Ik ben cynthia en ben 10jaar ik wil op dit Blog schrijven wat er allemaal met de Natuur bezig is,ik houd ook van Dieren,ik ga naar de Dansschool en ik zie mijn Broertje Geoffrey zeer graag,Groetjes
De ecologische voetafdruk
Wij verbruiken constant natuurlijke rijkdommen, of het nu is om te eten, voor onze huisvesting, om ons te verplaatsen of om ons afval te verwerken. Kan onze planeet deze rijkdommen wel genoeg blijven aanleveren om te voldoen aan onze behoeften en het afval te verwerken dat uit onze activiteiten voortkomt? Is onze levensstijl wel in evenwicht met de draagkracht van de aarde?
De ecologische voetafdruk biedt een antwoord op deze vragen.
Wat is de ecologische voetafdruk?
Op basis van de ecologische voetafdruk kan het aardoppervlak worden geschat dat nodig is om aan onze behoeften te voldoen.
Hoe werkt het?
Onze planeet bevat gebieden die natuurlijke rijkdommen produceren, zoals bossen, visgebieden, rivieren, bouwland, enz. Dit wordt de biocapaciteit ofwel de biologisch productieve oppervlakte van de aarde genoemd. De biocapaciteit wordt uitgedrukt in hectaren van het aardoppervlak.
Andere delen van de aarde produceren weinig of zijn moeilijk toegankelijk voor exploitatie (woestijnen, de ijskap de diepzee, enz.).
De mensheid moet de wereldwijde biocapaciteit, ofwel 13,4 miljard hectare van het aardoppervlak, samen delen. Elk mens beschikt over 2,1 hectare van het aardoppervlak om zich te voeden en te kleden, om te wonen en zich te verwarmen.
In 2005 bedroeg de gemiddelde ecologische voetafdruk 2,7 hectare aardoppervlak per persoon!
Dit betekent dat het natuurlijke kapitaal uitgeput raakt. Wij verbruiken de natuurlijke rijkdommen sneller dan zij zich kunnen herstellen
Hond zoogt tijgertjes
Kansas (VS) Onlangs konden we nog genieten van een huiskat die een kleine plandababy zoogde in Artis, nu horen we weer over zon wonderbaarlijke situatie uit de Verenigde Staten. Golden Retriever Isabella zoogt namelijk tijgerbabys! Zonder een moment te twijfelen nam Isabella de kleintjes op, likte ze schoon en liet ze drinken, aldus de directeur van het Safaripark in Caney in de staat Kansas.
De tien jaar oude tijgermoeder Sassy bracht de drie witte babys ter wereld gebracht, maar na een dag verstoten. Isabella was haar pupjes net kwijt aan nieuwe baasjes, dus de timing was perfect. De directeur van het safaripark had op televisie berichten gezien uti China en Australië over ongewone moederschappen bij dieren. En zo werd zijn hond Isabella als pleegmoeder ingezet voor de kleine tijgertjes. Ze behandelt de welpjes net zo teder als ze met haar eigen pups omging. Wat kan de natuur toch een onwaarschijnlijke gratie laten
hoe dieren kunnen zorgen voor elkaar echt heel mooi
Verrassing!
Emmen Dierenpark Emmen werd onlangs blij verrast door de geboorte van een olifantje. De verrassing was des te groter omdat er, toen de olifanten naar buiten gingen, nog niets aan de hand leek. Normaliter blijft een deel van de kudde namelijk binnen als de verzorgers zien dat er een geboorte aanstaande is. Hoewel het voor Dierenpark Emmen inmiddels al weer de negentiende olifantenbaby was, was het de eerste keer dat de geboorte in het buitenverblijf plaatsvond, onder het toeziend oog van het publiek.
