Ik ben cynthia en ben 10jaar ik wil op dit Blog schrijven wat er allemaal met de Natuur bezig is,ik houd ook van Dieren,ik ga naar de Dansschool en ik zie mijn Broertje Geoffrey zeer graag,Groetjes
Een nieuwe studie van WWF toont aan dat we dagelijks niet alleen 120 liter water gebruiken om te drinken, ons te wassen, schoon te maken en de planten te besproeien. Virtueel verbruiken we nog eens 40 keer meer om onze voeding en onze kleren te produceren. De watervoetafdruk, zoals dit genoemd wordt, ligt in België duidelijk boven het wereldgemiddelde.
Ter gelegenheid van de week van het water in Stockholm heeft WWF een rapport uitgebracht over de watervoetafdruk van het Verenigd Koninkrijk. Zo blijkt dat de gemiddelde Engelsman ongeveer 4645 liter water per dag verbruikt.
Het grote probleem van de watervoetafdruk in België is dat 80% van ons watergebruik, buiten België plaats vindt door de import van producten en goederen, zegt Philippe Weiler, zoetwaterspecialist bij WWF-België. Veel producten zoals koffie, katoen of meel worden zelfs gekweekt in de droogste gebieden ter wereld, waar de waterreserves bijna of zeker onder druk staan.
Bijvoorbeeld: een tomaat uit Marokko heeft 13 liter water nodig om te groeien en voor een gewone tas koffie is er 140 liter nodig. Voor een t-shirt van katoen uit Pakistan of Oezbekistan is er 2700 liter water nodig.
De meeste mensen zijn zich zelfs niet bewust van het feit dat het voedsel en de vezels die zij gebruiken grote hoeveelheden water nodig hebben. En dit alles staat los van het water dat we gebruiken om te drinken, om ons te wassen of om het gras te besproeien, legt Philippe Weiler uit.
Het is daarom van essentieel belang dat bedrijven en overheden de risicozones voor droogte identificeren en oplossingen vinden, zodat de natuur niet wordt uitgeput en de bevolkingen en ecosystemen de negatieve gevolgen niet ondervinden.
WWF moedigt de grootste bedrijven aan om hun watervoetafdruk te berekenen. Deze voetafdruk houdt rekening met de totale hoeveelheid verbruikt water in het bedrijf. Dit wil zeggen dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen water dat uit de kraan komt of water dat gebruikt wordt tijdens een productieproces. Er wordt niet alleen berekend hoeveel water in het land van de hoofdzetel van het bedrijf wordt verbruikt, maar ook de hoeveelheid water die verbruikt wordt in het land waar de producten geproduceerd of geteeld worden.
Brussel, 28 oktober 2008 De wereld stevent af op een ernstige milieucrisis, omdat de druk die de mens op de Aarde uitoefent door zijn manier van produceren, consumeren en afval genereren bijna één derde hoger ligt dan wat de planeet aankan. Als wat wij vragen van de Aarde aan hetzelfde tempo blijft groeien, dan zullen we tegen het midden van de jaren 2030 twee planeten nodig hebben om onze levensstijl te kunnen aanhouden. De huidige kredietcrisis zal dan maar klein bier zijn bij de milieucrisis die eraan dreigt te komen. Maar het is nog niet te laat. We kunnen perfect leven binnen de beperkingen van onze planeet en toch voldoende welzijn creëren. Dat zijn de belangrijkste conclusies uit het Living Planet Report 2008 van natuurbehoudsorganisatie WWF.
Gevolgen van milieucrisis veel erger Met het milieu doen we net hetzelfde als wat de financiële instellingen hebben gedaan op economisch vlak: we willen zo snel mogelijk voldoening en kijken helemaal niet naar de gevolgen op langere termijn, zegt Sabien Leemans, coördinator van het voetafdrukprogramma van WWF. Maar er is één verschil: de gevolgen van de wereldwijde milieucrisis zullen veel erger zijn dan de huidige economische crisis. De ecologische crisis is het gevolg van de onderwaardering van de milieu-activa. Nochtans zijn die laatste net de basis van alle leven op Aarde. De logica waarin de consumptie van grondstoffen onbeperkt kan groeien in een beperkte wereld, is tegen zijn grenzen aangebotst. De klimaatverandering en de wereldwijde voedselcrisis zijn maar enkele van de gevolgen die eraan komen.
