Maar het rammelt dat het pijn aan de oren doet.

Gisteravond kregen we het bericht dat de geplande terugkeer naar BAires een beetje anders ging verlopen. Ik voelde al iets komen.

Er was namelijk op de planning geen afstand opgegeven dus iedereen ging er vanuit dat we zouden keren zoals gekomen, met de boot dus. Fout.

Ik schreef gisteren dat ik "bij God niet wist hoeveel km het wel zou zijn om  rond de monding te rijden". Wel we weten het nu wél. Precies 501km zonder fout te rijden.

Dat op zich niet zo erg, als we er 12000 willen doen mag 500 geen probleem opleveren. Wel dat deed de routebeschrijving wél. Beter gesteld, de gewraakte telefoons met waypoints die onze breedbeeld Garmin zou vervangen ........deed het niet.  Dus onze vreugdevol vertrek in klasse voor de Colonia Sheraton duurde precies 29 meter want bij 9 van de 13 stuks bleef het kreng halstarrig weigeren. Ook nadat onze "reisleider/verantwoordelijke "was klemgereden en met het probleem geconfronteerd werd.

Geen beterschap in te krijgen. Dan maar met een bende achter de enige werkende aan door het dorpje richting kilometer 501 mannen.

Dat kwam allengs niet echt goed, per toeval was dat de best geprepareerde V8 Range en zijn Parijse maat in een 2L Alfetta. Ju met de geit moeten ze gedacht hebben, wel da's prima voor mij. We kegelden om de duur constant tussen de 100 en 110 op de teller, over wegen die behoorlijk goed liggen (op een put hier en daar na) maar wel onbekend terrein met zeer vele "blinde topjes". Die Parijzenaars mogen soms wel streken hebben, maar aan het stuur......man man. Het was een treintje , buiten onszelf, met de okergele Range, de blauwe Range en de beige Alfetta

Gelukkig kregen de mannen al eens een keertje dorst zodat ik gelijk de sterk slinkende benzine voorraad kon aanvullen, ne frisse cola en "petten " weer. de Jag kreeg als eerste te maken met de pechvogel, platte band zoals op de foto af te leiden is.

Erg mooi weer, niet "koekende " warm maar zeer aangenaam, in de stad , broeierig, en de auto zal het geweten hebben, om de temperatuur een beetje binnen de normen te houden de chauffage op en zweten maar. Heb hele dag dak toe gereden, had al aanpassingsmoeilijkheden genoeg effe, zal ook zo niet blijven.

Chris hielp me dan weer door de Urugua-aanse douaniers zonder hartstilstand en "off we went again". Het ging bij wijlen zo snel dat de buitenste schuifdak bekleding van zo'n 309 GTI me voor de neus werd geblazen in een afdaling.. Effe schrikken, uitwijken is er niet bij want ,om een beetje in regel te blijven met de lokale snelheidsbeperkingen,  reken ik in mijlen per uur. Ferm koerske, tot het zo ongeveer 14.00uur werd en de gemiddelde fransman zich aan de tafel hijst. Wij andere kant op met onze eigen , door Chris formidabel verzorgde GSM/GPS die zelfs alle hotels op voorhand ingegeven heeft met adres inclusief!!!

Il faut le faire hé.

Altijd geweten dat het een speciale is.

Onderweg op een soort van autostrade, twee vakken elke richting dus, regelmatig "kleine zelfstandigen" met fruit en andere zaken , paf gewoon langs de baan, afritje privee (zelf  gemaakt blijkbaar) en plof daan staan de mannen zie. We verzuimden om er eens bij te stoppen maar dat gaat niet zo blijven , beloofd. 

Enfin we zitten nu terug in BA, in hetzelfde hotel als eergisteren, alleen hebben we nu de auto's bij en mogen we morgenvroeg nog es door die heksenketel van verkeer gaan ploeteren.

Had allemaal veel simpeler gekunnen mochten we van de luchthaven recht naar de Sheraton gereden zijn, maar ja....dat is niet voor mijn klein verstand hé.

Laat ons hopen seffens een oplossing voor de ontbrekende navigatie en ......een serieuze steak misschien?

Tot morgen,

Chris & Patrick