Na het vertrek uit Jaca, via een lus (30 extra kilometers), ben ik naar de twee kloosters van San Juan de la Pena gereden. Direct in de eerste 8 kilometers kwam de klim van Puerto de Oroel met een hoogte van 1080 meters. Het was al puffen en zweten vanaf het begin. Na de afdaling kwam dan de klim naar het eerste klooster, waarbij terug moest geklommen worden tot 1215 m. Na een verkwikkend drankje in het mooie cafetaria heb ik het museum van het verwoeste vroegere klooster gaan bezoeken. Ze hebben dit prachtig gedaan met glazen vloeren om alles goed te kunnen zien. Echt de moeite.
Na een korte krachtige afdaling kwam het oude klooster, gebouwd onder een bergwand. Terug de moeite. Ik moet hierbij Luc bedanken omdat hij dit aangeraden had want ik was zelf beginnen twijfelen of ik wel die omweg van 30 km zou maken. Ook in de afzink kon ik nog genieten van prachtige landschappen met de Pyreneeen in de verte.
De namiddag liep dan verder over een heuvelend parcours. Ik moet erkennen dat de beklimmingen van gisteren en deze voormiddag plots erg voelbaar werden. Het was trouwens enorm warm. Het laatste stuk van de rit liep langs het stuwmeer van Yesa. Mooi met blauw- groene kleur van het water. Ik was intussen toch de kilometers aan het aftellen. Na 92 km kwam ik eindelijk in Yesa aan. Ik had echter een overnachting geboekt in het Monasterio de Leyre. Dat was nog eens een klim van 4 km met stijgingspercentages tussen 7 en 13 procent. Mijn pielen waren af en ik geraakte bijna niet meer voorruit. Noodgedwongen heb ik de steilste stukken te voet gedaan. Ik ben nog nooit zo moe geweest bij aankomst van een rit. Daarbij kwam nog dat mijn drankvoorraad op was bij het begin van die 4 kilometer. Voor ik naar mijn kamer ging heb ik toch eerst een grote pint gedronken op het terras. Ik had me aan een eenvoudige kloostercel verwacht, maar het was echter een heus hotel. Het is echt een aanrader om er te verblijven in zo een mooie en rustige omgeving. Maar als ik nog eens kom, dan met de wagen.
Gisterenavond kwam er een onweer opzetten, met redelijk wat regen. Het was een beetje bang afwachten hoe het weer er vanmorgen zou uitzien. Toch liefst geen regen tijdens de klim. Deze morgen om 7u25 gestart in droog weer, 15 gr warm. Ideaal om de rest van de klim van 19 km aan te vatten. Ik ben gestart op een hoogte van 588 m en de top van de Col de Somport ligt op 1640 m. Vandaag was het 19 km klimmen zonder nog wat vlakke weg. De eerste 10 km vielen nog mee met een stijgingspercentage tussen 4 en 7. Ik kon redelijk gemakkelijk mijn tempo en ritme aanhouden. Het was echter nog redelijk druk op de weg, maar de wagens en vrachtwagens weken tot op het andere baanvak uit voor mij. Op 9 km voor de top reden de wagens de tunnel in. Voor mij was dat verboden en moest het klimwerk verdergezet worden. Nu werd het echt lastig want het werd steiler met veel hellingen van 7 a 10 procent. Vooral in die binnenkanten van de bocht neep het aan de spieren. Het zweet brak langs alle kanten uit. De zon was al van de partij. Om de 1,5 tot 2 km stopte ik even om het zweet van gezicht en bril te vegen, een slok te drinken, en even op adem te komen. Ik hield mijn gsp in de gaten en die kilometerstand ging zooo traag vooruit. De hoogtemeter gaf mij meer moed want die teller zag ik continu verhogen. Vanaf 1250 hoogte was er geen schaduw meer van bomen, dus nog meer zweten. Slechts 2 fietsers, op een koersfiets en zonder bagage staken mij voorbij. Het gaf mij moed dat zij ook puften om vooruit te komen. En plots zag ik een bord dat ik op 400m van Spanje was. Nog een laatste inspanning en ik was er. Ik nam de klassieke selfie met het bord Puerto de Somport 1640 m in de achtergrond, en zette die trots op facebook. Het was 10u30. Ik nam mijn tijd om iets te drinken