Voetafdruk stijgt, biodiversiteit daalt Het Living Planet Report geeft om de twee jaar een stand van zaken van de Aarde via verschillende parameters. Uit de Living Planet Index blijkt dat de 5.000 populaties van ruim 1.600 onderzochte diersoorten sinds 1970 gemiddeld met 30 procent achteruitgegaan zijn. Langs de andere kant blijft de ecologische voetafdruk van de mens, de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken, maar stijgen. Gemiddeld heeft elke mens op dit moment 2,7 hectare nodig, terwijl elk van ons eigenlijk maar 2,1 ha ter beschikking heeft. Daarbovenop komt nog eens het enorme verbruik van water. De globale beschikbare zoetwatervoorraden komen wereldwijd meer en meer onder druk te staan door de toenemende vraag naar waterintensieve producten zoals vlees, zuivel, suiker en katoen. Voor de productie van een katoenen t-shirt bijvoorbeeld is bijna 3.000 liter water nodig. Momenteel hebben al zon 50 landen te kampen met ernstige of matige watertekorten. Als gevolg van de klimaatverandering wordt verwacht dat het aantal mensen dat het hele jaar door of in sommige periodes niet genoeg water heeft, gevoelig zal stijgen.
Wat met België? België blijft net als de meeste andere westerse landen een slechte leerling. De Belgische voetafdruk is sinds 1961 bijna verdubbeld (+87 %) tot 5,1 ha, vooral als gevolg van een stijging van de CO2-uitstoot. 5,1 ha is bijna vijf keer zoveel als de beschikbare biocapaciteit per Belg (1,1 ha). Meestal wordt een overmatig grote ecologische voetafdruk gerechtvaardigd met het argument dat economische groei niet mogelijk is zonder een evenredige stijging van de ecologische voetafdruk. Nochtans kan het anders. Duitsland bijvoorbeeld is erin geslaagd om sinds de jaren 80 zijn ecologische voetafdruk te verkleinen terwijl zijn BBP verder bleef toenemen. En ook al blijft de ecologische voetafdruk van Duitsland veel te groot, het is zonder twijfel dankzij de invoering van milieumaatregelen die verder gaan en die sneller ingevoerd zijn dan in België, dat ons buurland zijn voetafdruk heeft kunnen laten dalen
voedsel voor walvissen steeds schaarser door opwarming aarde
Voedsel voor walvissen steeds schaarser door opwarming Aarde
Klimaatverandering:
vrijdag 20 juni 2008
Gland, Zwitserland De gebieden rond de Zuidpool waar walvissen op zoek gaan naar voedsel, zullen steeds kleiner worden, steeds minder voedsel bevatten, en steeds verder weg liggen. Dat is het scenario dat walvissen in de oceanen rond Antarctica te wachten staat bij een globale opwarming van de Aarde van 2°C. Het scenario staat te lezen in het rapport Ice breaker: Pushing the boundaries for whales. WWF publiceert het rapport vlak voor het begin van een cruciale vergadering van de Internationale Walvisvaart Commissie, nu maandag in Santiago, Chili.
Onder meer de blauwe vinvis, het grootste levende wezen ooit op Aarde, en de bultrug zullen veel moeilijker voedsel vinden. Die laatste soort is zich nota bene nog maar net aan het herstellen nadat ze bijna uitgeroeid was door de commerciële walvisvangst, vooral in de eerste helft van de 20e eeuw. Beide walvissoorten migreren. Om te paren, te kalven en hun jongen te zogen, verblijven ze in meer noordelijke gebieden van de oceanen. Maar gedurende 3 à 4 maanden eten ze krill, hun primaire voedingsbron, in de oceanen rond Antarctica. Daar bouwen ze vetreserves op voor de rest van het jaar. De walvissen voeden zich ter hoogte van zogenaamde 'frontale zones', waar voedselrijk water uit de diepte omhoog komt, en waar grote populaties krill zwemmen.
