Het valt op hoeveel stappers naar Compostela met kwetsuren zitten. Van de 4 kamergenoten leek er maar 1 normaal te functioneren. De ene stapte uit bed alsof hij houten benen had, die had last van stijve spieren in beide benen. De andere mankte en moest grote pleisters leggen aan een hiel, en aan de uitbater vroeg die inlichtingen over busvervoer. De andere smeerde zich ook in met allerhande stinkende zalven en ook hier kwamen er meerdere pleisters aan te pas. Ook van de stappers die ik onderweg tegenkom is de helft aan het manken.
Zelf was ik reeds om 7u30 vertrokken voor een relatief korte rit. Het was fris en er was regen op komst. De eerste 2 uur slaagde ik er in om tussen de buien te rijden. Soms voelde ik wat druppels, maar het hield snel op. Maar verder kwam ik op plaatsen waar de weg goed nat was, en waar het even voordien wel goed moet geregend hebben. Het geluk bleef niet duren. Op een bepaald moment moest ik toch de regenkledij aantrekken.
Onderweg kwam ik soms hele kleine kerkjes tegen, waarvan er eentje mij zelfs bouwvallig leek. Bij een andere hadden ooievaars een nest op het klokkentorentje. Hoe groot kan het contrast zijn als ik na de middag aan de kathedraal van Burgos kwam. Wat een majestueuze mooie kathedraal is dit.
Burgos beviel mij direct. Ik reed de stad binnen via ruime groene stroken, en ook midden de stad zijn er aangename groene lanen. Ik was gecharmeerd door de stad. Ik kon het niet laten om toch reeds enkele uren van de ene naar de andere kant van de stad te trekken, nochtans heb ik morgen ook nog tijd want ik heb hier mijn eerste en enige rustdag voorzien.
Vandaag 64 km gereden in 4u08 met 653 hoogtemeters.
Deze morgen vroeg uit de veren en om 7u30 was ik reeds aan het fietsen. Het was bewolkt en nog redelijk fris. De rit ging door landelijk gebied en via zeer rustige wegen. In het begin reed ik nog door de wijngaarden van Rioja, maar later en eigenlijk het grootste deel van de dag door uitgestrekte graanvelden. De bergen aan de horizon staken met hun toppen in laaghangende wolken. Op sommige momenten kwamen er grijze wolken over, maar voorlopig bleef het droog. Ondanks de vele graanvelden bleef het landschap mij wel boeien.
Tegen de middag kwam ik aan in het stadje Santo Domingo de la Calzada. Toch wel een heel mooie naam. Het was intussen zonnig en op een terrasje at ik een spagetti met een lekker pintje voor alles samen 8,90 euro. Toch een stuk goedkoper dan bij ons.
In de kathedraal haalde ik nog een stempel en reed daarna verder tot Belorado. In de albergue kreeg ik een bed in een kamer van 6. Voor het eerst slapen mannen en vrouwen samen in dezelfde kamer. Weer iets nieuws, maar het is wel een mooie albergue met eigen restaurant en zelfs een zwembad in de tuin. Toch betaal ik voor logement en ontbijt maar 13,50 euro.
Sedert ik aankwam zijn er intussen een paar keer wat druppels regen gevallen, maar nog niet voldoende om de grond nat te maken.
Deze morgen heb ik maar een pover ontbijt gekregen in Albergue Jackue. 1 croissant, 1 tas koffie en 1 glas fruitsap. Langs de andere kant had ik er ook maar 2 euro voor betaald. Nochtans was het avondmaal op dezelfde plaats heel uitgebreid voor 13 euro.
Ik had vandaag terug een goede dag. De benen wilden beter mee dan de 2 vorige dagen. Ik geraakte beter de hellingen over dan gisteren.
Vandaag waren er grotere stadjes op het parcours. Eerst kwam Estella, later Los Archos. In deze laatste plaats ben ik even de albergue gaan bezoeken die uitgebaat wordt door het Vlaams Compostela Genootschap. Ik heb er een babbeltje gaan slaan met de twee vlamingen die er nu de dienst uitmaken. Ze waren verwonderd dat in er niet bleef slapen. Neen mijn eindbestemming lag 40 km verder.
In de namiddag nog de stad Logrono bezocht. Lang ben ik er niet gebleven want ik vond het er te druk. Op een zonnige zaterdagnamiddag was iedereen blijkbaar op stap.
Rond 16 u kwam ik aan in Navarette. Terug zo n typisch stadje gebouwd op een heuvel, met vele kleine smalle straatjes. Het was even zoeken om de albergue te vinden. Voor het eerst op mijn tocht slaap ik in 1 grote slaapzaal met een 20 bedden. Het is echter kalm want er zijn slechts 4 slapers op de kamer. Oordopjes zullen vermoedelijk niet nodig zijn deze nacht.
