Een beetje vroeger dan verwacht geef ik hier nog eens een update. Maar in tegenstelling tot de vorige berichten, gaat het deze keer niet over mij, maar over de 11 spelers waar het hier allemaal rond draait: FC Bayern München. Ik moet toegeven dat ik tot dit jaar niet zo’n Duitsland-lover was en al helemaal niet wat betreft FC Bayern München. Maar tijden veranderen en meningen des te meer!

Ik weet nog goed dat de eerste matchen die ik zag van FC Bayern München (ik weiger trouwens om de afkorting te gebruiken wegens de gelijkaardige benaming van een kleinschaliger ploegje hier in België) in het begin van dit seizoen. De uitslagen waren respectievelijk 4-0; 6-0 en nog eens 4-0. Akkoord, de uitslagen van KAA Gent waren zeker en vast ook niet van de poes, maar het niveau lag hier toch nog een stukje hoger. De adoratie begon te groeien terwijl ik me nog zo voorgenomen had om vooral te supporteren voor die andere ploeg in München; 1860 München (2^e Bundesliga). Maar na een tijdje kon ik ermee leven supporter genoemd te worden van FC Bayern München en tot op vandaag prijs ik mij gelukkig voor die gedachtekronkel.                                                                                                                                                                                     In oktober was iedereen er al rotsvast van overtuigd dat FC Bayern München wederom kampioen zou spelen en alle tegenstand in de Bundesliga en Europa zou wegblazen. En zo geschiedde… FC Bayern München werd herfstkampioen , zat nog in der Pokal en kwalificeerde zich met groot gemak voor de volgende ronde in de Champions league. Iedereen was het er al mee eens dat de terugronde een maat voor niets zou worden en dat het kampioenschapsfeest al kon beginnen. Tot het ondenkbare gebeurde… Robben had weer last van kleine blessures en als hij speelde was het om niet naar huis te schrijve;  Ribery was uit vorm en kwam dankzij zijn “vriendinnetje” weer in een storm terecht; Müller kon niet meer scoren en tot overmaat van ramp moest der Rekordmeister de generaal op het middenveld, Schweinsteiger, missen met een blessure. De voorsprong in de Bundesliga slonk als sneeuw voor de zon en Dortmund nam resoluut de leiding. De kritiek op FC Bayern München nam toe en was op een gegeven moment belangrijker dan de gebeurtenissen in pakweg Griekenland. Niets was nog goed en niemand kon nog iets goed doen. Daar waar de spelers 3 maand terug gelauwerd werden voor hun buitenaardse spel, werden de publiekslievelingen  verguisd door hun eigen achterban. Tijdens de thuismatchen konden ze wel nog steeds de 3 punten binnenrijven, maar in uitmatchen was FC Bayern München vrijgeviger dan Sinterklaas op 6 december. Met als allergrootste dieptepunt, de 1-0 nederlaag tegen klein broertje Basel in de Champions league.  Crisis en paniek alom, temeer omdat de finale van de Champions League in München wordt gespeeld en dat FC Bayern München daar niet mag ontbreken! Meerdere coryfeeën deden hun zegje en dit op een typisch Duitse manier: to the point en zonder excuses. Het leek zijn vruchten af te werpen, want de volgende match tegen concurrent Schalke04 was FC Bayern München weer oppermachtig en won het verdiend en zonder grootste moeite met 2-0. Crisis afgewend?  Nog niet helemaal, want de match daarop werd dan weer verloren tegen Leverkusen waarop de achterstand op leider Dortmund weer groeide tot 7 punten.  En op dat moment gebeurde iets wat ik nooit voor mogelijk achtte. Ik had het gevoel dat de Duitsers (de supporters van FC Bayern München dus) niet meer in hun eigen kansen geloofden en alle hoop lieten vliegen. Het spreekwoord “een match duurt 90 minuten en op het einde scoren de Duitsers”  en de daarbij gepaarde verbetenheid was in de verste verte niet meer te bespeuren.  Ik waande me voor een moment in België, doordat alles wat slecht of niet heel goed was afgebroken werd. Onbestaande voor Duitsers dacht ik, niet dus! Maar op het moment dat je begint te twijfelen aan de kracht van de Duitsers, slaan ze genadeloos toe. En dat aan een snelheid waar  Usain Bolt enkel van kan dromen en met een kracht waarbij zelfs John Massis jaloers op zou geweest zijn! Kind van de rekening: Hoffenheim. Met een klinkende 7-1 overwinning werd er weer wat hoop getankt voor de CL-match 3 dagen later. Robben en Ribery dolden als tevoren weer met hun tegenstander en Gomez vond de weg naar de goal weer even gemakkelijk terug als Rudy De Leeuw voorstellen vond om te staken. Maar misschien wel het belangrijkste feit van de wedstrijd was dat Schweinsteiger weer fit was en een kwartier kon meespelen. Schweinsteiger is (volgens mij) even belangrijk als Thijs voor KAA Gent. Onmisbaar dus. En dat voelde je vanaf het moment hij het terrein betreed. De Mexican wave op dat moment symboliseerde de golf van opluchting die door het stadion ging.  En door het puntenverlies van Dortmund, is de titelstrijd weer een stuk spannender dan de weken ervoor.