Door de opwarming van de Aarde verplaatsen deze frontale zones zich naar koudere gebieden rond de Zuidpool, en met hen, ook het belangrijke krill. Migrerende walvissen zullen daardoor mogelijk 200 tot 500 kilometer verder naar het zuiden moeten zwemmen om op zoek te gaan naar voedsel. Deze extra afstand in hun jaarlijkse migratie kost hen extra energie en verkort de periode waarin de walvissen vetreserves opbouwen.
Omdat de zones die rijk zijn aan krill zich zuidwaarts zullen verplaatsen, komen ze ook dichter bij elkaar te zitten, waardoor het gebied waar de walvissen zich voeden, steeds kleiner wordt.
Bovendien zal er steeds minder krill en dus minder voedsel beschikbaar zijn voor de walvissen. Dat komt omdat de levenscyclus van krill afhankelijk is van zee-ijs, en er in de oceanen rond Antarctica tot 30 procent minder zee-ijs zal zijn bij een globale opwarming van 2°C.
"Als we niet spoedig de klimaatopwarming afremmen, zal deze situatie bereikt worden in minder dan 40 jaar tijd. Een soort zoals de dwergvinvis, die sterk afhankelijk is van zee-ijs, zal op amper iets meer dan een generatie tijd te kampen krijgen met dramatische veranderingen in zijn leefgebied," vertelt Dr. Susan Lieberman, Directeur van het Soortenprogramma van WWF International en hoofd van de WWF-delegatie op de vergadering van de IWC. "De gevolgen voor walvissen is een reden te meer voor de wereld om doortastende maatregelen te nemen om de klimaatverandering te stoppen."
Voor de walvissen in het zuidelijk halfrond wordt de klimaatverandering mogelijk de belangrijkste bedreiging. Daarom vraagt WWF-België aan de Belgische delegatie in de IWC om te pleiten voor oplossingen om de walvissen beter te wapenen tegen de klimaatverandering. WWF raadt daarom aan om belangrijke gebieden voor voedsel en voortplanting te beschermen en andere problemen zoals visserij, vervuiling en geluidsvervuiling te beperken. De ongecontroleerde, niet te rechtvaardigen en zogenaamd 'wetenschappelijke' walvisvangst door Japan moet onmiddellijk worden stopgezet.
WWF maakt de grootste menselijke windmolen
Klimaatverandering:
dinsdag 22 juli 2008
Een actiedag om de ijsbeer te redden
Brussel, 21 juli 2008 750 mensen zijn op het plein aan het Staf Versluys centrum van Bredene samengekomen om een menselijke windmolen van 100 meter te maken. Dit record is het orgelpunt van de actiedag Red de ijsbeer, georganiseerd door WWF, in het kader van zijn campagne in de strijd tegen de klimaatverandering.
De natuurbehoudsorganisatie zag het maken van een menselijke windmolen niet alleen als een uitdaging, maar vooral als een symbolische actie om de Belgische burgers, de bedrijven en de overheid aan te sporen om van groene energie een prioriteit te maken. Om de toename van broeikasgassen tegen te houden, moeten wij dringend een einde maken aan de verbranding van fossiele energiebronnen en kiezen voor hernieuwbare energiebronnen zoals windmolens, zonnepanelen of waterkracht.
Voor de consument is de keuze voor groene elektriciteit een doeltreffend middel om een verschil te maken in de strijd tegen de klimaatverandering. Door dit te doen, stimuleert u meer investeringen in hernieuwbare energie, waardoor wij de fossiele energiebronnen sneller achter ons kunnen laten. Op dit moment is maar 2,2 procent van de elektriciteit die in België verbruikt wordt afkomstig van hernieuwbare bronnen. Dat is verre van voldoende.
Sinds de industriële revolutie is er sprake van een massale verbranding van fossiele energiebronnen zoals aardolie, steenkool of gas, waardoor de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer met 80% steeg. Door deze wijziging in de atmosfeer wordt meer warmte vastgehouden, wat het klimaat in de wereld onvermijdelijk beïnvloedt. Op de Noordpool, waar effecten van de klimaatverandering het meest zichtbaar is, zijn de gevolgen nu al alarmerend.
