Het is februari en het lijkt wel april. Straks ga ik me op mijn terras zetten met mijn 'Goed gevoel'. Volgens velen van mijn vriendinnen een bomma boekje maar ik vind het wel intressant om bijvoorbeeld te weten dat sex tijdens de blokperiode je concentratie verhoogt. Het zijn turbulente dagen geweest en dan vooral op emotioneel vlak. Soms vraag ik me echt af hoe het kan dat een mens zo'n tegenstrijdige gevoelens kan hebben. Er zijn momenten dat ik wou dat ik mijn gevoelens zou kunnen sturen, mijn leven zou zoveel eenvoudiger zijn. Mijn moeder is terminaal ziek en ergens kan ik daar heel rationeel mee omgaan al schiet ik emotioneel soms wel eens uit de bocht (godzijdank anders zou ik mezelf niet echt meer mens kunnen noemen vrees ik). Het is eigenlijk heel lang goed met haar gegaan maar nu is het terug een beetje bergaf aan het gaan. Vooral het feit dat ze zelf de moed verliest is niet echt bevorderlijk. Ik heb al jaren een haat-liefde verhouding met mijn ma en toen ze ziek werd heb ik echt getracht die haat liefdevol toe te dekken zodat ik achteraf nooit met een schuldgevoel zou opgezadelt zitten. Maar er zijn zo van die momenten dat ik het niet kan. Er is teveel gebeurd om zomaar de pagina om te slaan. Wat niet wegneemt dat ik daar diep vanbinnen wel verdriet over heb dat ik het niet kan loslaten. Ik vrees dat het een eeuwig gevecht binnenin mezelf zal blijven, ook als ze er niet meer zal zijn!
Mijn jaar van de liefde is nog volop in ontwikkeling maar ik vrees dat ik toch wat zal moeten bijsturen want het dreigt weer eens mis te lopen. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld om de mannen waar ik verliefd op word daarvan op de hoogte te stellen. Alleen, die mannen weten daar meestal geen blijf mee. Het is te concreet, te expliciet. Ze willen eerst een aanloop nemen voor ze ze zich in het diepe storten. Begrijpelijk natuurlijk en desondanks blijf ik het keer op keer doen. Mijn probleem is ook dat ik mij nogal vaak laat opjutten door vriendinnen die absoluut wel het beste met me voorhebben, maar soms niet echt weten wat IK wil. Momenteel ben ik in de ban van een jongeman die eigenlijk alles is wat ik niet ben (vandaar ook de opmerkingen van mijn vriendinnen dat hij veel te saai voor me is). Maar misschien hou ik wel van saai, misschien heb ik nood aan wat saaiheid in mijn leven. Aangezien die speciefieke jongenman zijn 'ik ben verliefd op jou 'sms'je nog maar enkele uren geleden ontvangen heeft, leef ik nog altijd op hoop. Je moet mannen de tijd geven om van de shock te bekomen, om zich letterlijk te 'vermannen'. Krijg je na een dag of twee geen reactie dan kan je zelf de rekening maken. Waarom ik het mezelf steeds opnieuw aandoe? Simpel: jezelf de polsen oversnijden met een bot mes is veel pijnlijker dan met een scherp mes! En natuurlijk het rotsvaste geloof dat ik op een dag een sms'je terugkrijg: 'ik ook op jou'!
Dit jaar heb ik uitgeroepen tot 'het jaar van de liefde' en daaraan vastgekoppelt dat al het negatieve in iets positiefs moet worden omgebogen (wat niet altijd simpel is). Momenteel heb ik geen job, geen geld en geen lief. Ne mens zou van minder negatief worden maar desondanks vertelde mijn ex-lief me onlangs dat ik er toch heel 'positief uitzag', wie doet mij dit na! Vanmorgen weer eens naar het interimkantoor gefietst in de hoop een of ander administratief jobke vast te krijgen maar opnieuw hadden ze niets. Keer op keer maken ze me duidelijk dat ik eigenlijk over niet genoeg kwalificaties beschik om dat soort werk te doen 'maar of ik een job in de verkoop of in de fabriek niet opnieuw zie zitten?'. Wel lieve consulentes: ik ben afgestudeerd in een menswetenschappelijke richting aan de universiteit van Gent dus zo'n kiekhoofd zal ik wel niet wezen (niet dat ik daarmee mijn opleiding over het paard wil tillen ). En ja mijn Frans is niet meer wat het geweest is maar ik heb een jaar in Spanje vertoeft en elkeen die Spaans spreekt zal het kunnen beamen: de combinatie Spaans en Frans in een menselijk hoofd resulteert (bij de meesten althans) in chocomelk, waarbij Spaans dan de melk is en Frans de Nesquick. Het is dan ook bijna onmogelijk om de melk van de Nesquick te scheiden. Maar we blijven natuurlijk niet bij de pakken zitten he! Morgen heel de voormiddag testen afleggen en als backup heb ik nog een sollicitatiegesprek voor een jobke in een broodjeszaak! The future is looking bright, the future is looking.....!
Vooruit met de geit
