Hey,

Afgelopen zondag voorspelden ze zalig weer met een zwak tot matig windje. Er stond niets speciaal gepland in de agenda en dus was het tijd om m'n nieuwe hengel te gaan testen vanaf de kant. Koen werd de vismaat van de dag en de Dortse kil was het water dat uitgepeuterd ging worden.

Op de eerste plek kreeg ik vlug 2 zachte aanbeetjes op een klein zwemshadje. Deze wist ik niet te verzilveren. Daarna gooide Koen over diezelfde plek met een bruin-groene Finn-s. Het was direct raak voor hem, maar de mooie glasoog wist zich onder de kade te ontdoen van de haak.

Ook de volgende plek gaf niets meer prijs dan een enkele flauwe aanbeet.



De volgende plek die we bevisten is mijn lievelingsplek. Een heel moeilijk en steil verloop van het talud, maar vaak levert het hier wel zeer mooie vissen op. Op deze plek is het zaak om vol te houden  totdat je de juiste swung gevonden hebt (deze swung komt soms pas nadat ik enkele shads geparkeerd heb). Bij de eerste worp die ik deed waarbij ik het juiste gevoel had was het dan ook al raak. Een mooie dikke vis vocht voor wat hij waard was. De worp erna was het weer bingo, maar deze rover ontdeed zich snel van de haak. Even later stond Koen met een kromme hengel. Hij drilde de vis zeer strak , maar op een gegeven moment hield hij even in zodat ik mijn lijn kon opdraaien en niet verstrikt kon geraken met zijn lijn. Deze seconde van rust was genoeg tijd voor de vis om zich vast te zwemmen echter de scherpe mosselrand. Jammer, de volgende keer gewoon blijven doordrillen dus !

Koen doet volgende week mee met de Rapala-masters en met dit in het vooruitzicht ging hij was experimenteren op baars want deze moeten ze zeker vangen op die wedstrijd.
Een kleine reins Rockvibe er aan en elke worp volgden er aanbeten. Het kan toch niet dat er geen enkel visje bleef hangen? Totdat een vies rivierdonderpadje boven water kwam. Het waren dus geen baarsjes , maar vieze padjes waarmee het water helemaal gevuld was.



Zo lelijk en scheel als ze zijn, zo agressief bijten ze naar alles wat langs komt.



We verlieten de Kil en zochten naar wat kantstekken op de Oude Maas. Koen wist hier als enige een glasoogje te vangen onder een brug. Het visje kon de dropshot-baarsmontage niet laten passeren.



Dan maar weer naar de Kil. We visten een breed stuk worp per worp uit op een stroomnaad die langs het taludje kwam. Vele worpen volgden . Voor elks een baars was het resultaat. De kleur bruin gaf toch iets meer animo dan felle kleuren.



Koen besloot om te gaan vertikalen langs een damwand. Enkele meters verder ging zijn hengels krom en lag er al snel een mooie snoekbaars in de oppervlakte te spaltelen. Gelukkig was er een laddertje langs de damwand. Terwijl Koen de lijn strak hield kroop ik langs het laddertje naar beneden om de vis te landen.



Ondertussen was ik naar een andere plek gegaan en stond Koen nog altijd langs de lange damwand te vertikalen. Weeral was het raak voor hem. Het motto "Eerst beet krijgen en dan zullen we wel zien !' was hier wel helemaal op zijn plaats. Het was een mooi schouwspel om te aanzien van op afstand. Toch kreeg hij het voor mekaar om na veel geklauwter de mooie 50-er te landen.





Op het einde van de dag zijn we nog in een haventje beland waar het helemaal los ging van de baarzen.

We hebben die dag veel rondgereden en veel gezocht. Er zijn geen echte verrassingen uit de bus gekomen, maar we hebben ons met het stralende weer super geamuseerd.

