Hallo zusammen!
Ik ben nu al goed een week weg
uit België, dus werd het eens tijd om jullie op de hoogte te houden van mijn
activiteiten hier in München.
Mijn rit naar Duitsland was
eigenlijk al een verhaal op zich. Een normale rit naar München is 800km en daar
doe je een 7-tal uren over. Maar die dag draaide het lichtjes anders uit. Het
was de meest hectische rit ooit, gespekt met omleidingen, veel files en nog
meer ongevallen! Uiteindelijk ben ik er, na meer dan 11h rijden, toch geraakt.
Toen ik aangekomen was, werd ik
hartelijk ontvangen door Georg von Breunig. Een 77-jarige man die in een huis
woont waar al geen jaren meer in gerenoveerd, gekuist,
werd. En dat merk je
aan tal van zaken. Zo heb je s morgens maar max 3 minuten warm water, is mijn
bed harder dan de muren (wat de nachtrust niet echt optimaal maakt), geraakt
het draadloos internet net niet tot in mijn kamer (een meter dichter is er geen
probleem J),
stonk de frigo naar rot eten van de laatste weken/maanden en zie ik hier
nergens een radiator of iets anders dat verwarming geeft! Maar goed, een dak en een bed was het enige
dat ik nodig had/heb. En aangezien ik hier nog een tijdje ga vertoeven, moet je
het leven maar van de positieve kant bekijken. Er is water, internet en een
frigo J!
Ik had nog een paar dagen de tijd
om mij te settelen alvorens ik moest beginnen bij Arena One. Dan maar de stad
in! Ik had geen flauw idee wat München me te bieden had, dus ging ik maar voor
de gemakkelijkste oplossing: de toeristenbus. Na een rit van meer dan 2uur was
ik ervan overtuigd dat München meer dan moeite waard was om (meer) te bezoeken.
Zo wonen er in München 1.4 miljoen mensen (waarvan 1 miljoen studenten!) en heb
je wel van alles wat. Architecturale hoogstandjes, historische gebouwen, om de
hoek een Mc Donalds, een metrosysteem waar je je horloge kan op afstemmen en
tal van restaurants en bars! Op het eerste zicht is München een heel dure stad,
maar als je beter begint te zoeken en de stad leert kennen (waarmee ik bedoel,
weg uit het centrum!) vallen de prijzen hier heel goed mee.
Alleen in een vreemde stad
vertoeven is toch maar niet alles, dus nam ik weer contact op met Erich. Erich
is de persoon die me, bij één van mijn vorige bezoeken, onderdak aanbood in
zijn B&B (gewoon een kamertje te beschikking stelde in feite). Erich
blijkt een heel joviaal en sociaal persoon te zijn die me meer dan eens op sleeptouw
nam. Een grappig verhaal trouwens: hij vertelde me dat hij VIP kaarten had
gekregen voor een match van de plaatselijke ijshockeyploeg. Een leuk
vooruitzicht dacht ik. Toen we toekwamen, bleek dat het echter geen VIP kaarten
waren, maar sponsorkaarten in ruil voor een go car race op het ijs tijdens de
halftime. Dik tegen mijnen tap dacht
ik. Maar aangezien ik geen keus had en vooral blij was dat ik eens een
ijshockey match kon zien, besloot ik om de Duitsers direct al eens een poepje
te laten ruiken. En zo geschiedde
Ik won de race en werd overladen met cadeaus
van de thuisploeg! Om me toch nog wat populair te maken besloot ik om mijn
cadeaus uit te delen aan de plaatselijke bevolking (ze moesten toch al zoveel
dulden van die kleine Belg J).
