Hallo zusammen,
Er zijn weer een paar weken voorbij
gevlogen, dus werd het eens tijd om mijn blog te actualiseren. Er
zijn veel dingen gebeurd sinds de laatste keer ik hier iets schreef. Zo
hebben er enkelen het geluk gehad mij te mogen begroeten tijdens mijn kort
bezoek in België, ben ik verhuisd, heb ik andere Belgen leren kennen hier in
München, heb ik veel geleerd en gezien op het werk en ben ik eens een weekendje
gaan skiën in Duitsland. Dit en meer kan je hieronder ontdekken!
Na 3 maanden hard zwoegen had ik het
geluk mijn familie en vrienden te mogen bezoeken tijdens een weekje vakantie in
België. Het was een korte maar deugddoende onderbreking van mijn avontuur in
München. Zo heb ik ongeveer elke dag Kerst gevierd, van her naar der
gelopen/gereden en uiteraard het nieuwe jaar op gepaste wijze ingezet. Helaas
duren sprookjes niet zo lang en kwam er aan het weekje België snel een einde.
Net op het moment dat je tot rust komt, wordt je alweer verwacht voor je eerste
werkdag van het nieuwe jaar. Met niet bijzonder veel goesting reed ik terug
naar München, maar toen wist ik nog niet wat de volgende uitdaging me te bieden
had. En dat bleek net heel interessant te worden
De volgende stap in het proces was een
maandje meedraaien bij Verkauf. Sales
zoals wij het zouden noemen. Ik kwam terecht bij 4 Mädels die van roddelen en giechelen een nationale sport maakten.
Maar wat een plezante tijd was dat! 
En wat misschien wel het belangrijkste was, ze waren alle vier drommels goed in
hun job. En dat is ook nodig. Want het
aantal aanvragen dat ze elke dag binnenkrijgen voor evenementen in de Allianz
Arena, is niet met handen en voeten te tellen. En toch proberen ze om elke
aanvraag te beantwoorden binnen de 24 uur! Il
faut le faire!
In die maand had ik al snel door dat de
CL-finale met rasse schreden dichterbij komt. Elke week komt er wel een UEFA
delegatie over de vloer voor een inspectie of een vergadering. En dit gebeurde
allemaal met uiterste precisie, dat heb ik mogen ondervinden. Documenten van 18
paginas die enkel over de inkleding van de ruimtes ging, waren me niet
onbekend. Meer kan/mag ik er echter niet over vertellen, daarvoor zijn de
belangen te groot ;-)
Maar er gebeurde natuurlijk veel meer dan
enkel en alleen de voorbereiding voor de CL-finale. Zo was ik ervan verschoten
dat veel Nederlandse bedrijven (zelfs Belgische) informatie vroegen over
evenementen in de Allianz Arena. En die mocht ik dan allemaal beantwoorden, al
moest alles dan natuurlijk in het Engels gebeuren of mijn collegas verstonden
het niet. Wat af en toe wel vreemd was als de klant in het Nederlands
antwoordde en ik dan in het Engels moest vragen of het gesprek niet verder in
het Engels (of Duits) kon. Gelukkig konden ze daar wel mee leven
Helaas vloog ook hier de maand voorbij en
voor ik het besefte was het daar al gedaan voor mij. Ook doordat een collega
binnen de Kioskafdeling zijn been gebroken had en ik als hulp werd ingeroepen.
Wat eigenlijk super is, want nu heb ik meer het gevoel dat ik daar effectief werk
en niet meer een Praktikant ben. Hoe
zeggen ze dat ook weer? De één zijn dood,
Maar genoeg gepalaverd over het werk. Vrije
tijd is er ook genoeg en die moet natuurlijk ook ingevuld worden. Zo heb ik per
toeval op internet een vereniging leren kennen die zichzelf Belgen in Bayern noemt. Hé, dat ben ik
ook, dacht ik zo! Dus zat er niets anders op om mij daar ook tussen te begeven.