Maar dit alles was slechts een voorbode voor wat nog komen moest: de terugmatch van de CL tegen Basel. Iedereen liep op de toppen van zijn tenen en de druk voor de ploeg was immens. Dit kon en mocht niet fout aflopen. Niet enkel voor de spelers, maar voor iedereen die op één of andere manier betrokken was. Ook voor ons, want de UEFA kwam voor de elvendertigste keer op bezoek om de voorbereidingen te bekijken voor de finale. Fouten of imperfectie werden niet getolereerd. Iedereen hield zijn hart vast voor wat ongetwijfeld een spannende pot voetbal zou worden, onder het  motto van voormalig FC Bayern München coach Louis van Gaal: der Tod oder die Gladiolen . FC Bayern München nam Basel direct in een wurggreep en dat resulteerde in een vroege openingsgoal via de herboren Arjen Robben. Veel kan ik voor de rest niet vertellen over het eerste half uur, daarvoor had ik het een beetje te druk. Maar naar wat ik hoorde controleerde FC Bayern München de match en in een typisch Duitse stijl scoorden ze 2 keer snel na mekaar vlak voor rust. 3-0 aan de rust en match gespeeld zou je denken. Maar dat is dan het heerlijke aan die Duitse ploegen. Een match duurt 90 minuten en we strijden 95 minuten. In de tweede helft bleven ze voetballen alsof het nog steeds 0-0 stond en zo stormden ze door naar een simpele 7-0 overwinning.   In die tweede helft kon je zelfs op voorhand voorspellen wanneer er nog een goal ging vallen. Even doordrukken, een snelle combinatie en een prima afwerking was het succesvolle recept van de avond. Nog 2 mooie momenten in de tweede helft (naast de vele goals uiteraard) waren de invalbeurt van Schweinsteiger (die eenvoudigweg een extra klasse vertoont eenmaal hij het veld betreedt) en de wissel van Shaqiri bij Basel. Die Shaqiri is tijdens de winterstop verkocht aan FC Bayern München (voor het volgende seizoen) en kreeg bij zijn wissel een applausvervanging van de supporters van FC Bayern München. Een mooi gebaar, temeer omdat hij een onzichtbare match speelde (misschien daarom het applaus…). Na de match was het Duitse optimisme weer helemaal terug en voorspelde iedereen al de CL overwinning  van FC Bayern München op 19 mei. Een beetje voorbarig vermoed ik, laat ons eerst de loting bekijken op vrijdag en dan kunnen we verder dromen. Maar hoop doet leven en de hoop is helemaal terug…

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Tschüss!

Hallo zusammen,

Er zijn weer een paar weken voorbij gevlogen, dus werd het eens tijd om mijn blog te actualiseren.  Er  zijn veel dingen gebeurd sinds de laatste keer ik hier iets schreef. Zo hebben er enkelen het geluk gehad mij te mogen begroeten tijdens mijn kort bezoek in België, ben ik verhuisd, heb ik andere Belgen leren kennen hier in München, heb ik veel geleerd en gezien op het werk en ben ik eens een weekendje gaan skiën in Duitsland. Dit en meer kan je hieronder ontdekken!

Na 3 maanden “hard” zwoegen had ik het geluk mijn familie en vrienden te mogen bezoeken tijdens een weekje vakantie in België. Het was een korte maar deugddoende onderbreking van mijn avontuur in München. Zo heb ik ongeveer elke dag Kerst gevierd, van her naar der gelopen/gereden en uiteraard het nieuwe jaar op gepaste wijze ingezet. Helaas duren sprookjes niet zo lang en kwam er aan het weekje België snel een einde. Net op het moment dat je tot rust komt, wordt je alweer verwacht voor je eerste werkdag van het nieuwe jaar. Met niet bijzonder veel goesting reed ik terug naar München, maar toen wist ik nog niet wat de volgende uitdaging me te bieden had. En dat bleek net heel interessant te worden…

De volgende stap in het proces was een maandje meedraaien bij Verkauf. Sales zoals wij het zouden noemen. Ik kwam terecht bij 4 Mädels die van roddelen en giechelen een nationale sport maakten. Maar wat een plezante tijd was dat! En wat misschien wel het belangrijkste was, ze waren alle vier drommels goed in hun job. En dat is ook  nodig. Want het aantal aanvragen dat ze elke dag binnenkrijgen voor evenementen in de Allianz Arena, is niet met handen en voeten te tellen. En toch proberen ze om elke aanvraag te beantwoorden binnen de 24 uur! Il faut le faire!

In die maand had ik al snel door dat de CL-finale met rasse schreden dichterbij komt. Elke week komt er wel een UEFA delegatie over de vloer voor een inspectie of een vergadering. En dit gebeurde allemaal met uiterste precisie, dat heb ik mogen ondervinden. Documenten van 18 pagina’s die enkel over de inkleding van de ruimtes ging, waren me niet onbekend. Meer kan/mag ik er echter niet over vertellen, daarvoor zijn de belangen te groot ;-)

Maar er gebeurde natuurlijk veel meer dan enkel en alleen de voorbereiding voor de CL-finale. Zo was ik ervan verschoten dat veel Nederlandse bedrijven (zelfs Belgische) informatie vroegen over evenementen in de Allianz Arena. En die mocht ik dan allemaal beantwoorden, al moest alles dan natuurlijk in het Engels gebeuren of mijn collega’s verstonden het niet. Wat af en toe wel vreemd was als de klant in het Nederlands antwoordde en ik dan in het Engels moest vragen of het gesprek niet verder in het Engels (of Duits) kon. Gelukkig konden ze daar wel mee leven…

Helaas vloog ook hier de maand voorbij en voor ik het besefte was het daar al gedaan voor mij. Ook doordat een collega binnen de Kioskafdeling zijn been gebroken had en ik als hulp werd ingeroepen. Wat eigenlijk super is, want nu heb ik meer het gevoel dat ik daar effectief werk en niet meer een Praktikant ben. Hoe zeggen ze dat ook weer? De één zijn dood,…

Maar genoeg gepalaverd over het werk. Vrije tijd is er ook genoeg en die moet natuurlijk ook ingevuld worden. Zo heb ik per toeval op internet een vereniging leren kennen die zichzelf ‘Belgen in Bayern’ noemt. Hé, dat ben ik ook, dacht ik zo! Dus zat er niets anders op om mij daar ook tussen te begeven. Het was een heel gezellige avond en vooral fantastisch om even niet meer dat Duits te moeten horen en vooral niet te hoeven spreken! Binnenkort hebben we een wafelenbak met een Belgische patissier, beter (of lekkerder) kan het dus niet worden . ;-)

 Aangezien München een vrij grote studentenstad is had ik verwacht enkele studenten te leren kennen of überhaupt te ontmoeten, maar dat bleek op niets uit te draaien. Van de ongeveer 30 man die daar die avond bleek te zijn, woonde de meest’ recente Belg’ in München daar al 7 jaar. Ingeburgerd heet dat dan. Ideaal om eens een vergelijking te maken tussen de Belgische levensstijl en de Duitse (Beierse ) levensstijl. En de conclusie werd mij snel duidelijk: ben je getrouwd en/of heb je kinderen, ben je beter af in België; ben je jong en heb je geen kinderen, is München the place to be! Raar, want ik was de enige die nog niet getrouwd was of nog geen kinderen had Maar een paar frappante vergelijkingen: huizen zijn hier onbetaalbaar (praktisch iedereen huurt hier een huis of een appartement), kindercrèches zijn hier onvindbaar en online banking dateert hier van voor de prehistorie. Waar wij Belgen al jaar en dag met een card reader onze betalingen online doen, gebruiken ze hier in Duitsland een onnozel papiertje met 100en codes dat je moet gebruiken. Online rekeningen betalen zijn ze hier überhaupt zelfs niet gewoon. Naar de bank moet je gaan!

