|
Eerste vrije dag,we zitten dus in Uspallata om en bij de 2000m en trokken na een wat later ontbijt richting Puenta des Incas en lokale provinciale park , beiden op ongeveer 85 klm van hotel. Op de parking werd er al redelijk gesleuteld aan de DS die een nieuwe pakking tussen collector en blok kreeg. De rijders deden het daar zelf.
Korte rit dus door een bij wijlen schitterend landschap. Daar zijn we hier voor gekomen. Geen groothoek kan dit vangen en uitbeelden, je ogen rollen er bijna uit, we kropen met de neus tegen de ruit op niet beperkt te worden door de zonneband.Zo'n beeld zeg. Ik hoop dat de dashcam er een impressie van kan geven....schitterend.
Na een klein uurtje rijden, weinig verkeer en goede baan aan het nationale park toegekomen waarin onder andere de hoogste piek van Z Amerika staat, dé grootste zelfs van alles buiten Azie wel te verstaan. Deze was dikke 6000meter hoog en wij wandelden, ja ja goed gelezen, Patrick wandelde mee tot ergens ronde de 2800 vanwaar we de foto's maakten. Wel beetje opletten met uitleggen en babbelen , korte adem greep snel in.
Van daar naar de Brug van de Inca's, wat een natuurlijke brug vormt door het wegslijten van de poreuzere ondergrond. Mede door de aanvoer van warm water uit de bodem neemt het water nogal wat mineralen mee die verantwoordelijk zijn voor de kleurpracht van het landschap daar.
In de winter ligt er daar vlotjes 2 meter sneeuw, dixit de lokale neringdoender, wat me toch enige twijfels bezorgde.
Een kleinigheid gegeten en terug naar het hotel in Uspallata waar we aan de grote kuis van onze auto begonnen alvorens seffens iets te gaan eten. Mijn voet wordt door de prive medische dienst van on sChris in de watten gelegd dat het bijna niet meer mooi is en die gedraagt zich dan ook zo.
tot morgen hopelijk
|
