we rijden morgen weer een stuk noordelijker (in dit geval dichter bij de evenaar) tot in Arica, wat dus vlak voor Peru ligt, tedaaaaan het echte werk komt eraan dus.
Tijdens een wandeling een 1951 chevy te koop van partikulier gevonden, even verzonnen om er een groot handvat aan te lassen en mee te nemen als handbagage maar er is er al eene die voor de rechter mag verschijnen , naar verluid, omdat 'm een uitgedroogde cactus gekocht had en in de mobilhome van de organisatie mee naar Frankrijk probeerde te halen. Was geen goed gedacht blijkbaar.
Nog zo'n stoot enkele dagen geleden bij het avondmaal ergens in een resto , haalt me daar iemand enkele flessen wijn boven om ter plekke te verbruiken. deed ie nog verbaasd toen de uitbater 'm er 5000 plaatselijke voor dreigde aan te rekenen, (wat eigenlijk bij de zeven euro is) Vanmiddag effe rap iets gaan eten bij aankomst aan het zeehotel. "Madam geef ne keer een dikke kan bier en vier dag menu's" por favor , wel euro 5 per man later hadden we een voorgerecht slaatje en hoofdgerecht kip met rijst , plus een frisdrank achter de kiezen. Twee keer gasgeven kost bijna hetzelfde.
We zijn dus uit de bergen en aan de kust geraakt, van dikke 3000m naar 15meter in enkele uren.
De auto deed het weer lekker , net als het weer, zon, zon en nog es zon.
Vroeg uit de veren weeral alle benzinereservoirs vol en rijden maar. De wegen zijn met momenten zo lang rechtuit en bergaf dat je 't einde niet kan schatten, en de zichten onderweg zijn bij wijlen werkelijk wreed. Vooral groot is het hier , er komt geen einde aan zou je denken.
Ach ja , een aardigheidje wat ons vandaag weer opviel omdat het terug is zoals thuis, de stoplichten staan in Argentinie aan de overkant van het kruispunt, dus voorbij het kruispunt. dat gaf in het begin wel wat gekkigheden, je bent gewoon om aan het licht te gaan staan, wel dan sta je in Argentinie pal in 't midden van het kruispunt, wat niet door iedereen getolereerd wordt, begrijpelijk.
-Goed nieuws van het financiele front, ik reed vandaag de zuinigste rit ooit met de blauwe , ik zat aan een gemiddelde van 17 a 18 liter op 100, nieuw laagte record. Zal wel komen van 250 km bergaf zeker.
We waren zo blij dat we eindelijk nog eens water zagen dat we prompt het strand zijn opgereden om wat keien naar Japan te gooien (minder gelukt) en eens te gaan voelen hoe warm het water was. Koud dus.
Volgens wat ik las zouden we twee nachten aan het strand blijven, maar wel in twee verschillend gelegen hotels van dezelfde keten of iets dergelijks. Zeker (als er hier ooit iets zeker is) is dat we op zeeniveau blijven wat maakt dat mijn visachtige luchthapbewegingen even de kast in mogen. En dat doet deugd.
fotos:
1 de apotheker aan t werk op rustdag
2eindeloos rechte banen
3energie is hier geen benzine te krijgen in 330 km lang, dus busje gieten
4zonnepanelen op verlichting kruispunt
5de zee , eindelijk en dan was het nog de verkeerde, we zitten nu aan de linkerkant van de kaart dus kijken richting Japan, the pacific dus. Voor ons lang geleden
6adembenemende zichten , zie de graafmachine rechts onderaan voor de schaal
