Eventjes een quick updateje,morgen onderzoek van mijn schat zijn darmen deze keer, met een bang hart wachten we deze keer af wat het weer gaat worden....en, ja... dan ben ik wat korter van stof en bepaalde niet emomensen kunnen daar niet mee om en boem dan zit het er weer oep he, of zoals mijn schoondochter het formuleerd, ze (ikke dus) het weer nodig om met den bompa ruzie te maken, dat zegt ze dan zo door tegen mijn kleinkinderen he, terwijl ik in een mail haarfijn zonder boe of ba allees netjes had verwoord.
Het is wel zo dat ik door heb dat alleen de oudste kleindochter zich niks aantrekt van dat ze meer beneden moet blijven en die haar liefde is er nog voor mij, maar van de zoon en zijn vrouw....blijkbaar heb ik het talent om den eerste razend te laten buiten gaan en de tweede loopt gewoon bleitend buiten dus kort samengevat die ben ik kwijt he, maar ik hoop echt dat die jongen met zijn vrouw en zijn kids gelukkig wordt hoor en hier in huis denken bepaalde personen van nie,maar wie wil er zijn kind nu ni blij zien, komaan he zeg! En de tweede issue ik zou ondankbaar zijn want ik woon hier wel gratis he; awel ik ben die elke dag dankbaar maar dat wil toch ni zeggen dat die tepas en te pas naar boven mogen komen , zelfs als je juist getrouwd bent en een knuffelmoment hebt onder de deken komt ze er nog bijzitten, wtf heeft dit met dankbaarheid te maken, zo kan ik nog veel anekdoten bovenhalen, maar ik zit teveel met mijn schat in;Hopen op een goed resultaat.
De tittel zegt het al zelf, een keuze maken, normaal ben ik een blaffende hond maar ik bijt niet, maar wat er vandaag gebeurd is tart alle verbeelding, ik heb gisteren gezegd tegen schoonmoeder dat zij in het vervolg maar koffie komt drinken bij mij want elke keer draait dit op een woorden wisseling tussen mij en schoonvader en ik heb daar geen zin meer in, 36 jaar is genoeg geweest, maar het ego van die man heeft daar geen vrede mee, neen ik MOET terug beneden koffie drinken of anders mag ik niet bij het wekelijks etentje aanwezig zijn dat met mijn zoon en zijn gezin gegeven wordt en dat is waar ik de kids kan zien he dus ik zal zien of ze even naar boven mogen komen? Dan kan ik het in hun taal zeggen waarom ik afwezig ben zonder er teveel woorden aan vuil te maken. Als alles kalm is wat ik spoedig hoop zal ik eindelijk wat hobbys kunnen opsommen hier. Groetjes van een intrieste G
Voor de moment zie ik het effe niet duidelijk meer,de "meaning of" .Om de lieve vrede te bewaren ga ik 's morgens een koffietje drinken bij schoonmama, dat verloopt rustig tot schoonpapa iets gevonden heeft voor me op mijn paard te zetten en geloof me zelfs als ik hem positief toespreek zal hij het zo draaien dat het negatief is en zo loopt die zaak al van zolang ik hier woon, ik kan hier niet weg om veel redenen waar ik geen persoonlijke grip op heb dus ik zal het moeten uitzingen tot het einde mijner dagen . Als ik er iets van zeg is het van "trek het je toch niet aan", zwijg toch, wees slimmer dan hij... allemaal goed en wel maar wat doe je als het niet lukt?Ik heb meermaals hem proberen uit de weg te gaan maar meneer vindt omdat hij baas is van heel de woning dat hij mag gaan en staan waar hij wil , al is dat waar ik woon, gelukkig is dit laatste vermindert met zijn ouderdom, hij komt zo gemakkelijk de trap niet meer op. Ach morgen is er weer een dag en hopelijk kan ik er dan weer beter tegen.
Laten we eens even hebben over Tinnitus het wordt omschreven als oorsuizen (dat is al een eerste statement, oorsuizen is bij mij oorpiepen, constant 24 op 24 zonder een pauze te nemen, het feit dat het de meest voorkomende oorklacht is bij 10 tot15% van de bevolking kan me zeker niet bekoren en is voor mij geen "zalfje op de zere plek", desalnietemin heb ik mij al jaren geleden want (zolang zit ik er al mee) voorgenomen om me niet klein te laten krijgen door dat snertgeluid. Velen hebben hier al gefaald en er zijn er die voor minder psychische hulp moesten zoeken.
