Jongerenbegeleidingscentrum Omdat iedere jongere recht heeft op een goede start in het leven!
09-02-2011
Nieuws van de top van Afrika
Jambo!
Het is met veel trots dat we u allen kunnen melden dat ons Fiona het hoogste punt van Afrika, Mount Kilimanjaro, de eeuwige sneeuw, de Uhuru piek, met succes heeft bereikt! Ze heeft een gouden certificaat in ontvangst mogen nemen!
Veel meer kunnen we er voorlopig nog niet over vertellen. Volledig verslag volgt vrijdag of zaterdag aanstaande.
Wat heeft Fiona zoal gedaan de afgelopen twee dagen?
Eerst even duidelijk maken dat Fiona geen GSM bereik heeft op dit moment en ik ga ervan uit dat geen nieuws goed nieuws is. Hopelijk heeft ze geen last van hoogteziekte gehad en is ze uiteindelijk aan de trek naar de summit kunnen beginnen.
In afwachting op nieuws van Fiona wil ik toch even duidelijk maken wat die trek naar de Summit juist inhoud:
(Summit Attempt) Kibo hut (4700m) - Uhuru Peak (5895m) - Horombo hut (3720m)
Time: 8h to Uhuru, 6h to get to Horombo Distance: Aproximately 6kms ascent, 21kms descent Habitat: Stone scree and ice-capped summit
Fiona zal opgestaan zijn rond 23u30, na een ontbijt van thee en koekjes zal ze de nacht in schuifelen, hier wordt het pas echt zwaar. Het eerste deel van de af te leggen weg bestaat uit een rotsachtig pad naar de Hans Meyer Grot (5150m), ook een goed plaatsje voor wat rust. Dan zigzagged het pad opweg naar Gillman's Point (5681m) welk zich bevind op de rim (de rand) van de krater. Dit gedeelte is zeer stijl met veel steentjes en grind, welk een grote mentale en fisieke inspanning vergen. Dit is het moeilijkste en meest veeleisende stuk van de hele beklimming. Tip: doe de Kili Shuffle en beweeg u traag voort! Vanaf Gillman's Point ligt er normaal gezien sneeuw heel de weg naar de Uhuru piek (5.895m en volgens het gouden certificaat van Véronique 5.897m! Die 2m doet er echt wel toe hoor ;)), het hoogste punt van Afrika. Totale opwinding en teveredenheid - je hebt het gehaald! Weersomstandigheden op de summit bepalen hoe lang je mag vertoeven aan de top, enkele foto's nemen vooraleer te beginnen aan een 3 uur lange afdaling terug naar Kibo Hut. Na een korte rust wordt er verder afgedaald naar Horombo hut (nog eens een 3-tal uren) voor de overnachting. De terugkeer naar de Horombo hut lijkt zeer snel vergeleken met de beklimming. Het totaal aantal uren stappen op deze dag is ongeveer 14 uren, dus je kan beter goed voorbereid vertekken om een zeer zware dag tegemoet te gaan. Later op de avond kan je genieten van laatste diner op de berg en een welverdiende nachtrust, gevuld met herinneringen en opwellende emoties.
We hopen met heel ons hart dat Fiona het gehaald heeft! Jullie zijn de eersten die het mogen lezen zodra er nieuws is :)
Deze laatste dag vind ik de ergste: heel de dag dalen... Heb onder mijn rechter grote teennagel een grote blaar en mijn linker grote teen ziet er ook niet zo leuk uit. Ik doe mijn trekkersbotinnen niet meer aan want dat doet te veel pijn en ga dus op sokken en teva's naar beneden. Ik gebruik hier constant mijn stokken want het afdalen is enorm belastend voor mijn knieën. Ik heb heel veel moeite met het afdale en geraak al vlug achterop.... Ik haal halverwege Mette uit Denenmarken in. Nu is het onze beurt om de klimmers tegen te komen en zijn wij de 'dalers'; Hier snap ik waarom ze on veel geluk wensten en doe het op mijn beurt ook. Ik ben tijdens het wandelen enorm stijf geraakt. Als we het regenwoud bereiken begint het te regenen en worden de paden enorm glad ; hierdoor wandelen we nog trager. We bereiken nog mooi op tijd de gate en krijgen daar spaghetti te eten en het smaakt. We kopen de nodige souvenirs en gaan met z'n allen de shuttlebus op. De lijfgeur die er hangt is niet te harden.....maar we zijn blij dat we het allemaal gehaald hebben.
Een aanrader voor jong en oud, klein en groot!!! Hasante sana!!!!