Deze laatste jaren smelt het ijs rond de Noordpool sneller dan in het verleden. In september 2007 werd er een nieuw record gemeten voor de kleinste hoeveelheid ijs tijdens de zomer. Recente studies voorspellen dat het ijs rond de Noordpool zelfs deze zomer al volledig kan verdwijnen. Vorige studies spraken nog over het midden van de 21e eeuw.
De versnelling van het smelten van het ijs maakt het voortbestaan van de ijsberen steeds onzekerder. In de loop van de laatste 30 jaren is het pakijs na de poolwinter bijna 30 dagen vroeger beginnen te smelten. Het jachtseizoen van de ijsberen wordt dus verkort. Een deel van hen zijn vandaag al sterk vermagerd en er worden minder jongen geboren. Wegens de vermindering van het pakijs hebben de ijsberen ook minder plaats om hun jongen op te voeden. Ze moeten steeds verder zwemmen, van de ene ijsberg naar de andere, waardoor ze meer kans maken om door vermoeidheid te verdrinken. Tegen de helft van de 21e eeuw dreigen twee derden van de 25.000 ijsberen die op de Noordpool leven, te verdwijnen. WWF heeft dus niet zomaar dit dier gekozen als symbool voor hun actiedag voor het klimaat Red de ijsbeer.
Om van deze dag een succes te maken, heeft WWF-België veel inspanningen geleverd. Tal van activiteiten werden georganiseerd in en rond het Staf Versluyscentrum in Bredene. Graffiti-artiesten zijn van alle hoeken van Europa gekomen om de twee voetgangerstunnels naar het strand te voorzien van duizenden kleuren, 5.000 kinderen hebben miniwindmolens gemaakt, Jean Bosco Safari heeft met de hulp van vele kinderen een Ijsbeerlied gemaakt en opgenomen, men kon zich onmogelijk vervelen. Het was voor klein en groot de gelegenheid om zich in te zetten voor het klimaat en de overheid aan te tonen dat de Belgen een toekomst willen met hernieuwbare energie. In een tijd waar de fossiele energiebronnen en de aardolie steeds duurder worden en een enorme CO2-uitstoot veroorzaken, is het tijd om over te gaan tot actie en goede beslissingen te nemen om de opwarming van de aarde tegen te houden.
kredietcrisis is kans om te leren leven met beperkingen planeet
Kredietcrisis is kans om te leren leven met beperkingen planeet
Noodoproep:
woensdag 29 oktober 2008
Brussel, 28 oktober 2008 De wereld stevent af op een ernstige milieucrisis, omdat de druk die de mens op de Aarde uitoefent door zijn manier van produceren, consumeren en afval genereren bijna één derde hoger ligt dan wat de planeet aankan. Als wat wij vragen van de Aarde aan hetzelfde tempo blijft groeien, dan zullen we tegen het midden van de jaren 2030 twee planeten nodig hebben om onze levensstijl te kunnen aanhouden. De huidige kredietcrisis zal dan maar klein bier zijn bij de milieucrisis die eraan dreigt te komen. Maar het is nog niet te laat. We kunnen perfect leven binnen de beperkingen van onze planeet en toch voldoende welzijn creëren. Dat zijn de belangrijkste conclusies uit het Living Planet Report 2008 van natuurbehoudsorganisatie WWF.
Gevolgen van milieucrisis veel erger
Met het milieu doen we net hetzelfde als wat de financiële instellingen hebben gedaan op economisch vlak: we willen zo snel mogelijk voldoening en kijken helemaal niet naar de gevolgen op langere termijn, zegt Sabien Leemans, coördinator van het voetafdrukprogramma van WWF. Maar er is één verschil: de gevolgen van de wereldwijde milieucrisis zullen veel erger zijn dan de huidige economische crisis. De ecologische crisis is het gevolg van de onderwaardering van de milieu-activa. Nochtans zijn die laatste net de basis van alle leven op Aarde. De logica waarin de consumptie van grondstoffen onbeperkt kan groeien in een beperkte wereld, is tegen zijn grenzen aangebotst. De klimaatverandering en de wereldwijde voedselcrisis zijn maar enkele van de gevolgen die eraan komen.