Nu we het toch over onhebblijkheden hebben waar je voor zou willen vluchten en niet kan omdat het nu eenmaal niet mogelijk is, het onderwerp "mijn schoonvader" de patriarch van de familie, eerder de tiran des huizes verkleed in een engel die graag iedereen het zo aangenaam mogelijk maakt qua woonst enzo maar die tevens verlangt dat je buiten dankbaarheid je eigen ik opzij zet ter ere van...en mooi luisterd en in de rij loopt, zolang je dat doet blijft hij de goede weldoener spelen. Nu je raadt het al ik ben hem heel dankbaar dat hij mij bijstaat met een verdieping in zijn woonst te geven en dit gratis en voor niks, maar die verlangt dus dat ik hem vereer met een palmtak ,dat ik de grond kus waar hij op loopt en daar loopt het spaak en vermits ik van achterbaksheid gruwel doe ik dit in zijn gelaat, grote fout mensen want doot dat te doen heb ik mijn prive opgegeven zelfs men eigen kind kon ik niet alleen opvoeden door de goedbedoelde raad van de schoonouders. Privacy had en heb ik nog niet dus dat wil zeggen als ik eens een innig momentje wilde hebben met men ventje dat ik altijd "betrapt kon worden" en geloof me tot in de slaapkamer kwamen ze ons zoeken, zelfs mensen binnen laten die wij negeerden "je weet wel als de bel gaat en je bent ineen verstrengeld dan kan je je niet onmiddellijk loslaten hé" Nu zal je zeggen sleutels op de deuren, ja daar heb ik achter gevraagd maar dat mocht niet onder het mom dat zij ten aller tijde moesten kunnen binnengaan in ons appartement want indien er brand zou uitbreken .... Dit hou ik al 3 decenia vol en het einde is nog niet in zicht, pas op ik verlang niet dat die mensen hun leven opgeven hé, maar een beetje erkenning zou ik toch graag hebben. Kan je je voorstellen dat als je alles opteld wat je hier al gelezen hebt, een mens zou voor minder ontploffen en toch...en toch doe ik dat niet, telkens als ik zeg tegen mezelf nu kan ik niet meer is er een onzichtbare kracht die mij steunt en fluisterd dat alles een reden heeft en dat alles wel goed komt en het is door die kracht dat ik het kan volhouden en ook regelmatige gesprekken met mijn soulmaatje doet er ook goed aan.Eventjes buiten categorie het doet me goed van dit eens van me af te schrijven misschien staan er fouten in of is de opstelling van de zinnen niet goed maar hey als het maar verstaanbaar overkomt. Infeite is dit voor mezelf geschreven maar dat en internet gaat niet samen, wie denkt dat hij geheimen voor internet kan hebben die is eraan voor de moeite. Zo de volgende keer ga ik het eens hebben over hoe ik mijn dagen doorbreng en welke hobby's dat ik heb. Groetjes van G
Vandaag, proberen te praten met mijn zieke partner proberen psychologisch door te dringen, maar neen hoor we steken on ze kop in het zand, allemaal goed en wel maar de pijn blijft het ongemak ook , nog een 10tal dagen en dan hebben we resultaten, maar hoe gaan die zijn zal het weer zijn dat ze een accidentuele kanker hebben gevonden (tzal dan de derde keer zijn) dan moet hij weer 2 jaar wachten om terug op de transplantatielijst te komen en daartegen is hij 60 en het lichaam regenereert zowiezo al zonder ziekte, echt ik en ik mag best voor 2 spreken wij voelen ons gevangenen, op reis gaan om de zinnen eens wat te verzetten tja naar waar, overal zijn die extremisten bezig plus daar kunnen we ook niet weg want hij begint zijn dialyse te doen om hal 7 's avonds en dit tot 's morgens, dan kan je beter thuiszitten dan op een dure verplaatsing he. ok een dagje naar zee, daar is hij te zwak voor tzal hopelijk verbeteren na de 13 als hij medicijnen krijgt, o God ik hoop niet dat het chemo wordt dat zou echt not done zijn , dus ik zwijg erover tot het zover is dat we weten wat het is, nu ga ik slapen en hopelijk geen nachtmerries waarvan je wakker wordt en de eerste seconden denkt dat het echt is, tot dat je ziet dat hij nog naast je ligt....ademend. Venteke ik hoop dat je nog heel lang mijn partner mag blijven en dat ze jou nog niet nodig hebben hierboven, eet maar hier je rijstpap ik zal wel een gouden lepelke kopen. Groetjes G
