie keer uitrukken voor een noodoproep vanuit het asielcentrum in de oude NAVO-legerbasis van Weelde in Ravels
Drie keer moesten de politieploegen uitrukken. Drie keer was alles alweer rustig toen ze in het centrum toekwamen.Foto: ema
RAVELS - De lokale politie moest tussen woensdagavond en donderdagmiddag drie keer uitrukken voor een noodoproep vanuit het asielcentrum in de oude NAVO-legerbasis van Weelde in Ravels. Drie keer was alles alweer rustig toen de agenten arriveerden.
Grote calamiteiten zijn er niet gebeurd, maar de korte opeenvolging van drie incidenten in het nieuwe vluchtelingenkamp van Weelde heeft de politie genoodzaakt om donderdagmiddag een spoedvergadering bijeen te roepen met de bewoners en de directie van het asielcentrum. Eén onruststoker werd intussen verwijderd uit het centrum.
De eerste oproep kwam woensdagavond om 19.20u binnen bij de politie. In de wachtrij voor het avondeten had een van de centrumbewoners een kind omvergelopen, waarna er een hoogoplopende discussie ontstond onder een dertigtal aanwezigen in de refter. Het personeel vreesde dat de ruzie uit de hand zou lopen en belde in paniek de politie.
Samen met collegas van de zone Turnhout trokken we er met verschillende politieploegen naartoe, zegt commissaris Nico Meulemans van de lokale politie Kempen Noord-Oost. Maar bij onze aankomst was de rust onder de bewoners al weergekeerd. We hoefden zelfs niet meer tussenbeide te komen.
Molenbeek maakt 1,9 miljoen euro vrij voor plan tegen radicalisering
Molenbeek maakt 1,9 miljoen euro vrij voor plan tegen radicalisering
Foto: ANP
De Brusselse gemeente Molenbeek heeft een plan klaarliggen dat radicalisering tegen moet gaan. De gemeente kwam in de dagen na de aanslagen in Parijs negatief in het nieuws, omdat enkele daders de gemeente als verblijfplaats hadden.
Onder de maatregelen vallen de screening van alle verenigingen in de gemeente en het bestrijden van haatpredikers en radicaliserende boodschappen op sociale media.
Ook worden teruggekeerde Syriëgangers psychosociaal begeleid. Dat geldt ook voor de families van de betrokkenen. ''We hebben vastgesteld dat radicalisering soms verbonden is met netwerken van kleine en grote criminaliteit", zegt burgemeester Françoise Schepmans tegen de Franstalige omroep RTBF.
Voor de plannen wordt zo'n 1,9 miljoen euro vrijgemaakt.
NAVO stuurt versterking naar Turkije voor grensverdediging Syrië
NAVO stuurt versterking naar Turkije voor grensverdediging Syrië
Foto: AFP
De NAVO stuurt versterking naar Turkije om dat land te helpen bij het verdedigen van de grens met Syrië. De ambassadeurs van de lidstaten hebben dat vrijdag besloten.
Er gaan vliegtuigen en schepen richting Ankara, aldus NAVO-chef Jens Stoltenberg.
Hoewel hij het niet met zoveel woorden zei, zijn de versterkingen ook deels bedoeld om te voorkomen dat meer Russische straaljagers uit de lucht worden geschoten, zoals vorige maand gebeurde.
Niet ver van Turkije in Syrië wordt hevig gevochten. Verder voeren diverse landen bombardementen uit in een poging terreurbeweging IS te bedwingen.
In de nasleep van de aanslagen in Parijs kwam beetje bij beetje informatie over de daders naar buiten. Helaas het bekende verhaal, dat we de laatste paar jaren na alle aanslagen horen. De daders waren al langere tijd bekend bij de inlichtingendiensten, maar niet bij die van het juiste land. De beschikbare informatie was niet gedeeld tussen de landen. De burgemeester van het Belgische Molenbeek had al een maand voor de aanslagen een lijst in handen met namen en adressen van ruim tachtig potentiële terroristen, waaronder enkele van de aanslagplegers. Frankrijk werd niet op de hoogte gebracht, en België ondernam geen actie. De oplossing ligt voor de hand: betere gegevensuitwisseling tussen de geheime diensten van Europese lidstaten, zodat wij gezamenlijk een doeltreffend antwoord kunnen bieden op grensoverschrijdende misdaad en terrorisme. Criminelen en terroristen hoor je nooit zeuren over culturele verschillen of taalproblemen, die werken naadloos samen over de grenzen heen. Politie en inlichtingendiensten blijven daarentegen op hun eilandjes zitten.
