Wat begin Mei zo goed was is nu eind Mei zo slecht geweest... Mijn moeder is gestorven en ik wist niet dat dit zo'n impact kon hebben. Ik heb een week aan haar bed gezeten en ze is heen gegaan in mijn bij zijn. Dus dat is een mooie troost alsook dat haar laatste wens op haar kleinkind zijn communie te zijn is uitgekomen. Maar kort daarna had ze haar moed verloren en wilde niet meer verder. En nu... ik mis haar zo ontzettend veel... ook al is ze in alle rust gegaan. Ik was intussen met mijn deprissiva gestopt maar ben er terug mee begonnen want op zo'n moment merk ik echt wel dat ik er nog niet helemaal bovenop ben. Zo goed het de laatste weken ging zo slecht gaat het nu weer. Ik probeer mij sterk te houden voor het gezicht van iedereen maar diep van binnen wordt ik precies opengescheurd. Het doet zo ontzettend veel pijn, ik wist niet dat ik zo veel om haar gaf. Tot nu wanneer het te laat is om het haar te kunnen vertellen. Het leven gaat door zeggen ze wel eens maar hoe dat vertelt niemand je...