in het cafetaria en om eens rondom te kijken naar omliggende valleien en bergtoppen. Een heerlijk gevoel, want ik was nooit eerder een col opgereden met de fiets. Kort daarna reed ik de berg af richting Spanje. Het waren de zaligste 30 km van mijn tocht en misschien wel van al de tijd die ik fietste. De warme wind waaide heerlijk door mijn truitje, dat in geen tijd terug droog was. Ik reed in 1 ruk tot Jaca. Bij het binnenrijden van de stad was er een heel lichte helling van een paar honderd meter. Ik heb daar warempel halverwege even moeten stoppen want mijn spieren waren stram geworden omdat ik die laatste 30 zo weinig getrapt had. Na die helling was er een parkje met waterfontein en banken in de schaduw, en met uitzicht op de bergen. Ik heb er toch even van geprofiteerd om wat uit te rusten. Iets verder ontdekte ik een leuk terrasje, waar ik kon genieten van mijn eerste cerveza en een lekkere tortilla. Die gingen er vlot in, want het was intussen 12u45. De tweede cerveza was even lekker. Daarna doolde ik nog wat rond in de stad, langs oa de kathedraal en citadel, maar wegens de siesta was er niet veel open. Ik heb me nog enkele uren op een bank geinstalleerd in de schaduw van een boom recht voor de citadel. Om 16u30 ging ik nog stempel ophalen in het oficina de turismo en de kathedraal en trok dan naar de Albergue de Jaca om er een bed te vragen.
Het was een lastige dag, maar die mij veel voldoening gaf. Vandaag 50 km gereden, waarvan 19 km klimmen. Ik deed de klim aan een gemiddelde van 8,39 km/u.
Deze nacht deelde ik de kamer met 3 andere pelgrims. 2 fransen en een japanees, allen wandelaars. De eerste vertrok deze morgen reeds om 5u. Met mijn overige kamergenoten bleven we slapen tot 6u. Om 7u30 zat ik al op de fiets om te profiteren van de koelte.
Waar ik een beetje bang voor was kwam niet uit. De rit door de Pyreneeen verliep heel vlot. Ik had het mij erger voorgesteld. Ik heb een gezapig tempo aangehouden en tot mijn grote verwondering vlogen de kilometers voorbij. Om 10u30 was ik reeds in Etsaut. Te vroeg eigenlijk want de kamers waren nog niet klaar in mijn logementsplaats. Gelukkig was er in het dorp 1 gelegenheid waar ik iets kon drinken en eten in afwachting.
Na 2 uur ging ik terug naar gite La Garbure, een heel gezellige oude boerderij uit de 15de eeuw. Ze houden er ezels en schapen. Iedereen zal nu wel denken dat ik er op mijn plaats ben. De ezels zijn blijkbaar vrij in hun doen en laten, want toen ik de poort van de hoeve wou binnengaan, kwam er juist een uit de bergweide en die stapte de poort binnen en ging de stal in.
Morgen volgen de resterende 26 km van de beklimming van de Col de Somport, tot aan de Spaanse grens. Ik verwacht mij aan erger want het steilste stuk moet nog komen. We zien wel hoe het afloopt.
Vandaag dus slechts 37 km gereden in 2u41, een gemiddelde van 13,95 km/u. 583 hoogtemeters.
Deze morgen rond 8u15 Dax verlaten. Er stonden 89 km op het programma om aan te komen aan de voet van de Col de Somport, waar ik de Pyreneeen wil oversteken. Die col is voor mij het grote examen. Ik heb nog nooit een col opgereden en ik ben daar eerlijk gezegd niet gerust in.
Vandaag stonden er reeds 4 stevige klimmen op het programma. Ik aanzag dat als toetsen vooraleer het echte examen begint. De eerste klim van 1 km tot 6 procent helling ging zonder probleem. Na 13 km kwam de tweede test 1,5 km tot 6 procent. Dat ging ook zonder probleem. Later na 37 km kwam een klim van 1 km aan 10 procent. Daar had ik toch niet veel overschot. Het was intussen ook reeds serieus warm (32 a 33 graden). Er is bij deze klim is veel zweet gevloeid. Later na 70 km nog een helling van 1,5 km aan 5 procent. Dit liep terug vlot, maar ik heb toch gezweet als een das want het was intussen 37 graden warm geworden.
