We zijn van de Blue Ridge Parkway af gegaan, het was een paar dagen een schitterende rit maar wel heel veel van hetzelfde. De laatste dag hebben we over een bergkam gereden die precies zo breed was als de tweebaansweg. Het was een erg bijzondere ervaring aan twee kanten ravijn en prachtige vergezichten, maar we voelden ons allebei toch wel onbehaaglijk.

De Blue Ridge Parkway staat in de Rand McNally (atlas en wegenkaarten) voor motorrijders aangegeven als een weg die je ooit gereden moet hebben. Wij hebben nog nooit in één weekend zoveel Harley rijders gezien als op die weg……prachtig. We zijn via de Interstate 81 naar een camping (Endless Caverns and Rv Resort in New Market, Virgina) gereden de camping zou volgens Dick heel erg mooi zijn. We hadden telefonisch voor drie nachten gereserveerd en Dick had gelijk het is een prachtige camping tegen een bergwand aan dus als je gaat wandelen is het klimmen of dalen……goed voor de conditie. De camping bestaat pas 2 jaar en is nog lang niet vol. Bij het inchecken werd ons gevraagd of we ons zakje met afval iedere morgen tussen 9 en half 10 aan de weg achter de RV willen zetten dan wordt het opgehaald want er zit nogal veel wild in de buurt, ja ook beren. Om de hele camping staat ook een hek om het wild buiten de camping te houden. De eerste avond hebben we een wandeling gemaakt en we hebben geen hek gezien, zo uitgebreid is het hier.

10-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Toen we gisteren op de campground aankwamen vonden we het heel erg stinken op onze plek. We wilden de motorhome eerst verzetten, maar alle plekken waren heel erg smal. We zijn dus eerst maar eens gaan zoeken waar die lucht vandaan kwam. Na een tijdje kwamen we er achter dat er een accu heel erg heet was geworden, de accu stonk en knetterde en dat hoort natuurlijk niet. We hebben de kast waar hij in zit s’nachts open laten staan zodat hij af kon koelen en Dick heeft de betreffende documentatie doorgenomen. Vanmorgen durfden we er toch niet een heel eind mee te rijden. Dick had een adres gevonden van een Freightliner service station op een afstand van 50 mijl en hij heeft de betreffende accu afgekoppeld en wij zijn toch maar op weg gegaan. We werden bij het service station gelijk geholpen en inderdaad had de accu het begeven. De andere accu’s zijn ook gelijk nagekeken (in totaal 5) en die waren gelukkig nog goed, dus nieuwe accu erin en we konden weer op pad. Al met al zijn we er bijna de hele dag mee bezig geweest. Vandaag hebben we weer eens bij Denny’s gelunched , het gebouw zag er van buiten en van binnen prachtig uit.

We hadden twee dagen geleden al een camping uitgezocht in Salem een klein plaatsje in de buurt van Roanake Virginia, waar ze internet hebben er was nog net één plaats. We hadden dus geluk er zijn bijna geen campings in de buurt.

07-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hebben vandaag gekozen voor een korte rit naar een camping met wasgelegenheid (er moest weer gewassen worden). We zijn daar gisteravond twee uur mee bezig geweest op internet, want er zijn niet veel campings in de buurt. Uiteindelijk een camping gevonden waar we ongeveer een uur voor moesten rijden. We werden door de routeplanner over allemaal kleine wegen geleid, prachtig natuurlijk……..maar over het algemeen rijdt men dit soort wegen niet met een motorhome van de afmetingen als die van ons. Wederom mijn complimenten voor de bestuurder. De routeplanner gaf op een gegeven moment bestemming bereikt aan………maar in geen velden of wegen een campground te bekennen. We zijn maar even doorgereden en konden vervolgens mijlen lang niet keren. Om een lang verhaal kort te maken we waren verdwaald. We konden ergens in de middle of no where keren en daar stonden toevallig twee mensen die al vermoedden  dat we verdwaald waren. Zij hebben ons geholpen met keren en zijn voor ons uit gereden naar de highway die ons weer naar de bewoonde wereld zou leiden en waar de bewuste campground in de buurt zou zijn. Na een hoop heen en weer rijden hebben we de campground gevonden en in plaats van één uur hebben we er ruim twee uur over gedaan om hier te komen. De campground is bijna leeg. We hebben een geweldige plek onder de bomen. We moesten s’avonds om een uur of elf nog iets buiten doen en ik ben nog nooit van mijn leven op een plek geweest waar het zo donker was.

