Hier vind je de laatste productupdates en verslagjes van aan de waterkant .
26-08-2011
Een taaie dag vanaf de kant
Hallo, Het is ondertussen weeral een hele poos geleden dat ik nog iets gepost heb, maar daar gaat verandering in komen. Volgende week start het school en dus het werkleven terug voor mij met als positief punt dat er weer regelmaat en routine komt. Bij deze routine zit vaak een vast moment ingebouwd om iets te posten op de blog .
Ergens halverwege de vakantie kreeg ik bericht van Jan om eens samen te gaan vissen. Jan is een gepassioneerd vliegvisser op reservoir, maar houdt ook enorm van het snoekvissen in de polder. Hij is woonachtig in Antwerpen en hij vertoeft soms voor enkele uurtjes in de haven om er werpend de snoekbaarzen achterna te zitten.
Na wat puzzelwerk in de agenda werd 25 augustus de visdag. Ze gaven al de hele week voor donderdag fel onweer uit, maar hoe korter we bij de visdag kwamen hoe beter de voorspellingen.
Jan had als hoofdvraag om eens te zien en te beleven hoe het shadvissen vanaf de kant in stromend water te werk gaat. In functie van die vraag en de windvoorspellingen koos ik voor de Waal (de Waal is iets toegeeflijker dan de Dortse Kill als het op shads verspelen aankomt). Ik wou beginnen aan een vertrouwd stukje, dan enkele voor mij onbekende kribben uitproberen en afsluiten op een ander vertrouwd stukje. Al naar gelang het uur en de vangsten konden we 's avonds nog uitwijken naar het Amsterdam-Rijnkanaal.
De afgelopen week heb ik en vele anderen die ik ken ondervonden dat de snoekbaars helemaal niet wil. Niet op 1 bepaald water, maar blijkbaar overal. Het zou dus een zware dag worden.
Klokslag 6 uur ontmoeten we elkaar op de carpoolparking te Wommelgen. De spullen werden overgeladen en het avontuur kon beginnen. Net over de grens op de E19 werd er halt gehouden voor een heelijk bakje Hollandse koffie. Met het heerlijk warm opkikkertje in de hand werden al snel vele visverhalen uitgewisseld en ervaringen gedeeld. Dat maakt het zo leuk om eens met iemand te gaan vissen die zich verdiept heeft in een andere discipline. Elke vistak heeft weer zijn eigen specificaties, maar aan de basis vind je dan toch weer een hoop gelijkenissen.
Na wat rondgerij en geknoei met de GPS stonden we dan toch om 8 uur aan de eertse krib. Een prachtig plek waar we bij een stralende zonsopgang arriveerden. Ik heb al enkele malen daar gevist en het is één van de weinige plekjes waar ik vanaf het strandje snoekbaars kan vangen.
De eerste worpen werden gezet, snel werd het negatieve bijtgedrag van de glasogen bevestigd. De gehele krib uitgevist zonder een aanbeet. De 2 kribben ernaast zien er ogenschijnlijk hetzelfde uit maar ik had er nog nooit gevist. We gaven ze een kans en als vanaf de eerste worp knalde een mooie vis op mijn kleine shadje dat dwarrelde in de stroomnaad. De felle kopstoten maakten duidelijk dat dit geen snoekbaars was, een mooi winde kwam wildvechtend richting oever. Zo zonder schepnet zijn het niet de handigste vissen om vast te houden. De nul was er af, maar nog geen spoor van roofvis.
Het kribje ernaast was het dan wel raak. Er stroomde een felle stroom tegen de oever en hierin lag dan toch een snoekbaarsje te wachten dat het kleine slug-O slugje niet kon laten passeren. Ook Jan kreeg hier zijn eerste tik, maar de vis had naast de haak gepakt.
Tijd om andere stekken op te zoeken. Onderweg werd samen naar antwoord gezocht waarom de vis zo moeilijk doet. Antwoord ???????????????
