Vanmorgen om elf uur begon de eerste race voor de kleinere boten en vanmiddag om 13.00 uur waren die enorme raceboten aan de beurt voor de race. Vanmorgen zijn we met de boot buitengaats gegaan en het was een drukte van belang. We vonden een goede plek om voor anker te gaan. De race was net begonnen en het was……..spectaculair. Er waren ik weet niet hoeveel boten op het water, reclamevliegtuigjes en helicopters in de lucht en het strand zag zwart van de mensen. Vlak bij ons moesten de boten om de boeg heen met een enorme snelheid en dat was een geweldig gezicht. We hebben geprobeerd om foto’s te maken, maar op het water met zoveel golfslag is dat niet te doen. Op de ene foto is alleen de hemel te zien en op de volgende alleen het water. Na de race zijn we naar “huis” gegaan voor de lunch.

Om één uur zijn Dick en ik naar het strand gelopen om naar de race voor de grote boten te kijken. Het was weer geweldig en van het strand af zie je goed hoe alle boten met kijkers in een lange streep voor anker liggen. Het was er gezellig druk, dus onze dag was weer top. Vanavond uit eten, we genieten er nog maar even van.

07-10-2010

Het is vandaag woensdag en de reis zit er nu echt snel op, morgen gaan we voor de laatste keer naar de motorhome. We hebben nog steeds geen opslag dus dat moeten we nog even regelen, het wordt dus een drukke laatste dag, s’avonds gaan we gezellig uit eten en de volgende dag naar huis.

03-10-2010 om 00:00 geschreven door wil

De berichtgeving op het blog wordt wat mager, omdat we weer in Clearwater Beach logeren. Nadat we gezellig uit eten waren geweest met Bruce en Mila hebben we op de campground wat spullen gepakt en zijn met ze meegegaan naar hun huis. Mila zou nog maar één dag thuis zijn om daarna naar Chicago te gaan en zij vond het heel gezellig om nog een dag met ons door te brengen, dat hebben we ook gedaan. s’Avonds hebben we onze post nog gelezen die naar Clearwater Beach was gestuurd, waaronder de polis van de verzekering van de motorhome en we hadden een vermoeden dat de schade aann het zonnescherm wordt gedekt door de verzekering. Bruce heeft gelijk de volgende morgen de verzekeringsmaatschappij voor ons gebeld en er zijn afspraken gemaakt voor de volgende dag.

We moesten de motorhome ophalen in Port Richy, daarna naar de verzekeringsmaatschappij (dus Dick bestuurde de motorhome en ik de auto van Bruce), daar hadden we een afspraak met iemand die de schade zou komen bekijken, daarna moesten we naar RV World om afspraken te maken en de motorhome daar achter te laten.  Dat zijn aardige afstanden en we kwamen om 8 uur pas thuis. Bruce zou het hele weekend weg zijn, maar hij is toch thuisgebleven en wilde alle belevenissen horen. Voor we naar bed gingen zei hij dat hij graag met ons wilde varen met een van de boten. Vandaag zijn we dus naar zee gevaren want daar zouden we op volle kracht gaan, eerst door de baai en dat ging op sommige gedeelten al heel hard en toen onder de brug door naar zee. Helaas stond er teveel golfslag en daardoor was het niet erg comfortabel, dus we zijn terug gegaan en we hebben hele stukken op volle kracht in de waterway gevaren, het ging lekker hard en het was fantastisch. We hebben verschrikkelijk grote huizen gezien met prachtige grote boten voor de deur wat een rijkdom allemaal.

Dit weekend worden er races op zee gehouden met hele grote speedboten. De speedboten liggen al in de haven en nadat we hadden geluncht zijn we naar de haven gegaan. De boten zijn groot………heel erg groot. Bruce vroeg aan mij of ik in zo’n boot zou durven racen, dat moet hij natuurlijk niet aan mij vragen………..natuurlijk durf ik dat. Hij ging gelijk vragen of het mogelijk was om mee te gaan als passagier als ze gaan testen, helaas hadden ze al teveel kandidaten, anders had ik vanmiddag geraced in zo’n grote raceboot. We gaan zondag wel met de boot op zee naar de race kijken.

