Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
23-03-2011
Een proces van heel lange adem?
Sindy had vorige week, zonder medeweten van haar man, een afspraak gemaakt met een 'familiaal bemiddelaar' met de bedoeling van meer te weten te komen over 'de mogelijkheden' bij een scheiding. Het was een tof gesprek, zei ze; die persoon had vooral naar haar geluisterd en nadien enkele tips gegeven. Ze liet Sindy weten dat ze steeds mocht bellen wanneer ze daar behoefte aan had maar dat ze nu eerst Erik nog eens heel duidelijk moest zeggen wat zij juist wil en dat ze hem moest vragen of hij bereid was om mee te werken aan een regeling via een notaris of dat hij een scheiding via de vrederechter verkoos.
Het charmeoffensief van Erik was de laatste dagen terug wat geluwd en gisterenmorgend zou Sindy enkele uurtjes met hem alleen zijn. De avond ervoor had ik Sindy nog wat moed ingesproken om er dit keer voluit voor te gaan. Gisterenavond kreeg ik van haar een kort mailtje waarin ze zei dat ze een rotdag met veel traantjes achter de rug had en dat ze vannacht een uitgebreidere mail zou sturen. Ik wist niet wat ik ervan moest verwachten. Ik hoopte op een lange mail van haar maar toen ik mijn mailbox vanmorgend opende en bij de eerste oogopslag een relatief kort mailtje zag, vermoedde ik al dat het gesprek met Erik anders was verlopen dan ik graag had gehad. Sindy heeft hem wel opnieuw verteld dat ze mij graag ziet en dat ze met mij verder wil maar ik denk dat ze niet verder dan dat is geraakt omdat het laatste dat ze er in haar mailtje over zei was dat Erik na deze woorden in tranen uitbarstte. Pppfffffffffffff .... Ik vrees dat het een proces van héél lange adem gaat worden ...
Reacties op bericht (18)
13-05-2011
met mate genieten
Ik weet niet of het zo verstandig is om met mate te genieten. Ik zou eerder zeggen : go for it als je kan, volle gas. Morgen kan het inderdaad gedaan zijn om welke reden dan ook. Maar vandaag al gaan remmen, dat lijkt een beetje op bang zijn om voluit te leven, omdat sterven dan dubbel zo erg zou zijn .-)
13-05-2011 om 14:56
geschreven door Jaak
13-04-2011
moeilijk
Inderdaad honeyponey, het veiligste is om je gevoelens niet teveel open te stellen want na verloop van tijd moet je dat toch dubbel en dik bekopen. Ik worstel er ook nog altijd mee.
Jammer dat we niets meer horen van Ron en Cindy, ik hoop dat zij ondertussen al wat klaarte kunnen scheppen hebben. Loslaten is niet gemakkelijk.
13-04-2011 om 13:24
geschreven door Sheila
JAMMER
Spijtig dat er niet veel meer gecommuniceerd wordt.....uiteraard wachten we allemaal op een seintje over het verloop van sindy en ron maar goed we weten nu éénmaal dat men daar nu echt geen tijd kan voor vrijmaken. Ik kan me goed voorstellen dat zij momenteel door de hel gaan. Maar ik vond het wel fijn om andermans reacties en/of anekdotes te lezen. Mijn vriend en ik zijn ook al een tijdje uit elkaar an het doet nog heel veel pijn.....maar het is wat het is. Aan de mensen die nu volop genieten van hun liefde zou ik zeggen...geniet maar met mate en probeer je gevoelens niet teveel open te zetten want er komt een moment dat je ze niet meer onder controle hebt en dan...tja dan.....
13-04-2011 om 08:27
geschreven door honeyponey
06-04-2011
de klokken
Ja...ik vind dat ook! Geniet van de komende mooie lentedagen. En hopelijk brengen de paasklokken de mogelijkheid aan Sindy en Ron om elkaar nu voor altijd te kunnen blijven zien....
06-04-2011 om 08:34
geschreven door honeyponey
05-04-2011
@Jaak en iedereen
........Ik beaam: dat is een fijn gevoel. Liefde en/of vriendschap is de zin van ons bestaan, de bron van alle geluk.
