Een 20-tal jaren geleden moet het geweest zijn. Samen met mijn vriend Julleke maakten we een uitstapje naar Parijs met de trein. 's Morgens al rond 6 u vertrokken we in Antwerpen-centraal. Even na tienen arriveerden we in het station van de lichtstad. We zijn amper uitgestapt of Julleke zei: ik wil eerst hier wel eventjes naar 't toilet. Ok, geen probleem zei ik, dan ga ik en passant ook maar even. Ge kent da wel hé, die franse hangtoiletten. Ik was al eventjes klaar en Julleke die bleef maar weg. Dus ging ik terug naar de toiletten en klopte ik op zijn deur. "Kom maar binnen" zei Julleke. Nu zat mijn vriend toch zeker op zijn knieën voor dat gat en wel met zijn arm in dat gat. Ik zei: "awel wat doet gij daar?". "Ja, sorry" zei Julleke "mijn gebit is hier toch ingevallen zeker". " en hoe komt het dan dat heel uwe smoel vol stront hangt" replikeerde ik. "Ja maar, ik heb er hier al drie gepast". Heb maar zo'n vriend!!!!!
Ik vertelde in een vorige aflevering dat Lischehof een gastehaus is met een 15-tal kamers met ontbijt. Nu heeft frau Kirschbaum ook 2 zonen, waarvan één een hotel-restaurant heeft in Hamburg en de andere Kurt) een automekanieker is. Kurt is een handige Harry en heeft een 10-tal jaren geleden het Gasthof aan één zijde uitgebreid met een klein appartementje op het gelijkvloers, een groot appartement eveneens op het gelijkvloers en nog een appartement op de 1ste verdieping. Het appartement op de eerste verdieping bewoont hijzelf met zijn vrouw en 2 kinderen. De andere 2 worden dus verhuurd als vakantiewoning. Het is dus de grote woning op het gelijkvloers die wij al vele jaren huren voor onze skivakantie. Meestal leg ik de volgende vakantie al vast bij haar op de laatste dag van de vakantie dat we bij haar zijn, dus altijd een heel jaar vooraf. Een vijftal jaren geleden was het weer zover dat we de volgende dag zouden vertrekken. Als naar gewoonte belde ik haar weer om te vragen of we midden in de nacht konden aankomen, want we konden niet zo vroeg vertrekken. "Kein problem ich lasse die Tür offen. Aber Sie können nicht die Wohnung unter haben, sie müssen oben die Wohnung nehmen" Een paar jaar voordien had ze ook al kleine verbouwingen gedaan en een paar gastenkamers samengenomen, een zitplaatsje bijgemaakt en een kleine keuken daarbij, zodat ze alle vragen kon voldoen en als nodig dus meer appartementen kon verhuren. Voor ons geen probleem. In de vroege avond rond 6 uur vertrokken we. Na een zorggeloze rit, ja de weg kende ik uit mijn duimpje, stonden we rond halftwee 's nachts aan de deur van het Lischenhof. Ge kent dat met die pubers van kinderen, die stormden de trap op naar binnen en naar boven, om ter eerst de beste kamer inpalmen. Al snel werden zij en wij ook, flink ontnuchterd. Onze kinderen stormden enkele kamers binnen en vielen over de skibotten enz... want wat bleek nu? Al de bedden waren al bezet en frau Kirschbaum lag steevast te dromen over harde euro's die ze weeral zou binnenrijven. Wat nu? Even kijken beneden of het kleine appartementje bezet was. Gelukkig was daar niemand en was de deur ook open. Van de nood een deugd gemaakt en met z'n allen (7) in de enige slaapkamer geslapen. Om 7 u van de volgende morgen hoorden we de bakker al arriveren voor frau Sofie. Ik vlug mijn bed uit en naar Sofie. In haar keuken was het al druk. Vanaf 's morgens vroeg komen zowel de bakker als sommige buren al genieten van haar gastvrijheid en dus koffiekletsen. Ik probeerde heel discreet aan de weet te komen bij Sofie wat er mis gelopen was. Maar ongelooflijk, voor haar was er niets misgelopen. Wat was er nu gebeurd? In de voorgaande zomer had haar zoon weer wat verbouwingen gedaan en bewoonde hij nu het grote appartement op het gelijkvloers en had zij eigenlijk bedoeld dat wij het vroeger appartement van haar zoon op het eerste moesten nemen. Dus al bij al was enkel de start in mineur en moest dat appartement zeker niet onderdoen voor dat wat we vroeger altijd hadden op het gelijkvloers.......