06-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Onze complimenten voor de eigenaar van de camping waar we op staan. Hij bestaat pas twee jaar, maar geweldig zoals hij de camping heeft opgezet. Het is alleen nog een beetje kaal, want hij is nog steeds aan het bouwen en de bomen zijn nog klein. Hij zet zich meer dan 100% in voor zijn gasten en op de lange termijn loont dat toch.

We hebben vandaag weer een trail gelopen van 4,5 km. Het was de moeilijkste graad en eigenwijs als we zijn vonden wij dat we dat moesten kunnen. Het was een loop, dus niet heen en weer maar een rondje lopen. Het was een heel smal pad met veel stenen en boomwortels en een behoorlijk steile afgrond ernaast. Het pad ging in haarspeldbochten naar beneden en we moesten wel een keer of vijf door de rivier over stenen. Je weet dan dat je op een gegeven moment ook weer naar boven moet……..En, ja het was behoorlijk zwaar. Je bent volledig alleen op de wereld……met achter ieder boom een beer natuurlijk. Waar we tegen aanliepen is dat we niet het juiste schoeisel droegen en Dick had op een gegeven moment een tak gevonden  die hij als stok gebruikte, dat hielp ook al. We vinden het lopen van trails zo leuk, dat we al twee stokken hebben gekocht en heuptassen, zodat Dick niet steeds de rugzak hoeft te dragen, nu nog een paar goede wandelschoenen en sokken en de moeilijkste trails zijn dan voor ons.

05-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Gisteren zijn we behoorlijk actief geweest en dat voelden we vandaag. We zijn tot de volgende camping gereden, nog steeds op de Blue Ridge Parkway. We zijn wel bij wat vergezichten gestopt en de natuur was weer helemaal geweldig. Het landschap is hier ook weer anders er is meer bewoning, prachtige huizen met goed onderhouden tuinen er omheen. We wilden vandaag nog een trail lopen maar besloten vroeg een camping te zoeken omdat het Labour Day weekend is en het is overal erg druk is. Er was op de camping die we hadden uitgezocht precies nog één plek voor twee nachten, dus we blijven hier 2 nachten. We hadden gekozen voor deze camping omdat er internet is en een wasruimte. De eigenaar is een heel erg enthousiaste man, hij vertelde ons dat de camping pas twee jaar bestond en hij was dit weekend vol.

Toen we na het eten vanavond even gingen lopen en de wasruimte zochten bleek dat er wel een ruimte was maar nog geen wasmachines, daar was hij nog niet aan toegekomen, dus de was moet wachten.

Morgen gaan we weer een trail lopen, kijken of we nog beren kunnen spotten.

04-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Vandaag zijn we begonnen aan de route over de Blue Ridge Parkway. Het was geweldig, de route is prachtig en de vergezichten fantastisch. De bergen zien er hier totaal anders uit dan in de Rockey Mountains. De Rockey Mountains zijn heel erg ruig met veel gesteente, hier zijn de bergen begroeid met loofbomen. De vergezichten hebben wel iets weg van goed gesnoeide buxusbollen, maar dan natuurlijk veel groter.  We zijn zeker door 6 tunnels gegaan, Dick is in het midden van de weg gaan rijden en het ging allemaal goed, de airco’s zitten nog op het dak. We hebben een trail gelopen naar een waterval. De trail werd aangeduid als een moeilijke trail, maar dat kon ons er niet van weer houden om hem te lopen. Het was 3.5 km. berg op en berg af over smalle paden met veel stenen en boomwortels en het was inderdaad niet makkelijk, maar we hebben het volbracht en het was ook nog eens een trail door berenland. We hadden bij het visitor centre gelezen dat er veel zwarte beren wonen en ze geven ook steeds adviezen hoe je moet reageren als je een ontmoeting hebt met een zwarte beer. We zijn geen beren tegengekomen maar het geeft toch een beetje onbehaaglijk gevoel te weten dat er na iedere bocht een voor je kan staan. Het heeft ons wel wat tijd gekost en om 4 uur moesten we nog het een en ander bij de Walmart kopen. Het werd al met al wat laat en om half zes kwamen we pas bij een campground aan…….helaas er was geen plek meer. Het is natuurlijk weekend. De dames van de receptie deden erg hun best en uiteindelijk hebben ze naar een andere campground gebeld en daar konden we terecht voor een nacht. Morgen weer verder op de Parkway, we willen niet meer dan 100 mijl per dag rijden, want er is zoveel te zien en dat kost veel tijd.

We merken wel dat we in de bergen zitten en dat het september is. We hebben s’nachts echt een deken nodig en s’morgens is het wel fris als je op staat.