Ria
05-04-2011 om 19:16
geschreven door Ria
Over geluk en lentegroeten
@ Ria, maar eigenlijk gewoon @ iedereen (tja, zonder mekaars persoonlijke mailadressen te kennen, is 't altijd aan iedereen he, lol) :
Dat van die geluksvogel, dat besef ik gelukkig wel hoor Ria :-)
Maar we zijn dikwijls allemaal zo intens op zoek naar ons geluk, dat we verblind worden door het verlangen naar het stukje dat we nog niet hebben, zodat we vergeten te genieten van het grote stuk dat we al wel hebben. Of erger nog : we "beseffen" soms zelfs niet ten volle welk geluk we wél hebben. En die fout probeer ik zo min mogelijk te maken.
Want een mens wil altijd meer he. Jij droomt ervan om jouw vriend 'elke dag' te kunnen zien. Wel, ik zie mijn vriendin haast elke dag, en toch heb ik soms ook nog dromen. Maar dan denk ik stiekem eens aan b.v. Sindy en Ron : hoe dikwijls zouden die elkaar nu zien? Waarschijnlijk veel minder frequent dan 'elke dag'... En die houden ook van elkaar, die verlangen ook naar elkaar. Zodoende word ik dan vanzelf wel snel verlegen omdat ik heel even nog méér durfde dromen dan ik al heb :-)
Misschien is dat een denk-hintje voor die momenten waarbij eenieder van ons al wel eens snakt naar iemand of naar iets wat misschien op dat eigenste ogenblik (nog) onbereikbaar lijkt : genieten van wat we al hebben en met die energie vooruitdenken aan wat we nog willen realiseren.
En ook van mij een lentegroet terug, aan iedereen op de blog overigens. Want lentekriebels krijgen we meestal vanzelf, maar een lentegroet, dat betekent dat er iemand tenminste een heel klein beetje aan je denkt als zij of hij dat schrijft en geef toe, dat is toch fijn :-)
05-04-2011 om 05:30
geschreven door Jaak
04-04-2011
heerlijk een forum van gelijkgestemden
Wat is het heerlijk om een groep mensen tegen te komen in een soortgelijke situatie als Sophia en ik verkeren. Leuk om van jullie te horen hoe gelukkig je bent, hoe je je zorgen maakt over je relaties en waar je allemaal tegenaan loopt. Heel herkenbaar.
Ik ben heel benieuwd hoe het inmiddels met Ron en Sindy gaat. Jullie zitten in een lastige situatie nu. Ik hoop dat er snel een opening komt om samen verder te gaan.
Ben
04-04-2011 om 19:18
geschreven door Ben
@Jaak
Bedankt voor je zalvende woorden. Ik zou niets liever willen dan meer bij mijn vriend te zijn als hij het moeilijk heeft, maar zijn situatie thuis laat dit niet toe. Ook wij vinden de lente zo'n uitnodigend seizoen. Een wandeling in de ontluikende natuur is zalig. Maar ook de herfst met zijn okerkleuren zouden we niet willen overslaan. Ieder seizoen heeft zijn charmes, dat is trouwens met onze leeftijd ook zo hé. Ik kan gerust zeggen dat ik nog nooit zo intens geleefd (en beleefd) heb als de laatste jaren. Wat mijn angst betreft hem te verliezen, die verdwijnt op het moment dat ik bij hem ben of zijn stem hoor aan de telefoon... Hem elke dag zien, daar kan ik alleen maar van dromen. Soms zien wij elkaar maar twee keer per maand. Te weinig, maar ik ben gelukkig en dankbaar om wat wel kan. Jaak, ik val in herhaling als ik je zeg dat je een geluksvogel bent, met je toffe vriendin, maar vooral met je lieve vrouw die zo begripvol is.
Een lentegroet, doordrenkt van vriendschap Ria
04-04-2011 om 00:08
geschreven door Ria
02-04-2011
Moed
Ik hoop voor iedereen dat er wat schot in de zaak komt, en dat Ron en Sindy elkaar af en toe kunnen zien..het lijkt wel of ze elkaar nooit meer zien...
02-04-2011 om 22:40
geschreven door Lies
@ Ria
Inderdaad weinig reactie van mijn kant.
