|
Wel die was er vandaag mee gemoeid maar gelukkig niet voor mij. Erg vroeg vertrokken (om 6 uur spontaan uit mijne nest) maar met het goede voornemen om bij de mensen met de groene Jag te blijven. Er wordt zo wel wat in groepjes gereden. Wel ik had me deze dag anders voorgesteld. De alternator van die auto gaf er de brui aan, ikke geen startkabels om zijn accu te laden, mijn backup accu te groot en de mecaniekers onder de baan.
Gelukkig kwamen ze rap tevoorschijn, maar kapot is kapot, dus de accu uit zijn "wielkast" gefriemeld andere erin, en ja......neeje, niet want de gascommande schiet nu toch wel uiteen zeker.
Enfin, gascommande gemaakt en dan....... neeje nie aan de gang, een stekker van de ontsteking uiteen geprutst met overal tussendoor te prutsen.....
Eindelijk aan de gang en weg, voor 50 km want toen was die reserve accu ook plat. In de koekende zon dan maar gewacht tot de hulp kwam opdagen deze keer wel wat langer, maar enfin.
Dan nog even 250 km afmalen tot Mendoza, aan de voet van die grooooote hoop stenen waarvoor we hier zijn. De Andes.
Met ons en ons blauwe strijkijzer gaat het goed, geen buikkrampen of andere toeristische plagen, juist dat de Merc (we zagen ook Villa Mercedes onder de baan) het niet zo hoog oopheeft met de warmte hier. Even aanschuiven en meteen op 102°C dus de chauffage aanzetten om erger te voorkomen en vanmorgen lietp de temperatuur ook weer tegen de 102 op snelheid Was echter slechts om en bij de 100 mijl.
We zijn dus rijkelijk laat aan de voet van de Andes toegekomen, vlug een fotootej plakken en recht naar de bar/restaurant.
We zitten in een wijnstreek dus gaan we zo'n wijnding afkijken morgen, eens een keertje maar 120 km en als beloning, twee nachten in zelfde hotel.
foto van wegwijzer naar Villa mercedes, en twwe vanuit onze lamer over Mendoza.
Doooeeeei
|