03-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hebben de Cherokee Foothills National Scenic Highway niet helemaal gereden maar we zijn naar Ashville gegaan om daar de Blue Ridge Parkway te gaan rijden, de Parkway loopt tot Charlottesville in Virginia. Aansluitend willen we Shenandoah National Park bezoeken , maar ik kom er net achter dat er ergens een tunnel is van 12 feet en 8 inches hoog en volgens de fabrikant van onze motorhome is de motorhome 11 feet en 8 inches hoog, ………..en er zitten nog twee airco’s, een satelietontvanger en een antenne op en wij weten niet of ze mee gemeten zijn. Dick zegt ….natuurlijk zijn die mee gemeten dus we gaan gewoon, in het aller….aller ergste geval moet hij gewoon achteruit de berg weer af, want keren is vast geen optie.

We staan hier heel riant aan een rivier met aan de andere kant een snelweg………iets minder riant (veel lawaai), maar het was weer een campground van Passport America dus voor de helft van de prijs. We hebben water, stroom, kabeltelevisie (bij ons doet de kabel het even niet) en kunnen dumpen. Plus drie plekken verder hele aardige buren, die een praatje kwamen maken. Ze vroegen naar onze plannen en daar waren zei net geweest, dus even later kwam de buurman met twee kaarten van de Parkway die wij willen rijden, hij had ze niet meer nodig en wij waren er heel erg blij mee. Nog geen vijf minuten later was hij er weer met drie tomaten, ze hadden vanmiddag allemaal groenten en fruit gekocht bij een stal langs de weg en hij vond de tomaten zo lekker. Dat wordt dus vanavond gebakken pangafilet met gebakken aardappelen en salade met heel veel tomaat. Vanaf nu gaan we voor een dag of vier/vijf de natuur in en weten niet of we dan kunnen internetten. We kunnen dan dus geen blog bijhouden en geen mails sturen en ontvangen, maar daarna hebben we vast wel heel veel foto’s.

02-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Vandaag, op naar Lake Jocassee. We hadden al een camping uitgezocht bij Travelers Rest, dat is niet zover rijden dus we hadden de tijd………..om naar Lake Jocassee te gaan. Lake Jocassee is een schitterende plek voor duikers, er schijnt een stad op de bodem van het meer te zijn, maar de details zijn ons ontgaan dus het fijne kunnen we er niet van vertellen. Waar ik wel het fijne van kan vertellen is; dat ik Dick weer op hele smalle wegen heb laten rijden (hij kon vroeger misschien niet goed tussen de lijntjes tekenen, maar hij kan heel goed tussen de lijntjes sturen, mijn complimenten). We moesten ook een paar keer omkeren omdat de weg afgesloten was. Ik zal niet ingaan op de details, maar wederom complimenten. Hij heeft ook de eerste afdalingen gehad en de eerste hairpins, dat werd dus werken met de Pac Brake. Vrachtwagens hebben namelijk een extra remsysteem waar je mee om moet leren gaan. We waren alleen op de wereld dus Dick had alle mogelijkheden om het uit te proberen. Volgens mij deed hij het allemaal fantastisch. Maar……..Lake Jocassee hebben we niet van dichtbij kunnen bekijken, want toen we er dichtbij kwamen mochten we nergens zonder pas parkeren.

Op dit moment staan we op een campground “Valley Park Resort” bij Travelers Rest en morgen gaan we verder via “Cherokee Foothills National Scenic Highway”.

01-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We zijn 3 nachten in Hamilton Branch State Park gebleven, we hadden het daar zo naar ons zin. Na het weekend ging iedereen naar huis dus we hadden het hele park voor ons zelf. Je hoorde alleen de vogels en het ruisen van de wind door de bomen. Het nadeel van een verblijf in een State Park is dat je niet kunt internetten. We hebben het nog wel bij een winkelcentrum geprobeerd, maar het signaal viel steeds weg.

We volgen nog steeds de “Savanna National Scenic Highway” en de route is prachtig. Het landschap is heel erg afwisselend en weer totaal anders dan in het westen van de US. De huizen zijn hier prachtig en de tuinen worden geweldig goed onderhouden, het gras lijkt soms wel een biljartlaken. We zijn vandaag nog meer naar het noorden gegaan. Voor Townville zijn we naar een campground van Passport America gegaan. Het eerste wat ik heb gevraagd is of er internet was, dat was er ook. De dame bij de receptie was zo vriendelijk ons een plaats te geven waar het internet signaal heel sterk zou zijn. Helaas, niet dus. Geeft niet want er moest gewassen worden en dat is altijd een heel gedoe. We waren samen met de dame van de receptie bij de “laundery” en zij was heel erg verbaasd dat wij met de was waren komen lopen.