Een ander voorbeeld is bv de welgekende klantendienst van een niet nader benoemd telecombedrijf. We weten allemaal dat je enkel in hoogste nood daar naar toe belt en dat dit meestal even kan duren. Vorig jaar (en waarschijnlijk momenteel ook nog) bereikte dit in de media een hoogtepunt dankzij Basta en de ontelbare videoboodschappen. Wel, laat het me zo zeggen: in Duitsland kan het zelfs nog erger zijn!

Zo bestelde ik op 4 januari internet en digitale tv bij T-mobile. Onder het motto “eerst betalen, daarna helpen we je met veel plezier” konden ze me pas op 15 januari komen helpen met installatie. De dqgen gaan voorbij en op 15 januari krijg ik plots telefoon van de T-mobile installateur met de vraag of ik het pakket ontvangen had. Ik had geen idee over wat hij het had, maar blijkbaar sturen ze alle benodigdheden op en dan installeren ze dat (waarom ze dat niet meenemen bij de installatie is en blijft een raadsel voor mij).” Sorry, maar zonder dat pakket kunnen wij niets installeren. U kan naar onze klantendienst bellen om een nieuwe afspraak te maken”.  Aangezien ik nog maar net geïnstalleerd was in mijn nieuw appartement, was mijn naam aan de deurbel nog niet veranderd, resultaat: het pakket werd weer terug naar af gezonden. Ik bel dus naar de klantendienst om een nieuwe afspraak te maken. Zonder overdrijven heb ik 27 minuten aan de lijn gehangen, ben ik elvendertig keer doorverbonden en vertelden ze me op het einde doodleuk dat ik best eens naar het 0800… zou bellen (wat dus het nummer was dat ik initieel gebeld had!). Tweede poging dan maar. Deze keer duurde het maar 11 minuten en hielpen ze mij al een ‘stuk vlotter’: “Meneer, we gaan nog geen nieuwe afspraak maken, maar belt u ons terug als u het pakket ontvangen hebt”. Oké dan maar…

Een week later had ik nog steeds geen pakket ontvangen, maar wel een briefje van de Duitse post met de boodschap dat er iets op mij wachtte in hun kantoor. Hop naar de post dan maar.  En daar wachtte maar liefst een pakket van 70*40*50 cm! Hoe ze er ook maar aan dachten dat zo’n pakket in een brievenbus geraakt? Ik ken toch niet veel mensen met zo’n brievenbus… Soit, ik heb nu mijn postpakket liggen en de installateur komt morgen alles installeren, dus hopelijk komt tegen morgenavond alles goed en kan ik onbeperkt surfen en sport bekijken op den tv

Een voordeel dan wel van in München te wonen is dat je na 3 kwartier rijden al in de bergen vertoeft. Toen de collega’s een weekendje gingen gaan skiën, kon ik dat uiteraard niet links laten liggen! En zo geschiedde… Op een (uitzonderlijk) vrij weekendje vertrokken we ’s morgens vroeg naar de bergen. Eén klein nadeel was dat het al enkele dagen zwaar aan het sneeuwen was en dat er niet direct verbetering in zicht kwam. En slecht weer was een understatement, zo bleek. Eenmaal op de latten was het zicht beperkt tot maximaal 5 meter en was de wind echt snijdend! Het sneeuwde overigens zoveel dat het zelf niet meer de moeite was om de pistes schoon te strijken. In mijn leven heb ik nog nooit zo slecht weer en zo veel sneeuw gezien in een weekend! Maar geen probleem dacht ik, en zo gelukkig dat ik was dat ik nog eens kon skiën vertrok ik vol goede moed. Helaas… 10 meter verder had ik al een salto mortale gemaakt en lag ik daar mooi onder een dikke laag sneeuw. Voorzichtigheid was dus troef en vooral de andere voorlaten  Gelukkig ging het daarna veel beter en vergaten we alle miserie. Een plezant extraatje om met Duitsers te gaan skiën, is dat ze minstens evenveel tijd en energie steken in de pre-, tijdens- en après-ski. Al had ik er de volgende dag wel wat minder plezier in…

Wat me toch nog steeds elke verbaast is hoe vol de Duitsers over zichzelf zijn. “Tiens, jij ben een Belg en toch kan je beter skiën dan ons! Hoe kan dat? Jij bent toch een Belg?!?” Dan is het natuurlijk heerlijk om die Duitsers een poepje te laten ruiken en is mijn antwoord uiteraard heel gemakkelijk: Uiteraard kan ik beter skiën, ik ben nl een Belg!I Het is dan heerlijk om hun gezichten te zien, maar ik denk (hoop vooral) dat ze het ondertussen wel al kunnen appreciëren

Het weekendje ging razendsnel voorbij en net toen ik dacht dat we het ergste weer al gezien hadden, kwam er nog een klein stormpje opzetten toen we naar huis wouden keren. Met een ei in mijn broek moest ik toch met mijn wagentje de berg afrijden en zonder kleerscheuren thuis zien te komen. Gelukkig kon ik rekenen op mijn winterbanden en mijn prima stuurkunsten (ahum) om veilig terug thuis te komen in München. Al heeft het misschien toch een jaar of 3 van mijn leven gekost, al bij al was het meer dan de moeite waard!

Zoals je hierboven ergens al kon lezen, ben ik verhuisd naar mijn nieuw appartement. Het is vrij prijzig, maar desalniettemin ben ik zo content dat ik verlost ben van mijn vorig kamertje en dat ik nu opnieuw gesetteld ben in mijn nieuwe woning. Ik heb hier alles wat ik moet hebben (zijnde een propere keuken en badkamer). Ik zit nog steeds in het centrum van München (Schwabing heet deze coté), maar toch heb je hier alle rust, groen en een meertje. Bovendien moet ik maar 10 minuten rijden en ik arriveer op mijn werk, waardoor ik als echte ‘ochtendmens’ niet moet klagen.