01-10-2010 om 00:00 geschreven door wil

Gisteren zijn we vroeg gaan rijden, omdat we aardig wat miles wilden rijden. Om een uur of 2 kwamen we op de campground aan, dezelfde campground waar we zijn begonnen en waar ons zonnescherm kapot is gegaan. We hebben voor deze plek gekozen omdat we dan redelijk in de buurt zijn van RV World waar het nieuwe zonnescherm geplaatst gaat worden  en waar ze nog een aantal dingen na moeten kijken. Toen ik ons in ging schrijven bij de receptie, keek de dame achter de receptie mij met open mond heel verbaasd aan en zei; “Ik ken jou, jullie hebben hier je zonnescherm verspeeld. Hoe gaat het met je en op welke plek wil je staan?” Wat een ontvangst.

We hebben Bruce en Mila gisteravond een mail gestuurd om te laten weten dat we weer in Florida zijn en we hebben voorgesteld om elkaar snel te ontmoeten omdat Mila 30 september op reis gaat om haar moeder te bezoeken. Zij is dan 12 oktober weer terug. Vanavond komen ze ons bij de campground op halen (1 uur rijden vanaf Clearwater Beach) en gaan we gezellig uit eten.

28-09-2010 om 20:28 geschreven door wil

De regendans heeft Dick niet gedaan, maar de regen hebben we vannacht wel gehad. Wat kan het hier vreselijk te keer gaan, regen, onweer, bliksem ………het lijkt of de wereld vergaat en wij lagen heerlijk droog in ons bed te luisteren naar al het natuurgeweld. Natuurlijk dacht ik, dat wordt morgen het moeras bekijken.

Vanmorgen was alles vreselijk nat buiten en hier en daar stonden zelfs plassen. Na het ontbijt zijn we gelijk een trail gaan lopen en…………geen water in het moeras. Ik denk dat het het verkeerde seizoen is. We zijn maar richting water gaan lopen om de alligators te zoeken. Onderweg zagen we een gordeldier en een grote roofvogel. Op een gegeven moment liepen we ergens waar we helemaal niet mochten komen, om verder te lopen moest je je melden en een permit (toestemming) halen. Dick liep voorop met grote passen richting het water en ineens stopte hij en ging heel voorzichtig en heel langzaam achteruit. Ik moest zo vreselijk lachten het was ook geen gezicht. Dick riep; “Lach maar, jij weet niet wat hier ligt”. Natuurlijk kon ik dat niet weten, maar ik dacht dat hij had gevonden wat we zochten en ja hoor……….een alligator. Ik mocht hem van Dick niet van dichtbij fotograferen, dan maar zoomen. We hebben dus wild gespot vandaag.

26-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hebben vanmorgen afscheid genomen van een hele fijne camping, als iemand ons zou vragen wat er nou zo fijn was, zouden we daar geen antwoord op kunnen geven. Het heeft ook te maken met gevoel en de mensen die de camping runnen. Dus voor iedereen die ooit in Elko Georgia wil kamperen ga naar Twin Oaks Campground.

We hebben een aardig eind gereden, ik denk 153 miles……….. onderweg getankt, Dick weet altijd heel goed de goedkope tankstations uit te zoeken die op de route liggen. Het scheelde vandaag 10 dollarcent per gallon. In zo’n gevaarte zoals wij hebben met twee tanken tikt dat lekker aan.

Op onze route naar Florida hebben we een kleine omweg gemaakt om in Stephen C. Foster State Park twee nachten te blijven. We wilden een boottocht maken om de alligators te zien en we wilden trails lopen om wild te zien en natuurlijk om van het prachtige moeras te genieten.

Bij het inchecken zag ik de balie vol liggen met A 4tjes met de mededeling dat er helaas geen boten konden worden verhuurd en de tochten met de gids gingen ook niet door vanwege de lage waterstand. Oké, kan gebeuren, we zijn flexibel en zijn een wooded trail gaan lopen, dat is een pad van hout ongeveer 1 ½ meter boven de grond, om het moeras te bekijken. Het was droog….droog ……..en nog eens droog, droger dan in de Sahara, dat hebben wij weer. We staan wel op een prachtige ruime plek met water en elektriciteit, dus we klagen niet, maar ik wilde zo graag een moeras zien met alligators.

We hebben wel wat water ontdekt, dus morgen maar eens op zoek naar de alligators. Ik heb Dick al gevraagd of hij vanavond een regendans wil doen. Ik ging vanavond nog even buiten kijken en ineens hoor ik iets en stond er een hertje op nog geen tien meter afstand op de weg. Natuurlijk lag het fototoestel binnen.

