11 uus slaap verder, weer bruikbaar, dus dankzij Chris toch een foto van de menu beeld 1 en 2

Het ging dus van noord Argentinie  naar Chili, nog net in Argentinie de befaamde zoutmeren, waar we met zijn drieen als eerste aan de paal stonden.Na een eerste col buiten kategorie, wreed hoog en neig steil, de Jag weerde zich echter als een duivel, maar tegen de korte pont van de 505 en het koppel van de SL moest hij er toch aan. Ik probeerde nog om de 505 in de laatste bochten te verschalken maar hij hield de deur dichy , of eerlijker ikke te plat. Ge kunt het bijna niet geloven hoe steil dat hier kan zijn. In S , dan trekt 'm door tot 5500, vol op de plank wilt 'm niet eens naar de 4500, hij geraakt er gewoon niet omdat de helling te geweldig is. En niet één keer he maar alle vijf botten zit ik daar te knijpen dat het niet mooi meer is. 

Wat ook minder mooi was is dat we hier wel heel hoog omhoog moeten om over die bergen te geraken, ons record stond voorlopig op 2600 meter, en is vandaag naar de prullenbak gereden, 4717 = 15474 voet,  zelf gemeten. Bijna hele dag boven de 3500 gezeten.

Ikke gelijk op mijn adem getrapt en nog geen klein beetje , werkelijk pompend ademen om de duizeligheid te overwinnen. Niet aan 't stuur nochtans, dan lukt het allemaal wel , maar uitstappen om effe de motorkap dicht te duwen is goed voor tweetal minuten "verniet zat" en happen als een vis op het droge. Chris heeft er in 't geheel geene last van.

We zijn dan ook op zo'n zoutmeer gaan rijden, heel wat minder dan op TV, rijtje rijden achter een "official" foto's 6 en 7

Foto 8 hoeft enige duiding, die fransen zijn een bende ongeregeld, doen precies waar ze zin in hebben met een merkwaardige ontkenning van alle fatsoen of sociale gevoelens. ze stoppen in 't midden van de baan met twee langsheen om effe bij te praten terwijl er auto's achter staan, ze parkeren zodat  geen mens erlangs kan, enfin. Ik schrok me dus te pletter toen de "zoutgids" in het Spaans dan nog , vroeg om netjes op één rij te blijven bij het benaderen van zo'n pekelplas. Ze dedn dat toch wel zeker, enfin toch 30 meter , vanaf dan alles weer op een hoop langsheen het pad.

de grens met Chili vlot over geraakt (rootje schuiven foto 9)