Voor zij die geïnteresseerd zijn in foto's, geef ik hier de link me: http://www.mrlodge.de/en/search/detailed-view/1093/

Er zijn nog honderden dingen die ik zou kunnen vertellen, maar ik ga het hierbij laten. Groeten aan iedereen en ik vermoed dat de volgende keer dat ik naar België terugkeer, ergens rond de Paas periode is.

Tschüss!

Ahja, het is hier koud, immens koud!

Hallo zusammen!

Het is ondertussen weeral een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen, bij deze!

Het leven gaat hier ongestoord verder en voor je het weet zijn er al 7 weken voorbij gevlogen. In die maand heb ik mij geïntegreerd op het werk, vrienden gemaakt, den uitgang leren kennen, het eten leren appreciëren, Duits geleerd, gevloekt op het Duits systeem en nog zo veel meer…

Om te beginnen zal ik met de alledaagse gebeurtenissen starten.

Aangezien ik in Duitsland vertoef, moet ik dus Duits spreken. En dat is niet altijd even gemakkelijk. Je hebt zo van die dagen waarop je denkt dat je vloeiend Duits kan, op andere dagen merk je dan dat dit een foute inschatting was. Zo hadden we op het werk eens een leverancier op bezoek. Mijn chef stelde me voor en die persoon zei iets tegen mij dat ik niet verstaan had. Mijn chef vertelde dat ik uit België kom en dat ik daardoor het Duits nog niet helemaal machtig ben. Ik had op een beetje begrip gerekend, maar zijn reactie was: En dan?! Het kan toch niet dat je geen Duits kan! Enz… De moed zonk me een beetje in mijn schoenen, maar ik bleef kalm en probeerde mijn situatie in het Duits uit te leggen. Zijn reactie was nog steeds redelijk  laatdunkend. Maar ik heb nu al enkele keren met die man moeten samenwerken en alle keren verbetert ons contact (het komt dus nog wel goed ). Maar ze reageren niet allemaal op deze manier. Zo was er een andere leverancier die verbaasd was dat ik na enkele weken al zo goed Duits kon spreken. Ik vermoed dat het antwoord ergens in het midden ligt. Als ze tegen mij spreken, versta ik ze en kan ik ze een antwoord geven (mits de nodige fouten natuurlijk). Als ze echter door mekaar praten, heb ik het al een stuk moeilijker. Maar ik merk dat er elke dag verbetering is, dus komt dit wel allemaal in orde. Later meer over mijn werk, eerst terug naar mijn leven als inwoner in München.

 Zoals ik in mijn vorig bericht al vertelde, was ik nog niet geregistreerd in het Kreisverwaltungsreferat (bevolkingsregister dus). Awel, na meer dan 6 weken wachten is er eigenlijk nog altijd geen verandering. Ik blijf (eindeloos) wachten op mijn brief met mijn identificatienummer (wat blijkbaar belangrijk is voor de belastingen) en als ik dan initiatief neem, word ik beschouwd als ongeduldig. Zo heb ik al tal van mails gestuurd, maar dat is duidelijk niet de juiste oplossing. Keer op keer krijg ik de standaard vermelding “bedankt voor  je mail, het bericht is ontvangen. De verwerking kan eventueel enkele dagen duren, we vragen uw begrip hiervoor”. Helaas is dit het enige antwoord dat ik krijg. En langsgaan op hun bureau is ook niet de ideale oplossing, aangezien de openingsuren nog dramatischer zijn als in België. Daarom heb ik het over een andere boeg gegooid en de hulp van mijn werk ingeroepen. Hopelijk komen zij met een oplossing voor de boeg. Want een oplossing is dringend nodig. Zo heb ik mijn eerste pay-check ontvangen (een moment waar je normaliter altijd naar uitkijkt), maar de uitkomst was nog rampzaliger dan mijn worst-case-scenario. En dit alles doordat ik in de hoogste belasting klasse zit. Voor een stagiair met een niet zo’n denderende vergoeding, il faut le faire…  Maar ik kan de laatste dag van de maand nog steeds mijn brood kopen, dus dramatisch moeten we ook niet zijn.

Maar ach, het leven is hier niet altijd even triestig. Zo heb ik ook fantastisch nieuws, ik heb een ander appartement gevonden. Officieel is het nog niet, want ook hier wordt mijn geduld op de proef gesteld door te wachten op de definitieve mail met de bevestiging (zoals ik eerder al vermeldde, alles wordt hier via de pc gedaan…). Maar de kamer die ik eventueel zou kunnen huren, voldoet aan al mijn verwachtingen! Zo heb een eigen kitchenette, een balkon, constant warm water, internet,… Alles wat men dus nodig heeft! En als klap op vuurpijl is er zelfs een sauna, een fitnesszaal, een tv lounge, een immense keuken voor als je bezoek hebt, een ondergrondse garage,… Alleen moet ik nog wachten tot januari voordat de huidige huurder weg is. Maar hoop doet leven...

EDIT: Na enkele dagen blijkt die hoop ijdele hoop te zijn (dodelijk zelfs!). Uiteindelijk heb ik de bevestigingsmail gekregen en dat was er één met minder goed nieuws. Hij heeft de kamer verhuurd aan een vriend van hem… Ik was vrij razend, want een gegeven woord blijft een gegeven woord voor mij. Niet voor de Duitsers dus… Langs de andere kant kan ik ook wel begrijpen dat hij een extra geste doet voor zijn vrienden, maar daar ben ik zoet mee. Blijven zoeken is dus de boodschap. Na 31(!) mails te versturen voor nieuwe appartementen te bezichtigen, heb ik na 3 dagen welgeteld 3 antwoorden gekregen! Waarvan één om te melden dat ik al te laat was. Engelengeduld moet je hiervoor hebben…

Maar momenteel moet ik dus nog even in mijn huidige kamer blijven. Ik heb ondertussen wel de radiatoren gevonden en dat is maar goed ook, aangezien het hier toch al vrij koud is (al zeggen de Duitsers dat het ongekend warm is voor de tijd van het jaar). De weerverwachtingen ontkennen dit trouwens niet. Tot eind november zou het weer aangenaam zijn, maar dan voorspellen ze een ‘vrij strenge’ winter tot en met februari. Verwarming is dus geen onnodige luxe me dunkt   Voorts heb ik ook een truc gevonden op het warm water. Na 3 minuten douchen zet ik de kraan af, wacht een minuut en dan heb ik weer 3 minuten warm water. Hoogtechnologisch is het allemaal niet, maar het kan altijd slechter.