Maar die boodschap is aan dovemansoren gericht. Na iedere aanslag klinkt in veel lidstaten dezelfde Pavlovreactie: 'meer gegevens opslaan en meer bevoegdheden voor de inlichtingendiensten!' Dat is niet alleen weinig effectief, maar ook weer een verdere inperking van de zo bevochten vrijheden en rechten van Europese burgers. Helaas doen nationale regeringen graag aan symboolpolitiek. Parijs werd cynisch aangegrepen om de druk in de onderhandelingen, tussen Europees Parlement, Commissie en lidstaten, over een Europees systeem van opslag van passagiersgegevens (PNR) op te voeren, terwijl er geen enkel verband was tussen die aanslagen en gegevensopslag. Passagiersgegevens worden bovendien vooral gebruikt voor de strijd tegen andere misdaad.
Begin december werd een akkoord gesloten voor grootschalige opslag van passagiersdata. De voorstellen van D66 voor verplicht delen van informatie, gerichte gegevensopslag, en adequate rechtsbescherming voor burgers werden terzijde geschoven. Op 10 december nam de Commissie voor Burgerlijke Vrijheden (LIBE) het voorstel aan, waardoor een kans werd gemist voor een systeem van gegevensopslag dat zowel echte veiligheid brengt, als de grondrechten respecteert. De eindstemming in het voltallige Parlement in januari of februari biedt helaas weinig zicht op verandering in de standpunten van de Europese fracties over PNR.
2015 is nog niet voorbij, maar de PNR-database maakt een goede kans om de schijnvertoning van het jaar te worden. Voorstanders van het systeem spelen mooi weer door te stellen dat met stapels data alle aanslagen kunnen worden voorkomen. Dat is pure fictie. De effectiviteit van massale gegevensopslag voor het voorkomen van aanslagen is nooit aangetoond. In de database worden ook alle passagiersgegevens van vluchten binnen de EU opgenomen. Onnodig, want minder dan tien procent van het passagierstransport binnen de EU gebeurt per vliegtuig. De aanslagplegers uit Parijs reisden ongestoord per auto de Frans-Belgische grens over.
Daarnaast lopen de kosten van het opzetten van de systemen voor opslag van de gegevens hoog op. Volgens een inschatting van de Commissie zal het onderhouden van het systeem de Europese lidstaten meer dan 70 miljoen euro per jaar kosten. Ook luchtvaartmaatschappijen zullen miljoenen euro's moeten bijdragen.
Grootschalige dataopslag is daarmee gewoonweg een dure vorm van symboolpolitiek. Wat er wel nodig is? Delen van beschikbare informatie. Gericht gegevens opslaan op basis van risico, in plaats van de hooiberg steeds groter te maken. Investeringen in 'human intelligence', in mensen die weten wat er in de probleemwijken speelt. Een grondige evaluatie van het bestaande pakket aan anti-terreurmaatregelen. Duidelijke waarborgen voor de rechten van Europese burgers in het geval van dataopslag.
De vorm van PNR die nu uitgerold gaat worden over Europa is in ieder geval niet de oplossing. Het is een fopspeen in plaats van veiligheid. Bovendien is er terechte vrees dat de Richtlijn juridisch ondeugdelijk is, en door het Europese Hof van Justitie afgeschoten kan worden. Er wordt dan dezelfde fout gemaakt als in 2005, toen na de Londense aanslagen in een sfeer van angst in grote haast en slordig de Richtlijn Bewaarplicht Telecomgegevens werd doorgedrukt. Ook die werd door de rechters naar de prullenbak verwezen. Als wetgever moeten we waken voor de kwaliteit van wetten. Nu is het wachten op de eerste 'Max Schrems' die naar de rechter stapt.