Na een goede nachtrust in de hotelkamer van het monasterio de Leyre vertrok ik rond 9u30 terug op de fiets. Het was een beetje bang uitkijken hoe de benen zouden reageren na de zware dag van gisteren. Ik zal niet zeggen dat ik 100 procent was, maar al bij al viel het nog mee.
Het hoogtepunt van de dag was de doortocht door de kloof van Lumbier, een smalle kloof met naast het riviertje enkel een wandel/fietspad. Bovenaan de rotsen cirkelden de gieren. Een fantastische ervaring. Tweemaal liep het pad door een tunneltje door de rotsen. Na een 10tal meter was het pikdonker. Ik was noodzaakt het zaklantaarn van mijn gsm aan te zetten om verder te kunnen. Luc had me daarvan op voorhand verwittigd. Bij deze terug een dikke merci voor Luc.
De rest van de dag verliep terug op en neer door het golvende landschap, met hier en daar een klein dorpje rond een koddig kerkje.
Rond 16u30 kwam ik aan in Puente la Reina. Ik bezocht eerst nog het stadje waar ik in de kathedraal een stempel verkreeg. Daarna reed ik naar Albergue Jackue voor het logement.
Vandaag 82 km gefietst, toch terug 1023 hoogtemeters.
Na het vertrek uit Jaca, via een lus (30 extra kilometers), ben ik naar de twee kloosters van San Juan de la Pena gereden. Direct in de eerste 8 kilometers kwam de klim van Puerto de Oroel met een hoogte van 1080 meters. Het was al puffen en zweten vanaf het begin. Na de afdaling kwam dan de klim naar het eerste klooster, waarbij terug moest geklommen worden tot 1215 m. Na een verkwikkend drankje in het mooie cafetaria heb ik het museum van het verwoeste vroegere klooster gaan bezoeken. Ze hebben dit prachtig gedaan met glazen vloeren om alles goed te kunnen zien. Echt de moeite.
Na een korte krachtige afdaling kwam het oude klooster, gebouwd onder een bergwand. Terug de moeite. Ik moet hierbij Luc bedanken omdat hij dit aangeraden had want ik was zelf beginnen twijfelen of ik wel die omweg van 30 km zou maken. Ook in de afzink kon ik nog genieten van prachtige landschappen met de Pyreneeen in de verte.
De namiddag liep dan verder over een heuvelend parcours. Ik moet erkennen dat de beklimmingen van gisteren en deze voormiddag plots erg voelbaar werden. Het was trouwens enorm warm. Het laatste stuk van de rit liep langs het stuwmeer van Yesa. Mooi met blauw- groene kleur van het water. Ik was intussen toch de kilometers aan het aftellen. Na 92 km kwam ik eindelijk in Yesa aan. Ik had echter een overnachting geboekt in het Monasterio de Leyre. Dat was nog eens een klim van 4 km met stijgingspercentages tussen 7 en 13 procent. Mijn pielen waren af en ik geraakte bijna niet meer voorruit. Noodgedwongen heb ik de steilste stukken te voet gedaan. Ik ben nog nooit zo moe geweest bij aankomst van een rit. Daarbij kwam nog dat mijn drankvoorraad op was bij het begin van die 4 kilometer. Voor ik naar mijn kamer ging heb ik toch eerst een grote pint gedronken op het terras. Ik had me aan een eenvoudige kloostercel verwacht, maar het was echter een heus hotel. Het is echt een aanrader om er te verblijven in zo een mooie en rustige omgeving. Maar als ik nog eens kom, dan met de wagen.