25-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Na het gereis door 5 staten doen we het nu een beetje rustig aan. We zijn nog in Elko Georgia, deze plaats ligt ongeveer 150 mijl ten zuiden van Atlanta. We hadden op een campground ingecheckt voor 2 nachten, maar we vinden het hier zo fijn dat we nog 2 nachten hebben bijgeboekt. Het is hier 35 graden en dan moet een mens zich niet te druk maken. We gaan wel iedere middag zwemmen en hebben dan het hele bad voor ons alleen, want Amerikanen zwemmen niet. Alleen avonturen beleef je hier niet of het moet bij de Walmart zijn, daar hadden ze gisteren  in totaal $ 22 teveel gerekend. Bij de kassa ging het al mis, omdat de caissière twee keer een product te hoog aansloeg. Ze ging dat corrigeren en op de campground kwamen we erachter dat het niet goed was gegaan. Het totaal op de bon was zo hoog, dat we het maar eens na zijn gaan rekenen. Toen konden we dus weer alles loskoppelen, de slide-outs naar binnen halen en binnen alles vast zetten en 6 mijl heen en 6 mijl terug rijden, maar we kregen $ 22 terug. We denken er maar niet over na hoeveel we hebben verstookt aan diesel.

We hebben vanmorgen even een planning gemaakt voor de komende 14 dagen. Zaterdag vertrekken we naar Stephen C. Foster State Park, het park ligt op de grens van Georgia en Florida en is eigenlijk een heel groot moerasgebied met veel wild en krokodillen. We blijven daar ook 2 nachten, we zien er erg naar uit want de campground ligt midden in het moerasgebied. Daarna rijden we richting Lakeland waar nog het een en ander aan de motorhome gedaan moet worden o.a. een nieuw zonnescherm.

23-09-2010 om 18:37 geschreven door wil

We staan voor 2 nachten op een camping bij Atlanta (Georgia). We hebben een hele mooie plek onder de bomen en dicht bij het kantoor zodat we nu wel een keer een goede internetverbinding hebben, we kunnen alleen niet bellen. Het meisje van de receptie heeft dat voor ons geregeld nadat ik even een praatje met haar had gemaakt. Iedereen is hier bijzonder vriendelijk. Gisteravond nog de was gedaan, we moesten er een aardig eind voor lopen. Om 8 uur moesten we de laatste spullen uit de droger halen en het was al behoorlijk donker. We zijn met zaklampen naar de laundery gegaan en dat was ook wel erg spannend. Helemaal als Dick dan allemaal bijdehante opmerkingen gaat maken.

Vandaag zouden we iets leuks gaan doen, er is hier namelijk bij de campground een heel groot meer en park waar allerlei attracties en activiteiten zijn, alles is om een hele grote kale rots gebouwd. De rots is 300 miljoen jaar geleden ontstaan, aan één kant van de rots zijn 3 heel belangrijke personen uit de Civil War uitgehouwen, President Jefferson Davis, Generaal Robert E. Lee en Lt. Generaal Thomas “Stonewall” Jackson. Om de hele voorstelling is een lijst in de rots uitgehouwen die groter is dan die op Mount Rushmore (met de 4 presidenten). Aan de voet van de rots is een “dorp” gebouwd met allemaal winkels en restaurants. Je kunt er trails lopen en één van de trails stond ons wel aan, de trail ging helemaal tot op de punt van de berg. We hebben de motorhome losgekoppeld en zijn op weg gegaan (het is allemaal niet te belopen). We hadden een kaart en op de kaart stond dat er een “covered bridge” moest zijn. We hebben de motorhome op een grote parkeerplaats gezet en zijn vandaar gaan lopen. Het eerste wat we tegenkwamen was een oude watermolen, heel leuk maar die zocht ik niet. We hebben aan een aantal mensen gevraagd of ze wisten waar de brug was en niemand wist het. Er liep een heel smal pad vanaf de watermolen naar het meer, dus ik stelde voor het pad te volgen. Dick zei nog dat het pad er niet uitzag als een trail, smal, veel boomwortels rommelig en soms nat, maar we hebben de brug gevonden en het was een hele mooie. Een brug zoals uit de film  “The bridges of Madison County”, ik zag Meryl Streep er al bijna over heen lopen.  Mijn dag was weer helemaal top. De brug is van alle kanten gefotografeerd en we moesten de motorhome weer opzoeken. We zijn weer langs een smal pad gelopen en op een gegeven moment stonden we voor een hek, zo’n hek om wild buiten te houden, maar nu waren wij het wild want achter het hek was een jachthaven. Uiteindelijk hebben we de motorhome toch weer gevonden.

