Ik ben cynthia en ben 10jaar ik wil op dit Blog schrijven wat er allemaal met de Natuur bezig is,ik houd ook van Dieren,ik ga naar de Dansschool en ik zie mijn Broertje Geoffrey zeer graag,Groetjes
Het Amazonegebied
Algemeen
Het Amazonegebied is de regio in Zuid-Amerika die het midden- en het benedenbekken van de Amazone omvat en waar vooral tropisch woud voorkomt. Het Amazonegebied is 6,6 miljoen km² groot en strekt zich uit over negen landen.
Het Amazonewoud is het grootste regenwoud ter wereld. Het omvat 30% van alle tropisch woud op aarde. Het levert een vijfde van alle rivierwater en gaat de klimaatverandering tegen doordat het CO2 opslorpt. Verder kent het woud een enorme rijkdom aan planten- en diersoorten. Samen met de wouden in het Congobekken en in Zuidoost-Azië vormt het Amazonewoud een groene gordel rond de aarde.
Het klimaat is er tropisch:
Gemiddelde temperatuur: 27,9°C in het droge seizoen en 25,8° C in het regenseizoen
Relatieve vochtigheid: 77% in het droge seizoen et 88% in het regenseizoen
Hoewel het Amazonewoud langs alle kanten onder vuur ligt, is het woud nog voor 80% intact. Maar voor hoe lang nog?
WWF wil geheimen van blauwvintonijn ontrafelen
Oceanen en kusten:
donderdag 14 augustus 2008
Palma de Mallorca, Spanje WWF start vandaag met het meest ambitieuze project ooit om de migratieroutes van de blauwvintonijn te traceren. Door volwassen vissen te volgen hoopt WWF om enkele geheimen van deze uiterst waardevolle maar bedreigde prins van de zee te ontrafelen.
Wetenschappers van WWF lanceren vandaag het driejarig project In het spoor van de tonijn in de Middellandse Zee op de Balearen. Met het project willen ze de migratie van tonijn doorheen de Middellandse Zee volgen, en willen ze controleren of het klopt dat er tonijnpopulaties zijn in het oosten van de Middellandse Zee die niet migreren naar de Atlantische Oceaan.
Het is schandalig dat we zo weinig weten over een soort waarop we zoveel druk zetten door illegale visvangst en door bovenmaatse vloten, zegt Dr. Pablo Cermeño, WWF-medewerker rond de tonijn in de Middellandse Zee. Dit nieuwe traceringsproject zal een nieuw licht werpen op de migratieroutes en het gedrag van tonijn. Daardoor zullen we onze plannen voor het beheer van de visbestanden en de visserijsector die daarvan afhankelijk is, verder kunnen verbeteren.
Het project zal ook een race tegen de tijd zijn. Er moeten voldoende gegevens verzameld worden voor het visbestand in elkaar stort. De huidige visserij vangt steeds kleinere en steeds jongere vissen. In totaal wordt de vangst geschat op 60.000 ton, dat is twee maal zoveel als wettelijk toegelaten is en vier maal zoveel als wat volgens internationale wetenschappers op een duurzame manier zou mogen gevangen worden.
Tot nog toe zijn er nog maar weinig studies ter tracering van de blauwvintonijn uitgevoerd in het oosten van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee. De meeste studies zijn uitgevoerd in het westen van de Atlantische Oceaan. Het WWF-project zal onder meer informatie verzamelen over de positie en de diepte van de blauwvintonijn. Volwassen vissen (van meer dan 40 kg) zullen een zendertje krijgen dat elke minuut gegevens noteert. Deze zendertjes zullen op een bepaald moment loskomen van de vis, naar de oppervlakte komen, en van daaruit hun gegevens doorgeven aan een satelliet. Ook jonge vissen zullen zendertjes krijgen, zodat de wetenschappers informatie kunnen verzamelen over de hele levenscyclus van de blauwvintonijn.
Het doel van dit project is om de kloof te dichten tussen het weinige dat we eigenlijk weten over deze vis en zijn gedrag in de Middellandse Zee en het vele dat we zouden moeten weten, vertelt Dr. Sergi Tudela, Hoofd van het visprogramma van WWF in de Middellandse Zee. Als we betere gegevens hebben, dan kunnen we aan de visserijsector en de politici vragen om hun beslissingen over het beheer van deze bedreigde soort op betere en juistere informatie te baseren. Het project zal lopen tot 2010.
