Na regen komt zonneschijn, maar na de sneeuw ook hoor. Op dag 4 liepen we alweer in de blakende zon op een wit strand. Van een meteorologische shock gesproken.
Deze brave jongen dacht zich te verstoppen maar ik had hem nog net zien verdwijnen. hihi
Een blowhole langs het strand. Kan indrukwekkend zijn.
Vooral als je 15 min ervoor nog op die plaats stond. De gids had me gelukkiglijk verwittigd.
Babywallabie in de buik van mama komt ook eens kijken.
Deze poseert niet hoor. Hij bedelt om eten. Da's een gekend probleem als mensen de wilde dieren voederen. Daarom staat het daar echt op verscheidene plaatsen aangegeven dit niet te doen.
Arne had gewoon 2 bollekes gevraagd.
Als je tijdens de gevangenschap nog teveel stout was, vloog je in dit gebouw. En ik kan je verzekeren dat dit een straf was. GEEN geluid, eenzame opsluiting, wanneer je buiten je cel kwam, had je een kap op zodat niemand je kende. Op je uniform stond enkel je celnummer. Je had dus geen identiteit voor die periode. Werd je daar gestraft, vloog je in de "dark room" Een donkere kamer waar je voorbij 4 dikke deuren moest en waar dus niets van geluid doorkwam. Ik kreeg het al benauwd na een paar seconden.
Dit was de ruimte die je had in je gewone cel.
De ruimte voor je wandeling van 1uur per dag.
De zondagsmis was verplicht, maar zoals eerder gezegd...... niemand mocht je herkennen. Daarom aparte hokjes, en ze waren smallekes voor mij hoor.
's Avonds een "ghost tour" in dezelfde gevangenis. Brrrrrrrrr BIBBEREN!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit duiveltje helaas enkel in een wildpark gezien. Deze had net een wallabieboutje gekregen.
om 10 minuutjes later zijn pootjes schoon te likken. " Allemaal op" zei hij..... en hij bedoelde het letterlijk hoor. Een Tasmaanse Duivel eet letterlijk alles met huid, haar en botten behalve de ingewanden meer specifiek de maag en darmen. Dat is voor de HELE GROTE honger.
Hij doet zijn naam wel eer aan hé. Ziet hij er niet duivels uit??????
Ons Tasmaans avontuur eindigde met een wijnproeverij. SCHOL!!!!!!!!!!!
Onder de middag hadden we gelukkig een gids die lekker eten voor ons maakte. Hier zijn versie van burrito's. Het meisje met de muts was een amerikaanse en niet erg akkoord maar het smaakte wel.
Ondanks dat het een nachtdier is, kwamen we onderweg naar onze slaapplaats toch deze wombat tegen. Eindelijk kon ik eentje in het wild trekken.
Vandaag op aanraden van de gids een cruise gemaakt, daar het voorspeld was dat het veel zou regenen. Dat heeft het gelukkig niet gedaan maar we hebben wel genoten van de cruise. De kapitein gaf permanent uitleg over alles wat maar uit te leggen viel over de streek en we hebben dan nog eens 2 maal aangelegd aan een eilandje. Het eerste was "Sarah Island". Hier had men een gevangenis gebouwd voor deze de gevangenen die in de gevangenis nog eens gestraft werden. Het werd ook wel "Hell on Earth" genoemd. Niet moeilijk met zulke lijfstraffen. Je kreeg sowieso 100 zweepslagen. De commandant was echter een sadist en had er niet beter op gevonden dan de zweep te verergeren als volgt: Elke zweep waren er 3 in elkaar gevlochten. Aan elk uiteinde werd een loden bolletje gehangen. Elke normale zweep had al 3 uiteinden, maal 3 maakt dus 9 leren riemen met loden bolletje die 100 keer op je rug kletsen. Verscheidene gevangenen zijn nooit gezond of levend teruggekeerd. Het eigenlijke doel was dus schepen bouwen maar in vreselijke omstandigheden. Tevens is het eiland eigenlijk door de gevangenen kunstmatig vergroot. We hadden wel een fantastische gids die het hele verhaal op een entertainende manier kon brengen. Zo wil ik wel altijd gegidst worden.
Het 2e eiland was er eentje waar je een wandelingetje kon maken en zo kennis maken met de lokale bomen. Het was een aangelegd pad en dus kon je al moeilijk verkeerd lopen.
Tijdens de vaart mocht je vrij rondlopen op de boot en het was zelfs toegestaan in de stuurhut te gaan. Gek hoe zo'n boot bestuurd word met een joystickske dat nog gene pink dik is en met moeite drie vingers hoog.
Vandaag was onze eerste dag Tasmanië. Vroeg uit de veren want om 06.45u werden we al opgehaald. We hebben echt al veel gezien in die ene dag. Een gematigd regenwoud, de eerste kopermijn,....
