Ik ben cynthia en ben 10jaar ik wil op dit Blog schrijven wat er allemaal met de Natuur bezig is,ik houd ook van Dieren,ik ga naar de Dansschool en ik zie mijn Broertje Geoffrey zeer graag,Groetjes
Een nieuwe studie van WWF toont aan dat we dagelijks niet alleen 120 liter water gebruiken om te drinken, ons te wassen, schoon te maken en de planten te besproeien. Virtueel verbruiken we nog eens 40 keer meer om onze voeding en onze kleren te produceren. De watervoetafdruk, zoals dit genoemd wordt, ligt in België duidelijk boven het wereldgemiddelde.
Ter gelegenheid van de week van het water in Stockholm heeft WWF een rapport uitgebracht over de watervoetafdruk van het Verenigd Koninkrijk. Zo blijkt dat de gemiddelde Engelsman ongeveer 4645 liter water per dag verbruikt.
Het grote probleem van de watervoetafdruk in België is dat 80% van ons watergebruik, buiten België plaats vindt door de import van producten en goederen, zegt Philippe Weiler, zoetwaterspecialist bij WWF-België. Veel producten zoals koffie, katoen of meel worden zelfs gekweekt in de droogste gebieden ter wereld, waar de waterreserves bijna of zeker onder druk staan.
Bijvoorbeeld: een tomaat uit Marokko heeft 13 liter water nodig om te groeien en voor een gewone tas koffie is er 140 liter nodig. Voor een t-shirt van katoen uit Pakistan of Oezbekistan is er 2700 liter water nodig.
De meeste mensen zijn zich zelfs niet bewust van het feit dat het voedsel en de vezels die zij gebruiken grote hoeveelheden water nodig hebben. En dit alles staat los van het water dat we gebruiken om te drinken, om ons te wassen of om het gras te besproeien, legt Philippe Weiler uit.
Het is daarom van essentieel belang dat bedrijven en overheden de risicozones voor droogte identificeren en oplossingen vinden, zodat de natuur niet wordt uitgeput en de bevolkingen en ecosystemen de negatieve gevolgen niet ondervinden.
WWF moedigt de grootste bedrijven aan om hun watervoetafdruk te berekenen. Deze voetafdruk houdt rekening met de totale hoeveelheid verbruikt water in het bedrijf. Dit wil zeggen dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen water dat uit de kraan komt of water dat gebruikt wordt tijdens een productieproces. Er wordt niet alleen berekend hoeveel water in het land van de hoofdzetel van het bedrijf wordt verbruikt, maar ook de hoeveelheid water die verbruikt wordt in het land waar de producten geproduceerd of geteeld worden.
Brussel, 28 oktober 2008 De wereld stevent af op een ernstige milieucrisis, omdat de druk die de mens op de Aarde uitoefent door zijn manier van produceren, consumeren en afval genereren bijna één derde hoger ligt dan wat de planeet aankan. Als wat wij vragen van de Aarde aan hetzelfde tempo blijft groeien, dan zullen we tegen het midden van de jaren 2030 twee planeten nodig hebben om onze levensstijl te kunnen aanhouden. De huidige kredietcrisis zal dan maar klein bier zijn bij de milieucrisis die eraan dreigt te komen. Maar het is nog niet te laat. We kunnen perfect leven binnen de beperkingen van onze planeet en toch voldoende welzijn creëren. Dat zijn de belangrijkste conclusies uit het Living Planet Report 2008 van natuurbehoudsorganisatie WWF.
Gevolgen van milieucrisis veel erger Met het milieu doen we net hetzelfde als wat de financiële instellingen hebben gedaan op economisch vlak: we willen zo snel mogelijk voldoening en kijken helemaal niet naar de gevolgen op langere termijn, zegt Sabien Leemans, coördinator van het voetafdrukprogramma van WWF. Maar er is één verschil: de gevolgen van de wereldwijde milieucrisis zullen veel erger zijn dan de huidige economische crisis. De ecologische crisis is het gevolg van de onderwaardering van de milieu-activa. Nochtans zijn die laatste net de basis van alle leven op Aarde. De logica waarin de consumptie van grondstoffen onbeperkt kan groeien in een beperkte wereld, is tegen zijn grenzen aangebotst. De klimaatverandering en de wereldwijde voedselcrisis zijn maar enkele van de gevolgen die eraan komen.