Natuurlijk was er in het begin
niet enkel tijd voor sightseeing en ontspanning, ik moest me ook nog wettelijk
registreren in München zelf. En dat bleek geen pretje te zijn. Na telkens van
her naar daar gestuurd te worden (en ondertussen uren wachten) kon ik me
eindelijk registreren. Maar hiermee was het verhaal nog niet afgelopen. De
bediende van het gemeentelijk secretariaat vertelde me dat ik nog moest wachten
op een brief (die naast haar lag!) die ze me gingen opsturen. Met die brief
moest ik dan nog enkel nog naar het Finanzamt
gaan en klaar was kees. Vruchteloos, want tot op vandaag wacht ik nog steeds op
die brief
De dagen gaan voorbij en plots
was het tijd voor mijn eerste werkdag. Voor degene die het nu nog niet weten,
ik ben de komende 6 maand stagiair in de Allianz Arena. Later volgt dan nog 6
maanden in het Olympic park en nog 6 maand ergens anders. Maar terug naar de
Allianz Arena. De AA is het stadion van FC Bayern München, München 1860 en soms
ook van die Mannschaft. Het biedt
plaats aan 69.000 bezoekers en is (voor mij) het mooiste stadion dat ik in mijn
leven ooit al had gezien! (al blijft den
Ot voor altijd mijn favoriete stadion! J)
Het
stadion is werkelijk af! Zo bestaat bv de façade uit een plastieken muur
(eigenlijk allemaal bubbels) van 0.2 mm dik(!), maar toch bestemd tegen alle
mogelijke rampen. En naargelang de ploeg die thuis speelt, geeft de buitenkant
licht (rood blauw of wit) zie foto. Oorspronkelijk
was het de bedoeling dat de verlichting continue ging branden (om het uur een
ander kleurtje), maar de ongelukken op de autostrade waren op een jaar tijd met
60% verhoogd, dus moesten ze dit plan wijselijk laten varen. Enkel tijdens de
matchen kan je de kleuren zien (en s avonds als de spits gepasseerd is). De AA
is werkelijk een magnifiek stadion! Met roltrappen, sky boxen en eventzalen die
niet met woorden te beschrijven vallen. Maar alles heeft zijn prijskaartje. Zo
zijn er, naast de event boxen, bussiness lounges, loges,
, ook 106 sky boxes.
Voor zon sky box betaal je jaarlijks de som van 120.000 en dat voor een minimum termijn van 5 jaar!!
Maar geen probleem, op een mum van tijd waren die allemaal uitverkocht en nu is
er zelfs een wachttijd van 15-20 jaar! Zo kan ik nog tal voor voorbeelden geven
hoe indrukwekkend het hier wel niet is. Maar
genoeg over de AA, terug naar mijn eerste werkdag. Met een klein hartje nam ik de U-bahn (de
metro dus) naar de Allianz Arena waar ik direct werd ontvangen met een
welkomstontbijt: weiβwurst met brezn (witte worst met pretzels). Niet te eten
in feite, gelukkig smaakte de koffie me! Ik werd voorgesteld aan mijn
collegas, maar blijkt dat iedereen hier dezelfde voornaam heeft: Herr of Frau!
Dat was toch even wennen, maar eigen aan de Duitse cultuur. Je moet iedereen zo
aanspreken (bv Herr Verhaest) tot die persoon zelf zegt dat je hem met de
voornaam mag aanspreken (wat ze bij mij uiteraard direct mochten doen). Time is
money en zeker in Duitsland. Direct kreeg ik al mijn rooster voor de komende 6
maanden. Een heel boeiend en interessant rooster! Zo help ik de eerste 2
maanden mee bij de Kioskleitung. Een ware openbaring was dat. De Allianz
Arena heeft 28(!) kiosken in het stadion waar er bier, worsten en andere Duitse
specialiteiten verkocht worden. Ik ga nu niet dieper ingaan op de omzetten die
ze daarmee draaien, maar het is HUGH! Mijn chefs gaven me een rondleiding in
het stadion en verschaften me wat meer uitleg over de kiosken. Zo werken er
gemiddeld 17 mensen per kiosk en spenderen ze op topmatchen een 1000 tal vaten
bier! Helaas hier geen technologische hoogstandjes, want die vaten moeten voor
elke match manueel naar de kiosken gebracht worden! Geen pretje als je weet dat
de AA 6 verdiepingen heeft! J
Maar arbeidskrachten genoeg hier in München.
Terug aangekomen in ons bureau merkte ik al dat mijn Duits
beter is dan hun Engels (en mijn Duits is nu al niet zo denderend). Geen
probleem, want ik wil me zo snel mogelijk aanpassen en dan moet je Duits
praten. Maar tot overmaat van ramp praten ze hier geen Duits, maar Beiers.
Beiers moet je vergelijken met plat West-Vlaams voor een Kosovaar, niet te
begrijpen! Eigenlijk vrij beu, want ik zit daar maar op mijn bureau en versta
geen woord van wat ze onderling zeggen en tijdens het middagmaal komt er niet
veel meer dan een kuch dat uit mijn mond. Nu merk ik wel dat mijn Duits elke
dag een beetje verbeterd, maar wat ben je daarmee als zij toch een andere taal
praten. Dit zal de komende maanden toch nog voor veel miserie en problemen
zorgen vrees ik.
