Ik heb een hekel aan het feit dat ik soms moet bedelen om onze eigen zuurverdiende centen te krijgen.
Deze morgen was het weer zover. Een onbeantwoorde telefoon schoot me in het verkeerde keelgat, dus ik besloot een sms te sturen. Deze kreeg reactie, de aard van het smsje van 3 schermen zal er wat aan gedaan hebben waarschijnlijk. Ik kreeg een telefoontje terug.
Hij was het vergeten. Maar stortte het gisterenavond vlug door. Ik zou het vandaag of morgen moeten merken aan mijn rekening.
Ik hoop voor hem dat het geld op de rekening staat ten laatste morgen. Ik hoop het voor hem alleen al van harte.
Na de vele excuses van verschillende mensen, krijg ik de reflex heel hard op de bal te spelen.
Geen medelijden meer. Geen begrip meer.
Aanvallen!
Onze rekeningen en onkosten wachten ook niet. Ze zijn er en ze moeten vereffend worden op de voorgestelde datum.
En als er enig respect is voor de medemens dan vergeet je zoiets niet.
We zouden anders wel eens kunnen vergeten te leveren.