Er zijn de laatste tijd ook relatief weinig echt nieuwe elementen verschenen op de blog om op te reageren. Op een bepaald moment leek iedereen zo een beetje 'uitgeklapt'. De meningen, wel eens van persoon tot persoon verschillend, waren allemaal neergeschreven en ik denk dat iedereen nu zit te wachten op het verdere verloop van de Sindy-en-Ron story.
Bij ons loopt alles op zijn gewone manier. De lente is altijd een mooi seizoen, en het begrip 'lentekriebels' bestaat wel degelijk echt :-)
Wij hebben de laatste weken erg leuke momenten gehad. Niet alleen op het intieme vlak met mijn vriendin, maar ook 'in het gewone leven' met de beide koppels samen hebben we tussen alle drukte toch nog erg regelmatig onze kwaliteitstijd.
Het is natuurlijk niet fijn om je geliefde minder te zien dan je zou willen. Ik zie mijn vriendin meestal dagelijks, maar de beroepsbezigheden komen wel regelmatig eens roet in het eten gooien voor enkele dagen. Het gevoel om iemand te missen, is mij dus niet vreemd. Als ik bijvoorbeeld weer eens op mijn alleen ergens ver weg 'moet' gaan zitten, dan mis ik er ineens twee... En dat is inderdaad een soort pijnervaring.
Waarom doet liefde lijden? Wel, ik denk omdat je bij het gemis van je geliefde pas echt voelt hoe graag je haar (of hem) wel ziet. De evidentie van de dagelijkse ontmoeting valt weg, je gaat er opnieuw over nadenken, en zo besef je eigenlijk pas ten volle wat je mist. Ik bekijk het zo : er kunnen alleen maar bergen zijn, omdat er tussenin dalen liggen. Je kan onmogelijk de waarde van een 'ja' echt begrijpen als je nog nooit een 'nee' hebt gehad.
Ik begrijp wel jouw groeiende onzekerheid. Ik had het heel in het begin van mijn relatie met mijn vriendin soms ook. De angst om haar terug te verliezen als er enkele keren niet snel een antwoordje op een smsje kwam bijvoorbeeld. Of een moment samen, waar ik al enkele dagen had zitten naar verlangen, waarbij zij dan plots iets anders aan de hand had. Ik werd daar toendertijd ook "onrustig" van, maar vrij snel heb ik leren inzien dat dit toch wel inherent is aan het feit dat je allebei een druk leven hebt. Plannen die ik met mijn vrouw maak, vallen ook soms wel eens in het water door externe storingen :-)
Bij ons is er wél een belangrijk verschil met wat jij schrijft : in momenten waarbij een van ons het even wat moeilijk heeft, stààn wij er echt wel voor elkaar, en dat leidt dan steeds eerder tot een nog veel intensere relatie dan tot een daling van de frequentie van onze momenten samen. Anders gezegd : wij gaan dan juist proberen om elkaar nog meer te kunnen zien, zonder onze partners echter uit het proces te sluiten.
Het zal uiteraard ook wel afhangen van 'hoe' iemand het wat moeilijk heeft. Moeilijkheden in je thuisrelatie (gelukkig nog niet aan de orde geweest) zullen allicht delicater zijn om samen met je minnares/minnaar te bestrijden dan bijvoorbeeld moeilijkheden met je werk, je kinderen, de gezondheid van iemand, enz...
Angst om iemand te verliezen is eigenlijk een fors bewijs van de oprechtheid van je liefde. Maar die angst mag niet verlammend werken. Je mag de investering in iets goeds niet laten temperen door de angst dat het ook fout kan gaan.
02-04-2011 om 03:37
geschreven door Jaak
01-04-2011
@Jaak
Sorry, ik verval in mijn oude gewoonte om jouw naam verkeerd te schrijven. Niet dat ik de franse versie verkies hoor! De namen van mijn kinderen zijn ook op 'zijn vlaams' geschreven. Groetjes
01-04-2011 om 14:47
geschreven door Ria
Stilte
@Ron en Sindy Ik hoop dat de mooie lentedagen ook wat zon in jullie harten bracht en jullie vodoende energie schonk om de moeilijkheden het hoofd te bieden. @Jacques Hoe is het bij jullie ? Ik mis, naast de berichten van Ron, ook jouw reacties. Ik kon er altijd rustig over nadenken, herkende vaak mezelf en ik putte er energie uit. Ik zie mijn vriend de laatste tijd veel minder dan ik zou willen, omdat hij het momenteel wat moeilijker heeft. Dat brengt voor mij twijfels met zich mee en maakt me onrustig. Waarom doet liefde lijden? Ik ben bang dat ik hem vroeg of laat kwijtraak maar wil hem met mijn angst niet confronteren.
