|
De Blauwe in panne en ineens goed. Ik draai rustig de parking van een benzinestation op en schuif netjes aan bij de wachtende rij, trek de motorkap open zoals altijd om de vapour lock te voorkomen en wacht. 10 meter plaats, ik start en schuif op, nog eens 10 meter en dan......niks meer , veel startmotorgeluid, motor gaat rond maar slaat niet aan, geen poef , geen tik, niks.
10.15 in de morgen aan het Shell station.
En hier begint het zoekspelletje, uuren koekende zon, veel gepalaver tegen meckaniekers in 't Spaans en in 't Frans.
Geen stroom op de platines, wel 4.8 volt op de bobine. Da's wel weinig hé.
Rechtstreeks van de accu op de bobine.......geen avans, niks te vonken tussen de contactpunten. Man man, de mecaniekers van de politie erbij, niks, een plaatselijke electro wizzard stelt vast dat de bobijn OK is , de volgende zegt dat ze kapot is, dus een andere erop (had ik niet bij! Foei hé). Uiteindelijk de organisatie hulpwagen (die had al een manke Jag bij met een nog mankere madam Jag, niet fraai hoor.Die madam in de gekoelde truckersruimte gezet tot ze weer bijkwam en weer een rijtje zoekpatronen afwerken om bij hetzelfde uit te komen, niet te begrijpen waarom de stroom niet verder dan de bobijn wilde komen, nieuwe platines gestoken, nieuwe rotor, de kap durfde niemand aan om die te vervangen, de reserve delco langs alle kanten bekeken.....
uiteindelijk kregen we het gezeldschap van een 30 jarige argentijn met de vuilste jeans ooit gezien, halverwege zijn gat hangend en over de vloer slepend en gewapend met een authentieke universeelsleutel, je weet wel, zo eentje met een wieltje, past op alles gaat met niks.
Die ook aan de gang, en die wist van geen ophouden, wilde niks drinken en had het niet warm. De gerant van de Shell had al komen kennis maken (woonde ooit in Fr)
en zijn klusjesman bracht een stoel voor Chris nadat hij ons in de schaduw gezet had. Mensen hé.
Onze Argentijn had ook een echt testlampje bij zich en ging ermee aan de gang. Na enige tijd zelfde resultaat, geen knoop aan vast te krijgen. Maar niet ophouden he, nog es onder den tableau en kijk,plots vind hij iets intressants in de voorste wielkast. Een mysterieus "bakske", het water zeek van de mens zijne kop terwijl hij dat ding loswerkte uit de ruimte waar dat sinds 1974 woonde, niks mee te beleven, dus maar effe laten hangen.
Nog wat gemorrel hier en daar , niemand weet ondertussen welke draden waar zaten, klassiek geval, tot plots de motor probeert aan te slaan tijdens de zoveelste poging om die platines te stellen. Alles dus terug gemonteerd en.......hij doet weer niks meer. Een voor één terug afgebroken en ja hoor , dat mysterieuze bakje is de dooddoener. Hoe of waarom niet duidelijk , maar wanneer we dat tegen de massa brengen verdwijnt de ontstekingsvonk. Hebben we dat spel met tape en karton geisoleerd en met een koord in de gardebout gehangen. Moeilijk starten , slechte ralantie maar hij draait, verdraait.
We sloten die dag die begon om zes uur zonder eten, op dezelfde manier, geen eten en zo in slaap gevallen ongeveer 15 uur later dan onze bedevaart naar de Shell geduurd had.
Vandaag 350 km gedaan zonder moeite, veel vaak en beremoe, maar we zijn er nog bij hoor.
|