Bij de Dôme des Invalides in Parijs zijn vrijdagochtend de 130 slachtoffers van de terreuraanslagen van twee weken geleden herdacht.
Bij de plechtigheid, die bijna een uur duurde, werden de namen van alle slachtoffers voorgelezen. Verder kwam alleen de Franse president François Hollande aan het woord.
"Een horde moordenaars heeft 130 van onze mensen gedood om onbegrijpelijke redenen", aldus Hollande. "Vandaag rouwt het hele land om de slachtoffers."
"Omdat ze de vrijheid symboliseerden, zijn ze vermoord. 130 namen. 130 afgebroken levens. 130 lachen die we niet meer kunnen horen. 130 stemmen die voor altijd zijn verstomd. 130 doden en vele gewonden die voor altijd zijn getekend."
"Deze vrouwen en deze mannen zijn afkomstig uit meer dan vijftig Franse gemeenten. Zij zijn ook afkomstig uit de rest van de wereld, zeventien landen rouwen met ons mee."
Bekijk beelden van de herdenking:
Frankrijk herdenkt slachtoffers aanslagen Parijs
Strijd
Volgens de president zal Frankrijk "de strijd tot het einde voeren". "En we zullen winnen. Ik verzeker u dat ze zullen falen. Onze vijand is de haat. Frankrijk zal er alles aan doen om het leger fanatici dat dit heeft gedaan te vernietigen."
Hollande riep het Franse volk op door te gaan met hun manier van leven. "Gezamenlijk verminderen we het verdriet. Onder de slachtoffers waren veel muzikanten. Wij zullen reageren door nog meer liederen te zingen en naar nog meer concerten en stadions te gaan. De muziek houdt niet op."
Val Berlijnse muur
Veel slachtoffers waren jonger dan 35 jaar. Hollande verwees naar de val van de Muur in Berlijn, in 1989, het einde van de Koude Oorlog. "Veel slachtoffers waren toen nog kind. Ze waren de jeugd van een vrij volk."
"Maar ze maakten de aanslagen van 11 september mee, en later Madrid en Londen. Ze hebben terreur gezien. Maar deze generatie zal overwinnen. Wij hebben de liefde voor het leven. Frankrijk zal altijd aan uw zijde staan."
Frankrijk herdenkt aanslagen
1 / 8
Centrale rol
Een centrale rol tijdens de ceremonie was weggelegd voor de presidentiële garde. Ook vertegenwoordigers van de veiligheids- en hulpdiensten die bij de aanslagen zijn ingezet, waren aanwezig.
Datzelfde gold voor een aantal mensen dat 13 november gewond raakte bij de aanslagen. De gewonden en nabestaanden van de doden werden eerst opgevangen door de speciaal ingestelde interministeriële dienst voor hulp aan slachtoffers.
De herdenking begon vrijdag even na 10.30 uur met het spelen van het Franse volkslied, de Marseillaise. Even voor 11.30 uur was de herdenking ten einde.
Voorstel verlenging aanhoudingstermijn spreekt niet enkel over terreur
Voorstel verlenging aanhoudingstermijn spreekt niet enkel over terreur
Belga
Archives
vr 18/12/2015 - 16:29 BelgaHet wetsvoorstel van de federale meerderheid om de aanhoudingstermijn van 24 naar 72 uur te brengen, haalt niet enkel voor daden van terrorisme, maar voor alle misdrijven de grondwettelijke grendels weg. Dat doet de oppositie de wenkbrauwen fronsen. Het voorstel werd aangekondigd na de aanslagen in Parijs.
Kort na de aanslagen in Parijs kondigde premier Charles Michel 18 maatregelen aan in de strijd tegen terreur. Een ervan is de uitbreiding van de maximale termijn voor administratieve aanhoudingen naar 72 uur in kader van onderzoeken naar terroristische daden, weliswaar als uitzondering op de algemene regel van 24 uur.
De maatregel vereist een wijziging van de Grondwet en dus ook steun van de oppositie om aan een tweederdemeerderheid te komen. De socialistische en groene oppositie toonde zich meteen bereid om die steun te leveren, maar waarschuwde dat het beperkt moet blijven tot terrorisme.
