EINDELIJK!!! We zijn terug verbonden met de rest van de wereld. Onvoorstelbaar hoe afhankelijk een mens kan worden van het internet. Bon, we zijn ondertussen 2 weken verder en gelukkig al vrij goed gesetteld. In ons huis heeft alles zo zijn plaatsje gevonden. Daar hebben we echt werk van gemaakt want ik wou de komende maanden niet tussen de dozen wonen. En dozen, die hebben we genoeg gehad, amai! Ik kon niet geloven dat alle dozen die uit "onze" container kwamen ooit allemaal met ons gerief gevuld geweest waren. Ik was op een bepaald moment bang dat we de helft terug zouden mogen sturen naar België wegens te weinig plaats, maar alles bleek gelukkig nog mee te vallen. En zo begint ons huis ook geleidelijk aan onze thuis te worden.
Ook voor de kinderen begint alles stilletjesaan te wennen. Het enige waar ze af en toe écht last van hebben, is de warmte, nu nog zo'n 38°. Soms vallen ze als een blok in slaap in de auto, iets wat we voordien nooit mochten meemaken! Ook 's nachts slapen ze lekker door, zelfs Ziebe die ons tot voor een maand geleden nog elke nacht met plezier wakker maakte. Zeffe gaat ondertussen al 2 weken naar zijn nieuwe school, en nog steeds met veel plezier ( en daar blijft miss Karmali toch voor veel tussenzitten). Hij begrijpt ondertussen al een aardig woordje Engels, maar het spreken komt nog een beetje achter, behalve woorden als chicken(nuggets) en (hot)dog die hij natuurlijk linkt aan iets wat hij al kende . En Ziebe, jah, die is hier zo zijn eigen taaltje aan het ontwikkelen, waar zelfs ik vaak geen jota van versta...Gelukkig trekt hij er zich totaal niets van aan dat niemand hem hier verstaat.
En voor mij is nu zo een beetje de tijd van het "socializen" aangebroken. Ongelooflijk maar waar maar onze buren zijn gewoon Belgen! Dan moet je 7000km wegvliegen van België om hier uiteindelijk buren uit Lokeren te hebben. Maar voor mij is dat nu natuurlijk wel een meevaller omdat ik op die manier wel sneller in contact kom met andere Belgen. Morgenochtend ben ik m.n. al uitgenodigd op de "Sunday coffeemorning". Jaja, zie je het al voor je: Geraldine die lekker gedistengeerd met haar pinkje in de lucht koffie zit te drinken tussen Belgische thuisblijvende ( lees: meestal te lui om te werken ) dames. Ok? je ziet het niet voor je, wel ik ook niet, maar ik zal het wel doen! En ik laat jullie zeker weten hoe erg ik daar op mijn gemak heb gezeten... We zijn ook al op bezoek geweest bij Dave en Mary, de baas van mijn ventje. Schatten van mensen die in een kast van een huis met eigen zwembad wonen. Ze hebben zelf een zoon Liam waar Zeffe en Ziebe dol op zijn! Tot 's avonds laat hebben ze zich rot geamuseerd in het zwembad, zeker voor herhaling vatbaar.
Het enige wat voor ons aanpassen is, is de periode van Ramadan. Je moet hier echt opletten wat je doet in het openbaar. Er mag niet gegeten, gedronken en gerookt worden tussen zonsop- en ondergang, en met temperaturen tot 40° is dat niet altijd een makkie. Mijn tong plakt vaak aan mijn verhemelte, en dan zoek ik ergens een donker hoekje om toch maar eventjes van het water te nippen. Onvoorstelbaar hoe de mensen hier een volledige maand doorwerken op dat ritme.
En verder blijft het ook gewoon genieten, vooral van het zalige weer, elke namiddag met de kinderen naar de community pool ( zie foto ), gaan wandelen of fietsen rond ons meer, of wat spelen in de tuin met gekko's en kleine papegaaien...klinkt waarschijnlijk wel raar daar in België. Maar wees gerust, " het dipje" is ook al langs geweest , want je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt ( zoals vrienden en familie in de buurt...). Dus blijf maar sparen iedereen, voor een bezoekje aan ons in Dubai!
EINDELIJK!!! We zijn terug verbonden met de rest van de wereld.
. En Ziebe, jah, die is hier zo zijn eigen taaltje aan het ontwikkelen, waar zelfs ik vaak geen jota van versta...Gelukkig trekt hij er zich totaal niets van aan dat niemand hem hier verstaat. 