Ik zal het kort houden………….in het dorp was alles dicht, de kabelbaan was gesloten en het was te heet om de berg te beklimmen. Alles was dicht omdat het seizoen hier voorbij is en het is maandag. In het weekend is alles nog wel open, staat nergens vermeld. Bij het inchecken kreeg ik gewoon de folders mee. We vonden het allebei een heerlijke dag.

20-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Het is een ramp om een campground te vinden met internet in deze staten. Iedereen klaagt er over. Vandaag hebben we een behoorlijk stuk gereden om eens een keer een paar dagen ergens te staan, maar het is weer een campground voor één nacht……….s´Avonds probeer je via internet een volgende plek te vinden en als het internet dan niet is wat je verwacht, is dat heel vervelend. We kunnen dan geen blog bijwerken, geen mails ontvangen en sturen, niet telefoneren en dat is lastig. We staan weer op een campground met internet maar niet bij de motorhome. We zijn met onze computer onder onze arm naar de receptie gegaan, daar was een aparte ruimte met twee plekken waar we konden internetten en om 6 uur sluit de receptie en kan je ook geen gebruik meer van de internet spots maken. We hebben alleen een campground voor morgen kunnen vinden en volgens de beschrijving van de camping hebben we daar wel internet. Twee dagen geleden moesten we s´avonds aan de rand van een zwembad gebruik maken van internet. Het hek om zo´n zwembad is altijd op slot (voor kleine kinderen) we kregen het niet open en op een gegeven moment deed Dick dat op zijn eigen manier en ja hoor, we konden erin. Het was al bijna donker toen de beheerder, zijn vrouw en twee vrienden langskwamen om alles te controleren voor de nacht en wij hoorden ze zeggen; “Het is stuk en vanmiddag was het nog op slot, hoe kan dat nou”. Wij waren steeds meer geïnteresseerd in het scherm en we wisten niet goed hoe we moesten reageren. Uiteindelijk hebben ze het slot gerepareerd en zijn we maar naar onze motorhome gegaan.

We zijn vandaag een heel stuk door South Carolina gereden en wat op valt is dat hier alles veel minder onderhouden wordt dan in North Carolina en zeker minder dan in Virginia. We vinden Virginia beiden zo´n prachtige staat, het is net of de hele staat begroeid is met bomen, we hebben nog nooit zoveel bomen gezien. Zelfs de grasstroken langs de snelweg worden regelmatig gemaaid alsof het biljartlakens zijn. De bewoners onderhouden hun huizen en tuinen ook zo goed, ik denk dat ze het gras wel twee keer per week maaien en dat zijn niet de kleinste grasvelden.

Vanmiddag zijn we naar een grote rommelmarkt geweest, om een indicatie te geven……….de rommelmarkt is in totaal zo groot als één hal in Utrecht en hier wordt dus echte rommel aangeboden. Dick heeft weer het een en ander gescoord dat hij ooit wel een keer nodig zou kunnen hebben.

Verder moet ik even kwijt dat ik Dick soms net een goochelaar vind. Gisteravond waren mijn foto’s echt weg en hij kon niet begrijpen dat ik dingen van de computer zo kon wissen zonder dat ze sporen achter laten…….en hocus, pocus, vanmorgen had hij de foto’s weer terug. Programmaatje gedownload of zo.

18-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Een van mijn wensen was ……….ooit katoen aan de plant zien. De hele periode dat we hier rondrijden  zijn we geen katoenplantage tegen gekomen en als er ergens katoen groeit moet het toch wel in de staten zijn waar we nu rond reizen. Vandaag was het zover………. we hadden een weg naar het zuiden gevonden door allemaal dorpjes en langs prachtige plantershuizen en plantages met aardappelen, mais en ineens…….dacht ik dat er katoen voorbij ging. Het vervelende is dat je op een tweebaansweg rijdt en nergens kunt en mag stoppen. Ik kon alleen maar roepen; “Ik geloof dat ik katoen heb gezien”. We zijn nog een aantal katoenvelden gepasseerd en een uur nadat we het eerste katoenveld zagen konden we op een parkeerplaats stoppen. Wat een wonderlijk gezicht, ik heb er maar wat foto’s van gemaakt.

We hebben vandaag maar flink wat mijlen gereden, want we willen een dag of drie ergens blijven staan. De campgrounds in deze regio zijn erg dun bezaaid en de campground waar we nu op staan is ook niet een plek waar we drie dagen willen blijven dus morgen maar weer verder.