Net daar knelt nu het schoentje. Het wetsvoorstel dat meerderheidspartijen N-VA, MR, CD&V en Open VLD als basis willen gebruiken voor de parlementaire bespreking, beperkt zich helemaal niet tot terrorisme. In de samenvatting is sprake van "complexe misdrijven zoals terrorisme", terwijl het eigenlijke artikel slechts stelt dat "de wet de gevallen (bepaalt) waarin deze termijn op tweeënzeventig uren kan worden gebracht".
"Verschillende bruggen te ver"
Meteen zou zo de grondwettelijke grendel verdwijnen voor alle misdrijven. Dus zelfs al beperkt de regering-Michel de termijnverlenging tot terroristische daden, dan nog staat niets een volgende regering in de weg om de verlenging ook voor andere misdrijven door te voeren. Zonder nood aan tweederdemeerderheid dus.
Voor Groen gaat dat verschillende bruggen te ver. "In de Grondwet moet expliciet worden ingeschreven dat een uitzondering enkel kan voor terrorisme, anders zal het gewoon voor alles mogelijk zijn", onderstreept Kamerlid Stefaan Van Hecke. En ook binnen de meerderheid valt te horen dat hierover "nog gesproken zal moeten worden".
Bedoeling is dat de tijdelijke Kamercommissie Terreurbestrijding op 8 januari experts uitnodigt voor hoorzittingen over de grondwetshervorming. Daarvoor moet de commissie die eigenlijk bevoegd is voor grondwetswijzigingen wel nog formeel het licht op groen zetten. Over de rest van de werkzaamheden heeft de tijdelijke commissie - tot onvrede van de oppositie - nog geen duidelijke afspraken gemaakt. Daarvoor is het voorlopig wachten op meer duidelijkheid over de maatregelen die de regering via wetsontwerpen wil regelen en de timing die daarbij hoort
Verscherpte veiligheidsmaatregelen in Franse kerken tijdens kerstperiode
Verscherpte veiligheidsmaatregelen in Franse kerken tijdens kerstperiode
AP
vr 18/12/2015 - 14:31 BelgaDe Franse minister van Binnenlandse Zaken Bernard Cazeneuve heeft opgeroepen om tijdens de kerstperiode de veiligheidsmaatregelen aan de ingang van kerken tijdens kerstdiensten te versterken, in het kader van de terreurdreiging sinds de aanslagen van 13 november.
In een nota aan de plaatselijke autoriteiten, de politie en de gendarmerie, moedigt de minister de parochieverantwoordelijken aan om de beschermingsmaatregelen volgende week te versterken. Die aanbeveling kregen ze ook toen er in april ten minste één aanslag op een kerk in de regio van Parijs verijdeld werd.
Bronnen bij de politie zeggen dat de minister adviseert om, net zoals in de grote winkels en musea, de jassen van de bezoekers te openen. De minister verwijst daarbij naar de terreurdreiging die Frankrijk sinds de aanslagen van 13 november in de greep houdt, en voegt eraan toe dat aanslagen op kerken een "symbolische waarde" zouden hebben.
In april werd Ghlam Sid Ahmed, een 24-jarige Algerijn, gearresteerd op verdenking van het plannen van een terreurdaad tegen één of verschillende kerken in de regio van Parijs. Toen werd gevraagd "het aantal ingangen van de kerken te beperken" en "bijzonder aandachtig te zijn voor pakketten of achtergelaten bagage". Ook werd gevraagd om elke verdachte gedraging te signaleren aan de politie en de gendarmerie.
Frankrijk heeft ongeveer 45.000 kerken in 13.000 parochies. Daarnaast telt het land 4000 protestantse kerken.
Hoe het onderbelichte Libië IS het land uit gaat werken
Hoe het onderbelichte Libië IS het land uit gaat werken
Foto: ANP
Ruim vier jaar na de dood van Muammar Kaddafi is het onderbelichte Libië een land vol problemen. Tot voor kort vochten diverse milities om de macht en bovendien krijgt Islamitische Staat (IS) steeds meer voet aan de grond. Hoe komt Libië uit het moeras?
