27-10-2011 om 09:19 geschreven door Arie  

We zijn er, in ‘Abel Tasman National Park’. Over de rit van vandaag kunnen we kort zijn: vertrokken om 8u in de regen onder een grijze hemel en onderweg geen enkel stop gemaakt omdat er eigenlijk niets te zien was, ook al niet vanwege de mist. Dan kunnen we beter wat vertellen over ons diner van gisteravond. Ongeveer het beste wat we in N-Zeeland al voorgeschoteld kregen: verse groene asperges als voorgerecht, een lamsbout met echte puree en broccoli als hoofdschotel en dan nog een toetje, een rabarbertaartje voor mij en kaas voor Arie. Het ontbijt vanmorgen was ook prima verzorgd en dat maakt ons regenachtig begin toch een beetje goed. Ondertussen weten we ook dat de gele stekelige struiken die we overal zien geïmporteerd werden in het verleden om gebruikt te worden als afsluiting rondom de weiden. Zoals zoveel dingen liep dit ook uit de  hand, want de vogels verspreidden de zaden ervan en nu is het een echte plaag geworden voor de veeboeren en kunnen ze de zaak niet meer de baas!

Het begin van onze rit vandaag is nogal bergachtig en deze keer ontmoeten we verscheidene camions op de weg, oa met houttransporten,  die allen om ter hardst rijden. Naargelang we verder noordwaarts gaan wordt de vallei breder, de lucht minder grijs en stopt het zelfs even met regenen als we aan de kust in ‘Motueka’ aankomen. Onderweg in ‘Tapawera’ zien we voor de eerste keer enkele hop-velden, we vermoeden voor de plaatselijke bierindustrie. De pils is hier trouwens lekker. We komen ruim op tijd aan in  ‘Marahau’ waar onze watertaxi wacht en dat is een hele ervaring geworden! We waren de enige passagiers en hebben ongeveer 1u10 gevaren tot ‘Awaroa Bay’. De zee was nogal (?) woelig en de schokken die we met de boot kregen kwamen af en toe erg hard aan; een bokkend paard is er niets bij en ik heb nooit paard gereden! Volgens Arie zou dit  niets voor Lutgarde geweest zijn, maar we zijn heel toegekomen op ons logement en dat mag er weer zijn. Zeker nadat we ons tot een upgrade laten verleiden maar dat kan er af na de gemiste helivlucht. Om  aan de wal te geraken moesten we kousen en schoenen uittrekken en enkele meter door het water waden. We worden afgehaald met een soort golfkarretje en dat is weer eens wat anders; onze valiezen moeten we deze keer niet zelf dragen.

We zijn slechts met 4 gasten in het hotel en hier werken ze met 14 man personeel, we zullen dus ‘gesoigneerd’ worden (hopen we).

We zijn wel verwittigd voor de ‘sand-flys’ die hier talrijk aanwezig zijn en die bijten stiekem! (Arie weet er al alles van)

Morgen zijn we hier ook nog een dag maar daarvoor we hebben nog geen programma gemaakt; dat zal van de weergoden afhangen!    Edwig.

26-10-2011 om 06:00 geschreven door Arie  

26-10-2011 om 06:00 geschreven door Arie  

Vannacht heeft het op bepaalde momenten gestortregend, enfin zoals wij zeggen: ‘drash national’. Ontbijten doen we vandaag niet op de kamer maar wel in het dorpje en we zijn er de eerste klanten. We volgen terug ‘Scenic State Highway 6’ en het regenwoud; maar links en rechts zien we alleen wat groene kleuren met daarboven grijs en dat is het. Af en toe spotten we terug wat schapen en deze keer ook verschillende zwarte.

De riviertjes zijn behoorlijk gezwollen en onstuimig door de nachtelijke regenval. We rijden door plaatsjes met namen zoals ‘Hari Hari’ (tiens?), ‘Lake Ianthe’ en iets verder ‘Pukekura’. We bezoeken ook een klein museum: ‘Bushmans Museum’. Eerst is er een DVD over het uitzetten van herten, om ze een tijd daarna af te schieten en later nog, ze terug te  vangen omdat ze teveel schade aan de natuur toebrachten. Ze worden nu alleen nog gekweekt door farmers en in afgesloten weiden voor hun vlees en de horens. Dan zien we  levende ‘possums’ en nog wat gereedschap allerhande. De naam museum is nogal overtrokken.