Hierboven heb ik nog gezegd dat ik foto’s heb gemaakt van de katoenvelden en de katoenplanten, helaas……………vraag me niet hoe het mogelijk is, toen ik de foto’s ging verkleinen voor op het blog en op mijn stick zette en alles van het kaartje van mijn fototoestel verwijderde waren alle foto’s weg. Ik zit dus de hele dag te wachten tot ik foto’s kan maken van katoenplanten en vervolgens ben ik zo aan het ………………dat alle foto’s verdwenen zijn. Helaas, zeg ik heel netjes …………………maar denk iets anders.

17-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

De trail hebben we niet afgelopen want we zijn naar een heel groot winkelcentrum gegaan en hebben daar wat rond gekeken (nee, niets gekocht). We moeten nog steeds de juiste schoenen kopen om trails te lopen. We hebben wel allebei al stokken en dat scheelt enorm als je de berg op of af loopt, je hebt wat meer steun en ja……….om enkele mensen voor te zijn…………..op onze leeftijd hebben we dat soms nodig.

Gisteravond hebben we een heel leuk gesprek gehad met een jonge vrouw met 3 honden, we hadden haar al eerder zien lopen, maar wij Nederlanders zijn wat gereserveerd, groeten alleen en lopen vervolgens weer door. Gisteren ben ik naar haar toe gegaan en ik ben een praatje over haar honden gaan maken. Het waren alle drie Japanse Akita’s en wij vinden dat ras zo vreselijk mooi. Bruce en Mila hebben een Amerikaanse Akita (de Amerikaanse Akita is een stuk groter dan de Japanse) en met die hond is onze belangstelling voor Akita’s begonnen.

De eigenaresse van de honden vertelde dat zij en haar man dit leven full-time doen. Hun huis hebben ze verkocht en wat meubelen opgeslagen. Haar man kan zijn werk via internet doen en ze vinden dit leven allebei geweldig. Ze vond dat we de taal zo goed spraken en zei dat zij en haar man onze motorhome al binnen hadden zien komen en ze vonden hem allebei prachtig. Heel veel Amerikanen zeggen iets over onze motorhome en het is altijd positief. We hebben een keer een campground beheerder meegemaakt die zei; “Wow, ik heb al heel veel motorhomes gezien maar zo een als die van jullie nog nooit, wat een prachtig ding”. Vinden wij helemaal niet erg als Amerikanen dat zeggen, want die zijn toch wel wat gewend.

We hebben wat klachten gekregen omdat er geen foto’s van het interieur van de motorhome op ons blog staan. We hebben maar even een fotosessie gemaakt.

15-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We staan nog steeds op Endless Caverns Campground en het is erg stil geworden. Iedereen is zondag weer vertrokken en voor zover ik kan zien staan er nog 4 motorhomes, dus het is erg rustig. Wij vertrekken woensdag morgen en dan vinden we het hier ook wel weer mooi geweest, 6 nachten op één plek is misschien toch wel iets te lang. Als je zoveel dagen op een camping zit, zie je natuurlijk niet zoveel van de rest van Amerika en eigenlijk zijn we hier toch ook om een beetje avonturen te beleven en prachtige dingen te zien. We gaan in ieder gevel maar weer eens richting Tampa, want er moet nog het een en ander aan de motorhome gedaan worden. Het nieuwe zonnescherm moet er nog op gemonteerd en gespoten worden en de nieuwe airco willen we dan ook gelijk mee laten spuiten. We moeten ook nog een plek vinden om de motorhome tot volgend jaar onder te brengen.

Vanmorgen wilden we de trail op de campground helemaal lopen maar we zijn tot de helft gekomen. We hadden 1 1/2 uur gelopen, voor ons gevoel alleen maar de berg op. Toen we de motorhome zagen staan vonden we het allebei mooi geweest, dus morgenochtend lopen we de andere helft.

13-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Wij zijn gisteravond op zoek gegaan naar het hek en hebben het gevonden. Het was een aardige tippel. We kwamen motorhomes tegen die we nog niet hadden zien staan, die mensen stonden helemaal alleen in het bos en dat is nog steeds dezelfde camping. Vrijdagavond en zaterdagmorgen kwamen er continue motorhomes binnenrijden en we kwamen erachter dat het veel mensen zijn die hier in de omgeving wonen en met de hele familie hier het weekend doorbrengen. s’Avonds werd er overal gebarbecued en de kampvuren gingen aan, maar om een uur of negen is het donker en is het overal stil. Vanmorgen zaten ook hele families bij de barbecue het ontbijt klaar te maken. Het ontbijt bestaat voor een groot deel uit worstjes, hamburgers, gebakken bacon, eieren en natuurlijk niet te vergeten de geraspte en gebakken aardappelen en wij zaten heerlijk van ons schaaltje muesli met yoghurt en een kop koffie te genieten.

