Hier wordt je meer met de kleine corruptie geconfronteerd.Briefjes schuiven is het modewoord. Het ligt er ook allemaal heel wat rommeliger bij , kapotte wegmarkeringen(als er al staan) , halve afgebouwde huizen en overal stof, stof stof en vuil. Tedekke, niet netjes hoor.

Gisteren en eegisteren zaten we ook al in Bolivia, vast nogwel. Er waren verkiezingen uitgeschreven en dan mag er duidelijk niet met de auto gereden worden!?!

Wij kregen in La Paz , waar we eigenlijk Bolivia binnenkwamen, geen uitzondering hierop. Dat is allicht een streep door de rekening , dus komen ze 's avonds af met een apero. Da's slecht nieuws meestal , eerst proberen te bezatten, dan rode wijn bij het eten zonder extra rekening, hou je vast , er komt weer wat

Simpel, ze stellen voor om 'ondanks de formele weigering tot uitzondering, toch te vertrekken om een uur of 4-5 en stommelings te proberen zich eruit te lullen bij eventuele controles. 

Moet je weten dat de sperperiode al inging om 24.00h. Nen boel gezever en geroep in de eetzaal, waarop ik besluit om het niet te riskeren en gewoon een nacht + dag langer in Oruro te blijven. Ik kreeg een, medestaander die het ook niet zag zitten om ergens onder de baan op een ambetante te stoten die zich niet laat omkopen  , of om een halve dag op één of ander politiebureel te slijten.

Dus een deel waagde het erop en twee auto's bleven met een serviceteam ter plekke.

Goe geslapen, fijn rondgewandeld in een totaal en absoluut verkeersvrije stad en 's avonds hamburgers met frit en mayonaise, tussen 6 sport tv schermen en met Ram Jam's Black Betty  uit de speakers. Verdekke, fijn.

Vanmorgen goed doorgetrapt en tijdig ter plekke om de grootste zoutvlakte van de wereld aan te pakken.

De uitleg was simpel, kijk neer het westen , rij maar rechtdoor en na 68 km lift er een eiland waarop we gaan eten. Succes.

Blijkbaar passeerde de DAkar hier in 2016 want er staan nog redelijk wat monumenten.

ik probeer later nog foto's te posten maar zo weet je toch alm iets