Hele leuke namiddag gehad! De oude rot in het vak leerde ons enorm veel bij.
Ik had absoluut niet verwacht dat hij zoveel geheimen zou vrijgeven. Want toegeven, ieder vreest tegenwoordig en dan ligt het niet zomaar voor de hand dat geheimen worden vrijgegeven.
Ik had absoluut ook niet verwacht dat we samen uren en uren aan diezelfde kleine gezellige tafel zouden zitten.
En nee, ik had ook het hand die werd aangeboden niet verwacht.
We zijn op amper een paar uurtjes zoveel rijker geworden en toch is er van geld zelfs geen sprake.
Het is van de mensen met heel wat jaren ervaring dat je het moet leren. En wij leerden. Of we het allemaal even gemakkelijk begrepen is iets anders. Maar we besloten ook ons hand te reiken.
Het klikte. Tussen Patrick en hem al langer, maar ik kende hem nog niet zo goed. Wantrouwig wat dergelijke zaken betreft ging ik mee. Maar de simpele mens met een enorm groot brein was open, eerlijk en ging geen vraag uit de weg.
Geen rimram, geen doekjes, geen enkel woord gewikt en gewogen. Alles maar dan ook alles even vlot. De houding enorm los, alsof we elkaar al jaren kenden...
Zelden, maar dan ook heel zelden kom je zo nog iemand tegen. Iemand die met beide voeten op de grond blijft, iemand die respect nog altijd hoog inschat...
Iemand die geen vlieg zou kwaad doen, tenzij je zijn respect schaadt.
Persoonlijk reken ik altijd op mijn intuitie. Het laat me uiterst zelden in de steek. Dus ook deze keer ga ik op mijn intuitie rekenen. Ook al knap ik vaak af op mooie woorden.
Alleen dit waren geen mooie woorden, dit waren oprechte woorden. Zowel de pro's als de contra's. Zowel de harde feiten, als de meevallers.
Mijn naief denken wat betreft de grote Belgische bedrijven die ik wilde lokken naar ons forum, gooi ik overboord.
Ik besefte niet waarom er zo goed als geen reactie kwam van diezelfde bedrijven. Nu wel.
Gelukkig is er een alternatief. En nee, wat dat is schrijf ik hier niet.
Maar hoe meer ik leer, hoe meer ik besef dat ik plannen beter voor mezelf hou en amper een paar mensen inlicht.
Alles online zetten zodat anderen kansen kregen... Hoe naief, vanaf nu komt het pas online wanneer alles in kannen en kruiken is.
En wees gerust, ik geef niet op. Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!
Ik wist dat het een wereld was waarin heel wat malafide mensen zaten, maar dat het zo ver ging... Ik heb het onderschat.
Maar leren brengt wijsheid in pacht... Dit had ik voor vandaag niet verwacht.
Ik las vandaag in de krant dat steeds meer bedrijven hun rekeningen niet meer kunnen betalen. Eigenaardig! Want ik merk rondom mij geen verschil als het op de hoge pieten aankomt.
Sinds het woord crisis werd uitgesproken lees ik heel eigenaardige zaken. Ik kan toch moeilijk geloven dat iedereen miljoenen kwijtspeelde op de beurs.
Maar soit, het kind heeft een naam en alle wanbetalers wrijven nu heel hard in de handen want ze hebben een excuus.
De enige die hier hard moeten knokken zijn de kleine bedrijven. Het werk is minder en de betalingen blijven uit. Natuurlijk kom je zo in de problemen! We maakten het hier zelf mee en nu maanden nadien voelen we dit nog.
Onze rekeningen blijven toestromen. Onze onkosten zijn er niet minder op geworden. En geen mens die naar die simpele kleine zelfstandige kijkt.
Ocharme die banken, ocharme die multinationals, ocharme die managers, ...
Dankzij het jarenlange misbruik van zowel vadertje staat als van die toplui dragen nu enkel de kleine zelfstandigen en de kleine werkmensen hier de harde gevolgen van.
Niet die grote mijnheren bij de bank. Niet de ministers en nog minder vadertje staat.
Ocharme kleine zelfstandige en ocharme werkmens want wij zijn de enigen die de hele diepe put gaan vullen.
Of we onze job kunnen behouden of niet. Of we onze vergoeding ontvangen of niet... Wij zijn diegenen die ze gaan pluimen.
Wij zijn diegenen die geen centen hebben om weerwerk te bieden bij de aanval van de staat.
Het is tijd dat we daar even blijven bij stilstaan!
Bedrijven snoeien in personeel, geen wonder want de staat voorziet premies bij aanwerven van nieuw personeel. Dus eventjes een paar maanden wachten om dan de grote diepe put verder te verkrachten.
Maar helaas wij zijn de moderne slaven van vandaag!
Frustratie alom! Het online programma waarbij je op een seconde de hele lijst van gezochte bedrijven weer kon vinden leek een droom, maar werd een nachtmerrie.
Al de tijd die ik spendeerde voor niets!
De lijsten worden perfect weergegeven maar de emailoptie werkt niet!
Herbeginnen en deze keer site per site opzoeken.
Dit gaat me terug tijd kosten.
Maar ik moet. Als ik iets wil bereiken voor het forum moet ik doorzetten.
Ik voorzie nog wat extra werk. Onze Belgische collega's aanspreken is één, maar onze Nederlandse collega's zijn mijn andere doelgroep.
Nederlanders zijn helemaal niet gierig en ja, Joke weet dat.
Het zou mooi zijn mochten meerdere collega's rechtstreeks kunnen werken ipv in onderaanneming. Teveel verlies, want andere mensen lopen met het grootste gedeelte van het geld weg.
Dus nieuwe hoop én moed.
Al zal die moed niet meer voor vandaag zijn. Drukke dag geweest.
Het valt me op dat een collega heel eigenaardig doet de laatste tijd.
Vooral sinds hij weet dat wij het koerier forum online brachten. Het werd erger toen hij ons zag staan op de bouwplaats. Hij zoekt, heel geniepig maar hij zoekt in de hoedanigheid een stok in de wielen te steken wat ons inkomen betreft.
Er vielen ooit al dreigementen. Hoogwaanzin.
Maar meer en meer merk ik jaloesie, al begrijp ik niet goed waarop.
Ik erger me blauw aan die man. En aan zijn madam. Ik betrapte hem al een paar keer op grove leugens. Ik hoorde hem al een paar keer heel verloochenend praten over andere collega's...
Maar hij bereikt mijn limiet. Hij is ook diegene die een wanbetaler netjes hielp alhoewel hij denkt dat wij en andere collega's dat niet weten.
Hoe diep kan een mens in zijn waardigheid zakken?
Gun ieders geluk en niet alleen met woorden maar ook in daden.
In het woordenboek omschrijft men zo iemand als hypocriet.
Wel een beter woord voor die kerel bestaat er gewoon niet.