Voetafdruk stijgt, biodiversiteit daalt Het Living Planet Report geeft om de twee jaar een stand van zaken van de Aarde via verschillende parameters. Uit de Living Planet Index blijkt dat de 5.000 populaties van ruim 1.600 onderzochte diersoorten sinds 1970 gemiddeld met 30 procent achteruitgegaan zijn. Langs de andere kant blijft de ecologische voetafdruk van de mens, de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken, maar stijgen. Gemiddeld heeft elke mens op dit moment 2,7 hectare nodig, terwijl elk van ons eigenlijk maar 2,1 ha ter beschikking heeft. Daarbovenop komt nog eens het enorme verbruik van water. De globale beschikbare zoetwatervoorraden komen wereldwijd meer en meer onder druk te staan door de toenemende vraag naar waterintensieve producten zoals vlees, zuivel, suiker en katoen. Voor de productie van een katoenen t-shirt bijvoorbeeld is bijna 3.000 liter water nodig. Momenteel hebben al zon 50 landen te kampen met ernstige of matige watertekorten. Als gevolg van de klimaatverandering wordt verwacht dat het aantal mensen dat het hele jaar door of in sommige periodes niet genoeg water heeft, gevoelig zal stijgen.
Wat met België? België blijft net als de meeste andere westerse landen een slechte leerling. De Belgische voetafdruk is sinds 1961 bijna verdubbeld (+87 %) tot 5,1 ha, vooral als gevolg van een stijging van de CO2-uitstoot. 5,1 ha is bijna vijf keer zoveel als de beschikbare biocapaciteit per Belg (1,1 ha). Meestal wordt een overmatig grote ecologische voetafdruk gerechtvaardigd met het argument dat economische groei niet mogelijk is zonder een evenredige stijging van de ecologische voetafdruk. Nochtans kan het anders. Duitsland bijvoorbeeld is erin geslaagd om sinds de jaren 80 zijn ecologische voetafdruk te verkleinen terwijl zijn BBP verder bleef toenemen. En ook al blijft de ecologische voetafdruk van Duitsland veel te groot, het is zonder twijfel dankzij de invoering van milieumaatregelen die verder gaan en die sneller ingevoerd zijn dan in België, dat ons buurland zijn voetafdruk heeft kunnen laten dalen
voedsel voor walvissen steeds schaarser door opwarming aarde
Voedsel voor walvissen steeds schaarser door opwarming Aarde
Klimaatverandering:
vrijdag 20 juni 2008
Gland, Zwitserland De gebieden rond de Zuidpool waar walvissen op zoek gaan naar voedsel, zullen steeds kleiner worden, steeds minder voedsel bevatten, en steeds verder weg liggen. Dat is het scenario dat walvissen in de oceanen rond Antarctica te wachten staat bij een globale opwarming van de Aarde van 2°C. Het scenario staat te lezen in het rapport Ice breaker: Pushing the boundaries for whales. WWF publiceert het rapport vlak voor het begin van een cruciale vergadering van de Internationale Walvisvaart Commissie, nu maandag in Santiago, Chili.
Onder meer de blauwe vinvis, het grootste levende wezen ooit op Aarde, en de bultrug zullen veel moeilijker voedsel vinden. Die laatste soort is zich nota bene nog maar net aan het herstellen nadat ze bijna uitgeroeid was door de commerciële walvisvangst, vooral in de eerste helft van de 20e eeuw. Beide walvissoorten migreren. Om te paren, te kalven en hun jongen te zogen, verblijven ze in meer noordelijke gebieden van de oceanen. Maar gedurende 3 à 4 maanden eten ze krill, hun primaire voedingsbron, in de oceanen rond Antarctica. Daar bouwen ze vetreserves op voor de rest van het jaar. De walvissen voeden zich ter hoogte van zogenaamde 'frontale zones', waar voedselrijk water uit de diepte omhoog komt, en waar grote populaties krill zwemmen.
Door de opwarming van de Aarde verplaatsen deze frontale zones zich naar koudere gebieden rond de Zuidpool, en met hen, ook het belangrijke krill. Migrerende walvissen zullen daardoor mogelijk 200 tot 500 kilometer verder naar het zuiden moeten zwemmen om op zoek te gaan naar voedsel. Deze extra afstand in hun jaarlijkse migratie kost hen extra energie en verkort de periode waarin de walvissen vetreserves opbouwen.
Omdat de zones die rijk zijn aan krill zich zuidwaarts zullen verplaatsen, komen ze ook dichter bij elkaar te zitten, waardoor het gebied waar de walvissen zich voeden, steeds kleiner wordt.
Bovendien zal er steeds minder krill en dus minder voedsel beschikbaar zijn voor de walvissen. Dat komt omdat de levenscyclus van krill afhankelijk is van zee-ijs, en er in de oceanen rond Antarctica tot 30 procent minder zee-ijs zal zijn bij een globale opwarming van 2°C.
"Als we niet spoedig de klimaatopwarming afremmen, zal deze situatie bereikt worden in minder dan 40 jaar tijd. Een soort zoals de dwergvinvis, die sterk afhankelijk is van zee-ijs, zal op amper iets meer dan een generatie tijd te kampen krijgen met dramatische veranderingen in zijn leefgebied," vertelt Dr. Susan Lieberman, Directeur van het Soortenprogramma van WWF International en hoofd van de WWF-delegatie op de vergadering van de IWC. "De gevolgen voor walvissen is een reden te meer voor de wereld om doortastende maatregelen te nemen om de klimaatverandering te stoppen."