Moeder van de kleine van zon honderd kilo is Mingalar Oo, zelf geboren en getogen in Dierenpark Emmen. Voor haar is het de tweede zoon, want ook dit jong is een mannetje. Vader is de reusachtige Radza, die inmiddels al weer bijna vijf jaar in Emmen verblijft. Voor hem is het de vijfde nakomeling.
Bijzondere vlinder gezien
Veluwe Afgelopen zomer werd door een vrijwilliger van Het Nationale Park De Hoge Veluwe tijdens een Nachtvlinderinventarisatie de Heidedaguil in het park waargenomen. Er zijn slechts enkele recente waarnemingen van deze vlinder bekend in Europa. De stand gaat achteruit en de redenen daarvan zijn niet bekend. De achteruitgang is in geheel noordwest Europa merkbaar, aldus de Vlinderstichting.
De wetenschappelijke naam van deze vlinder is Heliothis maritima De Graslin, 1855. De Heidedaguil-rups leeft op bloemen en de zaden van de struikhei, dophei en spurrie. De rups overwintert als pop in een losse concon op of in de grond. Eind mei half augustus vliegt de Heidedaguil overdag bij zonnig weer rond de bloemen van struikhei en dophei; planten op drassige kale grond hebben de voorkeur. De vlinders zijn ook s nachts actief, ze komen dan op licht af.
IJsbeer wordt kannibaal
Washington Door de smeltende ijskappen zien ijsberen in het Noordpoolgebied geen andere uitweg dan elkaar op te eten, zo vertelde een medewerker van een Amerikaanse dierenbeschermingsorganisatie onlangs op de Amerikaanse nieuwszender CNN. Het smelten van het poolijs zorgt ervoor dat het leefgebied van ijsberen drastisch krimpt. Daardoor krijgen de roofdieren het steeds moeilijker met het jagen op vis. Bij gebrek aan ander voedsel zouden zij zich nu dus op elkaar storten.
de dieren willen dit ook niet maar ze weten niks anders
Kies voor een levende zee
Geplunderde oceanen
De oceanen kennen een even grote biodiversiteit als de tropische regenwouden. Maar deze rijkdom aan soorten zou op één generatie tijd kunnen verdwijnen.
Al eeuwenlang wordt vis beschouwd als een onuitputbare voedselbron. Maar sommige vissoorten zijn bijna volledig verdwenen, en andere nemen drastisch in aantal af. De vissers waren de eersten die dit hebben kunnen vaststellen.
Niets verandert in ons bord !
De consument ligt er meestal niet wakker van. Als de ene vissoort zeldzaam wordt, dan eten we toch gewoon een andere. Kabeljauw wordt te duur? Dan importeren we gewoon een vissoort uit Afrika. Zo is er altijd vis in de winkels te vinden en worden de oceanen alsmaar leger. Tal van vissoorten die dicht tegen het zeeoppervlak leven, worden steeds zeldzamer. Bijgevolg richten de vissers zich nu op de roofvissen in de diepzee, die zich overigens maar traag voortplanten.
Natuurbescherming en visserij gaan perfect samen
Oceanen en kusten:
maandag 17 november 2008
Bredene, 14 november 2008 - Natuur en visserij, jarenlang waren deze twee themas in één en dezelfde zin het synoniem voor water en vuur. Onverzoenbaar. Onmogelijk. Onterecht blijkt nu uit een wetenschappelijk rapport dat de milieuorganisaties Natuurpunt, Bond Beter Leefmilieu en WWF presenteerden in het Staf Versluys-centrum in Bredene.
Met de steun van wetenschappers van o.a. Universiteit Gent, het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) en het Vlaams Instituut voor Landbouw en Visserij Onderzoek (ILVO) wordt in een bevattelijk rapport het recentste (Noord)zeeonderzoek op een rijtje geplaatst. Uit deze wetenschappelijke inzichten blijkt duidelijk dat kiezen voor natuurbehoud op zee perfect hand in hand kan gaan met een toekomstvisie voor de Vlaamse visserij (of andere gebruikers van de Noordzee). De milieuorganisaties roepen dan ook Vlaams-President Peeters (bevoegd voor visserij) en Eerste Minister Leterme (bevoegd voor Noordzee) om hun beleid aan te passen en werk te maken van een zee vol (biologische en economisch) leven !
