Uiteindelijk hebben we ze , de bergen van de Andes.
Vanmorgen vanuit Mendoza vertrokken naar wat klonk als" voulez vous nous joindre pour visiter la barrage?"
Allicht gingen we mee vanuit de ondergrondse parking. Effe op den boer gezeten maar toch nog aan de voordeur geraakt waar ik flink mijn rechtse enkel omsloeg. Ge kunt zo rap niet vloeken of Chris stond er met een koelzak die deskundig mat tanktape !!!!boven de kous!!!! werd vastgeplakt, en weg ermee. We reden nu in kolonne de boer op en reden gelijk maar door bij de droogstaande "barrage".
De aangekondigde rit tot de wijnboer van 32 km veranderde naar eentje van dikke 60 km en ik moest voor de eerste keer de blinkende jerrycan bovenhalen. Past die giettuit daar toch wel niet op zeker. Chris maakte met de leatherman en een pvc flesje effe een bushtrechter en klaar was kees weeral. Enkel speelt ferm op.
Aangekomen bij de wijnboer kregen we een uiterst verzorgde maaltijd te verzetten met soms wel wat rare borden zoals één van de foto's toont.We zaten daar op kleine 1000 meter hoog, van daaruit verder gereden naar Upsallata op 2000m via enkele mooie gezichten. Eén van die foto's geeft een bocht weer met zo'n geel bordje langs de weg en wie goed kijkt ontwaard daar ook de achterste hoek van een 4 meter hoge kamion. Om de afmetingen even weer in perspectief te brengen.
We blijven in dit hotel twee nachten, ik had al gezien dat het wat "minder" was, ze zijn hier toch wel met de breekhamers bezig zeker. Hopelijk niet morgen om 6 uur voordat er accidenten gebeuren.
|