EDIT: Eind november is verplaatst naar midden november. Op 2 dagen tijd is het weer hier drastisch veranderd en het is bibberen geworden!

Ondertussen heeft hier ook een andere student onderdak gevonden. Ideaal dacht ik, maar veel weerwoord heb ik er niet aan. Behalve counterstrike spelen en elk weekend naar huis gaan (hij woont in Stuttgart), doet hij niet te veel. Dan heb ik meer geluk met Erich. Erich is de man met wie ik het eerst contact had hier in München. Om jullie een beter idee te geven, Erich werkt aan den band, is een fervent supporter van München 1860 en van de plaatselijke ijshockeyploeg (EHC München) en één van meest sociale mensen hier in München. Helaas zijn het niet de meest gesofisticeerde mensen die ik hierdoor ontmoet. Zo heb ik eens op een vrijdagavond een man leren kennen die 14 jaar in den bak heeft gezeten voor wapenhandel en momenteel zijn leven spendeert aan drinken, supporteren voor 1860 en EHC. Ik moet zeggen dat ik niet op mijn gemak was toen ik daarbij stond, maar omdat ik een Belg ben en geen Nederlander (begrijpen wie begrijpen kan) besloot hij mij een pintje te trakteren en mij het Beiers dialect te leren. Blijkbaar hebben de Duitsers hier niet zo’n goede relatie met Nederland… Nuja, toen mijn pintje op was (en ik hem terug getrakteerd had) besloot ik wijselijk om naar huis te gaan en te hopen dat ik zo’n individuen niet te snel meer opnieuw ontmoet. Maar het zijn niet enkel zo’n mensen die ik ontmoet via Erich (gelukkig maar). Zo is Erich een krak in dingen gratis te verkrijgen. Zo hebben we wekelijks wel kaarten voor de ijshockey (zonder te moeten go-karten ) en bracht hij mij in contact met Matthias. Matthias werkt voor de O2 tour en geeft bijna dagelijks gratis kaarten weg voor concerten in München. Zo ben ik al naar concerten van Toby Keith en Caro Emerald gegaan. Lenny Kravitz en Milow zitten in de pijplijn… Helaas hebben ze hier geen I Love Techno  toestanden (of heb ik ze nog niet gevonden). Het voordeel is dat je hier telkens nieuwe mensen leert kennen en dat is wel aangenaam voor de integratie.

Ondertussen zijn hier ook al de eerste vrienden op bezoek geweest, waarvoor dank Tim en Simo! ;-) Het deed deugd om eens bekend volk te zien en om samen hier in München rond te lopen. Zo hebben we samen de Kultfabrik ontdekt. Een ware openbaring! De Kultfabrik is een grote locatie met maar liefst 27 clubs/discotheken. Je kan het vergelijken met de Overpoort in Gent, maar net iets groter (en naar mijn mening) veel spectaculairder! We waren er weliswaar op een thema avond (het was net Halloween), maar de muziek, het volk en de inkleding waren alleszins top. Dat was een avondje voor herhaling vatbaar! Voor meer verhalen en info moet je het zelf maar eens meemaken… ;-)

Maar uiteindelijk ben ik hier voor mijn werk en dat mag ook niet vergeten  worden uiteraard! Het is werkelijk een droom om hier te kunnen/mogen werken. Ik ben nu een maandje ver en ik sta elke dag met plezier om 07h00 op om te gaan werken (wie me kent, weet dat dit al wat wilt zeggen ). Momenteel werk ik dus bij de Kioskafdeling en dat kan je verdelen in 2 zaken. De voorbereiding en de matchdag zelf. Aangezien zowel Bayern München als München 1860 hier spelen wilt dit zeggen dat  we wekelijks ongeveer 2 matchen hebben (in het weekend de competitie en in de week CL en Duitse beker). Tijdens de week maken we dus de voorbereiding voor de speeldagen. Alles gebeurt hier dus met pc-programma’s. In het begin was dit wel even vloeken, aangezien ze een account waren vergeten maken voor mij en ik 3(!) weken moest wachten  alvorens ik aan het echte werk kon beginnen. En zelf dit is niet alles, aangezien een praktikant maar beperkte rechten heeft. Bij ¾ van mijn opdrachten moet een collega mij dus uit de nood helpen en zich inloggen op mijn pc zodat ik mijn werk kan doen. Het nadeel daarvan is dat mijn collega dan niet kan verder werken, dus dit gaat niet altijd. Het gevolg is dus dat ik mij regelmatig verveel. Dit los ik dan op door de handboeken te lezen en alle mogelijke documenten te lezen. Helaas, ook die documenten zijn eindig. Dus moet ik creatief op zoek gaan naar mogelijke taken. Zo heb ik eens een paar dagen meegeholpen in  de logistiek om de kiosken te voorzien van de nodige producten. Het grootste gedeelte waren de vaten verdelen over de kiosken. Ik kan je verzekeren, na 2 dagen continue vaten te versleuren van etage 0 naar etage 6, je behoorlijk voldaan in je zetel ploft ’s avonds Nu ben ik bezig met de statistieken van het laatste jaar up to date te maken en op dooie momenten een draaiboek te schrijven over het kioskgebeuren. Ik vermoed dat ik daar nog wel even zoet mee ben…