Bij de start van het project vandaag zal tonijn die gevangen werd door sportvissers in de Balearen, uitgerust worden met zendertjes. Ook in september en in de loop van 2009 zullen er nog vissen met zendertjes worden uitgerust.
WWF roept op tot een moratorium op de vangst van blauwvintonijn zolang er geen doeltreffende regels en controles zijn voor een duurzame vangst van de soort. WWF wil ook dat er een in de Balearen een beschermd gebied wordt opgericht voor de blauwvintonijn. De Balearen zijn een van de belangrijkste kweekgebieden voor blauwvintonijn in de Middellandse Zee.
Aarde kan menselijke consumptie niet meer volgen
Noodoproep:
dinsdag 23 september 2008
23 september is Overshoot Day
Brussel, 23 september 2008 De Aarde kan de snelheid waarmee de mens consumeert, steeds minder goed volgen. Onze consumptiedrang zorgt ervoor dat we vandaag 23 september al alle grondstoffen hebben opgebruikt die de Aarde op één jaar tijd kan aanleveren. Op dit moment overschrijdt onze vraag het aanbod met 40 procent. We leven dus alsof we 1,4 planeten ter beschikking hebben. Anders gezegd heeft de Aarde bijna 1 jaar en 4 maanden nodig om te maken wat de mens al op één jaar consumeert. Dat blijkt uit cijfers van Global Footprint Network, een onderzoeksorganisatie die meet hoeveel natuurlijke grondstoffen we hebben en hoeveel we daarvan gebruiken.
Overshoot Day, klimaatverandering en andere milieuproblemen
Als gevolg van die overconsumptie blijft de voorraad grondstoffen, zoals bomen en vissen, alsmaar krimpen. Langs de andere kant blijft ons afval, in de eerste plaats CO2, toenemen. De oppervlakte die nodig is om al die CO2 op te nemen, is sinds 1961 gestegen met 700 procent. We stoten met andere woorden zodanig veel CO2 uit dat de planeet niet alles kan opnemen, zodat het gas zich opstapelt in de atmosfeer en het klimaat verandert.
Maar de klimaatverandering is niet het enige gevolg. Onze overconsumptie is er ook de oorzaak van dat meer dan een derde van de 41.000 dieren op de rode lijst van de wereldunie voor natuurbehoud (IUCN) met uitsterven bedreigd is, dat elke minuut 36 voetbalterreinen of per jaar 13 miljoen hectare bos verdwijnen, dat 75 procent van alle vissen in de oceaan wordt overbevist, en dat miljoenen mensen te kampen hebben met een tekort aan voedsel.
Mens knabbelt aan kapitaal van de Aarde
Vanaf vandaag tot het einde van het jaar putten we uit onze ecologische reserves, en lenen we dus uit de toekomst, zegt Dr. Mathis Wackernagel, directeur van Global Footprint Network. Dit kunnen we een tijdje doen, maar uiteindelijk bouw je een afvalberg op en put je de grondstoffen uit waarop de menselijke economie gebouwd is. Op deze manier leven kan alleen maar als we niet alleen de grondstoffen consumeren die de Aarde jaarlijks oplevert, maar ook knabbelen aan wat nodig is om al die grondstoffen elk jaar opnieuw aan te maken. We leven met andere woorden niet langer van de intresten, maar ook van het kapitaal van onze planeet.
Overshoot Day valt steeds vroeger
De eerste Overshoot Day was 31 december 1986. 10 jaar later gebruikte de mens al 15 procent meer dan de Aarde kon leveren. Toen viel Overshoot Day in november. Dit jaar, meer dan twintig jaar na de eerste keer, is Overshoot Day al opgeschoven naar 23 september. Vorig jaar was dat nog 28 september. De menselijke overconsumptie blijft dus maar stijgen.