Echt wel een mooi deel Australië. En qua weer en temperatuur voelen we ons helemaal thuis. Regen, gematigde temperaturen ( om niet te zeggen koud), veel wind. Vandaag was het niet voorzien om boven de 14° te komen. Strahan, waar we vannacht en morgennacht slapen, is de natste stad van Tasmanië. Het regent er gemiddeld 270 dagen per jaar. Voor het mooie weer moet je dus niet naar hier komen.
Gisteren (22 okt) zijn we goed en wel gearriveerd in Adelaide waar we de camper ingegeven hebben. We hebben dan maar eerst een snelle verkenning gedaan van de stad en een tripje voor zaterdag naar Kangooroo-Island besteld. Ook een klein bezoekje aan het Migration Museum. Het doet vragen rijzen bij de werkwijze van kolonisaties. En wat is het fijn om terug de luxe van een bed te hebben. Een luxebed, -douche, plaats,......
Vandaag dan een wandelingetje in de botanische tuinen in de voormiddag en een bezoekje aan het Ayers House. Wat eigenlijk een rondleiding van 1 uur was, is een privé-rondleiding geworden van 1,5 uur. Interessante info over de geschiedenis van de economische opbloei in South Australia.
ALLE dieren op de volgende en voorgaande pagina's zijn, tenzij anders vermeld, gefotografeerd in hun natuurlijke biotoop en werden op geen enkele wijze gemanipuleerd om de foto te kunnen nemen.
Net op tijd toegekomen om een deel vee opeen roadtraintje van 3 remorqueskes zien geladen te worden.
Een echte BUSHDOUCHE. De ijzeren deurtjes naast de douche zijn van de stookketel voor het warm water. Het hout voor het vuurke ligt er al klaar gestapeld se.
Onderweg naar Fitzroy Crossing wilden we een oud goudzoekersstadje bezoeken, Old Halls Creek genaamd. Dat ging echter niet lukken. Het stadje lag zo'n 12tal km buiten het nieuwe stadje en was zo'n 40 min "unsealed road" (= zo ne goeie kiezelweg waarbij je geen auto mag hebben die haast uiteen valt) Dat zagenwe niet zitten daar we net daarvoor een steen in onze ruit gekregen hadden van een voorbijrijdende Road train.
Onderweg naar Broome hebben we nog een boottochtje gemaakt in de Geiki Gorge. Het eigenaardige aan de benaming is dat degene naar wie deze Gorge genoemd is, NOOIT in Australië geweest is. Anderen hebben in zijn plaats beslist. Nu denkt men erover om de naam nameer dan een eeuw weer te veranderen in een onuitspreekbare naam maar deze naam is de naam van de Aboriginal clan die hier altijd geleefd heeft. Regelmatig met vloedtij staat de boel daar serieus onderwater. Zo heeft de gazebo waar je je ticketten koopt al meermaals meer dan een meter onderwater gestaan terwijl ze zelf toch al 3a 4 meter hoog is. De rivier zelf in de kloof kan nog meer stijgen. Dan denken we in hoogtes van een 11-tal meter of meer.
In Broome hebben we 3 nachten geslapen met zicht op zee. En het was een blauwe zee. Prachtig gewoon. De eerste dag zijn we naar de historie van de parelvissers gaan kijken. Een pareltje gezien dat van bijlange niet perfect was , maar bij de vondst in 1993 geschat en verzekerd werd op AU$100 000. Vandaag de dag is hij het driedubbele waard en om gemakkelijk te rekenen , trek je er 1/3 vanaf voor de waarde in .
De tweede dag naar Gantheaume point geweest en het Japans kerkhof. Dit is een kerkhof ter nagedachtenis van de vele Japanse parelvissers die hun leven lieten op een of andere wijze tijdens het parelduiken. Gantheaumepoint is eigenlijk een van de vele natuurreservaten maarwaar nog Dinopoten te zien zijn bij laag water.De derde dag was een dagje Cable Beach. Dit wordt het mooiste strand van de wereld genoemd wat misschien wat overdreven is, maar als je er de woordjes "een van de " voor zet, ben je aardig in de buurt van de waarheid.
Dit was dagje van rijden, rijden, rijden,............. meer dan 600 km. Aangekomen in Port Hedland,, wat een van de belangrijkste havens is van het land, zagen we een treintje staan, ik geloof dat ik ne foto of 5 nodig had om he erop te krijgen. Ik heb er op een bepaald moment langsgereden en er mocht al een "k" voor de meters komen. ik heb een kleine 2km gemeten op de teller en we hadden het einde nog niet gezien. Tussenin worden om de zoveel wagons twee loco's gestoken om te helpen.
Onderweg naar onzevolgende slaapplaats nog het stadje Roebourne aangedaan en Cossack. In Roebourne staan nog de echte oude gebouwen en Cossack is een verlaten stadje waar de oude gebouwen gerestaureerd zijn en nu als museum dienen. Een Australisch Bokrijk zeg maar.