Na 5 dagen aan een bureau te zitten, komt zo’n matchdag wel van pas om eens operationeel bezig te zijn. Al is er hier ook een kleine nuance. De kiosken worden bemand door onafhankelijke bedrijven die zelf voor personeel zorgen (à la  Mise en Place of Teamwork bv). In feite doen die bedrijven alles. Van bestellingen doorgeven (aan ons dan), tot de uitbating van de kiosken en het nodige poetswerk na de match. Mijn (onze) taak bestaat eruit om tijdens de matchdagen controle uit te voeren op die kiosken en de nodige problemen op te lossen. In het begin was dit wel even wennen als ze met een probleem naar mij kwamen: 1. ik moest hen al verstaan en 2. ik moest met een oplossing op de proppen komen. Dit was even wennen, maar na een tijdje begrijp je het concept en weet je wel wat te doen. Uiteindelijk is in elke kiosk ook een verantwoordelijke aanwezig van dat bedrijf die de kleine problemen kan oplossen. Het is dus vooral controleren en (op minder drukke momenten) een klapje te doen met de verantwoordelijken. Die controle is trouwens vrij strikt. Ik heb 3 bladzijden met richtlijnen over hoe een kiosk uitgebaat moet worden en er wordt naar alles gekeken: van uitstraling van het personeel, tot kwaliteit van de producten en properheid van de kiosken. Alles wordt geëvalueerd en op het einde van elke maand hebben we dan een evaluatie met de bedrijven waarin we de positieve en negatieve zaken bespreken. Klinkt als een serieuze boterham, maar we zijn met 4 mensen die alle kiosken bekijken en dus is er wel eens tijd om naar de match te kijken.

En zo’n match van Bayern is echt wel een streling voor het oog! Zo heb ik al 4 matchen meegemaakt en was het telkens 4-0,6-0 en 4-0. Één keer was het spannend, nl de CL match tegen Napoli (3-2). Bayern speelt werkelijk prachtig voetbal en met de CL finale hier in de Allianz Arena in het vooruitzicht, zou het me niet verbazen moesten ze wel eens de eindlaureaat van dit kampioenschap kunnen worden. Dat Van Buyten hier elke week in de  basis staat is dus echt een sterk staaltje! Al is Bayern zo sterk dat Van Buyten op een match misschien 10 keer de bal raakt (waarvan 5x bij een hoekschop van Bayern J). Kansen geven ze dus niet weg, maar kansen creëren doen ze bij de vleet. Ik begin er zowaar sympathie voor te krijgen!

De match tegen Napoli was trouwens één van de hoogtepunten die ik al heb meegemaakt hier. De match begon om 20h45, maar de Italianen waren al een ganse dag in München aanwezig. Overdag had een klein leger Napoli supporters  Marienplatz ingenomen en vanaf 16h00 stonden ze al klaar om het stadion binnen te mogen. Klein probleempje, de deuren gingen pas open om 18h30. Geen probleem voor de Napolitanen! Met immens veel bengaals vuurwerk en tal van supportersliederen warmden ze zich al op voor de match, wat vrij indrukwekkend was. Toen de deuren eindelijk opengingen, spurtten de Napolitanen het stadion binnen en eenmaal binnen viel hun mond open van verbazing. Het waren net kleine kinderen die voor het eerst een snoepwinkel binnen gingen. Van her naar der lopen en van alles een foto maken. Wel nog een sympathiek publiek (althans voor de match). Ik heb de kans gehad om een praatje te slaan met enkele Napoli supporters (die Frans konden praatten) en ze zeiden dat ze zelfs in Italië zo geen stadion hebben. Maar ze waren niet allemaal even sympathiek en vriendelijk. Zo hebben we gemerkt dat ongeveer de helft van de Italianen vals geld bijhadden, wat een kleine domper was op de omzet. Over de match kan ik kort zijn. Bayern was een klasse sterker (van wat ik gezien heb), maar door concentratieverlies (jawel, ook bij Duitsers is dit mogelijk!) werd het op het einde toch nog spannend. Zo heb ik het laatste kwartier bij de Napoli supporters gestaan en hun vreugde uitbarsting bij de 3-2 was indrukwekkend. 6000 supporters die volledig uit hun dak gingen, onvergetelijk gewoon! Helaas bleef het bij 3-2 en dat konden sommige Napolitanen moeilijk verkroppen, maar dankzij de vele (héél vele) politieagenten bleef het binnen de perken. Toch was ik content dat ik op tijd weg was.  Tot slot moet ik zeggen dat ik vrij veel kippenvel had bij het horen van de CL-hymne. Dat gepaard met een heerlijke tifo van de Bayern supporters deed me vloeken dat ik mijn camera thuis vergeten was…

Ook vanuit München moet ik mijn mening eens spuien over Bojan de verrader (klinkt als een mythologisch figuur). Mijn eerste reactie was er een vol ongeloof en onbegrip dat een persoon als Bojan ons dit kon lappen. Na een nachtje slapen en over de eerste emoties heen, ben ik tot de conclusie gekomen dat wij misschien wel een prima keeper kwijtspelen, maar dat dit ook geld in het bakje schuift en dat dit misschien wel de laatste kans was om er voldoende voor te vangen. Dat hij naar Brugge vertrekt blijft toch een gevoelig punt, maar ik denk dat vooral Bojan zijn eigen ruiten hier mee ingooit. De toekomst moet en zal het uitwijzen, maar mijn sympathie heeft hij alleszins verloren! Dat Brugge voor Bojan kiest en niet voor bv Verbauwhede (en hun jeugd), is wederom een teken van uitmuntend bestuur en kennis (lees: sarcasme) waarbij het geld niet rap genoeg weggesmeten kan worden. In die optiek geef ik Dhr Louwagie een pluim door er (hopelijk) zoveel mogelijk van geprofiteerd te hebben.

Tot slot probeer ik om het weekend van 26 november eens een weekendje naar huis te komen. Dit om mij van winterbanden te voorzien, aangezien dat hier wettelijk verplicht is en uiteraard ook om nog eens bekend volk te ontmoeten. Ik kijk er alleszins al naar uit!

Auf Wiedersehen und –hören!

Pieter.

Hallo zusammen!

Ik ben nu al goed een week weg uit België, dus werd het eens tijd om jullie op de hoogte te houden van mijn activiteiten hier in München.

Mijn rit naar Duitsland was eigenlijk al een verhaal op zich. Een normale rit naar München is 800km en daar doe je een 7-tal uren over. Maar die dag draaide het lichtjes anders uit. Het was de meest hectische rit ooit, gespekt met omleidingen, veel files en nog meer ongevallen! Uiteindelijk ben ik er, na meer dan 11h rijden, toch geraakt.