Groeten aan alle lezers
01-04-2011 om 14:42
geschreven door Ria
29-03-2011
Moeilijk
Moeilijk hoor...voor alle partijen...ik hoop voor jullie dat het niet te lang meer duurt zo op deze manier...dit is niet echt een leven hé...
Sterkte!
29-03-2011 om 09:32
geschreven door Lies
27-03-2011
dhr
Beste Ron en Sindy,
Ik heb dit weekend jullie blog ontdekt en grotendeels gelezen. Heel veel van wat jullie schrijven herken ik heel goed. Ik heb zelf zo'n anderhalf jaar een relatie met Sophia. Beiden hebben we een officiële partner. Sophia 20 jaar en ik 25 jaar. In allebei onze relaties was de klik er zowel emotioneel als seksueel behoorlijk uit, ondanks de nodige 'herstelpogingen'. Samen hebben we de emotionele en seksuele klik gevonden en zijn heel gelukkig met elkaar. We spreken elkaar dagelijks en zien elkaar wekelijks. Het is boeiend om jullie verhaal te lezen, ook al omdat jullie een stap verder zijn dan wij. Jullie hebben je partners al ingelicht. Voor ons moet dat nog komen. Ik blijf jullie blog volgen.
Groet, Ben
27-03-2011 om 14:47
geschreven door Ben
24-03-2011
geen woorden maar daden
Ik denk wel dat Sindy haar best doet om het Eric duidelijk te maken maar ik vrees dat woorden nooit genoeg zullen zijn. Sindy, schakel even dat knopje om en onderneem daden. Een lang aanslepend proces is heel afmattend voor iedereen. Zorg ervoor dat je allemaal nog genoeg energie overhebt om een nieuwe leven te starten.
24-03-2011 om 11:26
geschreven door Sheila
@Ron en Sindy
Ik kan jullie alleen een beetje goede moed geven... Zelf zit ik in een gelijkaardige situatie. Ik ben vrij "vlot" gescheiden en krijg mn leven intussen toch weer op orde, mijn partner daarentegen zit nog volop in dat scheidingsproces. Erg dubbel is dat allemaal, zeker als je kiest voor een leven samen, maar op dit moment, omwille van kinderen, praktische overwegingen maar vooral respect voor de expartners nog niet samen kunt zijn. Moeilijker te dragen nog althans voor mij het feit dat de aandacht van je geliefde op zijn/haar "ex-partner" gericht is en je daarbij ook voor jezelf moet omgaan met je eigen onzekerheden. Ik zie hetzelfde gebeuren bij mijn partner: ondanks het feit dat hij het haar al tientallen keren duidelijk gezegd heeft, hij regelmatig bij mij verblijft en ze dat ook weet, blijft zijn vrouw het ontkennen, ze WIL het gewoon niet zien. Ze blijft hem voor de keuze stellen "zij of ik", en dat terwijl zijn keuze al lang gemaakt is. Helaas spreken we hier intussen toch ook al over een aantal maanden... Toch is loskomen van een vertrouwde situatie, zeker met kinderen, niet gemakkelijk. Ron, ik kan je alleen aanraden om Sindy te blijven steunen, haar volop met jouw liefde te zegenen en absoluut niet te twijfelen aan haar goede intenties. Neem de tijd om je eigen leven op orde te krijgen, zodat je zelf ook op een goede manier een nieuwe fase in je leven kan ingaan. Aan Sindy kan ik alleen maar zeggen, blijf vechten voor wat je wil, en weet dat hoe langer het aansleept, hoe meer verdriet en pijn er voor alle betrokkenen zijn, Eric, je kinderen, Ron, maar vooral jezelf! Probeer duidelijk te bepalen waar je naartoe wil en zet de stappen die daarvoor nodig zijn stap per stap. Waar nodig moet je echt even in je ratio stappen en jezelf afschermen van alle emoties. Ron en Sindy, blijf intussentijd ook regelmatig tijd vrijmaken voor elkaar, zodat jullie een moment van rust, een adempauze, een klein moment van geluk kunnen inbouwen. Dat zal jullie batterijtjes weer opladen om er met nieuwe kracht tegenaan te gaan.