We willen hier eigenlijk nog wel 3 nachten blijven, maar we hebben nog niet besloten wat we gaan doen.  Het is hier s’nachts en s’morgens behoorlijk koud, vanmorgen hebben we zelfs de kachel aangedaan. Voor deze temperaturen hebben we niet echt de juiste kleding bij ons, alhoewel ik nu om 11 uur weer buiten rondloop met korte broek en polo met korte mouwen en als de zon vanmiddag schijnt gaan we toch maar eens naar het zwembad.

11-09-2010 om 17:38 geschreven door wil

We zijn van de Blue Ridge Parkway af gegaan, het was een paar dagen een schitterende rit maar wel heel veel van hetzelfde. De laatste dag hebben we over een bergkam gereden die precies zo breed was als de tweebaansweg. Het was een erg bijzondere ervaring aan twee kanten ravijn en prachtige vergezichten, maar we voelden ons allebei toch wel onbehaaglijk.

De Blue Ridge Parkway staat in de Rand McNally (atlas en wegenkaarten) voor motorrijders aangegeven als een weg die je ooit gereden moet hebben. Wij hebben nog nooit in één weekend zoveel Harley rijders gezien als op die weg……prachtig. We zijn via de Interstate 81 naar een camping (Endless Caverns and Rv Resort in New Market, Virgina) gereden de camping zou volgens Dick heel erg mooi zijn. We hadden telefonisch voor drie nachten gereserveerd en Dick had gelijk het is een prachtige camping tegen een bergwand aan dus als je gaat wandelen is het klimmen of dalen……goed voor de conditie. De camping bestaat pas 2 jaar en is nog lang niet vol. Bij het inchecken werd ons gevraagd of we ons zakje met afval iedere morgen tussen 9 en half 10 aan de weg achter de RV willen zetten dan wordt het opgehaald want er zit nogal veel wild in de buurt, ja ook beren. Om de hele camping staat ook een hek om het wild buiten de camping te houden. De eerste avond hebben we een wandeling gemaakt en we hebben geen hek gezien, zo uitgebreid is het hier.

10-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Toen we gisteren op de campground aankwamen vonden we het heel erg stinken op onze plek. We wilden de motorhome eerst verzetten, maar alle plekken waren heel erg smal. We zijn dus eerst maar eens gaan zoeken waar die lucht vandaan kwam. Na een tijdje kwamen we er achter dat er een accu heel erg heet was geworden, de accu stonk en knetterde en dat hoort natuurlijk niet. We hebben de kast waar hij in zit s’nachts open laten staan zodat hij af kon koelen en Dick heeft de betreffende documentatie doorgenomen. Vanmorgen durfden we er toch niet een heel eind mee te rijden. Dick had een adres gevonden van een Freightliner service station op een afstand van 50 mijl en hij heeft de betreffende accu afgekoppeld en wij zijn toch maar op weg gegaan. We werden bij het service station gelijk geholpen en inderdaad had de accu het begeven. De andere accu’s zijn ook gelijk nagekeken (in totaal 5) en die waren gelukkig nog goed, dus nieuwe accu erin en we konden weer op pad. Al met al zijn we er bijna de hele dag mee bezig geweest. Vandaag hebben we weer eens bij Denny’s gelunched , het gebouw zag er van buiten en van binnen prachtig uit.

We hadden twee dagen geleden al een camping uitgezocht in Salem een klein plaatsje in de buurt van Roanake Virginia, waar ze internet hebben er was nog net één plaats. We hadden dus geluk er zijn bijna geen campings in de buurt.