Gisterenavond kwam er een onweer opzetten, met redelijk wat regen. Het was een beetje bang afwachten hoe het weer er vanmorgen zou uitzien. Toch liefst geen regen tijdens de klim. Deze morgen om 7u25 gestart in droog weer, 15 gr warm. Ideaal om de rest van de klim van 19 km aan te vatten. Ik ben gestart op een hoogte van 588 m en de top van de Col de Somport ligt op 1640 m. Vandaag was het 19 km klimmen zonder nog wat vlakke weg. De eerste 10 km vielen nog mee met een stijgingspercentage tussen 4 en 7. Ik kon redelijk gemakkelijk mijn tempo en ritme aanhouden. Het was echter nog redelijk druk op de weg, maar de wagens en vrachtwagens weken tot op het andere baanvak uit voor mij. Op 9 km voor de top reden de wagens de tunnel in. Voor mij was dat verboden en moest het klimwerk verdergezet worden. Nu werd het echt lastig want het werd steiler met veel hellingen van 7 a 10 procent. Vooral in die binnenkanten van de bocht neep het aan de spieren. Het zweet brak langs alle kanten uit. De zon was al van de partij. Om de 1,5 tot 2 km stopte ik even om het zweet van gezicht en bril te vegen, een slok te drinken, en even op adem te komen. Ik hield mijn gsp in de gaten en die kilometerstand ging zooo traag vooruit. De hoogtemeter gaf mij meer moed want die teller zag ik continu verhogen. Vanaf 1250 hoogte was er geen schaduw meer van bomen, dus nog meer zweten. Slechts 2 fietsers, op een koersfiets en zonder bagage staken mij voorbij. Het gaf mij moed dat zij ook puften om vooruit te komen. En plots zag ik een bord dat ik op 400m van Spanje was. Nog een laatste inspanning en ik was er. Ik nam de klassieke selfie met het bord Puerto de Somport 1640 m in de achtergrond, en zette die trots op facebook. Het was 10u30. Ik nam mijn tijd om iets te drinken in het cafetaria en om eens rondom te kijken naar omliggende valleien en bergtoppen. Een heerlijk gevoel, want ik was nooit eerder een col opgereden met de fiets. Kort daarna reed ik de berg af richting Spanje. Het waren de zaligste 30 km van mijn tocht en misschien wel van al de tijd die ik fietste. De warme wind waaide heerlijk door mijn truitje, dat in geen tijd terug droog was. Ik reed in 1 ruk tot Jaca. Bij het binnenrijden van de stad was er een heel lichte helling van een paar honderd meter. Ik heb daar warempel halverwege even moeten stoppen want mijn spieren waren stram geworden omdat ik die laatste 30 zo weinig getrapt had. Na die helling was er een parkje met waterfontein en banken in de schaduw, en met uitzicht op de bergen. Ik heb er toch even van geprofiteerd om wat uit te rusten. Iets verder ontdekte ik een leuk terrasje, waar ik kon genieten van mijn eerste cerveza en een lekkere tortilla. Die gingen er vlot in, want het was intussen 12u45. De tweede cerveza was even lekker. Daarna doolde ik nog wat rond in de stad, langs oa de kathedraal en citadel, maar wegens de siesta was er niet veel open. Ik heb me nog enkele uren op een bank geinstalleerd in de schaduw van een boom recht voor de citadel. Om 16u30 ging ik nog stempel ophalen in het oficina de turismo en de kathedraal en trok dan naar de Albergue de Jaca om er een bed te vragen.
Het was een lastige dag, maar die mij veel voldoening gaf. Vandaag 50 km gereden, waarvan 19 km klimmen. Ik deed de klim aan een gemiddelde van 8,39 km/u.
Deze nacht deelde ik de kamer met 3 andere pelgrims. 2 fransen en een japanees, allen wandelaars. De eerste vertrok deze morgen reeds om 5u. Met mijn overige kamergenoten bleven we slapen tot 6u. Om 7u30 zat ik al op de fiets om te profiteren van de koelte.
Waar ik een beetje bang voor was kwam niet uit. De rit door de Pyreneeen verliep heel vlot. Ik had het mij erger voorgesteld. Ik heb een gezapig tempo aangehouden en tot mijn grote verwondering vlogen de kilometers voorbij. Om 10u30 was ik reeds in Etsaut. Te vroeg eigenlijk want de kamers waren nog niet klaar in mijn logementsplaats. Gelukkig was er in het dorp 1 gelegenheid waar ik iets kon drinken en eten in afwachting.
Na 2 uur ging ik terug naar gite La Garbure, een heel gezellige oude boerderij uit de 15de eeuw. Ze houden er ezels en schapen. Iedereen zal nu wel denken dat ik er op mijn plaats ben. De ezels zijn blijkbaar vrij in hun doen en laten, want toen ik de poort van de hoeve wou binnengaan, kwam er juist een uit de bergweide en die stapte de poort binnen en ging de stal in.
Morgen volgen de resterende 26 km van de beklimming van de Col de Somport, tot aan de Spaanse grens. Ik verwacht mij aan erger want het steilste stuk moet nog komen. We zien wel hoe het afloopt.
Vandaag dus slechts 37 km gereden in 2u41, een gemiddelde van 13,95 km/u. 583 hoogtemeters.
Deze morgen rond 8u15 Dax verlaten. Er stonden 89 km op het programma om aan te komen aan de voet van de Col de Somport, waar ik de Pyreneeen wil oversteken. Die col is voor mij het grote examen. Ik heb nog nooit een col opgereden en ik ben daar eerlijk gezegd niet gerust in.
Vandaag stonden er reeds 4 stevige klimmen op het programma. Ik aanzag dat als toetsen vooraleer het echte examen begint. De eerste klim van 1 km tot 6 procent helling ging zonder probleem. Na 13 km kwam de tweede test 1,5 km tot 6 procent. Dat ging ook zonder probleem. Later na 37 km kwam een klim van 1 km aan 10 procent. Daar had ik toch niet veel overschot. Het was intussen ook reeds serieus warm (32 a 33 graden). Er is bij deze klim is veel zweet gevloeid. Later na 70 km nog een helling van 1,5 km aan 5 procent. Dit liep terug vlot, maar ik heb toch gezweet als een das want het was intussen 37 graden warm geworden.
