Er lag namelijk ook piste in, wat ze bedoelen met onverhard.Dus wij georganiseerd aan de slag , mijlen naar km omrekenen tijdens wachttijd voor ontbijt, koelblokken uithalen tijdens ontbijt, boel laden en coordinaten intikken in de Garmin. Jaj jaa, goed gelezen , na een volle week zijn ze er hier achter gekomen dat ze sd kaartjes hebben die eigenlijk niet in die franse telefoons horen maar in onze verplicht aan te kopen garmins. Oeps dat was een ontdekking. Nu blijkt echter dat op die kaartjes niks anders staat dan wat garmin laat downloaden voor 44.95 euro. Niks te route, of bezienswaardigheden, nul de botten.

Laatste keer nu, blijf ver weg van ATO reisagentschap, en bedenk jezelf twee keer voordat je jezelf inlaat met de sponsoren van dit gedoe, zijnde Sojasun en yeso. Je weet, wie bij de hond slaapt.....

Enfin wijlen weg om toch om een deftig uur thuis te komen, dus , beetje leunen op de rechtse (die dankzij de verzorging van onze Chefa ) erg goed is. Krijgt wel kleurtje nu maar weinig hinder.

Ik dus stilletjes ; met één oog op de GPS en het andere op de temperatuur , op naar de 100 mijl.........en.......erover op die lange rechte banen hier. Tot plots bij zo'n 170 schiet me daar tegelijk een lama uit de kant en Chris haar deur uit het slot. Effe slikken, gelukkig zag de lama een "meeting" met 2ton Duits ijzer niet zitten en had Chris haar gordel aan. Toch schrikken.

Effe gestopt bij zo'n typisch "monumentje/kapelletje" langs de kant waarin blijkbaar meestal een Mariabeeldje insteekt, Meer hierover als ik erachter kom.

We zijn ook gestopt (doen we dilwijls) bij benzinestations( gaat de Argentijnse peso nog niet omhoog met al die dure naft hier?).

Daar zie je soms wel eens wat betreffend assortiment, maar vlak voor Rodeo (waar we nu zitten) stopten we bij een winkeltje in een onooglijk dorpje. Het aanbod welke die mens had slaat voor mij ongeveer alles, vooral gezien zijn erg beperkte ruimte. O V E R A L koopwaar , van vloer tot plafond voorkant en achterkant van zijn toonbank, aan deurstijlen, in etages aan het plafond, het hield niet op.  Wat we meest verbaasde was een enigzins antieke maar erg propere lintzaag in de zaak. 

Nu zag ik niet meteen het nut van dergelijk stuk gereedschap in een "epicerie ofte kruidenierszaak".  Jos van Roos van Lamotten van d'oude Post in Berlaar had zulks niet en die had ALLES tot ondergoed toe, maar een functionerende lintzaag?

Wel dat dient om kiekens uiteen te zagen, zo leerde de prijslijst aan de zijkant. Netjes gerangschikt, de borsten naast de billen, elk zijn prijs. Ik stond paf.

Hopelijk kan ik morgen de foto's doorsturen. Zou al blij zijn mocht dit op de blog geraken.

Chris & Patrick