De ecologische voetafdruk
Wij verbruiken constant natuurlijke rijkdommen, of het nu is om te eten, voor onze huisvesting, om ons te verplaatsen of om ons afval te verwerken. Kan onze planeet deze rijkdommen wel genoeg blijven aanleveren om te voldoen aan onze behoeften en het afval te verwerken dat uit onze activiteiten voortkomt? Is onze levensstijl wel in evenwicht met de draagkracht van de aarde?
De ecologische voetafdruk biedt een antwoord op deze vragen.
Wat is de ecologische voetafdruk?
Op basis van de ecologische voetafdruk kan het aardoppervlak worden geschat dat nodig is om aan onze behoeften te voldoen.
Hoe werkt het?
Onze planeet bevat gebieden die natuurlijke rijkdommen produceren, zoals bossen, visgebieden, rivieren, bouwland, enz. Dit wordt de biocapaciteit ofwel de biologisch productieve oppervlakte van de aarde genoemd. De biocapaciteit wordt uitgedrukt in hectaren van het aardoppervlak.
Andere delen van de aarde produceren weinig of zijn moeilijk toegankelijk voor exploitatie (woestijnen, de ijskap de diepzee, enz.).
De mensheid moet de wereldwijde biocapaciteit, ofwel 13,4 miljard hectare van het aardoppervlak, samen delen. Elk mens beschikt over 2,1 hectare van het aardoppervlak om zich te voeden en te kleden, om te wonen en zich te verwarmen.
In 2005 bedroeg de gemiddelde ecologische voetafdruk 2,7 hectare aardoppervlak per persoon!
Dit betekent dat het natuurlijke kapitaal uitgeput raakt. Wij verbruiken de natuurlijke rijkdommen sneller dan zij zich kunnen herstellen
Hond zoogt tijgertjes
Kansas (VS) Onlangs konden we nog genieten van een huiskat die een kleine plandababy zoogde in Artis, nu horen we weer over zon wonderbaarlijke situatie uit de Verenigde Staten. Golden Retriever Isabella zoogt namelijk tijgerbabys! Zonder een moment te twijfelen nam Isabella de kleintjes op, likte ze schoon en liet ze drinken, aldus de directeur van het Safaripark in Caney in de staat Kansas.
De tien jaar oude tijgermoeder Sassy bracht de drie witte babys ter wereld gebracht, maar na een dag verstoten. Isabella was haar pupjes net kwijt aan nieuwe baasjes, dus de timing was perfect. De directeur van het safaripark had op televisie berichten gezien uti China en Australië over ongewone moederschappen bij dieren. En zo werd zijn hond Isabella als pleegmoeder ingezet voor de kleine tijgertjes. Ze behandelt de welpjes net zo teder als ze met haar eigen pups omging. Wat kan de natuur toch een onwaarschijnlijke gratie laten
hoe dieren kunnen zorgen voor elkaar echt heel mooi
Verrassing!
Emmen Dierenpark Emmen werd onlangs blij verrast door de geboorte van een olifantje. De verrassing was des te groter omdat er, toen de olifanten naar buiten gingen, nog niets aan de hand leek. Normaliter blijft een deel van de kudde namelijk binnen als de verzorgers zien dat er een geboorte aanstaande is. Hoewel het voor Dierenpark Emmen inmiddels al weer de negentiende olifantenbaby was, was het de eerste keer dat de geboorte in het buitenverblijf plaatsvond, onder het toeziend oog van het publiek.
Moeder van de kleine van zon honderd kilo is Mingalar Oo, zelf geboren en getogen in Dierenpark Emmen. Voor haar is het de tweede zoon, want ook dit jong is een mannetje. Vader is de reusachtige Radza, die inmiddels al weer bijna vijf jaar in Emmen verblijft. Voor hem is het de vijfde nakomeling.
Bijzondere vlinder gezien
Veluwe Afgelopen zomer werd door een vrijwilliger van Het Nationale Park De Hoge Veluwe tijdens een Nachtvlinderinventarisatie de Heidedaguil in het park waargenomen. Er zijn slechts enkele recente waarnemingen van deze vlinder bekend in Europa. De stand gaat achteruit en de redenen daarvan zijn niet bekend. De achteruitgang is in geheel noordwest Europa merkbaar, aldus de Vlinderstichting.