Voetafdruk stijgt, biodiversiteit daalt
Het Living Planet Report geeft om de twee jaar een stand van zaken van de Aarde via verschillende parameters. Uit de Living Planet Index blijkt dat de 5.000 populaties van ruim 1.600 onderzochte diersoorten sinds 1970 gemiddeld met 30 procent achteruitgegaan zijn. Langs de andere kant blijft de ecologische voetafdruk van de mens, de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken, maar stijgen. Gemiddeld heeft elke mens op dit moment 2,7 hectare nodig, terwijl elk van ons eigenlijk maar 2,1 ha ter beschikking heeft. Daarbovenop komt nog eens het enorme verbruik van water. De globale beschikbare zoetwatervoorraden komen wereldwijd meer en meer onder druk te staan door de toenemende vraag naar waterintensieve producten zoals vlees, zuivel, suiker en katoen. Voor de productie van een katoenen t-shirt bijvoorbeeld is bijna 3.000 liter water nodig. Momenteel hebben al zon 50 landen te kampen met ernstige of matige watertekorten. Als gevolg van de klimaatverandering wordt verwacht dat het aantal mensen dat het hele jaar door of in sommige periodes niet genoeg water heeft, gevoelig zal stijgen.
Het Amazonegebied
Algemeen
Het Amazonegebied is de regio in Zuid-Amerika die het midden- en het benedenbekken van de Amazone omvat en waar vooral tropisch woud voorkomt. Het Amazonegebied is 6,6 miljoen km² groot en strekt zich uit over negen landen.
Het Amazonewoud is het grootste regenwoud ter wereld. Het omvat 30% van alle tropisch woud op aarde. Het levert een vijfde van alle rivierwater en gaat de klimaatverandering tegen doordat het CO2 opslorpt. Verder kent het woud een enorme rijkdom aan planten- en diersoorten. Samen met de wouden in het Congobekken en in Zuidoost-Azië vormt het Amazonewoud een groene gordel rond de aarde.
Het klimaat is er tropisch:
Gemiddelde temperatuur: 27,9°C in het droge seizoen en 25,8° C in het regenseizoen
Relatieve vochtigheid: 77% in het droge seizoen et 88% in het regenseizoen
Hoewel het Amazonewoud langs alle kanten onder vuur ligt, is het woud nog voor 80% intact. Maar voor hoe lang nog?
WWF wil geheimen van blauwvintonijn ontrafelen
Oceanen en kusten:
donderdag 14 augustus 2008
Palma de Mallorca, Spanje WWF start vandaag met het meest ambitieuze project ooit om de migratieroutes van de blauwvintonijn te traceren. Door volwassen vissen te volgen hoopt WWF om enkele geheimen van deze uiterst waardevolle maar bedreigde prins van de zee te ontrafelen.
Wetenschappers van WWF lanceren vandaag het driejarig project In het spoor van de tonijn in de Middellandse Zee op de Balearen. Met het project willen ze de migratie van tonijn doorheen de Middellandse Zee volgen, en willen ze controleren of het klopt dat er tonijnpopulaties zijn in het oosten van de Middellandse Zee die niet migreren naar de Atlantische Oceaan.
Het is schandalig dat we zo weinig weten over een soort waarop we zoveel druk zetten door illegale visvangst en door bovenmaatse vloten, zegt Dr. Pablo Cermeño, WWF-medewerker rond de tonijn in de Middellandse Zee. Dit nieuwe traceringsproject zal een nieuw licht werpen op de migratieroutes en het gedrag van tonijn. Daardoor zullen we onze plannen voor het beheer van de visbestanden en de visserijsector die daarvan afhankelijk is, verder kunnen verbeteren.