We moesten een half uur op de was wachten en zijn naar het meer gegaan, jawel alweer een campground aan een prachtig meer. Er waren twee dames met een waterfiets en twee heren, waarvan één man duidelijk om een praatje verlegen was en Dick was het slachtoffer. Hij wilde weten wanneer we waren aangekomen, toen Dick zei een half uur geleden, zei hij……dan zag ik jullie binnenkomen met die “big rig”. Hij vond het een fantastische motorhome en dat zijn wij natuurlijk helemaal met hem eens. We mochten gelijk zijn waterfiets gebruiken want hij ging toch naar huis. Zoiets zou ons in Nederland nooit overkomen denk ik.

Zijn vriend kwam later naar ons toe voor een praatje en vertelde dat wij absoluut naar Lake Jocassee moesten gaan, het mooiste meer van South Carolina.

31-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hadden gisteravond bezoek van een heel mooi beest, niet zo groot met een hele mooie witte staart. Wij vonden hem erg leuk en Dick heeft nog een foto gemaakt en vandaag hoorden we dat het een stinkdier is die hier rondscharrelt. Er werd ons verteld niet te dicht bij te komen want hij gaat dan sproeien en dat stinkt vreselijk. De lucht krijg je ook niet één, twee, drie weg. We hebben nog twee nachten bijgeboekt. Vanmorgen kon het meisje bij de receptie ons niet in het systeem vinden, niet op naam, niet op telefoonnummer en ze hadden gisteren maar één gezin ingechecked met een totaal andere naam. De plek kostte ook geen $15 maar $21 per nacht, vreemd natuurlijk.

We moesten vandaag nog even naar de Walmart (de winkels zijn gewoon open op zondag), Dick moest nog het een en ander hebben en het brood en de wijn waren op. Wij na een tijdje met een goed gevulde kar naar de kassa, haalt dat meisje de wijn eruit want op zondag mag er in het hele land geen alcohol worden verkocht (wisten wij niet). De kassa weigert dit ook te scannen, maakt niet uit, dan maar zonder wijn. Die Amerikanen zijn soms toch wel een beetje vreemd. We zagen bijvoorbeeld op iedere campground heel veel golfkarretjes en die gebruiken ze voor het vervoer over de campground. Als ze geen golfkar hebben gaan ze met de auto naar het zwembad, de wasgelegenheid of de receptie. Van de week ging ik met twee grote zakken met wasgoed naar de wasgelegenheid toen er een golfkarretje langskwam met een werknemer van de campground. Hij stopte en vroeg of ik een lift wilde, want met deze hitte ging geen mens het hele eind naar de wasgelegenheid lopen (hoe ver kan dat nou zijn op een camping).

30-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

Het is vandaag een heerlijke dag met bijna een normale temperatuur en een lekker windje. Vanmorgen hebben we een stuk door het bos gewandeld bij de campground. We zijn naar de viskreek en een rivier gelopen, bij de kreek kwamen we een bord tegen waarop iedereen gewaarschuwd werd voor alligators. De alligators wonen in en rond de kreek. Geen geweldig idee te weten dat er ieder moment een alligator kan komen opdagen. De natuur was overweldigend en we voelden ons alweer heel erg bevoorrecht dat we dit allemaal kunnen zien. We hoorden alleen het geluid van de vogels. We konden niet te lang in het bos blijven want om 12 uur moet er uitgechecked worden en we hadden nog een hoop te doen. Het was een hele mooie familiecamping dus veel kinderen een plek met speeltoestellen en natuurlijk een zwembad. De camping en het hele gebied om de camping was prachtig bijgehouden.

We wilden naar een State Park met minimale voorzieningen, dus alle tanken moesten leeg, schoongespoeld en de vers water tank moest weer gevuld worden, dan kunnen we ons weer een paar dagen redden. Gisteravond zijn we de hele avond bezig geweest met het plannen van de route voor ongeveer drie dagen en dat is een hoop werk. Ook omdat we altijd bang zijn om iets moois voorbij te rijden.