Het was een heel gezellige avond en vooral fantastisch om even niet meer dat
Duits te moeten horen en vooral niet te hoeven spreken! Binnenkort hebben we
een wafelenbak met een Belgische patissier, beter (of lekkerder) kan het dus niet worden . ;-)
Aangezien München een vrij grote studentenstad
is had ik verwacht enkele studenten te leren kennen of überhaupt te ontmoeten,
maar dat bleek op niets uit te draaien. Van de ongeveer 30 man die daar die
avond bleek te zijn, woonde de meest recente Belg in München daar al 7 jaar.
Ingeburgerd heet dat dan. Ideaal om eens een vergelijking te maken tussen de
Belgische levensstijl en de Duitse (Beierse ) levensstijl. En de conclusie werd
mij snel duidelijk: ben je getrouwd en/of heb je kinderen, ben je beter af in
België; ben je jong en heb je geen kinderen, is München the place to be! Raar,
want ik was de enige die nog niet getrouwd was of nog geen kinderen had Maar een paar
frappante vergelijkingen: huizen zijn hier onbetaalbaar (praktisch iedereen
huurt hier een huis of een appartement), kindercrèches zijn hier onvindbaar en
online banking dateert hier van voor de prehistorie. Waar wij Belgen al jaar en
dag met een card reader onze betalingen online doen, gebruiken ze hier in
Duitsland een onnozel papiertje met 100en codes dat je moet gebruiken. Online
rekeningen betalen zijn ze hier überhaupt zelfs niet gewoon. Naar de bank moet
je gaan!
Een ander voorbeeld is bv de welgekende klantendienst
van een niet nader benoemd telecombedrijf. We weten allemaal dat je enkel in
hoogste nood daar naar toe belt en dat dit meestal even kan duren. Vorig jaar
(en waarschijnlijk momenteel ook nog) bereikte dit in de media een hoogtepunt
dankzij Basta en de ontelbare
videoboodschappen. Wel, laat het me zo zeggen: in Duitsland kan het zelfs nog
erger zijn!
Zo bestelde ik op 4 januari internet en
digitale tv bij T-mobile. Onder het motto eerst betalen, daarna helpen we je
met veel plezier konden ze me pas op 15 januari komen helpen met installatie.
De dqgen gaan voorbij en op 15 januari krijg ik plots telefoon van de T-mobile
installateur met de vraag of ik het pakket ontvangen had. Ik had geen idee over
wat hij het had, maar blijkbaar sturen ze alle benodigdheden op en dan
installeren ze dat (waarom ze dat niet meenemen bij de installatie is en blijft
een raadsel voor mij). Sorry, maar zonder dat pakket kunnen wij niets
installeren. U kan naar onze klantendienst bellen om een nieuwe afspraak te
maken. Aangezien ik nog maar net
geïnstalleerd was in mijn nieuw appartement, was mijn naam aan de deurbel nog
niet veranderd, resultaat: het pakket werd weer terug naar af gezonden. Ik bel
dus naar de klantendienst om een nieuwe afspraak te maken. Zonder overdrijven
heb ik 27 minuten aan de lijn gehangen, ben ik elvendertig keer doorverbonden
en vertelden ze me op het einde doodleuk dat ik best eens naar het 0800
zou
bellen (wat dus het nummer was dat ik initieel gebeld had!). Tweede poging dan
maar. Deze keer duurde het maar 11 minuten en hielpen ze mij al een stuk
vlotter: Meneer, we gaan nog geen nieuwe afspraak maken, maar belt u ons
terug als u het pakket ontvangen hebt. Oké dan maar
Een week later had ik nog steeds geen
pakket ontvangen, maar wel een briefje van de Duitse post met de boodschap dat
er iets op mij wachtte in hun kantoor. Hop naar de post dan maar. En daar wachtte maar liefst een pakket van
70*40*50 cm! Hoe ze er ook maar aan dachten dat zon pakket in een brievenbus
geraakt? Ik ken toch niet veel mensen met zon brievenbus
Soit, ik heb nu mijn postpakket liggen en de installateur komt
morgen alles installeren, dus hopelijk komt tegen morgenavond alles goed en kan
ik onbeperkt surfen en sport bekijken op den tv
Een voordeel dan wel van in München te
wonen is dat je na 3 kwartier rijden al in de bergen vertoeft. Toen de
collegas een weekendje gingen gaan skiën, kon ik dat uiteraard niet links
laten liggen! En zo geschiedde
Op een (uitzonderlijk) vrij weekendje
vertrokken we s morgens vroeg naar de bergen. Eén klein nadeel was dat het al
enkele dagen zwaar aan het sneeuwen was en dat er niet direct verbetering in
zicht kwam. En slecht weer was een understatement, zo bleek. Eenmaal op de
latten was het zicht beperkt tot maximaal 5 meter en was de wind echt snijdend!