De wetenschappelijke naam van deze vlinder is Heliothis maritima De Graslin, 1855. De Heidedaguil-rups leeft op bloemen en de zaden van de struikhei, dophei en spurrie. De rups overwintert als pop in een losse concon op of in de grond. Eind mei half augustus vliegt de Heidedaguil overdag bij zonnig weer rond de bloemen van struikhei en dophei; planten op drassige kale grond hebben de voorkeur. De vlinders zijn ook s nachts actief, ze komen dan op licht af.
IJsbeer wordt kannibaal
Washington Door de smeltende ijskappen zien ijsberen in het Noordpoolgebied geen andere uitweg dan elkaar op te eten, zo vertelde een medewerker van een Amerikaanse dierenbeschermingsorganisatie onlangs op de Amerikaanse nieuwszender CNN. Het smelten van het poolijs zorgt ervoor dat het leefgebied van ijsberen drastisch krimpt. Daardoor krijgen de roofdieren het steeds moeilijker met het jagen op vis. Bij gebrek aan ander voedsel zouden zij zich nu dus op elkaar storten.
de dieren willen dit ook niet maar ze weten niks anders
Kies voor een levende zee
Geplunderde oceanen
De oceanen kennen een even grote biodiversiteit als de tropische regenwouden. Maar deze rijkdom aan soorten zou op één generatie tijd kunnen verdwijnen.
Al eeuwenlang wordt vis beschouwd als een onuitputbare voedselbron. Maar sommige vissoorten zijn bijna volledig verdwenen, en andere nemen drastisch in aantal af. De vissers waren de eersten die dit hebben kunnen vaststellen.
Niets verandert in ons bord !
De consument ligt er meestal niet wakker van. Als de ene vissoort zeldzaam wordt, dan eten we toch gewoon een andere. Kabeljauw wordt te duur? Dan importeren we gewoon een vissoort uit Afrika. Zo is er altijd vis in de winkels te vinden en worden de oceanen alsmaar leger. Tal van vissoorten die dicht tegen het zeeoppervlak leven, worden steeds zeldzamer. Bijgevolg richten de vissers zich nu op de roofvissen in de diepzee, die zich overigens maar traag voortplanten.
Natuurbescherming en visserij gaan perfect samen
Oceanen en kusten:
maandag 17 november 2008
Bredene, 14 november 2008 - Natuur en visserij, jarenlang waren deze twee themas in één en dezelfde zin het synoniem voor water en vuur. Onverzoenbaar. Onmogelijk. Onterecht blijkt nu uit een wetenschappelijk rapport dat de milieuorganisaties Natuurpunt, Bond Beter Leefmilieu en WWF presenteerden in het Staf Versluys-centrum in Bredene.
Met de steun van wetenschappers van o.a. Universiteit Gent, het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) en het Vlaams Instituut voor Landbouw en Visserij Onderzoek (ILVO) wordt in een bevattelijk rapport het recentste (Noord)zeeonderzoek op een rijtje geplaatst. Uit deze wetenschappelijke inzichten blijkt duidelijk dat kiezen voor natuurbehoud op zee perfect hand in hand kan gaan met een toekomstvisie voor de Vlaamse visserij (of andere gebruikers van de Noordzee). De milieuorganisaties roepen dan ook Vlaams-President Peeters (bevoegd voor visserij) en Eerste Minister Leterme (bevoegd voor Noordzee) om hun beleid aan te passen en werk te maken van een zee vol (biologische en economisch) leven !
Aanbevelingen natuur
Dat de Noordzee geen al te beste naam heeft binnen natuurmiddens hoeft weinig uitleg. Visserij maar ook andere activiteiten als scheepvaart, zandwinning, baggeren of militaire oefeningen zorgen dat de biodiversiteit op de Noordzee zware klappen kreeg en krijgt. Via het afbakenen van natuurgebieden op zee kan (en moet) deze negatieve spiraal omgebogen worden. De milieuorganisaties stellen echter vast dat de afbakening nog niet rond is (o.a. de aangekondigde wrakkenwet is er nog steeds niet alsook de Hinderbanken waar eertijds oesterbanken waren is nog niet aangeduid) en waar er al een afbakening is, stellen ze vast dat het beheerplan een lege doos is. Blijkt kortom dat de overheid haar masterplan voor de Noordzee dringend terug op rail moet krijgen, onder meer door het beperken of verbieden schadelijke activiteiten (zoals boomkorvisserij) in bepaalde natuurgebieden.