Vertegenwoordigers van strijdende partijen in Libië hebben afgelopen donderdag in Marokko een akkoord getekend voor de vorming van een eenheidsregering. Dit plan in de praktijk brengen zal een lastige opgave worden.
Een jaar lang werd er, onder leiding van de Verenigde Naties, aan het akkoord gewerkt en verschillende conceptresoluties werden afgeschoten, maar nu ligt er daadwerkelijk een overeenkomst voor een nieuwe regering voor het door tientallen milities uit elkaar getrokken Libië.
"En dat is knap", stelt Floor El Kamouni-Janssen, deskundige Arabische Regio bij Instituut Clingendael tegenover NU.nl.
"Hoewel er vanuit beide partijen veel kanttekeningen bij het akkoord zijn geplaatst, zijn ze er toch uitgekomen. Nu is het de vraag of ze het akkoord mee naar huis kunnen nemen en uit kunnen voeren in samenwerking met de milities die in Marokko niet aan tafel zaten."
Verdeeldheid
Het afgelopen jaar werd Libië namelijk bestuurd door twee verschillende regeringen, twee parlementen en verschillende militante organisaties met allen een eigen belang. "Het zijn niet alleen de islamisten tegenover de seculieren, maar ook de oude aanhangers van Muammar Kadaffi tegenover de revolutionairen, de regios oost tegenover west en minderheden zoals de Toeareg en de Teboe met allen hun eigen belangen", aldus Jan Michiel Otto, hoogleraar recht en bestuur ontwikkelingslanden aan de Universiteit Leiden.
"En dan heb je ook nog de verschillende steden die hun eigen eisen aan een regering stellen. Na Kaddafi wantrouwt men elke sterke leiding. Hierdoor is het moeilijker voor een regering het land goed te besturen."
Het was Kaddafi die lange tijd de stamverbanden doelbewust gebruikte en in stand hield. "Het was zijn manier van macht behouden", aldus Otto. "Hij was de zogenaamde Broeder-Leider die in theorie het maken van wetten aan het volk overliet, in de zogeheten lokale volksraden mochten dan bepaalde stammen domineren."
Hoewel het op papier waarschijnlijk de beste oplossing is, zal het niet makkelijk worden alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. "En dat is een understatement", stelt Midden-Oostendeskundige Ruud Hoff. Volgens Hoff heerst er veel wantrouwen bij de vele milities en zal het lastig worden nu het akkoord er ligt een presidentiële raad te vormen. "Want wie gaat er in die presidentiële raad en hoe leg je het uit aan de milities die daarin geen plek krijgen? Dat soort problemen krijg je dan."
Libië's centrale locatie in Noord-Afrika maakt het land een spil voor IS als het gaat om uitbreiding van het kalifaat.
Floor El Kamouni-Janssen
Europa
Waarom er door de internationale gemeenschap zon druk werd uitgevoerd op het vormen van dat akkoord is de strijd tegen Islamitische Staat (IS). Nu het plan voor een eenheidsregering er ligt, is er voor het westen weer een internationaal erkende partner waarmee de opmars van IS tegen kan worden gehouden.
Clingendael-deskundige El Kamouni-Janssen: "Libië is in twee opzichten van belang voor Europa. Haar centrale lokatie in Noord-Afrika maakt het land een spil voor IS als het gaat om uitbreiding van het kalifaat en daarnaast is Libië één van de belangrijkste landen geworden waar vanuit mensensmokkel naar Europa plaatsvindt."
Sirte
Daarbij bestaat de vrees dat IS beslag zal leggen op de verschillende oliebronnen die het land rijk is. Afgelopen dinsdag liet de Franse minister van Defensie, Jean-Yves Le Drian, weten dat IS vanuit Sirte het land in trekt op weg naar de nabij gelegen olieopslagplaatsen. "Ze zitten in Sirte en hebben nu een gebied van zon 250 kilometer langs de kust in handen, maar proberen nu ook oliebronnen- en opslagplaatsen te veroveren", aldus Drian. Libië heeft met 48 miljard vaten ruwe olie de grootste olievoorraad van Afrika en de negende grootste van de wereld.