Het project zal ook een race tegen de tijd zijn. Er moeten voldoende gegevens verzameld worden voor het visbestand in elkaar stort. De huidige visserij vangt steeds kleinere en steeds jongere vissen. In totaal wordt de vangst geschat op 60.000 ton, dat is twee maal zoveel als wettelijk toegelaten is en vier maal zoveel als wat volgens internationale wetenschappers op een duurzame manier zou mogen gevangen worden.
Tot nog toe zijn er nog maar weinig studies ter tracering van de blauwvintonijn uitgevoerd in het oosten van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee. De meeste studies zijn uitgevoerd in het westen van de Atlantische Oceaan. Het WWF-project zal onder meer informatie verzamelen over de positie en de diepte van de blauwvintonijn. Volwassen vissen (van meer dan 40 kg) zullen een zendertje krijgen dat elke minuut gegevens noteert. Deze zendertjes zullen op een bepaald moment loskomen van de vis, naar de oppervlakte komen, en van daaruit hun gegevens doorgeven aan een satelliet. Ook jonge vissen zullen zendertjes krijgen, zodat de wetenschappers informatie kunnen verzamelen over de hele levenscyclus van de blauwvintonijn.
Het doel van dit project is om de kloof te dichten tussen het weinige dat we eigenlijk weten over deze vis en zijn gedrag in de Middellandse Zee en het vele dat we zouden moeten weten, vertelt Dr. Sergi Tudela, Hoofd van het visprogramma van WWF in de Middellandse Zee. Als we betere gegevens hebben, dan kunnen we aan de visserijsector en de politici vragen om hun beslissingen over het beheer van deze bedreigde soort op betere en juistere informatie te baseren. Het project zal lopen tot 2010.
Bij de start van het project vandaag zal tonijn die gevangen werd door sportvissers in de Balearen, uitgerust worden met zendertjes. Ook in september en in de loop van 2009 zullen er nog vissen met zendertjes worden uitgerust.
WWF roept op tot een moratorium op de vangst van blauwvintonijn zolang er geen doeltreffende regels en controles zijn voor een duurzame vangst van de soort. WWF wil ook dat er een in de Balearen een beschermd gebied wordt opgericht voor de blauwvintonijn. De Balearen zijn een van de belangrijkste kweekgebieden voor blauwvintonijn in de Middellandse Zee.
Aarde kan menselijke consumptie niet meer volgen
Noodoproep:
dinsdag 23 september 2008
23 september is Overshoot Day
Brussel, 23 september 2008 De Aarde kan de snelheid waarmee de mens consumeert, steeds minder goed volgen. Onze consumptiedrang zorgt ervoor dat we vandaag 23 september al alle grondstoffen hebben opgebruikt die de Aarde op één jaar tijd kan aanleveren. Op dit moment overschrijdt onze vraag het aanbod met 40 procent. We leven dus alsof we 1,4 planeten ter beschikking hebben. Anders gezegd heeft de Aarde bijna 1 jaar en 4 maanden nodig om te maken wat de mens al op één jaar consumeert. Dat blijkt uit cijfers van Global Footprint Network, een onderzoeksorganisatie die meet hoeveel natuurlijke grondstoffen we hebben en hoeveel we daarvan gebruiken.
Overshoot Day, klimaatverandering en andere milieuproblemen
Als gevolg van die overconsumptie blijft de voorraad grondstoffen, zoals bomen en vissen, alsmaar krimpen. Langs de andere kant blijft ons afval, in de eerste plaats CO2, toenemen. De oppervlakte die nodig is om al die CO2 op te nemen, is sinds 1961 gestegen met 700 procent. We stoten met andere woorden zodanig veel CO2 uit dat de planeet niet alles kan opnemen, zodat het gas zich opstapelt in de atmosfeer en het klimaat verandert.
Maar de klimaatverandering is niet het enige gevolg. Onze overconsumptie is er ook de oorzaak van dat meer dan een derde van de 41.000 dieren op de rode lijst van de wereldunie voor natuurbehoud (IUCN) met uitsterven bedreigd is, dat elke minuut 36 voetbalterreinen of per jaar 13 miljoen hectare bos verdwijnen, dat 75 procent van alle vissen in de oceaan wordt overbevist, en dat miljoenen mensen te kampen hebben met een tekort aan voedsel.