Na twee uur rijden kwamen we aan bij het visiter centre van de Savannah National Scenic Highway. We zijn even naar binnen gegaan voor wat informatie en we kregen wat folders mee. Voor de overnachting hebben we gekozen voor een camping in het Hamilton Branch State Park. Bij het inchecken bleek dat we toch water en electriciteit kregen. Ik heb even met de jongeman aan de receptie gepraat en gevraagd of hij een mooie plek voor ons had en…… dat had hij. Wij staan op het uiterste puntje van een schiereiland op een hele ruime plek onder de schaduw van hele hoge bomen……….en nu komt het ………met een strandje in onze achtertuin en uitzicht over een prachtig meer. Hier blijven we toch maar iets langer staan dan één nacht en geloof het of niet dit alles voor slechts $ 15 dollar per nacht. We hebben alleen geen internet, maar dat is niet zo heel erg. Tegenwoordig maak ik de teksten voor het blog aan het einde van iedere dag in Word (anders vergeet ik de helft) en als we internet hebben kopieer ik alles per dag in het blog.

Ik wilde jullie de foto's van de plantershuizen in Charleston niet onthouden, dus ze zijn hieronder geplakt.

29-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

We zijn inderdaad vanmorgen met de motorhome naar een winkelcentrum gereden, daar hebben we de motorhome vlakbij de bushalte geparkeerd. De parkeerplaatsen bij de winkelcentra zijn zo vreselijk groot dat niemand last heeft van een motorhome die daar de hele dag staat. Na 5 minuten kwam de juiste bus eraan en voor $ 1,50 per persoon werden we naar downtown Charleston gereden en voor het visiter centre stopte de bus. Geen gezeur van zones zoals in Nederland, iedereen betaalt $ 1,50 en als je de rit uitzit heb je geluk en moet je eerder de bus uit dan heb je misschien teveel betaald. Geen mens die zich er hier druk om maakt. We hebben eerst een sightseeing gemaakt met een bus, dat is wel erg toeristisch maar je krijgt een heel goed beeld van de stad. De rit duurde 90 minuten en we kregen heel veel informatie. Daarna zijn we door de stad gaan wandelen en hebben ergens gelunched. Ik had gehoord dat Charleston een geweldige stad is die je gezien moet hebben. Het is inderdaad een hele mooie stad, maar Savannah vonden wij veel mooier. Charleston is bijzonder omdat de stad gebouwd is op een schiereiland. In het oudste gedeelte van de stad staan prachtige huizen, die omstreeks het begin van de 19^e eeuw zijn gebouwd door plantage eigenaren die een onderkomen wilden hebben voor de wintermaanden om o.a. hun sociale contacten te onderhouden.

Om een uur of twee hebben we de bus terug genomen naar het winkelcentrum en moesten toen best nog een eind rijden naar de volgende bestemming. We hebben er voor gekozen om het binnenland in te gaan, richting Colombia (South Carolina). In de buurt van Colombia konden we geen campground vinden. We staan nu zuidelijk van Colombia op een familie campground. Het was een prachtige rit hier naar toe met weer een totaal ander landschap.

Voor de komende week zijn de weersverwachtingen eindelijk wat beter, het wordt dus mooi weer.

28-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

Het wordt een beetje eentonig maar het was weer erg warm. We hebben vandaag een beetje geklungeld……de laatste wassen gedraaid en verder huishoudelijke taken verricht. Het is niet alleen maar vakantie. Vanmiddag zijn we naar een mall geweest, want morgenochtend willen we vroeg naar Charleston. Het zal ons toch niet gebeuren dat we in de buurt zijn van de mooiste stad van South Carolina en die niet bezichtigen. We gingen bij de mall even uitzoeken waar de bus vandaan vertrekt. Met de motorhome is het erg lastig om een stad te bezoeken hij is net iets te groot, dus we rijden morgen naar een groot winkelcentrum, zetten de motorhome daar neer en gaan met de bus naar de stad. s’Middags gaan we dan weer terug met de bus naar het winkelcentrum, stappen in de motorhome en gaan een campground zoeken. Ik ga het winkelcentrum maar niet meer in want er is uitverkoop en ik heb vanmiddag al drie tassen gescoord. Vanavond probeer ik de route voor de volgende weken te maken. Ik weet niet of ik dat vanavond nog klaar krijg, want het is heel veel werk.

27-08-2010 om 02:11 geschreven door wil

Vandaag was eigenlijk een rustige dag, we zijn om 10 uur vertrokken van de campground richting Charleston. We hadden van tevoren al een campground uitgezocht met internet en daar staan we nu voor 2 nachten. We kunnen dus weer mailen en bloggen, alleen telefoneren ging niet vandaag. Voornamelijk de was gedaan, want we maken nogal wat vuil met dat hete weer. Op de televisie zagen we dat de luchtvochtigheid gisteren in Savannah 95% was en dat voel je ook. We zijn nu in North Carolina en zodra we de staatsgrens over waren, zijn we naar het visitor centre gegaan voor informatie over de staat (dank je Yvon). We besluiten deze twee dagen welke richting we uit willen. De kust is prachtig maar daar zit je ook midden in het thunderstorm seizoen. In Florida schijnt het op dit moment noodweer te zijn. We laten via het blog weten wat de route wordt. Uiteindelijk moeten we toch ook op een gegeven moment weer richting Tampa.