"De angst bestaat dat IS, net zoals in Irak en Syrië, rijk zal worden door het verhandelen van die olie, maar Libië is niet helemaal vergelijkbaar met die landen", meent El Kamouni-Janssen. Volgens haar heeft de Libische Nationale Olie Corporatie (NOC) de afgelopen jaren gepoogd de olie beschikbaar te houden voor alle Libiërs en zal dit als een barrière werken voor IS omdat er genoeg milities zijn die de NOC daar aan willen houden.
Maar is er dan echt een gevaar? "Het gedachtengoed van IS is in Libië niet bijzonder populair", stelt Midden-Oostendeskundige Hoff. "Een verbod op voetbalwedstrijden, een verbod op roken, allemaal zaken die misschien op het platteland van Afghanistan goed aan zouden slaan, maar Libië is een betrekkelijk modern land, daar moeten ze niks hebben van dat soort verboden."
"Bovendien zijn er genoeg grote milities zoals die in Misrata, die de opkomst van IS tegenhouden omdat het ten koste zou gaan van eigen belangen", vult El Kamouni-Janssen aan. "Alleen is IS wel goed in een verdeel- en heersstrategie waarmee ze minder machtige groeperingen of teleurgestelde islamisten aan zich weten te binden. Het is geen heel doordachte strategie, maar wel een opportunistische."
Het belangrijkste doel van het Westen is nu het uitschakelen van IS.
Ruud Hoff
Aanvallen
Nu er een akkoord ligt, is daarom de kans groot dat de internationale coalitie onder leiding van de Verenigde Staten ook in Libië gaat beginnen met luchtaanvallen op IS. Van grondtroepen zal het zo snel niet komen, denkt Hoff, en van een wederopbouwmissie ook niet. "Het belangrijkste doel van het Westen is nu het uitschakelen van IS. Een stabiel Libië is voor Amerika nu van minder urgent belang, bovendien zal een wederopbouwmissie zo vlak voor de Amerikaanse verkiezingen niet op veel steun van het Amerikaanse volk kunnen rekenen."
Volgens El Kamouni-Janssen is stabiliteit in Libië voor Europa meer van belang. "De opkomst van IS heeft gezorgd voor een gemeenschappelijke vijand en gezien de aanslagen in Parijs en de grote vluchtelingenstroom naar Europa zijn wij meer gebaat bij rust in deze regio."
Vorige maand kondigde hackerscollectief Anonymous aan zijn cyber-acties tegen Islamitische Staat nog verder op te voeren, onder meer door de gebeurtenissen in Parijs. Vorige week vrijdag 11 december werd daarom door Anonymous uitgeroepen tot nationale IS Trolling Day, waarbij werd opgeroepen IS op sociale media op de hak te nemen. Dit was overigens niet de eerste actie. Eerder blokkeerde Anonymous al tal van Twitter-accounts en maakten zij honderden Twitter-accounts van IS openbaar. Vorige week vrijdag sprak ik daarom op Radio 1 over de digitale strijd die er op dit moment gaande is tussen Anonymous en IS.
Anonymous is wellicht één van de bekendste hackerscollectieven van dit moment. De organisatie is overigens al jaren actief en richt zich op uiteenlopende doelwitten. Deze recent aangekondigde uitbreiding van cyberaanvallen op IS roept echter ook vragen op: wat kunnen we komende periode verwachten en in hoeverre helpen deze acties, zoals het de-facen van Twitter-accounts door Anonymous (internationale) veiligheidsdiensten? En hoe zit het met de digitale slagkracht van IS? Zo waarschuwde de Britse Minister Osborn eerder al voor dodelijke cyberaanvallen van IS op belangrijke infrastructuur van het land.