Geleidelijk aan zag ik de contouren van de Pyreneeen dichter en dichter komen.
Omstreeks 15u was ik tevreden dat ik van de fiets kon stappen om mij te verfrissen.
Ik hoop op een goede nachtrust om er morgenochtend fris aan te beginnen.
Gisterenavond was er feest met oa optredens in het dorp. Ondanks dat er 100m van mijn hotelletje muziekgroepen speelden, ben ik om 23 u gaan slapen, en viel ik als een blok in slaap. Deze morgen zat ik om 9u terug fris op fiets. Vandaag was de tweede dag door de Landes. Terug kaarsrechte vlakke wegen en dit hoofdzakelijk door bossen. Op de duur wordt dit wel eentonig en begin ik te verlangen om terug bergop te kunnen fietsen. Lang zal dit niet meer duren want de komende drie dagen staan de Pyreneeen op de menu. Morgen zal ik tot aan de voet van mijn eerste col rijden, en de 2 daarop volgende dagen moet ik er over. Ik ben er eerlijk gezegd niet gerust in. Vandaag zag ik de eerste stappers die op weg waren naar Compostela. Wat ben ik blij dat ik fiets, want dat stappen zou ik toch niet zien zitten. Chapeau voor de wandelaars die dit wel doen. Rond 14 uur kwam ik aan in Dax. Het office de toerisme was niet open op zondag, daarom reed ik verder naar mijn logement dat L Arrayade heet. Dit is precies iets tussen een jeugdherberg en een hotel. Lange gangen met 50 kamers per gang. Elk zijn eigen kamer, maar gemeenschappelijke douches en toiletten. In de kamer wel een lavabo en voorziening van lakens en handdoek. Ik heb mijn wasdraad in de kamer gespannen en nog rap een aantal kledingstukken met de hand gewassen en opgehangen om te drogen.
Vandaag 75 km gereden in 3u54. 206 hoogtemeters. Dat laatste zal morgen wel een stuk hoger zijn. Vandaag ben ik eigenlijk halfweg. 16 van de 32 fietsdagen achter de rug. 1178 km afgelegd van de 2296. Om precies te zijn ben op 20 km van de helft van de afstand. Courage.
Vandaag stond de eerste dag door de Landes op het programma. De meeste wegen lopen kaarsrecht door uitgestrekte bossen. Ik heb vandaag dus bijna niets anders gezien dan bomen. Hier daar was het bos even onderbroken door akkerland waarop enorm grote sproei-installaties zorgen voor het nodige water voor de plantjes.
Het was al van Belgie geleden dat ik zo veel vlakke wegen voorgeschoteld kreeg. De rit van 94 km verliep dan ook heel vlot, ondanks de hitte (34 graden op de middag). Ik haalde voor het eerst op mijn tocht een gemiddelde snelheid van meer dan 20 km/u.
Deze middag at ik mijn rozijnenbroodjes op aan het kerkje van Moustey. Een leuk kerkje met een heel typische klokkentoren voor de streek. Er stond ook een beeld van een pelgrim en een steen die aangeeft dat het nog 1000 km ver is naar Compostela voor de wandelaars. Voor mij echter is het nog 1230 km, maar toch verkies ik om verder te fietsen.
Bij het buitenrijden van Moustey zag ik nog het voetbalveld van het dorp, met een indrukwekkende naam, Stade Louis Pasteur, voor een armtierig veldje. Vooral de grasmat was formidabel. Het onkruid stond zeker 40 cm hoog. Gooi daar een bal op en ge moet er een uur naar zoeken.
Het laatste stuk weg naar Pontenx-les-Forges, was 9 km lang en zo goed als 1 rechte lijn. Heel in de verte zag ik nog een fietser. Ik zette de achtervolging in, maar het was alsof ik maar cm per cm dichter kwam. Heel op het einde was ik hem op enkele honderden meters genaderd, maar inhalen is niet gelukt want ik kwam aan op mijn overnachtingsplaats. De klok wees 14u aan.
Vandaag 94 km op de teller. 4u39 op de fiets doorgebracht. 261 hoogtemeters.
Foto 2 : beeld van de dag. Lange, rechte en vlakke wegen door bossen en nog eens bossen.
Foto 3-4 : kerkje van Moustey
Foto 5 : Moustey, nog 1000 km tot Compostela voor wandelaars. Voof mij nog 1230 km.
Foto 6 : Stade Louis Pasteur van Moustey. De naam is indrukwekkender dan het veld. Vooral de grasmat is formidabel. Gooi er een bal op en ge moet een uur zoeken naar de bal.