Het sneeuwde overigens zoveel dat het zelf niet meer de moeite was om de pistes
schoon te strijken. In mijn leven heb ik nog nooit zo slecht weer en zo veel
sneeuw gezien in een weekend! Maar geen probleem dacht ik, en zo gelukkig dat
ik was dat ik nog eens kon skiën vertrok ik vol goede moed. Helaas
10 meter
verder had ik al een salto mortale gemaakt en lag ik daar mooi onder een dikke
laag sneeuw. Voorzichtigheid was dus troef en vooral de andere voorlaten Gelukkig ging het
daarna veel beter en vergaten we alle miserie. Een plezant extraatje om met
Duitsers te gaan skiën, is dat ze minstens evenveel tijd en energie steken in
de pre-, tijdens- en après-ski. Al had ik er de volgende dag wel wat minder
plezier in
Wat me toch nog steeds elke verbaast is hoe
vol de Duitsers over zichzelf zijn. Tiens,
jij ben een Belg en toch kan je beter skiën dan ons! Hoe kan dat? Jij bent toch
een Belg?!? Dan is het natuurlijk heerlijk om die Duitsers een poepje te
laten ruiken en is mijn antwoord uiteraard heel gemakkelijk: Uiteraard kan ik beter skiën, ik ben nl een
Belg!I Het is dan heerlijk om hun gezichten te zien, maar ik denk (hoop
vooral) dat ze het ondertussen wel al kunnen appreciëren
Het weekendje ging razendsnel voorbij en
net toen ik dacht dat we het ergste weer al gezien hadden, kwam er nog een
klein stormpje opzetten toen we naar huis wouden keren. Met een ei in mijn
broek moest ik toch met mijn wagentje de berg afrijden en zonder kleerscheuren thuis
zien te komen. Gelukkig kon ik rekenen op mijn winterbanden en mijn prima
stuurkunsten (ahum) om veilig terug thuis te komen in München. Al heeft het
misschien toch een jaar of 3 van mijn leven gekost, al bij al was het meer dan
de moeite waard!
Zoals je hierboven ergens al kon lezen, ben
ik verhuisd naar mijn nieuw appartement. Het is vrij prijzig, maar
desalniettemin ben ik zo content dat ik verlost ben van mijn vorig kamertje en
dat ik nu opnieuw gesetteld ben in mijn nieuwe woning. Ik heb hier alles wat ik
moet hebben (zijnde een propere keuken en badkamer). Ik zit nog steeds in het
centrum van München (Schwabing heet
deze coté), maar toch heb je hier alle rust, groen en een meertje. Bovendien
moet ik maar 10 minuten rijden en ik arriveer op mijn werk, waardoor ik als
echte ochtendmens niet moet klagen.
Voor zij die geïnteresseerd zijn in foto's, geef ik hier de link me: http://www.mrlodge.de/en/search/detailed-view/1093/
Er zijn nog honderden dingen die ik zou
kunnen vertellen, maar ik ga het hierbij laten. Groeten aan iedereen en ik
vermoed dat de volgende keer dat ik naar België terugkeer, ergens rond de Paas
periode is.
Tschüss!
Ahja, het is hier koud, immens koud!
|