Geleidelijk aan zag ik de contouren van de Pyreneeen dichter en dichter komen.
Omstreeks 15u was ik tevreden dat ik van de fiets kon stappen om mij te verfrissen.
Ik hoop op een goede nachtrust om er morgenochtend fris aan te beginnen.
Gisterenavond was er feest met oa optredens in het dorp. Ondanks dat er 100m van mijn hotelletje muziekgroepen speelden, ben ik om 23 u gaan slapen, en viel ik als een blok in slaap. Deze morgen zat ik om 9u terug fris op fiets. Vandaag was de tweede dag door de Landes. Terug kaarsrechte vlakke wegen en dit hoofdzakelijk door bossen. Op de duur wordt dit wel eentonig en begin ik te verlangen om terug bergop te kunnen fietsen. Lang zal dit niet meer duren want de komende drie dagen staan de Pyreneeen op de menu. Morgen zal ik tot aan de voet van mijn eerste col rijden, en de 2 daarop volgende dagen moet ik er over. Ik ben er eerlijk gezegd niet gerust in. Vandaag zag ik de eerste stappers die op weg waren naar Compostela. Wat ben ik blij dat ik fiets, want dat stappen zou ik toch niet zien zitten. Chapeau voor de wandelaars die dit wel doen. Rond 14 uur kwam ik aan in Dax. Het office de toerisme was niet open op zondag, daarom reed ik verder naar mijn logement dat L Arrayade heet. Dit is precies iets tussen een jeugdherberg en een hotel. Lange gangen met 50 kamers per gang. Elk zijn eigen kamer, maar gemeenschappelijke douches en toiletten. In de kamer wel een lavabo en voorziening van lakens en handdoek. Ik heb mijn wasdraad in de kamer gespannen en nog rap een aantal kledingstukken met de hand gewassen en opgehangen om te drogen.
Vandaag 75 km gereden in 3u54. 206 hoogtemeters. Dat laatste zal morgen wel een stuk hoger zijn. Vandaag ben ik eigenlijk halfweg. 16 van de 32 fietsdagen achter de rug. 1178 km afgelegd van de 2296. Om precies te zijn ben op 20 km van de helft van de afstand. Courage.
Vandaag stond de eerste dag door de Landes op het programma. De meeste wegen lopen kaarsrecht door uitgestrekte bossen. Ik heb vandaag dus bijna niets anders gezien dan bomen. Hier daar was het bos even onderbroken door akkerland waarop enorm grote sproei-installaties zorgen voor het nodige water voor de plantjes.
Het was al van Belgie geleden dat ik zo veel vlakke wegen voorgeschoteld kreeg. De rit van 94 km verliep dan ook heel vlot, ondanks de hitte (34 graden op de middag). Ik haalde voor het eerst op mijn tocht een gemiddelde snelheid van meer dan 20 km/u.
Deze middag at ik mijn rozijnenbroodjes op aan het kerkje van Moustey. Een leuk kerkje met een heel typische klokkentoren voor de streek. Er stond ook een beeld van een pelgrim en een steen die aangeeft dat het nog 1000 km ver is naar Compostela voor de wandelaars. Voor mij echter is het nog 1230 km, maar toch verkies ik om verder te fietsen.
Bij het buitenrijden van Moustey zag ik nog het voetbalveld van het dorp, met een indrukwekkende naam, Stade Louis Pasteur, voor een armtierig veldje. Vooral de grasmat was formidabel. Het onkruid stond zeker 40 cm hoog. Gooi daar een bal op en ge moet er een uur naar zoeken.
Het laatste stuk weg naar Pontenx-les-Forges, was 9 km lang en zo goed als 1 rechte lijn. Heel in de verte zag ik nog een fietser. Ik zette de achtervolging in, maar het was alsof ik maar cm per cm dichter kwam. Heel op het einde was ik hem op enkele honderden meters genaderd, maar inhalen is niet gelukt want ik kwam aan op mijn overnachtingsplaats. De klok wees 14u aan.
Vandaag 94 km op de teller. 4u39 op de fiets doorgebracht. 261 hoogtemeters.
Foto 2 : beeld van de dag. Lange, rechte en vlakke wegen door bossen en nog eens bossen.
Foto 3-4 : kerkje van Moustey
Foto 5 : Moustey, nog 1000 km tot Compostela voor wandelaars. Voof mij nog 1230 km.