Deze angst is wat mij betreft niet geheel onterecht. De digitale slagkracht van IS en elke andere organisatie hangt onder meer af van de resources die zij tot hun beschikking hebben in termen van geld en mensen (kennis). In geval van IS hebben zij meer dan voldoende resources tot hun beschikking. Overigens is de algemene dreiging van (cyber)aanvallen door andere cybercriminelen op kritieke infrastructuur ook zeer reëel. Dat bleek eerder dit jaar namelijk al uit ons onderzoek dat liet zien dat deze doelen steeds populairder zijn geworden onder cybercriminelen. En dus zeker niet alleen een interessant of populair doelwit vormen voor IS. Steeds meer belangrijke en minder belangrijke zaken worden gekoppeld aan het internet. Van op het eerste oog onschuldige verkeerslichten tot belangrijke infrastructuur zoals elektriciteitscentrales en waterzuiveringsinstallaties. Het is wat mij betreft daarom belangrijker dan ooit dat we ons bewust zijn van de ernstige kwetsbaarheden met betrekking tot kritieke infrastructuur en de potentiële gevolgen ervan wanneer deze niet goed beveiligd zijn. Want dat de dreiging van een dergelijke aanval reëel is, ongeacht uit welke hoek deze afkomstig is, is wat mij betreft zeker
De Franse verkiezingen zijn achter de rug en de uitslagen zijn gekend. In de aanloop van die verkiezingen liet de leugenpers zich nog maar eens van haar beste kant zien. Voor eens waren het niet Libération of Le Monde, die het hardst te keer gingen. Die eer ging ditmaal naar La Voix du Nord, de noordelijke krant uit Rijsel.
De hoofdredacteur van het blad, Jean-Michel Bretonnier,die over de juiste looks en lichaamstaal beschikt om zich in een salonsocialistisch milieu thuis te voelen en aanvaard te worden, ging wel heel ver in het demoniseren van het FN.
Naar eigen zeggen wordt de stem uit het noorden dagelijks door 1.047.520 personen gelezen. Om de druk wat weg te nemen, wordt de kas jaarlijks met een subsidie van 1,6 miljoen euro aangevet, cadeautje van het regionale bestuur Nord-Pas-de-Calais-Picardie. De meerderheidswissel van vorige zondag van PS naar Les Républicains zal daar niets aan veranderen, zoveel is zeker.
Een eventuele nakende overwinning van het FN zorgde voor grote paniek op de Rijselse redactie, waar ze de subsidie al aan hun neus zagen voorbijgaan. In de week voor die verkiezingen wijdde de krant drie volle paginas aan het FN. Hun angst verwoordden ze met de titel: Pourquoi une victoire du FN nous inquiéte.
Het rechts-nationalistische blad Présent publiceerde enkele dagen terug een merkwaardig interview met een oud-medewerker van La Voix du Nord, journalist Gilles Varange. De man was gedurende meer dan 40 jaar aan de krant verbonden en heeft de hele evolutie meegemaakt. Alles wordt daardoor meteen duidelijker.
Gilles Varange: Beetje bij beetje konden we zien hoe onze krant verlinkste. Oorspronkelijk was La Voix du Nord, opgericht door personen die nauw bij het verzet betrokken waren, gaullistisch geïnspireerd.
Het gaullisme verdedigt het gedachtegoed van de vroegere Franse president Charles de Gaulle. Het gaullisme streeft naar een sterke nationale republiek, eenheid, en een sterk presidentschap. De oud-presidenten Pompidou en Chirac waren gauchisten.
Varange: De verlinksing van de krant had twee oorzaken, eigenlijk drie.
De nieuwe generatie medewerkers werden allemaal opgeleid in de Rijselse journalistenschool Ecole Supérieure de Journalisme (ESJ), tempel van het schrijvend gauchisme; softkatholiek, links en marxistisch. Ook ik heb daar mijn opleiding gehad, ik weet dus waarover ik spreek. Trouwens, men moet al ver gaan zoeken om een school te vinden die de stiel objectief bijbrengt, voor zover die al bestaat.
Tweede probleem was dat de socialistische krant, Nord Matin, eind jaren 70 van vorige eeuw failliet ging. Die krant verkocht niet meer. Onze toenmalige hoofdredacteur, Robert Décout, heeft onder druk van de vakbonden veel van die journalisten moeten overnemen. Later bekende hij mij dat het een enorme vergissing was. Sleutelposities zoals de eind- en adjunct-hoofdredactie, werden aan geëngageerde gauchisten toevertrouwd.