Aanbevelingen natuur
Dat de Noordzee geen al te beste naam heeft binnen natuurmiddens hoeft weinig uitleg. Visserij maar ook andere activiteiten als scheepvaart, zandwinning, baggeren of militaire oefeningen zorgen dat de biodiversiteit op de Noordzee zware klappen kreeg en krijgt. Via het afbakenen van natuurgebieden op zee kan (en moet) deze negatieve spiraal omgebogen worden. De milieuorganisaties stellen echter vast dat de afbakening nog niet rond is (o.a. de aangekondigde wrakkenwet is er nog steeds niet alsook de Hinderbanken waar eertijds oesterbanken waren is nog niet aangeduid) en waar er al een afbakening is, stellen ze vast dat het beheerplan een lege doos is. Blijkt kortom dat de overheid haar masterplan voor de Noordzee dringend terug op rail moet krijgen, onder meer door het beperken of verbieden schadelijke activiteiten (zoals boomkorvisserij) in bepaalde natuurgebieden.
Aanbevelingen visserij
Dat de Vlaamse visserij geen al te beste naam heeft behoeft weinig uitleg. Jarenlang werden Vlaamse vissers met het manna van subsidies gelokt naar de techniek boomkorvisserij. Het resultaat is niet alleen een ingestort visbestand (en steeds strenger wordende quota) maar ook hoge energiefacturen wat heel wat reders op de rand van het failliet bracht. De oplossing is dan ook om om te schakelen op andere (= natuurvriendelijke en energiezuinige) technieken. Of hoe een unieke win-win voor het rapen ligt
Ontbossing op Sumatra nefast voor klimaat en diersoorten
Bossen:
woensdag 27 februari 2008
Ontbossing op Sumatra stoot 97 miljoen ton meer CO2 uit als België
Pekanbaru, Sumatra 27 februari 2008 Er worden meer broeikasgassen in de lucht gepompt bij de ontbossing van één provincie op Sumatra dan de totale uitstoot van België op een heel jaar. Op Sumatra worden massaal bossen gekapt voor houtpulp of worden moerassen afgegraven voor turf om er palmolieplantages aan te leggen. Dat is niet alleen een ramp voor ons klimaat, maar het zorgt er ook voor dat de olifanten en de tijgers op Sumatra met uitsterven bedreigd zijn. Dat blijkt uit een nieuwe studie van de internationale natuurbehoudsorganisatie WWF, samen met Remote Sensing Solution GmbH en Hokkaido University. Het is de eerste keer dat een studie een duidelijk verband aantoont tussen ontbossing, klimaatverandering en het uitsterven van diersoorten.
Het verlies en de vernieling van wouden en turfgronden op Sumatra, en de branden die daarmee gepaard gaan, stoten op jaarbasis 97 miljoen ton of 79 procent meer CO2 en andere broeikasgassen uit als België. De studie ontdekte dat er in de laatste 25 jaar 4,2 miljoen hectare of maar liefst 65 procent tropisch bos en moeras is verdwenen in de centrale provincie Riau op Sumatra. Nergens in Indonesië gaat de ontbossing zo snel. Op 25 jaar tijd is het aantal olifanten in de provincie met 84 procent gedaald tot amper 210 dieren. En ook de tijgerpopulatie is in vrije val, met een daling van 70 procent tot 192 dieren.