Marie x
24-03-2011 om 10:34
geschreven door Marie
23-03-2011
erik
natuurlijk doe eric zo , zolang sindy geen verdere acties onderneemt zal hij blijven hopen dat de situatie wel goedkomt , kwel ni man ni langer en maak keuzes die dringend nodig zijn
23-03-2011 om 16:54
geschreven door boostie
Scheiden doet altijd lijden.
Tsja, niet gemakkelijk allemaal. De uitdaging is inderdaad (maar dat is al lange tijd duidelijk lijkt me) om eerst Erik te laten inzien dat het over is. Zolang dit voor hem niet duidelijk is, zolang hij dit gegeven niet kan plaatsen zitten jullie muurvast lijkt me.
Voor wat de vraag betreft een regeling via de notaris of scheiden via de vrederechter (met het tweede heb ik jammer genoeg wel ervaring) denk ik toch wel dat het goed is om resoluut proberen te gaan voor een EOT (notaris dus). Als je voor de vrederechter belandt is dat eerder een loterij. Je weet echt absoluut niet hoe dit uitdraait. Als Sindy dan de pech heeft om voor een conservatieve vrederechter te belanden kan zij best een probleem hebben. Hoewel scheiding door schuld sinds 2007 niet meer bestaat, tillen sommige vrederechters nog redelijk aan vreemdgaan.
Zulk een vrederechter kan dus beslissen om tijdelijke maatregelen (regelingen tot de echtscheiding een feit is) in voordeel van de bedrogen partner uit te spreken (en hier denk ik vooral aan toewijzing van de kinderen, gebruik van de woonst en onderhoudsgeld voor de partner en de kinderen).
Bovendien is een vonnis van de vrederechter rechtstreeks uitvoerbaar, zelfs als je in beroep gaat. Je kan dan zondermeer van de ene dag op de andere uit je huis gezet worden.
Ron, er staat dus wel een foutje in je bericht. Scheiding via de vrederechter bestaat dus niet. De vrederechter beslist enkel over tijdelijke maatregelen tot een eventuele scheiding een feit is. Deze maatregelen vervallen automatisch als de echtscheiding is uitgesproken. Zelfs na het passeren bij de vrederechter en binnen tijdelijke maatregelen kan een koppel alsnog beslissen te scheiden via een EOT (notaris zeg maar) of via de rechtbank, in welk geval ze (of een van hen) de scheiding dient in te leiden bij de rechtbank van eerste aanleg.
Scheiden via een rechtbank dient overigens te allen tijde vermeden te worden. Gaat er meestal niet zo netjes aan toe, maar duurt ook enorm lang (in mijn geval was dat 2 jaar, zou sinds 2007 sneller moeten kunnen) en is uiteraard enorm duur (als je advocaat een paar keer mag opdraven, conclusies schrijven, .. ben je toch al gauw een paar duizend euros armer). En dat is geld dat je meestal na een scheiding goed kan gebruiken.
Als je de notaris passeert, ben je daar doorgaans met 2 zittingen vanaf. Zelfs bij een scheiding voor de rechtbank overigens zal er nog steeds een notaris (meestal aangeduid door de rechtbank) gevorderd worden voor de verdeling van de goederen.
Ron, sorry dat ik hier dingen schrijf die je misschien niet zo graag leest, maar als Erik hierin niet meewerkt, zoals Sindy blijkbaar een beetje vreest, zijn jullie inderdaad voor lange tijd vertrokken.
Andere optie is natuurlijk dat Sindy de stoute schoenen aantrekt en met de kinderen elders gaat wonen. Op die manier is Erik verplicht om vroeg of laat uit zijn tent te komen.
Veel sterkte in elk geval, ik blijf het met spanning volgen.