Dan kwam er de overname van La Voix du Nord door de Belgische groep Rossel. De rijke familie Rossel, liberaal naar Amerikaanse normen, ethisch links, voor meer immigratie, en vijand van elke vorm van dirigisme, deed ook haar duit in het zakje. Daardoor kregen al die medewerkers vrij spel. Ze konden ongegeneerd hun linkse gal spuwen, zoals de redactie van Libération en quasi alle redacties van Frankrijk dat kunnen en mogen doen. Als beloning voor hun inzet, kregen velen onder hen nadien een job als persverantwoordelijke of attachee aangeboden, meestal op de socialistische kabinetten of aanverwanten.
Het was de tijd dat Martine Aubry (PS), dochter van Jacques Delors, en Pierre Mauroy (1928-2013), gewezen PS-burgemeester van Rijsel en Premier van Frankrijk, in de regio alles beslisten. Het bureau van Mauroy was zowat een succursale van La Voix du Nord. Hij gaf aan wat er in de krant kwam, en wat niet.
De hoofdredacteur van La Voix du Nord, Jean-Michel Bretonnier, legt aan de studenten van de journalistenschool uit waarom hij zo tegen het Front National te keer ging. (foto rechts)
De school bedankt hem hiervoor (op webstek van de school):
Jean-Michel Bretonnier, rédacteur en chef de La Voix du Nord, est venu échanger avec les étudiants de lESJ Lille sur la prise de position du journal contre le Front National. Quelques jours avant les élections régionales, le quotidien nordiste y a consacré deux fois deux pages et a titré à sa Une «Pourquoi une victoire du FN nous inquiète?».
Daprès Jean-Michel Bretonnier, «un journal ne doit pas être partisan mais doit avoir des valeurs, La Voix du Nord a une responsabilité». «Nous ne sommes pas là pour convaincre mais pour dire à ceux qui ne votent pas FN quon est daccord avec eux». Car, pour le rédacteur en chef invité par lESJ Lille, «le FN nest pas un parti comme un autre».
Merci à lui pour les échanges quil a eus avec les étudiants.
Als men dat allemaal leest, dan beseft men beter waarom er quasi geen objectieve pers bestaat. La Voix du Nord, dat slechts een kleine speler is in het mediawereldje, is maar een voorbeeld van hoe het er aan toegaat op de redacties. Op termijn is dat dodelijk voor de democratie.
Maar uiteindelijk heeft de krampachtige poging van La Voix du Nord niet veel bijgedragen aan de verkiezingsuitslag, daar zorgde het regime wel voor. Elk nadeel heb zijn voordeel, zei Johan Cruijff ooit. Gelijk had hij, gedurende zes jaar zijn de regios NPDC en PACA gevrijwaard van socialisten, groenen, linksen en extreemlinksen. Beter nog, nationaal vallen de groenen terug op 26 regionale leden, ze hadden er 261. Het Front de Gauche, de communisten en klein- en extreemlinks behouden 27 raadsleden (ze hadden er 183). In de regios Bourgogne-Franche Comté, Alsace-Lorraine-champagne-Ardennes, PACA en Nord-Pas-de-Calais-Picardie, zullen er 0 (nul) groenen zetelen.
Ten slotte nog dit: waren het zondag parlementsverkiezingen geweest, het FN had 8 volksvertegenwoordigers naar de assemblee kunnen sturen, in plaats van 2 nu: Gard, Haute-Marne, Meuse, Pyrénées-Orientales, Haute-Saône,Vaucluse, Yonne, Territoire de Belfort. De vetafgedrukte regios zijn deze waar het FN nu al de volksvertegnwoordigers levert, Marion Le Pen (Vaucluse) en Gilbert Collard (Gard). De hoogst behaalde scores van het FN: Vaucluse (51,28%), Var (49,14%), Aisne (46,24%), Pas-de-Calais (45,88%), Oise (44,12%).
Daarop drinken we een Trois-Monts, bier uit Frans-Vlaanderen, dat verwijst naar de Vlaamse bergen, te weten de Casselberg, de Catsberg en de Zwarte Berg. Schol!
Belga
AP
De hoofdredacteur van La Voix du Nord, Jean-Michel Bretonnier, legt aan de studenten van de journalistenschool uit waarom hij zo tegen het Front National te keer ging. (foto rechts)