Bij ‘Hokitika’ bereiken we terug de kust en laten het woud achter ons maar de regen blijft ons volgen. Hier bezoeken we enkele ‘jade-shops’ maar voor meer shopping is het te nat.

We gaan ook nog even langs in ‘Shantytown’, een nagemaakt oud gouddelvers stadje met allerlei huizen: postgebouw, station, hotel, school, jail, bank, hospitaal, pompiers en ga zo maar door. We doen ook een ritje met een oude stoomtrein maar het geheel geeft toch een ‘fake’ indruk.

Onze laatste stop wordt ‘Punakaiki’ waar we de ‘pancake en blowhole’ rotsen bezoeken, deze keer zonder regen. Een mooie wandelweg door een prachtige natuur leidt ons eerst naar de ‘pancakes’. Dit zijn rotsen in platte schijven op mekaar gestapeld en in de ‘blowholes’ spoelt de zee schuimend en wild onderdoor.

We logeren vandaag in een grote, prachtige B&B met als gastheer een Z-Afrikaan en de gastvrouw is een Schotse. Eten gaan we hier ook en we krijgen dagverse producten voorgesteld van eigen teelt. Het klinkt vooraf al lekker!

Een massage door de gastheer behoort ook tot de mogelijkheden.

Morgen staat er terug een redelijk lange rit voor de boeg die we tegen 13u30 tot een goed einde moeten brengen want dan wacht onze watertaxi in ‘Abel Tasman National Park’.   Edwig.

PS de N-Zeelanders zijn WK rugby geworden afgelopen zondag!!!!

25-10-2011 om 10:09 geschreven door Arie  

25-10-2011 om 10:04 geschreven door Arie  

De weergoden zijn ons  vandaag niet gunstig gezind en mijn weerbericht klopte deze keer echt niet: lage bewolking en motregen om de dag in te zetten. Klein detail: vanmorgen hebben we ons ontbijt zelf moeten maken. De ingrediënten werden ons wel bezorgd maar brood roosteren en koffie zetten hebben we eigenhandig gedaan en daarna ook nog alles terug netjes afgewassen!

Eerst lijkt de lucht nog wat op te klaren maar dat is niet het geval en onze heli-hike wordt ‘gecancelled’, zelfs de waterkans (wat zit er een betekenis in dat woord!) om met een latere vlucht mee te kunnen wordt ons niet gegund.

We besluiten om ’s voormiddags dan maar iets verder te gaan kijken bij de ‘Franz-Josef Glacier’ en ook deze zit in de lage wolken. Maar zie, als we na de wandeling door de vlakke bedding aan de gletsjer komen, laat de zon zich er even op zien en een hoekje blauwe lucht verschijnt voor korte tijd. Als we omkeren is ons ‘moment de gloire’ alweer voorbij en is alles terug egaal grijs. We denken er nog even aan om een wandeling te maken rond ‘Lake Matheson’ maar door de regen komt daar ook niets van in huis. Dus terug naar ons motel en dit ligt vlak bij een kerkje met bijhorend kerkhof. Een mooi voorbeeld van de typische gebedsplaatsen die we hier al zagen.

Het wordt dus een beetje een gedwongen rustdag en met morgen een lange rit door de bergen voor de boeg is dat misschien nog niet zo slecht.

O ja, gisteren werden we hier in een plaatselijk café in het Nederlands aangesproken door de dienster! Bleek dat om een Zwitserse jongedame te gaan die gedurende een achttal jaar in Gent leefde (gelokt door de liefde) en nu pas in N-Zeeland aan de slag was.    Edwig.

24-10-2011 om 05:02 geschreven door Arie  

24-10-2011 om 04:46 geschreven door Arie