Bedankt voor de berichten op het blog. We vonden het weer heel leuk om ze te lezen en om te weten dat we niet alleen voor onszelf een blog bijhouden.

26-08-2010 om 02:53 geschreven door wil

Vanmorgen om 9.00 uur kwam de bus ons halen voor een uitgebreid bezoek aan Savannah, de bus zou ons om 5 uur weer op de campground afzetten. We hebben eerst een guided tour gemaakt op de hop on hop off  bus tot de haven. Daar hebben we wat rondgewandeld en zijn toen naar het centrum gegaan om het “Historic District”te bekijken. Savannah heeft wel 30 parken en met parken bedoelen ze hier grote pleinen die zijn ingericht als park met heel veel grote bomen. Rond de parken staan prachtige huizen. Het oudste deel van de stad heeft ook de mooiste parken met rondom schitterende koloniale huizen en hele oude bomen begroeid met Spaans mos. Door de hele stad vind je ook hele grote magnolia bomen, helaas hebben ze vorige maand gebloeid dus we hebben ze niet in bloei gezien. Savannah is in een woord de mooiste stad die ik tot nu toe in de US heb gezien. Hier komen we vast nog een keer terug.

Vanavond weer noodweer geweest, maar we zaten gezellig in ons huisje.

25-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

Van Jacksonville zijn we naar Savannah gereden. We wilden overnachten in een State Park  waar je hele mooie wandelingen kunt maken. Eerst even vlak bij de bestemming naar de Walmart voor de boodschappen voor een paar dagen, want in een State Park zijn meestal geen voorzieningen. Aangezien we selfsupporting zijn is dat geen ramp, maar genoeg water en eten mee is wel verstandig. Toen we in de Walmart rondliepen, hoorden we de regen op het dak kletteren. Het regende en onweerde verschrikkelijk, dat was weer (wat de Amerikanen noemen) een thunderstorm. De boodschappen hebben we gelukkig een beetje droog overgekregen. We hebben de plannen maar gewijzigd omdat het met zulk weer absoluut niet leuk is in een State Park. We zijn naar Savannah gegaan, we staan 6 mijl bij het centrum van de stad op een hele kleine campground zonder toiletten en douches en geen internet. Het is wel een campground van Passport America en daar ben ik lid van geworden, dus we staan hier twee nachten voor de helft van de prijs, we blijven natuurlijk wel op de kleintjes passen. S’Avonds zagen we op tv dat er een stuk weg vanwege het vreselijke weer was afgezet, daar hadden we dus gereden in het noodweer.  Morgen gaan we naar Savannah, de bus komt ons op de campground ophalen. Ik verheug me er heel erg op, want ik heb ooit gelezen dat Savannah een heel bijzondere stad is.

Ik wil toch even melden dat ik vandaag ook een aantal mijlen heb gestuurd en eigenlijk viel het wel mee. Ik kwam alleen in een stuk terecht met werk aan de weg, het was er heel erg smal en dan zijn er van die grote jongens die je passeren, even goed opletten dus. Toen ik ongeveer 10 mijl met wegwerkzaamheden had gereden was ik gebroken, dus Dick mocht het overnemen.

24-08-2010 om 00:00 geschreven door wil

Wij zijn de gelukkige eigenaren van een huis op wielen in de US. We vinden hem prachtig. Het is net een vrachtwagen, hij maakt hetzelfde geluid en ziet er ook bijna als een vrachtwagen uit. Voor in de cabine zitten stoelen met leren bekleding. De sofa en de banken van de dinette zijn ook met leer bekleed. De keuken heeft twee spoelbakken, een combimagnetron, een keramische kookplaat, apothekerskast, vriezer en koelkast. Er is een wastafel en apart met een deur ervoor een douche en toilet. Verder een slaapkamer die afgesloten kan worden met een deur plus een tv boven het voeteneind van het bed. Natuurlijk hebben we in het woongedeelte ook een flatscreen.