Foto 6 : Stade Louis Pasteur van Moustey. De naam is indrukwekkender dan het veld. Vooral de grasmat is formidabel. Gooi er een bal op en ge moet een uur zoeken naar de bal.
Cadillac, even voorbij Bordeaux. Ik ben net 14 dagen onderweg, ook vandaag heb ik de 1000 km overschreden. Tot nog toe verloopt alles naar wens. Vandaag was het een super dag. Ik heb de nacht doorgebracht in een uitstekende B&B. Het waren zo'n vriendelijke uitbaters en alles zo tot in de puntjes verzorgd. Daarna startte mijn tocht door de wijnvelden. De streek van de St Emilion was prachtig om door te fietsen. Ik heb echt genoten van iedere kilometer. Het is een enorm verschil tussen fietsen door zo'n streek dan er door te rijden met de wagen. Ik denk dat mijn volgende reis al vorm begint te krijgen : logeren in de B&B, Les Quatre Quarts in Menesplet, en dan dagen aan een stuk samen met mijn vrouwtje Carine de Bordeaux-streek doorkruisen, en dit minstens een aantal dagen met de fiets. Er zijn weinig steile hellingen, een glooiend parcours met prachtige uitzichten. Deze voormiddag ging ik het kasteel in Francs bezoeken. Aan de ingang van het kasteel stond een vrachtwagen compleet uitgerust met alles om wijn te bottelen. De ene na de andere fles werd gevuld, en het ene na het andere karton schoof op de pallet. Zou dat ook de erkenning ' mise en bouteilles au chateau' krijgen ? In het dorpje St Emilion was het redelijk druk met veel toeristen. In de office de tourisme liet ik een stempel zetten in mijn compostela-boekje. Omstreeks 14 u kwam ik aan op mijn logeeradres in Cadillac. Het was het geschikte moment om even de was te doen en deze te laten drogen in de tuin onder de warme zon.
Vandaag 66 km afgelegd in 3u55, met 569 hoogtemeters. Morgen trekken we de Landes, en de bossen in.
Ik heb een rustige nacht doorgebracht in het Maison Diocesaine. Ik denk dat er maar 2 gasten waren. Ik was gisterenavond zelfs de enige om het avondmaal te gebruiken. De keuken had mijn maaltijd op voorhand klaargemaakt, ik hoefde het alleen nog op te warmen in de microgolf. Ik zat alleen in de grote eetzaal die zeker plaats bood voor meer dan honderd eters. Deze morgen ben ik dan weer vertrokken. Bij het buitenrijden van de stad kwamen er al rap 2 ferme klimmetjes aan. Na 2 km gaf mijn hoogtemeter reeds 58 m aan, na 6 km stond er reeds 118 m op. Heel de voormiddag was het trouwens duchtig klimmen. Vandaag reed ik hoofdzakelijk tussen de bossen voor kilometers aan een stuk. Ik heb weinig dorpjes tegengekomen en ook zelden een auto. Het was fietsen, fietsen en nog verder fietsen. Ook heel de voormiddag heb ik geen bakker noch winkel gezien. Bij het eerste restaurantje dat ik tegenkwam deze middag heb ik direct gestopt om er een hapje te eten. Even later stopte er nog een Nederlands koppel dat op weg is naar Compostela. Zij hebben er 2 maand voor uitgetrokken en rijden per dag maar 50 a 60 km. Er zijn in ieder geval meer Nederlanders op weg naar Compostela dan Belgen. Na de middag was het klimwerk minder. Omstreeks 16 u kwam ik aan in mijn logement, een B&B uitgebaat door een Engels koppel. Heel vriendelijke mensen. Ik kreeg van de brave man direct 3 koele flesjes bier om mijn grote dorst te lessen. Ook de B&B is voor mij perfect. Er is echt alles wat je maar wil en alles tot in de puntjes verzorgd. Echt een aanrader.
Vandaag 93 km gereden in 5u30. 974 hoogtemeters, wat het dagrecord is tot nog toe op mijn trip. In totaal ben ik 946 km ver van huis. Morgen ronden we de eerste 1000 km. Ik voel ook aan dat mijn conditie iedere dag beter en beter wordt, en het klimmen vlotter gaat. Het zal ook nodig zijn want binnen een 4-tal dagen komen de Pyreneeen er aan.