In de studie werd de provincie Riau uitgekozen omdat de turfgronden in de streek wellicht de grootste opslagplaats van CO2 zijn in het zuidoosten van Azië. In de provincie liggen ook enkele belangrijke leefgebieden voor de Sumatraanse olifanten en tijgers. Langs de andere kant gaat de ontbossing nergens op Indonesië zo snel als in die provincie, vooral door de activiteiten van internationale papiergiganten als Asia Pulp & Paper (APP) en Asia Pacific Resources International Holdings Limited (APRIL). Op de recente klimaattop in Bali in december, beloofde de Indonesische minister van Bosbouw om maatregelen te treffen om niet-duurzaam bosbeheer te stoppen en de Indonesische bossen te beschermen. Ook de gouverneur van de provincie Riau heeft zich openlijk geëngageerd om de overblijvende bossen in de provincie te beschermen.
Over de hele wereld leven zeer veel diersoorten. In het verleden waren er dat nog veel meer. In de loop der tijd zijn ook diersoorten uitgestorven. Ook nu worden nog verschillende dieren die met uitsterven bedreigd. Dit komt vooral doordat de omgeving waarin ze leven wordt aangetast, door o.a. klimaatsveranderingen. Maar ook de mens speelt een grote rol in de bedreiging van vele diersoorten. Er wordt op dieren gejaagd en ook de natuurlijke leefomgeving wordt regelmatig door de mens verwoest. Gelukkig werken verschillende organisaties en dierentuinen gezamenlijk aan projecten om te voorkomen dat steeds meer dieren uitsterven of er mee bedreigd worden
Gorillas zijn planteneters Zij voeden zich met vruchten, stengels en scheuten, en ook met schors en kleine ongewervelden.
Gorilla's zijn sociale dieren die in familieverband leven in een groep die meestal bestaat uit 5 à 10 dieren (een dominant mannetje, drie volwassen wijfjes en vier of vijf jongen). Het territorium van een groep beslaat 5 tot 30 km². Familiegroepen met 2 tot 35 leden zijn niet ongewoon. Gemiddeld heeft een familie 6 à 8 jaar nodig om een jonge gorilla groot te brengen.
De grootste bedreiging voor de gorillas vormt de inkrimping en de voortschrijdende aantasting van hun leefgebieden veroorzaakt door de industriële ontbossing en de landbouw. Omdat de bossen gemakkelijker toegankelijk worden, kunnen de jagers er ook dieper in doordringen.
Gorillas lopen ook het gevaar besmet te worden met menselijke ziekten, die zij kunnen oplopen wanneer zij in contact komen met mensen (bijvoorbeeld toeristen).
Van de 13 soorten grote walvisachtigen is meer dan de helft bedreigd of kwetsbaar en 3 soorten (de noordelijke Groenlandse walvis, de grijze walvis in het noordwesten van de Stille Oceaan en de Japanse walvis in het noordoosten van de Atlantische Oceaan) zijn bijna helemaal uitgestorven in sommige gebieden.
Visnetten zijn de belangrijkste doodsoorzaak van walvissen. Grote walvissen zijn meestal sterk genoeg om zich uit netten te bevrijden, maar stukken net kunnen aan hun kop blijven hangen en de dieren zo beletten zich te voeden. De netten kunnen ook nog vaster verstrikt raken, de dieren irriteren en uiteindelijk zelfs verstikken.
Schadelijke chemische stoffen zijn ook een ernstige bedreiging. De dieren gaan er daarom niet meteen dood van, maar kunnen zich moeilijker voortplanten of hun immuunsysteem wordt verzwakt. De ongeboren dieren zijn in de moederschoot bijzonder gevoelig voor chemische stoffen. Zij krijgen deze binnen tijdens de zwangerschap en ook nadien, via de moedermelk.
In 1986 heeft de Internationale Walvaart Commissie (IWC) een verbod ingevoerd op walvisjacht met commerciële doeleinden. Dit verbod heeft echter niet alle jacht gestopt: 25.000 walvissen (van vijf verschillende soorten) zijn al gedood sinds de invoering van het moratorium. Elk jaar doodt Japan honderden walvissen, zogezegd voor wetenschappelijk onderzoek. IJsland heeft eveneens de wetenschappelijke jacht hervat. Noorwegen gaat nog steeds door met de commerciële walvisvangst. Deze drie landen doden jaarlijks ongeveer 1.200 walvissen.