07-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hebben vandaag gekozen voor een korte rit naar een camping met wasgelegenheid (er moest weer gewassen worden). We zijn daar gisteravond twee uur mee bezig geweest op internet, want er zijn niet veel campings in de buurt. Uiteindelijk een camping gevonden waar we ongeveer een uur voor moesten rijden. We werden door de routeplanner over allemaal kleine wegen geleid, prachtig natuurlijk……..maar over het algemeen rijdt men dit soort wegen niet met een motorhome van de afmetingen als die van ons. Wederom mijn complimenten voor de bestuurder. De routeplanner gaf op een gegeven moment bestemming bereikt aan………maar in geen velden of wegen een campground te bekennen. We zijn maar even doorgereden en konden vervolgens mijlen lang niet keren. Om een lang verhaal kort te maken we waren verdwaald. We konden ergens in de middle of no where keren en daar stonden toevallig twee mensen die al vermoedden  dat we verdwaald waren. Zij hebben ons geholpen met keren en zijn voor ons uit gereden naar de highway die ons weer naar de bewoonde wereld zou leiden en waar de bewuste campground in de buurt zou zijn. Na een hoop heen en weer rijden hebben we de campground gevonden en in plaats van één uur hebben we er ruim twee uur over gedaan om hier te komen. De campground is bijna leeg. We hebben een geweldige plek onder de bomen. We moesten s’avonds om een uur of elf nog iets buiten doen en ik ben nog nooit van mijn leven op een plek geweest waar het zo donker was.

06-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Onze complimenten voor de eigenaar van de camping waar we op staan. Hij bestaat pas twee jaar, maar geweldig zoals hij de camping heeft opgezet. Het is alleen nog een beetje kaal, want hij is nog steeds aan het bouwen en de bomen zijn nog klein. Hij zet zich meer dan 100% in voor zijn gasten en op de lange termijn loont dat toch.

We hebben vandaag weer een trail gelopen van 4,5 km. Het was de moeilijkste graad en eigenwijs als we zijn vonden wij dat we dat moesten kunnen. Het was een loop, dus niet heen en weer maar een rondje lopen. Het was een heel smal pad met veel stenen en boomwortels en een behoorlijk steile afgrond ernaast. Het pad ging in haarspeldbochten naar beneden en we moesten wel een keer of vijf door de rivier over stenen. Je weet dan dat je op een gegeven moment ook weer naar boven moet……..En, ja het was behoorlijk zwaar. Je bent volledig alleen op de wereld……met achter ieder boom een beer natuurlijk. Waar we tegen aanliepen is dat we niet het juiste schoeisel droegen en Dick had op een gegeven moment een tak gevonden  die hij als stok gebruikte, dat hielp ook al. We vinden het lopen van trails zo leuk, dat we al twee stokken hebben gekocht en heuptassen, zodat Dick niet steeds de rugzak hoeft te dragen, nu nog een paar goede wandelschoenen en sokken en de moeilijkste trails zijn dan voor ons.

05-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Gisteren zijn we behoorlijk actief geweest en dat voelden we vandaag. We zijn tot de volgende camping gereden, nog steeds op de Blue Ridge Parkway. We zijn wel bij wat vergezichten gestopt en de natuur was weer helemaal geweldig. Het landschap is hier ook weer anders er is meer bewoning, prachtige huizen met goed onderhouden tuinen er omheen. We wilden vandaag nog een trail lopen maar besloten vroeg een camping te zoeken omdat het Labour Day weekend is en het is overal erg druk is. Er was op de camping die we hadden uitgezocht precies nog één plek voor twee nachten, dus we blijven hier 2 nachten. We hadden gekozen voor deze camping omdat er internet is en een wasruimte. De eigenaar is een heel erg enthousiaste man, hij vertelde ons dat de camping pas twee jaar bestond en hij was dit weekend vol.

Toen we na het eten vanavond even gingen lopen en de wasruimte zochten bleek dat er wel een ruimte was maar nog geen wasmachines, daar was hij nog niet aan toegekomen, dus de was moet wachten.

Morgen gaan we weer een trail lopen, kijken of we nog beren kunnen spotten.

04-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Vandaag zijn we begonnen aan de route over de Blue Ridge Parkway. Het was geweldig, de route is prachtig en de vergezichten fantastisch. De bergen zien er hier totaal anders uit dan in de Rockey Mountains. De Rockey Mountains zijn heel erg ruig met veel gesteente, hier zijn de bergen begroeid met loofbomen. De vergezichten hebben wel iets weg van goed gesnoeide buxusbollen, maar dan natuurlijk veel groter.  We zijn zeker door 6 tunnels gegaan, Dick is in het midden van de weg gaan rijden en het ging allemaal goed, de airco’s zitten nog op het dak. We hebben een trail gelopen naar een waterval. De trail werd aangeduid als een moeilijke trail, maar dat kon ons er niet van weer houden om hem te lopen. Het was 3.5 km. berg op en berg af over smalle paden met veel stenen en boomwortels en het was inderdaad niet makkelijk, maar we hebben het volbracht en het was ook nog eens een trail door berenland. We hadden bij het visitor centre gelezen dat er veel zwarte beren wonen en ze geven ook steeds adviezen hoe je moet reageren als je een ontmoeting hebt met een zwarte beer. We zijn geen beren tegengekomen maar het geeft toch een beetje onbehaaglijk gevoel te weten dat er na iedere bocht een voor je kan staan. Het heeft ons wel wat tijd gekost en om 4 uur moesten we nog het een en ander bij de Walmart kopen. Het werd al met al wat laat en om half zes kwamen we pas bij een campground aan…….helaas er was geen plek meer. Het is natuurlijk weekend. De dames van de receptie deden erg hun best en uiteindelijk hebben ze naar een andere campground gebeld en daar konden we terecht voor een nacht. Morgen weer verder op de Parkway, we willen niet meer dan 100 mijl per dag rijden, want er is zoveel te zien en dat kost veel tijd.