Toen ik aangekomen was, werd ik hartelijk ontvangen door Georg von Breunig. Een 77-jarige man die in een huis woont waar al geen jaren meer in gerenoveerd, gekuist,… werd. En dat merk je aan tal van zaken. Zo heb je ’s morgens maar max 3 minuten warm water, is mijn bed harder dan de muren (wat de nachtrust niet echt optimaal maakt), geraakt het draadloos internet net niet tot in mijn kamer (een meter dichter is er geen probleem J), stonk de frigo naar rot eten van de laatste weken/maanden en zie ik hier nergens een radiator of iets anders dat verwarming geeft!  Maar goed, een dak en een ‘bed’ was het enige dat ik nodig had/heb. En aangezien ik hier nog een tijdje ga vertoeven, moet je het leven maar van de positieve kant bekijken. Er is water, internet en een frigo J!

Ik had nog een paar dagen de tijd om mij te settelen alvorens ik moest beginnen bij Arena One. Dan maar de stad in! Ik had geen flauw idee wat München me te bieden had, dus ging ik maar voor de gemakkelijkste oplossing: de toeristenbus. Na een rit van meer dan 2uur was ik ervan overtuigd dat München meer dan moeite waard was om (meer) te bezoeken. Zo wonen er in München 1.4 miljoen mensen (waarvan 1 miljoen studenten!) en heb je wel van alles wat. Architecturale hoogstandjes, historische gebouwen, om de hoek een Mc Donalds, een metrosysteem waar je je horloge kan op afstemmen en tal van restaurants en bars! Op het eerste zicht is München een heel dure stad, maar als je beter begint te zoeken en de stad leert kennen (waarmee ik bedoel, weg uit het centrum!) vallen de prijzen hier heel goed mee.

Alleen in een vreemde stad vertoeven is toch maar niet alles, dus nam ik weer contact op met Erich. Erich is de persoon die me, bij één van mijn vorige bezoeken, onderdak aanbood in zijn “B&B” (gewoon een kamertje te beschikking stelde in feite). Erich blijkt een heel joviaal en sociaal persoon te zijn die me meer dan eens op sleeptouw nam. Een grappig verhaal trouwens: hij vertelde me dat hij VIP kaarten had gekregen voor een match van de plaatselijke ijshockeyploeg. Een leuk vooruitzicht dacht ik. Toen we toekwamen, bleek dat het echter geen VIP kaarten waren, maar sponsorkaarten in ruil voor een go –car race op het ijs tijdens de halftime. Dik tegen mijnen tap dacht ik. Maar aangezien ik geen keus had en vooral blij was dat ik eens een ijshockey match kon zien, besloot ik om de Duitsers direct al eens een poepje te laten ruiken. En zo geschiedde… Ik won de race en werd overladen met cadeaus van de thuisploeg! Om me toch nog wat populair te maken besloot ik om mijn cadeaus uit te delen aan de plaatselijke bevolking (ze moesten toch al zoveel dulden van die kleine Belg J).

Natuurlijk was er in het begin niet enkel tijd voor sightseeing en ontspanning, ik moest me ook nog wettelijk registreren in München zelf. En dat bleek geen pretje te zijn. Na telkens van her naar daar gestuurd te worden (en ondertussen uren wachten) kon ik me eindelijk registreren. Maar hiermee was het verhaal nog niet afgelopen. De bediende van het gemeentelijk secretariaat vertelde me dat ik nog moest wachten op een brief (die naast haar lag!) die ze me gingen opsturen. Met die brief moest ik dan nog enkel nog naar het ‘Finanzamt’ gaan en klaar was kees. Vruchteloos, want tot op vandaag wacht ik nog steeds op die brief…

De dagen gaan voorbij en plots was het tijd voor mijn eerste werkdag. Voor degene die het nu nog niet weten, ik ben de komende 6 maand stagiair in de Allianz Arena. Later volgt dan nog 6 maanden in het Olympic park en nog 6 maand ergens anders. Maar terug naar de Allianz Arena. De AA is het stadion van FC Bayern München, München 1860 en soms ook van die Mannschaft. Het biedt plaats aan 69.000 bezoekers en is (voor mij) het mooiste stadion dat ik in mijn leven ooit al had gezien! (al blijft “den Ot” voor altijd mijn favoriete stadion! J)

Het stadion is werkelijk af! Zo bestaat bv de façade uit een plastieken muur (eigenlijk allemaal bubbels) van 0.2 mm dik(!), maar toch bestemd tegen alle mogelijke rampen. En naargelang de ploeg die thuis speelt, geeft de buitenkant licht (rood blauw of wit) zie foto. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de verlichting continue ging branden (om het uur een ander kleurtje), maar de ongelukken op de autostrade waren op een jaar tijd met 60% verhoogd, dus moesten ze dit plan wijselijk laten varen. Enkel tijdens de matchen kan je de kleuren zien (en ’s avonds als de spits gepasseerd is). De AA is werkelijk een magnifiek stadion! Met roltrappen, sky boxen en eventzalen die niet met woorden te beschrijven vallen. Maar alles heeft zijn prijskaartje. Zo zijn er, naast de event boxen, bussiness lounges, loges,… , ook 106 sky boxes. Voor zo’n sky box betaal je jaarlijks de som van €120.000  en dat voor een minimum termijn van 5 jaar!! Maar geen probleem, op een mum van tijd waren die allemaal uitverkocht en nu is er zelfs een wachttijd van 15-20 jaar! Zo kan ik nog tal voor voorbeelden geven hoe indrukwekkend het hier wel niet is.                                                                    Maar genoeg over de AA, terug naar mijn eerste werkdag.  Met een klein hartje nam ik de U-bahn (de metro dus) naar de Allianz Arena waar ik direct werd ontvangen met een welkomstontbijt: weiβwurst met brezn (witte worst met pretzels). Niet te eten in feite, gelukkig smaakte de koffie me! Ik werd voorgesteld aan mijn collega’s, maar blijkt dat iedereen hier dezelfde voornaam heeft: Herr of Frau! Dat was toch even wennen, maar eigen aan de Duitse cultuur. Je moet iedereen zo aanspreken (bv Herr Verhaest) tot die persoon zelf zegt dat je hem met de voornaam mag aanspreken (wat ze bij mij uiteraard direct mochten doen). Time is money en zeker in Duitsland. Direct kreeg ik al mijn rooster voor de komende 6 maanden. Een heel boeiend en interessant rooster! Zo help ik de eerste 2 maanden mee bij de ‘Kioskleitung’. Een ware openbaring was dat. De Allianz Arena heeft 28(!) kiosken in het stadion waar er bier, worsten en andere Duitse specialiteiten verkocht worden. Ik ga nu niet dieper ingaan op de omzetten die ze daarmee draaien, maar het is HUGH! Mijn chefs gaven me een rondleiding in het stadion en verschaften me wat meer uitleg over de kiosken. Zo werken er gemiddeld 17 mensen per kiosk en spenderen ze op topmatchen een 1000 tal vaten bier! Helaas hier geen technologische hoogstandjes, want die vaten moeten voor elke match manueel naar de kiosken gebracht worden! Geen pretje als je weet dat de AA 6 verdiepingen heeft! J Maar arbeidskrachten genoeg hier in München.

