Al weken word ik geteisterd door slapeloosheid. Het is zelfs zover gekomen dat ik een afspraak heb gemaakt bij mijn huisarts om mijn probleem uit de doeken te doen. Het is onvoorstelbaar wat een tekort aan slaap kan doen. Ik voel me echt kregelig, oververmoeid en bij tijden ook zwaarmoedig.
Misschien hangt het samen met mijn slaapproblemen maar de laatste tijd krijg ik ook steeds meer en meer het gevoel van is dit het nu. Werken, geld uitgeven, afspreken met vrienden and thats it. Het vreemde is dat ik blijkbaar niet de enig ben die met dit gevoel rondloopt. Gisteren ben ik op stap geweest met een vriend van mij uit Portugal die voor een tijdje hier komt wonen. Hij is uit Portugal vertrokken omdat hij ook het gevoel had van er moet toch meer zijn. Ben es benieuwd of hij het hier in ons Belgenlandje zal vinden. Wat wel grappig was, was het feit dat hij compleet in de ban was van de Belgische madammen. They all look like angles zei hij. Als ik hem dan vroeg waarom ze zo speciaal waren bleek het aan hun mooie blonde haren te liggen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nog maar weinig natuurlijke Belgische blondines ken. Alhoewel!
Natuurlijk kwam het gesprek uiteindelijk weer op mijn single zijn. Ik heb mijn Portugese vriend mijn eisen rond mijn future husband voorgelegd en hij vond ze toch niet zo overdreven. Over single zijn gesproken. Ik ben vorige week in bed beland met de jongen voor wie ik een boon had. Het ligt waarschijnlijk aan mij en mijn ongelofelijke naïviteit maar toen ik hem vroeg om bij mij te komen slapen bedoelde ik dus ook echt wel slapen. Blijkbaar is dit niet iets dat je tegen mannen zegt want die zeggen: ja leuk samen slapen maar die denken (meestal) ja leuk, i will get layed. Maar mooi niet dus. Niet zozeer omdat ik er geen zin in had maar gewoon door het feit dat ik niet zijn tussendoortje wil zijn tot hij een beter exemplaar heeft gevonden. Maar op zich was het wel een leuke nacht. We hebben veel gebabbeld en gewoon heel knus tegen elkaar aangelegen. Ben ook op stap geweest met mijn future kotgenootje. Hij vond het keileuk dat ik constant zeg wat ik denk. Ik vind dit soms wat minder leuk maar ik heb er mee leren leven. Het valt nog af te wachten hoelang hij dit leuk zal blijven vinden natuurlijk!
Ondertussen heb ik de jongen van de lange gesprekken ook op de hoogte gebracht over het feit dat hij mijn leven annexeerde. We (allee eigenlijk ik) hebben via mail dan maar beslist dat het beter is als we wat afstand nemen. Een beetje vreemd maar ik mis hem niet. Ach ja mensen komen en gaan in een mensenleven. Diegene die wel weten te blijven die koester ik enorm!
Vooruit met de geit