Om 6u30 opgestaan, mij klaargemaakt en met de ene Nederlander croissants gaan kopen. Ondertussen had de andere Nederlander koffie gezet en hebben we gezellig samen ontbeten. Omstreeks 8u30 terug op de fietst gestapt onder een grijze hemel en 18 graden. Tijdens de voormiddag viel er af en toe een spatje regen, maar nooit zo erg om er nat van te worden. Het was vandaag terug klimmen en dalen. De klimmetjes waren pittig met veel hellingen van 5, 6, 7 en 8 procent De rit ging door een dun bevolkte streek met hele kleine dorpjes. Hoe klein die dorpjes ook waren, soms maar 2 huisjes en 2 boerderijen groot, toch was er een klein kerkje met soms zelfs een torentje. Op de middag kwam de zon er terug door. Toen ik op een dorpspleintje stopte om te eten zag ik mijn 2 Nederlandse vrienden ook terug, die zich op een andere bank geinstalleerd hadden, en toen die vertrokken kwamen 2 Nederlandse dames toe. Ik had ze de vorige dagen ook al een paar keer gezien. Zij rijden de zelfde route, maar zullen stoppen met de tocht in Bordeaux. Bij het binnenrijden van Angouleme en zelfs in de stad zelf, bleef het ferm op neer gaan. Ik stapte eerst binnen bij het office de tourisme voor een stempel en stadplannetje. Ik had net een ferme klim achter de rug en de zon brandde fel, waardoor ik mij eerst enkele minuten op de dorpel neerzette, tot mijn zweet wat opgedroogd was, eer ik durfde binnen te gaan. Ik kreeg een lijst met interessante plaatsen in de Nederlandse taal. In Poitiers was dat trouwend ook zo. Ik bezocht nog het stadhuis en de kathedraal en trok dan naar mijn logement. Dit keer slaap ik in het Maison diocesaine. Logement + ontbijt kosten samen 15 euro en het avondmaal 8 euro.
Vandaag 69 km gereden in 4u09. Toch 712 hoogtemeters.
Het buitenrijden uit Poitiers verliep vlot, want dat begon met een flinke en gezellige afdaling. Maar kort daarna was dat leuke er snel af, want het was terug heuvel op en af. Ik kwam vandaag alleen maar kleine dorpjes tegen. Vandaag geen kastelen en geen kathedralen, maar de abdijen waren aan de beurt. De eerste abdij was deze van Nouaille-Malpertuis, een oude abdij uit de 12de eeuw. Het rijden liep vlot onder een straalblauwe hemel. Het was wel heel warm tot 32 graden, maar met de wind in de rug, kwam ik reeds rond 13 u aan in Charroux. Ik logeerde vandaag in een Halte Jacquaire of Gite Saint Jacques genoemd. Ik moest de sleutel gaan ophalen in Bar de la Tour. Eerst dronk ik er 2 grote pinten bier van een halve liter. De eerste ging niet lang mee wegens de grote dorst van het fietsen, en van de tweede kon ik genieten op het gezellige terras. Daarna trok ik naar de gite. Het was een nijdig klimmetje er naar toe en met die liter bier in mijn kraag begon ik nog meer te zweten. In de gite stonden 6 bedden en omdat ik de eerste was koos ik een rustig hoekje uit. Een frisse douche deed wonderen, en ik kon weer op stap. Ik ging eerst binnen in het office de tourisme voor een stempel en wat info over het dorp. Alhoewel het een klein dorp is, was er toch een office de tourisme, 3 bars, een restaurant, 2 bakkers, een apotheek en een bank. Daarna bezocht ik de ruines van de abdij uit de 8 ste eeuw. De toren was het meest in het oog springend deel. Toen ik terug in de gite kwam, waren er intussen 2 Nederlanders aangekomen. Henri was reeds koffie aan het zetten en met Wil waren we rap over voetbal aan het praten. Het werd een gezellig koffiekransje. Vandaag ging ik vroeg slapen want het was intussen flink aan het regenen en er was ook geen wifi.
Vandaag 62 km gereden in 3u40. 409 hoogtemeters. Ik ben intussen op een derde van de tocht, zowel in tijd als in afstand. Van de 2296 geplande kilometers zijn er 785 gereden. Het loopt prima, zowel de benen als het hoofd zitten nog goed. Houden zo.