Mens knabbelt aan kapitaal van de Aarde
Vanaf vandaag tot het einde van het jaar putten we uit onze ecologische reserves, en lenen we dus uit de toekomst, zegt Dr. Mathis Wackernagel, directeur van Global Footprint Network. Dit kunnen we een tijdje doen, maar uiteindelijk bouw je een afvalberg op en put je de grondstoffen uit waarop de menselijke economie gebouwd is. Op deze manier leven kan alleen maar als we niet alleen de grondstoffen consumeren die de Aarde jaarlijks oplevert, maar ook knabbelen aan wat nodig is om al die grondstoffen elk jaar opnieuw aan te maken. We leven met andere woorden niet langer van de intresten, maar ook van het kapitaal van onze planeet.
Overshoot Day valt steeds vroeger
De eerste Overshoot Day was 31 december 1986. 10 jaar later gebruikte de mens al 15 procent meer dan de Aarde kon leveren. Toen viel Overshoot Day in november. Dit jaar, meer dan twintig jaar na de eerste keer, is Overshoot Day al opgeschoven naar 23 september. Vorig jaar was dat nog 28 september. De menselijke overconsumptie blijft dus maar stijgen.
De ecologische voetafdruk
Wij verbruiken constant natuurlijke rijkdommen, of het nu is om te eten, voor onze huisvesting, om ons te verplaatsen of om ons afval te verwerken. Kan onze planeet deze rijkdommen wel genoeg blijven aanleveren om te voldoen aan onze behoeften en het afval te verwerken dat uit onze activiteiten voortkomt? Is onze levensstijl wel in evenwicht met de draagkracht van de aarde?
De ecologische voetafdruk biedt een antwoord op deze vragen.
Wat is de ecologische voetafdruk?
Op basis van de ecologische voetafdruk kan het aardoppervlak worden geschat dat nodig is om aan onze behoeften te voldoen.
Hoe werkt het?
Onze planeet bevat gebieden die natuurlijke rijkdommen produceren, zoals bossen, visgebieden, rivieren, bouwland, enz. Dit wordt de biocapaciteit ofwel de biologisch productieve oppervlakte van de aarde genoemd. De biocapaciteit wordt uitgedrukt in hectaren van het aardoppervlak.
Andere delen van de aarde produceren weinig of zijn moeilijk toegankelijk voor exploitatie (woestijnen, de ijskap de diepzee, enz.).
De mensheid moet de wereldwijde biocapaciteit, ofwel 13,4 miljard hectare van het aardoppervlak, samen delen. Elk mens beschikt over 2,1 hectare van het aardoppervlak om zich te voeden en te kleden, om te wonen en zich te verwarmen.
In 2005 bedroeg de gemiddelde ecologische voetafdruk 2,7 hectare aardoppervlak per persoon!
Dit betekent dat het natuurlijke kapitaal uitgeput raakt. Wij verbruiken de natuurlijke rijkdommen sneller dan zij zich kunnen herstellen
Hond zoogt tijgertjes
Kansas (VS) Onlangs konden we nog genieten van een huiskat die een kleine plandababy zoogde in Artis, nu horen we weer over zon wonderbaarlijke situatie uit de Verenigde Staten. Golden Retriever Isabella zoogt namelijk tijgerbabys! Zonder een moment te twijfelen nam Isabella de kleintjes op, likte ze schoon en liet ze drinken, aldus de directeur van het Safaripark in Caney in de staat Kansas.
De tien jaar oude tijgermoeder Sassy bracht de drie witte babys ter wereld gebracht, maar na een dag verstoten. Isabella was haar pupjes net kwijt aan nieuwe baasjes, dus de timing was perfect. De directeur van het safaripark had op televisie berichten gezien uti China en Australië over ongewone moederschappen bij dieren. En zo werd zijn hond Isabella als pleegmoeder ingezet voor de kleine tijgertjes. Ze behandelt de welpjes net zo teder als ze met haar eigen pups omging. Wat kan de natuur toch een onwaarschijnlijke gratie laten
hoe dieren kunnen zorgen voor elkaar echt heel mooi