Aanbevelingen visserij
Dat de Vlaamse visserij geen al te beste naam heeft behoeft weinig uitleg. Jarenlang werden Vlaamse vissers met het manna van subsidies gelokt naar de techniek boomkorvisserij. Het resultaat is niet alleen een ingestort visbestand (en steeds strenger wordende quota) maar ook hoge energiefacturen wat heel wat reders op de rand van het failliet bracht. De oplossing is dan ook om om te schakelen op andere (= natuurvriendelijke en energiezuinige) technieken. Of hoe een unieke win-win voor het rapen ligt
Ontbossing op Sumatra nefast voor klimaat en diersoorten
Bossen:
woensdag 27 februari 2008
Ontbossing op Sumatra stoot 97 miljoen ton meer CO2 uit als België
Pekanbaru, Sumatra 27 februari 2008 Er worden meer broeikasgassen in de lucht gepompt bij de ontbossing van één provincie op Sumatra dan de totale uitstoot van België op een heel jaar. Op Sumatra worden massaal bossen gekapt voor houtpulp of worden moerassen afgegraven voor turf om er palmolieplantages aan te leggen. Dat is niet alleen een ramp voor ons klimaat, maar het zorgt er ook voor dat de olifanten en de tijgers op Sumatra met uitsterven bedreigd zijn. Dat blijkt uit een nieuwe studie van de internationale natuurbehoudsorganisatie WWF, samen met Remote Sensing Solution GmbH en Hokkaido University. Het is de eerste keer dat een studie een duidelijk verband aantoont tussen ontbossing, klimaatverandering en het uitsterven van diersoorten.
Het verlies en de vernieling van wouden en turfgronden op Sumatra, en de branden die daarmee gepaard gaan, stoten op jaarbasis 97 miljoen ton of 79 procent meer CO2 en andere broeikasgassen uit als België. De studie ontdekte dat er in de laatste 25 jaar 4,2 miljoen hectare of maar liefst 65 procent tropisch bos en moeras is verdwenen in de centrale provincie Riau op Sumatra. Nergens in Indonesië gaat de ontbossing zo snel. Op 25 jaar tijd is het aantal olifanten in de provincie met 84 procent gedaald tot amper 210 dieren. En ook de tijgerpopulatie is in vrije val, met een daling van 70 procent tot 192 dieren.
In de studie werd de provincie Riau uitgekozen omdat de turfgronden in de streek wellicht de grootste opslagplaats van CO2 zijn in het zuidoosten van Azië. In de provincie liggen ook enkele belangrijke leefgebieden voor de Sumatraanse olifanten en tijgers. Langs de andere kant gaat de ontbossing nergens op Indonesië zo snel als in die provincie, vooral door de activiteiten van internationale papiergiganten als Asia Pulp & Paper (APP) en Asia Pacific Resources International Holdings Limited (APRIL). Op de recente klimaattop in Bali in december, beloofde de Indonesische minister van Bosbouw om maatregelen te treffen om niet-duurzaam bosbeheer te stoppen en de Indonesische bossen te beschermen. Ook de gouverneur van de provincie Riau heeft zich openlijk geëngageerd om de overblijvende bossen in de provincie te beschermen.
Over de hele wereld leven zeer veel diersoorten. In het verleden waren er dat nog veel meer. In de loop der tijd zijn ook diersoorten uitgestorven. Ook nu worden nog verschillende dieren die met uitsterven bedreigd. Dit komt vooral doordat de omgeving waarin ze leven wordt aangetast, door o.a. klimaatsveranderingen. Maar ook de mens speelt een grote rol in de bedreiging van vele diersoorten. Er wordt op dieren gejaagd en ook de natuurlijke leefomgeving wordt regelmatig door de mens verwoest. Gelukkig werken verschillende organisaties en dierentuinen gezamenlijk aan projecten om te voorkomen dat steeds meer dieren uitsterven of er mee bedreigd worden
Gorillas zijn planteneters Zij voeden zich met vruchten, stengels en scheuten, en ook met schors en kleine ongewervelden.