Na regen komt zonneschijn, maar na de sneeuw ook hoor. Op dag 4 liepen we alweer in de blakende zon op een wit strand. Van een meteorologische shock gesproken.
Deze brave jongen dacht zich te verstoppen maar ik had hem nog net zien verdwijnen. hihi 
Een blowhole langs het strand. Kan indrukwekkend zijn.
Vooral als je 15 min ervoor nog op die plaats stond. De gids had me gelukkiglijk verwittigd.
Babywallabie in de buik van mama komt ook eens kijken.
Deze poseert niet hoor. Hij bedelt om eten. Da's een gekend probleem als mensen de wilde dieren voederen. Daarom staat het daar echt op verscheidene plaatsen aangegeven dit niet te doen.
Arne had gewoon 2 bollekes gevraagd. 
Als je tijdens de gevangenschap nog teveel stout was, vloog je in dit gebouw. En ik kan je verzekeren dat dit een straf was. GEEN geluid, eenzame opsluiting, wanneer je buiten je cel kwam, had je een kap op zodat niemand je kende. Op je uniform stond enkel je celnummer. Je had dus geen identiteit voor die periode. Werd je daar gestraft, vloog je in de "dark room" Een donkere kamer waar je voorbij 4 dikke deuren moest en waar dus niets van geluid doorkwam. Ik kreeg het al benauwd na een paar seconden. 
Dit was de ruimte die je had in je gewone cel.
De ruimte voor je wandeling van 1uur per dag.
De zondagsmis was verplicht, maar zoals eerder gezegd...... niemand mocht je herkennen. Daarom aparte hokjes, en ze waren smallekes voor mij hoor.
's Avonds een "ghost tour" in dezelfde gevangenis. Brrrrrrrrr BIBBEREN!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit duiveltje helaas enkel in een wildpark gezien. Deze had net een wallabieboutje gekregen.
om 10 minuutjes later zijn pootjes schoon te likken. " Allemaal op" zei hij..... en hij bedoelde het letterlijk hoor. Een Tasmaanse Duivel eet letterlijk alles met huid, haar en botten behalve de ingewanden meer specifiek de maag en darmen. Dat is voor de HELE GROTE honger.
Hij doet zijn naam wel eer aan hé. Ziet hij er niet duivels uit??????
Ons Tasmaans avontuur eindigde met een wijnproeverij. SCHOL!!!!!!!!!!!
En toen liepen we plots in de sneeuw.
Onder de middag hadden we gelukkig een gids die lekker eten voor ons maakte. Hier zijn versie van burrito's. Het meisje met de muts was een amerikaanse en niet erg akkoord maar het smaakte wel.
Ondanks dat het een nachtdier is, kwamen we onderweg naar onze slaapplaats toch deze wombat tegen. Eindelijk kon ik eentje in het wild trekken.
Dit is een omgevallen gumtree. Deze bomen kunnen tot 120 meter hoog worden
Een prachtige waterval ( Rusell Falls)
de gumtree heeft maar schors tot op een bepaalde hoogte. Dit is de natuurlijke protectie tegen bushfire. De schors verbrand en de boom leeft verder.
Een Wallabie. Dit is het kleine broertje van de kangoeroe
Het stickje links van de kapitein en de muis rechts, besturen onderstaande boot
Onze gedreven gids ging tot haar kniën in het water om de perfecte uitleg te kunnen geven. Waren alle gidsen maar gedreven als zij.
zie het camionneke in het midden van de foto
Dit is datzelfde camionneke met ikke als vergelijking "Razz"){kind=icon}
Denk dat de "bull" een probleemke heeft. ( even groot als de camion)
zelf goudzoeken op de oude manier. Helaas geen geluk.
De oude manier van behandeling, opslag en beveiliging van munitie. 
SELFIE!!!!!!!!!!!! Het ziet er niet uit , maar het is zeer effectief.
Met de boemeltrein een ritje in zee maken........................ 
Het is nen echte hoor. Just beetje moe van het poseren.
Effe uitblazen van al die gymnastiek. 
Deze was toch wel tussen de 1m20 en 1m50 hoor. 
Het was een echte speedboot (3x300 PK, 30 knots/knopen) 
effe tukje doen
Een ECHT adelaarsnest
Een QUOKKA, een buideldiertje met de grootte van een overgroeide rat
The Bell Tower
Zit je dus aan de andere kant van de wereld.......................
De gekste kledijen zie je loslopen
Net op tijd toegekomen om een deel vee opeen roadtraintje van 3 remorqueskes zien geladen te worden. 
Het kleurverschil is de vloedlijn ( reken op ne meter of 11
de jongedame is naar eigen zeggen "5 foot 4 " = ongeveer 1m60 a 1m65 en toont een origineel duikpak van de parelduikers. 
Japans kerkhof ter ere van de overleden Japanse parelduikers
ff romantisch doen "Very Happy"){kind=icon}
Skippy  "Laughing"){kind=icon}
De beruchte " Cane Toads" vangen (vallen plaatsen)