We merken wel dat we in de bergen zitten en dat het september is. We hebben s’nachts echt een deken nodig en s’morgens is het wel fris als je op staat.

03-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

We hebben de Cherokee Foothills National Scenic Highway niet helemaal gereden maar we zijn naar Ashville gegaan om daar de Blue Ridge Parkway te gaan rijden, de Parkway loopt tot Charlottesville in Virginia. Aansluitend willen we Shenandoah National Park bezoeken , maar ik kom er net achter dat er ergens een tunnel is van 12 feet en 8 inches hoog en volgens de fabrikant van onze motorhome is de motorhome 11 feet en 8 inches hoog, ………..en er zitten nog twee airco’s, een satelietontvanger en een antenne op en wij weten niet of ze mee gemeten zijn. Dick zegt ….natuurlijk zijn die mee gemeten dus we gaan gewoon, in het aller….aller ergste geval moet hij gewoon achteruit de berg weer af, want keren is vast geen optie.

We staan hier heel riant aan een rivier met aan de andere kant een snelweg………iets minder riant (veel lawaai), maar het was weer een campground van Passport America dus voor de helft van de prijs. We hebben water, stroom, kabeltelevisie (bij ons doet de kabel het even niet) en kunnen dumpen. Plus drie plekken verder hele aardige buren, die een praatje kwamen maken. Ze vroegen naar onze plannen en daar waren zei net geweest, dus even later kwam de buurman met twee kaarten van de Parkway die wij willen rijden, hij had ze niet meer nodig en wij waren er heel erg blij mee. Nog geen vijf minuten later was hij er weer met drie tomaten, ze hadden vanmiddag allemaal groenten en fruit gekocht bij een stal langs de weg en hij vond de tomaten zo lekker. Dat wordt dus vanavond gebakken pangafilet met gebakken aardappelen en salade met heel veel tomaat. Vanaf nu gaan we voor een dag of vier/vijf de natuur in en weten niet of we dan kunnen internetten. We kunnen dan dus geen blog bijhouden en geen mails sturen en ontvangen, maar daarna hebben we vast wel heel veel foto’s.

02-09-2010 om 00:00 geschreven door wil

Vandaag, op naar Lake Jocassee. We hadden al een camping uitgezocht bij Travelers Rest, dat is niet zover rijden dus we hadden de tijd………..om naar Lake Jocassee te gaan. Lake Jocassee is een schitterende plek voor duikers, er schijnt een stad op de bodem van het meer te zijn, maar de details zijn ons ontgaan dus het fijne kunnen we er niet van vertellen. Waar ik wel het fijne van kan vertellen is; dat ik Dick weer op hele smalle wegen heb laten rijden (hij kon vroeger misschien niet goed tussen de lijntjes tekenen, maar hij kan heel goed tussen de lijntjes sturen, mijn complimenten). We moesten ook een paar keer omkeren omdat de weg afgesloten was. Ik zal niet ingaan op de details, maar wederom complimenten. Hij heeft ook de eerste afdalingen gehad en de eerste hairpins, dat werd dus werken met de Pac Brake. Vrachtwagens hebben namelijk een extra remsysteem waar je mee om moet leren gaan. We waren alleen op de wereld dus Dick had alle mogelijkheden om het uit te proberen. Volgens mij deed hij het allemaal fantastisch. Maar……..Lake Jocassee hebben we niet van dichtbij kunnen bekijken, want toen we er dichtbij kwamen mochten we nergens zonder pas parkeren.

Op dit moment staan we op een campground “Valley Park Resort” bij Travelers Rest en morgen gaan we verder via “Cherokee Foothills National Scenic Highway”.

01-09-2010 om 00:00 geschreven door wil