Einde training Christ's Hope in Herborn, Duitsland
Hallo allemaal,
de voorbije 10 dagen hebben we dus de training van Christ's Hope gevolgd in Herborn. Het minste wat ik kan schrijven is dat God het echt gezegend heeft. Hij weet wat het beste is voor ons en dat was duidelijk in wat we de voorbije 10-11 dagen meegemaakt hebben. Eerst en vooral hebben we de organisatie Christ's Hope leren kennen als professioneel en ongelofelijk op God gericht. Het programma 'Choose to wait' is veel meer dan alleen maar zeggen dat je met geslachtsgemeenschap moet wachten tot na het huwelijk. Hun benadering is er op gericht om de kinderen die ze onder hun toezicht krijgen een hele nieuwe toekomst te geven, om hun leven te veranderen ten goede. Wij hopen dat we daar ons steentje kunnen toe bijdragen.
Ook op persoonlijk vlak hebben we heel wat bijgeleerd over Gods plan met ons leven, over Godsvertrouwen, over welke principes we in de Bijbel vinden voor een gelukkig leven, enz... Dat is iets waar we alleen maar dankbaar voor kunnen zijn. God heeft ons zeer zeker gezegend.
Verder hebben we een aantal erg interessante mensen leren kennen, niet in het minst de mensen van Christ's Hope die in Duitsland verblijven en degenen die binnenkort ook zo een reis als de onze zullen ondernemen. Eén van hen, Annette, gaat ook naar Bulawayo, Zimbabwe, maar zij vertrekt een weekje later en ze blijft ook een maand langer dan ons ginds. Het was erg fijn om hen te leren kennen en van hen te leren.
Ten slotte nog een paar woorden over de kinderen. Wij hebben hier 10 dagen van 's morgens 9 uur tot 's avonds 21 uur les gevolgd (met af en toe wel een keer een namiddag vrij) en de kinderen hebben zo goed samen gespeeld. Sommige dagen konden we gewoon zonder ons te moeten bemoeien in een ruzie of te moeten gaan kijken wat ze aan het uitrichten waren, de lessen geconcentreerd volgen. Op andere dagen gingen ze met iemand mee naar de speeltuin of naar de winkel en ook daar gedroegen ze zich, nu ja, wat wij voorbeeldig zouden noemen. En niet alleen dat. Ze waren zo enthousiast dat het anderen ook aanstak. Ze hebben zich ook heel erg vlot aangepast, waren helemaal niet bang van nieuwe mensen en eigenlijk waren ze ons visitekaartje naar andere mensen toe. Toen we les kregen van een Zuid-Afrikaan die maar enkele dagen te gast was hier, toen waren het onze kinderen die, terwijl wij de lessen volgden, het ijs al gebroken hadden en het contact met die mensen (zijn vrouw en een vriendin die mee was met hun) al gemaakt hadden. Het was voor ons dan ook erg moeilijk om onze gereserveerde zelf te blijven toen we achteraf met die mensen praatten. God heeft dus zeker ook door onze kinderen gewerkt en wat ons betreft nog geen klein beetje.
Bon, nu rest ons nog een dag of 4-5 uitblazen, want naast gezegend was het ook erg vermoeiend, en dan het vliegtuig op richting de ervaring die ons leven zal veranderen. Ik wil langs deze weg ook iedereen bedanken die al voor ons gebeden heeft. Het heeft zeker geholpen.
