Er is er één jarig hoera, hoera! Vandaag willen we eens genieten van de zon en het leukste zwembad dat we al zijn tegengekomen uitproberen. Helaas beslist moeder natuur er anders over en valt ons dagje letterlijk in het water. Blijkbaar één van de zwaarste regendagen in lange tijd. Gelukkig kunnen we het een beetje compenseren met een fles lekkere champagne.
Dag 53 Een zwart-witte dag
Aangezien we er niet genoeg van kunnen krijgen betreden we nog een laatste keer de poort van Etosha nationaal park.
In de voormiddag zien we net zoals de vorige keren heel wat zebra's. We vinden dit heel leuk want ze zijn ondertussen uitgegroeid tot één van onze favoriete dieren. Het hoogtepunt is echter in de namidag wanneer we een leeuwin zien met haar welpjes. Wanneer we echt heel dichtbij kunnen komen zien we dat de leeuwen het zebrapad gevonden hebben. We zien ze lekker smullen van een lekkere hap van ons lievelingsdier.
Dag 54 Omaruru
Onderweg naar de Atlantische Oceaan maken we een tussenstop in Omaruru. Gelukkig slapen we in onze eigen tent en niet in de beschikbare accomodaties. De hygiënische toestand geeft "stof" tot nadenken.
Nog net voor één van de hevige regenbuien proberen we de mogelijkheden van de braai uit. Operatie "bak een pizza op de braai" is meer dan geslaagd.
Dag 55 - 58 Swakopmund
Na een nacht vol vreemde geluiden en individuen die rechtstreeks uit een slechte Amerikaanse film kunnen komen, zijn we blij dat we de trip verder kunnen zetten richting Atlantische Oceaan, ofte Swakopmund. Door de erbarmelijke staat van de wegen moeten we de route wat aanpassen waardoor we jammer genoeg een stukje mooie natuur moeten missen. Al bij al zijn we blij dat we toch weer wat Westerse beschaving zien.
In Swakopmund belanden we voor vier nachten in een toch wel luxueuze camping. Het is hier echt genieten: warm overdag en lekker fris tijdens de nacht. Gelukkig konden we genieten van een lekker warme douche, zeker nadat we ontdekten dat het warme water uit de blauw gekleurde kraan komt. Het blijft wel degelijk Afrika.
Veel activiteiten waren er niet te doen. Dit verlengde weekend konden we besteden aan inkopen doen, rondwandelen in het stadje, genieten van het uitzicht op de oceaan. Verder deden we ook een bezoekje aan Walvis Bay. Ondanks deze veelbelovende naam kwamen we slechts één zeehond tegen die was komen te gaan.
Omdat we ons wat willen voorbereiden op de woestijn hebben we onze eerste duin beklommen. Wat we onthouden is dat de camping dik in orde was, dat we eindelijk verlost waren van de muggen, dat de eerste duinen die we zagen echt wel heel mooi waren en dat de oceaan toch indrukwekkend is.
Dag 59 The middle of nowhere
Na een uurtje rijden nemen we afscheid van de geasfalteerde wegen en moeten we onze snelheid aanpassen aan die van een gemiddeld bejaard koppel. Aangezien we wel een heel alternatieve kampeerplaats hebben gevonden dienen we een heel moeilijke baan te doorkruisen. Na enkele uren rijden komen we aan op onze bestemming Ganab, Namib Naukluft Park. Dit is de goedkoopste camping tot nu toe en dit is heel logisch aangezien er enkel een pic nic tafel en bushtoilet beschikbaar is. Aangezien we er niet zo gerust in zijn, al zeker niet omdat we niet op de hoogte zijn van welke dieren en andere gevaren er zich hier verschuilen, besluiten we om te logeren in een ruimte met een 360 graden zicht namelijk onze auto. Onder het toeziend oog van een hondertal vogels consumeren we onze zelfgemaakte maaltijd. Onze restjes laten we over aan onze vriend de eekhoorn die zo moedig is om vlakbij ons te komen zitten.
Dag 60 Taartje van de week
Vandaag zetten we onze tocht verder op de voor-oorlogse wegen. Na enkele uren door elkaar geschud te worden komen we aan in het heel speciale dorpje Solitaire. Het lijkt het decor van een Far West film uit de jaren stillekes. Een tankstation, een café, een klein winkeltje dat lijkt op de kleine kruidenierswinkeltjes die bij ons reeds uitgestorven zijn. Het meest kunnen we genieten van de lokale bakkerij die ondanks het ontbreken van enige concurrentie toch de beste bakkerij van het dorp genoemd mag worden.
Vandaag overnachten we in een leuke camping waar we 's nachts het bezoek krijgen van een jakhals.
Dag 61 Een klimmetje voor het slapen gaan
Vandaag rijden we door naar Sesriem waar we ons vestigen voor de komende twee nachten. Door de extreme woestijnhitte wordt het een rustige namiddag, maar eens de zon begint aan zijn aftocht beginnen wij aan onze optocht naar de top van de Elim dune. Na een tocht van drie kwartier, door conditionele omstandigheden enkele minuten langer voor Dietmar, bereiken we de top van de duin.