We hebben een jaar op internet gezocht naar een motorhome in de US en begin augustus hebben we een bod gedaan op een motorhome via internet met de aantekening dat hij echt in de staat moest zijn zoals beschreven werd en het bod werd geaccepteerd. We schrokken daar nogal van want we waren net 4 weken in de US met vakantie geweest. Na een avond praten besloten we dat er niets anders opzat dan te gaan kijken. De motorhome werd aangeboden door iemand in Florida. Er gingen een aantal mailtjes heen en weer van Diemen naar Florida. Nu moesten we op zoek naar een paar voordelige tickets en die vonden we ook, van Schiphol naar Minneapolis en een binnenlandse vlucht naar Tampa op 6 augustus. Dat kwam mooi uit want we wilden de 17^e verjaardag van Moana op 5 augustus niet missen. Voor de eerste avond hebben we een nacht in een airporthotel geboekt. Het tijdstip van de vluchten en de naam van het hotel hebben we aan de eigenaar gemaild en we kregen gelijk een mail terug met de mededeling dat we het hotel moesten annuleren, want hij wilde dat we zijn gasten zouden zijn (voor zolang het nodig was) in zijn beachhouse in Clearwater Beach (vlakbij Tampa). We hebben het hotel dus maar geannuleerd en vrijdagmorgen 6 augustus hebben Ilona en Moana ons naar Schiphol gebracht. De vlucht ging heel voorspoedig, er werd ons in Minneapolis door de douane wel het een en ander gevraagd want in ons paspoort kon hij zien dat we nog maar kort daarvoor in de US waren geweest. We kregen toch toestemming voor precies 90 dagen (tot 4 november) op ons ESTA visum. Toen we in Tampa naarde bagageband gingen, liep er ineens een mijnheer achter ons met een foto van ons in de hand (hadden wij hem gestuurd, anders wist hij nier op wie hij wachtte) hij riep dat hij de mensen op de foto zocht en of wij ze herkenden, dit was dus Bruce (een man met heel veel humor) onze gastheer, zijn vrouw Mila wachtte in de auto. Na 20 minuten rijden kwamen wij bij het beachhouse in Clearwater Beach aan. Dit was geen strandhuisje maar een gigantische villa van drie verdiepingen. Na een uitgebreide kennismaking werden we naar onze slaapkamer gebracht (heel erg groot) met aansluitend een badkamer. De volgende morgen werden we wakker en trokken de blinds omhoog. Vanuit onze slaapkamer hadden we een prachtig uitzicht over de baai van Clearwater Beach. We wisten niet wat ons overkwam, we hadden nooit verwacht dat zij in zo’n groot huis wonen. Met tuin rondom, jacuzzi en een bubble zwembad in de tuin, plus een steiger met een grote en een kleine visboot.

Nadat we gedouched en ontbeten hadden zijn we naar een ander huis van Bruce in Odessa gegaan, (voor een proefrit) daar stond de motorhome. Dick is gelijk achter het stuur gaan zitten en reed weg alsof hij nooit anders had gedaan. We hebben zelf allerlei dingen gechecked en vonden het zo’n prachtig ding dat we besloten hem te kopen. Dan kom je in een administratieve mallemolen terecht, maar Bruce heeft ons met alles geholpen. We moesten een adres in de US hebben (zijn adres), daarna konden we een bankrekening openen om het geld over te maken. De motorhome moest verzekerd worden, de platen moesten aangevraagd worden en niet onbelangrijk, hij moest op onze naam komen. Al met al een hoop geregel en uiteindelijk hebben we 6 nachten bij Bruce en Mila gelogeerd en het was erg gezellig. We zijn zelfs nog een avond met vrienden van hun (dus met ons zessen) uit eten geweest en dat was ook heel erg leuk.

Er moesten nog wel wat dingen aan de motorhome gedaan worden (op kosten van Bruce), daarvoor had hij een afspraak gemaakt met de manager van RV World in Lake Land. Wij zijn daar naar toe gegaan en hebben uiteindelijk 2 nachten op het parkeerterrein van RV World doorgebracht. Daarna zijn we naar een camping aan de kust gegaan om de motorhome van binnen eens helemaal goed schoon te maken. We moesten ook op een onderdeel van een airco wachten want de airco in de living deed het niet meer.

We hebben trouwens wel heel erg veel bekijks met de motorhome. De beheerder van de camping vertelde dat hij nog nooit zoiets heeft gezien. Hij vond hem prachtig. s’Middags kwam er een jongen van een jaar of twaalf met zijn moeder langs en we hoorden hem zeggen: Wow, wat een prachtige motorhome. Hij kwam naar ons toe, mams liep door, en hij zei nog een keer dat hij hem zo mooi vond. We zeiden dat hij wel even binnen mocht kijken, nou dat vond hij wel wat. Meent u dat nou echt vroeg hij en stond gelijk binnen. Hij vuurde allerlei vragen op Dick af.