Voor de walvissen in het zuidelijk halfrond wordt de klimaatverandering mogelijk de belangrijkste bedreiging. Daarom vraagt WWF-België aan de Belgische delegatie in de IWC om te pleiten voor oplossingen om de walvissen beter te wapenen tegen de klimaatverandering. WWF raadt daarom aan om belangrijke gebieden voor voedsel en voortplanting te beschermen en andere problemen zoals visserij, vervuiling en geluidsvervuiling te beperken. De ongecontroleerde, niet te rechtvaardigen en zogenaamd 'wetenschappelijke' walvisvangst door Japan moet onmiddellijk worden stopgezet.
WWF maakt de grootste menselijke windmolen
Klimaatverandering:
dinsdag 22 juli 2008
Een actiedag om de ijsbeer te redden
Brussel, 21 juli 2008 750 mensen zijn op het plein aan het Staf Versluys centrum van Bredene samengekomen om een menselijke windmolen van 100 meter te maken. Dit record is het orgelpunt van de actiedag Red de ijsbeer, georganiseerd door WWF, in het kader van zijn campagne in de strijd tegen de klimaatverandering.
De natuurbehoudsorganisatie zag het maken van een menselijke windmolen niet alleen als een uitdaging, maar vooral als een symbolische actie om de Belgische burgers, de bedrijven en de overheid aan te sporen om van groene energie een prioriteit te maken. Om de toename van broeikasgassen tegen te houden, moeten wij dringend een einde maken aan de verbranding van fossiele energiebronnen en kiezen voor hernieuwbare energiebronnen zoals windmolens, zonnepanelen of waterkracht.
Voor de consument is de keuze voor groene elektriciteit een doeltreffend middel om een verschil te maken in de strijd tegen de klimaatverandering. Door dit te doen, stimuleert u meer investeringen in hernieuwbare energie, waardoor wij de fossiele energiebronnen sneller achter ons kunnen laten. Op dit moment is maar 2,2 procent van de elektriciteit die in België verbruikt wordt afkomstig van hernieuwbare bronnen. Dat is verre van voldoende.
Sinds de industriële revolutie is er sprake van een massale verbranding van fossiele energiebronnen zoals aardolie, steenkool of gas, waardoor de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer met 80% steeg. Door deze wijziging in de atmosfeer wordt meer warmte vastgehouden, wat het klimaat in de wereld onvermijdelijk beïnvloedt. Op de Noordpool, waar effecten van de klimaatverandering het meest zichtbaar is, zijn de gevolgen nu al alarmerend.
Deze laatste jaren smelt het ijs rond de Noordpool sneller dan in het verleden. In september 2007 werd er een nieuw record gemeten voor de kleinste hoeveelheid ijs tijdens de zomer. Recente studies voorspellen dat het ijs rond de Noordpool zelfs deze zomer al volledig kan verdwijnen. Vorige studies spraken nog over het midden van de 21e eeuw.
De versnelling van het smelten van het ijs maakt het voortbestaan van de ijsberen steeds onzekerder. In de loop van de laatste 30 jaren is het pakijs na de poolwinter bijna 30 dagen vroeger beginnen te smelten. Het jachtseizoen van de ijsberen wordt dus verkort. Een deel van hen zijn vandaag al sterk vermagerd en er worden minder jongen geboren. Wegens de vermindering van het pakijs hebben de ijsberen ook minder plaats om hun jongen op te voeden. Ze moeten steeds verder zwemmen, van de ene ijsberg naar de andere, waardoor ze meer kans maken om door vermoeidheid te verdrinken. Tegen de helft van de 21e eeuw dreigen twee derden van de 25.000 ijsberen die op de Noordpool leven, te verdwijnen. WWF heeft dus niet zomaar dit dier gekozen als symbool voor hun actiedag voor het klimaat Red de ijsbeer.
Om van deze dag een succes te maken, heeft WWF-België veel inspanningen geleverd. Tal van activiteiten werden georganiseerd in en rond het Staf Versluyscentrum in Bredene. Graffiti-artiesten zijn van alle hoeken van Europa gekomen om de twee voetgangerstunnels naar het strand te voorzien van duizenden kleuren, 5.000 kinderen hebben miniwindmolens gemaakt, Jean Bosco Safari heeft met de hulp van vele kinderen een Ijsbeerlied gemaakt en opgenomen, men kon zich onmogelijk vervelen. Het was voor klein en groot de gelegenheid om zich in te zetten voor het klimaat en de overheid aan te tonen dat de Belgen een toekomst willen met hernieuwbare energie. In een tijd waar de fossiele energiebronnen en de aardolie steeds duurder worden en een enorme CO2-uitstoot veroorzaken, is het tijd om over te gaan tot actie en goede beslissingen te nemen om de opwarming van de aarde tegen te houden.