Dag 62 Levend de dead vlei gehaald
Aangezien het overdag veel te heet is zijn we reeds ruim voor zonsopgang wakker. Om 5u30 vertrekken we richting Dune 45 (duin 45) al waar we dicht bij de top getuige zijn van de zonsopgang. Als iets later de grote menigte komt opdagen, waar ook de welbekende Japanners en Hollanders niet ontbreken, zetten we onze tocht verder richting Dead Vlei (dode vallei). Aangezien het laatste stuk alleen haalbaar is met een 4x4 kopen we een ticketje om verder te rijden. Als we afgezet worden staan we voor de tweede keer vandaag klaar om een enorme zandheuvel (of duin) te betreden. Het mag gezegd worden, de conditionele vooruitgang is bij beiden voelbaar. Genieten van een extreem prachtig uitzicht.
In de namiddag brengen we een bezoekje aan de Sesriem Canyon waarbij we niet echt onder de indruk zijn. Al onze hoop wordt gevestigd op de Fish River Canyon.
Dag 63 - 64 Op stap met de paarden
Na de commerciële camping gaan we weer op zoek naar de iets alternatievere camping. We komen terecht in de Anib Kalahari Lodge. We logeren op een leuke plek en wanneer we in de bar staan staat er zowaar een paard naast ons. Het dier lijkt ons graag te hebben want wanneer we in onze tent liggen zien we een paardenkop naast ons. Aangezien we dieren wel graag mogen besluiten we een wandeling te maken op het domein. Daar onze voorbereiding alweer niet zo optimaal was besluiten we om het kort traject te volgen. Aandachtspunten voor een volgende wandeling: een hoofddeksel opzetten, zonnecrème meenemen, voldoende water voorzien. Het was al bij al een geslaagde wandeling want we zagen toch heel wat wilde dieren.
Dag 65 Laatste tussenstop voor de canyon
Aangezien we nog verder naar het zuiden willen rijden zetten we deze ochtend aan richting Fish River Canyon. Op de wegen gaat het niet altijd even vlot. Heel vaak zijn er wegenwerken waarbij een goed ingedommeld individu de taken opneemt van wat wij het concept verkeerslicht noemen. Ook is het opletten geblazen voor de vaak voorkomende snelheidscontroles waarbij een politieagent neerzit op een veredeld vakantiestoeltje met een voor-oorlogse camera in de hand. Lang leve de jobcreatie.
We houden halt in de tot nog toe goedkoopste camping. Echt wel heel goedkoop aangezien we een zwembad, een mooie badkamer, gratis wifi,... hebben.
Dag 66 - 67 Veel river, weinig canyon
We bereiken vandaag onze meest zuidelijke kampeerplaats in Namibië. Het is een heel gezellige plaats waar oldtimers en autowrakken centraal staan. Op de eerste dag kopen we ons pasje voor het nationale park en vertrekken we richting uitkijkpunt van de Fish River Canyon. Nog voor we het uitkijkpunt bereiken komen we terecht in een hevige regenbui. Als het baanoppervlak begint weg te schuiven door de hevige regenval wordt het duidelijk waarom meer dan 95 % van de bezoekers een 4x4 heeft. Gelukkig is ons toegangsticket 24 uur geldig. Met het nodige geluk kunnen we het park nog veilig verlaten en plannen we een herkansing voor morgenvroeg.
De volgende ochtend zijn we weer vroeg op pad om eindelijk het hooduitzichtpunt te bereiken. Het was wel eens mooi om te zien maar we waren niet echt onder de indruk. Als blijkt dat de andere uitzichtpunten niet bereikbaar zijn door het slechte weer rijden we terug naar de camping om afkoeling te zoeken in het zwembad.
Dag 68 Even het noorden kwijt
Aangezien we graag plannen maken tegen alle logica in besluiten we weer richting noorden te vertrekken. Het zuiden hebben we wel gezien. We hebben het gevoel dat we in Etosha nog niet alles hebben gezien. Na enkele uurtjes rijden richting noorden houden we halt in Quivertree Forest Camp, of het woud dat vol staat met kokerbomen. Bij zonsondergang, een bos dat echt wel mooi is om te aanschouwen. De eigenaar van het domein heeft naast een tiental honden nog enkele andere leuke huisdieren namelijk cheeta's. Deze lookalike van het jachtluipaard blijkt een tam huisdier te zijn. Zeker als we er heel dichtbij kunnen staan als ze gevoederd worden.
Dag 69 Braaien in de regen
Etosha lijkt echt nog een heel eind dus maken we een laatste tussenstop in de buurt van Otjiwarongo. We vinden een camping binnen een leuk domein waar we misschien wel de enige toeristen zijn maar ondanks dit zijn we zeker niet alleen. Dit is namelijk de thuishaven voor heel wat dieren zoals kudu's, neushoorns, gemsbokken, en nog veel ander wild. Jammer dat de weersomstandigheden ons minder gunstig gezind zijn. Het regenseizoen is duidelijk nog niet aan het einde van zijn Latijn.