We vertrekken naar Kibo hut op 4700 m. Hier doen we 7 u 43m over met alle onze pauzes inbegrepen. Deze tocht is best te doen en heel vlak. Het is precies het decor van een westernfilm. Enkel zand, mossen en rotsen. We arriveren in Kibo om +/- 16 u. We leggen ons neer op ons bed en om 17 u krijgen we te eten. Ik het niet veel honger en ben gisteren opgestaan met een dikke onderlip. Dit zijn al 2 stmptomen van hoogteziekte. Echt super voel ik me ook niet maar heb geen hoofdpijn of zo. ik probeer zo vlug mogelijk te slapen maar dat is niet makkelijk; Er is een grote groep Koreanen die enorm luidruchtig zijn en iedereen wakker houden. Om 23u worden we gewekt voor de 'final climb'. Het is koud buiten dus laat staan daarboven. Kledij: - Thermisch ondergoed - fleece broek - synthetische t-shirt - 2 fleece truien - dikkere trekkingsbroek - wame wollen sokken - windbreaker - 2 paar handschoenen: 1 paar zijden en 1 paar skihandschoenen - muts - sjaal - balacava (soort bivakmuts) deze neem ik mee maar zet ik nog niet op
We beginnen aan onze klim. Het is pikdonker en hebben enkel het licht van onze hoofdlampen. De ondergrond bestaat uit grind, dus elke stap je zet zak je er twee terug. Heel vermoeiend en frustrerend. We wandelen zig-zag het laatste stuk op. Ik krijg het al snel warm en doe m'n jas open. Na een 2 tal uren zijn m'n handen enorm bevroren. De gidsen doen m'n handschoenen uit en wrijven m'n handen warm. Zelf hebben zij GEEN handschoenen aan... waanzin! ze doen me mijn handschoenen terug aan en zeggen me m'n stokken af te geven en m'n handen in mijn zakken te steken. Dit helpt en mijn handen warmen stilletjes aan op. Deze etappe is enorm zwaar en dit dan vooral mentaal. Er gaat vanalles door je hoofd, niet te omschrijven. Heb een 5 tal minuten gedacht op te geven door de koude maar dat knopje heb ik al snel omgedraaid en niet meer aangezet ... We zouden normaal tegen zonsopgang op Gilmans point zijn 5685m. Ik bedacht me net dat dit de hel op aarde is en ik het mijn ergste vijand niet wil aandoen... ik ben echt aan het afzien. Ook je neus moet ik constant snuiten want het loopt er gewoon uit. Op den duur laat iedereen gewoon alles lopen, je trek het je toch niet aan... drup, drup, drup,.... We pauzeren verschillende malen op rotsen en plots zien ik een dampende kop thee voor m'n neus. Denk dat ik aan het hallucineren was. Nee hoor, deze is echt en smaak fantastich. Wat een opkikker! Mijn water in m'n camelback is bevroren maar heb nog resevewater in m'n drinkenbus. Ook mijn energybars zijn bevroren hoewel ik ze in mijn trui heb gestoken. Pech! tijdens de zonsopgang ben ik nog niet helemaal boven. Ik denk dat ik nog zo'n 25 min moet klimmen maar het uitzicht is geweldig!!!! wat een zonsopgang!! Ik geniet er van en klim erna verder tot aan Gilmans point. Die bereik ik en ben enorm blij voor zo'n 15 sec. Ik bedenk me dan dat dit niet het einde is maar dat ik nog zeker 1.5u moet wandelen naar Uhuru Peak 5895m. Ik zet me op een rots om wat uit te rusten en alles te laten bezinken. Hier val ik in slaap... Ik word direct gewekt door m'n gids want hier mag ik echt niet in slaap vallen!! Gids Raymond vertrekt met mij al naar Uhuru Peak terwijl de anderen ofwel al vertrokken zijn ofwel nog even uitrusten. Ik ben enorm ijl in m'n hoofd en mijn motoriek laat ook te wensen over... Ik wandel verder en sukkel in slaap. Ik wandel blijkbaar richting de kraterrand. Mijn gids houdt me net op tijd tegen en sindsdien lopen we arm in arm verder. Hij praat ook constant tegen me om me allert te houden. Mijn hart bost naat drie, vier stappen in m'n hoofd en ik moet telkens rusten om mijn hartslag terug op pijl te krijgen. Raar gevoel. Heb zo een beetje het gevoel dat ik gevoelloos ben. Zelfs een zakdoekje openvouwen en gebruiken is een hele klus....
Na dik uur en een half bereiken we Uhuru Peak. Het uitzicht is geweldig met al de ijsgletschers!! Het weer is goed en we blijven toch zeker 20 tot 30 min op de top. Heel onze groep heeft het gehaald, met z'n vieren op de top!! Dan dezelfde weg terug. Ik kom terug aan op Gilmans point en rust uit om erna af te dalen. Hier laat mijn 'hoogtebrein' me in de steek. Ik val terug in slaap en droom zelfs!! Ik wordt weer wakkergeschud en de assistent gids vertrekt met me naar beneden. Dan pas zie je waarom deze 's nachts word beklommen!!! STIJL!! We 'skiën' naar beneden en dit doet enrom pijn aan mijn grote tenen maar al bij al is deze afdaling leuk. In totaal is de laatste etappe er één van zeker 13 u (waarschijnlijk 15). Ik kom aan ik Kibo hut en leg me neer om wat te slapen maar dat is niet voor lang. na een uur of twee drie vertrekken we terug naar Horombo hut 3700. Daar overnachten we ook om de dag erna terug de poort van het park te bereiken. Als we daar toekomen ben ik bekaf en zie ik er verschrikkelijk uit maar wel voldaan. Ik val als een blok in slaap na het eten waar ik me naartoe heb moeten sleuren.
De Vlinderkens