All right, ik heb het dan toch gedaan. Een blog aangemaakt. Voor degenen die mee komen lezen ik hoop dat je mijn bokkesprongen van idee naar idee kan volgen, ikzelf heb er geen vat op en het is daarom dat ik al mijn overweldigende gedachten,dromen die van zowel van in den dag als die van 's nachts eens op "papier" wil zetten en eventueel dat als het ooit een blijverdje is dat mijn nageslacht dit ooit zal kunnen lezen zo blijft er voor altijd een stukske van mezelf hier. En kunnen zij misschien aan mijn coplex denken aanuit. Maar genoeg gezeverd ik ga aan de slag.
Eerst en vooral een pluim aan mezelf dat ik het aangedurfd heb om ook maar iets van uw ondergetekende op papier te zetten, ik vertrouw nameijk niemand is het niet zo dat alles wat je zegt tegen je gebruikt kan worden dus....Maar ik wordt zowat knettergek van al mijn overpeinzingen van mijn angsten en mijn hooggevoeligheid dat sommigen onder ons mensen bestempelen als HSP, ik weet niet of ik in die categoerie thuishoor dat mogen de lezers zelf al dan niet beoordelen.
Zoals altijd ben ik weer ferm aan het afdwalen van het waarom ik dit hier neerpen, ik heb een partner die ziek is enfin we zijn met 2 gezegende zieken, maar die ziekte van mezelf vindt ik bijzaak, het is de ziekte van mijn partner die me zorgen baart al 10 tal jaren hangt er een zwaard van Damocles over ons hoofd van komt ie erdoor of legt ie er het bijltje bij neer en ja hoor sterke wilskracht als die heeft komt ie er telkens door en strompelen we weer verder , dag na dag , week na week, jaar na jaar. Nu de angst om hem op een dag toch te moeten verliezen in dit leven maakt mij zot van verdriet zo zot dat ik als een emoe mijn hoofd onder het zand wil steken om niks meer te moeten zien en voelen, maar dat is niet de bedoeling van mijn leven hé. De bedoeling is dat ik hieruit iets leer, leren van alleen verder te kunnen, das één van mijn grootste nachtmerries want ik ben er niet van overtuigd dat ik een goede raadgever ben voor mezlf en vermits ik niemand vertrouw, buiten enkele getrouwe die door de jaren heen bewezen hebben van eerlijk te zijn tegen mij. Nog zoiets wat ik hoog in mijn vaandel draag, eerlijkheid, tot op het bot hé,geen witte leugens om bestwil,neen gewoon rechtdoor. Ik ben een mens die als ze iemand graag ziet het ook te is, weet je te beschermend te graag zien te te te, en dast ook niet goed want dan leef je niet zelf he maar door die ander en dat mag niet. Ik versmelt soms ook met die persoon die ik graag zie zeker met mijn kleinkind, als het ware beleef ik door haar terug mijn jeugd en laat het onz zeggen dat het de nare trauma's zijn die ik herbeleef, zo zal ik samen met haar huilen verdriet hebben en lachen. Door vele omstandigheden zie ik ze niet zoveel als ik ze wel zou willen zien en dat heeft me ook een tijd beknot in mijn denken/doen/leven. Daarom ook dit schrijven ik hoop echt een middel te vinden om er alleen door te geraken, ok mits wat begeleiding van mijn zielsvriendin maar die heeft ook haar leven hé zoals iedereen trouwens en mijn levensles is loslaten, maar das voor een latere datum. Eerst dit eens allemaal verwerken.