Terug aangekomen  in ons bureau merkte ik al dat mijn Duits beter is dan hun Engels (en mijn Duits is nu al niet zo denderend). Geen probleem, want ik wil me zo snel mogelijk aanpassen en dan moet je Duits praten. Maar tot overmaat van ramp praten ze hier geen Duits, maar Beiers. Beiers moet je vergelijken met plat West-Vlaams voor een Kosovaar, niet te begrijpen! Eigenlijk vrij beu, want ik zit daar maar op mijn bureau en versta geen woord van wat ze onderling zeggen en tijdens het middagmaal komt er niet veel meer dan een kuch dat uit mijn mond. Nu merk ik wel dat mijn Duits elke dag een beetje verbeterd, maar wat ben je daarmee als zij toch een andere taal praten. Dit zal de komende maanden toch nog voor veel miserie en problemen zorgen vrees ik.

Nu is mijn eerste werkweek gepasseerd en wat heb ik al gedaan: niet te veel. Mijn weg leren kennen in het stadion, de handleidingen lezen (en proberen te  verstaan) en voor de rest probeer ik hun te verstaan. Een hele vreemde week dus. Dit komt ook omdat er dit weekend geen match plaatsvindt, waardoor er eigenlijk niet zoveel werk te doen was. Behalve dan de rekeningen maken, planningen maken voor de komende matchen en nog meer rekeningen maken. Na een week merk ik wel dat ze hier ongelooflijk gestructureerd te werk gaan en dat ze bij wijze van spreken al precies weten hoeveel worsten ze de komende match zullen verkopen. Alles wordt hier genoteerd en bijgehouden en ze hebben groot gelijk! Een degelijke voorbereiding lost 80% van de mogelijke problemen op. Voor alles hebben ze computer programma’s en alles gebeurt hier dan ook met de computer. Aangezien ik niet echt een computergenie ben, ben ik benieuwd wat dit gaat geven J.

Dit weekend zal waarschijnlijk het enigste werkvrije weekend zijn dat ik zal meemaken hier in München en daar ben ik niet rouwig om. Ik popel om zo’n match van FC Bayern mee te maken en om al hetgeen ik nu op papier gezien heb ook in realiteit mee te maken. Zo kan ik me zelf ook eens bewijzen tegenover mijn collega’s. Nuja, alle begin is moeilijk zeker J.

Het sociale leven is nog altijd samen te vatten met mijn vriend Erich. Hij neemt me mee naar zijn favoriete plaatsen en bars, maar daar zitten meestal mensen die mijn ouders kunnen zijn, dus hoog tijd om daar eens  verandering in te brengen! Helaas zijn Duitsers niet zo sociaal als je de taal nog niet zo beheerst. En ze zullen in den uitgang niet zo rap omschakelen van Beiers naar Duits. Nog even bij Erich blijven is dus de boodschap. Gelukkig heb ik van Roos een boekje meegekregen die ervoor zal zorgen da ik binnenkort 100-en vriend(-inn)en zal hebben! ;-)

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal weten is er dinsdag de cruciale match Duitsland-België en de oorlogsvoering is van mijnentwege al volledig begonnen! Nu maar hopen dat ik dinsdag niet te hard op mijnen bek ga vallen, maar ik heb er alle vertrouwen in en ben er nu al van overtuigd dat het een heerlijke avond gaat worden. De staminees zouden het nu zelf niet zo erg vinden moest Duitsland verliezen ten voordele van België, het heeft dus blijkbaar effect.

Zoals jullie dus merken stel ik het hier toch prima en bevalt het leven me hier wel (het kan trouwens enkel nog beteren), al zijn er toch enkele zaken die ik nu al mis. De vrienden en familie uiteraard ;-)  ;de ‘luxe’ en het comfort die ik in België had, is toch ook met niets te vergelijken hier in mijn kamer; het eten is hier ook echt niet geweldig, tenzij je er veel te veel geld voor over hebt EN (uiteraard) het Belgisch bier! Hier in Duitsland zijn ze echt trots op hun bier, maar dat moet ik toch even nuanceren! Als proef op de som heb ik eens een Duveltje voorgeschoteld aan mijn Duitse vrienden en het effect was hilarisch! Na een half glas lagen ze bij wijze van spreken al op de grond, heerlijk toch zo’n Duveltje J

Maar één ding moet ik ze toch nageven die Duitsers, drinken en feestvieren kunnen ze als de beste. Als bewijs de Oktoberfesten uiteraard (al zeg je hier wel de Wiesn). 16 gigantische tenten van 10.000 man waar de liters bier rijkelijk vloeien, maar waar de sfeer er na elk litertje ook op verbetert! Onlangs zag ik een fragment uit ‘De laatste show’ waarbij die grapjas met zijn bril (ben even zijn naam vergeten) op bezoek was op de Wiesn. Een hilarisch fragment, maar het is o zo waar! (voor de geïnteresseerden; hier de link http://www.een.be/programmas/de-laatste-show/sven-deleijer-is-terug). Het waren 2 dagen die ik niet zo snel zal vergeten!

Tot zover een ‘kort’ relaas van mijn gebeurtenissen hier in München. Ik zou  nog honderd-en-één dingen kunnen vertellen, maar de plicht roept. Tijd om te gaan “dineren” en erna eens München op een zaterdagavond te leren kennen.

Tschüs und bis nächstes Mal,

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team