Botsingen met boten komen vaak voor en worden beschouwd als de doodsoorzaak van 90% van de walvissen in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
Ook geluidsvervuiling heeft een belangrijke impact op walvissen, die sonar gebruiken om zich te oriënteren en om met elkaar te communiceren. Hun geluidsgolven worden verstoord door het geluid van schepen en andere industriële activiteiten. Zo kan het graven van petroleumputten onder water het gehoor van een walvis ernstig beschadigen.
De klimaatverandering is op langere termijn een ernstige bedreiging voor de walvissen. Ze verstoort de levenscyclus van krill, het belangrijkste voedsel van walvissen en andere zeedieren. Zeker voor de walvispopulaties in het zuidelijke halfrond wordt de klimaatverandering mogelijk de grootste aller bedreigingen.
Neefje van giraf herontdekt in Oost-Congo
Soorten:
vrijdag 9 juni 2006
Na bijna vijftig jaar is de okapi - de nauwst bekende verwant van de giraf - herontdekt in het Nationaal Park van Virunga in het oosten van de Democratische Republiek Congo (DRC), zo deelt WWF vandaag mee.
Volgens officiële rapporten is dit de eerste aanwijzing van de aanwezigheid van een okapi in het Virunga Nationaal Park sinds augustus 1959.
Het dier werd ontdekt tijdens een recent onderzoek onder leiding van de internationale natuurbehoudorganisatie en de Congolese overheidspartner van WWF ICCN (Institut Congolais pour la Conservation de la Nature).
Okapi's zijn zeldzaam en bedreigd en komen alleen voor in de primaire bossen van Oost-Congo, vooral in het Okapi Wildreservaat, rond het dorp Epulu. Aanvankelijk werd deze diersoort meer naar het oosten ontdekt, in de wouden langs de vallei van de Semliki, die nu deel uitmaken van het Virunga Nationaal Park. Dat park werd opgericht in 1925 en staat vandaag als Werelderfgoed onder nationale en internationale bescherming.
Bij het onderzoeksteam waren ook medewerkers van Gillman International Conservation en speurders van de plaatselijke Bambabuti- en Batwa-gemeenschap, die weten hoe ze sporen van okapi's kunnen herkennen. Het team was bezig met een onderzoek naar de toestand van de bossen en van bedreigde soorten zoals olifanten en chimpansees, toen zij 17 sporen van okapi's ontdekten, waaronder pootafdrukken in de modder, graassporen en mest. Zij konden ook de aanwezigheid noteren van een bongo, een zeldzame grote bosantilope die evenmin de voorbije vijftig jaar in het gebied was aangetroffen.
Het laaglandgedeelte van het Nationaal Park van Virunga is de voorbije twintig jaar gebruikt als schuilplaats voor verscheidene rebellengroepen. Daardoor kon het ICCN niet patrouilleren in deze gebieden. Doordat het terrein zo moeilijk toegankelijk is, was er ook geen houtkap of landbouw mogelijk en dat verklaart volgens WWF waarom de zeldzame soorten daar ongemerkt hebben kunnen overleven.
Het is een gunstig teken dat er na bijna een halve eeuw okapi's zijn herontdekt in het Virunga Nationaal Park. Naarmate de vrede terugkeert in het land, blijkt dat de beschermde gebieden in deze woelige regio opnieuw een toevluchtsoord vormen voor zeldzame diersoorten, stelt Marc Languy van het regionale WWF-programma voor Oost-Afrika. De cruciale soorten hebben een moeilijke periode doorstaan, maar er moet nog veel gebeuren om ze voorgoed te beschermen.
