|
Gisteren dus naar het "grote plaatselijke " zoutmeer , in de folders El Salar d'Atacama geheten.
Deze keer was er nog water te zien, zelfs met een schaarse vogel erbij , daarna naar één of andere lagune waar ik me niets van herinner, en daaropvolgend naar de vallée de la luna waar we in een wreed smalle ondergrondse pijp werden gelootst? op den duur moesten we op handen en voeten , op de tast er doorheen, wat voor ons toch net een claustrofobische brug te ver was. Wel een wreed spectakel moet ik zeggen? Dat was een , door erosie veroorzaakte , ondergrondse beek geweest zo'n enkele duizenden jaren geleden. Nu een toeristische attractie, de foto's moeten bewerkt worden dus , niet beschikbaar nu.
ergens daartussendoor merkte ik op dat de linker voorband wel erg plat stond. Dus , samen met de 505 mannen gewisseld met ons kriksysteempje en bouloneuze.
Het heeft geen 5 minuten geduurd (wat nog altijd veel langer was dan Loix in Ieper op een keer: binnen de minuut!) , maar goed het was voor ons de eerste keer en 40°C.
Bleek dat er geen echt lek zat maar dat het ventiel was geraakt op één van die pistes.Dus de organisatie mechaniekers ermee naar een bandencentrale( wat een woord voor zo'n schuurtje neven de baan) en 13.000 plaatselijke pesos later had ik 'm terug met twee losse reserve ventielen erbij. Ge moet tenslotte uw gerief hebben hé.
In de latere namiddag aan 't hotel grote controle van de auto terwijl Chris 'm te lijf ging met emmer en spons. Met opluchting vertellen dat ik buiten twee losse bouten op de carterbescherming , niks heb gevonden Zag er goed en droog uit , niveaus goed.....
Vandaag weer zo'n verrekte vroege morgen , 06.00 eruit om tegen .07.00 met twee minibussen naar het plateau van Tatio te rijden, waar ze over kilometers verspreid heetwater spuiters hebben liggen. Dat komt daar zomaar omhoog aan ongeveer 85°C. Raar zicht moet 'k zeggen. Van de eene naar de andere gesleept met een plaatselijke gids, waar ik alweer weinig aan overhoud. Hebben we maar wat foto's gemaakt.
Na zo een beetje de derde stop kreeg ik het niet meer over mijn hart om alweer uit die bus te kruipen de ijzige koude in. Bij aankomst lag er ijs op de verbindings stroompjes, en met plaatsen sneed de wind door onze MAK frakskes.
In het terug rijden na de middag bleek onze bus een zeer merkwaardige gewoonte te ontwikkelen, die viel alle vijf botten stil, wat maakte dat we meer zonder dan met motorkracht / rembekrachtiging en ABS naar beneden bolden . Van zo'n vlotte 4000 meter is dat niet echt plezant, je bekijkt dan de haarspelden toch een beetje anders. Onverantwoord alweer , we raken het helaas gewoon.
Het was hier vandaag nationale verkiezingsdag, vandaar nogal wat Chileens vlaggen hier en daar.
Enfin, foto's dus
1 panoramaa zoutmmer met ikke
2chileensevlag aan één of ander dorp
3 C in kapelletje gisteren , naast de eet/rustplaats
4 andere deelnemer
5 andere deelnemer
6 andere deelnemer
7zo ziet zo'n half uitgedroogd zoutmeer eruit, van zulke plaatsen zou het leven op aarde ontstaan zijn
8redelijk duintje in de vallei van de maan
9 plaatje ergens onder de baan
|