Gorilla's zijn sociale dieren die in familieverband leven in een groep die meestal bestaat uit 5 à 10 dieren (een dominant mannetje, drie volwassen wijfjes en vier of vijf jongen). Het territorium van een groep beslaat 5 tot 30 km². Familiegroepen met 2 tot 35 leden zijn niet ongewoon. Gemiddeld heeft een familie 6 à 8 jaar nodig om een jonge gorilla groot te brengen.
De grootste bedreiging voor de gorillas vormt de inkrimping en de voortschrijdende aantasting van hun leefgebieden veroorzaakt door de industriële ontbossing en de landbouw. Omdat de bossen gemakkelijker toegankelijk worden, kunnen de jagers er ook dieper in doordringen.
Gorillas lopen ook het gevaar besmet te worden met menselijke ziekten, die zij kunnen oplopen wanneer zij in contact komen met mensen (bijvoorbeeld toeristen).
Van de 13 soorten grote walvisachtigen is meer dan de helft bedreigd of kwetsbaar en 3 soorten (de noordelijke Groenlandse walvis, de grijze walvis in het noordwesten van de Stille Oceaan en de Japanse walvis in het noordoosten van de Atlantische Oceaan) zijn bijna helemaal uitgestorven in sommige gebieden.
Visnetten zijn de belangrijkste doodsoorzaak van walvissen. Grote walvissen zijn meestal sterk genoeg om zich uit netten te bevrijden, maar stukken net kunnen aan hun kop blijven hangen en de dieren zo beletten zich te voeden. De netten kunnen ook nog vaster verstrikt raken, de dieren irriteren en uiteindelijk zelfs verstikken.
Schadelijke chemische stoffen zijn ook een ernstige bedreiging. De dieren gaan er daarom niet meteen dood van, maar kunnen zich moeilijker voortplanten of hun immuunsysteem wordt verzwakt. De ongeboren dieren zijn in de moederschoot bijzonder gevoelig voor chemische stoffen. Zij krijgen deze binnen tijdens de zwangerschap en ook nadien, via de moedermelk.
In 1986 heeft de Internationale Walvaart Commissie (IWC) een verbod ingevoerd op walvisjacht met commerciële doeleinden. Dit verbod heeft echter niet alle jacht gestopt: 25.000 walvissen (van vijf verschillende soorten) zijn al gedood sinds de invoering van het moratorium. Elk jaar doodt Japan honderden walvissen, zogezegd voor wetenschappelijk onderzoek. IJsland heeft eveneens de wetenschappelijke jacht hervat. Noorwegen gaat nog steeds door met de commerciële walvisvangst. Deze drie landen doden jaarlijks ongeveer 1.200 walvissen.
Botsingen met boten komen vaak voor en worden beschouwd als de doodsoorzaak van 90% van de walvissen in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
Ook geluidsvervuiling heeft een belangrijke impact op walvissen, die sonar gebruiken om zich te oriënteren en om met elkaar te communiceren. Hun geluidsgolven worden verstoord door het geluid van schepen en andere industriële activiteiten. Zo kan het graven van petroleumputten onder water het gehoor van een walvis ernstig beschadigen.
De klimaatverandering is op langere termijn een ernstige bedreiging voor de walvissen. Ze verstoort de levenscyclus van krill, het belangrijkste voedsel van walvissen en andere zeedieren. Zeker voor de walvispopulaties in het zuidelijke halfrond wordt de klimaatverandering mogelijk de grootste aller bedreigingen.
Neefje van giraf herontdekt in Oost-Congo
Soorten:
vrijdag 9 juni 2006
Na bijna vijftig jaar is de okapi - de nauwst bekende verwant van de giraf - herontdekt in het Nationaal Park van Virunga in het oosten van de Democratische Republiek Congo (DRC), zo deelt WWF vandaag mee.
Volgens officiële rapporten is dit de eerste aanwijzing van de aanwezigheid van een okapi in het Virunga Nationaal Park sinds augustus 1959.
Het dier werd ontdekt tijdens een recent onderzoek onder leiding van de internationale natuurbehoudorganisatie en de Congolese overheidspartner van WWF ICCN (Institut Congolais pour la Conservation de la Nature).