Groeten Kim en Koen

27-09-2011 om 12:13 geschreven door hengelsportdekock  

16-09-2011 om 19:44 geschreven door hengelsportdekock  

12-09-2011 om 14:37 geschreven door hengelsportdekock  

Hallo,

Dinsdag zijn we weer te water geweest. Met zijn drieën (Peter, Arno en ik) hadden we omstreeks 10 uur aan de winkel afgesproken. Ons doel was om in Nederlands Limburg te beginnen op een kanaal om wat baarjes te vangen en daarna richting Maas te gaan om in de loop van de dag achter de snoekbaarzen aan te zitten.

We waren alle drie vroegtijdig op de plaats van afspraak en na het inladen van de spullen was ik chauffeur van dienst en Peter speelde voor GPS (het lijkt wel alsof hij beter de weg weet in Nederland dan in België).

Aangekomen aan het kanaal begonnen we met optuigen . Bij al ons drieën was het de dropshot die op zoek mocht naar de rovertjes. Al vanaf de eerste worp was het prijs voor mij. Daarna bij Peter en dan weer bij mij. Nog nooit hadden we het meegemaakt. Elke worp hadden we vis of enkele aanbeten. Bij Arno ging het in het begin iets moeizamer. Nadat hij gewisseld was van 0.30mm fluorcarbon naar 0.20mm fluorcarbon en ook een haakmaatje kleiner gegaan was stond hij al snel vlot baarsjes te vangen.

We hadden ons laten vertellen dat de ‘Reins Rockvibe’ goed zou werken en deze hadden we dus ook mee naar het water. We kregen op alles beet waarmee we visten, maar het was inderdaad wel de Reins die het verschil maakte tussen aanbeten krijgen en vangen.

Na een uurtje vissen ondervonden we toch dat de activiteit een beetje afnam en besloten we honderd meter op te schuiven. Hier herhaalde zich het verhaaltje weer.

Man er zit veel baars in Nederland !

De voormiddag en vroege namiddag verliepen op deze manier. Af en toe probeerde ik eens iets anders. Dan eens met een twitchbait, dan met een lepeltje en weer terug met een shadje op dropshot. Het shadje wat gevist werd op dropshot met een loodje van 10 gram (wat eigenlijk iets te zwaar was) leverde de meeste aanbeten op.

De tijd vloog voorbij en eenmaal aan de Maas aangekomen ging alles weer verder. Er waren wel iets minder aanbeten, maar het vaarwater van de veerponten bood ons wel een iets mooier formaat.

Peter was de eerste die overschakelde op een loodkop-shad combinatie. Het was een groter model Rockvibe op een 7 grams loodkop die de eerste snoekbaars over de streep trok. Daarna bood zich op mijn dropshotmontage dan toch eindelijk een mooiere maat baars aan.

Later kwam de uitspraak “3 maal is scheepsrecht!” wel goed tot uiting bij Peter. 2 keer viel een zelfde snoek Peter zijn baarje aan dat hij aan het vangen was , maar de derde keer mispakte hij zich.
Het was nu alleen de shad die hij in zijn bek nam. Ikzelf nam de naam ‘snoekvisser’ maar op mij en poseerde met Peter zijn groenjas.

Na de snoek kwam een dol half uurtje waarin Arno 2 mooie snoekbaarzen wist de vangen en Peter peuterde er ook nog een glasoog uit.

De avond was inmiddels al lang gevallen , maar we besloten om in het donker nog een laatste stek te doen. We gooiden onder het licht van de veerpont. Peter kreeg nog 2 aanbeten en ik wist op het einde van de dag nog een klein snoekbaarsje te vangen.

Half 10 sloten we de dag af. We hadden heel veel vis gevangen, maar we hadden niet het gevoel dat we het onderste uit de kan kunnen halen hebben.

Volgende week gaan we weer volop achter de glasogen aan en laten we de baarsjes met rust, maar eerst gaan we in het weekend op de beurs staan in Maurik  en hopelijk ’s avonds er een beetje vissen.

Vissende groeten en ik zie jullie in Maurik !

Groeten Kim , Peter en Arno

02-09-2011 om 21:44 geschreven door hengelsportdekock