Drie dagen geleden belde Bruce, hij had contact gehad met RV World en hij had gehoord dat we zonder airco zaten. Hij stelde voor ons op te komen halen en naar huis te brengen (ja zo zei hij dat “naar huis”), want daar was airco en ze misten ons heel erg. We hebben gezegd dat we dat voorstel zeer op prijs stelden, maar dat we toch wel veel te doen hadden. Hij vertelde ook dat we een nieuwe airco kregen.

Van de week hadden we een dag de zonneschermen uit en s’avonds niet ingerold (gaat electrisch), dat doet niemand. s’Nachts is het vreselijk weer geweest, regen en onweer, de regen en onweersbuien zijn hier net iets extremer dan in Nederland, dus in één woord noodweer. Toen ik s’morgens buiten kwam hing het zonnescherm helemaal, twee van de drie armen waren gebroken. Met hulp van de beheerder van de camping en nog een campinggast heeft Dick ze weer opgerold en we hebben ze vastgebonden anders konden we niet rijden.

Vandaag hebben we eerst Road Assistance (ANWB) aangevraagd bij Camperworld en het is gelijk geregeld. Voor 79 dollar per jaar hebben we recht op assistentie voor van alles en nog wat, zelfs als je tank leeg is doordat je niet op tijd hebt getankt komen ze. Daarna naar RV World voor de airco en we hebben gelijk een nieuw zonnescherm besteld, hij was toch wel erg beschadigd. Dick denkt dat het verzekeringswerk is. We zien wel.

Vandaag zijn we aan onze trip naar het Noorden begonnen en als we half september weer naar het zuiden gaan rijden we langs RV World voor een nieuw zonnescherm. We staan nu op een camping in Lake Land en morgen gaan we richting Savanah. Al met al zijn we bijna 14 dagen bezig geweest met het regelen van alles.

21-08-2010

Om verder naar het noorden te rijden hebben we voor een schitterende kustweg gekozen. De weg is wel een beetje smal en onze motorhome een beetje breed, maar Dick deed het fantastisch. We keken zo op het strand en de oceaan. Wij zijn ook nog even op het strand geweest, we dachten daar wat verkoeling te vinden maar het was vreselijk heet. Er zijn in vergelijking met de Nederlandse stranden heel weinig mensen, ook onder een parasol is het nauwelijks uit te houden. We zijn doorgereden tot Jacksonville. Onderweg hebben we ook nog een vreselijke onweersbui gehad, gelukkig past iedereen zijn snelheid dan gelijk aan. Het was voor Dick wel vermoeiend rijden. In Jacksonville vonden we een prachtige campground  en hebben gelijk voor twee nachten besproken. Het regende en onweerde s’avonds vreselijk noodweer dus en op een gegeven moment was er een vreselijke klap en gelijk stopten de twee airco’s ermee en sloegen ook niet meer aan. Een van de twee airco’s is gloednieuw, een paar dagen geleden hebben ze de oude vervangen. We zijn uiteindelijk maar naar bed gegaan.

22-08-2010

Vanmorgen was het erg warm (geen airco). Nadat we hadden gedoucht (in de motorhome, gaat prima) heeft Dick alle zekeringen nagekeken, maar kon niets geks vinden. Tijdens het ontbijt stond hij ineens op en deed iets in het schakelkastje en jawel……we hadden AIRCO. Hij heeft de temperatuur heel laag gezet en dan slaat de airco weer aan. Gisteravond was de temperatuur hoger ingesteld, dus toen tijdens de bui de temperatuur buiten omlaag ging, ging de airco uit (moet je ook maar weten).

Na het ontbijt zijn we een stuk gaan lopen, want de temperatuur viel toen nog wel mee. Het is een schitterende campground met een hele grote vijver en aan de vijver liggen twee strandjes.

Na de wandeling heb ik een paar e-mails verstuurd en Dick heeft de motorkap eens opengedaan. Als je ziet wat er onder de motorkap zit, besef je echt dat je in een vrachtwagen rijdt.

We zijn s’middags nog even in het zwembad geweest. Ik had gehoord dat er gefilterd zeewater in zat en dat het heel goed bijgehouden werd, dat was ook zo. Het water was ook koeler dan in andere zwembaden, dus heerlijk.

We zijn nog met de foto’s bezig, maar proberen ze zo snel mogelijk op het blog te zetten.

22-08-2010 om 23:37 geschreven door wil