Eindelijk nog eens op mijn gemak voor de pc geraakt. De kinderen liggen al ferm te knorren, en papa is uit eten met collega's, dus het ideale moment om nog eens te bloggen. Ik vermoed dat het voor iedereen wel zo is, maar de dagen zijn hier écht wel te kort! En om eerlijk te zijn, wanneer de kinderen om 20u in hun bed liggen, heb ik eigenlijk niet veel zin meer om nog vanalles te doen...gewoon onder mijn "sarzutje" ( ja, zelfs bij 25° ) in de zetel ploffen en filmpje kijken...herkenbaar?
Onze dagen zijn goed gevuld. Ik volg ondertussen twee maal per week Engelse les, ga nog altijd met Ziebe naar de mothers en todlersgroep, en spreek bijna elke namiddag af met bevriende mama's en kindjes. Ondertussen is het wat frisser aan het worden, waardoor de zwembadbezoekjes zijn afgenomen , maar nu gaan we gewoon fietsen of wandelen rond het meer of worden de zwembadbezoekjes in het weekend vervangen door strand- en zeebezoekjes, gaan we picnicken in het park of ijsjes eten in de souk. Je ziet, we kunnen onze dagen vullen.
Maar vanaf november zal hier wel het één en ander veranderen ten huize Struyf. Ziebe heeft eindelijk een plaatsje gevonden in een kleine, gezellige nursery ( tussen school en kinderdagverblijf ) met de toepasselijke naam "Kids Palace" , waar hij vanaf 2 november elke dag naartoe kan. Zijn geluk kan niet op! Eindelijk mag hij zelf naar school, net zoals zijn grote broer. Dus voor mama wordt het dan wat rustiger thuis, misschien de ideale moment om te gaan shoppen, mijn manicure te laten doen of coffeemornings bij te wonen...zou je denken...maar niets is minder waar want...
"I've got a job!!!" Jaja, gedaan met luieren. Ik heb vorige week een jobinterview gehad voor de positie van schoolnurse in de school van Zeffe, en ik mag beginnen wanneer het me uitkomt. Dus nu nog even meedraaien in de mallemolen van paperassen, legalisaties en stempels van alle mogelijke departementen ( want daar zijn ze hier wel heel sterk in, jammergenoeg ) en dan kan ik eindelijk doen wat ik zo graag weer zou doen: gaan werken, klinkt verschrikkelijk saai,hé, maar ik kan je verzekeren dat niet gaan werken na een tijdje ook serieus saai wordt!
En zo denk ik dat we van deze drukke tijden, naar nog veel drukkere tijden zullen gaan, maar dat zijn zorgen voor morgen.
En voor al wie straks naar de fotootjes kijkt, die zwarte "karre" op het laatst is mijn nieuwe wagen, waar ik verschrikkelijk graag mee rijd en waardoor mijne vent groen ziet van jaloezie ( ) en mijn broer wel minder leute mee zal hebben ( hé, broertje?)
, maar nu gaan we gewoon fietsen of wandelen rond het meer of worden de zwembadbezoekjes in het weekend vervangen door strand- en zeebezoekjes, gaan we picnicken in het park of ijsjes eten in de souk.
, waar hij vanaf 2 november elke dag naartoe kan. Zijn geluk kan niet op! Eindelijk mag hij zelf naar school, net zoals zijn grote broer.
) en dan kan ik eindelijk doen wat ik zo graag weer zou doen: gaan werken, klinkt verschrikkelijk saai,hé, maar ik kan je verzekeren dat niet gaan werken na een tijdje ook serieus saai wordt!
) en mijn broer wel minder leute mee zal hebben ( hé, broertje?)