Ondanks de telkens weerkerende onrust in de streek werken WWF en het ICCN in het Virunga Nationaal Park al sinds 1987 samen met de plaatselijke bevolking. Op het vlak van natuurbehoud is er onder andere gewerkt aan de afbakening van de grenzen van het park met inspraak van de bevolking, aan een vreedzame hervestiging van mensen die illegaal in het park waren komen wonen, aan projecten van boslandbouw met de plaatselijke gemeenschappen en aan milieueducatie.
Nieuwe slangensoort ontdekt op Borneo
Soorten:
dinsdag 27 juni 2006
Een nieuwe slangensoort, die de merkwaardige eigenschap bezit om spontaan van kleur te veranderen, werd ontdekt in het regenwoud in het Hart van Borneo, een bergachtige regio van 220.000 km2 .
Deze eigenschap is bekend bij sommige reptielsoorten, zoals o.a. bij de kameleon, maar wetenschappers hebben dit fenomeen uiterst zelden bij slangen opgemerkt en hebben tot op heden geen enkele verklaring voor dit fenomeen.
De slang werd ontdekt door Dr Mark Auliya, een Duits reptielexpert bij het Zoologisches Forschungsmuseum Alexander Koenig en tevens WWF-consulent.
Ik plaatste de roodbruine slang in een donker emmertje. Wanneer ik het dier er enkele minuten later wou uithalen, was het bijna helemaal wit gekleurd, aldus Dr Auliya.
Dr Auliya verzamelde de twee giftige specimens van een halve meter lang in het moerasgebied rond de Kapuas rivier in het Betung Kerihun National Park. Dit park is gelegen in Kalimantan, het Indonesisch gedeelte van Borneo, een gebied waar WWF het conservatiewerk steunt. De nieuw ontdekte slangensoort werd Kapuas modderslang gedoopt.
De slang behoort tot de familie van de Enhydris die 22 soorten telt. Slechts twee soorten daarvan zijn wijdverspreid. Alle andere soorten hebben een zeer beperkt verspreidingsgebied. Volgens wetenschappers zou de nieuwe slangensoort enkel in het gebied rond de Kapuas rivier voorkomen
Meest zeldzame neushoorns voor het eerst gefilmd
Soorten:
vrijdag 30 mei 2008
JAKARTA Amper een maand nadat ze in gebruik werden genomen, hebben speciaal voor dat doel ontworpen videocameras twee keer beelden weten te draaien van 's werelds meest zeldzame neushoorns. In beide gevallen waren de neushoorns vergezeld van een kalfje. De cameras waren in de jungle van Zuidoost-Azië opgesteld om er de plaatselijke fauna te filmen.
Dit succes bleef echter niet zonder incidenten. Bij een van de ontmoetingen vloog het moederdier na een korte inspectie de camera aan en katapulteerde het apparaat richting bladerdek van het Ujung National Park in Java, Indonesië. De Javaanse neushoorn komt enkel hier en in een Vietnamees park voor.
"Gezien er in het wild minder dan 60 Javaanse neushoorns overblijven, is de eventuele schade aan onze apparatuur het risico meer dan waard, stelt Adhi Rachmat Hariyadi die het WWF-Indonesiëproject in Ujung Kulon National Park leidt. De kans om diep in het regenwoud een glimp op te vangen van een Javaanse neushoorn is zo goed als onbestaande. De verborgen infrarood cameras met bewegingsdetectie zijn van groot nut om de dieren en de manieren waarop ze hun habitat gebruiken op een meer gedetailleerde manier te observeren."
De opnames van de Javaanse neushoorn vormen het voorlopige hoogtepunt van de installatiecampagne van hoogwaardige videocamera's in het wild die de laatste paar maanden werd aangevat. De beginfase in Maleisië zorgde al voor mooie beelden van wilde Maleise tijgers en van een Sumatraanse neushoorn in Borneo.