De nieuwe kribben waar we aankwamen waren pareltjes, mooie stroomnaden, diepte tegen de kribben en deze lagen te wachten onder een stralende zon om bevist te worden. De eerste krib werd zo nauwkeurig mogelijk op allerlei manieren bevist, maar gaf geen enkele van zijn bewoners prijs. Dan maar naar de 2 de. We hadden al geworpen en geworpen, ik voelde bij mezelf de concentratie wegebben. Na enkele worpen in de krib kwam er een klik in mij hoofd. Ik was even helemaal weg van de wereld en al mijn aandacht kon overgebracht worden naar de shad. "Ik heb de vibes te pakken " zei ik tegen Jan. Diezelfde worp dat ik het zei was het raak. Een strakke aanbeet leverde een maatse glasoog op. Ik heb die 'vibe' ongeveer 20 minuten kunnen volhouden, binnen die 20 minuten wist ik nog 1 stekelriddertje te vangen. Het zijn de momenten dat je afdwaald van de wereld , dat je zo fel gefocust bent dat er een bom mag ontploffen zonder het te horen, dat zijn de momenten die het verschil maken. Jammer dat ik die 'vibe' nooit lang kan vasthouden.
Als dan de focus weer verdwijnt dan komt de onoplettendheid met vasthangers als gevolg. Even een rustmoment inbouwen en alles terug monteren kan dan wel eens helpen om er weer een half uurtje tegen te kunnen.
De volgende krib was het Jan die iets aan de shad had. Het was klein en het hing nogal dwars. Dit kleine rivierdonderpadje had niet verwacht dat hij een navelpiercing ging krijgen van een Mustad haak.
De tijd gleed voorbij en stilaan verdween ook onze energie.Even een ritje met de wagen naar wat vertrouwdere kribben zou onze mentale batterijen weer moeten opladen.
Een stuk verderop aangekomen verkoos ik om eerst een krib uit te vissen die eigenlijk altijd wel een visje opleverd. Meter per meter gooiden we en lieten we onze shads met de stroming meevoeren. Eindelijk was het nog eens raak. Een net maats visje kon mijn oragne shadje niet weerstaan. Jammer genoeg was het weeral maar de enige aanbeet die doorkwam. Het kan toch niet dat er maar ééntje rondzwemt ???????????
Nog 2 kribben volgden zonder succes. Het was al avond en eigenlijk waren we ten einde raad. Ik nam de telefoon en belde Peter op met als vraag of er stroming zou zijn op de Bergse Maas ten gevolge van de hevige regenval. Peter bekeek even de waterstanden op internet en gaf me een negatief antwoord. Merci trouwens voor de info
Blijven vissen op de Waal leek me niet de beste keuze. We hadden nog 2 uur voordat het donker werd en er werd beslist om de dag af te sluiten op het Amsterdam-Rijnkanaal. Met de ruitenwissers op het maximum kwamen we een half uur later aan onder de brug. Het regende enorm, maar een goede regenvest bood ons het comfort om aangenaam te vissen. 2 baarsje volgden snel omze shads, maar dan bleef alle teken van leven uit.
Licht, zwaar, ver, kortbij alles werd geprobeerd. Totdat ik een felgroen turbo-shadje uit de diepte omhoog draaide. Een klein baarsje volgde en draaide wat rond de shad. Ik bleef even tikken en uit het niets vloog er een dikke baas op het shadje (kippenvel)!!!
Enkele worpen later bood zich nog een dertiger baars aan op een lichtgevist FT-shadje. Maar dan was de pret over.
Inmiddels al stevig donker werd er nog voor een laatste stek gekozen. Een strekdammetje waarrond altijd een mooie stroming staat. Eenmaal op de place to be bleek de stroming ver zoek. Als enige oplossing kon ik me alleen maar verticalen voorstellen. We kozen ieder een kant van het damwandje en lieten onze shads zakken. Ik denk dat ik mijn shad liet zakken bovenop het hoofd van een glasoog want deze gaf me niet de kans om bodemcontact te zoeken. Een mooie vis kwam boven in de duisternis en dat was het laatste teken van leven .
Tijdens de terugweg genoten we van een frisse pint. Eerst wat geklaag over de moeizame vangsten, dan de vragen waarom, op zoek naar antwoorden die we niet vonden. Maar hoe langer de rit duurde hoe meer ik ging genieten van de dag. Het was moeizaam, héél moeizaam , maar het feit dat we zijn blijven zoeken en ons hebben blijven inzetten zonder op te geven geeft me voldoening. Omstreeks middernacht kwam ik 'uitgeput' thuis . Het duurde niet lang of ik viel als een blok in slaap, dromend van de mooie momenten.
Jan we gaan dit zeker nog eens overdoen hé, als de vis iets losser is
Groeten Kim Geniet van het vissen !!!
26-08-2011 om 14:38
geschreven door hengelsportdekock