Nu is mijn eerste werkweek
gepasseerd en wat heb ik al gedaan: niet te veel. Mijn weg leren kennen in het
stadion, de handleidingen lezen (en proberen te
verstaan) en voor de rest probeer ik hun te verstaan. Een hele vreemde
week dus. Dit komt ook omdat er dit weekend geen match plaatsvindt, waardoor er
eigenlijk niet zoveel werk te doen was. Behalve dan de rekeningen maken,
planningen maken voor de komende matchen en nog meer rekeningen maken. Na een
week merk ik wel dat ze hier ongelooflijk gestructureerd te werk gaan en dat ze
bij wijze van spreken al precies weten hoeveel worsten ze de komende match
zullen verkopen. Alles wordt hier genoteerd en bijgehouden en ze hebben groot
gelijk! Een degelijke voorbereiding lost 80% van de mogelijke problemen op.
Voor alles hebben ze computer programmas en alles gebeurt hier dan ook met de
computer. Aangezien ik niet echt een computergenie ben, ben ik benieuwd wat dit
gaat geven J.
Dit weekend zal waarschijnlijk
het enigste werkvrije weekend zijn dat ik zal meemaken hier in München en daar
ben ik niet rouwig om. Ik popel om zon match van FC Bayern mee te maken en om
al hetgeen ik nu op papier gezien heb ook in realiteit mee te maken. Zo kan ik
me zelf ook eens bewijzen tegenover mijn collegas. Nuja, alle begin is
moeilijk zeker J.
Het sociale leven is nog altijd
samen te vatten met mijn vriend Erich. Hij neemt me mee naar zijn favoriete
plaatsen en bars, maar daar zitten meestal mensen die mijn ouders kunnen zijn,
dus hoog tijd om daar eens verandering
in te brengen! Helaas zijn Duitsers niet zo sociaal als je de taal nog niet zo
beheerst. En ze zullen in den uitgang
niet zo rap omschakelen van Beiers naar Duits. Nog even bij Erich blijven is
dus de boodschap. Gelukkig heb ik van Roos een boekje meegekregen die ervoor
zal zorgen da ik binnenkort 100-en vriend(-inn)en zal hebben! ;-)
Zoals jullie waarschijnlijk
allemaal weten is er dinsdag de cruciale match Duitsland-België en de
oorlogsvoering is van mijnentwege al volledig begonnen! Nu maar hopen dat ik
dinsdag niet te hard op mijnen bek ga
vallen, maar ik heb er alle vertrouwen in en ben er nu al van overtuigd dat het
een heerlijke avond gaat worden. De staminees
zouden het nu zelf niet zo erg vinden moest Duitsland verliezen ten
voordele van België, het heeft dus blijkbaar effect.
Zoals jullie dus merken stel ik
het hier toch prima en bevalt het leven me hier wel (het kan trouwens enkel nog
beteren), al zijn er toch enkele zaken die ik nu al mis. De vrienden en familie
uiteraard ;-) ;de luxe en het comfort
die ik in België had, is toch ook met niets te vergelijken hier in mijn kamer; het
eten is hier ook echt niet geweldig, tenzij je er veel te veel geld voor over
hebt EN (uiteraard) het Belgisch bier! Hier in Duitsland zijn ze echt trots op
hun bier, maar dat moet ik toch even nuanceren! Als proef op de som heb ik eens
een Duveltje voorgeschoteld aan mijn
Duitse vrienden en het effect was hilarisch! Na een half glas lagen ze bij
wijze van spreken al op de grond, heerlijk toch zon Duveltje J
Maar één ding moet ik ze toch
nageven die Duitsers, drinken en feestvieren kunnen ze als de beste. Als bewijs
de Oktoberfesten uiteraard (al zeg je hier wel de Wiesn). 16 gigantische tenten van 10.000 man waar de liters bier
rijkelijk vloeien, maar waar de sfeer er na elk litertje ook op verbetert!
Onlangs zag ik een fragment uit De
laatste show waarbij die grapjas met zijn bril (ben even zijn naam
vergeten) op bezoek was op de Wiesn.
Een hilarisch fragment, maar het is o zo waar! (voor de geïnteresseerden; hier
de link http://www.een.be/programmas/de-laatste-show/sven-deleijer-is-terug).
Het waren 2 dagen die ik niet zo snel zal vergeten!
Tot zover een kort relaas van
mijn gebeurtenissen hier in München. Ik zou
nog honderd-en-één dingen kunnen vertellen, maar de plicht roept. Tijd
om te gaan dineren en erna eens München op een zaterdagavond te leren kennen.
Tschüs und bis nächstes Mal,
Pieter.
|