"De plaatsing van dergelijke camera's is altijd een uitdaging, zeker wanneer het gaat om dieren die zo zeldzaam zijn als de Javaanse neushoorn", zegt WWF-Maleisië-fotograaf Stephen Hogg die de verborgen cameras ontwierp. "We snappen trouwens nog steeds niet waarom die aanslag plaatsvond. Onze cameras werken speciaal met infrarood (IR) als lichtbron om de dieren niet af te schrikken wanneer het toestel zichzelf activeert."
De verborgen cameras leveren waardevolle inzichten in het gedrag van de beoogde en andere diersoorten op. Dit zal hun behoud op termijn ten goede komen.
Overlevingskansen voor berggorilla's groeien
Soorten:
vrijdag 20 april 2007
Het aantal berggorilla's in het oosten van Afrika neemt geleidelijk maar gestaag weer toe. Uit een nieuwe telling blijkt dat er op dit moment 340 gorilla's leven in het Bwindi Impenetrable National Park in het zuidwesten van Uganda. Dat komt neer op een groei van 12 procent in de laatste tien jaar. Die mooie cijfers zijn het resultaat van heel wat inspanningen in die periode om de berggorilla te redden. WWF, de internationale natuurbehoudsorganisatie, heeft de cijfers vandaag bekendgemaakt.
Elk jaar groeit het aantal berggorilla's met ongeveer 1 procent. Dat duidt op een gezonde en goed beschermde populatie. Het park in Uganda is de thuis van bijna de helft van alle berggorilla's ter wereld. "Dit is inderdaad heel goed nieuws voor de overlevingskansen van de berggorilla," zegt Marc Languy, van het Regionaal Programma in Oost-Afrika van WWF. "Maar toch. Omdat er nog altijd maar 720 berggorilla's leven in het wild, zijn er nog steeds meer inspanningen nodig om ervoor te zorgen dat deze prachtige dieren niet uitsterven." WWF wijst erop dat de oostelijke en noordelijke delen van het Bwindi Impenetrable National Park in het verleden vaak verstoord zijn door de mens, door de jacht, nieuwe nederzettingen of conflicten. De telling in Bwindi werd uitgevoerd door verschillende organisaties voor natuurbehoud, waaronder WWF. Om dubbele tellingen te vermijden, deden de onderzoekers een genetische analyse van de uitwerpselen van de gorilla's. "De telling in Bwindi toont aan dat het aantal berggorilla's blijft groeien. In 2003 zagen we dezelfde evolutie in Virunga," vertelt Eugene Rutagarama, van het International Gorilla Conservation Programma. "Dit toont aan hoe de gezamenlijke inspanningen van de Uganda Wildlife Authority, de leiding van de parken in Rwanda en de Democratische Republiek Congo, en van organisaties voor natuurbehoud, voor mooie resultaten kunnen zorgen. En dat ondanks de blijvende onveiligheid en onstabiliteit in de regio." Eerder dit jaar deed de dood van twee solitaire zilverruggorilla's in de Democratische Republiek Congo, waarvan er één duidelijk geslacht was voor het vlees, opnieuw vrezen voor de overlevingskansen van de kleine groep berggorilla's in het Virunga Nationaal Park. Beide dieren waren gewend aan toeristen. Daardoor zijn ze volgens WWF makkelijke doelwitten, precies omdat ze geen angst hebben voor mensen. Berggorilla's zijn de belangrijkste toeristische attractie in de Democratische Republiek Congo, Rwanda en Uganda. Ze brengen deze landen jaarlijks ongeveer 5 miljoen Amerikaanse dollars op. Van de 30 gorillagroepen die in Bwindi leven, zijn er vijf gewoon aan mensen. In totaal gaat het om 76 dieren. Om het toerisme een extra duwtje te geven, is de Uganda Wildlife Authority van plan om nog twee andere gorillagroepen aan mensen te laten wennen.