Okapi's zijn zeldzaam en bedreigd en komen alleen voor in de primaire bossen van Oost-Congo, vooral in het Okapi Wildreservaat, rond het dorp Epulu. Aanvankelijk werd deze diersoort meer naar het oosten ontdekt, in de wouden langs de vallei van de Semliki, die nu deel uitmaken van het Virunga Nationaal Park. Dat park werd opgericht in 1925 en staat vandaag als Werelderfgoed onder nationale en internationale bescherming.
Bij het onderzoeksteam waren ook medewerkers van Gillman International Conservation en speurders van de plaatselijke Bambabuti- en Batwa-gemeenschap, die weten hoe ze sporen van okapi's kunnen herkennen. Het team was bezig met een onderzoek naar de toestand van de bossen en van bedreigde soorten zoals olifanten en chimpansees, toen zij 17 sporen van okapi's ontdekten, waaronder pootafdrukken in de modder, graassporen en mest. Zij konden ook de aanwezigheid noteren van een bongo, een zeldzame grote bosantilope die evenmin de voorbije vijftig jaar in het gebied was aangetroffen.
Het laaglandgedeelte van het Nationaal Park van Virunga is de voorbije twintig jaar gebruikt als schuilplaats voor verscheidene rebellengroepen. Daardoor kon het ICCN niet patrouilleren in deze gebieden. Doordat het terrein zo moeilijk toegankelijk is, was er ook geen houtkap of landbouw mogelijk en dat verklaart volgens WWF waarom de zeldzame soorten daar ongemerkt hebben kunnen overleven.
Het is een gunstig teken dat er na bijna een halve eeuw okapi's zijn herontdekt in het Virunga Nationaal Park. Naarmate de vrede terugkeert in het land, blijkt dat de beschermde gebieden in deze woelige regio opnieuw een toevluchtsoord vormen voor zeldzame diersoorten, stelt Marc Languy van het regionale WWF-programma voor Oost-Afrika. De cruciale soorten hebben een moeilijke periode doorstaan, maar er moet nog veel gebeuren om ze voorgoed te beschermen.
Ondanks de telkens weerkerende onrust in de streek werken WWF en het ICCN in het Virunga Nationaal Park al sinds 1987 samen met de plaatselijke bevolking. Op het vlak van natuurbehoud is er onder andere gewerkt aan de afbakening van de grenzen van het park met inspraak van de bevolking, aan een vreedzame hervestiging van mensen die illegaal in het park waren komen wonen, aan projecten van boslandbouw met de plaatselijke gemeenschappen en aan milieueducatie.
Nieuwe slangensoort ontdekt op Borneo
Soorten:
dinsdag 27 juni 2006
Een nieuwe slangensoort, die de merkwaardige eigenschap bezit om spontaan van kleur te veranderen, werd ontdekt in het regenwoud in het Hart van Borneo, een bergachtige regio van 220.000 km2 .
Deze eigenschap is bekend bij sommige reptielsoorten, zoals o.a. bij de kameleon, maar wetenschappers hebben dit fenomeen uiterst zelden bij slangen opgemerkt en hebben tot op heden geen enkele verklaring voor dit fenomeen.
De slang werd ontdekt door Dr Mark Auliya, een Duits reptielexpert bij het Zoologisches Forschungsmuseum Alexander Koenig en tevens WWF-consulent.
Ik plaatste de roodbruine slang in een donker emmertje. Wanneer ik het dier er enkele minuten later wou uithalen, was het bijna helemaal wit gekleurd, aldus Dr Auliya.
Dr Auliya verzamelde de twee giftige specimens van een halve meter lang in het moerasgebied rond de Kapuas rivier in het Betung Kerihun National Park. Dit park is gelegen in Kalimantan, het Indonesisch gedeelte van Borneo, een gebied waar WWF het conservatiewerk steunt. De nieuw ontdekte slangensoort werd Kapuas modderslang gedoopt.
De slang behoort tot de familie van de Enhydris die 22 soorten telt. Slechts twee soorten daarvan zijn wijdverspreid. Alle andere soorten hebben een zeer beperkt verspreidingsgebied. Volgens wetenschappers zou de nieuwe slangensoort enkel in het gebied rond de Kapuas rivier voorkomen
